BELƏDİR İnsan robot deyil ki, Həmişə düz işləsin. Sadə məntiq deyir ki, Səhvi olur hər kəsin. * * * Bu səhvlərin içində İtib-batan çox olar. Hamısı bir biçimdə, Olmur, çaşan yox olar. * * * Çalışırıq hamıda Qüsur tapaq, səhv tutaq. Ağzımızda tamı da Az qalır ki, unudaq. * * * Bu dünyanın gərdişi Bizi maraqlandırmaz. Bir insanın səhv işi Qəti bizi yandırmaz. * * * Acımasa xəmiri, Küt gedəcək kündələr. Yola verər ömürü, Saf, əlacsız bəndələr. * * * Ağıllı baş seçilər, Düz əməli, işiylə. Yaşandıqca kiçilər Dərd, ağıllı kişiylə. * * * Bu dünya hamı üçün Gör-götür dünyasıdı. Baxın, yaşayın, keçin, Həyat ömrün yasıdı.
DEMƏYİN Heç kimə, ay yetim, deməyin dostlar, Hamımız insanıq, kimsə baş deyil. Bu sözdə təənə var, daha nələr var, Açıb ağartmaq da mənə xoş deyil. * * * Qismətdən, yazıdan qaçan olmayıb, Bu dünya yazılı kitaba bənzər. Bağlanmış bir bəxti açan olmayıb, Hər kəs öz bəxtini soraqlar, gəzər. * * * Kimsəyə yetimdir, söyləyib durma, Onun da hifz edən Allahı vardır. Gəl ürək sındırma, gəl könül qırma, Düşünmə ki, ona bu dünya dardır. * * * Heç kəsin taleyi əlində deyil, Kimsəyə lağ edib, sındırma onu. Çalış bu kəlməni yaddaşından sil, Çünki könül qırmaq dünyanın sonu. * * * Bu söz yoxa çıxsa dildən, ağızdan, Hər kəs öz adıyla öyünər məncə. Bu adın əsiri oğuldan, qızdan, Dünya xeyir görər hər şeydən öncə.
BELƏDİR İnsan robot deyil ki, Həmişə düz işləsin. Sadə məntiq deyir ki, Səhvi olur hər kəsin. * * * Bu səhvlərin içində İtib-batan çox olar. Hamısı bir biçimdə, Olmur, çaşan yox olar. * * * Çalışırıq hamıda Qüsur tapaq, səhv tutaq. Ağzımızda tamı da Az qalır ki, unudaq. * * * Bu dünyanın gərdişi Bizi maraqlandırmaz. Bir insanın səhv işi Qəti bizi yandırmaz. * * * Acımasa xəmiri, Küt gedəcək kündələr. Yola verər ömürü, Saf, əlacsız bəndələr. * * * Ağıllı baş seçilər, Düz əməli, işiylə. Yaşandıqca kiçilər Dərd, ağıllı kişiylə. * * * Bu dünya hamı üçün Gör-götür dünyasıdı. Baxın, yaşayın, keçin, Həyat ömrün yasıdı.
ŞEİR (Bir şeir kitabını oxuduqdan sonra…1982ci il.) Şeirə meyl eləyin, şeir oxuyun, Sevinclə, kədərlə dost olmaq üçün. Şeirə meyl eləyin, şeir oxuyun, Şeir dünyasından zövq almaq üçün. * * * Mənimçün şeirdir, hər açılan gül, Mənimçün şeirdir, oxuyan bülbül. Mənimçün şeirdir, o şehli çəmən, Şeirdir mənimçün o ağ yasəmən. * * * Mənimçün şeirdir, gördüyüm gözəl, Şeirdir mənimçün tökülən xəzəl. Mənimçün şeirdir, payızın sonu, Yazda göz oxşayan nərgizin donu. * * * Şeirdir həyatım, şeirdir canım, Şeirsiz keçməyir vaxtım, zamanım. Deyirəm a dostlar, şeir oxuyun, Duyun, duyğulanın, çələng toxuyun. * * * Şeirdir mənimçün var da, dövlət də Şeirdir sevinc də, qəm də, nifrət də. Şeirdir həmişə, hər an, hər zaman Mənimçün edilən quru hörmət də.
ŞEİR (Bir şeir kitabını oxuduqdan sonra…1982ci il.) Şeirə meyl eləyin, şeir oxuyun, Sevinclə, kədərlə dost olmaq üçün. Şeirə meyl eləyin, şeir oxuyun, Şeir dünyasından zövq almaq üçün. * * * Mənimçün şeirdir, hər açılan gül, Mənimçün şeirdir, oxuyan bülbül. Mənimçün şeirdir, o şehli çəmən, Şeirdir mənimçün o ağ yasəmən. * * * Mənimçün şeirdir, gördüyüm gözəl, Şeirdir mənimçün tökülən xəzəl. Mənimçün şeirdir, payızın sonu, Yazda göz oxşayan nərgizin donu. * * * Şeirdir həyatım, şeirdir canım, Şeirsiz keçməyir vaxtım, zamanım. Deyirəm a dostlar, şeir oxuyun, Duyun, duyğulanın, çələng toxuyun. * * * Şeirdir mənimçün var da, dövlət də Şeirdir sevinc də, qəm də, nifrət də. Şeirdir həmişə, hər an, hər zaman Mənimçün edilən quru hörmət də.
Söz sərrafı, gözəl insan, incə ruhlu şair Murad Memmedovun “Ömrün payız duyğuları” adlı yeni kitabı işıq üzü görüb. Şair bu münasibətlə “Yazarlar” jurnalı tərəfindən yeni kitabların nəşrinə görə eyni şəxsə yalnız bir dəfə verilən “Ziyadar” mükafatına layiq görülüb. Təbrik edirik! Uğurlarınız bol olsun, Murad müəllim! Hər yeni saat yeni gün yeni il uğur gətirsin inşəAllah!
Ön sözün müəllifi Həzi Həsənli , dost sözünü əsirgəməyən qələm adamı isə, Avdı Qoşqar.
QADIN Qadın ruha yaraşıq Ömrümüzün yarısı. Sevgisiylə qarışıq Həm xanımı, qarısı. * * * O, dünya yaranandan Sevgi dolu sonadır. Biz asılıyıq ondan Çünki qadın Anadır. * * * Qadın həyatın gözü Aldığımız nəfəsdir. Həm söhbəti həm sözü Sevgiylə dolu kəsdir. * * * Bu dünya gül qoxuyar Ətir saçar onunla. Sevgiylə can toxuyar Qürur duyar bununla. * * * Qadın övlad anası Hamımızın canıdır. Bütün bəşəriyyətin Üzüdür, ad sanıdır. * * * Başımızın tacıdır Həyası, ismətiylə. Qadın ana, bacıdır Gözəldir qismətiylə. * * * O, dünyanın bəzəyi İnsanlığın yaşıdır. Sevgimizin özəyi Onun məhək daşıdır.
DEMƏYİN Heç kimə, ay yetim, deməyin dostlar, Hamımız insanıq, kimsə baş deyil. Bu sözdə təənə var, daha nələr var, Açıb ağartmaq da mənə xoş deyil. * * * Qismətdən, yazıdan qaçan olmayıb, Bu dünya yazılı kitaba bənzər. Bağlanmış bir bəxti açan olmayıb, Hər kəs öz bəxtini soraqlar, gəzər. * * * Kimsəyə yetimdir, söyləyib durma, Onun da hifz edən Allahı vardır. Gəl ürək sındırma, gəl könül qırma, Düşünmə ki, ona bu dünya dardır. * * * Heç kəsin taleyi əlində deyil, Kimsəyə lağ edib, sındırma onu. Çalış bu kəlməni yaddaşından sil, Çünki könül qırmaq dünyanın sonu. * * * Bu söz yoxa çıxsa dildən, ağızdan, Hər kəs öz adıyla öyünər məncə. Bu adın əsiri oğuldan, qızdan, Dünya xeyir görər hər şeydən öncə.
BELƏDİR İnsan robot deyil ki, Həmişə düz işləsin. Sadə məntiq deyir ki, Səhvi olur hər kəsin. * * * Bu səhvlərin içində İtib-batan çox olar. Hamısı bir biçimdə, Olmur, çaşan yox olar. * * * Çalışırıq hamıda Qüsur tapaq, səhv tutaq. Ağzımızda tamı da Az qalır ki, unudaq. * * * Bu dünyanın gərdişi Bizi maraqlandırmaz. Bir insanın səhv işi Qəti bizi yandırmaz. * * * Acımasa xəmiri, Küt gedəcək kündələr. Yola verər ömürü, Saf, əlacsız bəndələr. * * * Ağıllı baş seçilər, Düz əməli, işiylə. Yaşandıqca kiçilər Dərd, ağıllı kişiylə. * * * Bu dünya hamı üçün Gör-götür dünyasıdı. Baxın, yaşayın, keçin, Həyat ömrün yasıdı.
ŞEİR (Bir şeir kitabını oxuduqdan sonra…1982ci il.) Şeirə meyl eləyin, şeir oxuyun, Sevinclə, kədərlə dost olmaq üçün. Şeirə meyl eləyin, şeir oxuyun, Şeir dünyasından zövq almaq üçün. * * * Mənimçün şeirdir, hər açılan gül, Mənimçün şeirdir, oxuyan bülbül. Mənimçün şeirdir, o şehli çəmən, Şeirdir mənimçün o ağ yasəmən. * * * Mənimçün şeirdir, gördüyüm gözəl, Şeirdir mənimçün tökülən xəzəl. Mənimçün şeirdir, payızın sonu, Yazda göz oxşayan nərgizin donu. * * * Şeirdir həyatım, şeirdir canım, Şeirsiz keçməyir vaxtım, zamanım. Deyirəm a dostlar, şeir oxuyun, Duyun, duyğulanın, çələng toxuyun. * * * Şeirdir mənimçün var da, dövlət də Şeirdir sevinc də, qəm də, nifrət də. Şeirdir həmişə, hər an, hər zaman Mənimçün edilən quru hörmət də.
İLK MƏHƏBBƏTİM Burnumun ucu da göynəyir indi, Yadıma düşəndə ilk məhəbbətim. Xəyala daldıqca, hisslərim dindi, Yadıma düşəndə ilk məhəbbətim. * * * Nə yaman olurmuş acı dərd kimi, Yandırır içimi, didir qurd kimi, Ağlımdan çıxmayır köhnə yurd kimi, Yadıma düşəndə ilk məhəbbətim. * * * Boylanır xəyalım geriyə nədən?! Beynim açılmayır, sızlayır bədən. Qurtula bilmirəm qəmdən, qüssədən, Yadıma düşəndə ilk məhəbbətim. * * * Arzular danışır, ruhum dinməyir, Xəyalım göylərdən bir an enməyir. Eşqimin alovu, odu sönməyir, Yadıma düşəndə ilk məhəbbətim. * * * Taleyin gərdişi sərt oldu niyə?! Mən naza dözmədim, aldandım küyə. Qocalıq istədi qəddimi əyə, Mənə dayaq oldu ilk məhəbbətim, Heyif ki, tez soldu ilk məhəbbətim.
SƏNSİZ Kövrək arzularım kül oldu demək, Sən məndən ayrılıb gedəndə, sənsiz. Quruyan ağacın yarpaqları tək, Titrədi ruhum da bədəndə, sənsiz. * * * Dünya qaranlığa büründü sanki, Nə günəşi gördüm, nə ayı gördüm. Mən səni itirdim, sənsiz inan ki, Nə qışla yaşadım, nə yayı gördüm. * * * Alın yazısına mən inananam, Bu bəxtə, taleyə nə deyim ki, mən? Mən nə birinciyəm, nə son yananam, Bu ülvi diləklər puç oldu nədən?! * * * Mənim taleyimdə qara bir yazı, Mənim varlığımda vuran ürəksən. Bu soyuq bədənin qarı, ayazı, Bu isti könlümün ocağı sənsən. * * * Niyə, taleyimiz barışmadı ki, Nə günah işlətdik, ay mənim gülüm?! Nə doğma, nə yaxın qaışmadı ki, Bir şey bilirsənsə, de mən də bilim. * * * İstərəm yuxuma girəsən mənim, Dərdini eşidəm, ona tən olam. Röyada olsa da könül həmdəmim, Sirdaşım olasan, yarın mən olam. * * * Dərdimiz dərdlərə oxşayan deyil, Ki, açaq danışaq dərd bilənlərə. Nə məni yalvartma, nə də sən əyil, Bir də fikir vermə deyilənlərə! * * * Əllərim aşkarda toxunmasa da, Ruhumuz yuxuda tox olsun dedim. Bir sevgi nəğməsi oxunmasa da, Bu hicran, bu nisgil yox olsun dedim. * * * Dərd dərdi gətirər, kədər kədəri, Arzun istəyinlə tən olmayanda. Sevgi, məhəbbətin olmaz təpəri, Əzizim, gözündə yaş olmayanda.
ETİRAF Günahkar mən oldum, indi anladım, Dərdimiz bölünməz, ortaq olsa da. Nə məndən incidin, nə də danladın, Bu səhv ömrümüzə bir dağ olsa da. * * * Sənsizlik ay gülüm, ağrı-acıdır, Dərd içində azmaq yaşamaq deyil. Məhəbbət həyatın ehtiyacıdır, İynəylə gor qazmaq yaşamaq deyil. * * * Bu da bir talehdir yaşayırıq biz, Sən məndən aralı, bu hicran bitmir. Çilik- çilik oldu o saf eşqimiz, Nə olsun, ağrısı canımdan getmir. * * * Heç zaman dayanmaz, sildikcə gələr, Göz yaşı torpağa qarışarmı heç? Vüsala yetməyən nakam sevgilər, Görən o dünyada barışarmı heç?
…SƏN ALLAH! Üzü qarsıyan odam, Məni unut, sən Allah! Daha naməhrəm, yadam, Məni unut, sən Allah! * * * Çarxı dönmüş bir oxam, Dərdə doymuş bir toxam, Elə bil ki, heç yoxam, Məni unut, sən Allah! * * * Nə pəncəm, nə də şeşəm, Çarəsiz, acı şişəm, Dərd əkmək olub peşəm, Məni unut, sən Allah! * * * Gölə sığmayan sona, Tərsə toxunmuş xana, Cibi sovrulmuş xanam, Məni unut, sən Allah! * * * Dərdə bələnmiş halam, Sonu bilinməz yolam, Vallah, yiyəsiz qulam, Məni unut, sən Allah!
QALDI İlk sevgim, ilk eşqim, arzum, istəyim, O kənddə gül açdı, o kənddə qaldı. Necə unut deyim, necə bəs deyim, O ülvi hisslərə?! Kəmənddə qaldı. * * * Ürəyə dərd oldu, ömrə bir işıq, O, mənə ruh verdi, ruha yaraşıq, Lal oldum dinmədim, o, mənə aşiq, Bu saf duyğularım rübənddə qaldı. * * * Bu həsrət, bu hicran bitməz, can alar, Bu sevgi başımdan getməz, hey qalar, Eşqiylə,sevgiylə dolu misralar Heyif dil açmadı, lal bənddə qaldı.
İNCƏDƏ SEVDİM SƏNİ Saçlarım ağarsa da Ruhum sevginlə yatır. Neyləyim ki, yaşımız Tam altımışa çatır. Xəyallar məni qoymur Rahat dincələm, duram. Köhnə sevda dərd olub Sağalmayır ki yaram. O bəxtəvər günlərim Bir də taparmı məni?! İncədə sevdim səni. * * * Taleh bizi oyuna Gör harda saldı getdi. Eh, nələrlə aldatdı Ağlımı aldı getdi. Bizim arzu-kamımız Alışdı külə döndü. Tərtəmiz saf duyğular Kükrədi, selə döndü. Hikkəmiz dağıdardı Sisi ,dumanı, çəni. İncədə sevdim səni. * * * Zamanın yaddaşından Heç nəyi silmək olmur. Bu da alın yazısı Nə deyim, bilmək olmur. Bizim məhəbbətimiz Ürəkdə qaldı getdi. Qışda açan gül kimi Soyuqdan soldu getdi. Nə olsun ki, bu sevda Çəkdi bizə sitəmi. İncədə sevdim səni. * * * Göz dəymiş sevdaların Sonu olmurmuş, gülüm. Bəslənən arzuların Gülü solmurmuş, gülüm. Onda nə oldu bizə?! Gül açmadı sevdamız. İnan, səni bilmirəm Namuraz qoydu məni. İncədə sevdim səni. * * * Sevdadan alışanın Külü çətin soyuya. İçini dərd yandırar, Çölü çətin soyuya. Yandırdı, alışdırdı, Od vurdu ömrümüzə. Nə çəkdirdi biləsən Bu acı sevda bizə. Əlifmizi çaşdırdı, Unutdurdu qibləni. İncədə sevdim səni.
HEÇ VAXT… (Ömür-gün yoldaşıma 50 yaşında) Ömrün yollarında qoşa şam kimi, Əridik, əridik, sönmədik heç vaxt. Taleyin dolanbac dolaylarında, Qabağa boylandıq, dönmədik heç vaxt. * * * Vaxtın gərdişinə boyun əyəndə, Küsmədik bir nimdaş paltar geyəndə, Yusif dil açanda, baba deyəndə Baxıb köks ötürdük, dinmədik heç vaxt. * * * Bəzən xətirlərə dəyən söz olduq, Bəzən əyri olduq, bəzən düz olduq, Amma ömrü boyu qoşa göz olduq, Sevgi zirvəsindən enmədik heç vaxt.
ƏZİZİM Sevdimsə, sevgimdə məcnun olmadım, Adını qəlbimə yazdım, əzizim! Düşündüm, daşındım, çarə bulmadım, Nə oldu qismətə yozdum, əzizim! * * * Həsrətin odunda, közündə bişdim, Gah mum tək əridim, gah şan tək şişdim, Səndən ayrılanda nə günə düşdüm?! Əlimi dünyadan üzdüm, əzizim! * * * Yığvala kor dedim, əsəbdən coşdum, Özüm də bilmədim, həddimi aşdım, Fikirdən, kədərdən əlfimi çaşdım, Dərddən gen dünyada azdım, əzizim! * * * Bir səhər yuxudan tezdən oyandım Duyğular içində alışdım, yandım. Allaha yalvardım, burda dayandım, Yaşadım, ölmədim, dözdüm, əzizim! * * * Həyat dərslərini bitirməmişdim, Dünyadan payımı götürməmişdim, Kələfin ucunu itirməmişdim, Tutdum bir ucundan çözdüm, əzizim!
DEYİL Onsuz da ürəyim boşdur, əzizim, Sənə unut deyən ürəyim deyil. Səninlə hər əzab xoşdur, əzizim. Sənsiz cənnət belə gərəyim deyil. * * * Aybaay, ilbəil ömürdür gedən, Sağalmaz inaddır məni xar edən, Hər şeyin tamını unutmuşam mən, Təkcə zəhər olan çörəyim deyil. * * * Hər üzdə min sifət, surət gördükcə, Min cürə sarsıntı, heyrət gördükcə, O qədər zərbələr aldım ki, təkcə, Daş-qalaq edilən kürəyim deyil. * * * Əhvalım dəyişir ruzigar kimi, Gah donur, əriyir soyuq qar kimi, Sən yoxsan, həyatım tarımar kimi, Çürüyən, laxlayan dirəyim deyil.
ƏZİZİM Sevgidir məlhəmi sevən ürəyin, Sevmirsə, o ürək daşdı, əzizim. Ayrılıq bir dərddi, heç vaxt gərəyin Olmasın, gözlərdə yaşdı , əzizim. * * * Ürək geniş olsa, yerin dar olmaz, Sevən könüllərdə dərd, azar olmaz, Gözü oynayandan sənə yar olmaz, Məhəbbət ağılla xoşdu ,əzizim. * * * Hər yaşın sevgisi ruha dayaqdı, Yüz insan seyr edir,baxma, oyaqdı, Bir qoca kiminsə gözünə baxdı, Dalınca dedilər çaşdı, əzizim. * * * Məhəbbət yandıran alovlu yoldu, Neçəsi alışdı, yarıda qaldı, Kimi dəli etdi, çöllərə saldı, Dedilər həddini aşdı, əzizim. * * * Neçə canda neçə sevgi boğular, Qocalarıq, eşq, məhəbbət soğular, Sevgi də beyində, başda doğular, İnsanı var edən başdı, əzizim. * * * Ay Murad, ayıq ol, yuxudan oyan, Naşıdı dünyanın malına uyan, Eşqdən xumarlanıb iyini duyan, Ləzzət alan gözlə qaşdı, əzizim.
QİSMƏTİM Sevdiyim qız qismətimdə yox imiş, Qismətdə olanın oduna yandım. Sevən qəlbin dərd, azarı çox imiş, Anlamadım, əzabını boş sandım. * * * Ömür boyu suçlu bildim özümü, Günahımı heç cür yuya bilmədim. Yaşamağa Tanrı verdi dözümü, Zövq aldım həyatdan dözdüm, ölmədim. * * * Üç övlad böyütdüm, başım qarışdı, Onların gülüşü ovutdu məni. Nifrətə məsafə bircə qarışdı, Sevdi, əzizlədi o, tutdu məni. * * * Geriyə baxıram acı xatirə, Hər gün başa qaxınc, minnət yeyirəm. Yadıma salıram azı min kərə, Yenə də bu günə şükür deyirəm. * * * Ömür paltar deyil, fərqli geyəsən, Dəyişəsən görkəmini, cildini. Bu qismət mənimdi, mənim! Deyəsən, Yazılana çarə yoxdu! Bildimi?!
DEYİRLƏR… Deyirlər ki, zaman dərdə məlhəmdir, Vaxt gəlir sağaldır yaralarını. İlk eşqin yarası sanki ödəmdir, Sağalmır! İncitmir haralarını?! * * * İllərlə duymadım səni kar kimi, Sən ondan soruşdun, mən də birindəən. Üz-üzə gələndə günahkar kimi, Baxıb köks ötürdün mənə dərindən. * * * Nə sən o deyilsən, nə mən o dəli, Nə də ömrümüzün cavan çağıdır. Mən sənin yanında gözü kölgəli, Səninsə rəftarın ürək dağıdır. * * * Artıq baxışın da dəyişib tamam, Elə bil tənhasan, elə bil təksən. Mən həmin insanam, həmin adamam, Sənsə qolubağlı ürkək mələksən. * * * Bu taleh alın yazımdır deyə, Məni göynədəcək ölənə kimi. İlahi qoymadı bir olaq niyə, Mən səni tanıyıb bilənə kimi. * * * Əzab ömrümüzə biçilən paltar, Yol yox, bu libasa alışmalıyıq. Günahkar mənəmmi? Bəyəm fərqi var?! Bir yerdə bu suçla barışmalıyıq.
???… Yaşamaq gözəl hissdir, Sənə dəyən olmasa. Dünyanın nəyi pisdir, İnsan yaşa dolmasa?! * * * Gül canıyla əlləşər, İstidən bağrı bişər. Onlar da gözdən düşər, Saralmasa, solmasa. * * * İnsan qisas alarmı, Bir-birini çalarmı, Kin, küdurət olarmı, Pislik yadda qalmasa?! * * * Saf eşq səni əyərmi, Sevən özün öyərmi, Yaşamağa dəyərmi, Yar qadanı almasa?! * * * Murad görür, götürür, Ətrafına ötürür, Baxır, dünya itirir, Gündə təbil çalmasa.
DAMLA-DAMLA Damla-damla ömür axır, Can quruyur, yanaq solur. Günahlarım dönüb baxır, Yaddaşıma pərçim olur. * * * Günahımı yuyammıram, Çalışıram təmiz olam. Bu dünyadan doyammıram, İzi itən bir dar yolam. * * * Tükənməyir arzularım, Bu dar yolun sonundayam. Üç övladdı mənim varım, Mən onların canındayam. * * * Tanrım, sevgim sənə görkdü, Çarəsizəm, qolum bağlı. Baxan deyir canı bərkdi, Daş kimidi zalım oğlu. * * * Mənə canı verən sənsən, Yaş artdıqca kölgəm itir. Günahımı görən sənsən, Ya bağışla, ya da bitir.
XOŞ GƏLDİN (60 yaşın astanasında öz-özümlə söhbətim) Getdiyim bu yolun sonu işıqdır, Bilməsəm, bir addım atarammı heç?! Qismətim ömrümə bir yaraşıqdır, Bu qismətə haram qatarammı heç?! * * * Bu yolun əvvəli gün kimi aydın, İşıqlı sonuna arxayınam mən. Etdiyim səhvləri hərdən bir saydım, Ancaq istəmişəm hey yayınam mən. * * * Demirəm sərrafam, naşıyam mən də, Dünyanın çəmini tapa bilmədim. Kefim kök olardı kənarda, gendə, Amma dar ayaqda heç vaxt gülmədim. * * * Bu dünya fanidi, mənə də qalmaz, Mən mələk deyiləm, çox günahım var. Nə qədər yaxşılıq etsəm bəs olmaz, Bir kəsə çəp baxsam dünya dağılar. * * * Altımış yaşım var çox şeyi gördüm, Həyatın dəyişməz qanunları var. Bezmədim ağrı da, kədər də dərdim, Bildim ki, yaxşı gün məni də tapar.
BƏZƏN Bəzən qanın qaralar, Bəxtin səni öyməsə. Hər bir dərdə çarə var, Allah səni döyməsə. * * * Yüz səhv edər dayanmaz, Günahını sayanmaz, Baxma, insan oyanmaz, Başı daşa dəyməsə. * * * Düzdə xana qurulmaz, Piylənmiş baş durulmaz, İnsan oğlu qırılmaz, Dövran onu əyməsə. * * * Ruhum safdı, qoyarmı?! Heç şeytana uyarmı? Murad sənə qıyarmı? Dilin onu söyməsə.
O Sevən ürək paxıl olmaz, Halal, təmiz doğular o. Sevən kəsdə ağıl olmaz Eşq içində boğular o. * * * Uşaq kimi tez aldanar, Sevdiyini canı sanar, Öz eşqini bəzən danar, Öz içinə yığılar o. * * * Evdə qalsa, tək qarıyar, Bəxti korsa, susar, duyar, Eşqdən solar, tam quruyar, Kor bulaq tək soğular o. * * * Dara düşsə, susmaz, dinər, Hikkəsiylə səni yenər, Məhvərindən silkələnər, Kərpic-kərpic dağılar o. * * * Yarı ölsə o an solar, Susar, dinməz, fikrə dalar, Sevdasından dəli olar, Məcnun deyə çağrılar o.
DÜNYANIN Gözü doymaz bu dünyanın, Hər gün gedib gələni var. Dərdə düşüb ağlayanı, Sırtıq-sırtıq güləni var. * * * Qaraqışqırıq salanı, Ömrünə balta çalanı, Yalandan nəfəs alanı, Ayaq üstə öləni var. * * * Dar ayaqda zaman getməz, Dərd qurtarmaz, azar bitməz, Eh, aşmağa ömür yetməz, Yüz təpəsi, bələni var. * * * Murad, boylan, sən də dur keç, Vaxtın varsa bir yuva seç, Hamı nankor olarmı heç, Qədir-qiymət biləni var.
60 YAŞIMA Bu da bir qismətdi, buna da şükür, İlahi, başqa bir umacağım yox. Duyuram ürək də qaş-qabaq tökür, Təkəm, sığınmağa bir qucağım yox. * * * Hər kəsin sonu var, bunu bilirəm, Bu ömür alnıma yazılan yazı. Allahın əlindən tutub gəlirəm, Nə vaxt ki buraxdı, bitər ən azı. * * * Bu ömrü sevərək duydum, yaşadım, Çalışdım düz gedəm yolumu hər an Hər il bir nişanə qoydum, yaşadım, Bildim ki, məni də udacaq zaman. * * * Ruhum tər-təmizdi axar su kimi, Hər günə şükr edər, sevinər, gülər. Hələ ki sınmayıb könlümün simi, Kökdədi, hər nəğmə çalına bilər. * * * Bu ürək çox dözdü mənim oduma, Dinmədi, görmədi üzümdə kədər. Ləkə gətirmədi mənim adıma, Nə də incitmədi bu vaxta qədər. * * * İlahi, hər zaman sənə borcluyam, Ağlım üstümdədi, təbim rəvandı. Bilirsən əzəldən nəçiyəm, oyam, Cismim qocalsa da, ruhum cavandı.
SEVİN Siz ey mənim əzizlərim, qismətdəki adı sevin! Hər bir dilə vaqif olun, demirəm ki yadı sevin! * * * Eşqə biganə qalmayın, sevginizə sadiq olun, Millətimin eşq simvolu Şirini, Fərhadı sevin! * * * Şirinliyi dil anlayar, tez ötürər beyinlərə, Sərraf olun, aqil olun, ağzınızda dadı sevin! * * * Dostluq edin, seçin hər vaxt fərəhlənən könülləri, Müxənnətdən uzaq olun, arayın, dilşadı sevin! * * * Heç qəzəl yazmamışam, anlayıram mən ərk elədim, Vaxtınız olsa əgər, bir az da bu Muradı sevin.
BİLİNMİR Bir sual həmişə hey yorar məni, O nədi heç zaman yaşı bilinmir. Nə bir ölçüsü var, nə bir ölçəni, Bu işdə nə usta, naşı bilinmir. * * * Əvvəl gəl-gəl deyər, üzünə gülər, Həyatda hamının başına gələr, Sonu nə olacaq, bir Allah bilər, Axırı, əvvəli, başı bilinmir. * * * Ay Murad, naşısan, sən də çox oxu, Görmədim doyanı, harını, toxu, O elə dağdı ki çıxammır çoxu, Ətəyi, zirvəsi, qaşı bilinmir.
DEYİLMİŞ! İçimdə o qədər ağrı-acı var, Baxıram, bu dünya mənlik deyilmiş! Çevrəmdə o qədər qardaş, bacı var, Dərdimi soruşmaq sənlik deyilmiş! * * * Başım açılmayır mərəkə, yasdan, Nə səndən yarıdım, nə də ki, dostdan, Sanki sıxılıram bu basa-basdan, Ayılıb görürəm tünlük deyilmiş! * * * Üzümə baxanlar dərdimi anlar, Mənə yad deyil ki, qohumdu onlar, İllərin dərdimlə ortaqlığı var, Nə aylıq, nə də ki, günlük deyilmiş! * * * Ay Murad, taleyin min oyun oynar, Köksün alovlanar, qaynar ki, qaynar, Baxma, dərdlərinin hər an həlli var, Əgər həlli yoxsa, tənlik deyilmiş.
MURAD MƏMMƏDOVA AÇIQ MƏKTUB Özümü biləndən tanıyıram onu…Bir kənddə, obada böyümüşük. Eyni havanı udmuşuq, eyni sudan içmişik. Eyni təmizliyi ruhumuzla dadmışıq. Üç-dörd yaş məndən cavan olmalıdır. Murad Məmmədovu deyirəm. İstisasca mühəndis olan “qoca” gənc şairi…Muradın ata tərəfində də, ana tərəfində də duyğusallıq var, həssas insanlardır, sözə,şeirə,hikmətə, haqqa meylləri çoxdur. Yurdumuzun şair oğlu Aslan Kəmərli atasının xalası oğludur, dayıları Xəmmət adı ilə tanınan Aslan Carçalovun, Şamxal Carçalovun gözəl şeir, saz ruhu var. Alma budağından gen düşmür axı. Murad Məmmədov da eləcə…təmsil elədiyi gen yaddaşını canıyla, qanıyla, ləyaqətlə yaşadır. Şeirlərini mənə təqdim eləyəndə təəccüb qarışıq sevinc qığılcımları gözümü işıqlandırdı. Lakin səmimi deyim , bir qədər ciddi baxmadım. Fikirləşdim ki, yəqin ruhsal duyğusunu sazda oxunan qoşma, gəraylı üstündə qələmə alıb. Şeirlərlə tanış olanda gördüm ki, ədəbiyyatımız Murad Məmmədov imzalı bir qələm adamını, bir şairini çox səxavətlə itirib. Yazdığı şeirləri mənə bunu deməyə imkan verir. Şeirlərinin ən yaxşı cəhəti odur ki, nə fikrin, nə bədii ifadənin ibtidai formasında vurnuxmur. Bəs olan qədər cilalı fikirləri bədii səviyyəyə qaldıra bilir. Bu yerdə bir təəssüfümü bildirim ki, kaşki ədəbiyyatla ciddi məşğul olaydı. Ədəbiyyatın istiqamətini müəyyən edən bir çox əsərləri mütaliə eləmiş olsaydı, bədii manerasını daha samballı detallarla zənginləşdirə bilərdi. Şeirlərdəki ayrı-ayrı qığılcımlar ruhu silkələmək gücündədir. Dərd içində iş getmir, Həvəs ölür, baş ötmür. Dərdə bax, heç üşütmür, Qar adamı yandırı… Və ya Ay haqqı salamı tapdayan adam… Lap adamı ritmə uyğun içindən oynada bilir misralar. Doğulduğum el ulu, Şah İncəmin bir qolu, Yüz xatirəylə doluu Könlüm Kəmənd dağında…və ya Neyləyim söz məni rahat buraxmır… Söz, duyğu istini, soyuğu görmüş ürəyinə, hissinə elə oturub ki, bu yaşda qovub çıxartmaq istəsən də mümkün olmayacaq, səndən əl çəkməyəcək əzizim , gözüm Murad Məmmədov. Mən bilən indi sənə qalır yarı gərdişin, zamanın ətəyindən tutmaq, yarı isə şeirin,sözün. Beləcə bir təhər özünü ovut, gör ovuda bilirsənmi… Düşüncə, təfəkkür tərzin elədir ki, ağır mövzulara qucaq açırsan. Həyatın qəm ağacını silkələyirsən, ölüm-qalım havasında əlləşirsən. Bir az boş ver…milyon illik həyatdı. Yaranışdan bu yana belədi, belə də olacaq. Özün demişkən: Ömür sınağıymış gec başa düşdüm, Bütöv qınağıymış gec başa düşdüm, Gələn qonağıymış, gec başa düşdüm, İlahi, rəhm elə, keç günahımdan… Heç anlamamaqdan, gec də olsa, başa düşmək ötədir. Şeir həm də gözəl etirafdır. Həmişə səmimi ol, həmişə var ol. Dərin sayğılarla Müəllif: Avdı QOŞQAR
ÖMRÜN PAYIZ DUYĞULARI… Deyirlər, insanın 60 yaşı ömrün zirvəyə həsrətlə boylanan çağıdır. Ömrünün 60-cı baharını yaşayan dostum Murad Məmmədovun şeir yazdığını son bir ildə bilmişəm. Adətən 60 yaşında şairlərin seçilmiş əsərləri nəşr olunur. Amma Murad yaşının bu cağında şeirlərini təzə-təzə işıq üzünə çıxarmağa başlayıb. Onun bu yaşda şeir yazmağa başlaması bir çoxlarını təəccübləndirsə də, şəxsən bu, mənə heç də qəribə təsir bağışlamadı. Çünki insan həyatda ömrü sınağa çəkən elə anlarla qarşılaşır ki, bəzən kədərlənir, bəzən sevinir. Bu da insanın hiss- həyacanına təsir edir. Bu mənada Murad da özünə- sözünə əmin olduğu üçün yazır, öz yaşantılarını yazır, özünü yazır. Bununla yanaşı, öz müşahidələrini də qələmə alıb, şeirə-sözə çevirir. Yəqin ki, bu da ömründən ötənləri dilə gətirmək ehtiyacından və səmimiyyətindən doğur. “Neynəyim söz məni rahat buraxmır”,-deyir. O, sazlı-sözlü İncə dərəsində doğulub, boya- başa çatıb. Saza-sözə vurğunluğu ana laylası kimi beşikdən başlayır. Şeirlərində illərin bəxş etdiyi müdrikliklə yanaşı, gənc yaşlarındakı saflığını əks etdirən duyğuların da nəfəsi duyulur: Bir kənddən şəhərə heç nəyə satdı, Məni gəncliyimdən qoparan yollar. Yaman dilə tutdu, yaman aldatdı Qazaxdan Bakıya aparan yollar. * * * Yüz arzu vəd etdi, gözüm qamaşdı, Beynim dumanlandı, əlifim çaşdı. Önümdə yeni bir mənzərə aşdı Qazaxdan Bakıya aparan yollar. Muradın duyğuları düşdüyü ovqatın obrazlı mənzərəsini də yarada bilir: Baxıram bu ömrə, bu günə yadam, Söz məni dünyamdan, özümdən alır. Ona sevinirəm, bir ona şadam, Yazdığım nə varsa nişanə qalır… Murad Məmmədov ixtisasca mühəndisdir. Uzun illər istehsalada çalışıb. Yaradıcılıq sahəsindən uzaq olsa da, ruhən saza- sözə bağlıdır. Bu da səbəbsiz deyildir. O, şairlər diyarı, sazlı-sözlü Qazaxdandır. Muradın saza- sözə bağlılığından el-oba mehri duyulur. Bakıda yaşasa da, doğulduğu yurddan ilham alır. Saz ovqatına köklənməsi şeirlərini bir qədər də şirinləşdirir, incəlilərə sevdirir. Muradın şeirlərinin qayəsini insanın mənəvi saflığı, mənəvi bütövlüyü təşkil edir: Bir ömür yaşadım bildiyim kimi, Səssizcə gedəcəm, gəldiyim kimi. Neçə günahları sildiyin kimi, İlahi, rəhm elə, keç günahımdan. * * * Bilmədim, kiminsə haqqına girdim, Bəzən gec anladım, səhvimi gördüm. Oldu ki, nahaqdan yüz günah dərdim, İlahi, rəhm elə, keç günahımdan. * * * Mən elə yaşdayam məramım bəlli, Üzümdə yalvarış, gözdə təsəlli, Nə desən razıyam, indi beşəlli, İlahi, rəhm elə, keç günahımdan. Murad Məmmədovun duyğular aləmi mənə də məhrəm və doğmadır. Qısa da olsa, onun duyğu dünyası ilə sizi tanış etməyə çalışdım. O, ilk şeir toplusunu sizin mühakimənizə verir. Düşünürəm ki, onun şeirlərini küll halında oxusanız, özünüzdə aydın təsəvvür yaranacaqdır. Müəllif: Həzi HƏSƏNLİ , Şair-publisist.
