Bakıya yeni köçdüyüm dönəmlərdə çox əziyyət çəkmişəm. Maddi-mənəvi sıxıntılar gah intihara sürükləyirdi, gah ölkədən çıxıb getməyi düşünürdüm, gah qaçıb kəndə getmək istəyirdim. Potensialımın olduğunu hiss edirdim, amma realizə etmək üçün çətinlik çəkirdim. Yoluma daş qoyanlar, görməzdən gələnlər, işlərimə mane olanlar çox olurdu. Qəfildən ortalığa atılmışdım ki, mən də bu işləri bacarıram, amma bacardığım işləri görmək, özümü təsdiq etmək imkanlarım məhdud idi. Dəstəbazlıq, yerlibazlıq, dostbazlıq bir yandan, əyalətdən gəlmiş 110 kiloluq, balacaboy gəncə inamsızlıq da bir yandan…
Xülasə, o dönəmdə mənə həyan olan, arxa-dayaq olan insanlar çıxdı qarşıma. Mən çox şanslı adamam. Şübhəsiz ki, zəhməti sevirəm, amma şansım da üzümə gülür. Mənə yol açanların heç biri qohumum, yerlim, tanışım deyildi. Bu adamların bəziləri ilə yolumuz ayrıldı, bəziləri dünyasını dəyişdi, bəzisi ölkədən getdi. Yenə də qalanlara şükür…
Təkləndiyimi hiss etdiyim ən kritik anda qarşıma yazıçı Aqil Abbas çıxdı. Bir dəfə həbsin bir addımlığından, bir dəfə küçələrə düşüb səfil olmaqdan qurtardı məni. Cavandım, bəzi şeyləri anlamaqda, qəbul etməkdə çətinlik çəkirdim. Çevrəmi yeni-yeni tanıyırdım. Dəliqanlı, hövsələsiz adamdım. Elə bilirdim ki, belə də olmalıdır. Gah işdən qovulurdum, gah da özüm başımı götürüb gedirdim. Çoxları mənə iş verməyə çəkinəndə, Aqil Abbas zəng elədi ki, “Gəl “Ədalət”də başla”. Beləcə mənim həyatımda yeni mərhələ başladı. Artıq “deputat” day-dayı olan gənc yazar idim. 🙂
Sözsüz ki, Aqil Abbas çoxlarına bu jesti etdiyi üçün xüsusi imtiyazlı deyildim. Ancaq qəzetin tarixində ən ərköyün müxbirlikdən, online versiyanın redaktorluğuna qədər yol keçdim. Aqil Abbas və İradə Tuncay mənə qanadlarımı necə bərkidəcəyimi, hansı yüksəkliyə qədər uçacağımı öyrətdi. Hər ikisi mənim üçün ailə oldu, qohumlarımdan daha çox qayğıma qaldılar. Köçüb rayona getdim dəfələrlə axtardılar, arxamca kirayə qaldığım evə qonaq gəldilər, övladlarımın başına tumar çəkib doğmalıqlarını hiss etdirdilər. Yenidən Bakıya qayıdanda ilk İradə xanım yazdı ki, “redaksiyanın qapıları üzünə açıqdır, nə zaman istəsən gəl başla”. Bu jesti, bu qayğıkeşliyi necə unuda bilərəm? İndi də harda rastlaşsaq, doğmalarım kimi görüşürəm. Düzdür, etiraf edim ki, tez-tez axtarıb kef-hal soruşmuram, bəzən utanıram, bəzən sıxılıram, bəzən çəkinirəm… və bu ayıbımı da anlayıram. Hər halda bu doğmalıq zərrə qədər azalmır.
Aqil Abbas belə kişidir. Qayğıkeş, mehriban, canayaxın və 20 yaşlı cavan oğlan kimi dəli-dolu və gözlənilməz. Olur ki, hansısa çıxışına görə haqqında lağlağı, təhqir yazırlar. Özümü çox pis his edirəm, – dostu, doğması incidilən hər adam kimi. Düşüncələrimiz, əqidəmiz toqquşsa belə, bu adam mənim dostum, doğmamdır. Ona deyilən sözə biganə qala bilmirəm. Aqil Abbas dostluğunu xüsusi şəkildə, gözə soxmadan hər zaman göstərir. Hətta mən intihara cəhd edəndə tökülmüşdülər onun üstünə. Hərçənd o dönəmdə də uzun müddət idi görüşmürdük, bəlkə də yanına getsəm əlini çiynimə qoyub bir-iki yüngül zarafatla məni o vəziyyətdən də çıxarardı. Elə o məşum hadisədən sonra da, məni tək qoymadı.
Saatlarla söhbətləşib, içib dərdləşdiyimiz günlər olub. Tanıyanlar bilir ki, söhbətinə doyum olmaz Aqil Abbasın…
Aqil Abbasın Qarabağ, Ağdam xatirələri, torpaq nisgili başa çatanda çox sevindim. Nəhayət ki, onun Qarabağdan, Ağdamdan danışanda gözləri dolmayacaqdı. Amma bu günlərdə görüşdük, gördüm ki yox, dostum hələ də Ağdamdan danışanda kövrəlir. Amma şükür, gözlərində əvvəlki həsrət yoxdur.
Niyə bu gün xüsusi olaraq təbrik yazdım? Düzü 40-ı adlayandan sonra kövrəkləşmişəm, keçmişi tez-tez xatırlayıb analiz edirəm. Son 15 gündür ki, beynimdə nədənsə o illərin xatirələri canlanır. Anlayıram ki, o vaxt Aqil Abbas qarşıma çıxmasa hər şey başqa cür olardı. Pis və ya yaxşı olardı bilmirəm, amma dəqiq bilirəm ki, indiki adam olmazdım…
Xülasə, Aqil Abbas mənim xüsusi sevgim olan insanlardan biridir. Bu gün əziz dostumun, qələm yoldaşımın, Aqil əminin doğum gündür. Zəng edib təbrik etsəm, ürəyimdəkiləri rahatlıqla deyə bilməyəcəkdim, ona görə də yazdım ki, ürəyimi boşaldım. Hər zaman minnətdarlıqla xatırladığım əziz dostum, yaxşı ki, varsan!
Bu gün hökmən sağlığına badə qaldıracam!
Hörmətlə: CƏLİL CAVANŞİR
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru