AFƏT ŞAHİD YAZIR

Zaur Ustacın “Psixoloqun qəbulunda” hekayəsində…
Hekayədə müasir Azərbaycanım acı reallığından bəhs edilir. Maddi rifahın, xüsusilə də ali təhsilli vətəndaşın çox aşağı səviyyədə yaşaması və acınacaqlı vəziyyətə düşməsi hekayənin əsas süjet xəttində öz əksini tapır.
Əsərin qəhrəmanı üç diplomu olmasına baxmayaraq Vətən uğrunda döyüşdə iştirak edib, sağlamlığını itirən İlqardır. İlqarın gündəlik həyat qayğıları, maddi vəziyyəti psixoloqun qəbuluna getməyə imkan vermir. Bir gün onun əlinə belə bir fürsət düşür:
“MORE” Psixologiya Mərkəzi şanlı Zəfər günləri ilə bağlı elan edir ki, noyabrın sonuna kimi hamıya 50%, qazilərə isə 75% endirim edəcək.
Buna sevinən qazi ertəsi gün saat 10:00 üçün növbə götürür. Qazi olduğu üçün yerində nağd olaraq 75% endirimlə ödəniş edəcəkdi.
Öz vaxtında klinikaya gəlib çatan qazinin bütün sənədləri diqqətlə yoxladıqdan sonra gənc “piştaxtaçı” xanım işvə-nazla İlqardan endirimlə 150 manat ödəniş etməyi tələb etdi. O da “kirimişcə, cınqırını da çıxartmadan sanki, üç dənə 5 qəpikliyi market kassasında xəzinədar xanıma “qəpiklər lazım deyil, qalsın”,-deyə qaytarırmış kimi sonuncu iş günü “bankomat”dan çıxardığı şax “əllilik”lərdən üçünü “piştaxta”nın üstü ilə xüsusi əda ilə xanıma tərəf sürüşdürdü”.
44-cü otaqda psixoloq Bənövşə xanım onu gözləyirdi. Otağın ab-havası İlqarı etkiləyir, özünü başqa bir aləmdə hiss edir. Bənövşə xanım onun sənədlərini bir daha gözdən keçirir, otaqda seans etmək üçün şamları, ətirli çubuqları yandırır. Qeyri iradi və qeyri adi vəziyyət pasiyeni təsir altına salır. İlqar “MORE” sözünün anlamını həkimdən soruşur. Onu cavabı belə olur: “Mən” “Onu” “Ram” “Edirəm”.
Həkim:
– Mən bu sənədlərə əsasən sizin hal-hazırki vəziyyətinizlə tanış oldum. Ancaq məsələni həll etmək, durumu düzəltmək üçün bunlar kifayət etməz…Ancaq biz bu günə, heç olmasa bu problemin başladığı ilə baş verdiyi ilk hala gəlib çatmalıyıq. Bunun üçün siz lap uşaqlıqdan özünüz haqqında bir az, yaddaqalan əlamətdar hadisələrdən, sizi narahat edən problemlərdən danışsanız işimiz daha asan olar. Siz elədünyanı xatırladığınız ilk gündən ilk hadisədən başlayın, ardı öz-özünə yumaq kimi gələcək”,- deyir.
Seansın sonunda xəstə özünü narahat hiss edir və qusur. Həkim onu saktləşdirib yola salır, sabahkı günə qəbula yazır.
Aparılan seanslarda İlqar ixtisasının hərbçi- peşəkar zabit, ikinci ixtisasının- tarix müəllimi olmasını, hazırda bağban işlədiyini deyir. Danşıq əsnasında qazi başına gələn acı reallıqlardan, haqsızlıqlardan, düşdüyü acınacaqlı durumdan bəhs edir ki, bu da nə yazıq ki müasir dövrdə bizim qanayan yaramızdır.
Yeganə təsəlli əlində olan Müdaiə Nazirliyinin fəxri fərmanıdır.
Problemi həll olunmayan VətənDaşın ağlından muğayat olun.
Sizcə bu problemləri psixoloq çözə bilərmi?
Bir insanın ACI, FACIƏ DOLU TALEYI…
Bu arada “İnsanın taleyi” filmi yada düşdü…

Müəllif: AFƏT ŞAHİD

AFƏT ŞAHDİN YAZILARI

ZAUR USTACIN YAZILARI

PDF>>>ZAUR USTAC UŞAQ ŞEİRLƏRİ

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>> ZAUR USTAC “BB” KİTABI

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


“YAZARLAR”  JURNALI PDF

YAZARLAR.AZ
===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

ZƏHRA SƏFƏRALIQIZI. GÖYÜN GÖZ YAŞLARI   

Zəhra Səfəralı qızı Məmmədova 4 iyul 1960-cı ildə Zəngilan şəhərində anadan olub. Hazırda Bakı şəhərində yaşayır.

GÖYÜN GÖZ YAŞLARI   

Azanın ecazkar, ürəyi riqqətə gətirən səsi aram-aram ətrafa yayılırdı. Üzündəki qırışlarda yaşadığı məşəqqətli, acılı, nisgilli günlərinin izi qalmış, gözlərindən qorxu və nigarançılıq tökülən qadın namazını qurtarıb salavat çevirdi. Sonra əllərini göyə açıb sızıltılı səslə dua etməyə başladı:

-Allahım! Yerin-göyün sahibi, sənə sığınmışam! Səndən başqa dayaq duracaq bir kimsəm yoxdu. Səni and verirəm böyüklüyünə, mənim balamı düşmən gülləsindən qoru!.. Allahım, onların qəlbinə rəhm sal, bu müvəqqəti dünyada bizim günümüzü qara etməsinlər! Camaatın min bir əziyyətlə böyüdüb ərsəyə çatdırdığı balalarının nahaq qanına bais olmasınlar. Sən yardım et, Allahım! Otuz ildir balalarımız qırılır…

Duasını qurtarandan sonra qadın qapının ağzında çıxardığı nimdaş ayaqqabısını geyinib məsciddən çıxdı. Ağır-ağır kəndin başındakı evinə tərəf yön aldı. Uzaqdan evinin odun sobasının bacasından çıxıb göylərə tərəf qalxan tüstüsü görünürdü…

***

Bu kənddən bir necə kilometr məsafədə, çox da böyük olmayan təpənin arxasındakı evlərin arasında, ilk baxışdan nəzərə çarpan kilsənin də zəng səsi eşidilirdi. Kilsənin içində yun çubuğuna oxşar arıq, saçı ağappaq, görünüşündən yaşadığı kənddə təsərrüfatla məşğul olduğu açıq-aşkar bilinən bir qadın qabarlı əllərində tutduğu şamı çarmıxa çəkilən İsa Peyğəmbərin büstünün qarşısında yandırıb dua edirdi:

-Göydə olan atamız! Sən mənim oğlumu hifz et! Düşmənin gülləsinə tuş gəlməsin, gənc yaşında puç olmasın. Atası ilə mən onu çox əziyyətlə böyütmüşük. Onu bizə sağ-salamat qaytar. Bizim ucsuz-bucaqsız torpaqlarımızı da özümüzə qaytarmağa yardım et…

O, duasını qurtarandan sonra kilsədən çıxdı. Hava çox soyuq olduğundan bağın ətrafında otlayan inəyin ipini bağladığı ağacdan açıb darta-darta tövləyə tərəf apardı…

***

Lap uzaqlarda isə möhtəşəm sarayın, çölün qılınckəsən şaxtasından fərqli olaraq isti, xoş hərarətli içində büllur badələrin qışqırdıcı cingiltili səsi, xanımların bahalı, gözqamaşdıran ,zərif libaslarının xışıltısına qarışmışdı. Hər paltarın qiymətinə bir kəndin camaatının illik yemək, içmək, geyinmək ehtiyacını ödəmək olardı.

Rəsmi görüşdən sonra bura toplaşanların sakit və işvəli danışıqları, saxta təbəssümləri sanki yarışa girmişdi. Şəhvət dolu baxışlar öz şikarlarını süzürdü. Bahalı qadın, kişi ətirlərinin bihuşedici qoxusu əyinlərinə geyindikləri kostuyumların, ayaqqabıların qiymətinə bərabər şərabın qoxusuna qarışıb ehtiraslı bir aura yaratmışdı. Musiqiçilərin zalın bir küncündə oturub zövqlə çaldıqları  Çaykovskinin “Autumin” əsərinin həzin melodiyası, deyəsən, ancaq böyük pəncərələrə asılan zərif, incə tül pərdələri ahəstə-ahəstə tərpədirdi. Kimsə musiqini nə dinləyir, nə də zövq alırdı. Çünki hərənin başı necə hərəkət etmək planı ilə məşğul idi…

***

Neçə gün idi ki, aramsız yağan yağış kəsmirdi. Elə silahlardan atılan güllələr də yağış kimi əsgərlərin başına yağırdı. Ölən əsgərlərin meyidləri çölün düzündə qalmışdı. Snayperçilərin əlindən meyidləri çıxarmaq mümkün deyildi. Göz açmağa qoymurdular. O tərəf də, bu tərəf də nifrətlə, qəzəblə bir-birini məhv edirdi.

Meyidlərin bəziləri parça-parça olub tanınmaz hala düşmüşdü. Çoxu da palçığa bulaşdığından hansı tərəfdən olduğu belə bilinmirdi…

Yuxarıdan bir neçə saata meyidləri götürmək üçün atəşkəs əmri verilmişdi. İki tərəf də eyni vaxtda hərəkətə keçdi, hər şeyi unudub çölün düzündəki bir-birinə qarışan meyidləri daşımağa başladılar. Meyid daşıyan əsgərlərin çəkmələri yağışın suyundan islanan torpağı o qədər ayaqlamışdı ki, yoğrulmuş palçıqdan yerimək çətinləşmişdi. Hər iki tərəfin əsgərləri avtomatları çiynində meyidləri palçığın içindən sürüyüb çıxartmağa çalışırdılar. Palçığa və öz qanlarına bulanan meyidləri ayırd etmək üçün paltarlarının qollarındakı bayraq işarəsinə baxırdılar. Çünki çoxunu üzlərindən ayırd etmək olmurdu. Hamısının açıq qalan gözləri və qaşları qara idi. Dəfələrlə həm o tətəf, həm bu tərəf meyidlərin onlardan olmadığını görüb bir-birini səslənirdilər. Özləri də bilmədən bir-birlərinə yardım edirdilər.

Atəşkəsin vaxtı azaldıqca əsgərlər qaranəfəs qaça-qaça, tələsə-tələsə meyidləri axtarıb tapıb çıxardırdılar. Hər dəfə tapıb çıxartdıqlarına görə sevinir, az qala bir-birini təbrik edirdilər. Sevinirdilər , həm də ağlayırdılar və dərk edə bilmirdilər ki, hansı duyğunu yaşayırlar…

Yağış isə göydən dayanmadan yağırdı…

Yağdıqca tapşırığı yerinə yetirə bildiklərinə görə sevinə-sevinə ağlayan əsgərlərin, qara gözləri açıq qalan meyidlərin üzərinə səpələnirdi…

MÜƏLLİF: ZƏHRA SƏFƏRALIQIZI

ZƏHRA SƏFƏRALIQIZININ YAZILARI


ZAUR USTACIN YAZILARI

YAZARLAR.AZ
===============================================

<<<<<<WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

Caroline Laurent Turunc

Caroline Laurent Turunc

Kalemimle aramda kısa bir sohbet… sessiz çığlıklar!

Ey zamanın ısısız gölgelerini kelimelere döken altın kalem, evrenin dayanılmaz acılarına neden bu kadar duyarsızsın?

Dışarıda yemyeşil bir cennet kokusu var ve kalbim ıssız bir ateşle yanıyor.

Kara bulutlar ve karanlık geceler neden durulmuyor ?

Yas tutan kadınlara neden siyah elbiseler giydirdiler ?

Sonra gece yarısının ışıklarını sopalarla dövmeye geldiler

Tüm uzak yerler yankılanan bir sessizliğe büründü.

Her yerde yaralı kartallar, tozlu yollar, yerde yatan çıplak insan bedenleri

Ey gümüş iplikle işlenmiş doğa

Önceki tüm gümüş işlemeli iplikleri geri sarın ve doğayı yeniden rengarenk ipliklerle nakşedin.

Belki güneş yeniden doğar

Ağaçların dallarına konan kuşların cıvıltıları yeniden duyulur.

Bereketli tarlalar, her esintide kuru bir yaprak gibi sallanan çorak çöllere dönüştü.

Tüm şehir sokakları yavaş hareket eden kaplumbağalara yenik düşüyor

Kavakların arasından akan berrak nehirlerden gelen sarı irin kokusu

Eskiden denizlerde herkese yetecek kadar tuz, tarlalarda un yapacak kadar buğday vardı.

Dağların eteğinde yemyeşil vadiler…

Karanlığı aydınlatan parlak yıldızlarla ay ışığı

Bu kara bulutların içine nasıl bu kadar vahşice düştük?

Karanlık her yerde hüküm sürüyor

Sanki bu dünyada sonsuza kadar yaşayacaklarmış gibi kibirli sesleriyle konuşan ikiyüzlü ev sahiplerinin karanlık sularına düştük.

Ey zulmün sultanı, ey sadece kendisi için hür bir dünya isteyen Tiran, esaret gömleğini bize ver, soğuk taşların üzerine oturalım.

Ama bilmelisiniz ki soğuk taşların üzerine oturmak bizi daha güçlü kılar.

İçimizde yaşayacak ve asla ölmeyecek ümidi besliyoruz

Biliyoruz Bütün faziletleri, âşıkları ve asaletleri bilen, gözleri ve sözleriyle yüreğimize dokunanları biliriz.

Onları her gece daha iyi tanıyoruz.

Bir gün gerçek ortaya çıkacak

Güzel kokulu pınarlar oluşacak ve en iyi sihirbaz aklın ve bilimin önünde eğilecek.

Yürüdüğümüz yolları ve geldiğimiz güneşi herkes bilecek

Bu dünya bir gün şiddetin kandan başka bir şey doğurmadığını öğrenecek.

Ve insan etinin asla yenemeyeceğini öğrenecektir.

Bütün insanlık derin bir uykuda olsa da

Şiddetli fırtına her yeri süpürecek

Sedef bulutlar baharın kokusuyla dolup taşacak

Tüm hayaller her taşın altında çiçekler gibi açacak

24/12/2022-Paris


#caroline_laurent_turunc

MÜƏLLİF: CAROLİNE LAURENT TURUNC

CAROLİNE LAURENT TURUNÇ

CAROLİNE LAURENT TURUNC

ZAUR USTACIN YAZILARI

PDF>>>ZAUR USTAC UŞAQ ŞEİRLƏRİ

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>> ZAUR USTAC “BB” KİTABI

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI


“YAZARLAR”  JURNALI PDF


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>> 

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru