Ədəbiyyatda müəyyən tendensiyalarla yanaşı elə bir üslubir meyil və meyil də var ki, öz sakit axarı ilə haysız-küysüz, ədəbi anomaliyalara uymadan namuslu ədəbi işçini görür. Azərbaycan ədəbiyyatında bu cür tendensiya axarında olan, “poetik reklam roliklərindən” uzaq gəzən, hətta tənqidin nəzərindəkən arda qalan, lakin zəhmət ilə ədəbiyyata, ədəbi prosesə xidmət edən, iddiasız ədəbi xətt mövcuddur ki, bunlardan biri, şair Nazim Əhmədlinin şeir yaradıcılığı haqqında fikirlərimi bölüşmək istərdim.
Nazim Əhmədli 80-ci illərdə ədəbiyyata gəlibdir. Laçın lacivərd yaylaqlı, zirvəli dağlar qoynunda, Laçının Əhmədli kəndində dünyaya göz açıb, ilk poetik dərsin idurna gözlü bulaqlardan, moruqlu, əlikli meşələrdən, çəmənzar dağ yamaclarından alıbdır.
Sonra poeziyaya, şeirə, vurğunluq onu Moskvaya – M. Qorki adına ədəbiyyat İnstitutuna aparıbdır. İlk şeiri 1979-cu ildə “Azərbaycan” jurnalında, sonrakı əsərləri Moskvada “İstoki”, Bakıda “Poeziya”, “Bahar çiçəkləri”, “Yaşıl budaqlar” almanaxlarında, dövrü mətbuatda dərc edilmişdir.
Şeir, hekayələri, respublika mətbuatında müntəzəm olaraq çap olunur və rus, çeçen ingilis, alman,özbək, yapon dillərinə tərcümə olunub, Türkiyə və özbək türkcəsinə çevrilib və çap olunub Nazim Əhmədli ədəbiyyat aləminə daxil olduğu vaxtdan həmişə ədəbiyyat adamı olmağa çalışmış, həm yaradıcılığı, həm də əmək fəaliyyəti ilə öz gücünü istedadı əhatəsində ədəbiyyata xidmətə yönəltmişdir. O,xeyli müddət Yazıçılar Birliyində məsləhətçi AYB Ədəbiyyatı Təbliğ Bürosunun direktoru işləmiş,sonra 2015-2023-ci illərdə Azərbaycan Respublikası Dövlət Kino-Foto Sənədlər Arxivinin direktor müavini vəzifəsində işləmiş və hazırda isə yenidən ictimai əsaslarla AYB Ədəbiyyatı Təbliğ Bürosunun direktoru vəzifəsində fəaliyyət göstərir.
Nazim Əhmədli ilk şeirlərindən diqqətimi cəlb etmişdir.
Sonra əlimə növbəti kitablarından birinin əlyzması keçdi və onun yaradıcılığı haqqında özü demiş “Sözə bükülmüş şair ürəyinin” bəzi məqamları və xüsusiyyətləri barəsində yazmaq qənaətinə gəldim.
Nazim Əhmədli həm mənən, həm də ruhən aşıqlar diyarında doğulub, musiqiçilər ailəsində böyüyüb. Amma aşıqlar diyarında doğulanların hamısı heç də şair olmur. Lakin Nazimin şeirləri elədir ki, onların mayasını xalq şeiri təşkil etdiyi aşkar görsənir.
Gəraylı janrı Nazimin qələmində ilkin saflığını qorumaqla, öz yeni deyim tərzlərini, təzə, təravətli, müasir hissi-obrazlı çalarlarını da qazanmış olur. Nazim gəraylıda heç kimi yamsılamır, imitasiya etmir, sadəcə bu janrın ritmik ladına akkompanent tutur, ona həmahəng olan yeni havacat yarada bilir, oxucusunu söz yağışının altına çəkir.
qoy tutum əlinnən gedək,
saç ayır telinnən, gedək;
dərddərin əlinnən gedək,
dərddərə yasaq bir yerə;
qəlbim üzülür, sap gətir,
həsrətimə hesab gətir;
bir parça kağız tap gətir,
bu eşqi yazaq bir yerə.
Nazim Əhmədlinin gəraylılarını oxuyanda hiss etmirsən ki, gəraylı da obrazların yeniliyi, hissin, ovqatın müasirliyi o qədər orjinal təsir bağışlayır ki, elə bil qafiyəli sərbəst oxuyursan. Nazim Əhmədlinin qələmi, ilhamı, söz duyumu bu cəhətdən, doğrudan da sərbəstdir, hər şeydən azaddır, müstəqildir. Əvvəlki kitablarından birində dediyi kimi, “içimdə söz yağışı var”. Sadə, təmiz, sakit, isti-ilıq, duru – yaz səhərinin yağışı. Cığallığı, kürlüyü, “veyilliyi” ilə (“veyil” burada elə sərbəst deməkdir, cığallıq da, kürlük də sərbəstliyə işarədir.)
cığalam, kürəm, veyiləm,
bir şirin gülə düyüləm;
təzədən Kərəm deyiləm,
yaşımın, yellənən vaxtı,
yanıb-sönürsən, ay çiçək,
dərdə dönürsən, ay çiçək;
məni neynirsən, ay çiçək,
ruhumun çöllənən vaxtı.
Onun gəraylıları bütövdür, tamdır. Hissin, duyğunun, ruh aləminin, bitgin, lirik hekayətidir. Başlayır və qurtarır. Şeiri bölmək, ayırmaq, bəndləmək olmur. Bu cəhətdən Nazimin şeirlərinin strukturu, qrafik düzümü, orfoqrafik qaydaları da üslubi məqamın axarına düşür. Onun şeirləri hissin, duyğunun bir cümləsinə bənzəyir.
Nazim bu şeiri sərbəstdə yazıb. Və onu deyim ki, Nazimdə güclü bəhrələnmə enerjisi var. O sevdiyi, seçdiyi, öyrəndiyi klassiklərin poetik koduna asanlıqla qoşulub öz fikrini, duyğusunu təkrarsız ifadə edə bilir, gəraylıda-hecada necə müvəffəq olursa, sərbəst şeirdə də o cür keyfiyyət əldə edə bilir. Hecada necə fikri sərbəstlik göstərirsə, sərbəstin ritminə, ahənginə də eyni dərəcədə hecanın havacatını gətirir, bir az da onun sərbəstində Dədəm Qorquddan gələn ahəngin, ovqatın, səs modelinin strukturu duyulur:
canım bulud,
gözüm bulud –
sən göylərə məndən daha yaxınsan,
mənim ağlamağım
ağlamaq deyil;
hər gün ölüm yağır,
ömürə, günə,
hər gün ölüm yağır
ömürdən, gündən.
Bu şeirin ideya-estetik qayəsini şərh etmədən bildirim ki, Nazim Əhmədli mövzuda çox rəngarəng spektrdə hərəkət edə bilir. O kitabını “Məni neynirsən, ay çiçək”, “Göylərin içindən gəldim”, “Bu kəndin yiyəsi hanı”, “Canım bulud, gözüm bulud” bölmələrinə ayırsa da, bu ayırmalar şərtidir.
daha ağlamağa güc də qalmayıb,
bir məzar eşməyə künc də qalmayıb,
bütün göz yaşları ağlanıb daha,
kimlər ağlayacaq məni, nə bilim?
Bu “Ağrı” şeirinin son bəndidir. Nazim Əhmədli hardasa ağrı, dərd, qəm yazarıdır. O, eləcə bir şeirində bu məramına bu şəkildə də bəyan edir: “Sən qəmi sultan eylədin, mən oldum qəmin yazarı”
Şeir intim dünyaya, sevgimizə müraciətlə başlayır və iki bənddən sonra poetik fikirdə qəribə bir dönüş edilir, tamamilə ictimai-siyasi bir istiqamət alır, intim dünyanın yaşantısı ilə ictimai-siyasi duyumun yaşantısının ağrıları bir-birinin üstünə düşür:
könlünü döndər üstümə
dərdini əndər üstümə;
axtarıb göndər üstümə
qəlbində mən olan yeri;
ayrılıq daş ola bəlkə,
ürəyim boşala bəlkə;
gələsən, yumşala bəlkə
dərdimin daş olan yeri;
Nazim Əhmədli başqa bir şeirində “Göylərin içindən gəldim” deyir. Və bəlkə də burada bir həqiqət var! Həqiqətən də göyüzü mövzusu Nazim poeziyasında çox qabarıq şəkildə öz ifadəsini tapır.
ötən dərdin bir anıyam,
xatirələr dumanıyam,
göy üzünün adamıyam,
göy özünə çəkir məni…
Və Nazimin yaradıcılığının çox-çox cəhətləri haqqında söhbət açmaq olardı və xeyli qeydlərimi həcm imkansızlığından açıqlaya bilmədim! Özü də deyim ki, bu qeydlər qeydsiz-şərtsiz biri-birindən dəyərlidir və mən burada seçim qoymadan bəzilərini ortaya gətirdim. Sağlıq olsun…
Nazim Əhmədli şeirlərinin birində yazır:
təpədən-dırnağa sözəm, yanıram,
ürəyim bükülüb söz arasına…
Bu deklarativ, poetik misra deyildir, bədii estetik xəttdir, həqiqətdir! Nazim Əhmədli təpədən-dırnağa sözdür, duyğulu, bədii, poetik söz! Onun ürəyi həqiqətən də söz arasına bükülüb və bizim oxucularımız hələ ondan çox-çox poetik söz umacaq…
Bu il mayın 1-də Nazim Əhmədlinin 70 yaşı tamam olur. Şairə cansağlığı və daha böyük uğurlar diləyirik!
Azərbaycan Yazıçılar Birliyi tanınmış şair Nazim Əhmədlini 70 illik yubileyi münasibətilə təbrik edib. Təbrikdə deyilir.
Nazim Şamil oğlu Əhmədli 1953-cü il may ayının 1-də Laçın rayonunun Əhmədli kəndində anadan olub. Orta məktəbi Laçın şəhərində bitirib, 1971-74-cü illərdə Şuşa Kənd Təsərrüfatı Texnikumunda təhsil alıb. 1981-ci ildə Moskvada Maksim Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunun poeziya fakültəsinə daxil olub, 1986-cı ildə ali təhsilini tamamlayıb. Həmin il Azərbaycan Yazıçılar Birliyində dəftərxana müdiri vəzifəsinə qəbul edilib.
Natəvan klubunun müdiri, Azərbaycan Bədii Tərcümə və Ədəbi Əlaqələr Mərkəzində redaktor, ümumi şöbə müdiri vəzifələrində çalışıb. 1993-1996-cı illərdə Azərbaycan Ordusu sıralarında hərbi jurnalist kimi xidmət etmiş, sonra Nərimanov rayonundakı Ekologiya litseyində müəllim, özəl Tətbiqi Elmlər Universitetinin jurnalistika fakültəsində müəllim, dekan müavini kimi əmək fəaliyyətini davam etdirmişdir. 2012-ci ildən QHT sektorunda Skandinaviya ölkələri ilə Mədəni və Elmi Əlaqələr İctimai Birliyinin sədridir. Uzun illərdir Skandinaviya ölkələrində Azərbaycanın tarixi, mədəniyyəti, milli-mənəvi dəyərləri və Qarabağ məsələsi ilə əlaqədar layihələri həyata keçirir. 2015-2022-ci illərdə Azərbaycan Respublikası Dövlət Kino-Foto Sənədləri Arxivinin direktor müavini vəzifəsində işləyib. Hərbi jurnalist kimi Qarabağ müharibəsi veteranıdır. “525-ci qəzet”də şöbə müdiri, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Bədii Ədəbiyyatı Təbliğ Bürosunun direktoru vəzifəsində səmərəli fəaliyyət göstərib. Hazırda ictimai əsaslarla Büronun direktorudur. Şeirləri, hekayələri respublika mətbuatında müntəzəm dərc olunur və rus, çeçen, alman, ingilis, yapon dillərinə tərcümə edilib, Türkiyə, özbək türkcələrində işıq üzü görüb. “Bir ömür sevgi”, “Ruhum da sənin olacaq”, “Sevgi Allahı”, “Mən bir günah elçisiyəm”, “Əfv eylə məni”, “Mənim generalım”, “Qız təbəssümü”, “Mollaəhmədli və Mollaəhmədlilər”, “Unutduğum göy üzü”, “Buludları üstümə ört”, “Bürkü” (Təbriz), “Yenə dönüb gələcəm”, “Mein geliebtes fernes Meer” (Almaniya, Köln), “Stay in my Heart” (ingiliscə, Bakı), “Gökyüzünün adamı” kitablarının müəllifidir. Türkcədən yazıçı Orhan Arasın “Helenendorfun sonuncu şahidi” və “Biz Azərbaycanı çox sevdik” kitablarını, İsveç yazıçısı, Nobel mükafatı laureatı Pyer Fabian Lagerkvistin dörd hekayəsini, yapon yazıçısı Yukio Misimanın “Vətənpərvərlik” hekayəsini, Aqata Kristinin, İvan Jdanovun, Sergey Qraçovun və b. yaradıcılıqlarından nümunələri Azərbaycan dilinə çevirmişdir. AYB Bədii Ədəbiyyatı Təbliğ Bürosonun “Yaddaş”, “Qılınc və qələm” “Ədəbiyyatımızın dostu” mükafatlarını təsis edib və yazıçı və şairlərimiz milli-mənəvi yaddaşa qayıdış və Qarabağ mövzusundakı uğurlu əsərlərə görə mükafatlandırılıb.
Tanınmış qələm sahibi Nazim Əhmədlini yubileyi münasibətilə təbrik edir, ona uzun ömür, cansağlığı, yeni yaradıcılıq uğurları arzulayırıq.
Onun şair təbi…
Tanınmış şair Nazim Əhmədli ilə dostluğumuzun yaşı qırx ildən çoxdur. İlk tanıdığım günlərdən hiss edirdim ki, o, qələm dostlarımın çoxundan təbiiliyi və səmimiliyi ilə seçilir. Nazim, bəziləri kimi, heç vaxt özgə səmtə əsmədi, öz yolunu getdi, düz yolunu getdi…
Artıq o, 18 kitab müəllifidir, bu kitablardan 6-sı xarici ölkələrdə çap olunub. Yaxşı yadımdadır, birinci dəfə onun şeirlərini 70-ci illərin axırlarında “Azərbaycan” jurnalında oxuyub bəyənmişdim. Və şair taleyinin uğurlu olacağı qənətindəydim. İllər ötdü, mən öz qənaətimdə yanılmadığıma əmin oldum. Çünki Nazim Əhmədli ədəbi aləmə özünün və sözünün məsuliyyətini yaxşı dərk edən istedalı şair kimi gəlmişdi. Eyforiyaya qapılıb ötəri həvəslə yazmaq Nazimin təbiətinə yad idi. Onun “Təbiət lövhələri” silsiləsindən olan ilk mətbu şeirləri oxucuya xoş duyğular aşılayırdı. Mən bu şeirlərin ikisini də bu məqalədə yer almasını ona görə istədim ki, qoy, bu günün oxucusu da bilsin ki, “Azərbaycan” jurnalının 1979-cu il, 5-ci sayında dərc olunmuş bu iki şeir hələ də öz təravətini qoruyub saxlayır.
Nazim o zaman çox gənc idi. Həmin illərdə Yazıçılar İttifaqının (İndiki AYB) bu mətbu nəşrində şeir çap etdirmək hər gənc şairə nəsib olan xoşbəxtlik deyildi. Nazim də həmin xoşbəxtlərdən idi. Təvəzökarlıqdan uzaq olsa da, həmin illərdə, hələ tələbə ikən mənim də iki şeirim “Azərbaycan” jurnalında işıq üzü görmüşdü. Həmin “Təzadlar” şeirinin işığında Nazimlə bizim tanışlığımız başladı. Yəni bizim şeirlərimiz bizi doğmalaşdırdı, dostluğumuza bir vəsilə oldu:
Zirvə açıb yaxasını Günəşə,
duman basıb, dərədə ağ gecədi;
ildırımın tək səbiri gəlmədi,
Qara bulud göy üzündə çeçədi;
Bu şeiri oxuyub bənddən-bəndə keçdikcə, göz önündə canlanan təkcə təbiət lövhələri deyildi. Mən bu şeirdə sanki təbiətin təranəsini dinləyirdim:
Tellərini döşə yayıb qız bulaq,
dağ çayına pay göndərir yüz bulaq;
bir qayanı yarıb çıxan buz bulaq
düyməsindən pərvazlanan qönçədi.
Şairin ürəyindən süzülüb gələn bu misralar da bulaq suyunun zümzüməsindən yaranan nəğmələr kimidir. Bu şeirdə müəllifin düşüncə və ürək çırpıntıları aydın duyulur:
Qoşa çinar – bir sevginin vüsləti,
yaz yağışı – quru çölün qisməti;
laləli düz dağlarımın isməti,
yastı təpə – çiçək dolu nimçədi.
əyri qaya – dəvələrin qozbeli,
buynuzlu daş – zirvədəki dağ kəli.
şümal qaya – bir igidin heykəli,
çovuş qaya qulpuqırıq çömçədi.
Nazim Əhmədli əslən Vətənimizin dilbər güşəsi Qarabağdandır. O, Laçın rayonunun Əhmədli kəndində böyüyüb, boya-başa çatıb. Ona görə çeşmələrin nəğməsindən, şəlalənin səsindən vəcdə gəlib. Təbiətin füsünkar boyalarını şeirə gətirib, öz şair dili ilə bir qədər də gözəlləşdirib.
Çiçəklərin yanağına qonan şeh,
boz dumanın dodağının nəmidi,
göy talada dalğalanan lalələr
elə bildim, od vurulmuş zəmidi.
min təzad var çeşmələrin səsində,
meşə itib ilk baharın sisində,
daş kahalar qayaların köksündə –
bu dağların yuva-yuva qəmidi.
çeşmə açıb sərin sulu ovcunu,
qonaq edir gəlib-gedən yolçunu.
harayladı bir insaflı ovçunu
tərlan qovan bir kəkliyin ümidi.
təbiətdə gör nə qədər yazan var;
çeşmə, külək, yağış, dolu, boran, qar,
şəlalələr hərəsi bir sazandar,
dağlar özü elə şair kimidir.
…İndi şair dostum üçün artıq o mərhələ çoxdan arxada qalıb. Bu gün Nazim Əhmədli yetkin və bitgin şairdir. Xalqımızın taleyi ilə bağlı duyğu-düşüncələr, ata-ana, Vətən sevgisi, mənəvi aləmə bağlılıq, həmişəyaşar, tükənməz mövzulara müasirlik baxımından yanaşma onun şeirlərinin qayəsini təşkil edir:
anam köçəndən bəri
gözüm yuxu yatmayıb,
hər gün məktub yazmışam,
biri gedib çatmayıb.
nə yatdım, nə oyanam,
çağırsam, dərd oyanar,
çıxıb gedəndə, anam
heç məni oyatmayıb.
anam bir dərd Vətəni,
hanı dərdin itəni;
opayızdan ötəni
gülüşü boy atmayıb…
…O zamanlar Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (İttifaqının) gözəl bir ənənəsi vardı. Şüvələndakı Yaradıcılıq evində gənc şair və yazıçıların yaradıcılıq seminarları keçirilirdi. Həmin seminarlarda Nazimlə birlikdə iştirak edirdik. Hər görüşümüzdə yazdığımız yeni şeirlərimizi bir-birimizə oxuyub fikirlərimizi bölüşürdük. Bir dəfə görkəmli tərcüməçi Vladimir Qafarov Şüvəlandakı Yaradıcılıq evinə gəlmişdi. Nazim məni Vladimir Qafarovla tanış etdi. O da bizi özünün Şüvəlandakı bağına qonaq apardı. Xalq şairi Süleyman Rüstəmlə, Vladimir Qafarov bağ qonşusu idi. Hamımız çay süfrəsi ətrafında əyləşmişdik. Vladimir Qafarov bizi Süleyman Rüstəmə təqdim edib dedi:
– Həzi artıq tələbədir, Azərbaycan Dövlət Universitetinin (indiki BDU) jurnalistika fakültəsində oxuyur. Nazim isə M.Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutuna qəbul olmaq üçün hazırlaşır…
O zaman Vladimir Qafarov Nazimin şeirlərini rus dilinə tərcümə edirdi. Bu, Nazimin Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutuna qəbul olmasından ötrü tələb olunan şərtlərdən biri idi. Nazim arzusuna çatdı. O, 1981-ci ildə Moskvada Ədəbiyyat İnstituna qəbul oldu. İnstitutu bitirdikdən sonra, 1986-cı ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyində işləməyə başladı. Həm bir insan, həm də bir şair kimi şərəfli ömür yolu keçdi və bu günümüzə gəlib çatdı. Ömrünə ömür calansın. Nazim gözəl ailə başçısıdır. Ömür-gün yoldaşı Rəhilə bacı ilə mənalı ömür yaşayır. Ümidli bir ailə-ocağın yanar çırağıdır. Yüksək təhsil görmüş Tural və Vüsal kimi dəyərli oğulları xalqımızı Vətənimizdən uzaqlarda ləyaqətlə təmsil edirlər.
Nazim Əhmədli ömrünün müdriklik çağlarını yaşayır, həm də fəal bədii yaradıcılığını davam etdirir. Bununla yanaşı, o, Türkiyədəki “Kırımın səsi” qəzetinin Azərbaycan üzrə təmsilçisidir. Azərbaycan şair və yazıçılarının əsərlərinin “Krımın səsi” və digər qəzet və dərgilərdə yayımlanmasında fədakarcasına çalışır. O, duyğuyla yoldaşlıq, qayğıyla qardaşlıq edən insandır. Ədəbi cameəmizdə özünəməxsus yeri olan qələm adamlarının təbliğ olunmasında bacardığı qədər yaxşı işlər görüb. Bu, onun AYB-nin Bədii ədəbiyyatı təbliğ bürosuna rəhbərlik etdiyi dövrlərdə daha aydın nəzərə çarpırdı. O, həm də ictimai fəal kimi, qeyri-hökumət təşkilatları sektorunda Skandinaviya Ölkələri ilə Mədəni və Elmi Əlaqələr İctimai Birliyinin sədridir. O, uzun illərdir ki, Azərbaycan həqiqətlərini Skandinaviya ölkələrində təbliğ edir.
Nazim Əhmədli 17 kitab müəllifidir. Dünyanın 7 dilində kitabları nəşr olunub. Eyni zamanda, dünyanın 9 dilində şeir və hekayələri çap olunub. Nazimin son illərdə nəşr olunmuş “Yenə dönüb gələcəm”, “Mən bir günah elçisiyəm”, “Unutduğum göy üzü” adlı şeir kitablarını bir daha oxudum.
Bu kitabları da Nazim Əhmədlinin saf duyğular toplusudur. Bu kitablarda min-min duyğunun rəngi var. Onun şeir dili çox aydın və cəlbecidir. Şeirlərinin hər misrasında dilin sehrinə ustalıqla baş vurur. Söz ustadı, qələm ustadı kimi…
Qələm dostumun bu il may ayının birində 70 yaşı tamam olur. Nurani – pirani baba ömrünü yaşayır, şirin-şəkər nəvələrinin sevinci ilə yaşayır. Bu yaşda təmiz ürəklə, gənclik şövqü ilə duyub düşünmək və bir-birindən gözəl şeirlər yazmaq da şairin xoşbəxtliyidir. Bu yaşda da onun qaynar qəlbindən süzülüb gələn duyğuları könül oxşayır. Onun şeirlərini oxuduqca hiss edirsən ki, hələ də canında yeni söz həvəsi var.
Şair Nazim Əhmədlinin haqqında çox yazılıb, bir çox ədəbiyyaşünas alimlər, ədəbi tənqidçilər onun yaradıcılığı haqqında yazıblar, dəyərli fikirlər söyləyiblər. İndi Nazimin haqqında kitab yazılır. Mənim yazdığım isə Nazim haqqında yazılanların yanında çox kiçikdir. Ona sağlam və bərəkətli ömür arzulayıram. Arzu edirəm ki, bundan sonra da təbi tükənməsin, duyğular pəncərəsi həmişə Günəşin zərrin şəfəqlərinə bələnsin, daim yazsın, yaratsın. Sorağı gələcək günlərdən gəlsin… Bax, beləcə:
Bu gün özünəməxsus söz duyumu, deyim tərzi olan, nur damlalarından ibarət kəlmələrinİ günəş şüasından saplara düzüb göy üzünə, dağlara, dərələrə, ilmə-ilmə göy qurşağı toxuyan Nazim Əhmədlinin doğum günüdür! “YAZARLAR” olaraq, bütün yazarlar arından Nazim müəllimi təbrik edir, həyat və fəaliyyətində yeni-yeni nailiyyətlər arzu edirik! Uğurlarınız bol olsun, Nazim müəllim !!!
ÇƏHRAYI YUXULARDAN…
Buluda naxır dedim Üzüm güzgüdən baxır, gözüm səyriyir bir az; çəhrayı yuxularım dönüb qayıdır, bu yaz; * * * saçlarımın içində, bir əlçim ağ bulud var; ürəyimin içində, bir qarışıq umud var; * * * güzgüdəki üzümə, gözüm uyuşa bilmir; ağzımdan çıxan sözü dilim dəyişə bilmir; * * * quş südündən söz tutub, daşın üstünə yazdım; payızın qalan ömrün qışın üstünə yazdım; * * * buluda naxır dedim, quşdan qanad istədim; baxdım, göy üzü enib kipriyimin üstədi.
Burda adamlar uçmur Payızın ilk günüdü, ürəyimdə qubar var; sanki min illər öncə, lap çoxdan ötüb bahar; * * * mən min illər öncəni, unutmadım, bir an da; tək qanadlarım qaldı, göy üzündən o yanda; * * * burda adamlar uçmur, göy üzü quşlarındı; burda qanadı olan adamlar daşlanırdı; * * * gümüş yuxularımda, mələklər dəstə-dəstə; harayasa uçurlar gümüş suların üstən; * * * sanki bu yer üzündə, lap çoxdan ötüb bahar; hələ də ürəyimdə bir azca səksəkə var.
İndi ayrı adamam İndi ayrı adamam, solub bətim-bənizim; üzümü cırmaqlayır, yuxumdakı göyüzüm; * * * qulağıma səs gəlir, bilmirəm, bu nə sirdi; günortanın göyüzü buludları əzirdi; * * * həsrətin, intizarın, əlində qalıb yaxam; bəlkə, bu bir xəyaldır, bəlkə də heç mən yoxam; * * * odam, suyam, buludam, uhumun şələsiyəm; bəlkə də mən dünyanın sonuncu dəlisiyəm; * * * buludlar əsirgəmir, dəli yağışlarını; unutdum göy üzünün yorğun baxışlarını; * * * hərdən ürəyim çıxır, qaçıb gedir köksümdən; güzgüyə baxanda da, üşənirəm əksimdən; * * * iynənin ulduzundan, keçir yolum, cığırım; bir az yaxınımda dur, hərdən səni çağırım.
Dünyanın gerçək üzü Adımı hardan aldım, ya buluddan, ya göydən; min il öncə gəlmişəm, bir uzaq, qərib köydən; * * * otdan-çiçəkdən ötüb, daşda qalıb ləpirim; dünya nə vaxt doğulub, nə vaxt ölər, nə bilim; * * * ötüb keçən bir həsrət, ağlımın ucundadı; yer üzündən çəkilmir, ötən acının dadı; * * * qulağım yağır olub, yalançı nağıllardan; ufaq bir işıq gəlir, əhrayı yuxulardan; * * * ulduzlar da çəkilir, elə bil göy üzündən; min illik həsrət yağır daşın çiçək üzündən; * * * hardan boylanıb baxır, daş üzüm, çiçək üzüm; hardasa gizlənibdi dünyanın gerçək üzü.
Göy üz çox ağırdı Üzüm-gözüm səyriyir, yollar çuxur çuxurdu; dağların arasında göm-göy sular axırdı; * * * könül dildən, söz haqdan, əlim donur sazaqdan; kimdisə, lap uzaqdan, hey yuxuma baxırdı; * * * buludlar qara-qara, üz tutdum uzaqlara; o taydakı dağlara ayrılıqlar yağırdı; * * * göy üzü naxış-naxış, nə qar vardı, nə naxış; gecə kimsə qıj-ha-qıj, ulduzları sağırdı; * * * nə gəlibdi eynimə, sevdan düşüb beynimə; əlini qoy çiynimə, göy üzü çox ağırdı.
Həsrətimin ocağı Səslənir qulağımda uzaqların sorağı; indi qanadlarım var, bacarıram uçmağı; * * * bəxtimə bulaq düşüb, yoluma çıraq düşüb; kipriyimə ağ düşüb, qaşlarımdan aşağı; * * * harda bir ağ gül əkək, bulud yağış güləcək; kim oxuya biləcək, göy üzünün qırağın; * * * gəl bulağın üstünə, alışım, bax tüstümə; dəyir dağın üstünə, buludlrın saçağı; * * * könlüm sözə üz tutur, əllərim də söz tuyur; tüstülənib köz tutur, həsrətimin ocağı.
Mənə bir qayıq gətir Görmədiyim bir şəhər elə yuxumda gəzir; yollarımın üstündə dəli küləklər əsir; * * * hər gün bir bulaq daşır ürəyimin içindən; bir qərib inilti var buludların köçündə; * * * hər payız ötən ömür yarpaq-yarpaq çəkilir; yatmadığım yuxular gözlərimdən tökülür; * * * qopur qara saçımdan qaranlıqlar əriyir; gözlərimin kökündə ayrılıqlar səyriyir; * * * bax, göydəki buludlar həm ağdı, həm da qara; mənə bir qayıq gətir, üzüm, lap uzaqlara.
Payız yarpağına oxşayır üzüm Payız səhərinə tutdum üzümü, payız səhərinin üzü soyuxdu; yaşıl yarpaqlara qara xal düşüb, sarı çöhrələri oyuq-oyuqdu; * * * payız yarpaqların yas mərasimi, boz dağlar payızın baş daşlarıdı; budaqlardan düşən sarı yarpaqlar, ötən son baharın göz yaşlarıdı; * * * payızın yuxusu qarışıb deyən, dağların başında qar qoxusu var; indi bozax tutan cığırın, izin, bir azdan, bir uzun qar yuxusu var; * * * yıxıldım dünyanın yuxu yerindən, başlandı ömürün payızı, qışı; yazda qayıdacaq yenə geriyə, ölən yarpaqların bahar yaddaşı; * * * payız yarpağına oxşayır üzüm, gəlirəm, payızın oğlan çağından; tanrım özü mənə ərmağan verib, dünyanın ən şirin söz bulağından.
Qaçdım, dar ağacından Bilmirəm, hara qaçım, necə qaçım suçumdan; üstümə yağmur düşmür, buludların saçından; * * * sular nədən tərs axdı, yaxşı gün baxta-baxtdı; göy üzü quraqlıqdı, ruhlar ölür acından; * * * dürüst olmur “axılar”, yalan olur nağıllar; itmir ötən yuxular, gözlərimin ucundan; * * * daha niyə yaz olmur, ağrı-acı azalmır; qaranlıqlar sozalmır, uzaqlarda açır dan; * * * harda ütdüm ahımı, açılan tək sabahmı; atıb günahlarımı, qaçdım, dar ağacından.
Qanadlarım uçunur Bu dünyadan böyükdü, yumruq boyda ürəyim; qanadlarım uçunur, çırpındıqca lələyim; * * * nə var, mənim adımda, ötən ömrüm yadımda; qayğıların altında, yağır olub kürəyim; * * * həsrət bir uzun yoldu, canıma ağrı doldu; yaxam əlində qaldı, bir dəlicə küləyin; * * * sular qalxır dizimdən, dünya qaçır gözümdən; görən kimin üzündən. gözü dönüb fələyin; * * * dağlara tez qar düşüb, könlümə qubar düşüb; saçlarıma sar düşüb, payızdandı gileyim; * * * yollar uçuq-uçuqdu, dörd yanı alaçıqdı; saçlarını açıq tut, həsrətimi ələyim.
Uçur yaddaşımın daş karxanası ildi düşmüşəm yolun ağına, düzdü, dolanbacdı, əyridi yollar; bir ömür dost oldu, tutdu əlimdən, hara istədimsə, yürüdü yollar; * * * hərdən mən yol oldum, yol özüm oldu, mənim yol yoldaşım yol üzüm oldu; su oldu, daş oldu, göy üzü oldu, hərdən də gözümdə səyridi yollar; * * * yağdı buludların qış karxanası, dondu gözlərimin yaş karxanası; uçub yaddaşımın daş karxanası, üzü o yanadı, bəridi yollar; * * * qulağıma düşən bu nə səsdi, nə, həsrət hücum çəkib durub qəsdimə; uzun kölgəsini sərib üstümə, məni arxasınca sürüdü yollar; * * * kola-kosa dəydi dizim qanadı, dilimdə atdanan sözüm qanadı; ayağım yoruldu, dizim qanadı, ağrıydı, acıydı, kür idi yollar; * * * borana, çovğuna, yağışa düşdüm, min dəfə qarğışa, alğışa düşdüm; dirəndim, enişə, yoxuşa düşdüm, ayağım altında əridi, yollar.
Bu gün, 24.06.2022-ci il tarixdə AYB-nin “Natəvan” klubunda, Özbəkistan Respublikasından Azərbaycana qonaq gəlmiş şair, tərcüməçi, Daşkənd İnsan Hüquqları İnstitutunun direktoru Gülzira xanım Şaripova ilə yazıçı və şairlərin görüşü oldu.
AYB-nin sədri, hörmətli xalq yazıçısı Anar müəllim
Gülzira xanım Şaripovanı AYB-nin fəxri üzvlüyünə qəbul edilməsi münasibətilə təbrik etdi.
Tədbirdə yazıçı-publisist, hörmətli Nazim müəllim Əhmədli AYB-nin fəxri üzvülük vəsiqəsini Gülzira xanıma təqdim etdi.Hörmətli Gülzira xanımı yazıçı və şair dostları ürəkdən təbrik edərək yaradıcılığında uğurlar arzuladılar.
