Fərda Miqdad Qax rayonunun növbəti istedadlarından biri də Fərda Miqdaddır.Fərda ilə, hardasa iki həftə əvvəl kiçik dioloqumuz oldu.Fərda deyir ki, mən şairlərə yox, şairlərin şeirlərinə üstünlük verirəm.Bu cümlə sadə görünsə də, əslində ədəbiyyat aləmindəki bütün reallığı ortaya qoyur.Şəxsiyyətə pərəstiş etmək, yəqin ki, yaradıcı adamların-şairlərin, yazarların, bəstəkarların yazdıqlarından, bəstələdiyi musiqilərdən başlayır.Axı, onlar əsərlərində öz mənəvi dünyalarını çılpaqlığı ilə biruzə verirlər.İnsan kimdirsə, daxili nədirsə, onu içində bəsləyər, onu yazar, onunla birlikdə böyüyər.Mənfi xüsusiyyətli, mənfi auralı insan dünyanın ən yaraşıqlı, ən gözəl qadını olsa belə ona pərəstiş edə bilməzsən. Fərdanın şeiriyyata həvəsi, onu şeir yazmağa da sövq etdi.O, məktəb illərindən ədəbi, əxlaqı ilə seçilən və sevilən şagird olub.İndi isə tələbədir.Tələbəlik illəri onu, şeirlərini sevdiyi şair Ramiz Rövşənlə qarşılaşdırır.Fərdanın qiraət etdiyi, səsləndirdiyi, sevdiyi şeirlərin müəllifi- nəhəng Ramiz Rövşən! On doqquz yaşlı bu gənc oğlanın daxili aləmi olduqca zəngindir, həssasdır, azca da soyuqqanlı.Onub həvəskarcasına yazdığı şeirlərin əksəriyyəti valideynlərinə həsr olunub.Anaya məhəbbətini, ataya sevgisini şeirlərə sığdırmayan, ədəbiyyatı, incəsənəti sevən gənc qiraətçiyə uğurlar arzu edirik!
Milli Mətbuat gününüz qutlu olsun, dəyərli, Zaur USTAC! HƏSƏN BƏY ZƏRDABİ necə ki, “Əkinçi”nin əsasını qoydu, milləti aydınlatdı, siz də “Yazarlar”ı yaradıb, neçə-neçə istedadlı simaları tanıtdırıb, onlara uzun yol açdınız! Siz “ziyalı” titulunu həqiqətən əməlinizlə sübuta yetirənlərdənsiniz. Ürəyi vətən eşqi ilə alışıb yanan, torpaqlara qovuşmaq üçün çabalayan, qovuşduqdan sonra sevincini bölüşmək üçün hər anını bizimlə bölüşən, millətini sevən əqidədaş! Sizin tək insanlar çox olsun gərək. Baxın, onda vətən basılmaz, vətənin çörəyi də bol olar, zəkası ilə cahillərə meydan oxuyan insanları da! Var olun! Allah sizi qorusun!
On iki yaşlı Qadaşova Mələk Səbuhi qızını siz də tanıyın.O, təbiəti ilə bir çoxlarını özünə Valeh edən Qax rayonunda yaşayır.Şəhid E.Babayev adına Qax rayon 4 saylı tam orta məktəbində təhsil alır. Mələk azyaşlı olmağına baxmayaraq, hadisələri dərinliyində kimi düşünür, analiz edir.Yaşıdlarından düşüncə tərzinə görə fərqlənir.Onunla on dəqiqə, sakit bir yerdə söhbət, insanı nostalji hisslərə qapılmağa sövq edir.Elə bil ki, bizim bu, balaca qız köhnə Azərbaycan filmlərinin içindən qaçıb, bu dövrümüzə gəlib çıxıb… Həssasdır, incidə bilmir, incidə də qəlbi sınır, amma bir təbəssümə aldanır… O, yaradıcı ruhda böyüyür.Təxəyyülünü ağ kağızlara həkk edir.Bəli, Mələk həm də balaca rəssamdır.Onun çəkdiyi bir neçə rəsmi təqdim edirik:
Vətəninə, soykökünə bağlı qızımız təhsilində çox fəaldır.Onun bu fəallığı məktəb rəhbərliyi tərəfindən təqdir olunur. Gələcəyin qurucusu olan Mələk kimi körpə fidanlarımıza təhsilində bol-bol uğurlar arzu edirik!
