Səhiyyə İşçiləri Günü
Qısa arayış:
Azərbaycan tarixində ilk dəfə Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dönəmində Nazirlər Şurasının 17 iyun 1918-ci il tarixli sərəncamı ilə Səhiyyə Nazirliyi təşkil olundu. İlk səhiyyə naziri Xudat bəy Rəfibəyli oldu.
Azərbaycan Respublikası Prezidenti Heydər Əliyevin 4 iyun 2001-ci il tarixli sərəncamına əsasən 17 iyun Səhiyyə İşçiləri Günü kimi qeyd olunur.
Bu gün münasibəti ilə bütün həkimlərizi təbrik edir, əynində ağ xələt, əlində qələm hər iki cəbhədə şərəflə xalqına xidmət edən həkim-şair Nuranə Rafailqızından bir neçə şeir təqdim edirik:
Nuranə Rafailqızı haqqında qısa məlumat
Fazilova (Rəhimova) Nuranə Rafail qızı 1981-ci ildə Göyçay rayonunda dünyaya göz acmışdır. Orta məktəbi burda bitirdikdən sonra , Odlar Yurdu Universitetinin “müalicə işi” fakültəsinə qəbul olmuşdur.2007-ci ildən ixtisası üzrə Göyçay Rayon Mərkəzi Xəstəxanasında həkim vəzifəsində çalışır.
Ədəbi fəaliyyətə hələ uşaq yaşlarından başlayaraq, tez-tez rayon və məktəb tədbirlərində öz şeirləri ilə çıxış etmişdir. Şeirləri mütəmadi olaraq Nuranə Rafailqızı təxəllüslüyə “Milliyyət” qəzeti, “Herba-flora” jurnallarında işıq üzü görmüşdür. 2016-cı ildə Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyinin təşkil etdiyi “Kiçik yaşlı uşaqlar üçün nəsr, nəzm və dram əsərləri” müsabiqəsində 4-cü yerə layiq görülmüş, qalib əsərlərin yer aldığı kitabda 18 şeiri çap olunmuş, məktəb kitabxanalarına paylanmışdır.2018-ci ildə Göyçay rayonunda təşkil olunmuş “Beynəlxalq Nar Festivalında” nara həsr olunmuş şeir müsbiqəsində “Göyçayın narı” şeiri ilə iştirak etmiş, 3-cü yerlə mükafatlandırılmışdır. 2021 -ci ildə çapa hazırlanmış ”Həkimlərin söz dünyası” kitabında 10 şeiri ilə həmkarları arasında yer almışdır. 2021-ci ildə “Gəlirik Qarabağ” poeziya antologiyası kitabında 13şeir və “Kimlərə qaldı dünya” – Nizami Gəncəvi – 880 antologiyasında 15 şeiri dərc ovunmuşdur.
15.04.2021 tarixində Azərbaycan Kütləvi İnformasiya Vasitələri İşçiləri Həmkarlar İttifaqı tərəfindən “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı olmuşdur.
Bu yerə, Vətən deyib!
Elə ki, mən boy atdım,
Yeridim addım-addım,
Anam tutub əlimdən
bu daşı, bu torpağı,
bu otu, bu yarpağı,
yaşadığım küçəni,
qızındığım ocağı
Göstərib, Vətən deyib!
Adı Azərbaycandı,
Hər guşəsi bir candı.
Heç düşməyib dilindən
Şəki, Şirvan, Qarabağ,
Bakı, Xızı, Qaradağ,
Göyçay, Qəbələ, Quba
elbəel, oba-oba
Bil, cənnətə tən deyib!
O atadan sevimli,
O anadan irəli.
Uzaq düşmə elindən
sev yurdunu hər zaman,
yaşasın Azərbaycan!
vətən-adın, soyadın
əlbəəl, addım-addım
Qoru onu sən deyib!
Nə qədər ki, qolun var,
Tək bir məqsəd, bir amal,
Üçrəngli bayrağını
qaldır başının üstə,
dalğalansın ahəstə
böyük Turan elində!
bu bayrağın önündə
Diz çöksün düşmən, deyib!
Anam tutub əlimdən,
bu yerə Vətən, deyib!
16.06.2015.
Mənəm!
Bir ev var ki, uzaqlarda
hasarı yox, çəpəri yox.
Nə gələni, nə gedəni,
nə qalan bir nəfəri yox.
Bu günəşdən, bu səmadan,
bu həyatdan xəbəri yox
toz basmış, kifə bürünmüş
Bax,
həmən o otaq mənəm!
Gah deyirəm bədahətən,
gah yazıram kərən-kərən.
Bir şeirəm qafiyəsi,
hecaları pərən-pərən.
Şairlərin din-imanı,
quranı, kitabı-qələm,
ağ köksündə qara yazı
Bax,
həmən o varaq mənəm!
Yerdən göyə ah-naləyəm,
göydən yerə göz yaşıyam.
Neçə dərdə, neçə sərə
başdaşıyam, döşdaşıyam.
Xəzan çağı tökülməyib,
boranı, qışı yaşıyan
budaqdakı tənha-təkcə
Bax,
həmən o yarpaq mənəm!
Bircə yol köks ötürmədim
nə komaya, nə saraya.
Nə malına göz dikmişəm,
nə puluna, nə paraya.
Qırx ilməylə, qırx düyünlə
o dünyadan bu dünyaya
əzrayılın caladığı
Bax,
həmən o yamaq mənəm!
Gah oynayıb, gah ağlayıb,
gah da deyib, gülə-gülə.
Bir dəyərsiz əşya kimi
ömrü verdik əsən yelə.
Oğrun-oğrun boylandığım
dən düşmüş qapqara telə
xəbərsizcə sığal çəkən
Bax,
həmən o daraq mənəm!
Bir igidin taleyinə
yazılan qara yazıyam.
Şaxtasıyam, boranıyam,
çovğunuyam, ayazıyam.
Nefti qutarmış, tüstünün
his-pasına alazıyan
külək vurduqca alışan
Bax,
həmən o çıraq mənəm!
Kimi cavan, kimi qoca,
kimi körpə qucağında
Bir havanın həsrətində,
bir nəfəsin sorağında.
Gecələri sakit-səssiz
xəstəxana otağında
sübhə kimi cırıldayan
Bax,
həmən o yataq mənəm!
Hər vəzndə, bır sərbəst,
bir az heca, bir az qəzəl.
Yaza-yaza 100 yaşında
qapımı döysə də əcəl,
Hələ də tam böyüməyən,
bir az şıltaq, bir az dəcəl
Atasının sonbeşiyi
Bax,
həmən o uşaq mənəm!
Xeyirlə-şər, ağla-qara
təzad dolu başdan-başa.
Başı eyni, sonu eyni
həyat sanki, bir tamaşa.
Bütün ömrü oynayaraq
bir çiçəyə, bir alqışa
son pərdədə üz tutduğun
Bax,
həmən o torpaq mənəm!
Daha dayana bilməyib,
bədən adlı qəfəsində.
Özü verib əzrayıla
verdiyi son nəfəsin də!
Daş pəncərə, dəmir qarmaq
şaxtalı qış gecəsində
bir kəndirlə söndürülən
Bax,
həmən o ocaq mənəm!
Tale, yazı, bəxt işidi
deyib, keçdim hər bir şeyə.
Dilənçitək əl uzadıb
yaranandan üzügöyə.
Şükr elədim, zikr elədim
dərd içimi yeyə-yeyə
ilahinin göndərdiyi
Bax,
həmən o sınaq mənəm!
20.05.2021.
Sən və mən
Bir quru soyada şərik,
Ayrı-ayrı qütblərik.
Bəlkə, bir də görüşmərik
bu boyda yer kürəsinin
o üzü-sən,
bu üzü-mən!
Dilim dönüb sürüşməyən,
Bir cümlədə görüşməyən,
Heç vaxt üst-üstə düşməyən
yarımçıq bitən şeirin
o sözü-sən,
bu sözü-mən!
Bəzən çətin, bəzən sadə,
Bir yol keçdik pay-piyadə.
Göz yaşlarım badə-badə
toplandıqca qədəhlərə
o “süz!“ü-sən,
bu “süz!”ü-mən!
Hər ötən gün qopa-qopa,
Nə ipə yatdıq, nə sapa.
Dəstələyib topa-topa
ömrü xərclədik boş yerə
o yüzü-sən,
bu yüzü-mən!
Ha qaçaydıq, ha qovaydıq,
Biz nə evdik, nə yuvaydıq,
Tüstü dolu bir havaydıq,
ayrı yanan od-ocağın
o közü-sən,
bu közü-mən!
Quyusu dolar-boşalar,
Nə qış bilər, nə də bahar.
Sağı tutqun, solu axar
yoldakı qoşa bulağın
o gözü-sən,
bu gözü-mən!
Bir səkiyə ortaq olan.
Mən-gen küçə, sən-dar dalan.
Kimdi doğru, kimdi yalan?!
oğlumuz qalıb arada
o düzü-sən,
bu düzü-mən!
07.06.2021.
Oğlum dedim!
Tək övladım
Əlisaya xitabən.
De necə çağırım axı,
De necə səsləyim səni?
Başını qoy, sinəm üstə
Köksümdə bəsləyim səni!
Canım!-dedim, can nədi ki?
Canımdan da əzizsən sən!
Günəş kimi parlaq, nurlu,
Saf su kimi təmizsən sən!
Ömrüm!-dedim, sənə sevgim
Bir ömürə sığa bilməz!
Günüm!-dedim, ayla batıb,
Günəş ilə doğa bilməz!
Balam!-dedim, bal nədi ki?
Balam baldan da şirindi.
Oğlum!-dedim, bax bu sözün
Mənası daha dərindi!
Oğlum, arxam-dayağimsan,
Dirəyim, düşmən çəpərin!
Bil ki, sənə bağlanıbdı,
Parçalanmış ümidlərim!
Böyü, boy at! Qoy yayılsın
Adın-sanın eldən-elə!
Sən doğmusan həyatıma
Dərdim yoxdu, günü bu gün
Ölsəm belə, ölsəm belə!
04.07.2012.
Şeirlərin müəllif: Nuranə RAFAİLQIZI
NURANƏ RAFAİLQIZININ DİGƏR YAZILARI
NURANƏ RAFAİLQIZI DİGƏR MƏNBƏLƏRDƏ
Təqdim edir: YAZARLAR.AZ
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<<<<WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ>>>>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru