İlin ilk hekayəsi
Onu valeh edən qadın
Havalar sərt keçirdi. Küləkli qış havası ona həmişə pis təsir edirdi. Səhərlər yerindən durmaq üçün əziyyət çəkir, oynaqlarındakı ağrılar günü-gündən artırdı. Hiss edirdi ki, yavaş-yavaş qocalıq qapını döyərək ona xəbərdarlıq edir. Təklik hələ tənhalıq deyil, deyirlər, lakin son günlər o, daha çox tənhalıqdan əziyyət çəkirdi.
30 ildən çox bir yerdə yaşadığı həyat yoldaşı öləndə nisbətən cavan idi. Yeganə qızı da hələ ailləli deyildi. Qohum əqraba ona təkidlə ikinci dəfə evlənməyi təklif etsə də, o, bu haqda düşünmürdü. Qızı ailə qurub ondan ayrıldıqdan sonra isə daha çox darıxırdı. Artıq son illər tək yaşayırdı. Gündüzlər başı işdə qarışsa da, axşamlar darıxdırıcı, gecələr isə çox uzun olurdu. İşıqlar sönən kimi ya keçmiş xatirələr, ya da bundan sonra necə yaşayacağı haqda fikirlər onu rahat buraxmırdı. “Bəlkə qohumlar haqlı idi? İndi yanımda bir həyan olardı…” – deyə düşündüyü vaxtlar da olurdu. Beləcə, ömürdən günlər keçir, aylar ötürdü. O isə tək tənha həyatına davam edirdi.
Son zamanlar qadınlara münasibəti də dəyişmişdi. Hesab edirdi ki, indi əvvəlki sadiq, etibarlı qadınlar yoxdur və yəqin ki, bundan sonra olmayacaq. Bəlkə də, bu illər ərzində qarşısına bir etibarlı, qayğıkeş qadın çıxsaydı onunla evlənməyə razı olardı. O axşam televizorda film izləyirdi. Filmin əvvəli maraqsız olsa da, bir məqamı diqqətini çəkdi. O, gülümsəyərək televizora bir qədər yaxın oturdu və gözünü ekrana zilləyib nə baş verəcəyini maraqla gözlədi.
Diqqətini çəkən məqam o idi ki, filmin əsas qəhrəmanı şam yeməyi yemək üçün restorana gəlir və qərara alır ki, birinci içəri girən tək qadına yaxınlaşıb ona evlilik təklif etsin. Belə də edir, həmin qadın da heç düşünmədən təklifi qəbul edir.
“Çox qəribədir! Bəlkə, mən də belə bir qeyri-adi xəyalla kiminləsə evlənim? Məsələn: qapımın zəngini nə vaxtsa tək qadın çalsa, ona evlilik təklif edim…” – deyə düşündü və özü öz düşüncəsinə güldü. Elə bu vaxt qapının zənginin səsi gəldi. O, qapıya yaxınlaşıb soruşmadan açdı. Qarşısında təxminən 50-55 yaşında nurani bir xanımı görüb çox təəccübləndi.
– Axşamınız xeyir. Mən sizin təzə qonşunuzam, – deyə qadın dilləndi.
– Axşamınız xeyir. Çox gözəl!
– Sizdən bizə su sızır
– Bizdən?
– Bəli.
– Ola bilməz! Mən bu yaxınlarda təmir etmişəm və …
– Bəlkə təsadüfən suyu …
Bu sözləri eşitdikdə o, qadının sözünü yarımçıq qoyub vanna otağına qaçdı. Bayaqdan suyu açıq qoyub film izlədiyi yadına düşdü. Yaranmış vəziyyətdə həqiqətən su qonşunun tavanına sıza bilərdi. O, suyu bağlayıb yenidən qapının kandarında dayanan qadına yaxınlaşdı.
– Bağışlayın. Haqlısınız, üzürlü sayın, suyu bağlamağı unutmuşam. Əgər təmir lazım olsa bütün xərcləri mən ödəyəcəyimə söz verirəm. Xahiş edirəm, bağışlayın.
– Eybi yox, olur. Qonşuluğu dava ilə başlamaq istəməzdim. Həm də su aydınlıqdır deyirlər, – deyə qadın gülümsədi.
– Bəli. Elə deyirlər. Bəlkə gələsiz içəri. Lütfən, gəlin, buyurun… – deyə kişi qadını evə dəvət etdi. Qadın bir qədər tərəddüddən sonra içəri addımladı.
– Mən bu binada heç kimi tanımıram, – deyib divanda əyləşdi, qeyri-ixtiyari gözü televizora sataşdı.
– Siz də bu filmə baxırsız? – deyə soruşdu.
– Bəli maraqlı gəldi mənə.
– Ehh, Avropa, Avropa! Bunlarda hər şey asan həll olunur.
– Bəli. Ancaq bizlərə qəribə gələr belə şeylər.
– Əslində azad düşüncəli insanları sevirəm, – deyə qadın söhbəti davam etdi.
– Doğrudan?
– Əlbəttə!
– Məsələn sizə qəfildən tanımadığınız bir adam evlilik təklif etsə, ilk görüşdən qəbul edərdiz?
Qadın bir qədər tutulsa da, gülümsədi.
– Baxır təklif edənə.
– Maraqlı qadınsınız. Onda açıq deyim. Bayaq bu filmə baxanda düşündüm ki, qapımın zəngini ilk çalan qadın tək olsa, ona evlilik təklif edəcəm.
Qadın bir az da özünü itirərək:
– Əgər ailə vəziyyətiniz imkan verirsə, niyə də yox?
– Siz zarafat edirsiz?
– Yox. Zarafat etmirəm.
– Bəs desəm ki, qapının zəngini siz çaldınız və mən indi sizə evlilik təklif etsəm…
Qadın cəld ayağa qalxdı.
– Mən gedim. Sağ olun.
– Siz allah məni bağışlayın. Lənətə gəlmiş bu film…
– Narahat olmayın, gecəniz xeyrə qalsın, – deyə qadın onun evindən çıxdı, pilləknlərlə qaça-qaça bir mərtəbə aşağıda yerləşən mənzilinə girib qapısını bağladı.
“Gərək belə etməyəydim. Heç yaxşı olmadı. Yazıq qadını lap pis vəziyyətdə qoydum. Bəlkə, onun ailəsi var, əri var? Yox, əri olsaydı gecə vaxtı bizə özü qalxmazdı? Çox ehtimal ki, tək yaşayır. Çox pis oldu. Bəlkə, elə indi gedib üzr istəyim? – deyə düşündü, lakin qərara gəldi ki, sabah tezdən qadının qapısını döyüb ondan üzr istəsin. “Gündüzün şəri gecənin xeyirindən yaxşıdır” – deyə fikirləşib dərmanlarını qəbul etdi və çarpayısına uzanıb yuxuya getdi.
Səhər yenə oynaqlarında sızıltı hiss edirdi. O, astaca yerindən qalxıb pəncərəyə yaxıınlaşdı. Hava o qədər də soyuq deyildi, amma artıq qış qapını kəsmişdi. Evin qarşısındakı marketdə Yeni il bayramına hazırlıq gedirdi. Şüşələrə rəsmlər çəkilir, parıldayan rəngarəng zərlər asılırdı. Şəhər yeni ili qarşılamağa hazırlaşırdı. Nə şəhərin gözəlliyi, nə ətrafda sayrışan lampa işıqları onu sevindirmirdi. Son illər hər şey onunçün o qədər adiləşmişdi ki, onu heç nə təəccübləndirmirdi. İndi onu ancaq dünən gecə xətrinə dəydiyi qadın maraqlandırırdı.
“Yəqin ki, bu qadın mənim qapımı gecə vaxtı təsadüfən döyməyib. Çox ehtimal ki, belədir. Ondan mütləq üzr istəyəcəm. Lap məni evindən qovsa da, onun könlünü almalıyam.” – deyə düşünürdü.
O, hər səhər olduğu kimi bir fincan qəhvə içib evdən çıxdı. İşə gedirdi. Pilləkənləri düşüb həmin qadının mənzilinin qarşısında dayandı. Bir qədər fikirləşdikdən sonra astaca qapını döydü. Qapı dərhal açıdı. Sanki, qadın yatmayıb qapının arxasında onu gözləyirdi.
– Sabahınız xeyir, – deyə salamlaşdı.
– Aqibətiniz xeyir.
– Kimdir gələn? – içəridən kişi səsi eşidildi.
– Qonşudur, – qadın cavab verdi.
– De, gəlsin içəri! – yenə həmin səs eşidildi
– Buyurun. Gəlin içəri! – qadın onu içəri dəvət etdi. O, içəri girdi. Otaqda əlil arabasında oturan adamı görüb bir qədər duruxdu, lakin tez özünü ələ alıb:
– Qonşu, dünən bizdən su sızıb. Gəldim deyim ki, …
– Narahat olmayın. Olan şeydir. Mən dedim axı, gedib narahat etmə qonşunu. Görürsüz də … o, ayaqlarına işarə edib başını buladı. – Qarabağ döyüşlərindən belə qayıtmışam. Mərmi partladı. Ölmədim, amma … Bax 30 ilə yaxındır bu qadın məni beləcə yaşadır. Qoymur ölməyə. Nə qədər dedim, burax məni, get həyatını yaşa, dedi, yox ki, yox.
– Yaxşı, yenə başladın? Şükür Allaha sağ salamatsan. Nə olub ki? Dolanırıq da, – deyə qadın ərinin sözünü kəsdi.
– Oturun çay için bizimlə. Narahat olmayın divardı də, quruyub gedəcək.
– Hə, otur ey, qonşu. Bir də, nə vaxt su sızacaq ki, siz bizə gələsiniz, – deyə kişi də qonşunu süfrəyə dəvət etdi.
– Yox. Bağışlayın. İşə gedirəm, gecikirəm. Bir gün mütləq gələrəm. İstədi desin ki, siz də bizə gəlin, ancaq iki ayağından əlil insana gəlin deyə bilmədi. Sağollaşıb getdi… Yol boyu ağlında dünən filmi izləyərkən qonşu qadının “Eh Avropa, Avropa! Bunlarda hər şey asan həll olunur” dediyini xatrlayır və bir fikri ürəyində dəfələrlə təkrar edirdi: “Bu qadından üzr istəmək yox, onun qarşısında baş əymək, bəlkə də, diz çökmək lazım idi. Demək, hələ də belə qadınlar var…”
Müəllif: Təranə MƏMMƏD
yazıçı, şair, tərcüməçi. AYB üzvü.
PDF>>>ZAUR USTAC UŞAQ ŞEİRLƏRİ
PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”
PDF>>> ZAUR USTAC “BB” KİTABI
>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<
ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<<<< WWW.USTAC.AZ və WWW.BİTİK.AZ >>>>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru
