“Dünyanin həyatı bütün insanların itirdikləri məhəbbətlə zənginləşir..” R.Taqor
Məni qınamayın,yazmaq,qəlbində yığılanları qələmin “burnundan gətirmək”də bir az vərdiş məsələsidir .”İştah diş altındadır” deyib babalar, yemək istəmək bir şey, yemək isə başqa bir şeydir. Yazı da elə, yazmayanda yadırğayır adam, tənbəlləşir bir az. Yazmaq üçün qələmi götürmək ürək ağrıyanda dilinin altına nitroqliserin həbi qoymaq kimidi bir növ! Yemək üçün ağzına qoyduğun tikə kimidi, dadı xoşuna gəldisə qazandın…Ac olanda çörək, susuzluqda su dərdi çəkmək kimidi yazmaq istəyi..Dərdi olan dərdini, sevinən sevincini bölüşməsi tələbatıdı yazı istəyi!.. Bir də dünyaya övlad gətirmək kimi hissdi bu, amma bunun da yarımçıq doğulanı, ölü olanı, şikəsti var həm də. Torpağa düşən toxum kimidi yazmaq tələbi, amma hər toxum cücərməz ki!.. Mərhum jurnalist, uzun illər Ədalət qəzetinin əməkdaşı olmuş, bir-birindən maraqlı yazıları ilə tanınan Vəsilə xanın Usubova deyirdi ki, ”hesablanmış,sifarişli yazılar yazmaq adamı tükətir, bir növ insanın hissi, ruhu dara çəkilir… Arada fasilə vermək gərəkdi və bir də ürəyinin səsini dinləməlisən..”
Deməli yazmaq könül məsələsidir, elə sevginin özü kimi, əziz qonaq kimi..Vaxtında xöş gəldin deyib yanına çəkmədinsə küsüb gedəcək,qaytarsan da yazdığın “vaxtı keçmiş” effekti verəcək, boyat dadacaq.!
Neçə vaxtdı qələm-kağızı bir qırağa qoyub əziz adamlarımın “kefi”ilə oturub dururam.. Yəni vaxtımı onların istəyi və marağı üzərinə qurmuşam, bəs nə, əzizdilər axı.. Amma bəri başdan küsüb inciməsinlər deyə üzr istəmişəm yazmaq istəyimdən, imkansa vaxtı dəyişsin deyə xahiş etmişəm!..Nəhayət bu gün hüzuruna qalxmaq imkanım olsa da zəhrimar təzyiq gəlib girdi aramıza, kəsdi ona gedən və həm də onun mənə gələn yollarını! Bax elə bu saat da fikrimi çaşdırmağa, iştahımı küsdürməyə çalışır, amma yox, ona fürsət vermək olmaz, yoxsa çıxacaq başıma!..
Çox qorxuram təzyiqdən, nə gizlədim axı.. Yenə anamın ədəbi dünyasından misal çəkəcəm. Anam gəncliyində ölümdən çox qorxurmuş, yan-yörəsi də bildi-bilmədi, yeri gəldi-gəlmədi özlərini bilici göstərib öyünürmüşlər ki, adam da ölümdən qorxarmı, ölümdən qorxan kafirdi!..Bəh, anam da eləmə tənbəllik, bunu bir elmli adama gənəşir, o da cavabında buyurur ki, ey dili qafil, ölümdən qorxmamaqmı olar?!Əlqərəz deyilənin tam əksini söyləyir adam və üstəlik əlavə izah da verir ki, insanın ölüm qorxusu olmasa nələr edə bilər? Onu bir az da pis əməllərdən geri tutan elə həmin qorxudur…Bu yerdə Əmir Teymur və Nəsimi filmi yadıma düşdü..
Bəs nədi, ölüm adi söz deyil e, adi hal ehtiva etmir özündə, həyatın sonu, var olmanın bitməsi, dünyaya əlvida, sevdiyin və səni sevənlərdən həmişəlik ayrılıqdı!! Bitirə bilmədiyin işlərindi gözündən yaş kimi tökülən, kam ala bilmədiyin həyatındı boğazında düyünlənən, batan günəşdi, yağan qardı, qışdı bir sözlə, qış…
Amma indi payızdı,təbiətin sarı,qırmızı örtüyə büründüyü vaxtdı. Ağacların bardan başını aşağı saldığı vaxt.., bağların qıpqırmızı nar kimi qızardığı, heyva kimi sapsarı saraldığı, şəffaf üzüm gilələri kimi şirələndiyi, qan təzyiqini aşağı salan innab kimi ətirləndiyi vaxt.. Sonra yetişmiş meyvələr yığılacaq və bomboş qalacaq bağlar, bir addım yaxınlaşacaq “ölümünüə”…Yarpaqlar da saralıb, qızarıb töküləcək, yerdə xəzəl olacaq, boş qalacaq bağlar…Təbiətin hüznlü çağıdır payız, nisgilli, amma ecazkar qızıdır, onu müdrikləşdikcə daha yaxşı tanıyırsan, axı payız özü də təbiətin müdrik çağıdır elə…
Payızda bir az da mistika var, təbiətdən yarpaqların və torpağın bir birinə qarışığından yaranmış mükəmməl bir qoxu gəlir, yağışın səsini, ayaqlar altında qalıb qol-qabırğası sınan xəzəllərin küləyə qoşulub yaratdığı musiqini nota salmaq olsaydı..!
Təbiətdə hər fəslin öz yeri var, insanlarda hər yaşın öz gözəlliyi olduğu kimi.. Əslində bütün fəsillər eynən insan həyatında da xronoloji ardıcıllıqla təkrarlanır, yazı, baharı ilə, payızı, qışı ilə!..
Dövran tez dolanır, illər tez keçir,
Biz də dəyişirik hey ildən ilə.
Ömrün pillələri necə düz gəlir.
Ana təbiətin fəsillərinə…(B.Vahabzadə)
Amma mənə elə gəlir ki, bir fəsil də var, o fəsil insan həyatına gizli gəlib gedir, gözə görünmür, o beşinci fəsildir.. Hər kəsin yaşamaq istədiyi, amma hansısa səbəblərdən yaşaya bilmədiyi fəsil..
İndi isə payızdır.. Təbiət hər işini vaxtında görür, bizim kimi sonralara saxlamır və bir-birindən fərqli gözəllikləri sərir önümüzə… Eynilikdən qaçışdı bu sanki.., göz yorulmasın, həyat adiləşməsin, gördüklərimizə biganə olmayaq deyə ana təbiət bir-birindən fərqli gözəllikləri ilə çıxır qarşımıza!..Fəqət bu gözəlliklər içərisində darıxmaqlar da var, hətta depressiya halına gələnlər, payızın sevgi nəğməsini deyil, hüzn dolu simfoniyasını eşidənlər!
Nə zamansa aldığları travma heç özləri də bilmədən zamanla üzə çıxıb sahibini ələ verir. Onlar üçün payız dünyanın ayrılıq tərəfidi, həsrət üzüdü, kədər, qüssə səhifəsidi ki, onu bacardıqca tez çevirməyə çalışırlar..
…Heç sevmirəm payızda küçələrin, xiyaban və bağların xəzəldən təmizlənməsini! .. Bu da sanki payızın izlərini silməyə hesablanıb… Payız fərqlilik fəslidi həm də, bəlkə ona görədir ki, hər kəs payızı bir cürə sevir..və
Sevgi varsa, həyat da var.. və ya tərsinə!
Həyat elə bütün fəsillərilə maraqlı və gözəldir…, beşinci fəsli isə siz yaratmalısınız, əzizlərim!
Salam olsun, çox dəyərli oxucum! Bu görüşə görə Böyük Allaha minnətdarlığım sonsuzdur! Sizlərlə bu dəfə vacib bir məsələ barədə söhbət edəcəyik inşəAllah. Haqqında söhbət açacağım məsələ son illər onsuzda aktual olsa da, pandemiya səbəbindən təhsilin məlum məhdudiyyətli formada aparılması, ilkin dövrlərdə qəti evə qapanma tələbləri nəticəsində telefon, planşet, kompüter və s. internetə (olduqca müxtəlif saytlara) çıxışı olan vasitələrə aludəçiliyi olan uşaq, yeniyetmə və gəncləri limitsiz məlumatlar bazası olan bu sirli dünyaya daha da bağladı. Xoş o uşaq, yeniyetmə və gənclərin halına ki, bu fürsətdən müsbət tərəfə faydalana bilirlər. Ancaq həmişə belə olmur. Elə uşaq, yeniyetmə və gənclərimiz var ki, bu sirli dünyada doğru yol tapmaqda çətinlik çəkir və bəzən hətta milli maraqlarımıza zidd olan istiqamət götürürlər. Bu hal çox vaxt gənc dostlarımızın təcrübəsizliyindən, əsl dünyadan, real həyatdan xəbərsizliyindən qaynaqlanır.
Xüsusi ilə son günlərdə hər çıxışda, hər görüşdə cənab Ali Baş Komandan, möhtərəm Prezidentimiz İlham Əliyevin “Gənclər milli ruhda tərbiyə almalıdır!”, “Vətənpərvərlik hissləri ön planda olmalıdır!” kimi çağırışların fonunda ziyalılarımız, bu gün silahı əldə qələm olan yazarlar əllərindən gələni əsirgəməməlidirlər. Bu həqiqətən ciddi məsələdir. Vəziyyət o həddə çatıb ki, hətta rəzil düşmənin təəssübkeşliyini çəkən gənclərimiz peyda olub. “Qloballaşma”, “kosmopolitizm” kimi bəzək-düzəkli ibarələrlə beyinləri yuyulmuş hələlik kiçik qruplar şəkilində yeniyetmə-gənclər dəstələri formalaşmaqdadır. Bu hansı tərəfdən baxırsan, bax mənfi haldır. Belə gənclər virtual dünyada hərəsi bir cəngavər olsalar da, real həyatda tam əks keyfiyyətləri sərgiləyirlər. Belə kiçik qrupların gələcəkdə böyük manqurtlar ordusuna çevrilməməsi üçün cənab Ali Baş Komandan, möhtərəm Prezidentimiz İlham Əliyevin “Gənclər ənənəvi dəyərlər əsasında tərbiyə almalıdır!” çağrışına hər bir qələm adamı qoşulmalı, öhdəsinə düşən vəzifələri layiqincə yerinə yetirməlidir.
Bu yöndə faydallı olmaq üçün söhbətimizi dahi Azərbaycan mütəfəkkiri Abbasqulağa Bakıxanov Qüdsinin “Nəsihətlər” kitabı üzərində quracağıq. İlk öncə onu qeyd edim ki, böyük bir dünya olan bu kiçik həcmli kitabla mənim ilk tanışlığım ötən əsrin 80-ci illərinə təsadüf edir. 8-9 yaşım olanda uşaq kimi kiril əlifbası ilə nəsihətlərlə tanış olmuşam. Sonra təxminən 15-16 yaşlı yeniyetmə olanda əski əlifba ilə olan material kimi istifadə etdikdə hər nəsihəti həm kiril, həm də əski əlifba ilə dəfələrlə oxumuşam (kitabın formatı elədir ki, nəsihətlər paralel olaraq həm kiril, həm əski əlifba ilə verilib). Son 1-2 ay ərzində isə Tuncayla (Tuncay Şəhrili) əski əlifba ilə olan material kimi istifadə etdiyimiz üçün yenə hər nəsihəti həm kiril, həm də əski əlifba ilə dəfələrlə oxumuşuq. Müəllifin öz sözlərinə keçməzdən əvvəl bir daha onu xatırlatmaq istəyirəm ki, məsələ olduqca aktual, material, yəni Abbasquluağa Bakıxanov Qüdsinin “Nəsihətlər” kitabı olduqca qiymətli vasitədir. Bu kitab möhtərəm Prezidentimiz cənab İlham Əliyevin “Gənclər ənənəvi dəyərlər əsasında tərbiyə almalıdır!” çağrışına tam cavab verir. Müəllifin öz qələmindən kitab haqqında qısa arayışa diqqət edək.
QISA ARAYIŞ
… Qüdsi təxəllüslü Abbasqulu ibn mərhum Mirzə Məhəmməd xan Bakui belə deyir:
-Elmlərdən xəbərdar olduğum zaman, mənə məlum oldu ki, uşaqlar bəzi kitabları öyrənmək istərkən, elə dolaşıq ibarələrə rast gəlirlər ki, hətta müəllimlərin özləri onları dərk elə bilmirlər.
Bəzi kitablar isə o qədər uzun və pərakəndədir ki, onları anlamaq və mənimsəmək çox çətindir. Buna görə də “Uşaqlıqda öyrənilən elm daşda qazılmış şəkil kimdir” zərbül-məsəlin məzmunundan qəflət olunur. Əxlaq gözəlliyini hər zamandan artıq uşaq yaşlarında onlara öyrətmək lazımdır. Gözəl əxlaq təkrar olunduğu zaman adətə çevrilib insan təbiətinə daxil olaraq çətin anlaşılan elm və ədəb qaydaları onlara vərdiş olar. Beləliklə, hicrətdən min iki yüz əlli iki il keçən bir zamanda nəsihətlər adı ilə aydın və sadə anlaşılan müxtərəs bir kitab yazdım… Ümid edirəm ki, bu əsər uşaqlara faydalı olub onların tərbiyəsində getdikcə daha artıq təsir etsin.
Uşaqlara üz tutub belə nəsihət verirəm:
Ey mənim əzizim, sən insansan. Allah insanı dünyada hər şeydən yaxşı yaratmışıdır. Bu isə işi yaxşı bacarmaq səbəbindəndir .İnsanlar arasında da hər kəs çox biliki və işbilən olsa həmişə hörmətli olar. Deməli, gərək iş bilmək və yaxşılıq etmək o adamlardan öyrənmək lazımdır ki, onlar həyatda təcrübəli və qabiliyyətli olmuşlar.
Belə adamların sözləri bizə nəsihətdir:
Öz ata-ananı hamıdan artıq əziz tut və hər nə buyursalar əməl elə, onları heç vaxt incitmə … Sonra böyük qardaşına, bacı, əmi və dayına da itaət elə!
Hər kəs vəzifədə elmdə və yaşda səndən böyükdürsə ona hörmət elə, ta ki, səndən kiçiklər də sənə hörmət etsinlər.
Dövlət başçılarına itaət eləməyi özünə vacb bil, əgər onlar olmasa, ölkədə nizam-intizam olmaz və adamlar biri birinin malına canına və namusuna qəsd edərlər.
Hər ölkədə olsan o vilayətin qanununa zidd iş görmə ki, cəzaya düçar olmayasan.
Xalqın xeyrinə olmayan bir işi eləmə və ya bir söz demə ki , sənə ondan zərər yetişər.
Hər kəsə rast gələndə ona salam ver. Əgər o sənə bir söz söyləsə ədəblə dinlə və cavab ver ki, hamı səni sevsin.
O adamlarla otur-dur ki, böyüklər onları yaxşı adam hesab edirlər, əclaf və hərzə danışanadamlardan kənar gəz ki, sən də onlar kimi olmayasan.
Və bu ardıcıllıqla nəsihətlər davam edir. Cəmi 84 nəsihətdən ibarət olan bu kiçik həcmli kitab müasir uşaq, yeniyetmə, gəncin həyat kodeksinə çevrilərsə, onu ancaq uğur gözləyər! Gələcək şəxsiyyət kimi həyatda demək olar ki, heç bir çətinliyi olmaz! Bu nəsihətlər dahi söz adamı Abbasquluağa Bakıxanov Qüdsinin “Nəsihətlər”inin həmişə müasir və aktual olduğunu göstərməklə yanaşı, əsrlərin dəyişməsinə, vasitələrin yenilənməsinə rəğmən tərbiyədə olan problemlərin olduğu kimi qalması diqqət çəkən məqamlardan biridir. Övladının gələcəyini firavan görmək istəyən, vətənini, dövlətini sevən hər bir valideyn və gələcəkdə övlad sahibi olacaq hər bir gənc bu kitabla mütləq tanış olmalıdır. Bu qəti tələbin öz səbəbləri var. Səbəblər aşağıdakılardan ibarət ola bilər:
Birinci əsas səbəb Abbasquluağa Bakıxanov Qüdsi sıradan bir adam deyildi. O əsl dünyagörmüş ziyalı, ağayana əslzadə idi.
O, bu nəsihətləri sadədən mürəkkəbə elə sıralayıb ki, ən müasir psixoloji və pedaqoji bütün tələblərə cavab verir.
Dahi mütəfəkkir bu nəsihətləri tərtib edərkən özünün sahib olduğu bütün dini və dünyəvi bilklərin maksimum realizə imkanlarını nəzərə alaraq, tam praktik tövsiyələr hazırlayıb.
Ən əsası yaşadığımız dövlətin başçısının, möhtərəm Prezidentimiz cənab İlham Əliyevin “Gənclər ənənəvi dəyərlər əsasında tərbiyə almalıdır!” çağrışına tam cavab verir.
Bu məqamda cəmi 84 nəsihətdən ibarət olan bu kitabdan “Dövlət başçılarına itaət eləməyi özünə vacib bil, əgər onlar olmasa, ölkədə nizam-intizam olmaz və adamlar biri birinin malına canına və namusuna qəsd edərlər.” üçüncü və “Hər ölkədə olsan o vilayətin qanununa zidd iş görmə ki, cəzaya düçar olmayasan.” dördüncü nəsihətləri xatırlatmaqla bu mövzuda olan birinci yazımı yekunlaşdırmaq istəyirəm. Dəyərli oxucum, bizim parlaq gələciyimiz, aydın sabahımız olan gənclər, bir məsələni unutmayaq ki, cənab Ali Baş Komandan, möhtərəm Prezidentimiz İlham Əliyevin mövzu ilə əlaqəli bütün görüş və çıxışlarında dəfələrlə vurğuladığı kimi “Düşmənə nifrət hissi bizi qələbəyə apardı!”. Bu qələbəni biz şəhidlərimizin (sizin yaşıdlarınızın) qanı, canı, yarımçıq qalmış həyatları hesabına əldə etmişik. Onlar bu dünyadan, öz arzularından ona görə vaz keçdilər ki, biz, siz daha firavan yaşayaq. Düşmən əsarətindən onların qurtardığı torpağı qoruyaq, inkişaf etdirək, çiçəkləndirək. Burada “Dədə Qorqud” filmindən məşhur fraza – Dədə Qorqudun “Torpağı qorumasan, əkib-becərməyə dəyməz, əkib-becərməyəcəksən – qorumağa dəyməz.” tövsiyəsi yada düşür. Bu torpağı qorumaq, əkib becərmək, onu qanı-canı bahasını yağı düşməndən alıb bizə ərmağan edən şəhidlərimizin ruhuna, qazi və döyüşçilərimizə hörmət etmək, ehtiram bəsləmək bizim başımızın borcudur. Bu belədir və nə qədər Azərbaycan var, belə də olacaqdır! Əksini düşünənlərin fikrinə hörmət edirəm, ancaq, belələrinə aramızda yer yoxdur və heç vaxt olmayacaqdır!!!
Sona qədər həmsöhbət olduğunuz üçün təşəkkür edir, həyatda uğurlarınız bol olsun deyirəm. Hələlik. İnşəAllah bu mövzu davam edəcək. Yenidən görüşmək ümidi ilə sizlərdən ayrılıram. Allah amanında.
Söz verib üstündə dayanmışam mən. Vətəni qanımla qazanmışam mən. Vətən sevdasından yaranmışam mən Bu elə, torpağa bağlı canım var. Mənim Atəm kimi qəhrəmanım var! * * * Düşmənin başına od ələmişəm. Məkirli niyyətin puç eləmişəm. Qanımı bu yurda səpələmişəm. Tarixə sığmayan şöhrət, şanım var. Mənim Atəm kimi qəhrəmanım var! * * * Gülmədim vətənim darda olandan. Hücuma başladım Murov dağından. Vətənin uğrunda keçmişəm candan. Bu torpaq üstünə düşən qanım var. Mənim Atəm kimi qəhrəmanım var! * * * Fəxr edir bu adla qardaşın, bacın. Anam ağlamasın, yolmasın saçın. Azaddır Fizuli, Kəlbəcər, Laçın. Azad Ağdamım var, Zəngilanım var. Mənim Atəm kimi qəhrəmanım var! * * * Daima cəhd etdim bütöv olmağa. Verdim öz eşqimi şanlı bayrağa. Candan əziz olan bax bu torpağa. Qanımla yazdığım bir dastanım var. Mənim Atəm kimi qəhrəmanım var!
Olsun
Yaşa insan kimi yaşa dünyada. Şöhrətin də olsun, varın da olsun. Bir gün bir sənətə sahib olanda, Adıntək namusun, arın da olsun. * * * Allahla başlasan yüksələcəksən. Təkəbbür verməsin hər alqış, əhsən. Əhdinə sadiq bir aşiq ol ki sən, Bir zaman vəfalı yarın da olsun. * * * Ay Əsgər saçına darağı düz vur. Yolma çiçəkləri, alağı düz vur. Sevgi ağacına calağı düz vur. Adına layiqli barın da olsun.
Nəfəsi boyda
Mən bu məhəbbətlə nəfəs almışam Nəfəsim dünyanın nəfəsi boyda. Olmasın həvəsin on beş yaşında Bir qızın sevgiyə həvəsi boyda. * * * Bu dərdi ömrümə sən bağışladın. Gülən gözlərimə nəm bağışladın. Bir qucaq dolusu qəm bağışladın Nə verim mən onun əvəzi boyda? * * * Yandım pərvanətək eşqin şamında. Qalmadın əvvəlki ehtiramında. Cırtdana dönmüşəm dərdin yanında Şələm də Cırtdanın şələsi boyda. Müəllif:Əsgər ORDUBADLI
Səni itirməkdən yaman qorxuram. Sənsiz yaşamaqdan,s ənsiz ölməkdən Bir səhər ayılıb yatağımı boş, Evimi buz kimi,soyuq görməkdən. Səni itirməkdən yaman qorxuram Evim yıxılar, dünyam dağılar Sol yanım boş qalar, bənizim solar Yanımda əllərin, nəfəsin deyil, Divarda eləcə rəsmin asılar. Səni itirməkdən yaman qorxuram Gözümü açandan səni görmüşəm Sənə aldanıb, sənlə gülmüşəm Sənlə şirin şirin davalar edib Qəlbimdə tək bircə səni bilmişəm Sənli xəyallar quran birinə Sənsiz yaşamağı öyrətmək olar? Yaşayarmı de bilim bu bədən sənsiz Sən olma bir günə ümid də solar, Bu xəstə qəlbimə kədər də dolar. Çətin günlərimiz bol olub bizim İlahi, çətin bildiyimiz o günlərdən pis İndi yaşatdığın bu günlər mənə Dərdim çox inamım bircə sənədi Onu itirməkdən yaman qorxuram.
Zaur Ustac 1975-ci ildə Bakı şəhərində anadan olmuşdur. İlk təhsilini Ağdam rayonunun Yusifcanlı kənd orta məktəbində almış, ardıcıl olaraq Bakı Dövlət Universitetində, Bakı Ali Birləşmiş Komandanlıq Məktəbində, Beynəlxalq İxtiraçılıq və Biznes İnstitutunda və Şamaxı Humanitar Kollecində davam etdirmişdir. Birinci Qarabağ müharibəsinin iştirakçısı və hal-hazırda ehtiyatda olan zabitdir. Zaur Ustac 1988-ci ildən etibarən dövri mətbuatda çıxış edir. AJB-nin üzvü olan Zaur Ustac “QIZIL QƏLƏM” mükafatı laueratı, “Yazarlar” jurnalının təsisçisi və baş redaktoru, 2019 – cu ildən Prezident Təqaüdçüsüdür. Zaur Ustac 20 – dən artıq şeirlər kitabının, görkəmli memar Şamaxılı Əliş bəy Sübhan oğlu Kərəmli-Şirvaninin anadan olmasının 700 illiyi münasibəti ilə qələmə alınmış “Əliş və Anna” poemasının, məqalə toplularının, 2019-20 tədris ilindən Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyi tərəfindən məktəbəhazırlıq qrupları üçün nəzərdə tutulmuş “Məktəbə hazırlaşırıq” adlı iki hissəli metodik vəsaitin birinci, ikinci hissələrinə daxil edilmiş “Güllünün şeirləri” tədris vəsaitinin, üçüncü sinif şagirdləri, eyni zamanda yeni öyrənməyə başlayan istənilən yaş qrupundan olan şəxslər üçün nəzərdə tutulmuş “39 Həftə” – “39 Weeks” kimi tanınan məşhur ingilis dili üçün xüsusi proqramın və Azərbaycan Respublikasının Milli Qəhrəmanı Gizir Mübariz İbrahimovun əziz xatirəsinə həsr olunmuş “ Oriyentir ulduzu” (povest) kitabının müəllifidir. Zaur Ustac və onun əsərləri haqqında aşağıdakı kitablar yazılıb: 1. Hacıxanım AİDA “ÖMRÜN ANLARI ” Bakı – 2018. 2.Hacıxanım AİDA “OTUZ ŞEİR, OTUZ FİKİR ” Bakı – 2018. 3.Kamal Camalov “Əliş və Anna haqqında ” Bakı – 2019. 4.Gülü “ZAUR USTAC” Bakı – 2020. 5.Qələndər Xaçınçaylı “TACLI ŞAİR” Bakı – 2020. 6. Ayətxan ZİYAD “Zaur Ustacın uşaq dünyasıl” Bakı – 2021. Zaur Ustac müntəzəm olaraq dövri mətbuatda şeir və publisistik yazılarla çixış edir, eyni zamanda yeri gəldikcə qələm dostlarının yazılarına tənqidi münasibət biıdirir
Könül sarayımın sultanı sənsən, Qəlbimdə qurduğun taxtın mübarək! Ruhum təbəəliyi özü üstənib, Biətin mübarək, andın mübarək!
* * * Zaman neçə kərə dayandı, durdu, Adi təbəssümün bir dünya qurdu, Baxışın isitdi viranə yurdu, Ocağın mübarək, odun mübarək! * * * Sözdən ilmə – ilmə toxunub tacın, Nəyim var, nəyim yox qoy olsun bacın, Bu yolda qurbanlıq özü Ustacın Məqamın mübarək, adın mübarək!
HƏR GÜN NƏFDİ…
Altmış üçdən nəf hesablar kişilər, On səkkizdən başlamışam saymağa… Kaldan, şitdən daim uzaq durmuşam, Meylim olub özün tutmuş qaymağa…
* * * Zənbur kimi çiçək-çiçək gəzmişəm, Gül üzəndə, tər qönçəsin üzmüşəm, Qürbət elin cəfasına dözmüşəm, Bir arzum var, kaş dönəydim oymağa…
* * * Ustac xoşlar, kəsə etsin söhbəti, Çalış boşa yeməyəsən möhnəti, Dadımlıqdı bu dünyanın neməti, Macal verməz heç kimsəyə doymağa…
Gülən gözün gözəlliyi gözəldir, Gülən gözü görünməyən göz görər…. Gözün gülür, gözün gözü gülməyir, Gözdə gözü görünməyən göz görər…. * * * Gözü gözdən gözün gözü gizlədir, Gözdə gözü gözün gözü gizlədir, Gözün gözü gözümüzdə gizlidir, Gizli gözü görünməyən göz görər….
* * * Göygöz giryan, gözü gülməz, gülümsər, Gülən gözün gözü gözdən gülümsər, Gülməyən göz, gözə gözdən gülümsər, Giryan gözü görünməyən göz görər…… 21.09.2015. Bakı
Bu gün şəhər soyuq idi. Dəli Fırtına sevdalısını qollarında itirmişdi o gün,o şəhərdə… Bu şəhər Fırtınanın yalnızlığından susmuşdu.Dəli Fırtınanın sevdası məzlum dənizin dalğalarından da böyük idi…
Fırtına kim idi? Fırtına sizin də təəccüblənəcəyiniz,hətta dəli olacağınız gənc idi.Bu gənci kimiləri xoşbəxt,kimilərisə bədbəxt adlandırardı,ancaq bu gənc sevdalısının gözləri önündə sadəcə bir məzlum çevrilmişdi.O gündən sonra…
Soyuq qış Fırtınanın qəlbində acı bir yaraya çevrilmişdi o gün.Fırtına saatın tik-tak səslərində,günəşin üfüqdə görünən vaxtlarında belə gözünü qırpmadan sevdalısını gözləyirdi.Onları bir-birindən ayıran bu şəhərin acımasız sakinləri idi.Onlar bir-birindən ayrılarkən qan izləri ilə deyil,parçalanan ürəklərinin bir-birindən ayrı düşməsi idi.İllər boyunca ayrı idilər,lakin onları isidən,qoruyan Tanrının onlara bəxş etdiyi “sevda” idi!
Fırtınanın üzünə qarışmış saqqalı,çatlamış əlləri,yatağa bağlanmış ayaqları artıq onun ölüm fərmanı idi.Fırtına sevdalısından sonra yaşaya bilmirdi,ancaq o gün hər şey dəyişdi…
Bu məktub qəlbimdə günəş kimi yanan Fırtınama…
Əmanətimizi qoru, Fırtınam!
Fırtınam! Bəlkə də ilk dəfədir sənə bu cür müraciət edirəm.Fikirlərimi necə ifadə edəcəm,bilmirəm.Bu kağız göz yaşlarıma şahid oldu,sən şahid olma! Zatən ola bilməyəcəksən,çünki mən burada olmayacam.Unutma ki,sənin qəlbində mən necə varsam,sən də mənim qəlbimdə başımın tacı olaraq qalacaqsan daima!
Sənin sevgin məndən böyük,söz ola bilməz,amma mənə də bu hissi yaşadan sənin sevdan olduğunu bil!Qəlbimin boşluğa düşdüyü andan səni xatırlayıram hər gecə.Hər gün danışmasaq da,qəlbimin dərinliyində bir qəlbin də nəfəs aldığını eşidirəm.O hər dəfə nəfəs aldıqca,mənim talemə yazılan qara alın yazım,sənin sevdanla gözəlləşir.Yadındamı,bilmirəm,sən söylərkən “qıymaram” sözünü sanki qəlbimdə heç böyütmədiyim o qəlb yenidən doğulur,huzur doğurur dünyama.Sən mənim dəli-dolu Fırtınamsan! Xoşbəxtlik açarı bizi bir-birimizdən ayrı saldı,ancaq mən bilirəm ki,biz bir gün qovuşacağıq! Sən olmasan,mən də olmam! Məni yaşadan qəlbimdə nəfəs alan sevdandır!
Səndən tək xahişim heç kəsə inanma! Mənim haqqımda söylənən heç bir sözə inanma! Mən yaşayıram! Mən yaşayıram….
Mən yaşayıram-deyə təkrarladı Fırtına.Gülün məktubunu oxuduqdan bəri dəliyə dönmüşdü.Göz yaşlarına bürünmüş saqqalı parçalanmış əllərini də isladırdı.Dişləriylə sıxıb qan axıtdığı dodaqları sevdalısının adını sayaqlayırdı:-Gül,hardasan? Hardasan axı-deyə bu məhkum olmuş dörd divara üsyan edirdi…
Artıq illər keçmişdi.Güldən heç bir xəbər yox idi.Fırtına xəstə yatağında kimsəsiz kimi uzanıb adını söyləyirdi.Fırtınanın ölüm vaxtı yaxınlaşmışdı.Əcəli onu gəlib aparacaqdı.Soyuq yatağında uzanan Fırtına əllərini zülmətin üsyanında göyə tutub Gülün onu tapmağı üçün yalvarırdı…Yuxularına qonaq gələn Gül acı fəryadı ilə Fırtınanı səsləyirdi.Hər dəfə yuxudan oyanarkən yatağına bulaşmış qan izləri və göz yaşları Fırtınanın fəryadını gücləndirirdi.Dəli sevdasıyla baş-başa qalan Fırtınanın yeganə çarəsi ölüm idi.
O gün yatağından zorla da olsa qalxıb qaçdı.Qaçarkən dəfələrlə yara olmuş dizlərinin ağrısını unudub,qaçırdı.Qaçdıqca Gülə olan son etirafını,son sözlərini xatırlayırdı.O əcəlinin qollarına atılacaqdı,artıq gəlmişdi də.
Qoxusunu hiss etdi.Toxunan kiçik əlləri qəlbində atırmış kimi yanmağa başladı sanki.Bu bir yalan,xəyal idi.Onlar qovuşmadısa,bu yolun sonunda necə qovuşa bilərdilər axı?!
-Sən bir yuxusan,Gül! Tərk et məni..
-Sənin keçmişin,gələcəyin də mən deyiləmmi?
-Mən keçmişimi o küçənin torpağına basdırıb gəldim.Qaranlığın içində böyüməyən qəlbim yaralı göyərçin kimi çırpınaraq gəldi bu intiharın soyuq dərəcəli tempereturuna.Bax,hava da soyuq həmişəki kimi,mənim kimi!
Göz yaşlarıyla bir-birinə sarıldılar.Gül ona sarıldıqda donub qalan Fırtına alovun içində yanırmış kimi bərk-bərk yapışdı Güldən.Bu iki sevdalı o soyuq insanların məzlumuna çevrilsələr belə,tükənməyəcək sevdalarıyla bir-birilərinə qovuşdular!
YER CƏZA YERİDİR! Ey insan, unutma; Almanı xatırla, Adəmi xatırla, Həvvanı xatırla! * * * Ey insan, unutma; Əzanı xatırla, Qəzanı xatırla, Cəzanı xatırla! * * * Ey insan, unutma; Yer cəza yeridir! Yer cəza yeridir! Yer cəza yeridir! 14.09.2020. Bakı. Müəllif: Zaur Ustac
Земля -место казни, знай! Человек, не забывай! Яблоко раздора вспоминай, Адама вспоминай И Еву вспоминай! * * * Человек, не забывай! Тело свое вспоминай, Катастрофы вспоминай, И казнь вспоминай! * * * Человек, не забывай! Земля -место казни, знай! Земля -место казни,знай! Земля-место казни, знай! Перевод: Теране Меммед –Təranə MƏMMƏD
The Earth leads punishment! Man, don’t forgot; Remember the apple, Remember the Adam, Remember the Eve! * * * Man, don’t forgot; Remember the body, Remember the catastrophe, Remember the punishment! * * * Man, don’t forgot; The Earth leads punishment! The Earth leads punishment! The Earth leads punishment! Author: Zaur Ustaj –Zaur USTAC,
