Qınamasın bu oba, bu el məni, Gəl, ürəkdən, sən də, gülüm, duy məni. Çox eşitdim dilindən xoş kəlməni, Söylə mənə bu sözü gəl, çox bilmə, “Hə” deyəsən kaş mənə bircə kəlmə.
Nurla yuyur düz-dünyanı- Ay oyaq, Qəlbimizi biz də bu nurda yuyaq. Ay ulduzla gəlib görüşən sayaq, Gəl görüşək, bu gün yuxuma gəlmə, “Hə” deyəsən kaş mənə bircə kəlmə
Sevgi qəlbdə toxum salan gül-çiçək, İnadını boşla getsin, gəl, əl çək! Gözlərindən göz yaşını silən tək, Saf eşqini ürəyinə yaz, silmə, “Hə” deyəsən kaş mənə bircə kəlmə
İldırım, sevgidən hər kəs halıdı, Söz var ki, sözlərin qəndi, balıdı. Həyat göz oxşayan gözəl xalıdı, Sən də xoş sözünlə ona vur ilmə, “Hə” deyəsən kaş mənə bircə kəlmə.
Gedim bir az ağlayım, Elə-belə… astaca. Ürəyimi gizlədim yastığımın altında. Pəncərəni açaraq Kövrəlmiş ürəyimi Bəlkə həyətə atım?! Həyatın ağuşuna?! Yox, yaxşısı budur ki, Gedim bir az ağlayım, Elə-belə… astaca. Kimsə duyuq düşməsin Kədərimdən, qəmimdən, Durub yol alım bağa Astaca ağlamağa… Götürüm ürəyimi Atım çoşan ümmana – Dalğaların qoynuna. Heç dinə də bilməsin – “Niyə sığmır sinəmə?” Gah tufan, gah da rüzgar Apardıqca uzağa… Yox! Yaxşısı budur ki, Qoy dirrikdə basdırım, Dirilib çiçək olsun. Ya da ki, bala tutum, Acısın unutdurum. Özümü aldatsam da, Qoy ruhu ovundurum, Acısın unutdurum. Ya dostları çağırım Axşam vaxtı mən şama – Şərab içək doyunca. Könlümü də versinlər, Büllur qabda ortaya, Dostlar ondan dadsınlar, Dadıb, gəlsinlər cana. Budur, orda uşaqlar Atılırlar-düşürlər, Bəlkə topları yoxdu? Qoy verim ürəyimi Qovsunlar yorulunca… Yox! Artıq kədərlənmək yox! Ürəyin dediyiylə Oturmaq yox, durmaq yox! Atım onu bazarda, Ya da sizə verəcəm, Elə-belə, bədava. Gecənin sükutunda Ürəyimlə tənhayam. Yağış yağır, islanır Çətir tutmuram ona Qoy incisin… Nə qədər oyun açıb başıma… Hərdən üsyana qalxıb Həm Günəşə, həm Aya Hayqırıram: “Götürün, Verdim onu Allaha!” Amma qərar vermədim, Neyçin qərar vermədim, Bu geniş ürəyimi Sənə bağışlamağa?!
Milli Qəhrəman General Polad Həşimovun anası Səmayə Ana dəfn günü…
CAN AY ANA…
(Polad Həşimovun Anasına)
Can ay Ana, bu baxışda nələr var… Bu baxışda, Poladının ilk dişi, İlk addımı, gülüşü var, yeriş var… Bu baxışdan asılıbdı murazlar… Bu baxışda Poladının ilk beşi, Gülərüzü, şux qaməti, duruş var… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr yox?! Bu baxışda yoxa çıxıb diləklər, Bu baxışda zaman da yox, məkan da… Bu baxışda itib bütün mizanlar… Bu baxışda dünya çöküb iməklər, Bu baxışda yelkən də yox, sükan da… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr var… Bu baxışda Poladın ilk rütbəsi, Bu baxışda şərəf də var, şan da var… Bu baxışda fəğan edir arzular… Bu baxışda min vaizin xütbəsi, Al don geymiş qürub da var, dan da var… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr yox?! Bu baxışda qədər namı ağlayır, Bu baxışda Polad adlı oğul yox… Bu baxışda tükənibdi niyazlar… Bu baxışda kədər qəmi dağlayır, Mum tək yumşaq, polad kimi oğul yox…. * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr var… Bu baxışda Poladının mərdliyi, Ərənliyi, cəsurluğu, qürur var… Baxışının hərarəti dondurar… Bu baxışda fəxarətin sərtliyi, Ağalığı, amirliyi, onur var… * * * Can ay Ana, bu baxışda nələr yox?! Bu baxışda susub qapı zəngləri, “Polad gəldi”, dur ayağa deyən yox… Bu baxışda od qalayır xəyallar… Bu baxışda itib dünya rəngləri, “Ana” – deyə, şirin-şirin gülən yox…
* * * Can ay Ana, bu baxışda nələr var… Bu baxışda xanım, xatın bir Ana, Sinəsində bağrı çat-çat olan var… Bu baxışdan neçə Ana boylanar… Bu baxışda Nüşabə tək şir Ana, Tomris kimi kükrəyən var, yanan var… 12.01.2021. – Bakı.
MÜƏLLİFİN ÖZ SƏSİ İLƏ:
Milli Qəhrəman General Polad Həşimovun anası Səmayə Ana dəfn günü…
SƏN YUXUMA GƏLMİŞİDİN BU GECƏ (Nəğmə) Qış olsa da gəlib tapdı yay bizi, Qərq elədi öz nuruna Ay bizi. Həsrət qoymaz bu ayrılıq, tay, bizi, Ürəyimiz məskən oldu sevincə, Sən yuxuma gəlmişidin bu gecə.
Sən sevilən mən sevgindən tam dadan, Əngəl olmaz bu görüşə bir nadan. Dəstə tutub ulduzları səmadan, Sənə ənam gətirmişdim, gör, necə, Sən yuxuma gəlmişidin bu gecə.
Əlim göydə,əl açıram Aya da, O günləri mürgülərdən oyada. Kama çatdıq biz xəyalda, röyada, Kama çatdıq səhərimiz gəlincə, Sən yuxuma gəlmişidin bu gecə.
Ay İldırım, artıq, saça düşüb dən, Olmasa da ürəyində bir zədən. Nə yaxşı ki,illər sonra, təzədən, Qəlbimdəki həsrətimi bilincə, Sən yuxuma gəlmişidin bu gecə.
Zaur Ustacın tanınmış yazıçı-jurnalist, tədqiqatçı Ayətxan Ziyadın redaktəsi və xüsusi tərtibatında “Gülüzənin şeirləri” adlı yeni kitabı işıq üzü görüb. Kitab məktəbəhazırlıq qrupları, digər məktəbəqədər uşaq müəssisələri və gənc valideyinlər üçün nəzərdə tutulmuş metodik tədris vəsaitidir. Kitabın elektron variantı var.
Sırdaşın mı cahil, dilde dem bozuk? Doğru yoldan çıkıp, çağlayıp coşma. Hizmet edersin hep, menzilsiz tozup, Laf fitili yakıp, dağlayıp coşma.
Semah dönen kişi, paktır ak yüzü, Gülbenk okur dili, bism-i şah közü, Gerçek er, bacılar, hürmette sözü, Şerri dilde çakıp, yağlayıp coşma.
Cem mekânı Allâh, güvercin yurdu, Üçler, beşler, saf saf, yiğitler kurdu, O halkada elest, şehitler nurdu, Kem diline bakıp, çağlayıp coşma.
Meydana çıktıysam, namus derdiğim, Ar şerbeti dolum, kültür verdiğim, Çarkta dönerken hü, özüm serdiğim, Sofu gözle bakıp, bağlayıp coşma.
Aykız türkmen kızı, öter gölünde, Turna semah eder, gelir çölünde, Avaz avaz sazda, yanar, gülümde Zalim boşa akıp , ağlayıp coşma. 10 ocak 2021.
MEKANSIZ KALDIM
En güzel dostumsun, doyamam canan, Büyü mü yaptın ki, mekansız kaldım. Konamam gölüne, sarhoşum yanan, Aşka ne kattın ki, mekansız kaldım.
Çırası meşeden, közüm ah sönmez, Yanarken çağırır, sesi hiç dinmez, Ağıt yakar matem, acılar sinmez, Busen mi tattım ki, mekansız kaldım.
Ta derinden çizdin, incinir yaşım, Gururlu kuşkusuz, eğilmez başım, Dolaşıp dururum göklerde kuşum, Sihir mi yaptın ki, mekansız kaldım.
Derler neden sitem, sadıktır yarin, Elinde bade içer, lisanı narin, İdrak eder her dem, zor günde carın, Kaşın mı çattı ki, mekansız kaldın?
Aykızın yüreği, büyülü olsun, Ebedi zenginlik, erdemle dolsun, Tensel hazlar tülden, ipekten yolsun, Bağım mı sattın ki, mekansız kaldım. 25 Aralık 2020.
YÖNETEN SEN Ufukta boğuşan aşk, sarıya durmuş cihan, Canı cilveli kılan, evreni yöneten sen. Yorgun kıvrılan yollar, yokuşa doğru nihan , Yakarken teni alan, evreni yöneten sen.
İlkeler er geç talan, salt bilinç işgal görür, Erkek dişi fark etmez, istenç benliği bürür . Üstün olan sevdadır, kıyamet kopsa yürür, Akılda teli çalan, evreni yöneten sen.
Yıkıldı efendim, bak, gönül otağım yanar, Bir duman seli varım, gör sızım sızım kanar. Şems gibi yüzün yansır, üryan eksende döner. Yücelerden hü kalan, evreni yöneten sen.
Ben sende yok olurum, sen benim özde yüzüm, Dile gelirken gizin, kaybolur inan hüzün. Boşluk titrer çözülür, kutlu soluktur közün, Beni deryaya salan, evreni yöneten sen.
Aykız aşıktır sana, şuramdan seni buldum, Kendi içimde ışık, anda sıcacık doldun. Tülüme evrende tan, beytullah menzil yolsun, Cihana sultan olan, evreni yöneten sen. Beytullah: ( kâbe için kullanılır) Tanrının evi. 16 Aralık 2020.
DAMLARKEN Kimi zaman yakar hayat, kavurur, Özden çıkıp dışa, kendim damlarken. Sebebi var elbet, zalim savurur, Çıngı gibi başa, kendim damlarken.
İnatçı bir sevda, tedbirsiz çağlar, Kasım kadar solgun, yakarır bağlar. Irak akar korku, gizliden ağlar, Özsu denen kaba, kendim damlarken.
Zerre zerre süzer, kaynaktan tozar, Yiğit dolu ile, gümansız yüzer. Mavi bir hazine, Gökkubbe küser, Evren denen vara, kendim damlarken.
Umut gece titrer, solgun ışıkken, Hasret düşer duygu, ruhum aşıkken. Can yakar tutkular, keser ayıkken, Kurak kalan cana, kendim damlarken.
Aykız’ım biçare, vakit yol alır, Kar kuyusu ne ki? sıvazlar asır. Rivayet olur tül, büyüler ahir, Dil zar olup tara, kendim damlarken. 21 kasım 2020.
DERMAN AZİZİM Hasret tende azar, harabat gönlüm, Minnet etmem hara, derman azizim. Lokman olsa koşar, çırada söndüm, Dara çeker dara, derman azizim.
Derin vech içinde, semah ediyor, Sabır dileği sır, ruhu eziyor, Yıldız gibi çakıp, bağrım eşiyor, Çığlık atar nara, derman azizim.
Diz kırsın sancılar, alayım nefes, Terk etsin canım, boş kalsın kafes, Aşk makamım yanar, kalmadı heves, Yare tüter yare, derman azizim.
Alın yazım bil ki, gazelim bizar, Gümüş ay çatladı, yıkıldı hisar, Külli nefssin vara, gönlüme sızan, Cana kıyar cana, derman azizim.
Aykız der yakarış sana dilimden, İnkar etme sakın, derya derinden, Çare yok dönüyor, vuslat yüzünden, Tülüm yanar sana, derman azizim. Küllü nefs: Evrenin ruhu… 20 Ekim 2020.
Dört mevsim toprak özde, renkler sual edilmez, Birliğin içinde giz, vasıl olur erilmez. Biçare beden korda, zerre huzur ekilmez, Peyda olur o sözün, gözden taşarken sevda.
Evrensel bir öğretmen, bağban olur çalıma, Bir teselli sunar ki, meydan okur varıma. Kutsanmış şıra dilde, yakar şifa karıma, Nefesim keser közün, gözden taşarken sevda.
Aykızım hak değil mi, gönlü yakan çıramız? Bükülsün zaman günde, iki cihan aramız. Aşk-ı niyaz edelim, kevser alsın harımız. Çağlayıp akar tülüm, gözden taşarken sevda.
Qürura qul oldub, söylədik, qədər, Ələdik günləri ömürdən hədər, Yaşı əbəs yerə sürdük bir təhər, Nə mən dəyər verdim, nə sən vaxtına. * * * Duman pərdə pərdə qurdu qəfəsi, Edam eylədi göz şehdə həvəsi, Düşdü sinəmizin payız nəfəsi, Süsənin sümbülün əsən vaxtına. * * * Eşqin tellərinə çəkdin ayazı, Çəkmədin ağaran tellərə nazı, Bəxtimə gecikdin, ay qara yazı, Düşdün taləyimin küsən vaxtına. * * * Yaza yetişməsəm, dönərəm qışla, Dönərəm küləklə, yağan yağışla, Qonaq ol üzündə bir gilə yaşla, Əcəl son bağımı kəsən vaxtına.
