Dövri mətbuatda müntəzəm çıxışları ilə tanınan “Yazarlar” jurnalının redaksiya heyətinin ən gənc üzvü Nərgiz Mirzəyeva “Qarabağ uşaqların gözü ilə onlayn videoçarx” müsabiqəsində uğurla iştirak etdiyinə görə “RÖVŞƏN HÜSEYNOV” diplomu ilə təltif olunub. Laureatı bu münasibətlə təbrik edir, eyni zamanda layihdə iştirak etdiyi videoçarxı və “Şuşam” şeirini sizlərə təqdim edirik:
ŞUŞAM
Səni yağı düşmən qəsb edən gündən, Yaralı vətəndik, sənsiz, ay Şuşam. Solmuşdu büsbütün Xarı bülbülüm, Çiçəksiz çəməndik, sənsiz, ay Şuşam. Sən bizim döyünən ürəyimizsən, Ürəksiz bədəndik, sənsiz, ay Şuşam.
Artıq ötüb-keçdi o çətin anlar, Axır ki, tapıldı dərdin əlacı, Sən artıq bizimsən, bizimsən indi Sevin, əziz Şuşam, vuran ürəyim, Sevin, əziz Şuşam, başımın tacı.
Nəhayət yetişdi o tarixi gün, Müzəffər ordumuz ayağa qalxdı, Üçrəngli bayrağı, öz əlləri ilə Şuşa qalasının başına taxdı.
Şuşam azad oldu ağrı-acıdan Şuşam azad oldu qəmdən, kədərdən, Açıldı qaralmış göylərin üzü Yurdum işıqlandı nurlu səhərdən.
İllərdir yarımçıq qalan arzular, Bu gün nəhayətçi kamına yetdi. Bağrı dağa dönmüş Şuşamız bu gün Sevincli alqışlar, səslər eşitdi.
Bu səs qazanılan zəfər müjdəsi, Bu bir türk səsi idi, sevinc səsi idi, Bu səs buxovların qırılan səsi, Azad Şuşamızın qələbəsi idi.
Allahım, günlərdən nə gözəl bir gün, Ali Baş Komandan, eşq olsun sizə. Qələbə sevinci yaşadı xalqım, Sonsuz bir səadət bəxş etdin bizə.
8 noyabr-tarixi bir gün, Müzəffər ordumuz, görüm var olsun. Hər bir əsgərimi Allah qorusun, Hər bir əsgərimə Allah yar olsun.
Biz iki millətik, birgə dövlətik, Nə olursa, olsun ayrılmaz Turan. Var ulu Turanın iki lideri, Birisi İlhamdır, biri Ərdoğan.
Əliş bəy Sübhan oğlu Kərəmli (Kərimli) – Sirvani (onu avropada və rusiyada Şamaxılı Alis kimi də tanıyırlar) 21 aprel 1322 – ci ildə Şamaxıda anadan olubş Hal-hazırda Qobustan rayonu Ərəbşalbaş kəndində yaşayan tanınmış Kərimlilər nəslindəndir. (Bu nəslin nümayəndələri bütün dövürlərdə əl qabiliyyəti – rəngkarlıq, ustalıq, düşüncə, istedad tələb edən sahələrdə fərqlənmişlər.) Şamaxının elmin, təbabətin mərkəzi olduğu çağlarda elə orada – doğma Şamaxıdaca günümüzün universitetlərinin verə bilmədiyi mükkəmməl dini və dünyəvi təhsil almışdır. O, məşhur memar olduğu kimi, bilikli təbib, münəccim, riyaziyyatçı və ya din alimi də ola bilərdi. Ancaq, rəsm çəkməyə xüsusi marağı olan Əliş bəy üzünü o vaxt çiçəklənməkdə olan şərqə tərəf tutaraq memarlığı seçdi. Qısa müddət ərzində Dəməşqdə, Şirazda, Təbrizdə gördüyü işlərlə ad qazandı. Kırımda Bağçasarayda gördüyü işləri sorağını Rusiyaya ordan avropaya aparıb çatdırmışdı. Onun son işi dünyaca məşhur, gözəlliyin və möhkəmliyin vəhdət tapdığı, çərqlə qərbin qovuşduğu Moskva Kremlidir. (Kərəmli qalası -bürcü) 22 iyun 1371 ci ildə xəyanət – alçaqcasına sui-qəsd nəticəsində Moskva yaxınlığında öldürülmüşdür. Şamaxıda dəqiq bilinən günümüzədək qalıqları gəlib çatan işi şəhərin girişindəki köhnə körpüdür. (Bu məlumatı sonuncu dəfə 2017 -ci ilin yayında 83 yaşlı Şamaxı sakini tarixin demək olar ki, bütün çağları barədə zəngin məlumatlı Balayev Qulu baba böyük əminliklə təsdiq etmişdir.)
Əliş bəy Kərəmli Moskvaya böyük Knyazın dəvəti ilə getmişdir. Belə ki, bu məqsədlə 1366-cı ilin sonlarında Moskvanın böyük Knyazının elçiləri – Rusiya sarayından boyar İ. A. Baratinski və Şirvanşahların Moskva Knyazlığındakı səfiri Qafur bəy, Knyazlığın 10 süvarisi ilə yola çıxmışlar. Onlar uzun yolu qət edərək 1367-ci il yanvarın 5-də – şaxtalı bir qış səhərində Şirvanşahların paytaxtı Şamaxıya çatmışlar. Onlar burada ehtiramla qarşılanaraq, sarayın baş darvazasından həyətə daxil olmuşlar. Yüksək səviyyədə qarşılanma mərasimindən sonra, boyar Baratinski Moskvanın böyük Knyazının məktubunun məzmunu ilə Şirvanşah Şeyx İbrahimi bilgiləndirmiş, təcrüməçilik işini isə şahlığın Moskva Knyazlığındakı səfiri Qafur bəy həyata keçirmişdir. Həmin məktubda dünyaca məşhur olan memar-inşaatçı Əliş Kərəmli Moskvanın böyük Knyazı tərəfindən möhtəşəm tikintinin inşasına dəvət olunur. Bu, Dimitri İvanoviçin Şeyx İbrahimə ilk xahiş məktubu olub. Şeyx əvvəlcə sevimli sənətkarını göndərmək istəməsə də, Əliş bəyin razılıq ovqatını və onun şəxsi təhlükəsizliyinə dair Knyazın zəmanətini nəzərə alaraq, bu işə razılıq verir. Şirvanşahdan səfər xeyir-duasını alan ustad sənətkar yol hazırlığına başlayır və 10 yanvar 1367-ci il tarixində rus elçiləri ilə birlikdə Moskvaya yola düşür. Moskvada 7 seçmə döyüşçü onun mühafizəsinə verilir. O, isə bunların arasından Yeqor Bulıç adlı cəmi bir əsgəri seçir. 14 mart 1367-ci il tarixində Əliş bəylə Moskvanın böyük knyazı Dmitri İvanoviç arasında müqavilə bağlanır. Müqaviləyə əsasən, Əliş bəyə öz işində tam sərbəstlik verilirdi. Heç bir kəs onun işlərinə qarışa və hər hansı formada ona təsir göstərə bilməzdi. Bir kimsə özünü ondan üstün tuta bilməsin deyə Dmitri İvanoviç hətta ona boyar titulu və səlahiyyətini də verir. Müqavilədə istənilən həcmdə maliyyə təminatına söz verilir, böyük knyaz tərəfindən gizli nəzarətlərə, qəfil təftişlərə, maliyyə hesabatlarına yol verilmir; yalnız özü məqsədəuyğun hesab etdiyi vaxt yazılı hesabat təqdim olunacağı bildirilir. Memarın layihəsinə və iş zamanı bu layihəyə hər hansı əlavə və dəyişiklərə də müdaxilə edilmirdi. Bu müqaviləyə əsasən, istifadə olunacaq işçilərin sayına da məhdudiyyət qoyulmurdu. İşin həcmi, sürəti və keyfiyyəti üçün lazım gəldikdə Əliş bəy istədiyi qədər fəhlə cəlb edə bilərdi. Müqavilədə knyazın yeganə ciddi tələbi inşaat işlərinin 4 il müddətində tam başa çatdırılması idi. Əliş bəy qarşılığında nəinki buna, həm də qalanın fərqli gözəlliyə və min illərcə Moskvanı qoruyacağına, hamının zövqünü oxşayacağına, şəhərin əsas qürür və gözəllik yerinə çevriləcəyinə öz vicdanı üzərinə söz verir. Buna əmin etmək üçün əlini cibindən çıxartdığı kiçik ölçülü “Quran” kitabının üzərinə