Nuranə Rafailqızı – Bir şeir

Bulud qoymur səni görüm, ay Allah!..
Əzab çəkir içimdəki dəli ruh,
Biləmmirəm nə savabdı, nə günah.
Aç göylərin qaş-qabağın biryolluq,
Bulud qoymur səni görüm, ay Allah!…
* * *
Bulud qoymur səni görüm, ay Allah!
Göylər kimi içimiz də qapqara.
Ha yusaq da, ha sürtsək də xeyri yox,
Hisi-pası çətin bir də ağara.
Çətin yuyub təmizləyə bu yağış
Ruhumuzun palçığını-kirini.
Dünya özü yaranandan fırlanır
Bizim kimi o da tapmır yerini.
Nə yurdu var, nə heç kimin yuvası,
Hamımızın içi bulud havası…
* * *
Hamımızın içi bulud havası,
Yağış yağır, şişir dərdi-qəmimiz,
Bilinməyir nə yönümüz-çəmimiz.
Tapılmayır qapımızın açarı.
Aç göylərin qaş-qabağın biryolluq,
Bulud getsin ömrümüzdən, ay Tanrı!
* * *
Bulud getsin ömrümüzdən, ay Tanrı!
Günəş gülsün, biz də gülək günəşə,
Nazlı-nazlı baxıb, bircə baxışla
Qərq eyləsin bizi oda-atəşə.
Seyr eyləyək üfüqü, dan yerini,
Dağ başında çəni, duman yerini,
Qürub çağı qürubdan da zövq alaq,
Aradabir dənizə də baş vuraq.
Dalğalansın yanımızdan ləpələr,
Könlümüzdən dolanır, daha nələr…
Bircə bulud tutmasın göy üzünü.
Aç göylərin qaş-qabağın biryolluq,
Tanrı, bizdən gizlətmə gəl üzünü!
Tanrı, bizdən gizlətmə gəl özünü!
16.04.2016.