Tanınmış qələm adamı Təranə Dəmirin sayca doqquzuncu kitabı işıq üzü görüb. Özünün xüsusi ənənələri olan “Maarif” nəşriyyatında nəfis şəkildə tərtib olunaraq, nəşr olunmuş kitabın redaktoru Qulu Ağsəsdir.
Qısa arayış: Təranə Dəmir – Dəmirova Təranə Ağaqardaş qızı – 1970-ci il dekabrın 16-da Sabirabad rayonunun Kolanı kəndində anadan olub. Kolanı kənd orta məktəbini medalla bitirib. 1988-1993-cü illərdə BDU-nun jurnalistika fakültəsində təhsil alıb. AYB-nin və AJB-nin üzvüdür. 9 kitab müəllifidir. Şeirləri lap gənc yaşlarından dərc olunur. Dəfələrlə AzTv-nin müxtəlif proqramlarında qonaq olub. İndi də müxtəlif mətbu orqanlarda dərc olunur. Ailəlidir, iki övladı var.
Əlamətdar hadisə barədə sevincini Təranə xanım sosial şəbəkə hesabından: Təranə Dəmir – “Qulu Ağsəsin redaktorluğu ilə “Sərhədsiz sərhədlər ” işıq üzü gördü. “Maarif” nəşriyyatına və əməyi keçən hər kəsə dərin təşəkkürümü bildirirəm.” – məzmunlu paylaşım edərək, öz izləyicilərilə bölüşüb.
“YAZARLAR” olaraq, TƏRANƏ xanımı təbrik edir, qarışdakı bütün həyat və fəaliyyətində yeni-yeni nailiyyətlər arzulayırıq! Uğurlarınız bol olsun!
Budaq Təhməzin səksən beş illik yubileyi münasibətilə yazılan, “İmza” Nəşrlər evində işıq üzü görmüş kitabın redaktoru və ön sözün müəllifi yazıçı, “Xəzan” jurnalının baş redaktoru Əli bəy Azəridir.
*** Başımıza nə gəldisə Sənin üzündən gəldi. Bu artığın, bu əksiyin, Kəmin üzündən gəldi.
Külək kimi əsib coşdun, Dəniz kimi aşıb daşdın, Bilirsən ki, bu sel, daşqın Nəmin üzündən gəldi.
Nə dedim nəhsə yozuldu, Yaxşı da pisə yozuldu, Yuxular tərsə yozuldu, Sevda gözümdən gəldi.
Bir şirin sözə aldandın, Od bildin, közə aldandın, Qəlbə yox, gözə aldandın, Fərman özündən gəldi.
*** Bu səhərdə başqa ruh var, Bu səhər başqa səhərdi. Torpağın üzü suludu, Göyün üzü simuzərdi.
Çiçəklər də ayrı rəngdə, Otlar da ayrı rəngdədi. Arzular təzə tərdilər, Ümidlərsə bələkdədi.
Günəş səma yuvasından Gülümsəyir yerə sarı. Bir birini qucaqlayır Ağacların budaqları.
Çiçəklərin başı üstə Bülbüllər nağıl danışır. Dəniz sahilə tələsir, Çaylarsa axır, danışır.
Dağılıbdı fikir, xəyal, Dərd də, ələm də dağılıb. Bu səhər başqa səhərdi, Gözündə sevgi doğulub.
*** Axı bu köpəyin günahı nədi? Gələn də, gedən də daş atıb keçir. Kimin nə hirsi var, nə hikkəsi var Bu itin üstünə boşaldıb keçir.
Dili yox dərdini açıb danışsın, Hürür, səsinə də daş atırıq biz. Bəlkə yaralıdı, elə bu daşla Yenidən yarasın qanadırıq biz.
Küçədən keçənə, gəlib gedənə, Sənə də, mənə də yalmanır bu it. Durub köpək kimi yol qırağında Uşağa, böyüyə yalvarır bu it.
Bu itin it dərdi, it azarı var, Bilmir hara atsın dərdini yazıq. Qupquru çörəklə, köhnə sümüklə Öldürür gözünün qurdunu yazıq.
Nələr gizlədibdi baxışlarında, İlahi, bu itin gözü danışır. Yaralı quyruğu, kəsik qulağı, Bulaşıq ayağı, dizi danışır.
Axı bu köpəyin günahı nədi? Gələn də, gedən də daş atıb keçir. Kimin nə hirsi var, nə hikkəsi var Bu itin üstünə boşaldıb keçir.
*** Bir ümid çiçəkləyir başım üstə deyəsən, Adını nə qoyum mən ilin, günün bu vaxtı? Bilmirəm əllərindən tutummu, tutmayımmı, Tutsam günahkar ollam, tutmasam da günahdı.
Payızın ortasında hardan çıxdı bu bahar, Tanrımı lütf elədi, ya yarımçıq duyğular? Bəlkə də irəlidə hələ neçə qınaq var, Batsam günahkar ollam, batmasam da günahdı.
Min ulduzun birini seçib gəlib bu sevgi, Arzunun qanadında uçub gəlib bu sevgi, Tənhalığın içindən keçib gəlib bu sevgi, Dadsam günahkar ollam, dadmasam da günahdı.
Bəlkə bu da sınaqdı, imtahandı, bilmirəm, Ya xəzana, payıza bir üsyandı,bilmirəm, Hansı hissdi, duyğudu, həyəcandı, bilmirəm, Atsam günahkar ollam, atmasam da günahdı.
Necə götürüm indi bu eyhamı, minnəti? Yüz cümlə ovudammaz bir ağrıyan həsrəti, Hansı zülmətə satım bu boyda həqiqəti ? Satsam günahkar ollam, satmasam da günahdı.
*** Tanıyırsan bu ağacı, Bu dalanı, küçəni sən? Bu küçədən keçəni sən? Bu küçəni qucaqlayan gecəni sən? Yadında qalıbmı görən Göydən ulduz dərməyimiz, Sonra da bu ulduzları Ulduz-ulduz sevməyimiz? Eh, hardan düşsün yadına, Sən ki, keçməmisən burdan. Bu küçə də, bu ağac da, Bu gecə də sənə yaddı. Özün özündən xəbərsiz Ürəyimə bir daş atdın, Heç kəs çıxara bilmədi. Çıxıb getdin elə sakit, elə səssiz, Geri çağıra bilmədim. Heç vaxt xəbərin olmadı Bu gözəl, göyçək Fatmadan. Olsaydı, sən də sevərdin, Ya da, sevməzdin nə bilim. Bilirsənmi nağıl adam, Bu gün də sənin adına Göy üzündən ulduz dərdim.
*** Bu zülmət gecədə, bu dar otaqda Divar xatirədi, tavan xatirə. Min ildi ruhumu ac buraxmısan, Gözünü doyurmur yavan xatirə.
Görən nə saxlayır səndən bu gecə, Böyründə, başında nə qalıb görən? Gözlərim çırpınır fikir torunda, Kirpiyim asılıb xatirələrdən.
Xəyallar gözümü yorur eləcə, Yuxuma daş atıb qaçır xəyallar. Gecə öz taxtında dincələ bilmir, Qapısın bağlayır, açır xəyallar.
Pəncərə-pəncərə səhər açılır, Pəncərə pəncərə bağlanır gecə. Başımı qatıram sözlə, qələmlə, Hər gün bir nağıla aldanır gecə.
Ayla danışıram, gecə boyunca Göyün sinəsindən ulduz yığıram. Bu təklik, tənhalıq vecimə deyil, Səni unutmaqdan yaman qorxuram.
*** Səndən əvvəl mən kim idim, bilmirəm, Səndən sonra “divanədi” – dedilər. Ocaq bildim, hey dolandım başına, “Bu da bu cür pərvanədi” – dedilər.
Təpə idin, dağ elədim səni mən, Viranəydin, bağ elədim səni mən, Məhəbbətlə ətirlədim səni mən, “Başdan-başa sehranədi” – dedilər.
Gah enişdən, gah yoxuşdan keçirdin, Gah tufandan,gah yağışdan keçirdin, Neçə-neçə aldanışdan keçirdin, “Ayrılmağa bəhanədi” – dedilər.
Dönə-dönə bağışladım, bilmədin, Küsdüm, yenə bağışladım, bilmədin, Səni mənə bağışladım, bilmədin, Ünvanıma “mərdanədi” – dedilər.