Yenə kövrəlib o uşaq, elə ağlar için-için… Sürünür yollarında, ömrüm-günüm, elə sürünür, elə dizin-dizin. Ay insafsız, tapa bilmir bu tifil axı hardadır, hardadır sənin izin? Ax-x bu izlər qanla doldu, yad tapdadı viran oldu, axı bu olanlar nədən oldu?! Atası gəlmədi o izdən, balası qayıtmadı bu üzdən… Qan çanağı dizə qədər , söylə, kim ötürsün onu sizə qədər? Sənin qəlbin daşdır, daş! İllərdir bağırır, eşitmir heç kəs! Barı sən eşit; Deyir ki, ona olum yoldaş, yollarında süzüm, elə süzüm , qoy xoşlansın, qərənfil düzsün! Deyir, amandır çağırsın məni, nəfəsini dərsin, sığal çəksin saçıma. Qovuşaq, ağlaşaq, qoxlasın qızını, gör neçə ildir, yetim qalıb anasından… Saçı, başı, üzü, gözü qan anam, qucağında milyon ər adamına nənni deyən öz anam; Layla istəyirəm, öncə nağıl danış, göydən üç alması düşməyən, sonu yalanlarla bitməyən, birdən-birə lap gərçəyə dönüşən… Yaxın gəlim sıx köksünə, viranə qalmış sus könlünə. Öp üzümdən, gözümdən, Sənə həsrət qalan sözümdən. Bir az lütf et, bir az duy. Qoy uyuyum qoynunda, Qarış-qarış çatladılmış boynunda. Nakam gedən balaların toyunda, tarixlərin lap dibindən, 92-nin əvvəlindən, sənə gələn körpələrin boyunca, səssiz-səssiz köks ötürüm doyunca…
Veli Ay, Türkiye’nin Konya şehrindeki küçük bir köyde, Çobankaya’da, dünyaya geldi. İlkokulu köyünde bitirdi, ortaokul ve lise öğrenimini
Akşehir’de devlet parasız yatılı olarak Selçuklu Lisesinde tamamladı. 2000 yılında Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Türk Dili
ve Edebiyatı Öğretmenliği Bölümünde başladığı yüksek öğrenimini Konya’da devam ettirerek 2005 yılında Selçuk Üniversitesinden mezun oldu. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesinde
kendi alanında yüksek lisans eğitimini tamamlayan yazar, evli ve iki çocuk babasıdır. 2005 yılında Nevşehir’de başladığı meslek hayatına hâlen Nevşehir’de (Kapadokya) devam etmektedir.
Güfte Edebiyat elektronik dergisinde öykü editörüdür.
Yazarın Asonans, Kıpkıssa, Daima Edebiyat, Hayal Ağacı, Kar Öykü, Güfte Edebiyat gibi dergilerde küçürek öyküleri yayımlandı. Antolojilerde de eserleri yayımlanan yazarın ilk müstakil eseri “Aşk Bilgisi – Küçürek Öyküler” 2022 yılında İstanbul’da Çoban Yayınları tarafından yayımlandı.
Onlardan biri Qax torpağının yetirməsi, gözəl qiraətçi, yazar Qərənfil Arif qızı Camalovadır.Qərənfil Arif qızı 11 avqust 1975-ci ildə Qax rayonunda dünyaya göz açmışdır.Şəki Mexanika-Texnologiya kollecinin məzunudur.Qəhrəmanımızın ədəbiyyata sevgisi ta məktəb illərindən yaranmışdır.İllər keçdikcə bu məhəbbət onda aşıb, daşmış, vərəqlərə həkk olunmuşdur.Onun şeirləri “Günəşin Nuru”, “Zərif kölgələr” anotologiyalarında və bir çox saytlarda dərc olunmuşdur. Şeirlərində sevgi və ayrılığın vəhdətini özünəməxsus şəkildə, özünəməxsus misralarla yaradan Qərənfil Arif qızının “Ayrılıq” şeirini sizlərə təqdim edirik: Mən elə bilirdim, bir quru sözdür, Ürəyə dərd imiş demə ayrılıq. Ağappaq gündüzü qapqara edər, Sevinci döndərər qəmə ayrılıq.
Bu elə ocaq ki, alovu sönməz, Candan can almasa, yolundan dönməz. Sevəni lal edər, danışmaz, dinməz Ömrünü bürüyər çənə ayrılıq.
Ona əsir düşər gəda da, bəy də Ruhu pərvaz edər dolanar göydə. Dərdli çarəsini axtarar meydə, Yalvarıb diz çökər sənə ayrılıq.
Qərənfiləm, içim dolu qübardır, Nə qazandım, tale alıb apardı. Bir dəfə sən canımcan can qopardın, Tuş olma gəl bir də mənə ayrılıq.
Digər qəhrəmanımız isə Əliyev Hikmət Əlövsət oğludur.Hikmət bəy 10 avqust 1974-cü ildə Yardımlı rayonunun Honuba-Şıxlar kəndində anadan olmuşdur.1991-ci ildı N.Tusi adına ADPU-nun filologiya fakultəsinə daxil olmuş, ədəbi fəaliyyətinə də məhz bu illərdə təkan vermişdir.1996-cı ildə universiteti bitirib, müəllimlik fəaliyyətinə başlamışdır… Hikmət Əliyevin “Mən nəyini sevdim sənin?” adlı şeirini təqdim edirik:
Mən nəyini sevdim sənin? Əvvəl qara gözlərini. Sonra ruha qida verən Şirin,şəkər sözlərini. Yaddaşıma hopub qalan, O silinməz izlərini. Ürəyini sevdim sənin.
Mən nəyini sevdim sənin? Süzgün-süzgün baxışını. Ürəyimə baxışınla Vurduğun hər naxışını. Qəmlənəndə gözdən axan Narın-narın yağışıni. Hər dəmini sevdim sənin.
Mən nəyini sevdim sənin? Gözəl, ipək tellərini. Görüşəndə həyəcandan O titrəyən əllərini. Nəhayət ,,sevirəm” deyən, Noğul~nabat dillərini. Hər kəlməni sevdim sənin.
Mən nəyini sevdim sənin? Gözəl sevə bilməyini. Ürəyimin dərd-qəmini Gülüşünlə silməyini. Hər gün səhər,hər gun axşam Xəyalıma gəlməyini. Getməyini sevdim sənin.
Mən nəyini sevdim sənin? Duruşunu,yerişini Məni tənha buraxmayıb, Hər yuxuma gəlişini. Mənə şirin yuxu verib Asta-asta gedişini Qədəmini sevdim sənin. Hər şeyini sevdim sənin.
Türkiyə! Ey mənim şərəfli, qürurlu yurdum, Sənə körpəlikdən məhəbbət duydum. Böyük Turanın həp xəyalın qurdum, Nazlı hilalının aşiqiyəm, Türkiyə! *** Başına gələnlər üzdü halımı, Bir təlaş bürüdü, sarsdı canımı. İstəsən lap verrəm bütün varımı, Tək çəkmə qəm yükünü, Türkiyə! *** Keçəcək bu günlər buludlar kimi, Açacaq güllərin sabahlar kimi, Güləcək insanlar dünənlər kimi, Məğrur dayan, qan qardaşım,Türkiyə! *** Acını dindirən məlhəm çox olsun, Tanrı həmişə Türkə yar olsun. İtkilər ağırdır, başın sağ olsun, Sarıldım boynuna, canım içi, Türkiyə! 10.02.2023.
