Tapşır dodaqlarına az dara çəksin məni , Yaramın qaysağını yenidən qoparmasın . İçimdəki ağrıdan xəbərin yox bilirəm , Qəfil bir öpüş ilə könlümü aparmasın.
Tapşır dodaqlarına, bu qədər zalım olma , Bax hərdən gözlərimə Bir dəfə özünü gör . Əlini sinəmə qoy gör döyünür ürəyim ? Ürəyimin səsində eşqimin üzünü gör.
Tapşır dodaqlarına dolaşmasın ruhumu, Bir gündə necə dəfə mən ölüb dirilirəm. Pıcıltıyla dediyin hər kəlmən yaşamağım , Sən susanda yenidən sükuta gömülürəm.
Tapşır dodaqlarına edam etməsin nolar , Ya ömrümdə yaşasın heç vaxt getməsin nolar!
USTACAM Müzəffər ordunun şanlı əsgəri, Ərənlər yurdunun ər övladıyam! Zalımın zülmünə təhəmmülüm yox, Babəklər yurdunun hürr övladıyam! * * * Ustadım Nəsimi, sözümüz sözdü, Ədalət, həqiqət bağrımda közdü, Ziyadar dühası bir deyil, yüzdü, Mövlalar yurdunun nur övladıyam! * * * Dərvişəm, müqqəddəs sayılır təkkəm, Hülqumdan yuxarı dayanır öfkəm, Od, ocaq diyarı tanınır ölkəm, Alovlar yurdunun nar övladıyam! * * * Unutma, şah babam Xətai başdı, Nadir şah, mətədə tərpənməz daşdı, İlham, nə keçilməz sədləri aşdı, İgidlər yurdunun nər övladıyam! * * * Tarixdə Nəbisi, Koroğlusu var, Gen dünya yağıya daim olub dar, Düşmən qarşımızda yenə oldu xar, Aslanlar yurdunun şir övladıyam! * * * Göydən Yer üzünə ərmağan, payam, Gündüzlər Günəşəm, gecələr Ayam, Ən parlaq ulduzdan törəyən boyam, Ozanlar yurdunun sirr övladıyam! * * * Ustacam, vətənim vətən içində, Axıb duruluruq zaman köçündə, Min bir anlamı var, adi “heç”in də, Aqillər yurdunun pir övladıyam!
DAĞLAR (Dağlara xitabən üçüncü şeiri) Tarix səhnəsində yetişdi zaman, Başlanmış bu çağın mübarək, dağlar! Hələ nə zəfərlər gözləyir bizi, Qutlanmış novrağın mübarək, dağlar!
* * * Dövranın gərdişi döndü, dəyişdi, Davadan doğulan ərlər yetişdi, Didilmiş yaralar tutdu, bitişdi, Üç rəngli duvağın mübarək, dağlar!
* * * Nə vaxtdır yol-iriz bağlı qalmışdı, Qoynunda yağılar məskən salmışdı, Canımı sağalmaz bir dərd almışdı, Sayalı qonağın mübarək, dağlar!
Özəl günlər ərəfəsində tanınmış şair, “Yazarlar” jurnalının baş redaktoru Zaur Ustacın müxtəlif illərdə yazdığı şeirlərdən ibarət “Sevgi dolu şeirlər” adlı kitab işıq üzü görüb.
Kitab gözəl insan, əsl ziyalı bu sahədə öz sözünü çoxdan demiş təcrübəli naşir Zaur Qafarzadənin rəhbərlik etdiyi “Adiloğlu” nəşriyyatında nəfis tərtibatla “Zaur Ustac – 50” yubiley tədbirləri çərçivəsində nəşr olunaraq geniş oxucu kütləsinə təqdim olunmuşdur. Zaur Ustacın “Sevgi dolu şeirlər” kitabı artıq satışdadır.
Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi kitab yubiley tədbirləri çərçivəsində nəşriyyat tərəfindən şairin yubileyinə hədiyyə olaraq nəşr olunmuşdur. Ərəfəsində olduğumuz xüsusi günlərdə kitabın satışından əldə olunacaq gəlir də eyni zamanda “Yazarlar” jurnalı tərəfindən gənc yazarlara dəstək məqsədilə vaxtaşırı keçirilən sosial layihələrin həlli istiqamətində sərf olunacaq.
Kitab geniş oxucu kütləsi – ilk növbədə özəl günlərdə hədiyyə axtarışına çıxan uşaqlı-böyüklü, qızlı-oğlanlı, cavanlı-qocalı, kişili-qadınlı hər kəs üçün nəzərdə tutulub. Professor Vaqif Yusifli Zaur Ustacın sevgi şeirləri haqqında belə yazır: “…Zaur Ustac sevgi şeirlərində yaşanılan, duyulan hissləri qələmə alır…”
Dünyanın təməli sevgidir, gülüm! Dərdin, ah-nalənin özü də sevgi…
Deyən Zaur Ustacın “Sevgi dolu şeirlər” kitabı bütün özəl günlərdə (doğum günlərində, dostunuzu, sevgilinizi, anananızı ziyarət edərkən) sizin ən gözəl, ən dəyərli sovqatınız olacaq. Kitab eyni zamanda son 30 ilin Azərbaycan ədəbiyyatı, mədəniyyəti ilə maraqlanan mütəxəssislər – filoloqlar, jurnalistlər, ali və orta təhsil müəssisələri müəllimləri, tələbələr, doktorantlar üçün də faydalı mənbə rolunda çıxış edə bilər və bu baxımdan çox əhəmiyyətli qaynaqdır.
Kitabda toplanmış müəllifin təxminən bir qərinə zaman kəsiyi ərzində qələmə aldığı nəzm nümunələri müasir Azərbaycan poeziyasının ən tanınınmış görkəmli nümayəndələrindən biri olan Zaur Ustacın yaradıcılıq prinsiplərini, estetik görüşlərini, bədii dillə ifadə etdiyi aksioloji dəyərlər sistemini təbliğ və təhlil etmək nöqteyi-nəzərindən, onun şeir modellərinin böyük ədəbiyyata səciyyəvi bədii strukturun ideya (məzmun) strukturu ilə vəhdətini önə çəkmək, müasir oduğu qədər də öz soy-kökünə bağlılığını əks etdirmək baxımından olduqca faydalı olmaqla bərabər, ana dilimizin leksik tərkibini onun aktiv ve passiv fondu kimi də böyük əhəmiyyət kəsb edir, öyrədir. Burada köhnəliklə yenilik arasında əlaqəni, dilimizin zəngin söz ehtiyatlarından faydalanmaq qabiliyyətini, istifadə yollarını əyani şəkildə görür və zövq alırıq.
Filologiya elmləri doktoru, professor Vaqif Yusiflinin ön sözü ilə başlayan kitabın redaktoru filoloq, çağdaş dünya ədəbiyyatı üzrə ixtisaslaşmış müstəqil ədəbiyyat tənqidçisi Günnur Ağayeva, rəssamı isə Azərbaycan Rəssamlar İttifaqınln üzvü tanınmış xalçaçı rəssam Natiq Nəcəfzadədir.
Kitab artıq satışdadır istənilən şəxs onu əldə edib sevgi dolu şeirlərlə tanış ola bilər.
Zaur Ustac demişkən: “Sevin ki, seviləsiniz!”
Kitabı əldə etmək istəyənlər bu nömrə ilə əlaqə saxlaya bilər (votsap da var):
İNSAN ÜRƏYİ Sındırsan, sağalmaz məzara kimi, Yaşamdan əl üzər, insan ürəyi. Qövr edər, sağalmaz bir yara kimi, Hər bir dərdə dözər, insan ürəyi. * * * Bəzən xoş sözlərlə dindirər səni, Qaldırar zirvəyə, endirər səni, Saf eşqin odunda yandırar səni, Qəlbdən qəlbə sızar, insan ürəyi. * * * Göz yaşın sinəyə incitək düzər, Dost-tanış dərdini dinləyər, çözər, Bəzən də tutulan buluda bənzər, Zildə, bəmdə gəzər, insan ürəyi. * * * Nə etsən, neyləsən, Tanrıya agah, Nələr bəxş edəcək, açılan sabah? Gah sevinib gülər, ağlayarıq gah, Qəmdən naxış düzər, insan ürəyi. * * * Köklənsin sevinclə ilhamım, təbim, Olsun dost sevgisi, dərmanım, həbim, Qorusun bizləri, ay Amal, Rəbbim, Qəmin yükün əzər, insan ürəyi. Eşq gölündə üzər, insan ürəyi. 10. 06. 2023.
Kış geldi, kapıdan içeri girmek üzereydi, beklenmedik bir yağmur başladı, pek hazırlıklı değildi, arkasını döndü ve içeri girmeden gitti.
Sonra bahar geldi, ürkek bir kedi yavrusu gibiydi, fazla kalamadı, nesi varsa topladı ve arkasına bakmadan gitti.
Dışarıya harika bir yaz geldi”
hafif bir esintiyle varlığını hissettiren
denizin baş döndürücü kokusu
Kelebekler, karıncalar, vızıldayan sinekler, hepsi mutlu şarkılar söylüyorlar
Bak herkes geldi gitti sen hala yoksun
Keşke şimdi burada olsaydın yokluğun çok acıtıyor
Vücudunla, aklınla gülüşünle, her yerimdesin
Ah sevgilim !
Boğucu ay ışığının gölgesinde saklı gözlerinin derinliklerinde boğulmayı nasıl özledim
Sarhoşluk ve zevk nehrinde birlikte yüzmek, sonra çimlerde uyumak
hayal ediyorum
Sıradağlar arasındaki bir hayattan
Milyonlarca yıldızın dans ettiği yerden
Cazibe ve arzu ile harmanlanmış en güzel duygularla
Saçlarına en güzel nar çiçeklerinden bir taç takıyorsun ve seni umutla, sevgiyle beklediğim yere geliyorsun.
Kulağıma fısıldayan kelebekleri şimdiden duyabiliyorum, beklediğin aşk geldi diyorlar.
Sonra sessizce beni göğüslerinin arasına alıyorsun
Hafifçe yankılanan bir şarkı eşliğinde
pembe yanaklarından öpüyorum
kollarımda olmanın zevkinden
Zevkin en yüksek zirvesine birlikte defalarca tırmanıyoruz ve ikimiz de yorulduğumuzda hemen yanı başımızdaki çimenlerin üzerinde derin bir uykuya dalıyoruz.
Ben her mevsim bu hayalle yaşıyorum biliyor musun?
Arzularla çiçek açan sabahlara günaydın diyoruz
Cesaret tohumları sevgimizle sarmaşık çiçekleri gibi her yere tırmanıyor.”
BRAYL ƏLİFBASI Səni sevmək Brayl əlifbasını öyrənmək kimidir… Napoleonun əsgərləritək qaranlığın səssizliyində pıçıltısız oxumaqdır səni sevmək. Sadəcə nöqtələrə toxunaraq xəritələri zehnimə köçürməkdi Səni sevmək… Əllərim gözlərini əzbərləyib, əlifbamın sual işarəsidir gözlərin. Ovuclarımın içi yanaqlarını qucaqlamağı sevir, dodaqlarım burnuna toxunanda əlifbamın nöqtəsini oxuyuram. Kəpənək çiçəyə toxunduğu tək nəfəsini qoxulayıram. Zərif qulaqlarını oxşayanda vergülü duyuram. Əlifbamın məchul X hərfi dodaqlarında gizlənib. Səni A-dan Z-yə sətir-sətir, misra-misra təkrarlayıram. Səni sevmək Brayl əlifbasını öyrənmək kimidir… Gecənin bir aləmi əlimdə vərəq Yorğun əsgər kimi yuxulayıram.
SƏN KİMSƏN? Sən kimsən? Bəlkə günəşin qürub çağı küləyin qucağında yatmağa hazırlaşan dənizin özüsən təlatümlü, köpüklü dalğalarınla… Mənsə qollarının arasında ayağı yerdən üzülmüş naşı üzgüçü… köksünə sığınıb sənə qərq olanda bir anlıq nəfəsim dayanır güclü bir dalğanın sahilə çırpılıb sonra yenidən dənizə qayıtması kimi… Sən kimsən? Bəlkə qayıqdakı balıqçı… Yox, səndə balıqçı ürəyi yoxdu axı toruna düşən balıqları kövrəlib dənizə qaytararsan bilirəm… qıymazsan çarəsiz balıqlara Sən kimsən? Bu qədər mərhəmətli, bu qədər həlim Sən kimsən? Nəfəsi eşq qoxuyan ruhu sevgi toxuyan baxışları körpə təbəssümü kimi sevimli və məsum Sən kimsən? Züleyxanın köləsi Yuzarsif yoxsa Erosun kölgəsi?
ZÜLMKAR Ağla gələn başa gələr deyirlər Ağlıma sən gəlirsən… Dərdlə dərman qoşa imiş deyirlər Zərdə qoşa gəlirsən… Gündüzlər xəyalıma gecələr yuxuma gəlirsən Gözüm tora dirənir, başucumda bir hörümcək yol qurur… Axşamın sərin mehində boynuma nəfəsin dəyir Bir də görürsən ki, durduğum yerdə qulağıma səsin gəlir Qatar-qatar xatirələr yoluma çıxır Bir də görürsən ki, yağışın hər damlası arı kimi sancmağa üstümə gəlir Həsrətin qor yükü bağrımı dəlir… Bir də görürsən ki, bir sincabın gözündən baxışların boylanır Sənə doğru getdiyim yollar Cırtdanın nağılındakı kimi haçalanır, qollanır… Səni necə sevdiyimi bilirsən Belə olmaz, zülmkar, Özün nə vaxt gəlirsən?
ƏZİZİM Deyirsən ki, yatammıram gecələr, bilirəm ki sıxır səni nə edimlər, necələr Həyatdı bu zaman keçər, sevinc qəmə güc gələr, yorğun ruhun bircə şirin yuxu ilə dincələr Eh… bu dünya belə gəlib beləcə də gedəcək, yaşa ömrü əvvəl- axır bitəcək. Hər açılan günəş üzlü sabahın haqqını ver gözlərinə gülümsə, gecələri qəti qara basmasın, yat yuxunu doyunca keşik çəksin mələklər… Ölüm səni qorxutmasın gecələr, gec ya da tez əcəl ömrə tən gələr Bir də gördün kəfən cismə gen gələr Həyatdı bu zaman keçər, görərsən ki, sevinc qəmə güc gələr, yorğun könlün bircə şirin yuxu ilə dincələr…
ŞƏKİLLİ KİTAB Şəkilli kitab kimisən Oxumaq olmur Tikanlı gül kimisən Qoxulamaq olmur Bürkülü yay kimisən Yuxulamaq olmur Nədi bu əlimdən Çəkdiyim zülüm Alovum sönübdü Sovrulur külüm…
ƏRİKLİ Uzaqlardan çox uzaqlardan dumanlı, yuxulu tarix boylanır… Azğın düşmən hiylə ilə talan etmiş obasını, elini. Alov tutmuş dağlarında durnaların telini. Bulandırmış Əriklinin çayını, duymamışlar harayını, hayını. Zəngəzurdan köç eyləmiş Laçına Əriklinin ərənləri, ərləri məskən salmış, oba qurmuş zəhmət ilə ömür sürmüş atı, öküzü arıq, itləri yallı ruhu gözəl adamlar… Çox görmüşlər bu hüzuru yağılar… yenə də hücum etmiş Can Laçına rus köpəyi dığalar yenə viran qalmış eli, obası Bakıya pənah gətirmişlər ərənlər zəhmətkeş arıların gözü tox olar amma bal arısının yuvasına baldan ötrü çomaq salan çox olar Və beləcə yara olmuş yar Laçın Bax, beləcə yetim qalmış Ərikli… İllər keçmiş zaman yetmiş qisasını yaman almış ərənlər əhsən demiş igidlərə görənlər Yenə qartal qanad çalır havada, yenə bülbül cəh cəh vurur yuvada Uzaqlardan çox uzaqlardan Ərik çiçəklərinin zərif qoxusu gəlir qələbədən xumarlanan könlümün xəyallarda dumanlanan beynimin Ərikli, çiçəkli yaylaq eşqilə həzin yuxusu gəlir…
QIZIM Qoxusu ətir nəfəsi meh göz yaşları şeh qızım Qolları çərpələng kiprikləri çətir qızım Apar məni uşaqlığıma bir az gizlənqaç bir az bənövşə-bənövşə, bir qucaq gülüş gətir qızım… Saçları kömür gözləri ömür qızım Bugünüm, sabahım sevgim, sınağım… körpə sonam, son nəfəsimdə anam qızım…
Elə darıxıram ki…. Ürəyim narahatdır… Görən dura bilirsən Zəngli saat səsinə? Yenə yarı yuxulu İşinə tələsirsən? Yenə səhərə kimi Gecə oyaq qalırsan? Televizor yanılı Telefona dalırsan?.. Söylə bir dəfə olsun Məni yada salırsan? Məndə bildiyin kimi… Başını buraxmışam Çoxdandır ki, sevməyin. Olar sənə siz deyim? O qədər yadlaşdıq ki, Siz Allah inciməyin…
