ZAUR USTAC – TORPAQ BİZİ GÖZLƏYİR

ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

TORPAQ BİZİ GÖZLƏYİR

İYİRMİ SƏKKİZİNCİ YAZI

Salam olsun, çox dəyərli oxucum! Şükürlər olsun Böyük Allaha. Hər ötən an, hər saat, hər gün üçün min dəfə şükürlər olsun! Sizlərlə yeni bir görüşə imkan verib, zaman tanıdığına görə nə qədər minnətdar olsaq da yenə çox azdır, çox az… Necə deyərlər, dəryada damcı qədər.

1993-cü ilin fevral ayının 24-ü Bakı Dövlət Universitetinin Kitabxanaçılıq fakültəsində qış imtahan sessiyasını yola verib orduya yollanandan sonra bir də 12 mart 2002-ci ildə ordudan ayrıldıqdan sonra yenidən Bakı şəhərinə yerləşdim. Subay vaxtı tək, evləndikdən sonra uşaqlarla həmişə bütün 20 Yanvar, 26 fevral,  Məhərrəmlik ayında Aşura günləri Hüseynin qəbrini ziyarət etməklə qeyd edirdim (indi də belədir, sadəcə olaraq İlqar, Vüqar, Şükür, Həmdəm, Qərib, Hikmət, Polad da bu siyahıya əlavə olunub…– 20.02.2022).

Hüseyn kimdir? – Hüseyn mənim ana tərəfdən (Əfkarlı-Əfkərli) qohumum, Qara Hüseynin nəvəsi, anamın dili ilə desəm doğmaca Əkbər dayımın oğludur.  Ağdam rayonu Yusifcanlı kənd orta məktəbində də məndən bir sinif yuxarı oxuyub. (Rəhmətlik adı çəkilən məktəbi 1990-cı ildə, mən isə 1991-ci ildə bitirmişik)

QISA ARAYIŞ

Hüseynov Hüseyn Əkbər oğlu (Əfkərli) 18.09.1973-cü ildə Ağdam rayonunun Yusifcanlı (“Sufcannı”) kəndində Əfkərli Qara Hüseynin ocağında ziyalı ailəsində dünyaya göz açıb. Anasının adı Məleykə, atasının adı isə Əkbərdir (Allah hər ikisinə rəhmət eləsin). Atası Əkbər dayı (ana tərəfdən Əfkərlilərdən qohum olduğumuza görə dayı deyirdik, əslində anamın dayısı oğlu idi (Əfkərli Qara Hüseynin oğlu)). Hüseyn evin sonbeşiyi idi. Ona  babası Qara Hüseynin adını qoymuşdular. Hüseyngil üç qardaş (Misir, Məhəmmədəli, Hüseyn) və bir bacı (Arzu – uzun illər Bakı ş. A.Hüseynzadə adına 20 nömrəli məktəb-liseydə müəllim işləyib) olmaqla ailədə dörd uşaq olublar. Hüseyndən başqa hamısı ali təhsil alıb, müxtəlif sahələrdə ixtisaslarına uyğun fəaliyyət göstəriblər. Hüseyn də yaxşı oxuyurdu. Ağdam rayon, Yusifcanlı kənd tam orta məktəbində tarix-coğrafiya müəllimi olmuş Əkbərov Yusifin onun haqqında qeydlərindən: “…Balaca Hüseyn, (babası Qara Hüseynə görə belə yazıb. Burada “Qara” sözü barədə bir neçə kəlmə yazmağa ehtiyac duydum. Ümumiyyətlə, bizdə ana tətəfdə qara adam yoxdur. Əksinə hamı ağbəniz (sarıyanız yox), göygöz (ala-yaşılaçalan) insanlar olub. Elə Balaca Hüseyn, onun qardaşları Məhəmmədəli, Misir, ataları Əkbər dayı, Babası Böyük – Qara Hüseyn də ağsifət, bədəncə iri cüssəli, zəhmli, sayılıb-seçilən, istər hakimiyyət orqanları, istərsə də əhali arasında xüsusi çəkiyə malik şəxs olublar. Yusif müəllimin burada nəvə Hüseyni “Balaca Hüseyn” kimi təqdim etməsi, əslində ağ bənizli, iri bədənli sözün bütün mənalarında böyük kişini niyə Qara Hüseyn adlandırdıqlarını ortaya qoyur. Burada ləqəb, ayama kimi işlənən “Qara” sözü rəng deyil, böyük mənasında işlənib. Təxminən yüz il əvvəl “Qara Hüseyn” ifadəsi “Böyük  Hüseyn” anlamına gəlirdi. (Ağdam rayonu, Yusifcanlı kəndi. Qarabağ bölgəsi, Qarqar çayının dağlara tərəf sahili, Əfkərlilər.)) sən axı əlaçı oxuyurdun…  …hər hansı bir sənətin kamil bilicisi olasan. Lakin çərxi-fələk tərsinə dövran etdi. Sən universitet əvəzinə cəbhəyə getdin…. Öz-özünə söz verdin ki, yalnız Vətən (Yurd) azad olandan sonra, qələbədən sonra təhsil alacaqsan…” Yusif Əkbərov, Şahin Qasımov. “Qarabağda bir kənd var -Yusifcanlı” kitabından, s.93.

Hüseyn 1980-ci ildə Ağdam rayon Yusifcanlı kənd tam orta məktəbinin birinci sinfinə getmiş, bütün təhsil illəri boyu dərs əlaçısı olmuş, tarix fənnindən olimpiadalarda iştirak etmişdi. 1990-ci ildə elə həmin məktəbdə təhsilini baş vurduqdan sonra (bu 20 yanvar hadisələrindən sonrakı ən qarışıq dövrlərə, xüsusi ilə gənclər üçün qəbuledilməz hadisələrin cərəyan etdiyi bir vaxta təsadüf edirdi) Yusif müəllimin də qeyd etdiyi kimi hamı onun da ali məktəbə sənəd verəcəyini gözləsə də o bütün oxuyub öyrəndiyi tarix kitablarını  (“SSRİ tarixi” kitablarını) yandıraraq, Azərbaycanın yeni yaranmaqda olan Milli Ordusunun ilk əsgərlərindən biri oldu…

Hüseynov Hüseyn Əkbər oğlu 09.07.1994-cü ildə (atəşkəsdən sonra) Ağdam rayonu, Yusifcanlı kəndi istiqamətindəki cəbhə xəttində həm əraziyə yaxşı bələd olan, həm də təcrübəli döyüşçü kimi kiçik kəşfiyyat qrupu ilə düşmənin dərinliyində yerləşdiyi mövqeləri dəqiqləşdirmək məqsədi ilə yerinə yetirməyə getdiyi döyüş tapşırığını icra edən zaman qrup üzvlərindən biri düşmən tələsinə – minaya düşür. Qrup üzvlərinin hamısı yaralansa da təkcə Hüseyn şəhid olur. Onun daha çox qəlpə yarası almasının əsas səbəblərindən biri həm bədəncə digər qrup üzvlərindən çox böyük olması, həm də partlayış anında digər qrup üzvlərini sanki qucaqlayırmış kimi özünü onlarla partlayışın arasına atması olub…

Hüseyn Bakı şəhəri, İkinci Fəxri xiyabanda dəfn olunub. Allah rəhmət eləsin. Ruhu şad olsun. Ruhuna Fatihə (oxuyun):

Bu qeydləri təsədüfən və ya nəyinsə xatirinə buraya yazmıram. Belə geniş girişin öz səbəbi var. Deməli, yuxarıda qeyd etdiyim kimi, Hüseynin məzarı Bakı şəhəri, İkinci Fəxri Xiyabanda (Vətən Müharibəsi şəhidlərimizin uyuduğu yeni – İkinci Fəxri Xiyabanın davamına tərəf – indi köhnə hasar qalsa da aranı tağvari keçidlə açıb birləşdiriblər) hərbçilərin dəfn olunduğu yerdədir. Hər dəfə Hüseyni ziyarət etdikdən sonra, digər sıraları da gəzir, bütün şəhidlərimizin ruhuna dualar oxuyurduq. 2010-cu ildə Mübarizi də orada dəfn etdilər. Hər dəfə ziyarətə getdikdə müxtəlif səbəblərdən həyatını itirmiş hərbçilərin yeni məzarlarının olduğunu görməyə adət etmişdik…

Nəhayət xiyabanın qonşuluğunda, İkinci Fəxri Xiyabanla qəbiristanlığın arasında Yasamala tərəf ayrıca hasarın içərisində yerləşmiş  sovet dönəmindən qalma köhnə anbarların sökülərək  yerində  yeni xiyaban salınmasına şahidlik etdik. İlk vaxtlar bu işləri adi hazırlıq, tikinti-abadlaşdırma işləri kimi qəbul etmişdim. Ancaq 2020-ci ilin yazında pandemiya səbəbindən karantin günlərində məhdud vaxt çərçivəsində bu yerləri məsafədən ziyarətim mənə tamam başqa təsir bağışlamışdı… Həmin gün oradan gəzə-gəzə M.Müşfiq küçəsi ilə üzüaşağı düşəndə artıq qeyri-iradi dilimdən ey dili-qafil “Torpaq bizi gözləyir” ifadəsi çıxmışdı…

Bir də həmin gün – İlqarla Poladı (Azərbaycanın Milli Qəhrəmanları şəhid polkovnik İlqar Mİrzəyev – BABKM–da bölük komandirim olub, şəhid general-mayor Polad Həşimov – onu özüm kimi yaxından tanısam da şəxsi tanışlığımız olmayıb) orada, yeni salınmış İkinci Fəxri Xiyabanda dəfn etdikləri gün çox heyrətlənmişdim. Mənzərə çox dəhşətli görünürdü mənə. Döyüş sahəsində saman bağları kimi cərgə ilə düzülü qalmış cəsədləri görmüş bir şəxsdə boş məzar yerlərinin niyə, hansı səbəbdən bu qədər heyrət doğurduğunu hələ də özüm üçün tam aydınlaşdıra bilməmişəm. İlk vaxtlar pandemiya ilə əlaqədar karantinə  və xiyabanda aparılan təmir işləri ilə bağlı müxtəlif səbəblərə görə uzun müddət ziyarətə icazə vermirdilər… Neçə dəfə elə darvazadan və ya Hüseyni ziyarət etdikdən sonra hasarın üstündən heyrətlə boş məzar yerlərini seyr edərək, “Torpaq bizi gözləyir”i dəfələrlə təkrarlamışdım…  “…Tək qalıbdı, iki paşa, Hanı qoşun, hanı ləşkər!?…” demişdim… Nəhayət, o gün yetişdi – 27 sentyabr 2020-ci il oldu. Bu tarixdən sonra digər mərd vətən övladları da İlqarın, Poladın yanında özlərinə yer qazandılar… Yavaş-yavaş məni bürümüş heyrət hissi şeirlərə çevrilməyə başladı…

Burada geniş bir haşiyəyə çıxmaq istəyirəm:

HAŞİYƏ

DƏSTƏGÜLDƏ GÖRDÜKLƏRİM

(…əsgər gündəliyindən sətirlər…)

Salam olsun, çox dəyərli oxucum! Şükürlər olsun böyük Allaha! Daha bir vəsilə ilə sizlərlə görüşmək qismət oldu. Ötən günlərdə  televiziya kanallarının birindən ötəri olaraq “Dəstəgül” kəlməsini eşitməyim və son günlər baş verən hadisələr bu yazının yaranmasına, sonucda görüşümüzə səbəb oldu.

“Dəstəgül”lə bağlı eşitdiyim cümlə tam olaraq belə idi:- “…onun son döyüş yeri Dəstəgül olub…”  Dəstəgül, Dəstəgül… Dəstəgül sözün əsl mənasında neçə-neçə igid -ər oğullarımızın son döyüş yeri, son mənzili, son ünvanı olub və uzun illərdir bu belə qalmaqdadır. . .  Məlumunuz olsun  ki, son günlər  hələ I Qarabağ müharibəsində itkin düşmüş və o vaxt  tanınmadığı üçün  “Naməlum” adı ilə dəfn olunmuş döyüşçülərimizin siyahısının bir daha dəqiqləşdirilməsi, “naməlum”ların tanınması yolunda mühüm işlər görülür. Mənim qulaq müsafiri olduğum söhbət də məhz bu məsələ ilə bağlı idi. 

Dəstəgül (40°19′14″ şm. e. 46°41′29″ ş. u.) istər 2016 –cı il Aprel döyüşləri, istərsə də II Qarbağ – Vətən müharibəsi zamanı adı daha çox hallanan Çaylı, Talış, Suqovuşan  istiqamətində, onlardan sonra Təpəkəndə  deyil, Gülüstan, Ballıqaya – Murova tərəf, yəni Suqovuşandan sonra çayqırağı getdikdə sağ (Goranboy) tərəfdə sıx meşə örtüklü dağlıq ərazidə yerləşmiş kiçik bir yaşayış məntəqəsidir. Daha çox yaylaq yerinə oxşayır. Buna baxmayaraq bir neçə qəbirdən ibarət olan qəbirstanlığı da var. Evlər əsasən “finski” dediyimiz taxta evlərdən ibarətdir. (Bəlkə də bu məlumatlar artıq keçmiş zamanda qəbul edilməlidir.) Tale elə gətirib ki, bu yerləri  həm yayda (iyul 1993), həm də qışın oğlan çağında (fevral 1994) ziyarət etmək mənə qismət olub. 1994-cü ilin fevral ayında bu kiçik yaşayış məntəqəsini (Dəstəgül və ya Dəstəgir) kəşfiyyatçılardan təhvil alıb, motoatıcı bölmələr gələnə qədər qoruyub  saxlamış bölmənin tərkibində qulluq etmişəm. Olduqca keşməkeşli həyatımın bu hissəsinin  müəyyən məqamları yaradıcılığımda həm nəsrdə, həm də nəzmdə özünü zaman-zaman göstərib və yəqin ki, hələ çox göstərəcək. Məsələn elə bu yazı…

Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı  Mübariz İbrahimov haqqında olan (son günlərdə bədxahlar tərəfindən məqaləsi vikipediyadan silinmiş) “Oriyentir Ulduzu” kitabından bir hissəni sizlərə təqdim edib, sonra söhbətimizə davam etmək istəyirəm: – “Bəs, bu dağlardakı səngərlədə neçə illərdir torpağa tapşırılacağı günü gözləyən igid-ər şəhidlərimizin sümüklərini nə vaxt yığıb mənzilinə çatdıracağıq??? Düşünə- düşünə dərə boyu dağlara baxdı. İndi onun baxışları dağlara zillənsə də, dağların arxasında da nə olduğunu gün kimi aydın görürdü… Halbuki o, heç Çaylıda da olmamışdı, amma postdakı bütün əsgərlər kimi o, da bilirdi ki, dərədə, daşı daş üstə qalmayan, bu kənd Çaylıdı. Adından da göründüyü kimi vaxtında çox səfalı, axarlı-baxarlı kənd olub. Dərə boyunca dağlara – Talışa tətəf – qalxanda, Gülüstan, birinci görünən dağı aşdıqdan sonra Madagiz, sonra hər yerdə gölqırağı, çayqırağı üzü Günbatana sağ tayla, dağ cığırı ilə gedib çıxırsan yol ayrıcına, ayrıc dərədədi, köhnə ferma binası da var dərədə. Fermanın yanında dağ yolu ilə təxminən iki saat dolama yollarla sağ tərəfə qalxsan, Dəstəgüldü. Dəstəgüldə qışda qar dizdən olsa da dərədəki bulağın başında artıq Fevral ayının ortalarında qarın, buzun içində bənövşələr açır. O, bənövşələrin qurusu indi də postdakı köhnə dəftər- kitabların arasında durur, təzələrini dərməyincə uşaqlar atmaq istəmirlər.”

Sonra yenə Mübarizə həsr olunmuş “Şəhid haqqı” adlı bir şeirdə;

Bir əsgər kəmərinin toqqasıcan yoxuq biz,

İllərdi ki, gözləyir; neçə qışdı, neçə yaz,

Deyir: – “Gəl bu şəhidə bir quruca məzar qaz”,

Bu qədər bivec ata, ya da ki, qardaş olmaz…

Vallah, atam-qardaşım bundan vacib iş olmaz…

* * *

Hər şeyi yükləmişik, Lazım bəyin belinə,

Zalım oğlu zalım da qüvvət verib dilinə,

Heç kimsə razı olmaz, bir quş səkə gülünə,

Bəs bu dağlarda yatan gül balalar kimindi?!

Ay – ulduzlu toqqalar, qumqumalar kimindi?!

* * *

Dəstəklərə yazılı, neçə-neçə adımız,

Qundaqlara qazılı, sezilməyən ay-ulduz,

Nişan durub, gözləyir; birdən düşər yolumuz,

Gəlin, o nişanların gözün yolda qoymayaq…

Bu işi, bu gün görək, sabaha saxlamayaq…

* * *

Bu işin bir yolu var, göstəribdi Mübariz!

Torpaq bizim Vətənsə,  düşməlidi izimiz.

Bəsdir bəhanə etdik, bağlanıbdı yol-iriz.

Örnəkdən, ibrət alıb, cümləmiz coşmalıyıq!!!

Tikanlı məftilləri bu gün biz aşmalıyıq!!!

* * *

Dəli bilirlər bizi, doğruldaq adımızı,

Dost özün göstərəcək, tanıyaq yadımızı,

İllərdir su vermişik, püskürək odumuzu,

Belə yaşamaq olmaz, bilməliyik hamımız!!!

Mübariz gedən yolu, getməliyik hamımız!!!

03.08.2019. Bakı.

Daha sonra isə ümumilikdə bütün məzarsız şəhidlərimizə ithaf etdiyim “Müqəddəslər” şeirində;

MÜQƏDDƏSLƏR

(… bütün məzarsız Vətən övladlarına ithaf olunur…)

Səngəri məzarı olan qardaşım,

Hələ də bilinmir əhvalın sənin…

Dəfndən Məada Bərzəx deyirlər,

Məchuldur durumun, məqamın sənin…

* * *

Silahın pas tutub, daha heç atmaz,

Dəbilqən gəzsə də, çəkmən köç etməz,

Kəmər yox olsa da, toqqan heç itməz,

Qumquman olubdu kimliyin sənin…

* * *

Üç rəngli bayrağım süsləyən dağlar,

Hər zirvə minlərlə şəhidi ağlar,

Bənövşə çiçəyi qəlbimi dağlar,

Dağların ağ qarı kəfənin sənin…

* * *

Zaur buz bulaqdan içəmməz daha,

Bənövşə müqəddəs, dərəmməz daha,

Ağ qarı tapdayıb, gəzəmməz daha,

Bu yurdun nəyi var, ünvanın sənin…

09.05.2021. – Bakı.

Dəstəgüldə gördüklərim zaman-zaman özünü xatırlatmış, müxtəlif təzahürlər  şəklində biruzə verərək, kağız üzərinə köçmüşdür. Bütün bunlardan əlavə həmin dövrdə  baş verənlər “Bir parça taxta və ya ağ mələfə səfası” əsərində ətraflı öz əksini tapıb.

Yuxarıda təqdim etdiyim nümunələrin yaranmasında əsas bir epizodun rolu olub ki, o da bugünkü vəziyyətlə səsləşdiyinə görə bu yazını yazmağı özümə borc bildim. Deməli, necə deyərlər quşbaşı qar yağa-yağa gecədən xeyli keçmiş  təyin olunmuş yerə  çatıb mövqeyi kəşfiyyatçılardan təhvil aldıq. Komandir hamını düzüb postları, kimin harada duracağını, istirahət növbəsinin harada dincələcəyini, postda dayanma müddətini elan etdikdən sonra hamı təyin olunmuş yerlərə getdi. Mən istirahət edən heyətə düşmüşdüm. Tez istirahət edən növbə üçün təyin olunmuş evə (Kiçik girişdən və iki pəncərəli bir otaqdan ibarət olan taxta ev idi, pəncərələr Goranboy tərəfə, sıldırım dərəyə baxırdı.) daxil olduq. Pəncərələri özümüzlə  gətirdiyimiz odeyallarla tutduq. Bir odun sobası tapıb qurduq və turbanın başına  vedrə keçirdik ki, yananda qığılcımlar çıxmasın. Seçdiyimiz ev dağın düşmən tərəfindən görünməyən sıldırım yamacında yerləşməsinə rəğmən bildiyimiz bütün maskalanmak və gizlilik tələblərinə riayət etməyə çalışırdıq. Artıq zaman olaraq, gecədən xeyli  keçsə də hər yan dümağappaq qar olduğuna və qara buludluq olmadığına görə görünüş demək olar ki, gündüz kimi idi. İstirahət otağı  tam hazır idi. Hətta çaydan da qaynadıb, həm posta gedənlər, həm də postdan gələnlər üçün isti şirin su hazırlamışdıq. Biz elə posta çıxmağa hazırlaşırdıq ki, uşaqlardan (əsgər R.E.-ni) birini halı pisləşmiş vəziyyətdə içəri gətirdilər. Nə baş verdiyi ilə marqalandıqda məlum oldu ki,  əsgər  digər post -növbə yoldaşları ilə təyin olunduqları  səngəri qardan təmizləyən zaman lapatkası nəyəsə ilişir və bu da lapatkanı qaldıranda gördüyü mənzərədən sarsılır… Halı pisləşir… Səngəri  təmizləyən əsgərin lapatkası bizdən əvvəl o mövqedə olub, şəhid olmuş digər Azərbaycan əsgərinin kəmərinə ilişibmiş. Lapatkanı qaldıran zaman isə bədən ortadan bükülmüş vəziyyətdə yuxarı qalxmışdı. O vaxtlar, bizim əsgərlərə verilən yaşıl rəngli, ay ulduzlu aliminium toqqa və dəriəvəzedicidən olan qəhvəyi kəmər aydın bilinirdi. Bundan əlavə bayraqlı “bakinski” forma və çəkmələr də bizim əsgər olduğunu təsdiqləyirdi…

Biz əvəz olunana  qədər itkisiz-filansız  nizam-intizamla, bütün qayda-qanunlara əməl edərək (Hələ bu müddətdə xüsusi tapşırıqla bir-neçə dəfə kəşfiyyata ketmək, bundan əlavə bənövşələri dərdiyim – maraqlıdır ki, fevral ayında buzun içində bənövşələr açmışdı – bulağa suya getmək, ərzaq gətirməyə gedən uşaqların  (əsgərlərin) qarşısına çıxmaq üçün aşağı düşmək kimi tapşırıqları da yerinə yetirirdik) sağ-salamat demək olar ki, Dəstəgüldə əməllibaşlı dincəldik. Vaxtı çatanda gəlib bizi əvəz etdilər…

GÜNDƏLİKDƏN SƏTİRLƏR:

08.02.1994 – axşam saat 11-də(23:00) komandir məni postdan çağırtdırdı. 6 nəfərlə Təpəkəndə kəşfiyyata getdik. Tapşırığı yerinə yetirib,( 09.02. 1994) səhər saat 4 –də Dəstəgülə qayıtdıq.

Biz əvəz olunduqdan  3-4 gün sonra (bu hadisənin öz obyektiv və subyektiv səbəbləri olub) qəfil hücumla demək olar ki, bir-iki yaralı olaraq min-bir müsibətlə qurtulan və qaçanlardan başqa  bizi əvəz edən bölmənin bütün şəxsi heyətinin hamısını öldürmüşdülər…

Deməli, təkcə bu balaca (heç  yanda adı, xəritələrdə izi-tozu olmayan) Dəstəgüldə həm ikinci dəfə biz alana qədər  90-cı illərdə şəhid olmuş əsgərlərimizin, həm də 1994-cü ilin fevral ayında qısa bir müddət ərzində bizdə olan vaxt şəhid olanlarla birlikdə xeyli şəhidimizin nəşi qalmaqdadır…

Görün indi nə qədər belə Dəstəgüllər var…

Xidmət müddətimdə sözün əsl mənasında başıma gəlməyən iş qalmasa da Dəstəgül mənim də yaddaşıma xüsusi olaraq yazılıb.  Gözümün önündən getməyən altında  gizlətdikləri  məlum olan qarla dolu səngərlər  və  bir də istədiyim zaman baxıb, toxuna bildiyim, hətta yeri gələndə söhbət etdiyim gündəliklərin vərəqlərinə qopub itmək qorxusu ilə bərk-bərk yapışmış  1994 – cü ilin fevral ayında Dəstəgüldə Gülüstan, Ballıqaya istiqamətində dərədəki bulqdan  qarın- buzun içindən  yığdığım bənövşələrin qurusu  mənim üçün istənilən zaman astral səyahətlə reallıq arasında mövcud olan bir dünya qurur. Həmişə bir istək olub, qəlbimin dərinliyində. Bir gün mütləq qışın oğlan çağında dincəldiyim bu səfalı məkanı may ayının sonlarında görmək, əsrlərdir şəhidlərimizn qanını ilə qidalanıb, Babəkin azadlıq sancağı kimi zühur edən alqırmızı lalərdən dərib, igid-ər oğullarımızın məzarı olmuş səngərlərin üzərinə sərmək, dərədə hüzünlü bir səslə zümzümə edən “Bənövşəli bulağ”a baş çəkmək istəmişəm. İnanıram ki, bütün digər arzularım kimi bu istəyim də vaxtı gələndə gerçəkləşəcək!

Allah bütün məzarlı və məzarsız şəhidlərimizə rəhmət eləsin. Siz də sona qədər həmsöhbət olduğunuz üçün çox sağ olun.

Haşiyəyə daxil olan bu sətrlər 16.08.2021 –ci ildə qələmə alınınb…

Əlavə çox söhbətlə yazılar oldu…

Görüşlər keçrildi…

“Torpaq bizi gözləyir” adlı şeir də yazdım…

TORPAQ BİZİ GÖZLƏYİR
(Milli Qəhrəman  İlqar Mirzəyevin xatirəsinə)
Gəlmişəm görüşə yenə də, qardaş!
Ayaqlar olmadı sonadək yoldaş…
Qollarım qoynumda qurudu bardaş…
Yadıma xırdaca günahım düşdü…
Yanında boş yerə tamahım düşdü…
* * *
Gəlmişəm görüşə yenə də, qardaş!
Ayaqlar olmadı sonadək yoldaş…
Qollarım qoynumda qurudu bardaş…
“Hazırdır məzarlar”, – eyindən keçir…
Yanına gələn yol çiyindən keçir…
* * *
Gəlmişəm görüşə yenə də, qardaş!
Ayaqlar olmadı sonadək yoldaş…
Qollarım qoynumda qurudu bardaş…
Bu süslü “otaqlar” xiffət eyləyir…
“Daş yastıq yataqlar” minnət eyləyir…
* * *
Gəlmişəm görüşə yenə də, qardaş!
Ayaqlar olmadı sonadək yoldaş…
Qollarım qoynumda qurudu bardaş…
Səngər, məzar ortaq bizi gözləyir…
Qardaş, Ana torpaq bizi gözləyir…
23.08.2020. – Bakı. (II F.X.)

ZAUR USTAC – XƏZƏR DELTASINDA GÖYQURŞAĞI

ZAUR USTAC – XƏZƏR DELTASINDA GÖYQURŞAĞI

ZAUR USTAC – XƏZƏR DELTASINDA GÖYQURŞAĞI

Əlavə olaraq İlqara və digər şəhidlərimizə həsr olunmuş silsilə şeirlər yazdım… Ancaq günü bu gün də (20.02.2022) hələ o istədiyim sözü deyə bilməmişəm. O söz, o yazı hələ doğulmayıb. “Torpaq bizi gözləyir”.

Bu baxımdan İyirmi səkkizinci yazım hələ də  tam sayıla bilməz…

17.07.2020 – 20.02.2022. Bakı.

QEYD:

Məqalə müxtəlif vaxtlarda fərqli saytlarda yayımlanmaqla yanaşı “TƏƏSSÜRATLAR” və “QƏLƏMDAR – 2” kitablarında İYİRMİ SƏKKİZİNCİ yazı kimi müstəqil məqalə şəklində yer almışdır.

Müəllif: Zaur USTAC,

“Yazarlar” jurnalının baş redaktoru,

şair-publisist.

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev – 150

“Tərəfsiz ədəbiyyat tarixdir” layihəsi

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.YAZARLAR.AZ  və  WWW.USTAC.AZ >>>>>>

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

Qərargah  rəisi-Əsəd…

NƏZAKƏT KƏRİMOVA-ƏHMƏDOVANIN YAZILARI

Qərargah  rəisi-Əsəd…

İkinci Qarabağ  müharibəsində  şəhidlik  zirvəsinə      ucalan   igidlərimizdən  biri  də  Əsəd oldu.  O, Əsəd  ki, bütün  varlığı ilə  vətəninə  bağlı idi .

Bütün   şəhidlərimiz kimi   o, da  öz  evinə  qayıtmaqdan  əvvəl  cənnəti  seçdi.

Həsənov  Əsəd  Fərhad   oğlu  16 aprel  1988-ci  ildə İmişli   rayonunun   Şahverdili   kəndində  anadan  olmuşdur.

1995-ci  ildə  Şahverdili  kənd  orta məktəbinin  1-ci  sinifinə  qəbul olunmuş,  2003-cü  ildə  həmin məktəbin  8-ci  sinifini  bitirib sənədlərini  C.Naxçıvanski  adına  hərbi  liseyə verərək  oraya  qəbul olunmuşdu.  2006-cı  ildə həmin  liseyi  bitirib  Heydər  Əliyev   adına  Ali Hərbi Məktəbə  qəbul  olunmuş  və  2010-cu  ildə  oranı  bitirmişdi.

            Bir  il   təcrübə  keçərək  ona   zabit  sertifikatı  və  leytenant rütbəsi  verilmişdir.

2011-ci ildə  təyinatla  Naxçıvan   Muxtar  Respublikasının   N  saylı  hərbi hissəsinə  göndərilmişdir. Üç il orada  xidmət  etmiş  və baş   leytenant  rütbəsi  almışdır.

            2014-cü ildə Bakı  şəhərində  N  saylı  hərbi  hissəyə  batareya  komandir  vəzifəsinə  göndərilir.

            2017-ci ildə ona kapitan  rütbəsi  verilir.  Ard-arda  müxtəlif rayonlarda müxtəlif  vəzifələrdə  xidmət  edir.

2020-ci ilin  iyun  ayında  Ağdam rayonundakı  N saylı  hərbi  hissəyə  qərargah  rəisi  vəzifəsinə  göndərilir. 2020-ci ilin  27  sentyabrında  başlamış 2-ci Qarabağ  müharibəsində Ağdamın  müdafiəsi  uğrunda  gedən  qızğın  döyüşlərdə  oktyabrın  birində  düşmən snayperinə tuş gələrək,  qəhrəmancasına  şəhid olmuşdur.

Vətənə  Mələk  və Hüseyn adlı iki övladı əmanət olaraq qalmışdır.

Şəhid  qərargah  rəisi  kapitan  Əsəd Həsənov hərbi  xidmətinə görə  sağlığında “Azərbaycan Respublikasının  95 illiyi”, “ Azərbaycan  Ordusunun  100 illiyi” yubiley medalları, “Qüsursuz xidmətə  görə 3-cü dərəcəli medal”ı  ilə  təltif olunmuşdur.

 Şəhadətindən  sonra isə  “Vətən uğrunda”, “İgidliyə görə”, “Ağdamın  azad olunmasına  görə”  medalları  və  “Rəşadət ordeni ilə təltif olunmuşdur. Anası Mələk xanımı  şeirlərində  öz dərin  kədərini  belə bildirir.

 Balama  deməyin, dərdli biriyəm,

Baxmayın canlıyam, diri kimiyəm.

 Mən yaşasamda ölü kimiyəm,

 Basımı  qoymağa  məzarım yoxdu.

 Gəzdiyin  yerlərdə izlərin qalıb,

Baxdığın  hər şeydə   gözlərin qalıb.

 Mən necə  dözürəm, vallah bilmirəm,

Sənə  deyiləcək  sözlərim  qalıb.

Qaranlıq  gecələrin  yolçusuyam mən,

Yüyürürəm tikanların üstündə.

 Bir  ümidin,  bir həsrətin ovçusuyam mən,

 Yeriyirəm tikanların  üstündə.

 Bala adlı yaman  dərdə  düşmüşəm,

Yaşadığım bu dünyadan  küsmüşəm.

 Aldadıram hər gün özüm, özümü,

Eşidən yox,  fəryadımı, sözümü.

Mən  doymadım balamın gül ətrindən,

 Torpaq aldı onu mənim əlimdən.

 Bir quş kimi elimdən,

 Oğul sözü heç düşmür  ki, dilimdən.

Gəldi yenə çərşənbə,

 Balalarım gəlmədi.

 Neyləyərəm bayramı ki,

 Ürəyimiz gülmədi.

 Hanı mənim  Əsədim?

 Hanı igid Səbuhim?

Hanı mənim  Rəşidim?

 Hanı körpə  Ülvinim?

 Hanı Sənanım mənim?

Heç  görmürəm Sübhanı?

 Hanı Azadım, Eldarım?

 Hanı Vüsalım?

 Orucum da gəlmədi,

 Yasəfim  də gəlmədi.

 Ağladı anaların,

Gözləri heç  gülmədi.

Sən  getdik qəlbimin  sevinci getdi,

Sən getdin həyatım səninlə bitdi.

 Sən getdin ömrümə  gəldi qış,  boran,

 Dünyanın  dəyəri gözümdə  itdi…

PS. Bu günlərdə Mələk ana Həsənova  “Natəvan” diplomuna  layiq  görülüb.>>> LAUREATLAR

Müəllif: Nəzakət KƏRİMOVA-ƏHMƏDOVA

AJB-nin üzvü, “Yazarlar” jurnalının ictimaiyyətlə əlaqələr üzrə meneceri, yazar.

NƏZAKƏT KƏRİMOVA-ƏHMƏDOVANIN YAZILARI

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev – 150

“Tərəfsiz ədəbiyyat tarixdir” layihəsi

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

31 MART – Azərbaycanlıların Soyqırımı Günü

AKİF ABBASOVUN YAZILARI

“ASLANIN ERKƏYİ, DİŞİSİ OLMAZ….”
(“Aldanma sözlərə” romanından)

Fatma ilə Gözəl yorulub əldən düşmüşdülər. Bərk qaça bil¬mədiklərindən uzağa getmək mümkün olmadı. Maşınlarda gələnlər meşəyə dağılışdılar. Az sonra qaçqınların izinə düşüb Nizam kişini yaraladılar. Sonra hər üçünü əsr götürdülər. İki pəzəvəng erməni Nizam kişinin ayaqlarından yapışıb sürüyə-sürüyə gətirib ağaca sarıdı. Qolu sarıqlı Sergey yaxınlaşıb onun üzünə tüpürdü:
– Ara, qoca tülkü, sənə adam kimi söz dedik, qulaq asmadın. Elə bilirdin əlimizdən qurtaracaqsan?! Ay sən öləsən! Sən bir ermənini öldürmüsən, məni də yaralamısan. Cəzan ağır olacaq. Özün fikirləş, sənə nə cəza verək?.
Sonra Sergey Gözələ yaxınlaşdı:
– Ay qancıq, sən niyə bu ağılsızlara qoşulub qaçırdın? Çətin idi səninçin?
Sergey bunu deyərək dartıb zorla gəlinin plaşını əynindən çıxartdı. Donunu parçalayıb döşlərinə əl atdı. Qayınatasının gözləri qarşısında döşləri açıq qalmış Gözəl dəli nərə çəkdi. Hələ indiyədək o, evdə corabsız, yaylıqsız belə gəzməmişdi. Gözəl həyasından qıpqırmızı qızarmışdı. O, Sergeyin əlini cırmaqlamağa, dişləməyə başladı. Ermənilər hərəsi bir tərəfdən gəlinə yaxınlaşdılar. Fatmanın fəryadı qalxdı. Nizamın bağırtısı meşəni götürdü:
– Alçaqlar! Binamuslar! Əclaflar Heç olmasa, məni öldürün sonra. Onu eşidən olmadı. Gözəli yerə yıxdılar. Kim isə özünü onun üstünə saldı. Fatma arvadın ürəyi gedib yerə sərildi. Nizam kişi gözlərini yumub, başını ağacın gövdəsinə çırpmağa başladı.
Gözəl çırpınır, ermənilərin əlindən qurtulmağa çalışırdı. Bir¬dən o, əlində tutduğu lezvanı ermənilərdən birinin – Surenin üzünə çəkdi. Suren əli ilə sifətini tutub bağırdı və ayağa qalxdı. Aşot təpiklə Gözəlin əlindən vurdu, lezva yerə düşdü, gəlin ağrıdan qıvrıldı.
– Qancıq!
Bunu Suren dedi.
Ermənilər qalan paltarlarını da dartıb əynindən çıxarmaq istə¬yəndə Gözəl imkan tapıb birtəhər ayağa qalxdı. Geri çəkilib əlində olan balaca şüşədəki mayeni başına çəkdi:
– Alçaqlar, əclaflar! Bizim ismətimiz yox, meyitimiz sizə qis¬mət olar! – deyib yerə yıxıldı və ilan kimi qıvrılmağa başladı. Ser¬gey təpiyi ilə şüşəni vurub kənara atdı:
– Qancıq sirkə içdi…
Fatma özünə gəlmişdi. Yerdə uzanıqlı qalıb, Gözəlin meyitinə key-key baxırdı. Sonra saçlarını yolmağa başladı:

Bala dağı,
Göy dağı, Bala dağı.
Oy, xain. Balan ölsün,
Yamandır bala dağı.

Eləmi, üzüm, fələk
Sızıldar üyüm, fələk
Çəkdin sinəm üstünə,
Çal-çarpaz düyün fələk.

Nizam kişi için-için ağlayırdı. Sergeylə yoldaşları ona yanaş¬dılar. Sergey üzünü Nizam kişiyə tutaraq dedi: – dincəldin, Nizam? Bunu istəyirdin? Öz əlinlə gəlini verdin güdaza… sonra: rişxəndlə soruşdu:
– Ara, dinmirsən? İndi pikirləş indi sənə hansı cəzanı verək?… Dilin yoxdur?… Onda özümüz seçərik… Deyin, görək, ay uşaqlar…
– Başını kəsək.
– Yandıraq.
– Gözlərini çıxardaq.
– Dilini, qulaqlarını, burnunu kəsək, ovub gözlərini çıxaraq, sonra buraxaq, getsin…
– Qollarını, qıçlarını baltalayaq…
– Diri-diri yerə basdıraq.
– Ağaca mismarlayaq.
– Qarnını yaraq…
Ermənilər saydıqca Fatma fəryad qoparır, ağı deyir, göz yaşı axıdırdı. Suren ona acıqlandı:
– Səsini kəs qancıq! Bu gündən sizin hamınız üçün var. Növbənizi gözləyin.
Sergey:
– Mənim fikrimdə tutduğun heç birinizin ağlına gəlməyib. Bu əclaf erməni qanı axıdıb, ən ağır cəzaya layiqdir.
Sergey ağacın aşağıya enən budağına müştəri gözü ilə baxıb qımışdı:
– Ara, Nizam, sən məni yaraladın, Samveli öldürdün. Adamı elə öldürməzlər. Sənə elə cəza verəcəyəm ki, bu, tarixə düşsün. Açın onu… Vazgen, Albert, yapışın bu murdar oğlu murdarın ayaq¬larından. Aqambek, Zori, siz də qollarından yapışın. İndi ar¬xası üstə atın bunu ağacın üstünə.
Ermənilər Nizamın çabalamasına məhəl qoymayıb onu bu¬da¬ğın üstünə aşırdılar. İki nəfər ayaqlarından, iki nəfər qolla¬rın¬dan yapışıb növbəti əmri gözlədilər. Sergey qaliblərə məxsus əda ilə:
– İndi isə sındırın bu əbləhin belini…
Əmr yerinə yetirildi. Qırılan belin xırçıltısı aydın eşidildi və eyni zamanda dəhşətli ağrıya tablaşa bilməyən Nizam kişinin bağırtısı bütün meşəni başına götürdü, yeri-göyü lərzəyə gətirdi. Fatma arvad çığıraraq bayıldı. Bir erməni yaxın gəlib ayağı ilə onu o tərəf, bu tərəfə itələdi, tərpənmədiyini görüb:
– Bu da mundar oldu, – dedi.
Sergey irəli yeriyib ayağı ilə yoxladı:
– Düz deyirsən, gəbərib.
Sergey dəstəni başına yığıb təntənə ilə:
– Samvelin qanını aldıq, – dedi. – Qoy bu türklər görsünlər ki, erməniyə əl qaldırmaq olmaz. İndi isə, haydı, gedək.
Ermənilər hay-küylə, düşmən ordusu üzərində zəfər çalmış adamlar kimi maşınlara doluşdular. Sergey də maşına sarı addım¬ladı. Birdən Nizam kişinin sözlərini yadına salaraq ayaq saxladı: “Bütün kənd bilir ki, Samvel arvadın Siranuşun aşnasıdır”.
Sergey sanki yatmışdı, ayıldı. Bayaqkı, şən əhval-ruhiyyə yoxa çıxdı, qanı qaraldı: “Mənim qancığımı görürsən?! İndi yadıma düşür. Hərdən bəzənib-düzənib yekə dalını yelləyə-yelləyə hara isə gedirdi. Məni də aldadıb. “Bir dükan-bazara dəyim” deyirdi. Samvelin artıq öldüyünü xatırlayıb yenidən kefi kökəldi: “Amma Nizam Samvelin anasını yaman ağlatdı. Yoxsa, gərək onunla mən haqq-hesab çürüdəydim. Bu da başağrısı olacaqdı. Bu gün iki düşmənimin dalından dəydim”

MüəllifAkif ABBASOV
Pedaqogika üzrə elmlər doktoru, professor, Əməkdar müəllim.

AKİF ABBASOVUN YAZILARI

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI

“YAZARLAR”  JURNALI PDF


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

ZAUR USTACIN YENİ KİTABI İŞIQ ÜZÜ GÖRÜB: – “QƏLƏMDAR-2”

ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev – 150

“Tərəfsiz ədəbiyyat tarixdir” layihəsi

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


“YAZARLAR”  JURNALI PDF


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

Televizyanın görkəmli siması, vətəninə layiqli jurnalist Lalə Azərtaş

HÜSEYNLİ ŞƏMS EHTİRAM QIZILALƏ AZƏRTAŞ

Televizyanın görkəmli siması,vətəninə layiqli jurnalist Lalə Azərtaş

Cəmiyyətimiz günü-gündən inkişaf edir və dəyişir. Cəmiyyət inkişaf etdikcə televizya da onunla birgə addımlayır. Əminəm ki,çoxumuz günün müəyyən saatlarını asudə vaxtlarımızı televizyada yayımlanan verlişlərə baxmaqla keçiririk. Öncədən hazırlanan və cəmiyyətə təqdim olunan hər bir veriliş cəmiyyətin maariflənməsinə,bilgilənməsinə və əylənməsinə yönəlir. Bir növ ictimaiyyətin estetik zövqünə uyğun hazırlanır və yayımlanır.

Verilişin baxımlı və reytinqli olması,auditoriyasının daha  geniş  kütləni əhatə etməsi bir sözlə,layihənin uğurlu olmasının ardında operativ və işinə bələd bir kollektiv dayanır. Təbii ki,istənilən verilişin ictimaiyyət tərəfindən baxılmasını həmin layihənin siması kimi çıxış edən aparıcı təmin edə bilər. Aparıcının peşəkarlığı verilişin baş ucalığıdır. Təssüf ki,televizyamızda peşəkar və işinə bələd jurnalist və efir aparıcıları azdır,amma az da olsa var.

Jurnalıstika fakültəsinə daxil olduğum gündən etibarən özümə bir ideal efir aparıcısı axtarışına çıxdım. Bir çox kanallarda yayımlanan verilişləri izlədim və özlüyüm də layihələrin günümüzdə aktuallıgını,efir aparıcılarının peşəkarlığını bir-biriylə qarşılaşdırdım. Başdan söyləmək istəyirəm ki, yazacaqlarım tamamən öz şəxsi fikrim və gəldiyim qənaətdir.

İnsanların nitqi həm də onların xarakterini müəyyən edir. Xüsusilə də,jurnalistika sahəsin də çalışan və cəmiyyət tərəfindən tanınan şəxslərin aydın, axıcı nitqi və özünəxas qələmi olmalıdır. Bu səbəbdən aparıcının ən üstün cəhətlərindən biri də onun iti nitq qabiliyyəti olması qənaətindəyəm. Elə buna görə də gələcək peşəm də özümə ideal olaraq Xəzər tele-kanalında yayımlanan Təsir dairəsi verilişinin aparıcısı Lalə Azərtaşı görürəm.  Lalə xanım 44 günlük vətən müharibəsi dövründə “Birinci studiya”-verilişi ilə ictimaiyyətin qarşısına çıxdı və cəbhədən yayımlanan ən son xəbərləri operativ olaraq dünyaya çatdırdı. Bir jurnalist kimi müharibə dövründə də siyasi motivli bir layihə yaratmaqla insanlara qələbəyə inam ruhunu aşıladı. Heç şübhəsiz, bu addım olduqca təqdirəlayiqdir. “Birinci studiya”-verilişini müntəzəm olaraq izləyirdim.

Lalə xanımın bir efir aparıcısı kimi peşəkarlığı məni efirə daha da bağlayırdı. Onun əzmi,iradəsi hər şeydən əvvəl güclü bir Azərbaycan qadını olduğunu göstərirdi. Mən artıq idealımı tapmışdım. Müharibə dövründə xalqını qələbəyə səsləyən,cəmiyyətin maariflənməsi məqsədini güdən və digər yandan da dünyaya Azərbaycanın haqq səaini duyuran bir efir aparıcısı. Mən artıq idealımı da,özümə örnək tutacağım aparıcını da müəyyən etmişdim. Bir gün “Təsir dairəsi” verilişində iştirak etmək şansı qazandım. İdealımı daha yaxından görəcəyimi düşündükcə daha da həyəcanlanırdım.

Xəyalını qurduğum səhnə,gur işıqlar və efir.

Təbii ki,efirə yaraşıq verən idealım Lalə Azərtaş. Efirin başlamasına dəqiqələr qalmışdı. Lalə xanım studiyaya daxil oldu. Mən əyləşmişdim. İlk əvvəl mənimlə görüşdü,sanki illərdi tanıyırmış kimi mehribancasına qarşıladı. Həqiqətən gözəldi. Nitqi,duruşu,gülüşü,səs tonu,jest və mimikaları. İlk öncə səs cihazları quraşdırıldı. Sonra studiyada ümumi səs eşidildi. Son 2 dəqiqə. Lalə xanım gözucu mənə baxıb gülümsündü. Son 2 dəqiqə… Efir.. və Lalə xanımın mükəmməl nitq söyləməsi. Məndə bir anlıq özümü biixtiyar səhnədə hiss etdim. İdealım Lalə Azərtaş kimi. Fasiləyə çıxanadək gözümü çəkmədim. İzlədim. Təbii ki,arxa stajda maraq doğurdu məndə. Kollektivi gözəl bir layihədir. Layihəni gözəlləşdirənsə Lalə xanımdı. Fasilə zamanı “necəsən?”-deyə,soruşdu. Bir anda:-“çox həyəcanlı”-dedim. -“Niyə?Gələcəkdə səndə burda,efirdə olacaqsan”-dedi və həfif gülümsündü. Bundan ziyadə fasilələr zamanı ünsiyyət qurduq. Mən bir daha əmin oldum ki,bu yolda idealımı doğru seçmişəm. Nitqiylə,duruşuyla, peşəkarlıgıyla öz sözünü deyən Lalə Azərtaş.

Müəllif: Şəms HÜSEYNLİ

HÜSEYNLİ ŞƏMS EHTİRAM QIZNIN YAZILARI

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR


>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.YAZARLAR.AZ  və  WWW.USTAC.AZ >>>>>>

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

XALİQ RƏHİMLİNİN ŞEİRLƏRİ

XALİQ RƏHİMLİNİN YAZILARI

AĞ VƏRƏQƏ…

Ağ vərəqə baxa-baxa
Gözlərimin ağı gedir.
Bircə misra yazanadək
Ürəyimin yağı gedir –
Nə çətinmiş şair olmaq!
Dedim bəlkə yaza-yaza
Tanrının yadına düşdüm.
Mən bilməzdim şeir nədi,
Bir qızın oduna düşdüm –
Nə çətinmiş şair olmaq!

Gərək dərd əhli olasan,
Hər dərdə dözmək çətindi.
Havadan yazmağa nə var,
Ürəkdən yazmaq çətindi –
Nə çətinmiş şair olmaq!

Üzümü göylərə tutub
Mən səndən söz diləmişəm.
Ey Tanrım, əfv elə məni,
Bəlkə günah eləmişəm?!.
Nə çətinmiş şair olmaq…

***

Hələ pəncərədən baxırsan mənə,
Məni nakam qoymaz xoş ümidlərim.
Bir gün ürəyimnən boylanarsan sən,
Deyərsən: – Necə də gözəldir yerim…

***

Görüşdükcə anlamışam:
Vədə nəymiş, bu vaxt nəymiş.
Mən o gündən inanmışam:
Qismət nəymiş, bu bəxt nəymiş
Sevginin təzə vaxtında

Naz havasıyla doluydu
Ev-eşiyim, qapım-bacam
Yaman arxayın küsürdün
Bilirdin ki, barışacam
Sevginin təzə vaxtında

Nə həsrət yaxın gəlirdi,
Nə də qəlbimi sıxırdı.
Bircənəfəsə yazırdım
Şeirim də yaxşı çıxırdı
Sevginin təzə vaxtında
İkimiz tanış olmuşuq,
Yenə də ikimiz qaldıq.
Mən deyirəm, nə yaxşı ki
Xeyir-duamızı aldıq
Sevginin təzə vaxtında…

***

Gözdən itdiyimiz yerdə
Günah etdiyimiz yerdə
Haqqa getdiyimiz yerdə
Dünyada azıb yaşarıq.

Buluda meydan sularıq,
Gah boşalar, gah dolarıq.
Gah əhdə sadiq olarıq,
Gah da ki pozub yaşarıq.

Nə oturub fələk gözlə,
Nə göylərdən mələk gözlə.
Bəxtimizi əlimizlə
Özümüz yazıb yaşarıq…

Müəllif: Xaliq RƏHİMLİ

XALİQ RƏHİMLİNİN YAZILARI

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev – 150

“Tərəfsiz ədəbiyyat tarixdir” layihəsi

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


“YAZARLAR”  JURNALI PDF


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

XXI əsrin ilk ədəbiyyat nobelçiləri – Rahid ULUSEL

Elmi araşdırma

Üçüncü minilliyin başlanğıcında – 2000-2005-ci illərdə ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatı almış yazıçıların yaradıcılığını və bir sıra başqa əsərləri yığcam şəkildə gözdən keçirməklə, yeni ədəbi zamanın üfüqlərini açan (aça bildimi?!) müasir dünya ədəbiyyatının başlıca özəllikləri və tendensiyaları (eyni zamanda çağdaş yazıçı fenomeni!) haqqında müəyyən təsəvvür əldə edə bilərik. Əlbəttə, həm də bu prosesə öz ədəbiyyatımızın gözündən baxmaqla.

Nobel mükafatının 2000-ci il sahibi çinli nasir, dramaturq, tərcüməçi və tənqidçi Qao Sintzyan 1940-cı ildə – vətəni yaponların işğalı altında olanda doğulub. 1962-ci ildə Pekində Xarici Dillər İnstitutunun fransız dili şöbəsini bitirib. Yaradıcılığa erkən başlasa da, Mədəni inqilab dövründə əmək düşərgəsinə islah olunmağa göndərilərkən bütün ilk əlyazmalarını yandırmağa məcbur olub. Çində islahatlar kursu başlanana qədər kitablarını çap etdirmək və “xüsusi icazə” olmadan ölkəni tərk etmək Qaoya yasaq edilib. Yalnız Den Syaopinin hakimiyyətə gəlişindən sonra bəzi islahatçı əhval-ruhiyyəli teatrlar Qaonun pyeslərini tamaşaya qoymaq qərarına gəliblər. Elə bu vaxtdan Qao “Çin Soljenitsını” kimi xaricdə də tanınmağa başlayıb. Onun rusiyalı yazıçıdan fərqi isə yalnız bundadır ki, başına çox əziyyətlər gəlsə də, Çin QULAQının dəhşətlərini əsərlərində əks etdirməyə cəsarət etməyib (qeyd edək ki, Çin diktatoru Mao Tszedun 1949-1965-ci illərdə 26 milyon 300 min insanın həyatına son qoyub – yəni İkinci Dünya müharibəsində qırılan insanların, təqribən, yarısına bərabər!). Qao, əsasən, bu və ya digər Çin əyalətində yaşayan “balaca adamın” taleyini, üzləşdiyi çətinlikləri, əzabları qələmə alıb. Ancaq Qao Sintzyana münasibətdə mülayimləşmə uzun çəkməyib: 80-ci ilin ortalarında onun bütün kitabları qadağan edilib, özü isə yenidən siyasi təqibə məruz qalıb.

1981-82-ci illərdə Qaonun kitabları çap edilsə də, 1983-cü ildə yazdığı “Avtobus dayanacağı” pyesi ideoloji cəhətdən zərərli hesab edilib. Çünki bu əsərində dramaturq Bekket və Arto estetikasından bəhrələnmişdi. Onun üçüncü pyesi – “Başqa sahil” isə yasaqlanır. Qao Sintzyan repressiyadan qurtulmaq üçün səkkiz ay Sıçuan əyalətinin meşə və dağlarında gizlənir. 1987-ci ildə Pekin yazıçını “fəxri mühacirətə” göndərir, iki il sonra isə Tyananmen meydanındakı faciəvi hadisələrdən sonra onu Çin vətəndaşlığından məhrum edir. Bütün əsərləri ölkədə “əksinqilabi təbliğat” sayılır. Qao 1989-cu ilədək Kommunist Partiyasının sıralarından çıxmasa da, Çini tərk edərək Parisə gəlir və Fransa vətəndaşlığını alır.

Təkcə yazıçı və dramaturq kimi deyil, həm də gözəl kalliqraf və milli “qo-hua” üslubunda çəkən rəssam kimi Qao Sintzyan Fransa və Belçikada üç ədəbi mükafat alır. Tərcüməçilik və rejissorluq fəaliyyəti ilə məşğul olur.

Yeni Çin ədəbiyyatının klassiki Qao Sintzyanın yaradıcılığının zirvəsi onun irihəcmli (800 səhifə) “Möcüzəli dağlar” romanıdır. Qao Sintzyan – ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatına layiq görülən ilk Çin yazıçısıdır. Sənətkar öz yaradıcılığında çağdaş dünyamızın insanını onu əhatə edən çevrənin basqısında təsvir edir, həyatın ağrılı məqamlarına diqqəti yönəldir. Çin nəsri və dramaturgiyasında yeni yol açan Qao Sintzyanın humanist yaradıcılığı bir daha təsdiq edir ki, ən sərt rejimlərdə belə ədəbiyyat insan və onun qəlbinin istinadgahı olaraq qalır.

“The Guardian” qəzetinin yazdığı kimi, gəncliyində intihar etmək istəyən, məşhurlaşandan sonra isə “sağ ingilisdilli yazıçıların ən böyüyü” sayılan hindsoylu Trinidad nasiri

  

Vidyadhar Naypol yəqin ki, daha çox siyasi-ideoloji mülahizələrə görə Nobel mükafatına layiq görülüb (2001). Çünki Naypol – “islam fundamentalizmi”nin ən amansız tənqidçi və rəqiblərindəndir. Hələ 1981-ci ildə yazdığı “Möminlər arasında” kitabında o, “islam fundamentalizmi”ni “cüzam xəstəliyi” adlandırmışdı. – Elə bir “bəla” ki, islam dünyasını İran və Pakistandan İndoneziya və Malayziyayadək bürüyüb. Və belə bir “əminlik” yaratmağa çalışmışdı ki, guya “dəbərişməz və geriçil islam cəmiyyəti müasir epoxada bəşəriyyətin qarşısına çıxan suallara cavab vermək iqtidarında deyil”(?).

Vidyadhar Naypol, onun araşdırıcılarının da qeyd etdiyi kimi, olduqca subyektiv yazıçıdır. O özü də zahidanə, qapalı həyat tərzi keçirir, nə ictimai, nə də siyasi fəaliyyətlə məşğul olur. Deyir: “Mən o xüsusi missiyalı şəxsəm ki, bəşər komediyasının şahidi və salnaməçisi olmaq boynuma düşüb”. 14 roman və hekayələr toplusunun, 10 esse və yol qeydləri kitabının müəllifi yeddi ilin susqunluğundan sonra – 2001-ci ilin sentyabrında yenidən yazmağa başlayıb, – onun bu son kitabı da – “Yarımhəyat”dır.

Macar yazıçısı İmre Kertes ədəbiyyat sahəsində Nobel mükafatını 2002-ci ildə alıb. Nəsibinə 1945-ci ildə Buhenvaldda əsir olmaq düşən Kertesin ədəbi taleyi də məhz bu acı təcrübədən dadıb. – O dəhşətli zamanların xatirəsi Kertesin yaradıcılığının “bədii yaddaşına” yazılıb. Ölüm doğan konslager onun “universiteti” olub. Kertesin böyük sənətkarlığı bundadır ki, konslagerin cəhənnəm məşəqqətləri içərisində insanlığını, mehrini, şəfqətini itirməyən insanların görk olası xarakterini yarada bilib. Hər tərəf meyit, ulartı, inilti, haray, qəddarlıq, amansızlıq, kül… və bu dəhşətlərin içərisində İnsan Qəlbi, Təbəssüm, Zarafat! Böyür-başlarında ölüm qıvrılır, bir-bir sobalara basılırlar, saatbasaat xərəyə bağlanıb sobada külə dönmələrini gözləyirlər, ancaq yenə də bir-birinin halına yanır, kömək edir, fədakarlıq göstərirlər, kiçicik bir təbəssümlə də olsa, bir-birinə dayaq olurlar! Bu da müstəsna ideya: Zilinə çatmış Vəhşiyyət ən yüksək həddində belə, hətta ayaqlar altında qalmış İnsaniyyəti əzə bilmir! Bəlkə də bu – Yer üzündə insan həyatının sınağa çəkilən ən böyük mənasıdır. Bu ağır və doğma mövzu Kertesin yaradıcılığına dolanıb da qayıdır.

2003-cü ildə Nobel mükafatını almış hollandsoylu Cənubi Afrika Respublikasının yazıçısı Con Maksvel Kutzee (1940) Keyptaun Universitetini bitirib. ABŞ-da ədəbiyyat professoru olub. Sonra yenə vətənə qayıdaraq Keyptaun Universitetində professor vəzifəsində çalışıb. O, məşhur yazıçı – həmvətəni Nadin Qordimer kimi aparteidə qarşı aktiv mübariz olmayıb. Kutzee yaradıcılığında onun ölkəsi – mifik dünyaların kosmosunda itmiş gerçək bir məmləkətdir. Onun daha çox avtobioqrafik səciyyəli kitablarında “alçaldılmış və təhqir olunmuş” insanların taleyindən bəhs edilir. Yazıçı deyir ki, onun ölkəsi – Afrikada iki irqin toqquşması üzündən “ön plana” çıxıb: burada bitməz konfliktlərin, inciklik və əziyyətlərin “yuvası” qurulub. İmperiyanın özünüsaxlama metodları amansız olub, ona qarşı müqavimət, cavab tədbirləri isə elə həmin amansızlığa tən gəlib.

Özünün bütün yazıçı karyerasında C.M.Kutzee müəyyən çərçivəli mövzulara müraciət edir: əzənlərlə əzilənlərin münasibəti, fiziki və mənəvi zorakılıq qarşısında insan şəxsiyyətinin dağılması və yaxud üsyana qalxması, valideynlərin öz övladlarını zor və işgəncələrdən qoruya bilməməsinin faciəsi, insan varlığının tezsınarlığı…

Kutzee 1994-cü ildə “Sankt-Peterburqlu sənətkar” romanını yazır. Əsərin qəhrəmanı Dostoyevskidir ki, elə öz əsəri “Əcinnələr”in süjeti fonunda təsvir olunur: Yazıçının oğlu həlak olur və o bilir ki, oğlunu Neçayevin dəstəsi öldürüb. Əsərin mürəkkəb fabulası müəllifə yaradıcılıq problemlərinə bir daha müraciət etməyə imkan yaradır. Bu kədərli hadisə Dostoyevski üçün sənət materialı olur. Kutzee göstərir ki, yazıçı həyat faktını sənətə çevirmək üçün qəlbini şeytana verir. Yazıçıda normal insani hisslər qalmır, bu hisslər roman üçün material rolunu oynayır. Kutzee Dostoyevskisinin yeganə təsəllisi – qaranlıqla vuruşa-vuruşa onu işığa çevirməkdir.

Cənubi Afrikanın irqi ayrı-seçkilik sistemindən qurtulmasından sonra Kutzee “Şərəfsizlik” romanını çap etdirir: Ölkədə hakim siniflərin həmişə kataklizmlərlə müşayiət olunan əvəzlənməsi baş verib. Ancaq yazıçı bu mövzu içərisində başqa – daha mühüm və polemik bir alt-mövzunu açır. Ənənəvi olaraq universitetlər bilik, müdriklik, azadlıqsevərlik məbədi sayılıb. Yazıçı bu mövqe ilə mübahisə edir. Göstərir ki, təşkilatlar, müəssisələr insanlardan daha azad ola bilməz. O, universitet müəllimlərinin xırdaçılığını, rəhmsizliyini, gözügötürməzliyini, xəbisliyini ifşa edir. Belələri sağlam, yeni fikirli mütəxəssislərə dözümsüzlük göstərir, onları öz aralarından sıxışdırıb çıxarırlar. Əxlaqı və elmi öyrədən müəllimlərin özləri qeyri-əxlaqi hərəkətlərdən çəkinmir, ikiüzlülük edir, elmin tikanına çevrilirlər.

Yazıçı 2003-cü ildə nəşr etdirdiyi son “Elizabet Kastello” romanında da universitetlərdəki mühafizəkarlığa və ənənəvi Qərbyönlü təhsilə qarşı “hücumunu” davam etdirir. Kutzee öz polemik ideyalarını məşhur müəllimə Elizabet Kastellonun dili ilə təqdim edir. Roman Elizabetin müxtəlif ölkələrin universitetlərində oxuduğu səkkiz mühazirədən ibarətdir. Müəllif onun cəmiyyətə, bacısına, oğluna, həmkarlarına və nəhayət, Allaha münasibətlərindəki fərqli və dəyişməz məqamları açır.

Bəzi həmvətənləri yazıçını siyasi cəhətdən düzgün mövqe tutmamaqda, Cənubi Afrika haqqında onsuz da neqativ olan təəssüratı dərinləşdirməkdə, bu cəmiyyətin kədərdoğurucu mənzərəsini qatılaşdıraraq sərgiləməkdə suçlayırlar. Xüsusilə Kutzeenin “Şərəfsizlik” romanı etirazlara səbəb olub – burada o, ölkəsindəki ağdərili fermerlərin öldürülməsindən doğan çaxnaşmaları təsvir edir. Məhz belə acı gerçəkləri sənətkarcasına qələmə aldığı üçün C.M.Kutzeenin əsərləri realist ədəbiyyatın nümunələri kimi bütün dünyada maraq doğurur.

Ədəbiyyat sahəsində Nobel mükafatının 2004-cü il laureatı Avstriya yazıçısı və dramaturqu 

 

Elfrida Elinekin başqa dillərə tərcümə olunub yayılan əsas əsərləri “Pianoçu”, “Şəhvət”, “Bu o deyil”, “Alp dağlarında” dramlar toplusu, “Ölüm və qız”dır. Elfrida Elinek yaradıcılığında ən qabarıq görünən cəhət – müasir sənətin başlıca xüsusiyyətlərindən sayılan sinkretik üsluba önəm verməsidir: yazıçı poetik mətn üzərində sərbəst gəzişir, mövzunu müxtəlif sənət texnologiyalarının vasitəsilə təqdim edir. Onun üslubunda poeziyadan nəsrə, nəsrdən dramaturgiyaya, dramaturgiyadan kinematoqrafiyaya, kinematoqrafiyadan esseistikaya keçilişlər etmək tamamilə olarıdır. 

Dünyada gedən siyasi proseslərə fəal münasibət – ədəbiyyatın öz tarixi zamanı ilə nə dərəcədə bağlı olduğunu və ona hansı səviyyədə təsir edə bildiyini göstərən aktdır. 2005-ci il Nobel mükafatının Ədəbiyyat laureatı Harold Pinterin qlobal siyasi məkanda baş verən önəmli, dəyişdirici hadisələrə diri reaksiyası məhz belə ədəbi əxlaqın nümunəsidir. Əsərlərində publisistik qat onsuz da qabarıq olan Harold Pinter çağımızın supergüclərinin hegemonluq siyasətini, bəşəriyyətə, dövlətlərə və xalqlara meydan oxumasını, xüsusilə konkret olaraq İraq müharibəsini və Böyük Britaniyanın Baş naziri Tom Bleyerin ABŞ prezidenti Corc Buşa dəstək verərək onunla açıq müttəfiqliyini kəskin tənqid etmişdir.

Bu gün dərinliklərdə qaynayan planetar gərginliyin yenidən açıq hərb müstəvisinə çıxması – Rusiya-Ukrayna müharibəsi, hətta 65 000 nüvə başlığına malik bir dövlətin başçısının sivil dünyanı atom silahı ilə hədələməsi XXI əsrdə ümumbəşəri sivilizasiya dəyərlərinə sahib və məsul olan ədəbiyyatın və onun yaradıcılarının yalnız qızılgül ləçəklərini sığallamağa, yalnız “sözün tozunu almağa”, yalnız poetikada pampers dəyişməklə məşğul olmağa haqqı yoxdur.

İlkin mənbə: edebiyyatqazeti.az

Müəllif: Rahid  ULUSEL

RAHİD ULUSELİN YAZILARI

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev – 150

“Tərəfsiz ədəbiyyat tarixdir” layihəsi

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


“YAZARLAR”  JURNALI PDF


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

Şahnaz Şahin – TORPAQ ONU SEVDİ, O DA TORPAĞI

ŞAHNAZ ŞAHİNİN YAZILARI

TORPAQ ONU SEVDİ, O DA TORPAĞI

Esse

    Müharibə bitdi, xalqımız otuz ilə qədər qəddarcasına qovulduğu doğma yurd yerlərinə-doğma Qarabağına qovuşdu. Azərbaycan əsgəri öz üçrəngli qalib bayrağını yaralı torpaqlarda qürurla dalğalandırdı. Şəhidlərimizin qanı yerdə qalmadı. Analar göz yaşları içində gülümsəməyi bacardılar. Axı onların dağ cüssəli balaları vətənə sipər olmuş, vətənin azadlığı yolunda da canını qurban vermişdi…

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

   İndi yazılanlar da, deyilənlər də qalib ordunun qalib əsgərinin şərəfinə hesablanmışdır. Dövlətimiz qısa zaman ərzində daşı daş üstə  qalmayan, viran qoyulan, malı-mülkü talan edilən Qarabağda böyük quruculuq işlərinə başladı… Torpaq da sevindi, hava da, meşələr, çöllər də. Bəli, vətənin tikanı da əzizdir…

   44 günlük İkinci Vətən savaşında qazanılan qələbə  Azərbaycan dövləti, Azərbaycan ordusu və Azərbaycan xalqının birliyinin təntənəsi idi. Övladını cəbhəyə yola salan ana və atalar :-“get, aslan kimi döyüş və qələbə ilə geri dön!” –deyib Allaha əmanət elədilər. “Arxa da, ön də vətəndir, unutma, bir addım irəli getmək imkanın varsa, geriyə bir addım qoyma!..”  Vətəni ruhu, torpağı cismi-canı hesab edən mərd oğlanlar getdi müharibəyə, getdi ki, torpağın yaralarına bədəni ilə məlhəm qoysun, elə qoydu da..  .

   Vətəni səngər, qala bildilər, ana bildilər, bala bildilər, zəfər eşqinə getdilər. Torpağı elə sevdilər ki, torpaq da onları sevdi. Axı, eşq də yolxucu xəstəlik kimidi… İllərdir əsir yurd yerlərimizin səsi gəlirdi qulağına, “gəl məni azad et..”-deyə torpaq çağırırdı onları.

     Azərbaycanın hər bölgəsindən qəhrəman oğullar könüllü yollanırdı müharibəyə. Onların biri də Məmmədov Pərvin Rza oğlu idi. O, 1994-cü ildə, mart ayının 30-da Göyçay rayonunun Yeniarx kəndində anadan olmuşdur. Ailənin dörd övladından biri olan Pərvin, elə uşaq yaşlarından fərqliliyi ilə seçilirdi. O, sakit, söz eşidən bir uşaq olmaqla yanaşı, həm də bacarıqlı idi. Uşaq yaşlarından maşın və texnikaya həvəsli idi. Kim ona maşın bağışlasa sevincinin həddi-hüdudu olmurdu. Bir az oynayandan sonra isə həmin maşını söküb hissələrə ayırır və yenidən bir yerə yığıb düzəltməyə çalışırdı…

     Pərvin 2000-ci ilin sentyabrında elə yaşadığı Yeniarx kənd orta  məktəbin birinci sinfinə getmiş, və 2011-ci ildə tam orta məktəbi bitirmişdir. Sinif yoldaşları ali məktəbə sənəd verəndə, o, uşaqlıqdan öyrənmək istədiyi peşənin ardınca getmək qərarına gəlir.  Elə bu istəklə də əmək fəaliyyətinə başlayan Pərvin, tezliklə bacarıqlı mexanik kimi tanınmağa başlayır. 2012-ci ilin yazında hərbi xidmətə çağırılır. Pirəküşkül “N” saylı hərbi hissədə xidmət dövrünü 2013-cü ilin payızında layiqincə başa vurub kəndə dönür. Gənc oğlan yenidən mexanik kimi işini davam etdirib ailəsinə maddi dəstək olur. Tərbiyəli, sakit təbiətli, mehriban, xoş xasiyyətli bu oğlanı sevgi də tez tapır. Bir könüldən min könülə aşiq olduğu həyat yoldaşı Rüfanə xanımdan razılıq alaraq ona elçi göndərir… Və, 2014-cü ilin dekabr ayının soyuq havasını bu iki gəncin toy şənliyi isidir…

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

    2016-cı ilin məlum aprel döyüşləri başlayarkən Pərvin də könüllülər sırasına yazılır, amma döyüşlər tez başa çatdığından iştirak edə bilmir. Vətən sevdalısı bundan pərişan olur, amma fikrindən dönmür. Bu dəfə vətənə xidmət etməyin başqa yolunu taparaq gizirlik kursuna yazılır. Elə həmin günlərdə iki sevinci birgə qarşılayır, həm ata olur, həm də Bakı şəhərində yerləşən “N” saylı hərbi hissədən ərizəsinə müsbət cavab alır… Xüsusi təyinatlı “HƏMLƏ” taborunda əməliyyatçı, döyüş maşınlarının komandiri kimi xidmət edən gizir, burada da öz zəhmətkeşliyi, dəqiqliyi, bacarığı ilə hamının  hörmətini qazanır… 2018-ci ildə göstərdiyi qüsursuz xidmətə görə  “Cümhuruyyətin 100 illiyi” medalı ilə təltif edilir.

    2019-cu ildə ikinci dəfə atalıq bəxtvərliyini yaşayan gənc gizir digər yoldaşları kimi sərhədyanı ərazilərdə baş verən hadisələrdən qəzəblənirdi. Tökülən nahaq qan, onun da qaynar qanını coşdurur, ermənilərin layiqli cavabını vermək üçün alışıb yanırdı. Azərbaycanın hər qarış torpağı yolunda can verməyə hazır olan döyüşçü, Ali Baş Komandan İlham Əliyevin döyüş əmri verməsini həm məsuliyyət, həm də sevinc hissi ilə qarşılayır…

…Qisas deyib durub gör neçə ildi,

Məzarı dağılan ruhlar çağırır.

Murovdan o üzə süzür xəyalım,

Bütün varlığıyla torpaq çağırır…

    27 sentyabr 2020-ci ildə Göranboy rayonunun Ağcakənd istiqamətindən başlayan döyüş yolu Gülüstan,Tərtərin Talış kəndi və Ağdərə istiqamətində gedən ağır döyüşlərin iştirakçısı olur. Əsgər yoldaşları ilə birgə düşmənin qurduğu istehkamların dağıdılmasında qəhrəmanlıq nümunəsi göstərir. Yeri gələndə yalın əl ilə, dişi-dırnağı, yumruğu  ilə döyüşür, düşmənlə əlbəyaxa döyüşlərə atılaraq nifrəti, qəzəbi ilə onları məhv edir…

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

   Lakin Suqovuşan uğrunda gedən çətin və qanlı döyüşlər onun son döyüşü olur.  Düşmən snayperinin atdığı güllə onun həyatını da, gələcək arzularını da yarımçıq qoyur. Şəhidlik adı qazanan Pərvinin ruhu vətənin azad səmasına pərvazlanır, bədəni isə 02.10.2020-ci ildə doğulub böyüdüyü, ruhən bağlı olduğu doğma Yeniarx kəndində elə sevdiyi, könül verdiyi torpağa tapşırılır… Məmmdəov Pərvin Rza oğlu ölümündən sonra “Vətən uğrunda”, “İgidliyə görə”,  və “Suqovuşanın azad olunmasına görə” medalları ilə təltif edilmişdir.

Şəhid torpağındı, torpaq şəhidin,

Varsa bu  ülfəti bir pozan, gəlsin.

Alın yazısını torpaq üstünə,

Gəlsin, qanı ilə qoy yazan gəlsin…

    İndi bu evdə onun iki övladı böyüyür, onlar Qarabağın qara günləri barədə anasının danışdığı söhbətlərdən xəbər tutacaq, kitablardan oxuyacaqlar. Atalarını da fəxrlə, qürur hissiylə xatırlayacaqlar. Biləcəklər ki, o, Qarabağın azadlığı uğrunda şəhid olan 3000-ə qədər igid və qəhrəman Azərbaycan oğullarından biridir!

Müəllif:Şahnaz ŞAHİN
AYB və AJB üzvü, Prezident Mükafatçısı,
Beynəlxalq Rəsul Rza Mükafatı Laureatı.


ŞAHNAZ ŞAHİNİN YAZILARI

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev – 150

“Tərəfsiz ədəbiyyat tarixdir” layihəsi

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


“YAZARLAR”  JURNALI PDF


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

Mehmet Faruk Habiboğlu – KADINLAR LEYLA OLMAKTAN İSTİFA EDELİ ÇOK OLDU

FARUK HABİBOĞLUNUN YAZILARI

KADINLAR LEYLA OLMAKTAN İSTİFA EDELİ ÇOK OLDU

Genelde sanatta özelde edebiyatta Modernizm ve Postmodernizm dönemleri bitti bence. 21. Yüzyıl’dayız ve bütün değerler ve kavramlar evriliyor. İletişim ötesi dönem. Dünya artık küçücük bir köy. Toplumlar birbirine benzeşiyor. Zevkler aynılaşıyor. Her şey tüketim odaklı. Kolay üret kolay tüket! Yarına kalan her şey eskimiş oluyor. Şiir mesela, okuyorsun tükeniyor. Uzun pasajlar artık sıkıcı. Şairler şiirlerini ne toplum için ne de sanat için yazıyor; herkes kendi yalnızlığını haykırıyor! Acılar, sevinçler, aşklar sıcağı sıcağına yaşanıyor ve bitiyor. Yeni Leyla Mecnun Hikayeleri yazılmıyor şimdi. Kadınlar Leyla olmaktan istifa edeli çok oldu. Mecnun çölde kaybolup gitti. Herşey nesnel herşey cinsel. İnsan ruhu göğe çekildi. Para herşeyi satın alıyor, en başta insanı. Üçüncü dördüncü beşinci cinsler aramızda dolaşıyor. Felseye bile anlamlandıramıyor ahvali. Sosyoloji betimlemekte aciz. Bir kaos belki.

Bu ilanihaye böyle mi sürecek?

Sanmıyorum, bir senteze erişecek insanlık. Elektro toplum yahut sanal insan. Bilemiyorum. Ama çağın akışı arkını bulacak. İyi mi olacak kötü mü olacak? Hüküm vermek bize değil gelecek nesillere düşer.

Çağın şiiri henüz söylenmedi.

Müəllif: Faruk HABİBOĞLU

FARUK HABİBOĞLUNUN YAZILARI

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev – 150

“Tərəfsiz ədəbiyyat tarixdir” layihəsi

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


“YAZARLAR”  JURNALI PDF

YAZARLAR.AZ
===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

ZAUR USTAC – “SÖZÜN XAQANI” HAQQINDA SÖZ

ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

“SÖZÜN XAQANI” HAQQINDA SÖZ

İYİRMİ YEDDİNCİ YAZI

Salam olsun, çox dəyərli oxucum! İnanıram ki, bu söhbətimiz də maraqlı alınacaq. Belə əminliyimi şərtləndirən başlıca amil mövzunun əhəmiyyətli və vacib olmasından qaynaqlanır. Özünəqayıdış dönəmini yaşadığımız bir zamanda belə söhbətlərə mümkün qədər çox yer verilməli və vaxt ayrılmalıdır. Bax elə adi bu sadaladığım “yer”, “vaxt” anlayışlarının uzlaşmasında apardığımız söhbət əslində öz-özlüyündə bir “hadisə”-dir. Və artıq bu üç anlayışın bir arada olması isə tarix deməkdir. Tarix isə bizim iradəmizdən asılı olmayaraq artıq yaşanmış an, baş vermişhadisə, gələcəyə özül olacaq keçmişdir. Məhz bu səbəbən vaxtaşırı tarixə müraciət etmək, soy-kökümüzü tanımaq, tanıtmaq vacibdir. Ədəbiyyat tariximizə baxdıqda, A. Bakıxanov, İ. Qutqaşınlı, M. S. Ordubadi, Y. V. Çəmənzəminli, Makulu, S. Vurğun, B. Bayramov, İ. Şıxlı, İ. Əfəndiyev, İ. Muğanna, Ə.Cəfərzadə, F.Kərimzadə ənənələrinin Y.Oğuz, Ə.Nicat kimi tanınmış, müasirlərimiz olan yazarlar tərəfindən bu gün də uğurla davam etdirlməsi sevindirici haldır. Ancaq, olduqca sevindirici hal odur ki, bu sahədə görülən işlər bununla kifayətlənmir. Məsələn, son iki ildə tanış olduğum kitablardan yuxarıda sadaladığım müəlliflər qədər məşhur olmayan müasirimiz şair-publisist Qələndər Xaçınçaylının “Güllə işığında” və yazıçı Hüseynbala Mirələmovun “Son səfər” povestləri tarixilik baxımından misilsiz sənət əsərləridir. Bugünkü söhbətimizin mövzusu isə ən son tanış olduğum “Söz xaqanı” kitabı barədə olacaq. Kitabın müəllifi artıq ədəbi mühitdə öz sözünü demiş, istər şeirləri ilə, istərsə də publisistik yazıları ilə oxucu rəğbətini qazanmış Sona Abbasəliqızıdır.
QISA ARAYIŞ
Sona Abbasəliqızı Göyçə mahalında anadan olub.BDU-nun (keçmiş ADU-nun) Jurnalistika fakültəsini bitirib.Səkkiz kitab müəllifidir.Azərbaycan yazıçılar və Jurnalistlər,İraq-Türkmən Yazıçılar,Özbəkistan Yazıçılar Birliklərinin üzvüdür.Dəfələrlə Dövlət tərəfindən mükafatlandırılıb.Uzun müddət dövrü mətbuatda məsul vəzifələrdə çalışıb.Bu müəllifin doqquzuncu kitabıdır. Nəşr olunan bütün kitablar çalışdığı Dövlət Neft Şirkəti tərəfindən maliyyələşdirilir. “Ziyadar” Mükafatına layiq görülmüşdür.İki övladı var.Kitabda adı keçən romandan əlavə “Tale yolu” adlı bir povest və “Ümid”, “Ürək unutmur”, “Səssizliyin səsi” kimi üç hekayə də yer alıb. “Elm və Təhsil” nəşriyyatında işıq üzü görən kitabın naşiri, redaktoru və eyni zamanda ön sözün müəllifi filologiya elmləri doktoru, professor, Nadir Məmmədlidir. Bundan əlavə Ağrı  İbrahim Çeçen Üniversitesi Eğitim fakültəsi dekani və
Atatürk Üniversitesi Kazim Karabekir Eğitim fakültəsi yabanci
dillər Eğitimi bölüm başkanı alman dili eğitimi ABD başkani Professor. Dr. Melik Bülbül kitaba tarixilik baxımından dəyər qazandıran son söz yazmışdır.

“Onlardan biri də hekayə, povest və şeirlə ədəbiyyata gələn və tez bir zamanda yaradıcılığı ilə şöhrət tapan Sona İsmayılovadır. Nəsrindən görünür ki, onun çox zəngin elmi-tarixi
düşüncəsi, tarixə dərindən bələdliyi, faktlarla işləmək mədəniyyəti, eyni zamanda, güclü bədii təfəkkürü və təxəyyülü vardır. Qələmə aldığı “Sözün xaqanı” tarixi-bədii roman klassik şairimiz, ziddiyyətli tale yaşamış ƏfzələddinXaqaniyə həsr olunmuşdur. Müəllif romanı qələmə alarkən, ilk növbədə, özünü həmin tarixə aid etmiş, məhz o tarixdə yaşamış, dövrün hadisələrini, adət-ənənələrini, faktlarını öyrənmiş, qələmə aldıqlarını təhtəlpsixologiyası və
yazıçı təxəyyülündə saf-çürük etmişdir. Elə buna görədir ki, əsər çox uğurlu alınmışdır.” – Bu fikirlər məhz hörmətli professorumuz Nadir Məmmədlinin kitaba yazdığı ön sözdəndir. Mənim fikirlərimə gəlincə Hüseynbala Mirələmovun “Son səfər” povesti Nəsimi haqqında, Nəsimi dövrü haqqında, həmin dövrün Şamaxısı, Azərbaycanı – yəni bu coğrafiya üçün zəruri məlumatlar baxımından nə qədrər qiymətlidirsə, Sona Abbasəliqızının “Sözün xaqanı” romanı da Xaqani – Şairin adı İbrahim, atasının adı Əli idi. Orta əsr mənbələrində o, belə təqdim edilir: Əbu Bədil Əfzələddin İbrahim ibn Əli Nəccar ibn Osman ibn İbrahim Həqaiqi Həssanul-Əcəm Xaqani Şirvani. Burada Həqaiqi, Həssanul-Əcəm və Xaqani onun təxəllüsü, Əfzələddin ləqəbi, Əbu Bədil kunyəsi və Şirvani mənsub olduğu yerin adı-nisbəsidir. –haqqında, onun yaşadığı dövr haqqında məlumatlılıq baxımından zəngin mənbə hesab oluna bilər. Ümumiyyətlə onu qeyd etmək istəyirəm ki, Sona xanım tarixi roman janrına yanaşması, bu yanaşmada qarşıya qoyduğu məqsəd və nailyyəti alqışa layiqdir. Əsərin sonluğunu nəzərə almasaq demək olar ki, təbiət mənzərələrindən tutmuş, insanların davranışları, müxtəlif hadisələrin təsvirləri, dialoqların tərtibi, müəyyən söz və ifadələrdən yerində, düzgün istifadə etmək kimi bütün zəruri məsələlər uğurla öz həllini tapmışdır. Yuxarıda qeyd etdiyim kimi yalnız sonluq hissədə, artıq roman bitdikdən – hər şey gözəl başlayıb, inkişaf edib, yekunlaşdıqdan – sonra hansısa texniki səbəbdən zamanın itməsi, uyğunsuzluq baş verir. Bu halla biz nəsr əsərlərinin çoxunda məhz sonluqda rastlaşırıq. Belə hallarda müəlliflər ya bilərəkdən bu addımla nəsə əlavə bir məlumat çatdırmaq istəyirlər, ya da sonluqda müxtəlif səbəblərdən, bəlkə də ani diqqətsizlikdən xırda qüsurlar yaranır. Ancaq onu da əlavə etmək istəyirəm ki, bu uyğunsuzluğun həmən ardından “… Təbrizin mərkəzində də Bakıdakı kimi yaraşıqlı, güllü-çiçəkli Xaqani parkı var. Parkın girəcəyində Əfzəlləddin Xaqaninin şərəfinə böyük və əzəmətli bir abidə də ucaldılıb. Xiyabanın yaxınlığında “İslamın Firuzəsi” adlandırılan Göy məscid, məscidin içərisində Həqiqi təxəllüsü ilə tanınan hürufi şair, Qaraqoyunlu dövlətinin Beşinci Sultanı Müzəffərəddin Cahan şahın və onun xanımının dəfn olunduğu məqbərə yerləşir. Cahan şah Həqiqi Azərbaycan türkü idi… Şairlər məqbərəsində isə şamaxılı Azadlıq zəvvarının – əslən oğuz türkü olan Xaqani Şirvaninin başdaşına bu sözlər yazılıb: “Bu qəbir rəhmətlik, bağışlanmış, filosofların və şairlərin böyüyü, həkim Əfzələddin İbrahim Xaqani ibn Əli Şirvaninindir.

Hicri beş yüz doxsan beşinci ilin şəvval ayı” . … Burada uyuyan dörd yüzdən çox şairin cərgəsindən sanki söz mülkünün xaqanının – orta əsr Şərq intibahının “Zöhrə ulduzu” sayılan Xaqani Şirvaninin ölməz və əbədi səsi gəlir: “bir əcəm türküyəm… Tanrı istəyən… ” … “belə bir gözəl sonluqla öz fikrini tamamlayır və oxucuda tam fikir formalaşmasına xidmət edən bitkin məlumat ötürməyi bacarır.
“Sözün Xaqanı” romanı haqqında təəssüratlarımı aşağıdakı kimi yekunlaşdırmaq istəyirəm:
– Müəllifin romanı yazmağa ciddi hazırlaşdığı, mütaliəsi və səfərlərinin nəticəsi göz qabağındadır. Bu təqdirəlayiq və bütün gənc yazarlara tövsiyə olunmalı bir örnəkdir,
– Romanın həcmi müasir tələblərə tam cavab verir,
– Dili səlisdir və aid olduğu dövrlə səsləşir,
– Tarixilik baxımından zəruri məlumatlarla zəngindir,
– Ən əsası olduqca vacib bir mövzuya müraciət etməklə əslində cəsarətli bir addım ataraq ədəbiyyatımıza gözəl, bitkin, tam məlumat yüklü bir əsər qazandırmışdır. Nəzərinizə çatdırıram ki, görkəmli şairimiz Məmməd Rahimin “Xaqani” mənzum dramından sonra Xaqani haqqında ikinci iri həcmli əsər, nəsrdə ilsə ilk nümunədir. Bütün bu sadaladıqlarıma görə Sona xanımı təbrik etmək olar.
Qeyd etdiyim kimi kitabda adı çəkilən romandan əlavə bir povest və üç hekayə də var. Kitabın diqqətəlayiq xüsusiyyətlərindən biri də odur ki, bu povest və hekayələrin də ruhu kitabın ümumi ruhu, ab-havası ilə uyğunluq təşkil edir və özünəməxsus xüsusi bir vəhdət yaradaraq birlikdə tarixilik ampulasından çıxış edirlər.
Sonda yənə söhbətimizin əvvəlindəki məsələyə qayıtmaq istəyirəm. İlk öncə Sona xanıma belə bir xeyirli işə imza atdığına görə təşəkkür edir, sonra üzümü gənc yazarlara tutaraq demək istəyirəm ki, araşdırsalar nə qədər haqqında yazılmalı Kərəmlilərimiz, Nəsimilərimiz, Xaqanilərimiz, Hadilərimiz, Qəmküsarlarımız var… Ən dəyərli nemət olan vaxtınızı bu sətirləri oxumağa sərf edib sona qədər həmsöhbət olduğunuz üçün qarşınızda baş əyir və sonsuz təşəkkürlərimi çatdırıram.
30.06.2020 – Bakı.


QEYD:

Məqalə müxtəlif vaxtlarda fərqli saytlarda yayımlanmaqla yanaşı “TƏƏSSÜRATLAR” və “QƏLƏMDAR – 2” kitablarında İYİRMİ YEDDİNCİ yazı kimi müstəqil məqalə şəklində yer almışdır. Eyni zamanda ənənəvi qaydada aşağıdakı mətbu orqanlarda dərc olunmuşdur:

  1. Sözün Xaqanı haqqında söz”, “Ədalət”, 09.07.2020, say: 91 (5751) s.6.
  2. “Sözün Xaqanı haqqında söz”, “Kredo”, 09.07.2020,  s.6.
  3. “Sözün xaqanı haqqında söz”, “Təzadlar”, 14.07.20,      say: 21 (2262) s.15.

Müəllif: Zaur USTAC,

“Yazarlar” jurnalının baş redaktoru,

şair-publisist.

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>>ZAUR USTAC – “BB” HEKAYƏLƏR

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev – 150

“Tərəfsiz ədəbiyyat tarixdir” layihəsi

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.YAZARLAR.AZ  və  WWW.USTAC.AZ >>>>>>

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru