Yazar Azər Qismətin “İlbizlər” adlı yeni kitabı işıq üzü görüb
Bu barədə yazar özü YAZARLAR.AZ-a məlumat verib. O, bildirib ki, “Bizklub” nəşriyyatında çapdan çıxan kitabın təqdimatı 29 dekabr 17:00 – 19:00 -da “AzərKitab”da baş tutacaq.
Bu münasibətlə yazar YAZARLAR jurnalı tərəfindən yeni kitabların nəşrinə görə verilən “Ziyadar” mükafatına layiq görülüb. Diplom 29 dekabr 17:00 – 19:00 -da “AzərKitab”da baş tutacaq tədbir zamanı müəllifə təqdim olunacq. (Diplomu doğrulama lingi >>> LAUREATLAR)
Xatırladaq ki, Azər Qismət “Duman”, “Çuğullar”, “Xanım taksi” kitablarının müəllifidir.
GÜNLERDEN BİR GÜN Bir gün telefonumu arayacaklar Cevap alamayacaklar “Aradığınız numaraya ulaşılamıyor” Mesaj gönderecekler Geri dönecek * * * O gün işe gitmeyeceğim Acaba hasta mı diyecekler Dernekte arkadaşlar Beni boşuna bekleyecekler * * * Komşular merak etmeyecek Ne zaman ettiler ki zaten Her zamanki gibi Kapımın zili çalmayacak Kapıcı da yok ya Bir şey lazım mı diye Soran da olmayacak * * * Facebook’ta donup kalacak hesabım Twitter’da dikkat çekmeyecek Bu arada gmail kutumda Postalar birikecek * * * Anam bir daha arayacak beni Cevap alamayacak Beni en çok anam arar Beni en çok anam anar Meraktan çatlayacak Belki de bana kızacak Sonra bacıma soracak O da tasalanacak * * * Birkaç gün daha geçecek Şiir meclisindeki dostlar Beni birbirine soracak Bir kaç şair Memleketine gitti herhalde diyecek * * * Çocuklarım birbirine söylenecek Babamız yine bizi aramıyor Mesajlarımıza da bakmıyor * * * Akvaryumda balığım Kafeste papağanım Açlıktan ölecek Saksıdaki çiçeklerim Boynunu bükecek * * * Nihayet artık kimse kim Kapıma vuracaklar Zilimi çalacaklar Adımı bağıracaklar Kapıda kalacaklar * * * Çilingir çağıracaklar Kapımı kıracaklar Odadan odaya bakacaklar Salonda ben Yerde iki seksen Şaka yaptım sevdiceğim Ben o kadar uzun boylu değilim.
Nurxan Elçin oğlu Babazadə ilə söhbətləşdim, o, Sabirabad rayonundakı N.Nərimanov adına beynəlmiləl məktəb liseyin beşinci sinfində oxuyur. Fikirləri ciddi, həm də maraqlıdır. Özünəməxsusluğu ilə fərqlənir Nurxan. Ona verdiyim suallara düşünərək cavab verir, fikrini səlis və aydın bildirir. İndi uşaqların əksəriyyəti ünsiyyət problemi yaşayır, çəkingənlik, özünə güvən hissinin aşağı olması valideyni narahat edir. Əlac qalır psixoloqlara, o da bəzən istənilən nəticəni vermir, ya da həlli vacib məişət problemlərinin arasında itib batır… Beləliklə. Siz də söhbətə qoşulun, Nurxanı yaxından tanımağa çalışın.
1.Sual: Xahiş edirəm qısaca özün haqda məlumat verəsən.
Mən, Babazadə Nurxanam, Sabirabad rayonunun 2011-ci il, aprelin 20-də Bulduq kəndində dünyaya gəlmişəm. Rayondakı 2 saylı uşaq bağçasına getmişəm. Ailəmizdə hamı ali təhsillidir, anam da kəndimizdə müəllim işləyir, ona görə məni də, qardaşım Akifi də nənəm hər gün işə gedəndə bizi də öz maşınıyla aparırdı. Nənəm onda İcra Hakimiyyətində müavin işləyirdi. Sonra altı yaşım oldu, bağçanı bitirdim, məktəbə getdim. Məktəbim də 2 saylı oldu… İndi beşinci sinifdəyəm, əlaçıyam…
2. Müəllimləriniz, aldığınız təhsildən razısanmı?
Bəli, razıyam. Müəllimlər çox tələbkar və qayğıkeşdir. Məktəbin direktoru Elşad Şərifov hamıya qayğı ilə yanaşır. Mən rus dilində təhsil alıram, amma ingilis və alman dilləri də keçilir. Heyif ki, alman dilini istədiyimiz səviyyədə öyrənə bilmirik. Bəzən əvəzinə ingilis dili də keçirlər…
3. Ən çox hansı fənləri sevirsən, dərslərə fərq qoyursanmı heç, ya hamısını eyni həvəslə öyrənirsən?
Riyaziyyata, Həyat bilgisi fənlərinə marağım lap çoxdu. Babam deyir ki, riyaziyyat elə bir elmdir ki, onu biləndə başqa dərsləri də rahat öyrənmək olur. Həyat bilgisində isə həyatda bilmədiyim çox şeyi öyrənə bilirəm. Burda hər şey haqqında danışılır, son dərsimiz millətlər arası münasibətlər, dinlər haqqında idi. Bax onda bildim ki, bizim ölkəmiz tolerant ölkədir və burada bütün millətlərdən olan insanlar rahat yaşayır…
4. Gələcəkdə kim olmaq, hansı peşənin sahibi olmaq fikrindəsən?
Mən, həkim olmaq, həm də ali təhsilimi xaricdə almaq istərdim. Bilirsiz, mən uzun müddət xəstə olmuşam, nənəm özü də uşaq həkimidir, o məni çox yerə aparıb, müalicə etdirib… Mən istəyirəm hamı sağlam olsun, ona görə də bu sənəti seçmişəm…
5. Nurxan, səncə dostluq nə deməkdir, buna münasibətin necədir, dost necə olmalıdır?
Dostluq etmək yaxşıdır, sinifdə mənimlə dost olmaq istəyən uşaqlar çoxdur. Hamsını sevirəm, dost dosta kömək etməli, həm də deyirlər ki, dost güzgü kimidir. Mənim nənəm bizim dostumuzdur. O, şairdir, kitabları var, onları oxuyuram, nəsə öyrənməyə çalışıram. Onunla söhbət çox maraqlı olur… Ailəmizdə hamımız, atam, anam, babam dostuq elə, qardaşım da mənim yaxşı dostlarımdandır… Qardaşımı həmişə qayğıkeş görmüşəm, evdə, məktəbdə. O, 7-ci sinifdə oxuyur, o da əlaçıdır, o məni hər yerdə qoruyur. Mən də onu sevirəm, sözündən çıxmıram. Nənəm deyir ki, siz ikiniz də bir-birinizin böyük qardaşısınız…
6. Qardaşın dedi ki, sən hətta qızdırmalı halda da dərs buraxmırsan, doğrudurmu?
Düz deyir, dərsdən qalanda özümü narahat hiss edirəm. Ona görə gedə bilməyəndə də qızdırma içində belə olsam hazırlaşıram ki, geri qalmayım… Ona görə nəticələrim həmişə yüksək olur, müəllimlər razılıq edir məndən..
7. Bilirsən ki, Azərbaycan Qarabağ uğrunda müharibədə zəfər qazandı, ölkəmiz də ordumuz da qalibiyyət sevincini yaşadı. 30 ilə qədər çəkən erməni işğalı bitdi, torpaqlarımız özümüzə qaytarıldı. Bu qələbə asan başa gəlmədi, şəhidlər verdik, qazilərimiz də oldu. Bu sevinci siz məktəblilər necə yaşadı?
Azərbaycanın qələbəsi biz uşaqların da ürəyini sevindirdi. Mən müharibə haqqınd az şey bilirəm, amma qürurluyuq , mən şəhərlərin azad edildiyi tarixləri əzbər bilirəm. Əvvəllər kədərli günlər anılırdı, indi artıq hamımızın başımızı uca edən qələbəmizlə öyünürük…
8. Səncə, qələbə qazanmaq üçün nə lazım idi?
Əlbəttə ki, birlik! Prezidentimizin yanında olan xalqımız, güclü ordumuz, əsgərlərimiz, döyüşçülər hamısı “dəmir yumruq” oldular, ona görə də qələbə çaldıq…
9. Nurxan, sənin jurnalımıza ürək sözlərin varmı, sualları bəyəndinmi?
Bəli, bəyəndim. Jurnala da sizə də uğurlar arzulayıram, bu söhbətimiz çıxan jurnalın yolunu gözləyirəm. Sağ olun, hələlik…
Vətən qoxusu…. Sevgilərimizi bölərək yaşıyırıq bu dünyada…Bu kiçik qəlbimizə Vətən boyda sevgi qoyaraq , torpagına,daşına qurban ola ola ,sevə sevə yaşayarıq …. Bizdən qopub ayrılmayan sevgidi bu sevgi, məsafələr bəzən bizi ayırsa da ruhumuz ayrılmaz Vətəndən…Qürbət pəncərəsindən məlul -məlul boylanıb Vətən həsrəti çəkərik… Başqa ölkələr nə qədər gözəl olsa da Vətənin daşı ,torpagı çəkər insanı, torpagının , otunun üstündə oturub nə qədər istəsən ki Vətənin iyin alasan mümkün olmaz…O gözəlliklər sənə süni gələr, həzz ala bilərsən gözəllikdən ,onu qəlbən ,ruhən yaşaya bilməzsən…üzün gülər ancaq qəlbində adını qoya bilmdədiyin bir nisgil olar, gecələr yatanda öz Vətənindəki səhəri arzulayrsan.günəşin necə gözəlliklə yüksəlməsini, yagışın şırıltısını, qışda qarını, axsam günəşin qürubunu , yazda agacdan ,güldən gələn o qoxunu o qədər arzulayarsan ki…Havasını ciyərlərinə çəkmək üçün günləri sayarsan…gülümsünərək yaşasan da qəlbində bir kədər bogar səni , suyunda , yeməyində belə o dogmalıgı axtararsan …Əşyalarında belə o soyuqlugu hiss edərsən , insanlarıyla nə qədər mehriban olsan da , öz yerlilərini görəndə sevincdən ” ölərsən”. Vətəndən qonaq gedən biri görəndə qucaqlayıb ayrılmaq istəmərsən …ondan Vətən qoxusunu almaq istərsən…Adını qoya bilmədiyin o qoxunu…vətəndən gətirdiyi cır alça sənə o qədər şirin gələrki…keşkə orda olaydım doyunca bundan yeyərdim deyərsən..halbuki qaldıgın yerdə alça agaclarıyla hər gün rastlaşırsan…qəlbində Vətən həsrəti o qədər çox olarki, şəkil çəkdirəndə şaqqanaq çəkib gülsəndə gözlərinin giləsi küskün olar… Torpagını , daşını ,otunu ələfini, suyunu o qədər özləyərsənki .. Vətənə gələndə sərhədi keçən kimi burnuna dəyən o qoxu üçün nələr vermərsən…Gözündə hər şey gözəlləşər ,təbiiləşər, insanlar daha da dogmalaşar sənin üçün…çox uzaq qohumun belə sənə çox dogma gələr . Yeməklərini dadıqca ,suyunu içdikcə sanki həyata yenidən qayıdarsan…Gözlərinin içi gülər, ürəyindən o nisgil gedər Vətən adlı məmləkətdə…. Məzarlıga gedərsən bütün qəbirdaşlarına baxarsan bir bir ,tanımadıqların belə tanıdıqların kimi gələr …Yaxınlarının sənin gəlişinə sevindiklərini hiss edərsən özlüyündə, ona görə Vətənda ölmək istərsən ,öləndə dogma Vətənimə aparın məni deyə vəsiyyət edərsən, apara bilməsəniz bir ovuc torpaq gətirib məzarıma tökərsiniz deyərsən …. Bir gün yenidən geri dönərsən…qəlbini ,ruhunu Vətən də qoyaraq gedərsən… Uzaqlaşdıqca içində o Vətən adlı iniltinin səsini duyarsan, qəmgin qəmgin geriyə boylanarsan…çevrilib Vətəni qucaqlamaq, heç buraxmamaq keçər könlündən, hər şeyi özündə cəmləyən o Vətən qoxusunu heç kim görməsin deyə xəlvətcə ürəyinin gözyaşında bogarsan…….