qoyaraq and da içir. Əliş bəy Kərəmli təkcə memarlıq işlərini deyil, işlər 1 il tez başa çatsın deyə tikintiyə rəislik işini də öz üzərinə götürür. Onun üçün özünün təklifi ilə yalnız görülmüş işlər tam başa çatdıqdan və hamı tərəfindən gizli səsvermə yolu ilə ən gözəl iş kimi bəyənildikdən sonra zəhmət haqqı ödənilməsi nəzərdə tutuldu. Bu isə Şərq qaydasıyla, tikintiyə sərf olunacaq bütün materialların dəyərinin tən yarısı məbləğində olmalı idi. İş bəyənilməyəcəyi təqdirdə zəhmət haqqı qəbul edilməyəcəkdi. Amma iş başa çatana kimi firavan dolanmaq və ya ailəsinə göndərmək üçün hər ay ona 300 rubl qızıl pul əmək haqqı ayrılır. Onsuz da o, böyük knyazın bacısı evində yaşayacaq, onun hər cür qida və geyim təminatı orada ödəniləcəkdi. Knyazın bacısı əri, voyevoda Bobrokovun etirazına baxmayaraq, bütün məsrəfləri böyük knyaz öz üzərinə götürür. Moskva qalasının tikintisi əsasən Moskva çayı və onun qolu olan Yauza çayının dörd yandan əhatəyə aldığı adada aparılmalı, orada möhkəm qala divarları ilə əhatələnmiş içərişəhər yaradılmalı idi. Bu qala divarlarının müəyyən hərbi və nəzarət əhəmiyyətli hissələrində isə müxtəlif ölçü və quruluşda qüllələr, bürclər ucaldılacaq, darvazalar tikilicəkdi. Əliş bəy hələlik beş qüllənin və keşikçi bürclərinin, qala divarlarının layihəsini çəkib, böyük knyaza təsdiqlədir. Daha sonra kərpic sobalarının tikintisi üçün yer müəyyənləşdirir. Bu iş memarın vəzifəsi olmasa da, Əliş bəy özü kasıblar yaşayan məhəllələri gəzir, sağlam fəhlələr seçir, onların şərtlərini qəbul edir və öz şərtlərini qoyur. Tikintiyə 1500 nəfər işçi cəlb edilir. Əliş bəy yaxşı işləyənlərə tikinti başa çatdıqdan sonra onların yaşadıqları daxmaların, köşklərin içindəki ləvazimatlarla birgə bağışlanacağına söz vermişdi. Tikinti işlərinə mart ayının 25-də– rusların “Blaqoveşeniye” bayramı günündə başlanılır. Bu bayram Məryəm ananın Müqəddəs Ruhdan nütflənməsi münasibətilə keçirilirdi. Bayram münasibətlə keçirilən təntənədə müsəlman Əliş bəy də kilsəyə gəlir və şam yandırır. Bu vaxta kimi isə, çoxları, hətta yepiskopların da bəziləri müsəlmanların İsa Məsihi peyğəmbər kimi qəbul etdiklərini bilmirdilər. Tikintinin bünövrəsi qazılarkən Əliş bəy cibindəki “Quran”ı çıxarır və bir kənarda duraraq, “Məryəm surəsi”ni avazla oxumağa başlayır. Bir kimsə onun işlərinə qarışa bilməyəcəyi üçün hətta mitropolit Aleksiy də mane olmaq iddiasında olmur. Beləcə, bir tərəfdə yepiskop yoğun səslə “İncil”-dən cümlələr, digər bir tərəfdə isə Əliş bəy avazla “Quran” surəsini oxuyur. Həmin gün qala divarları üçün qazılmış bünövrəyə yonulmuş iri, qara daşlar yığılır. İlk iş günü bu işləri hamılıqla icra edirlər. Hətta böyük knyazın özü də iş görənlərin arasında olur.
1371-ci il iyun ayının 22-də içkili vaxtı bir kazak ataman xaincəsinə arxadan qılıncla güclü zərbə endirərək, Əliş bəyin başını bədənindən ayırmışdır. Bu hadisə Moskva-Smolensk yolunun 9-cu kilometrliyində, indiki Volokolamsk yolunun başlanğıcında, soldakı meşə talasında böyük sənətkarımızın qayıtma-vida məclisi zamanı baş vermişdir. Belə bir şərəfsiz qətlin icra olunmasında başlıca məqsəd böyük memarın adını yox etmək və Kremli ucaldan sənətkarı tarixdən silmək olmuşdur. Qəddarcasına qətlə yetirilən Əliş bəy Kərəmlini elə oradaca dəfn edirlər. Bu ağır itkiyə görə ən çox üzülən böyük knyazın bacısı qızı Anna olur. Onun memara məhəbbəti qarşılıqlı olmasa da, bu itkiyə dözməmiş, saçlarını qırxdıraraq Penza rahibəxanasına yollanmış və ömrünün sonunacan memarın məzarına qulluq etmişdir.
Sergey Borodinin 1941-ci ildə yazdığı “Dmitriy Donskoy” tarixi romanında Əliş bəy və onun vətəninə dair qısa məlumatlar yer almışdır.
Əliş Kərəmli mövzusu Azərbaycanda ilk dəfə Oqtay Eldəgəz tərəfindən gündəmə gətirilmişdir. Ülfət Cavad. “Kremli Azərbaycanlı tikib.” AMEA-nın A.Bakıxanov adına Tarix İnstitutun “Elmi əsərlər”i. Bakı, 2009-cu il, 28-ci cild, səh. 205.
Azərbaycan yazıçısı Hafiz Mirzə onun haqqında “Moskva Kremlinin memarı Kərəmli” adlı povest yazmışdır.Həmin povest qəzetlərdə və “Son və başlanğıc” adlı kitabında dərc olunmuşdur.
2012-ci ildə Bakıda “Zərdabi” nəşriyyatında Əli Əhmədoğlunun müəllifi olduğu 168 səhifə həcmində “Kreml memarının mükafatı” adlı kitab nəşr olunmuşdur.
Əliş bəyin anadan olandan son gününüə qədər bütün həyatını əks etdirən Zaur Ustacın “Əliş və Anna” poeması çox maraqlı alınmışdır.
Gənc musiqiçi-rəssam Gülü xanım tərəfindən üz cizgilərinin müəyyən olunduğu esgiz hazırlanmış.
Tarixi şəxsiyyətlərin simalarına ikinci həyat verən tanınmış şair-rəssam Sehran Allahverdi tərəfindən memarın yuxarıda gördüyünüz portreti yaradılmışdır.
Salam olsun dəyərli dostlar! Bu dəfə sizlərə qələm dostmuz Müşfiq Xanın başına gələn hadisəni öz qələmindən necə çıxıb eləcə də çatdıracam. Necə deyərlər, aldı görək nə yazdı:
“Bu gün başıma iş gəldi… Kimnənsə eşitmişdim, təxminən belə deyirdi, bizim ölkə çox təhlükəlidi, burda istənilən oxucu səhər oyanıb yazıçıya çevrilə bilər. Bunu düşünəndə həqiqətən adamın tükləri biz-biz olur. Qulağımı dartıb, nəşrə hazırladığımız ədəbiyyat dərgisinin yeni sayını son oxunuşçün qabağıma çəkdim. Səhifə yarım oxumuşdum ki, qapı döyüldü. Bir az dilxor oldum, çünki bir həftəyə yaxındı nəşri yubanan dərginin bəxti gətirmirdi ki gətirmirdi. – Gəl, – qapıya səsləndim. Başımı vərəqlərdən qaldırmadan, bir neçə sətir də oxuyum, qənimətdi, düşüncəylə qırmızı qələmi kənara qoymadım. İki, ya üç sətir oxumuşdum, qapı təzədən döyüldü. Gələn kim idisə qapıya qarşı nəzakətliydi. Hətta mənə elə gəldi, qapı döyülmür, özüyçün mızıldanır, ya da nə bilim, nəyəsə gileylənir. Elə bu an yadıma düşdü ki, qapının ağzı yoxdu, daha doğrusu var, amma danışa bilmir. – Gəlin, – səsimi bir az yüksəltdim. Doğrusu yenə hay verən, gələn olmadı. Düşündüm qulağıma səs gəlir. Səhifəni tamamlayıb üçüncü səhifəyə keçəndə qapı cınqıldadı. Bayaqdan qapının taxta hissəsini döyəcləyən məchul qüvvə bunun işə yaramadığını düşünüb əlindəki naməlum əşya ilə bir az yuxarı, şüşəli gözünü taqqıldatmağa başlamışdı. Qulaq verdim, gələn vardı, o yanı-bu yanı ola bilməzdi. Bir az ürəklə: – Buyurun, gəlin, – əlimi ağzıma söykəyib həsrətlə otağın qurtaracağına baxdım. Ahh, şükür, bu dəfə qapı açıldı. Sıra ilə otağa üç nəfər girdi. Üçüncü, axırda gələn iş yoldaşım idi. Özünü qabağa verdi: – Müəllim, bəylər kitab yazıb… – Yox, bu yazıb, – otuz yaşlarındakı qarabəniz adam yanına salıb gətirdiyi şişman kişini işarə verib burnunun aşağısına düşən maskanı çəkib yerinə otuzdurdu. Bir az duruxub irəli yeridi, divana çöküb yanındakı ağsaqqal şişmana təpindi: – Day otur görək də, məllim. Sonra nə düşündüsə, – Qaynatamdı, – deyib yerini rahatladı. – Buyurun, – adəti üzrə qeyd dəftərimi əlimin altına çəkib özümə “sizi eşidirəm” görkəmi verdim. – Buyur! – bu dəfə də ələkçinin qıl verəni üzünü şişman kişiyə tutub məzəmmətedici şəkildə təkrarladı. Ağır söhbət olacaqdı, buna əmindim. Qara günümü qablaşdırıb hələ də susmaqda israrlı olan kitabyazan əmi ilə ünsiyyətə girməyə çalışdım: – Şeirlərdi? – Soruşur ki şeir yazırsan?! – maskasını çənəsinə qədər endirib dişlərini qıcadı. Kişi kürəkəninin sonuncu hərəkətindən ürkdü: – Hə, hə, biz kitab yazmışıq. – Biz yox, sən. Məni qarışdırma! – vəkilciyəz kükrədi. – Aha, baxa bilərəm? – Müəllim, kitablar qapının ağzındadı, – iş yoldaşım araya girdi. Bir şey anlamadım. Bunu hiss etdiyi üçün qıvraq hərəkətlə otaqdan çıxıb tez də əlində iki zənbili sürüyə-sürüyə içəris saldı. – Bunlardı, – müəllif əmi torbaları görəndə gözləri işıqlandı. Dili açıldı. – Burdakılar kirilcədi, çoxdan yazmışam, – saralmış bazar zənbilini qucağına alıb içindəkiləri divanın üstünə boşaltdı. Təxminən otuz-otuz beş dənə sovetdənqalma doxsan altı vərəqli dəftər idi. Heyrətimdən donub yerimdə qalmışdım. Bu neçə ildə nəşriyyatda başıma gələnlərdən sonra elə deyirdim, bir də heç nə məni heyrətləndirə bilməz, elə bil sözüm Allaha acıq getdi. – Burdakılarsa təzə əlifbaynandı, – kişi elə bil birdən-birə qızışmışdı. Əl atıb o biri torbanı da götürüb bu dəfə birbaşa döşəmənin üstünə boşaltdı. – Ay kişi, sənə deməkdən yoruldum, burdakılar elə köhnə yazdıqlarındı, latın əlifbasıynan üzünnən köçürmüşəm bu dəftərlərə! – kürəkəni nəhayət işəyarayar nəsə danışdı. Əyilib dəftərlərdən birini yerdən götürüb oxumağa başladım. Deyəsən poema idi. Ucu-bucağı görünməyən misravari sətirlər dəftərin yarısına qədər uzanıb gedirdi. Qəfil gözümə tanış beyt dəydi: – Axı bu Nəsiminin qəzəlinnəndi… Mənim sözümnən sonra ağsaqqal cavab tələb edirmiş kimi kürəkənini narazı-narazı süzdü. – Onu uşağın məktəb kitabından götürüb ora yazmışam ki, kitab bir az maraqlı alınsın. Nə ziyanı var? – Bəy, belə olmaz. Adamı topa qoyub atarlar, vallah. – Sənə demişdim də təkcə Nizamidən sal! – ağsaqqal kürəkəninə çəmkirdi. – Allah yalan danışanın belin sındırsın! A kişi, özün demədin ki, pensiya kartımı üç aylıq sənə verirəm, köhnə kitablardan əlinə nə keçir yaz doldur bu dəftərlərə? – Nəsimini deməmişdim! – qocaman şair özünü yuyub yarpız üstünə qoymağa çalışdı. – Nə fərqi var, müəllim? – bu dəfə hirsimdən özümü saxlaya bilmədim. – Necə yəni fərqi var?! – ağsaqqalın dil-dil ötməyə başlamışdı. Elə bil bayaqkı mağmın bu deyildi. – Nəsimi zəif yazır! Onun qəzəlinin mənim kitabımda nə işi var?! – Siz nə danışırsız? Biz nəyi müzakirə edirik? – özümdən çıxdım. – Mənə sizin kimi nəşriyyat lazım deyil! Dur, ədə, dur getdik! Kürəkəni büzüşüb yumağa dönmüşdü. Bayaqkınan əsər-əlamət qalmamışdı. Böyük ehtimalla qaynatasının pensiya kartı əvəzinə ovcunu yalamalı olacaqdı. Qanı qaralmışdı. – Ala, bu dəftəri də sənə verirəm, öz adınla çap edərsən! – ağsaqqal ayağa qalxıb həmin dəftəri masamın üstünə tulladı. – Təşəkkür edirəm! – başqa nəsə demək istəsəm də, gələnlərin qapıya tərəf getdiyini görüb fikrimdən daşındım. Yarım saat sonra dərginin son oxunuşunu tamamlamalıydım. Allah saxladı, yaxşı qurtadım…”
Gənc yazar Etibar Həsənzadə “Qarabağ Azərbaycandır” adlı fərdi layihəsinə start verib. Və bu günədək qələbəmizlə, qəhrəmanlarımızla, şəhidlərimizlə bağlı şeirlərini aktyorlarımızın ifasında şəxsi Youtube.com kanalına yükləyir:
Etibarın “Gözlə bizi Qarabağım”, “Qarabaq Azərbaycandır”, şəhid generalımız Polad Həşimova həsr etdiyi “General gəlir”, “Şəhidlər”, “Xudayar səsi”, “Bayrağım” və s. şeirləri xüsusilə diqqətə layiqdir. Layihə çərçivəsində Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrimizn aprel şəhidi Emin Bağırovun həyatı haqqında yazdığı “Mən şəhid olacam, ana” kitabını da uğurlu addım hesab etmək olar. Bu işlərindən əlavə Etibarın vətənpərvər mövzularda yazdığı bir sıra hekayələri və povestləri də var. Etibarın dediyinə görə layihə hələ davam edir.
İlk olaraq 5 mart 2021-ci il tarixində Daşkəsən rayon Gənclər və İdman idarəsinin rəisi Samir Həsənov bu layihəyə diqqət göstərdi, layihə haqqında öz fikirlərini söylədi və başda Etibar olmaqla layihənin gənc iştirakçılarını Diplomla təltif etdi.
Daha sonra 13 aprel 2021-ci il tarixində qardaş Türkiyənin Anadolu Canatçılar, Şairlər və Ozanlar Birliyinin (ANASAN) Genel Başkanı Sabit İnce bəy onlayn olaraq bu layihəni təqdim etdi və başda Etibar olmaqla bütün layihə iştirakçılarını Başarı Belgesi ilə təltif etdi.
14 aprel 2021-ci il tarixində isə Bakıda Müharibə Veteranı Qadınlarına Sosial Yardım İB-nın sədri Rada xanım Abbas layihənin açılış təqdimatını etdi. Tədbir zamanı Rada xanım başda Etibar olmaqla layihənin iştirakçılarını Xarıbülbül diplomu ilə təltif etdi:
Biz Etibarın layihəsini, ümumiyyətlə yaradıcılığını maraqla izləyirik. Etibardan yeni-yeni uğurlu əsərlər, layihələr gözləyirik və bu yolda ona uğurlar arzulayırıq.
Osloda Həftəsonu Məktəbində “Mənim dilim-Ana dilim” layihəsinin bu dəfəki qonaqları şair,yazıçı. kinodramaturq İlqar Fəhmi və istedadlı aktyor,qiraətçi Kamal Yaşar olub. Qeyd edək ki, görüş çox maraqlı keçib. Belə ki, görüş İlqar Fəhminin 44 günlük İkinci Vətən Müharibəsinə və xalqımızın əldə etdiyi Zəfərə həsr etdiyi “Balaca kişilər” şeiri ilə başlayıb. İ.Fəhmi “ Balaca kişilər” şeirinin yaranması və xalqımızın əldə etdiyi Böyük Qələbədən danışaraq, igid oğlanlarımızın 44 günlük müharibədə göstərdiyi böyük qəhrəmanlığı yüksək qiymətləndirib. İ.Fəhmi bu müharibədə göstərdiyi qəhrəmanlıqları ilə dastan yazan oğullarımızın sücaətini ədəbi-bədii sözün köməyi ilə peşəkarcasına şeirində təsvir edərək oxuculara təqdim edib. İkinci Vətən Müharibəsində dünyada yaşayan azərbaycanlıların da birləşərək böyük həmrəylik göstərdiyini deyən, İ.Fəhmi həmvətənlilərimizin birlikdə güclü olduğunu bildirib. Görüşün davamında yazıçı “ Səndən Nigaranam” povestindən, “ Aktrisa” romanından danışıb və ona ünvanlanan sualları cavablandırıb.
Vətəninə və doğulub böyüdüyü Bakı şəhərinə çox bağlı olduğunu deyən İ.Fəhmi Bakıdan kənarda ədəbi yaradıcılıqla məşğul ola bilmədiyini deyib.
İstedadlı aktyor və qiraətçi Kamal Yaşarda Osloda uşaqlara Ana dilinin öyrədilməsini çox təqdirəlayiq olduğunu deyərək, dilin öyrənilməsi texnikası ilə bağlı öz məsləhətlərini verib. Qiraətçi K.Yaşar həftəsonu məktəbinin şagirdləri üçün İsmayıl Şıxlının hekayələrindən birini oxuyub.
Osloda həftəsonu məktəbinin layihə rəhbəri Ramil Əliyev bu cür görüşlərin keçirilməsinin şagirdlər üçün çox vacib olduğunu bildirib və ədəbiyyatımızın görkəmli nümayəndələrinin çıxışları və əsərlərini səsləndirməsi uşaqlarda sözə və ədəbiyyata marağı daha da artıracağını qeyd edib.
Məktəbin Ana dili müəlliməsi Arzu Rzayeva qeyd edib ki, İ.Fəhminin yaradıcılığındakı vətən sevgisi şagirdləri ədəbi dili öyrənməyə həvəsləndirəcək və Vətən sevgisini daha da gücləndirəcəkdir.
Şagirdlər dəyərli qonaqlarımızdan ilham alaraq İ.Fəhminin“ Balaca kişilər”şeirindən bir neçə bənd söyləyib və qonaqlara suallar veriblər.
Qeyd edək ki, Yevlax rayonu Nizami Gəncəvi adına Malbinəsi tam orta məktəbindən görüşə qoşulmuş ibtidai sinif müəlliməsi İnarə Cəfərovanın şagirdləri maraqlı çıxışları və söylədiyi şeirlər ilə tədbir işritakçılarının yaddaşında qalıb.Tədbirdən fotolar: