TƏNHALIQ MƏKTUBU Bu gecə gecəni varaq-varaq qaranlığına bəyaz misralar kimi yazdım göz yaşlarımı … Bu gecə üfüqlərin qəlbi sıxılmasın deyə dan yerindən asdım baxışlarımı . Bu gecə misralarımın alnından öpdüm , anamın duaları diksindi … Gecənin qulağına Adını pıçıldadım dodaqlarım isindi. Tənhalığı körpə uşaq kimi sıxdım köksümə. Və bu gecə məktub kimi yolladım özümə…
Yudu göz yaşlarını bu baharın göz yaşı. Damlalar kirpiyindən yaz gülü tək töküldü. Fırtınalar içində dalgalandı dəniz tək , Ləpələr yırğalanıb sahilinə çəkildi . Ömür çəkilən kimi yol gedir hələ , hər tərəf dayanacaq . Kim bilir kimin harda qatarı dayanacaq? Kimlər mindi qatara, Kimlər keçdi bu yoldan? Kimlər hələ yol gedir , Kimlər duşur qatardan ? Nizamlər, Füzuli, Nəsimilər Kimlər,kimlər və kimlər Yol getdi bu qatarda. Acı görüntüyə bax , “vağzal” dı sağ-solumuz, biz hələ yol gedirik, tükənməyib yolumuz. Yol yoldaşı olmuşuq qatar sakinləriylə . Görüşüb, ayrılmışıq hər gün,hər an biriylə. Bir gün biz də qatardan düşüb ,ayrılacağıq. Doğma ,dost,tanış -biliş əziz qohumlar kimi…
TƏNHA QADIN Hər gün bəxtini danlaya-danlaya soyuq güzgülərin önündə bir qadın durur… Hər gün baxışları güzgü-güzgü addımlayır tənhalığa sarı. Sinəsində qrov bağlayıb yamyaşıl arzuları…
Gecələrin tənhalığında yastığına məktub kimi yazır göz yaşlarını. Gözlərini yumur ki, qarnlıqlar da görməsin həsrətli baxışlarını.
Hər gün onu görənlər “nə gözəldir”-deyəcək. Həsrət alovunda üşüyən ömrünü kimsə görməyəcək…
Yenə səni gördüm, tənha qadın, ürəyi çatladı güzgünün… Barmaqlarımdan damcı-damcı yerə töküldü adın…
Tənhalıq qoxulu bu payız gecəsi Oturmuşam üstünü toz basmış Söz xarabalığında . Nə bir yarpaq ümid, nə bir ovuc doğmalıq, nə də bir əlçin hənirti yox yaxında … Ürəyimdə yalqızlıq dəniz kimi dalğalanır , qaçır ağrıların yuxusu. Kövrək misralarımın ahında islanır ömrümün tənhalıq qoxusu . Daha burax əllərimi Və Sus… Alışıb içimdə ayrılıq tonqalı , misra-misra şölələnir tənhalığın alovu,odu… Allah xatirinə sus… Qoy – özüm , özümü ovudum . Məni unudan, barı bircə anlıq – icazə ver , səni unudum …
Ədəbiyyatımıza yaxşı hədiyyə (“Biçilmiş çiçəklər” haqqında) Mən gənc və istedadlı şairəmiz Şəfəq xanım Sahiblini çoxdan-poeziya aləmində ilk kövrək addımlarını atmağa başlayan çağlardan tanıyıram. Müxtəlif ədəbi məclislərdə, dərnəklədə çəkinə-çəkinə, sıxıla-sıxıla, utancaq, kövrək-kövrək oxuduğu şeirləri tək mənim yox, dinləyicilərin də diqqətini cəlb edib, onun gələcək uğurlarına inam doğururdu. İllər keçdi, Şəfəq xanım çətin, lakin şərəfli sənət yollarında cəsarətlə, mətinliklə addımladı və bizim ümidlərimizi doğrultdu. Budur ,indi mənim qarşımda onun iki kitabı var: “Könlüm susuz səhradır” (2002-ci ildə) və “Anasız günlərim”(2003-cü il). Bu kitabların birincisində Şəfəq xanım qələmindən çıxan lirik, sevgi, torpaq, vətən haqqında maraqlı düşüncələrdən doğmuş səmimi mənalı düşünməyə vadar edən şerləriylə uşaqlarımızın həyatından, müşahidə və maraq dünyasından xəbər verir. Xüsusilə qeyd etmək istəyirəm ki, şairənin məhəbbət mövzusunda yazdığı şerlər daha həyatı, daha mənalı, daha obrazlıdır. Oxucularımızda müəyyən təsəvvür yaratmaq üçün mən burada çoxsaylı nümunələrdən yalnız bir beyti xatırlatmaqla kifayətlənirəm. Mən özüm sussam da, danışmasam da Ovcunun içində danışdı əlim. Şəfəq xanım bu misralarla ədəbiyyatda izini qoyur. Və ana haqqında şerləri də beləcə təsirli və düşündürücüdür. Bu poetik parçalarda ümumiləşdirmə çox güclüdür və dünyada insan üçün ən əziz varlıq olan ananı itirən hər kəs bu şerləri özününkü bilib doğması üçün ağı deyib ağlaya bilər. Bu şerlərin gözəlliyi bundadır. Şəfəq xanımın birinci kitabında verilmiş uşaq şerlərini görəndə düzü, sevindim. Əvvəla, ona görə ki, uşaq şeri yazmaq uşaq aləminin min bir çalarını qələmə almaq, onlara nəyisə təlqin edib öyrətmək çox çətin və məsuliyyətli bir iş olduğundan hər şairə bu sahəyə girişmir və yazmağı bacarmır. Şəfəq xanım bu işə girişirsə, demək özündə bir güc və istedad hiss edir. İkincisi ona görə ki, ədəbiyyatımızın mühüm bir qolunu təşkil edən gələcəyimiz olan gənc nəsilin tərbiyəsində diqqət yetirmək hər bir qələm sahibinin qarşısında duran vəzifələrdən biri sayılmalıdır. Və Şəfəq xanımın bu sahədəki fəaliyyətini alqışlayıram.
İndi oxucularımıza təqdim olunan “Biçilmiş çiçəklər” kitabının əlyazmasını oxuyanda başa düşdüm və sevindim ki, Şəfəq xanımda uşaq ədəbiyyatına olan maraq ötəri gələn bir hiss deyildi. Şairənin uşaq yaradıcılığı mühüm bir qolunu təşkil edir. “Biçilmiş çiçəklər” toplusunda 100-dən artıq şeri və poeması toplanmışdı. Bu şerlərdə gənc oxucularımıza Vətənə, anaya, təbiətə məhəbbət və bağlılıq hissləri tərənnüm olunur. Şairə uşaq pisxologiyasını,təbiət hadisələrin dərindən bilir və müxtəlif həyat və təbiət hadisələrini poetik bir dillə izah edir və oxucunu onların barəsində düşünməyə vadar edir. Mən burada “Biçilmiş çiçəklər” kitabında tpolanmış şerləri ayrı-ayrılıqda təhlil etmək fikrindən uzağam, sadəcə bunu qeyd etməklə kifayətlənirəm ki, Şəfəq xanımın bu kitabı zəngin və tarixi ənənələrə malik Azərbaycan uşaq ədəbiyyatı xəzinəsinə, balalarımıza yaxşı bir töhfədir və inanıram ki, şairəmiz öz adını gənc oxucularımızın yaddaşına həkk edə biləcək. Bu isə ən azı bir qismin hafizəsində, yaddaşında, yaşamaq deməkdir və şair üçün böyük xoşbəxtlikdir. Sənə bu çətin ancaq şərəfli yolda dözüm və uğurlar arzulayıram .
Bir gün məni dəli küləklərdən, həzin nəğmələrdən, qələmindən süzülən duyğulu şeirlərdən soruşacaqsan. Səni atıb gedən sevgilərin sonunda məni soracaqsan , axtaracaqsan. Məni yox olduğum yerdə var sanacaqsan. Gecələrin qaranlığında yuxuları sındıran dan yerindən, üfüqdə şəfəq-şəfəq sökülən Günəşdən soruşacaqsan. Arxamca boylanacaqsan son ümidin qırıldığı an yenə məni düşünəcəksən. O zaman unutmayıb, unudulacaqsan . Ümidimin talan olmuş son nöqtəsində məni soruşacaqsan. Sən mənim , mənsə zamanın tutub ətəyindən sənin bitib tükənməyən arzularından köçəçəyəm sonsuzluğa . Yenə məni axtaracaqsan, soruşacaqsan. Özünü boş-boşuna yoracaqsan. Ehey, yorma özünü! Mən sənin üçün ölüyəm. İnsan öldükdən sonra sevilir, anılır, amma geriyə dönmür . Amma geriyə dönmür…
Altaylardan başlanan yollarına qurbanam , Bir-birinə sarılan qollarına qurbanam . Göy Tanrının haqqıdır ruhumdakı bu inam , Bir sinədə döyünən iki müqəddəs canam, Mənim ulu Türkiyəm şanlı Azərbaycanım !
Ulu Qorqud qopuzu müdriklik nəğməsidir , Səslənir pərdə- pərdə qoca türkü isidir . Böyük Turan elləri Tanrının töhvəsidir, Qürurla dalğalanır məmləkət üstə qanım , Mənim ulu Türkiyəm, şanlı Azərbaycanım !
Tarixlərə aynadır Çanaqqala döyüşü, Türk oğlunun alnından tarixlərə gün düşüb. Böyük istiqbalımın yox geriyə dönüşü , Milyonlarn qəlbidir bölünməyən ünvanım, Mənim ulu Türkiyəm ,şanlı Azərbaycanım !
Umidsiz qaytarmadın heç kimsəni qapından, Bəzən canın ağrıdı vecsiz “balta sapın “dan . Fələk döndərə bilməz səni öz kitabından Ulu turan imzalı uca dinim ,imanım, Mənim ulu Türkiyəm ,şanlı Azərbaycanım !
Dünya batıra bilməz haqq yolunda haqq qanı, Zaman-zaman yedilər qoca Türkün haqqını , Tarix bu gün qaytarır uca Türkün haqqını, Şükür ,yetişdi dövran ,zaman mənim zamanım , Mənim ulu Türkiyəm ,şanlı Azərbaycanım !…