ELƏ GÖZƏL SEVMİSƏN Kİ Qəlb evimin divarına aramla, Elə gözəl yazmısan ki, adını. Sən bacardın bu daşürək adamla, Alqış sənə, ürəyimin qadını! * * * Baxışların nur çiləyir ömrümə, Hər şölədə min-min arzu doğulur. Elə gözəl dolursan ki, könlümə Üzə bilmir kədər orda , boğulur. * * * Sözlərinlə sən çəkdikcə qayğımı, Həsrətlərin canını dərd lap alır. Elə gözəl alırsan ki, ağlımı, Ağıllılar mənə həsəd aparır. * * * Şirin-şirin necə aldın qadamı, Ağrım susdu, sanki o da dil bilir. Elə gözəl sevirsən ki, adamı, Adam ölür, ölür, yenə dirilir. * * * Qarşısında ayrılıqlar baş əyir, Bu olmalı eşqin uca məqamı. Sevən sənsən, mənim ruhum titrəyir, Necə gözəl sevirsən bu adamı.
ÇIXA Ömrə varan ağrılar, Qəlbi yoran ağrılar, Ruhu saran ağrılar Canından hərdən çıxa… * * * Nə gözünə nəm gələ, Nə könlünə qəm gələ, Ürəyə bir dəm gələ Dərddən-kədərdən çıxa… * * * Sevinc elə nur saça Gülümsəyə künc-bucaq. “Xoşbəxtlik” adlı qaçaq Bir anda yerdən çıxa… * * * Uzandıqca təkliyin Sıxar səni çəkdiyin… Yoluna göz dikdiyin Yoluna birdən çıxa… * * * Ya da bir tufan qopa, Təb sənə doğru çapa. Hissin də məqam tapa Heyfin şeirdən çıxa… Müəllif: SEVİL GÜL NUR
RUHUN TƏSLİMİYYƏTİ Sən gedəli yuxu bilmir gözlərim, Kirpiyimdə mürgüləyir gecələr. Səhər vaxtı, ağaranda dan yeri Xatırladır səni bomboş küçələr. * * * Gecə-gündüz adın düşmür dilimdən, İçin-için dodağımda titrəyir. Səndən uzaq, sənsiz keçən ömür-gün Dizlərimin taqətində büdrəyir. * * * Çayı soyuq, içkini tünd içirəm, Sevişməyi sərt sevirəm, bilirsən. Nəfəsinlə oxşadığın ruhumdan Qalaqlanmış toz qatını silirsən. * * * Qulağımda nalələrin yenə də Cingildəyir gecənin bir yarısı. Bir nəfəslik toxunanda köz olur Dodağımda dodağının yarası. * * * Qayıt gəl ki, günəş doğsun ömrümə, Qaranlıqlar qaçırmasın yuxumu. Qayıt gəl ki, tənhalıqdan qurtulum, Qollarına təslim edim ruhumu…
YENİ SƏHİFƏ Sənsiz halım pərişan, Ürəyim qan ağlayır. Səssizliyin içimdə Tufan kimi çağlayır. * * * Sən axı görməmisən Yoxluğunun sərt üzün. Üstümdə ətrin qalıb, Pərdələrdə əl izin. * * * Gecəyə kölgən düşür, Ağrılar sancı çəkir, Nəmli divarlar boyu Xatirələr yaş tökür. * * * Dodağın qanlı bıçaq, Gözlərin dar ağacı. Tərsliyimə bağışla, Bir az halıma acı. * * * Sənsizliyin dibində Bu dərdin əlacı yox, Bircə dəfə zəng eylə, Bu dəli inadı yıx. * * * Hörümçəklər tor salıb Pəncərəmə, qayıt, gəl. Qollarında qucaq aç, Olanları unut, gəl…
GETMƏ, QAL Yağış altda islananda saçların Baxışların ürəyimdə köz olur. Dodaqların sinəm üstə nəm çəkir, Nəfəsin eşq, gülüşlərin söz olur. * * * Gözlərinin sehri nədir, baxanda? Dil quruyur, səsi əsir adamın. Səndən uzaq qan ağlayan könlümü Ovutmağa yetir adi salamın. * * * Gecələrin boynu bükük, hüznlü, Yoxluğuna danışıram yuxumu. Qayıt gəl ki, yox edəsən ömürdən Bu sənsizlik adlı qara qorxumu. * * * Dodağımda çata dönən həsrətə, Ürəyimdə yanan oda nəzər sal. Ömrüm-günüm, qucaqlayım, yaxın gəl, Saçlarına pıçıldayım: “Getmə, qal…”
SƏNSİZ OLMAZ Gəncliyimin üstünü Duman alanda gəldin. Könlüm yarpaq tökəndə, Ömrüm solanda gəldin. * * * Təqvimlərdə susayan Bir eşq dil açdı səndə. Susdu bütün ağrılar Öpüb sığal çəkəndə. * * * Qaranlıq təkliyimə Gözündən nur ələdin. Bu toz basmış ruhuma Bir azca su çilədin. * * * Dodağımda çırpınan Duatək sevdim səni. Varsa bir şübhə yerin, Al, çarmıxa çək məni. * * * Bir gün getmək istəsən, Gözlərimin qarası, Sənsiz olmaz, biləsən, Yoxdur səndən sonrası!
SOYUQLARIN ŞEİRİ Taleyindən yorğun düşən axşamın Sabahında gəldin könül evimə. Duaların yeddi göyü titrədən Savabında gəldin könül evimə. * * * Elə gəldin, üşütmüşdün, ruhumdan Bir nəfəslik qucaq açdım ovcuna. Otur bir az, isti şeir dəmləyim, Pıçıldayım saçlarının ucuna. * * * Xəzəl vaxtı yarpaq üstə mən sənin, Tanıyaram, gəlsən, ayaq səsini. Qurban olum, inciyəndə, küsəndə Bir də çıxma saçlarından hirsini. * * * Bir dənizdir, dalğalanır baxışın Qumral saçlar bəzəyəndə çiynini. Günəş solğun, buludludur havalar, Soyuq düşür, qalın geyin əynini. * * * Üşüsən, gəl payız vaxtı bir səhər, Dərdlərini alım yorğun canından. Gedirsənsə, birnəfərlik yer saxla Yaşamağa bir ömürlük yanında…
İTİRMƏK QORXUSU Yorğun baxışlarımdan Gülüşlərin asılar. Ovuclarımda səni İtirmək qorxusu var. * * * Bir də baxışların var, Bir ömrün gün işığı, Saçların şeir kimi, Ruhumun yaraşığı. * * * Tənhalıqda başlayır Nəfəsinin sükutu. Havalar da soyuyur, Gün parçalı, buludlu… * * * Bir sığal çək ruhuma, Gözlərində ovunum, Həyatın dərd yükündən Dizlərində ovunum…
SƏNƏ QAYIDAN YOLLAR Bir yol başın götürüb çıxıb getməyə nə var? Səndən də çıxıb gedən yollar sənə qayıdır. Zəngini gözləyirəm nə vaxtdır gecə-gündüz, Ruhumu səsin deyil, daha hicran ovudur. * * * Yandırır gecələrin gözlərini yoxluğun, Parçalanır ümidlər, doğranır ömür payı. Yollar uzaq, qayıt gəl, yuxularım yarımçıq, Sönür daha bu eşqin yanan günəşi, ayı. * * * Saçlarına hördüyüm bir arzuya, istəyə, Gülüşünə bağışla məni, getmə, nə olar? Hər şeyi unut, bircə məni unutma, gülüm, Xatirələr od olar, ovcumda közü qalar… Müəllif: Azər AĞAYEV
“Mən ki gözəl deyildim” bədii filmi 1968-ci ildə yazıçı Bayram Bayramovun eyniadlı povesti əsasında çəkilib. Ekran əsərinin quruluşçu rejissorları Tofiq Tağızadə, Ağarza Quliyev, Ramiz Əsgərov, bəstəkarı Fikrət Əmirov, operatoru Aleksey Polkanov, rəssamı Kamil Nəcəfzadədir. Bir çox çəkilişlər Daşkəsən rayonunun Bayan kəndində, həmçinin Gəncədə, Lənkəranda aparılıb.
Filmdə hadisələr İkinci Dünya müharibəsi illərini (1939-1945) əhatə edir. Baş qəhrəman dağ kəndlərindən birində yaşayan 15 yaşlı Səidədir. O, anasını itirib, müharibə başlayanda isə atasını cəbhəyə yola salır. Ekran əsərində, həmçinin arxa cəbhədəki insanların məişəti və dövrün mühiti göstərilir.
Əmisi Qurbanın himayəsində yaşayan Səidəyə hər kəs uşaq kimi yanaşır. Əhvalatın əvvəlində poçtalyon Şərif sərt gerçəyə hazır olmayan Səidəyə atasının ölüm xəbərini demir. Səidə poçtalyon işləyəndə böyüyür və güclənir. Onun bu xəbərə hazır olduğunu görən Şərif həqiqəti deyir.
Səidənin atasının ölüm xəbərini aldığı səhnə alınmırdı. Buna görə rejissor aktrisaya bacarıqsız olduğunu, Səidənin taleyini yaşaya bilmədiyini deməklə onu ağladır və beləliklə, səhnə alınır.
Çəkilişin 13-cü günü, Dneprin alınması səhnəsi Lənkəranda lentə alınırdı. Həmin vaxt çaya iki qayıq buraxıldı. Birində aktyorlar, digərində çəkilişin texniki heyəti idi. Partlayış səhnəsində pirotexnik ehtiyatsızlığından həqiqi partlayış baş verir. Nəticədə rejissor Ramiz Əsgərov, operator və iki kino işçisi həlak olur. Yaradıcı heyətin bir qismi ekran əsərindən imtina edir. Sonradan filmə başqa heyət cəlb olunur.
Filmə Xuraman Qasımova (Səidə), İsmayıl Osmanlı (Şərif), Sadıq Hüseynov (Qurban) gəncəli aktyorlar Şahmar Ələkbərov (Məzahir), Ələddin Abbasov (İmran) və digərləri çəkiliblər.
Xuraman Qasımovanın ekran əsərinə çəkilən zaman 16 yaşı var idi. O, Gəncəyə çəkilişə anası ilə gəlmişdi və 3-4 ay burada qalası olmuşdu. Anası aktrisanın dərslərdən geri qalmaması üçün onu Gəncədə məktəbə yazdırmışdı.
Film müharibə mövzusunda çəkilən ən yaxşı ekran əsərləri sırasına daxil edilib. 1969-cu ildə Kiyevdə kinofestivalda Xuraman Qasımova “Qadın rolunun ən yaxşı ifası”na görə birinci yerə layiq görülüb.
Əziz ədəbiyyatsevərlər, 17 noyabr 2022- ci il tarixində, saat 11:00- da Neftçala rayonu Mərkəzi kitabxanasında Milli Elmlər Akademiyasının Güney Azərbaycan Ədəbiyyatı bölməsinin baş elmi işçisi Esmira Fuadın böyük zəhmət hesabına ərsəyə gətirdiyi “Qarabağ zəfəri Güney və Quzey Azərbaycan yazarlarının gözü ilə” antologiyanın təqdimatı keçiriləcək. Sözə dəyər verən hər kəs dəvətlidir. Antologiyaya Elnur Uğur Abdiyevin üç poeması: “Hadrut fatehi”, “Bütün yollar Şuşaya aparır”, ” Sultan Şəhid”, həmçinin Fərhad Əzizbəylinin “Vətən sevdalısı” poeması, şeirləri və o taylı, bu taylı müxtəlif qələm adamları tərəfindən Qarabağ mövzusunda qələmə alınmış əsərlər yer almışdır. Öncədən əziyyəti keçən hər kəsə təşəkkür edir, Milli Elmlər Akademiyasının Güney Azərbaycan Ədəbiyyatı bölməsinin baş elmi işçisi Esmira Fuadı təbrik edirik. Uğurlarınız bol olsun, Esmira xanım. Zəfərimiz daim olsun!
Biz bu gün 44 günün qəhrəmanlarından danışarkən unutmamalıyıq ki, hələ 90-cı illərdən Qarabağ uğrunda canından keçən igidlərimiz heç də az olmayıb. Onlardan biri də qəhrəman şəhidimiz Rzayev Faiq Hüseynağa oğludur. Faiq Rzayev 1975-ci il mayın 13-ü Bakı şəhərində anadan olub. Orta təhsili 150 saylı tam orta məktəbdə alıb. Orta təhsili başa vurduqdan sonra hərbi xidmətə yola düşüb. 1993-cü il mayın 14-də hərbi xidmətə başlayan igidimiz, 1994-cü ildə Qarabağ uğrunda gedən savaşlarda iştirak edib. Horadizin, Qazaxlar, Arayatlı və bəzi digər kəndlərin düşməndən azad olunmasında şücaət göstərib. 1994-cü ilin martın 20-si döyüş bölgəsində yaralanıb. Martın 21-i Bakıya xəstəxanaya gətirilən Faiq gecə 1-ə işləmiş doğulduğu saatda da şəhadətə ucalıb. Məzarı Bakı şəhəri ll Şəhidlər Xiyabanında olan qəhrəmanımız şəhadətindən sonra ölkə başçısı tərəfindən igidliyə görə medalı ilə təltif olunub. Qeyd edirəm ki, şəhidimizin təhsil aldığı məktəb hal-hazırda qəhrəmanımızın adını daşıyır və məktəbin qarşısında şəhid Faiq Rzayevin büstü ilə yanaşı bulaq abidəsi də var.
