Qəbələnin bu kəndində 1992-ci ilin fevral ayının 20-sində anadan olmuş Vüqar da adicə kənd uşaqlarından biriydi. Lakin, 44 günlük müharibə onu minlərlə, milyonlarla insanlara şücayətinə, igidliyinə, qəhrəmanlığına görə tanıdı və hamının qəlbində, dilində fəxrlə, hörmətlə əbədi qaldı.
Səmədli Vüqar Vaqif oğlu 1998-ci ildə Qəbələnin Yengicə kənd məktəbinin 1-ci sinifinə qəbul olunmuş, 2007-ci ildə həmin məktəbdə təhsil alıb.
2010-cu ilin aprelində həqiqi hərbi xidmətə gedib. Xidmətini Bakı şəhərində “N” saylı hərbi hissədə Sülhməramlı qüvvələrdə edib. 2011-ci ildə oktyabr ayında hərbi xidmətini başa vuran Vüqar ailələrindəki maddi çətinliyə görə Çeçenistanda tikintidə işləməyə getmişdi.
Tovuz döyüşlərində general Polad Həşimovun şəhid olduğunu eşidib, işini ataraq Vətənə qayıtmağı qərara alıb. Bir müddət karantində qalır, Vətənə gələndə artıq Vətən Müharibəsi başlanmışdı. O, oktyabrın birində evə gəlmədən hərbi komissarlığa gedir, könüllü yazılır.
Dörd gündən sonra, yəni oktyabrın 5-ində könüllü olaraq müharibəyə gedir. Bir neçə gün Ağcabədidə “N” saylı hərbi hissədə qalır və daha sonra mən buraya yatmağa yox, döyüşməyə gəlmişəm,- deyərək komandanlığa müraciət edir.
Kəşfiyyatçı kimi bu sıralara qatılır və Zəngilan, Qubadlı, Füzuli, Cəbrayılın düşmənlərdən azad olunmasında fəal iştirak edir. Daha sonra Şuşa uğrunda döyüşlərə qatılır.
2020-ci il noyabr ayının 2-sində Şuşanın Daşaltı kəndi uğrunda gedən ağır döyüşlərdə Şəhid olur. Noyabrın 3-ü, ertəsi gün onu doğulduğu Yengicə kəndində dəfn edirlər.
Şəhid Səmədli Vüqar Vaqif oğlu ölümündən sonra cənab Ali Baş Komandanın sərəncamı ilə “Vətən uğrunda”, “Döyüşdə fərqlənməyə görə”, “Qubadlının azad olunmasına görə” medalları ilə təltif olunub.
SEVMƏK İSTƏYİRƏM… Gecikən baharın yoluna çıxdım, Dəlisov fikirlər gəldi ağlıma. Yenə salam verib qürurla baxdım, Ruhumun qaynayan cavanlığına. * * * Sevmək istəyirəm təzədən Allah, Könlümdə baharın suları axdı. Sevmək istəyirəm təzədən Allah, Bir ay işığının mürgülü vaxtı. * * * Qartal xəyallarım göylərdən enməz, Sevdasız duyğular mələr bir quzu. Dalğalar kimidir bitib, tükənməz Dilimdə məhəbbət, gözümdə arzu… * * * Sevmək istəyirəm özümü danıb, Sözümüz köhnədir, eşqimiz yeni. Bir qız baxışının odunda yanıb, Təzədən öyrənim sevgi dərsini. * * * Günlər ötüşdükcə yaşa doluram, Şairim,güləndə bir az da ağla. Demə sevə-sevə xoşbəxt oluram, Ölümsüz sevgini yaşamagımla…
NƏĞMƏ DƏ DUADIR… İstədim sevgiyə bir şeir yazam, Saxlayıb zamanı, sevib bir anı. Sərsəri xəyalın göyündə azam, İçib qətrə-qətrə buludlarını… * * * Duyuram səsini bir həzin, titrək Üzü çopur-çopur bir qoca çinar. Həyatla, ölümün arasında tək Məni də saxlayıb suala tutar. * * * Qələmin göz yaşı varağın üstə, Külək də dəyişir görüş yerini. Qarğalar dənlədi torpağın üstə, Bir zaman səpdiyim gülüşlərimi. * * * Söykənib, sığınıb sözlər üşüyür, Uzanan yolların daş hasarına. Balaca evimiz yadıma düşür, Hörümçək tor qurub divarlarına… * * * Odsuz, alovsuzdu şair tərəfi, Hanı qanadları Tanrım bu eşqin. Tilsimli qaladır o bir tərəfi, Görünməz üzüdür Aysberqin… * * * Ömür verilibsə mənə bu sayaq, İstədim Vətənə bir şeir yazam. Kinli baxışların gözündən uzaq, Yatanda başımın üstündən asam. * * * Dolaşır başımda bir səssiz fikir, Ruhumu, sözümü çəkib tarıma. Nəğmə də duadır, bükəm arabir, Anamın nəmlənmis dualarına…
ROBOT ADAMLAR… Çiçək də ağlayır batıbsa şehə, Ömür uzaqlarda itən qaraltı. Bir acı göz yaşı, dəli qəh-qəhə Müəmma, məzəmmət hər sətiraltı… * * * Uzanan zəminin sünbülü dənsiz, Əliboş, cibiboş adamlar kimi. Harda gecələyir durna vətənsiz, Qaralır fikirlər axşamlar kimi. * * * Qaydadır dünyada doğulan, ölür Sözlərim bir əsim kîləyə bənzər. Sadəlövh bahara yazığım gəlir, Dərilib, atılmış çiçəyə bənzər. * * * Yaradanı bilir onun dilini, Qısa heykəl yonum bir dağ başında. Uzatsın Tanrıya qoy əllərini, Qoca görkəmində, ağ libasında. * * * Dünən ki, fikirlər yox olub,itir Yenə sətiraltı, ey söz, ey qələm. Qapında, bacanda kölgəmi bitir, Yenə də səninlə görüsməliyəm. * * * Ürəkdə nə sevgi, nə də duyğu var, Robot doğulmağın mənası bumu. Qoy məni dananlar, unutmasınlar Əbədi bir şair doğulduğumu…
RAHATLIĞIM, AZADLIĞIM… O dağlara tələsirəm şeir yazıb kövrələndə, Bir quş olub zirvələrə xəyallarım qanad çalsın. Bir xəbərsiz qonaq kimi evimizə ay gələndə, İstəyirəm qartal məni göy üzünə haraylasın. * * * Uşaqlığım keçən yerlər, daşlı yollar eniş,yoxuş Qoy dayanım hüzurunda əldə qələm, ağ varağım. Dünyasına çəkilərək kövrək-kövrək oxusun quş, Qoy bürünüm dumanına, bulud olsun çalpapağım. * * * Ağ göyərçin uçur göyə, boyum çatmır dağlar uca, Xəyalımdan kölgə düşür baş çəkdiyim oylağına. Üzü tutqun axşamlardan tez küsürəm yaş artdıqca, Tələsirəm uşaq kimi səhərlərin qucağına. * * * Rahatlığım, azadlığım dağlar kimi müqəddəsdir, Qış gedəcək, yaz doğacaq çiçək belə, çəmən belə. Gözəlliyi seyr eləyib,söz qosmaq da bir həvəsdir, Həsrətimi sellər yuyub,sel aparsın innən belə…
ÖZÜMLƏ TƏK OYNAYIRAM… İtirdiyim sevinc, gətirdiyim qəm Həyatı özümlə tək oynayıram. Uduzan da mənəm, udan da mənəm, Şahmatı özümlə tək oynayıram. * * * Başım ucaldıqca, göylərə dəyib, Təbin qılığında sözə baş əyib. Bu da bir savaşdir, qalxan eyləyib İnadı özümlə tək oynayıram. * * * Bir yarpaq kimidir bitən təsəlli, Təkcə öz səsimdir özümə bəlli. Hələ tapılmayıb düňyanın həlli, İsbatı özümlə tək oynayıram. * * * Bir quşa bənzəyir eşqim qanadlı, Ömür yaşamışam alovlu, odlu. Verdiyinə şükür ey Tanrı adlı Ustadım, özümlə tək oynayıram.
YOLÇU GÖRDÜM… Yenə bu dünyayla durum üzbəüz, Bir taxta qılıncın qəhrəmanıyam. Sünbülü göyərməz,fələyin dənsiz Yel döyən bir köhnə dəyirmanıyam. * * * Alıb gəncliyimi qollarım üstə, Dərədən,təpədən keçib gəlirəm. Kölgələr dolaşır yollarım üstə, Salam verə-verə köçüb gəlirəm. * * * Yeri tanıyıram göylərə baş çək, Fikirdə gizlənib,fikir adamı. Həyatın verdiyi bir ehtiyac tək, Hər gün ayağına çəkir adamı. * * * Boz tüstünün boz üzüdür boz duman, Bir buludsuz göy darıxır,yel əsir. Yolçu gördüm,o zavallı,pərişan, Mənim kimi daş olmağa tələsir.
RƏNGLƏR HAQQINDA DÜŞÜŇCƏLƏR… Göylə, yerin səsi, ritmi notlar üstə bir ahəngdir, Düşünürəm rənglər nədir qara, yaşıl, mavi, sarı. Bir həyatın doğuluşu gördüyümüz yaşıl rəngdir, Qara rəngə toxunmuşdur bu dünyanın ağrıları. * * * Rəssam kimi sarı rəngi payız çəkir tablosuna, Mavi dəniz, mavi göylər bir-birinin bənzəridir. O möhtəşəm sapsarı ay bizi salır ovsununa, Göy qələmin mürəkkəbi, yer günəşin dəftəridir. * * * Səssiz duyğu bir quzudur damla-damla işıq içən, Hər varlığın öz rəngi var, ahəngi var duya bilsən. Zaman içrə ruzigardır at belində yollar keçən, Çiçək açır, çiçək solur rənglər doğan bir fəsildən. * * * Rənglər canlı, rənglər qaynar məna tapır arzularda, Şəkil çəkir həyat yeni, ömür yeni, səhər yeni… Ağaclarda, qayalarda, dənizlərdə, göy sularda, Buludlarda görürəm mən ruhumuzun şəkilini…
Bildiyimiz kimi Məmmədov Elcan Zöhrab oğlu 1989-cu Tərtərdə anadan olub. 1996-cı ildə ailəsinin Bakıya köçməsilə əlaqədar Bakıxanov qəsəbəsindəki 96 nömrəli tam orta məktəbin I sinifinə getmiş, 2007-ci ildə orta məktəbi bitirərək, həmin ildə də Texniki Universitetiə qəbul olunmuşdu.
2010-cu ildə ailə qurmuş, 2011-ci ildə universiteti bitirib, hərbi xidmətə yola düşüb. Xidmətini Cəlilabad rayonunun Göytəpə qəsəbəsində “N” saylı hərbi hissədə başa vurub və Bakıya ailəsinin və valideynlərinin yanına qayıtmışdır.
2013-cü il 2 apreldə qızı Ayan dünyaya gəlib. Ata kimi çox sevinib. Belə ki, 2015-ci ilin 5 iyulunda isə ikinci körpəsi-Ramal dünyaya göz açıb. 2018-ci ildə öz istəyi ilə xüsusi kurs keçərək leytenant rütbəsini alıb, Daşkəsən “N” saylı hərbi hissəsində işə başlayıb. İşlədiyi müddətdə əsgərlərin dərin rəğbətini qazanmışdı. Əsgərləri onun haqqında:-leytenant Məmmədov bizim komandir yox, böyük qardaşımız olub. Gözəl insan idi. Cibindəki son qəpiyini də bizim üçün, ehtiyaclarımızı ödəmək üçün xərcləyərdi.
Hər zaman xatırladırdı ki, nəyə ehtiyacınız olsa, çəkinmədən mənə deyin. Əvəzolunmaz komandir idi. Gülərüz, ürəyi təmiz, çox mehriban, hamının qeydinə qalan bir insan idi.
Paxıllıq nədi bilməzdi. O, həm də gözəl övlad, mehriban ailə başçısı, qayğıkeş ata, sevimli qardaş idi. 2020-ci ilin 8-i apreldə Goranboyun Tapqaraqoyunlu kəndinə təyinatı verildi. General Polad Həşimovun şəhid olduğu ay Elcan həmin döyüşlərdə iştirak etmiş, 2020-ci il 27 sentyabrında 44 günlük Vətən müharibəsi döyüşlərində Talış yüksəkliyi istiqamətində komandiri olduğu taborla bu istiqamətdə hücuma keçdi…
Maxenin dediklərindən:
-Bizdə ruh yüksəkliyi olsun deyə komandir həmişə çox öndə gedirdi, ardımca gəlin:-deyərdi. Döyüş zamanı ayağından yaralandı.
Maxe ona:-yoldaş komandir, Siz yaralısınız, qayıdın.
-Boş şeydir, mən yaralanıb qayıdım, sən yaralıb qayıt, bəs irəli kim getsin?
-Ardımca!-irəli işarəsini verdi. Ön cəbhəni yarıb keçdilər. İkinci cəbhəyə yaxınlaşarkən snayperlə başından vuruldu, şəhadətə qovuşdu.
Döyüş dostları:-Elcan çox gözəl igid idi, kaşkə sağ olaydı. Şəhidliyə ucaldı qəhrəmancasına.
Elcan deyirdi:-Uşaqlar bizimki buracandır, öldü var, döndü yoxdur! O, çox gözəl insan idi. Nə olur olsun, Vətənimiz sağ olsun!
Qəhrəmancasına döyüşdü və tabeçiliyində olanlara örnək oldu! Əsil qəhrəman nümunəsi kimi fəxr edin. Hücuma keçməzdən əvvəl həyat yoldaşına: -Ömrüm, oğlumla qızıma deyərsən ki, artıq ataları ilə fəxr edə bilərlər!..
Atası Zöhrab Məmmədov 1992-ci ildə I Vətən Müharibəsinin iştirakçısı olub. Elcan həmişə atasına deyərdi:-Sən ala bilməyən torpaqları Allah qoysa mən-oğlun alacağam!!!
Anası Sahilə xanımın dedikləri;
-Mənə deyirdi ki, ana vaxt gələcək səni barmaqla göstərib deyəcəklər…Mayor Elcan Məmmədovun anasıdı! Mənimlə fəxr edəcəksən!
Anası Sahilə xanımın:
-Mən onsuzda da balamla fəxr edirdim:-Həm bir övlad kimi, həm də gözəl bir vətənpərvər insan kimi.
Həyat yoldaşı:-Elcan həmişə mənə deyərdi:-Gülüm,
Gülüm, mən sənin qəhrəmanınam. Mənimlə həmişə fəxr edəcəksən.
Mənim adım gələndə hamı ayağa qalxıb sənə yol verəcək…
Mən yoldaşımla həmişə fəxr edirdim, qürur duyuram-bir insan kimi, bir yoldaş kimi!
Ailəmizdə həmişə söz düşəndə deyirdik: -Elcan tək bizdən yox, neçə illər sonra köməyə ehtiyacı olan əsgərlərdən, insanlardan-evdən yox, eldən getdi.
Elxan ağıllı övlad, qayğıkeş ata idi. Bütün arzularını, xəyallarını Vətənə qurban verdi.
Ölümündən sonra “Vətən uğrunda”, “Suqovuşanın azad olunması uğrunda”, “Laçının azad olunması uğrunda” medalları ilə təltif olunmuşdu.
Bəli, şəhidlərimiz uzun illər həsrətində olduğumuz torpaqlarımızı azad edərək özlərinin yüksək arzularına çataraq Şəhid oldular.
Şəhidlər ölməz, Vətən bölünməz!
Elimizin minlərlə Şəhidindən biri olan Elcanımız barədə qısa da olsa, məlumatları oxucularıma çatdırmağı özümə mənəvi borc bildim.
Qürubla doğan günəş (hekayə) Elə bilirdi gözlərini bircə anlıq çəksə bu gözəlliyi bir də görməyəcək. Məftunluqla baxır, heyranlıqla zövq alırdı. Uşaq heyrəti vardı baxışlarında, indicə itib qurtaracaq təlaşı səksəkədə indi içində. Allah bilir ömrü boyu neçənci qürub idi beləcə yola salırdı. Amma ilk dəfə görürmüş kimi çox, lap çox duyğulanırdı. Günəş dandan qürubunacan gəldiyi yolda şəfəqlərinin hamısını salıb itirmişdi. Soyunub od rəngli libasını çılpaqca qalmışdı. Utanır yəqin keçdi fikirindən. Elə utancaqlığından idi ki, yupyumuru yanağı qan rənginə boyanmışdı. Hələ bir yol kənarındakı qamışların, ağacların arxasında gizlənmək də istəyirdi. Qırmızı köz kimi qızaran şəfəqləri seyirçisinə işıqforun dur işarəsini verib, gizlənmək istədiyi ağacların arxasında nazik tülü xatırladan zərif ox işarəsi ilə əks tərəfi göstərirdi. Döngəli, əks tərəfə aparan yola ötürmək istəyirdi seyirçısini. Bəlkə istəmirdi lap azacıq sonra qara ala-torana təslim olacağını görsünlər. Cibindən telefonunu çıxarıb gördüyü mənzərənin şəkilini çəkdi. Qaranlıq çökdükcə, qətlə yetirib batırdığı qurbanından qısas alırmış kimi acıqca öz zülmət pərdələrindən qat-qat səmaya örtük çəkirdi. Adda-budda sayrışan ulduzlardan yerə işıq az düşsün deyə bacardıqca öz siyah yorğanını göy qübbəsinin üstünə yaxşı-yaxşı örtürdü. Ulduzlar da bu qara üzlü yorğanın bərq vuran naxışlı gülü olmaqdan o tərəfə keçə bilmirdi. Tanışlıqlarının ilk günündən sevgi qığılcımı qəlbində elə ocaq çatmışdı ki, illərlə yağan tut ucundan göyə çıx leysanlar belə söndürə bilməzdi bu alovu. Əvvəl kiçicik şam şöləsini xatırladan alov dilimləri indi atəşi üz-göz yandıran sönməsi mümkünsüz gur tonqal idi. Uçuna-uçuna, əsim-əsim gedən dilindən titrək etrafları soyuq qarşılandıqca qəlbinin atəşi özünü yandıra-yandıra vicudunu buz bağladırdı. İlahi, görən bu qədərmi ziddəyyət olar? Yana-yana buz bağlayasan. Axı bütün duyğuları ilə gözlərinin dərinliyində hiss etdiyi ümid işığını görmüşdü. Onu özündən alan ünvansa “yanlış anlamışsan hocam” deyib, yanıb dağ olan sinəsinə dağ çəkmişdi. Səhər açılmamış səhəri olurdu, axşam düşməmiş axşamı, gecələri sim-sim, pərdə-pərdə mizrab vururdu uyğularının nəğməsinə. Görüşdükləri saatlarda gündüzün günorta çağı ay da gəlib dururdu şahid kimi başlarının üstə. Guya mələklərin kəsəcəyi kəbinlərinə şahidliyi edəcək kimi. Hər görüşün kosmik sürətlə uçub gedən saatları anlardanca qısa olardı. Sonra… sonra yenə vaxtı vədəsi bilinməyən növbəti görüşə qədər nəhayətsiz iztirablar hakimi-mütləq olardı qəlbinə. Hər yerdə onu görərdi. Dənizin dalğasında, küləklərin səsində, nərgizlərin ətrində ancaq onu duyardı. Hətta hər gün iş yolunun üstəki baytarlıq aptekinin vitrininə çəkilmiş körpəcə çüyür balasının şəklində də onu görürdü. Hərdən çəkilib içinə küsürdü dünyadan. Özündən zəhləsi gedirdi. Onun üçün nəfəs qədər yaxın, dünyasının ən əzizi olan niyə bu qədər inamsızdı. Acıqca etraf edirdi inamsızlığını. Qorxuram deyirdi böyük sevgidən. Alışdırıb özünə gedərsən üz çevrib bir gün. Bax onda saf duyğularımdan qurduğum xanədan tarmar olar.Yerlə yeksan olmuş könül mülküm dözməz bu sitəmə. Qırıq-qırıq olmuş, sınıb paralanmış qəlbimlə tək buraxarsan məni. Salam.Bir az əvvəl çəkmişəm, fikirləşdim xoşun gələr. Qürub seyri insanı özündən alır bəzən. Səhər yuxudan qalxanda adəti üzrə ilk işi e-mailini yoxlamaq olur. Bu dəfə ilk olaraq gələnlər, yox göndərilənlər qutusuna baxdı. Qürubun şəkilə köçmüş əsrarəngizliyinə bir də məftunluqla tamaşa etdi. Sonra…. Sonra monitordan şimşək çaxdı sanki. Bayıldım göndərdiyin qürubdan. Bilirsən, sən mənim xəyallarımın adamısan… səni çox istəyirəm! Həyatının ən gözəl sabahının içində olduğunu, ya yuxu gördüyünü anlamaqda çətinlik çəkdi. Oxuduğu etraf yaranışın, bütün zamanların zehniyyatının ən möhtəşəm cümləsi olduğunun gerçəkliyinə, yuxu olmadığına əmin oldu. Bu sabah onun həyatına onsuz da çoxdan doğmuş günəşinin tərəddüd niqabını öz sübh şəfəqlərində əritdiyi sabah idi.
Bu gün yazarlar Eyvaz Məmmədoğlu və İbrahim Novruz uzun müddət ədəbiyyat sahəsində səmərəli fəaliyyətinə görə təltif olunublar. Yazarlarımızı bu münasibətlə təbrik edir yeni-yeni nailiyyətləır arzulayırıq. Uğurlarınız bol olsun, çox dəyərli qələmdaşlar!
