ÖZ YERİMİ BİLİRƏM
Evdə sakit bir adam,
Çöldə deyib gülənəm.
Çətində, darda, qadam,
Öz yerimi bilənəm.
* * *
Çiynimə düşən yükü
Vallah dərd bilməmişəm.
Canım sağ olsun, təki,
Dartacam, ölməmişəm.
* * *
Kim deyir ki, kasıbam,
Yaxud bəyəm, ya xanam.
Nə özümdən razı adam,
Nə özümü dartanam.
* * *
Sakit, Allah bəndəsi,
Var – dövlətdə gözüm yox!
Zəmanənin rəndəsi,
Elə yonub, sözüm yox!
* * *
Bu ömrü ki, yaşadım,
Məni ruhdan salmadı.
Şükür olsun ki, adım,
Kimsəyə yük olmadı.
OLUR
Saf kəlam sat, alanı yox,
Yüz yalan sat, alan olur.
Bu bazarın yalanı çox,
Yalan satan kalan olur.
* * *
Öz dərdini yaxşı tanı,
Sevincini bölən hanı?!
Küncə sıxır dərd insanı,
Bir çıxılmaz dalan olur.
* * *
Sağlığını vermə bada,
Tez alışar, yanar o da.
Bu savaşda, bu qovğada,
Gödək ömrün talan olur.
* * *
Yaş artdıqca yox endirən,
Nə soruşan, nə dindirən.
Onda səni sevindirən,
Öyündüyün balan olur.
* * *
Məni dinlə, düşünmə dar,
Fəhimli ol, çox sey apar!
Qurda – quşa yem olanlar,
Köçdən geri qalan olur.
* * *
Köhnə palan içi eşmə!
Səbirli ol, odda bişmə!
Ay Murad, çox dərdə düşmə,
Qismətdəki olan olur.
RUH VƏ CAN
Ruh ölmürsə, nə sirdi,
Sonda bu canı satar.
O ki cana yesirdi,
Candan əziz kimi var?!
* * *
Candı ruhun beşiyi,
Ruhdu canın anası.
Yurdu, evi – eşiyi,
Ruhun odu sonası.
* * *
Elə bil ki, suçludu,
Nədi ki, canın dərdi?!
Ya ruh cana borcludu,
Ya da canda əsirdi.
* * *
Ruhdu var edən bizi,
Sual, müəmma, sirdi!
Ruhsuz can , sözün düzü,
Bir dəri, bir həsirdi.
TAPANMIRAM
Bir gün şad oluram, bir gün tərsinə,
Deyəsən zamanla dil tapanmıram.
İl ildən pis gəlir, dəyişmir heç nə,
Məni sevindirən il tapanmıram.
* * *
Dövran da, zaman da ömrə yağıdır,
Duyduğum nəğmələr, sanki ağıdır.
Od tutub yanıram, külək dağıdır,
Üstümü örtməyə kül tapanmıram.
* * *
Daha inanmıram şirin sözlərə,
Altı qat, yeddi qat saxta üzlərə.
Dönüb boylanıram baxan gözlərə,
Bir mənə uzanan əl tapanmıram.
* * *
Nə yalan deyim ki, başımdan aşıb,
Dərd mənə doy gəlib, qaynayıb, daşıb.
Ya zövqüm korlanıb, ya ağlım çaşıb,
Bağda iyləməyə gül tapanmıram.
* * *
Murad yaşa dolub, qəlbi yuxalıb,
Zamanın dərdini deyən çox alıb.
Yaxşımı azalıb, pismi çoxalıb,
Sırtımı verməyə bel tapanmıram.
DÜNYA
Yüz dərdi var bu dünyanın,
Kömək etməz çıxsa canın.
Zamanı var hər ünvanın,
Köç vaxtını bilər , dinməz.
* * *
Nə dost bilər, nə də sirdaş,
Son məkanın quru bir daş,
İzin , tozun qalmaz qardaş,
Bu həyatdan silər, dinməz.
* * *
Yetim payı yeyənlərə,
Tərəzini əyənlərə,
Dünya , mənim deyənlərə,
Sakit- sakit gülər, dinməz.
* * *
Batma yasa, düşmə dərdə,
Vaxt gələndə enər pərdə.
Sən sevinib gülən yerdə,
Aparmağa gələr, dinməz.
* * *
Adam kimi cudamların,
Özündən razı xamların,
Yekəxana adamların,
Başına kül ələr, dinməz.
* * *
Nə boşalar, nə də dolar,
Nə verdisə , geri alar,
Gah Muradı oda salar,
Gah bağrını dələr, dinməz.
AY ÜRƏYİM
Niyə mənlə dolanmırsan,
Bilənmirəm, ay ürəyim.
Nə vermisən alanmırsan,
Gülənmirəm, ay ürəyim.
* * *
Fikir hara, de, mən hara,
Sarsıyıram, düşsəm dara.
Fikirləşib bir qərara,
Gələnmirəm, ay ürəyim.
* * *
Məni üzən yalanları,
Məndən qisas alanları,
Yaddaşımdan olanları,
Silənmirəm, ay ürəyim.
* * *
Bir düzən ver gəlişinə,
Öyrəşdiyim əl işinə.
Əvvəlki tək gülüşünə,
Bələnmirəm, ay ürəyim.
* * *
Baş açmıram gileyindən,
Qaçanmıram kələyindən,
Xeyli vaxtdı ələyindən,
Ələnmirəm, ay ürəyim.
YER – GÖY
Nə qədər dərindi göylərin sirri,
Baxırsan ağlına min fikir gəlir.
Bu dünya bərqərar olandan bəri,
Göylər yer üzünün bağrını dəlir.
* * *
Gah yağış çiləyir, gah da qar tökür,
Nə desə Göy üzü Yer qulaq asır.
Deyəsən altında əziyyət çəkir,
Elə bil Göy Yerin başından basır.
* * *
Sanki bir çətirdi Yeri qoruyar,
Qoymaz ki, üzünə kölgələr düşə.
Sanmıram Yer üzü göylərdən doyar,
Əl açar göylərə insan həmişə.
* * *
Yerin də, Göyün də yaradanı var,
Bunu mən demədim, alimlər söylər.
Yerdəki bəndələr bir şeyi anlar,
O uca Tanrının məkanı göylər!
BİR YOL GEDƏR İÇİMDƏN…
Bir yol gedər içimdən,
Tərk olmuş çölə sarı.
Aralandım köçümdən,
Keçilməz gölə sarı.
* * *
Özümə dərd açaram,
Tələsərəm, qaçaram.
Yuxularda uçaram,
Uzanan ələ sarı.
* * *
Yaşadım, bir iz saldım,
Yaxşı, pis yadda qaldım.
Yarəb, deyən yol aldım,
Tufana, yelə sarı.
* * *
Sanki bir ömür yatdım,
Üz-gözümü qanatdım.
Bilmədim, əl uzatdım,
Tikanlı gülə sarı.
* * *
Daha fürsət güdəcəm,
Nə arzum var edəcəm,
Bahar oldu gedəcəm,
Şen olmuş elə sarı.
GÖZ AÇANDA NƏ GÖRDÜK Kİ…
Göz açanda nə gördük ki,
Dümağ işıqdan savayı?!
Bənna olduq, nə hördük ki,
Boş yaraşıqdan savayı?!
* * *
Ölməz sənət, ölməz əməl,
Düz qoyulsa özül, təməl.
Oyun qurduq, nə gördü əl,
Sümük aşıqdan savayı?!
* * *
Bəzən niyə çox fağırıq,
Gah yüngülük, gah ağırıq,
Zövqümüz bu, nə yığırıq,
Zərli qaşıqdan savayı?!
* * *
Kimdi bizi dərdə salan?!
Dərdimizi neydə çalan?!
Candan təmiz ruhdu qalan,
Çirk, bulaşıqdan savayı.
BU , DÜNYANIN SONU DEYİL
Bu dünyadan köçüb getmək,
Yoxa çıxmaq, gözdən itmək,
Daşa dönüb yerdə bitmək,
Bu, dünyanın sonu deyil!
* * *
Qismət varsa doğulacaq,
Üzdə kədər boğulacaq,
Dərd- azar da soğulacaq,
Bu, dünyanın sonu deyil!
* * *
Xeyir apar, şadlıq gətir,
Yaxşıya bax, ibrət götür,
Çalış hər gün sevinc ötür,
Bu dünyanın sonu deyil!
* * *
Bildiyini doğru söylə,
Gedən ömrü yoldan əylə,
Nə fikirləş, nə dərd eylə,
Bu, dünyanın sonu deyil!
* * *
Səndən sonra gələn yoxsa,
Bir üzünə gülən yoxsa,
Dünya varsa, ölən yoxsa,
Bax, dünyanın sonu budur!
ÖLÜM
Ölüm – varlığın sonu,
Gedən yolun başıdı.
Kim sevər ki, de onu,
O, dünyanın yaşıdı!
* * *
Varlı, kasıb seçməz o,
Cavan, qoca da bilməz.
Məsləyindən keçməz o,
Dala durmaz, əyilməz.
* * *
Yaxşını, pisi görməz,
Bir bənd ola, ya sevə.
Fürsəti boşa verməz,
Dam uçurar bu dəvə.
* * *
Qəfil gecə gələr o,
Ya da gündüz soraqlar.
Ünvanını bilər o,
Vaxt itirməz, tez haqlar.
* * *
Yaxşı-yaman soruşmaz,
Vaxtını almaz hədər.
Qorxma, həddini aşmaz,
İş görər, çıxıb gedər.
* * *
Ən sonuncu baxışdı,
Ən sonuncu əlvida.
Bu dünyaya naxışdı,
Ömrə, günə son vida.
İNSAN MƏLƏK DEYİL
Özümün özümlə davam çox olar,
Hesabat verərəm özüm özümə.
Etdiyim səhvlərim isti ox olar,
Sanki yaydan çıxar, girər gözümə.
* * *
Hərdən qınayaram özüm özümü,
Nə olsun, bu işin bir sonu olmaz.
O qədər yemişəm mən öz sözümü,
Heç sayı hesabı yadımda qalmaz.
* * *
İnsan mələk deyil, ona inanıb,
Hər gün ətəyində namaz qılasan.
Mən də inanmışam, ağzım çox yanıb,
Susmuşam. Heyfini kimdən alasan?!
* * *
Bu dünya özünə güvəni sevməz,
Sarsıdar həyatda, ad-sanı sevər.
Qismət də başıboş dəvəni sevməz,
Ağıllı, tədbirli insanı sevər.
* * *
Fikirləş, həyatda çalış aldanma,
Aldanmaq insanı hörmətdən salır.
Qoru ad-sanını, heç zaman danma,
Anla ki, insandan tək ad-san qalır.
SEVGİ NƏDİR
Sevgi nədir? Gözün gözə səcdəsi?
İlk görüşdə təmas quran əl bilər.
Bəs eşq nədir? Üzün üzə səcdəsi?
Söz deyəndə topuq vuran dil bilər.
* * *
İki gözün işartısı yol açar,
İki qəlbə inam verər, dindirər.
Eşq dediyin sevənlərə qol açar,
Qabağında diz çökdürər, endirər.
* * *
Nə görünər, nə bilinər canda eşq,
Nə ruhundan, nə ağlından çıxar o.
Ruhda olar, hey çağlayar qanda eşq,
Gecə-gündüz yandırar o, yaxar o.
* * *
İki canın eşidilməz səsidi,
Sən duysan da, bundan gözün tox olmaz.
Ən çox işlənən söz can kəlməsidi,
Dillərindən əksik olmaz, yox olmaz.
* * *
O, bir hissdi, əsir eylər insanı,
Qul olarsan qabağında o hissin.
Kim ayırsa, iki sevən bir canı,
Görüm Tanrı onun xeyrini kəssin!
QOŞMA
Çoxdan sınamışam, əvvəl bilinməz,
İpəyəm, qumaşam, çitəm, ya bezəm.
Mənimlə təmas qur, bir söhbət eylə,
Gör ki, aydınlığa şığıyan gözəm.
* * *
Alnıma yazılan yazımı, nəsə,
Niyə görünmüşəm bəsit hər kəsə?!
İzah eləməsəm, inan, deməsəm,
Çeynənmiş fikirəm, yeyilmiş sözəm.
* * *
Kənardan görünməz, hər an oyağam,
Bəzən sakit, səssiz, həlim sayağam.
Xislətim belədi , haqqa dayağam,
Üzləri yandıran alovam, közəm.
* * *
Nə gördüm dünyaya güzardan sonra,
Bizləri ələyən bazardan sonra?!
Yüz cür həngamədən, azardan sonra,
Bilinər, ay Murad, əyriyəm, düzəm.
Müəllif: Murad MƏMMƏDOV
Məlumatı hazırladı: Tuncay ŞƏHRİLİ
ZAUR USTACIN YENİ KİTABI İŞIQ ÜZÜ GÖRÜB
Aşıq Qurban: -“Pərdəli gəzməyən nəzərə gələr.”
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru