SƏN MƏNİ QINAMA
Yağsa da ömrümə illərin qarı,
Həyatım ağaca, gülə oxşayır. –
Hələ ürəyimdə neçə baharın
Yolunu gözləyən qönçə yaşayır.
Dinclik tapa bilmir ürək bir hovur,
Özünə sevgidən çələng toxuyur.
Saçıma düşsə də ömrün qırovu,
Qəlbimdə yaz qışa meydan oxuyur.
Üşüyə-üşüyə çiçək dərəndə,
”Sənə soyuq olar, yağışdır”, – demə.
Gözlərim sevinir gözəl görəndə,
”Qocasan, özünü yığışdır”,– demə.
Günəş məhəbbətlə üzə güləndə,
Dirçəlir, gül açır quru yamaclar.
Cavanlar var deyə, bahar gələndə
Çiçək açmasınmı qoca ağaclar?
ТЫ МЕНЯ НЕ СУДИ
Даже если на жизнь мою опали снега лет,
Жизнь моя похожа на дерево, цветок.
Еше в сердце, скольких весен
Ожидая, бутоны живут.
Ни капли покоя не может наити сердце,
Из любви себе венок плетет.
Даже если волосы покрылись инеем,
В душе весна бои ведет с зимои.
Когда, замерзая, рву цветы,
«Ты простудишься, довольно», – не говори.
Когда глаза мои радуются, красавицу видя,
«Ты старик, довольно», – не говори.
Когда солнце с любовью улыбается в лицо,
Оживают, расцветают голые склоны.
Когда весна приходит, потому как молодые есть,
Не должны цвести старые деревья?!
Перевела с азербайджанского
Надежда Паина
Müəllif: Rafiq YUSİFOĞLU,
şair, Əməkdar mədəniyyət işçisi, filologiya elmləri doktoru, professor.
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru