Miraslan Rasim (Bağırov) 1947-ci ildə Füzuli rayonunun Yuxarı Veysəlli kəndində anadan olmuşdur. Orta təhsilini Xocavənddəki beynəlmiləl internat məktəbdə almış, 1971-ci ildə ADPU-nin Riyaziyyat fakültəsini bitirmişdir. 53 illik pedaqoji fəaliyyəti dövründə 1992-ci ildə “İlin ən yaxşı müəllimi” müsabiqəsinin qalibi olmuş, “Qabaqcıl Maarif xadimi”, “Xalq maarifi əlaçısı”, “SSRİ Xalq Maarifi əlaçısı” döş nişanlarına layiq görülmüşdür. Satirik şeirləri Respublikanın əksər mətbu orqanlarında-jurnal və qəzetlərində mütəmadi olaraq çap olunur. “Qızıl Qələm” media mükafatı laureatıdır. AJB-nin üzvüdür, hal-hazırda “Yurd” elmi-bədii publisistik jurnalın məsul katibi, “XXI əsr Ədalətli iş və düzgün söz” qəzeti redaktorunun I müavinidir. Yaradıcılığına gəlincə, şeirləri eləcə də çap olunmuş 4 kitabı, oxucuların stolüstü kitabına çevrilmişdir: “Təpədəki evin sirri, “Günümüzün reallığı”, “Tale yazansan”, “Nə günlərə qaldıq…” Dostum və həmkarım Miraslan Rasimə can sağlığı və yeni yaradıcılıq uğurları arzulayıram!
Mənbə: Ədalət Əroğlu , “Ədalət İşığında” ədəbi məclisinin sədri, AJB-nin üzvü, “Yurd” jurnalının redaktoru, “Qızıl Qələm” media mükafatı laureatı
ADPU-nun beynəlxalq əlaqələr üzrə prorektoru, filologiya elmləri doktoru, professor Mahirə NAĞIQIZInın (Mahirə Hüseynova-Nağıyeva) “Qərbi Azərbaycan paleotoponomlərinin linqvistik etimoloji təhlili” kitabı çap olunub.
“Yazarlar” bu münasibətilə tanınmış şair, pedaqoq, alim, ictimai xadim Mahirə NAĞIQIZInı təbrik edir, yaradıcılıq uğurları və sağlıqlı ömür arzulayır. Uğurlarınız bol olsun əziz və doğma insan!!! Bir daha təbriklər!!!
…Əsgər haqqında ballada… Nədir yenə, ümman kimi, çalxalanıb, coşdun, ürək? İçindəki bu təlatüm, bu oyanış de nə demək? Həsrətdənmi, nisgildənmi, Ürək, yenə çağlayırsan? Anasına həsrət qalmış, Körpə kimi, ağlayırsan… İçindədir; ümid adlı, qığılcımın od-alvu, tərslik etmə, dəli könül,
intizara alış, yovu!!! Həqiqətlər qarşısında, Biz gücsüzük, biz heç nəyik, Dinlə məni deyim, ürək, Biz nəçiyik; şan-şöhrətli,
– “hüququndan keçmiş əsgər”, həmdəminə həsrət canıq, bəzən canlı, bəzən cansız, biz “robotuq”, biz “əşyayıq”… Bu torpaqdan yoğrulmuşuq, Bu torpaqdan doğulmuşuq, Yardan əfsəl, anamızın Qulluğuna buyrulmuşuq!!! 15.04.1995. Marağa.
QUCAĞINI GENIŞ AÇ… ( Gizir Pəncəli Teymurova həsr olunur.) Qucağını geniş aç, gəlirəm Ana Torpaq, Çox döymüşdüm qapını, səhər-axşam taq-taraq, Hər gəlirəm deyəndə, əlimdə vardı bayraq, O qutsal əmanətin, ünvanına yetibdi… Sancmışam Sancağımı, rahat gəlirəm indi…
* * * Səhər-axşam deyərdim, bu canım sənə fəda, Nə olur mənə olsun, təki sən görmə qada,
“Komandir yaxşı olsa, ordunu verməz bada”, Komutanım öndədir, gül-çiçək düz yoluna… Sıra ilə gəlirik, yer ver girək qoynuna… * * *
Çox dilək diləmişdim, Bayraq olsun kəfənim, Xəyalım gerçək olub, sevinməsin düşmənim, Dualarım qəbuldu, ağlamasın sevənim, Ana, sən də gözünün qorasını sıxma ha… “Oğul düşmən çəpəri”, qurban gedər torpağa… 12.04.2016. Bakı.
“DÜNYA BİR PƏNCƏRƏDİR…” (Fərid Əhmədovun əziz xatirəsinə ithaf olunur…)
“Dünya bir pəncərədir”, pəncərən olsa, qardaş… De, heç vaxtın oldumu, pəncərədən baxmağa, Bir-iki, tələm-seyrək, boylanmağı saymasaq… Yuxunu görmək üçün vaxt lazımdı yatmağa, O da, Sən də yox idi, işin-gücün çox idi… Çoxunun gözü ackən, Sənin gözün tox idi… * * * Yuxusuz gözündəki bu hüzn nədi, qardaş??? Yeddi ürək lazımdı, baxışına baxmağa, Qəlb adlı əzamızı, qan vurmağı saymasaq… Bizdə ürək nə gəzir, gözümüz yox baxmağa, O ürək Səndə idi, baxışların ox idi… Çoxunun haqqı yoxkən, Sənin haqqın çox idi… * * * “Nə yatdın ki, nə yuxu”, görəsən, əziz qardaş…. Yaradan yaratmışdı, Səni oyaq qalmağa, Ayaqüstü, sırada, göz qırpmağı saymasaq… Yaranmışdın süzməyə, yaranmışdın dalmağa, Düşüncə, dərin ümman, zehin, iti ox idi… Çoxunda beş-beş olan, Səndə biri yox idi…. * * * Damarda coşdu qanın, ürək dözmədi, qardaş… Dizindəki təpərin bəs eylədi qalxmağa, Dostlarının toyunda oynamağı saymasaq, Toy-düyün də görmədin, oturmağa-qalxmağa, Ərgənlənmiş ər idin, bəy otağın yox idi… Çoxu sayın bilmirdi, Sənin biri yox idi… * * * İgid oğlu, ər idin, bilənlər bilir, qardaş… Sənin etdiklərini ehtiyac yox saymağa, Arada qəmli-qəmli bu baxmağı samasaq, Eyibin də yox idi, barmaq ilə saymağa, Yan-yörədə bildiyin, nacis, naqis çox idi… Bilən bilir qardaşım, Sənin mislin yox idi…. 21.01.2018. Bakı.
ŞƏHİD HAQQI (Mübarizlərin ruhu qarşısında borcluyuq…) Hər bir gedən şəhidin haqqı var boynumuzda, Onlara borclu olan bir can var qoynumuzda, Gərəkdir, sırğa ola; qulaqda, eynmizdə, Əgər biz unutsaq da, dövran bunu unutmaz… Bu yara hey su verər, zaman onu qurutmaz… * * * Bu bizim şakərimiz, həp şikarı unutmaq, Boş-boş təsəllilərlə ruhumuzu ovutmaq, Cismimiz oyansa da, layla deyib uyutmaq, Bir gün biz istəsək də, dövran bizi oyatmaz… Biz yatmaq istədikdə, zaman bizi uyutmaz… * * * Bir əsgər kəmərinin toqqasıcan yoxuq biz, İllərdi ki, gözləyir; neçə qışdı, neçə yaz, Deyir: – “Gəl bu şəhidə bir quruca məzar qaz”, Bu qədər bivec ata, yada ki, qardaş olmaz… Vallah, atam-qardaşım bundan vacib iş olmaz… * * * Hər şeyi yükləmişik, Lazım bəyin belinə, Zalım oğlu zalım da qüvvət verib dilinə, Heç kimsə razı olmaz, bir quş səkə gülünə, Bəs bu dağlarda yatan gül balalar kimindi?! Ay – ulduzlu toqqalar, qumqumalar kimindi?! * * * Dəstəklərə yazılı, neçə-neçə adımız, Qundaqlara qazılı, sezilməyən ay-ulduz, Nişan durub, gözləyir; birdən düşər yolumuz, Gəlin, o nişanların gözün yolda qoymayaq… Bu işi, bu gün görək, sabaha saxlamayaq… * * * Bu işin bir yolu var, göstəribdi Mübariz! Torpaq bizim Vətənsə, düşməlidi izimiz. Bəsdir bəhanə etdik, bağlanıbdı yol-iriz. Örnəkdən, ibrət alıb, cümləmiz coşmalıyıq!!! Tikanlı məftilləri bu gün biz aşmalıyıq!!! * * * Dəli bilirlər bizi, doğruldaq adımızı, Dost özün göstərəcək, tanıyaq yadımızı, İllərdir su vermişik, püskürək odumuzu, Belə yaşamaq olmaz, bilməliyik hamımız!!! Mübariz gedən yolu, getməliyik hamımız!!! 03.08.2019 – 19.06.2020. Bakı.
TORPAQ BİZİ GÖZLƏYİR… (Milli Qəhrəman İlqar Mirzəyevin xatirəsinə) Gəlmişəm görüşə yenə də, qardaş! Ayaqlar olmadı sonadək yoldaş… Qollarım qoynumda qurudu bardaş… Yadıma xırdaca günahım düşdü… Yanında boş yerə tamahım düşdü… * * * Gəlmişəm görüşə yenə də, qardaş! Ayaqlar olmadı sonadək yoldaş… Qollarım qoynumda qurudu bardaş… “Hazırdır məzarlar”, – eyindən keçir… Yanına gələn yol çiyindən keçir… * * * Gəlmişəm görüşə yenə də, qardaş! Ayaqlar olmadı sonadək yoldaş… Qollarım qoynumda qurudu bardaş… Bu süslü “otaqlar” xiffət eyləyir… “Daş yastıq yataqlar” minnət eyləyir… * * * Gəlmişəm görüşə yenə də, qardaş! Ayaqlar olmadı sonadək yoldaş… Qollarım qoynumda qurudu bardaş… Səngər, məzar ortaq bizi gözləyir… Qardaş, Ana torpaq bizi gözləyir… 23.08.2020. – Bakı. (II F.X.)
CAN AY ANA… (Milli Qəhrəman Polad Həşimovun anasına) Can ay Ana, bu baxışda nələr var… Bu baxışda, Poladının ilk dişi, İlk addımı, gülüşü var, yeriş var… Bu baxışdan asılıbdı murazlar… Bu baxışda Poladının ilk beşi, Gülərüzü, şux qaməti, duruş var… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr yox?! Bu baxışda yoxa çıxıb diləklər, Bu baxışda zaman da yox, məkan da… Bu baxışda itib bütün mizanlar… Bu baxışda dünya çöküb iməklər, Bu baxışda yelkən də yox, sükan da… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr var… Bu baxışda Poladın ilk rütbəsi, Bu baxışda şərəf də var, şan da var… Bu baxışda fəğan edir arzular, Bu baxışda min vaizin xütbəsi… Al don geymiş qürub da var, dan da var… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr yox?! Bu baxışda qədər namı ağlayır, Bu baxışda Polad adlı oğul yox… Bu baxışda tükənibdi niyazlar… Bu baxışda kədər qəmi dağlayır, Mum tək yumşaq, polad kimi oğul yox…. * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr var… Bu baxışda Poladının mərdliyi, Ərənliyi, cəsurluğu, qürur var… Baxışının hərarəti dondurar… Bu baxışda fəxarətin sərtliyi, Ağalığı, amirliyi, onur var… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr yox?! Bu baxışda susub qapı zəngləri, “Polad gəldi”, dur ayağa deyən yox… Bu baxışda od qalayır xəyallar… Bu baxışda itib dünya rəngləri, “Ana” – deyə, şirin-şirin gülən yox… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr var… Bu baxışda xanım, xatın bir Ana, Sinəsində bağrı çat-çat olan var… Bu baxışdan neçə Ana boylanar… Bu baxışda Nüşabə tək şir Ana, Tomris kimi kükrəyən var, yanan var… 12.01.2021. Bakı.
DAĞLAR (Zaur Ustacın Dağlara xitabən üçüncü şeiri) Tarix səhnəsində yetişdi zaman, Başlanmış bu çağın mübarək, dağlar! Hələ nə zəfərlər gözləyir bizi, Qutlanmış novrağın mübarək, dağlar! * * * Dövranın gərdişi döndü, dəyişdi, Davadan doğulan ərlər yetişdi, Didilmiş yaralar tutdu, bitişdi, Üç rəngli duvağın mübarək, dağlar! * * * Nə vaxtdır yol-iriz bağlı qalmışdı, Qoynunda yağılar məskən salmışdı, Canımı sağalmaz bir dərd almışdı, Sayalı qonağın mübarək, dağlar! * * * Xətai qırmadı könül bağını, Nadir unutmadı hicran dağını, İlhamın silahı əzdi yağını, Dəmirdən yumruğun mübarək, dağlar! * * * Qurtuldu yağıdan zənburun, balın, Bir başqa görünür yamacın, yalın, Zirvəndən boylanır şanlı hilalın, Müqəddəs sancağın mübarək, dağlar! * * *
Haqqa nisbət tutub ulu Ələsgər, Andırıb, tanıdıb, bilib pərisgar, Hər səngər məbəddi, pirdi hər əsgər, Şuşa tək ocağın mübarək, dağlar! * * * Ay Ustac, min şükür arzuna yetdin, “Dədə”n gedən yolu, sən də qət etdin, Dolandın dünyanı yurdunda bitdin, Doqquzu zər tuğun mübarək, dağlar! 22.01.2021. Bakı.
O GÜN (Milli Qəhrəman İlqar Mirzəyevin xatirəsinə) Hər şey belə başladı, Gülə-gülə getmişdin… Döndün üzdə təbəssüm, Çöhrənə həkk etmişdin… * * * Tək getmişdin gedəndə, Yüz min olub qayıtdın… Özün getdin yuxuya, Milyonları oyatdın… * * * Hər şey belə başladı, Bütün xalq həmdəm oldu… Cümlə aləm toplandı, Azərbaycan cəm oldu… * * * Yuxudaykən əbədi, Yatmışlara qalx dedin… Vətənin qara dərdin Al boyayıb, ağ etdin… * * * Girib torpaq altına, Çıxartdın üzə nə var… Bir gedişə mat idi, Taxtada tüm fiqurlar… * * * Tarixində satrançın Bəlkə də bu oldu ilk… Qarşısında bir topun, Vəzir olmuşdu fillik… * * *
Hər şey belə başladı, Qonaqların sığmadı O gün həyət-bacana, Məmləkəti çuğladı… * * * Başlanan yol qapından, Şuşayadək uzandı… Vətən oğlun itirdi, Torpağını qazandı… * * * Belə şanlı hekayət, Tarixdə bir, ya iki… Lap başqası varsa da, Möcüzədir bizimki … * * * Bu dastanı qanıyla Yazdı ərlər, ərənlər… Bu kitabın qədrini, Bilir yazmaq bilənlər… 14.07.2021. Bakı.
USTACAM Müzəffər ordunun şanlı əsgəri, Ərənlər yurdunun ər övladıyam! Zalımın zülmünə təhəmmülüm yox, Babəklər yurdunun hürr övladıyam! * * * Ustadım Nəsimi, sözümüz sözdü, Ədalət, həqiqət bağrımda közdü, Ziyadar dühası bir deyil, yüzdü, Mövlalar yurdunun nur övladıyam! * * * Dərvişəm, müqqəddəs sayılır təkkəm, Hülqumdan yuxarı dayanır öfkəm, Od, ocaq diyarı tanınır ölkəm, Alovlar yurdunun nar övladıyam! * * * Unutma, şah babam Xətai başdı, Nadir şah, mətədə tərpənməz daşdı, İlham, nə keçilməz sədləri aşdı, İgidlər yurdunun nər övladıyam! * * * Tarixdə Nəbisi, Koroğlusu var, Gen dünya yağıya daim olub dar, Düşmən qarşımızda yenə oldu xar, Aslanlar yurdunun şir övladıyam! * * * Göydən Yer üzünə ərmağan, payam, Gündüzlər Günəşəm, gecələr Ayam, Ən parlaq ulduzdan törəyən boyam, Ozanlar yurdunun sirr övladıyam! * * * Ustacam, vətənim vətən içində, Axıb duruluruq zaman köçündə, Min bir anlamı var, adi “heç”in də, Aqillər yurdunun pir övladıyam! 13.11.2020. Bakı.
Sosial şəbəkələr bəzən bizə böyük fürsətləri həyata keçirə bilmək imkanı yaradır. Səmimi deyim ki, maarifpərvər pedaqoq İsmayılova Balabikə Məhəmmədhəsən qızı haqqında müəyyən fikir ifadə etməyimə də elə bu proses zəmin yaratdı. Balabikə xanımın qızı Təranə Dəmir ilə feysbook səhifəsində dost olmağımız da bu zəruri işə əsas verdi. Anası haqqında feysbook səhifəsində etdiyi qeydləri dolğun bir yazıya çevirmək istəyimi hər kəsin qəlbində dərin iz buraxmış Balabikə müəllimin fəaliyyətinə bir ehtiram nümunəsi kimi qəbul edirəm.
Bildiyimiz kimi, dövlətin əsas strateji gücü təhsil, təhsilin ən sərrast hədəfi işıqlı cəmiyyət, cəmiyyətin ən doğru yolgöstərəni müəllimdir. Müəllim adı zaman-zaman öz mahiyyətini geniş anlamda təcəssüm etdirib. Dünyanın ən görkəmli, hətta ən qorxunc sərkərdələri belə müəllim qarşısında məsum körpə kimi olublar… Müəllim adı, müəllim peşəsi haqqında çox söz deyilib. Hər dövrdə bu ad üçün uyğun aforizmlər qoşulub. İyirminci əsrdə də müəllim adı ilə əlaqədar çoxlu sayda ibrətamiz söz və ifadələr səsləndirilib. Ümummilli lider Heydər Əliyevin – “Mən dünyada müəllim adından yüksək ad tanımıram” – məşhur aforizmi hər kəsin dilində bir şüara çevrilib. Bir sözlə, müəllim hər dövr üçün örnək, nümunə göstərilən parlaq və müqəddəs adlardan biridir… Bu yazıda da peşəsi, adı yüksək olan bir müəllimdən, onun şərəfli pedaqoji fəaliyyətindən, cəmiyyətə verdiyi töhfələrdən, təhsilin inkişafındakı nümunəvi xidmətlərindən bəhs olunur. Yazının əsas Obrazı İsmayılova Balabikə Məhəmmədhəsən qızıdır. Elə bir müəllim ki, illər keçsə də müqəddəs adı və peşə sevgisi unudulmur.
Qısa tanışlıq:
İsmayılova Balabikə Məhəmmədhəsən qızı 1936-cı il mayın 25-də Sabirabad rayonunun Abdulabad kəndində anadan olub. Əvvəlcə Abdulabad kəndindəki natamam orta məktəbdə, sonra Qruzma kənd orta məktəbində, daha sonra isə Sabirabad rayonunundakı orta məktəbdə təhsil alıb. Təhsil almaq, oxumaq üçun heç bir çətunlikdən qorxmayıb. Ac da qalıb, əyni-başı yalın da olub, amma yolundan dönməyib. 1957-ci ildə yüksək qiymətlərlə BDU-nun (O vaxtkı ADU) biologiya, əlavə kimya fakültəsinə daxil olub. İlk gündən müəllim kollektivinin hörmətini qazanıb. Sabirabad rayonunda ilk ali təhsil alan qadın kimi yadda qalıb. 1962-ci ildə universiteti qırmızı diplomla başa vurub. Müəllimlərin israrına baxmayaraq universitetdə qalıb, elmi fəaliyyətini davam etdirmək fikrindən daşınıb. Doğma kəndinə qayıdıb. Əvvəlcə Abdulabad, sonra qonşu Kolanı kəndində müəllimlik edib. Şagirdləri hər il yüksək göstərici ilə müxtəlif elm ocaqlarına qəbul olub, ali təhsil alıblar. Dərs dediyi şagirdlərdən adlı-sanlı alimlər, jurnalistlər, bioloqlar, kimyaçılar yetişib. Azərbaycan Televiziyasının “Görüş yeri” proqramında Kolanı məktəbinin 70 illiyi ilə bağlı onun əmək və fəaliyyəti işıqlandırılıb. Müxtəlif mətbuat orqanlarında haqqında məqalələr yazılıb. 1982-ci ildə böyük dövlət xadimi Heydər Əliyevin şəxsi imzası ilə üç kəndi özündə birləşdirən Abdulabad sovetliyinə rəhbər təyin olunub. O, 1982-ci ildən 2012-ci ilə qədər həmin kənddə – sovetlikdə icra başçısının səlahiyyətli nümayəndəsi işləyib. Ömrünü partiyaya, dövlətə və xalqa xidmətə həsr edib. Ünvanına – o, kişi kimi qadındı, – deyiblər. Cəsarətinə, ərliyinə, vüqarına, əzminə görə bu lütfə nail olub. Həmişə xalqa arxa durub. Şəffaf işləyib, heç kimin yanında gözükölgəli olmayıb. Rayon əhalisi ona ehtiram və sevgi göstərib. Plenumlarda və qurultaylarda odlu-alovlu çıxışları ilə yadda qalıb. Dövlət məmuru kimi çox işlər görüb. Ölümündən əvvəl Heydər Əliyev mükafatı ilə təltif olunmuşdu. Güclü natiq kimi də xatırlanır. Bir sözlə, Allahın dəyər verdiyi, seçilmiş bəndələrindən idi… İsmayılova Balabikə Məhəmmədhəsən qızı 2023-cü il fevralın 6-da dünyasını dəyişib. Ailəli idi. 1966-cı ildə kəndin ziyalısı Ağaqardaş müəllimlə ailə qurmuşdu. İki övladı, iki nəvəsi var. Nəsillərin hörmətlə xatırladığı şərəfli müəllim-pedaqoq, dərin nüfuza malik şəxsiyyət idi.
İsmayılova Balabikə Məhəmmədhəsən qızı istər ali təhsil aldığı, istərsə də dərs dediyi vaxtlarda yaxşı bilirdi ki, kadr məsuliyyəti ümumi işin təməlidir – yəni kadr üzərinə düşən məsuliyyəti hiss edəndə, aid olduğu sahədə əsaslı uğurun bünövrəsi qoyulur. Buna görə də o, bütün fəaliyyəti boyu bu məsuliyyətə sadiq qaldı. Balabikə İsmayılova dərs dediyi şagirdlərə fənlərin fundamental tədrisi ilə yanaşı, ictimai prosesləri də aydın başa salırdı. Məsələn, o, dərsdən əvvəl şagirdlərdə cəmiyyət işi barədə fikir formalaşdırır, uğurlu siyasi fəaliyyətin məhz Heydər Əliyevin hakimiyyətə yenidən qayıdışından sonra mümkün olduğunu deyir, ölkədə bütün sahələr üzrə əsaslı dönüşün yaranmasını, bu prosesin təhsil sahəsində də aşkar şəkildə özünü büruzə verməsini həmin siyasi fəaliyyətlə əlaqələndirirdi. O, sanki hər bir şagirdə ayrı-ayrılıqda başa salırdı ki, insanların bilikli olması o dövrün ən tələbkar cəhdi idi və bu, prioritet vəzifə kimi hər kəsin qarşısına qoyulmuşdu. Buna görə o dövrdə yüksək ixtisaslı kadrlar yetişdi, təhsil müəssisələrinin maddi-texniki bazası möhkəmləndirildi, təhsil ocaqları ən müasir avadanlıqlarla təchiz edildi. Balabikə İsmayılova peşəsinə dərindən bağlı idi. Hətta o qədər dərindən ki, dərs saatlarında şagirdlər bunun fərqinə vara bilirdilər. Bu sevgi hissinin təsiri ilə illər sonra onlar cəmiyyətin qabaqcıl, peşəkar insanlarına çevrilə bildilər. Bu uğurun təməlində, əlbəttə ki, Balabikə İsmayılovanın diqqət və qayğısı, tövsiyələri, göstərişləri durur. Balabikə müəllim dərs dediyi məktəbdə təhsilin çox önəmli sahə olduğunu şagirdlərinə əzmlə başa salır, bu sahənin inkişafına, bu sahədə görülən və gələcəkdə görüləcək işlərə xüsusi diqqət çəkirdi. O, tez-tez valideynlərlə dialoqa girir, belə bir ictimai işin əhəmiyyətinin vacibliyini önə çəkir, evdə də uşaqlara bu zəruri halın aşılanmasını məsləhət görürdü. Balabikə müəllim milli-mənəvi birliyin, ümumxalq mənafelərimizin əsas özəyində təhsilin durduğunu deyir, şagirdlərə bu sahədə aparılan islahatların faydasını çatdırırdı. Vurğulayırdı ki, müstəqil Azərbaycan dövlətinin möhkəmləndirilməsi, müstəqilliyin, dövlətçilik tariximizin müasir mərhələsinin təmin edilməsində də təhsil çox önəmli rol oynayıb. Milli dövlət quruculuğu işində, vətəndaşlıq duyğusunun, millətə, dövlətə, vətənə sevgi hissinin gücləndirilməsində də təhsilin önəmi çoxdur. Məhz bu cür ideoloji zəminlər əsasında Balabikə İsmayılova daim vətənimizin, xalqımızın gələcəyini düşünən bilikli şagirdlər yetişdirə bildi. Onun parlaq pedaqoji fəaliyyəti, vətən və xalq qarşısındakı ölçüyəgəlməz misilsiz xidmətləri şagirdlərinin faydalı cəmiyyət insanları olmasında böyük rol oynadı. İllərin sınağında bərkiyən Balabikə İsmayılovanın dərs dediyi məktəb, bilik və savad verdiyi şagirdlər üçün yaratdığı münbit şərait elə bu gün də Azərbaycanın real təhsil həyatında aydın təzahür edir. Nə vaxt təhsildən söhbət düşürdü, Balabikə müəllim deyirdi:
– Təhsil önəmli sahədir; dövlətin əsas ictimai işi bu proses vasitəsilə xarakterizə olunur. Yəni, hansı dövlətdə təhsil ən başlıca həyat amilidir, orada yüksəliş, sivil və beynəlxalq inkişaf pik həddində olur. Çox sevindirici haldır ki, ümummilli lider Heydər Əliyevin ikinci dəfə hakimiyyətə gəlişindən sonra ölkəmizdə təhsil öz milli strukturunu formalaşdırdı və hazırda ölkə rəhbəri İlham Əliyevin rəhbərliyi altında da Azərbaycan öz təhsil prioritetləri ilə dünyada tanınır. Təhsilin inkişaf qaynaqları əsasən məktəblərdir; yəni harada tədris varsa, orada təhsil vətəndaşın əsas maraq dairəsinə çevrilir. Nəticədə, savadlı insanlar yetişir və ölkə bundan faydalanır. Bu gün Balabikə İsmayılovanı tanıyan hər kəs səmimi etiraf edir ki, Azərbaycan təhsilinin inkişafında, nailiyyətlər qazanmasında, məktəblərin innovativ təlim-tədris texnologiyalarından geniş şəkildə faydalanmasında, tədris ocaqlarında təhsilin məzmun və keyfiyyət göstəricilərinin təkmilləşdirilməsi istiqamətində Balabikə müəllimin əməyi çoxdur və o, bu istiqamətdə zəruri addımlar atıb. Bu, bütünlükdə ölkə təhsilinin milli qayəsidir və beynəlxalq əhəmiyyət kəsb edir. Təəssüf ki, ömür vəfa etmir. Balabikə İsmayılova da 2023-cü ildə amansız əcəlin acı girdabına tuş gəldi, doğmalarına, Azərbaycan təhsilinə vida etdi. İllər keçəcək, təhsil zirvəsinin pillələrində onun adı və ünvanı daim bərq vuracaq.
Hüseyn İsaoğlu, Yazıçı-publisist, AYB və AJB-nin üzvü
