Tapa bilmirdi ovcunu ,
barmaqlarını dəniz .
Əllərini aparmışdı göy üzü ,
sərmişdi buludları üstünə .
Ovunmurdu dişsiz stəkanlar da
qırdıqları göz yaşına .
Dua etməyə qulaqları da yox !
Kiminsə əlləri bulaşıb günaha ,
kimsə gizlədir əllərini arxasında ,
mənimsə əllərim danışır :
– Küləklər əsir edə bilməmişdi
söndürsə də gözünün odunu .
Üzünün cizgilərisə sürgün edirdi
sahilə ləpələri .
Ay işığı ,
batan Günəş ,
Ulduzların kölgəsi
evidir dənizin !
*
Təbaşiri , mürəkkəbi
batıra – batıra ötür .
Dünya bizi başdaşına
çatıra – çatıra ötür .
Tanrı , hanı , hanı
bu buludun qayıqları ?
Açdım , açdım sözün
mən 40-cı otaqların!
Saatlarmış
bu dünyanın daraqları ,
ömrümüzü darar gedər .
Xatirələr , xatirələr,
özüymüş
quraqlıqların!
MÜƏLLİF: HİKMƏT NİKBİN
>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
> > > > MÜTLƏQ OXUYUN !!!
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru