Oğlanlarım, mən sizin yerinizə olsaydım atamı çox sevərdim Adına şeir yazardım hətta. Alnı nədi, heç qoymazdım şəkilləri qırışlana
Yadıma salardım O mənim beşiyimin kəndirini tavana necə mismarlamışdı, Mən də onun baxışlarını könlümə elə yazardım.
Sizə iki şeir yazdım, oğlanlarım Birini uşaqlığınıza, Bunu da böyüklüyünüzə… Birin qucağıma alanda Birini qucağımdan düşürəndə…
Mən dəqiq bilirəm, Bütün ataları övladları öldürür Bunu bilirsinizmi, siznənəm, eyy Hə, siznən Onnan Sənnən…?
Bütün ayrılıqlar qəflətən və özü də səbəbsiz olur. Ağlınıza gəlirmi ki, bir gün atanızın ayaqqqabılarını Qapıda görməyəcəksiniz? Ən birinci qapıdan ayaqqabılar yığışdırılır, Adamı yaman yandırır ayaqqabı yeri…
Dəfn mərasimi qədər həyatda qəddar heç nə yoxdur… Sizin yerinizə olsaydım bunu həmişə yadımda saxlardım.
Yuxudan tez durardım ki, atamı çox görüm Başdaşı üçün şəkillərinə baxmazdım… Öləndən sonra şeirlərini oxumazdım
Mən sizin yerinizə olsaydım atam haqqında xatirə danişmazdım….
Öz yanına apar məni! Ey xəstə könlüm dərmanı, Dərdim var, bəs dərman hanı?! Tərk edəndə bu dünyanı, Əymə yolum sağa-sola düz, yanına apar məni! Ata, burda tənha qoyma, öz yanına apar məni! * * * Yağış yağar, çətirim sən, Çiçək qoxan ətirim sən, Hər bir misram, sətirim sən, Deyəcəyəm şirin-şirin söz, yanına apar məni! Ata, burda tənha qoyma, öz yanına apar məni! * * * Gözüm yolda, könlüm səsdə, Ruhum sıxılır qəfəsdə. Alovlanıb sinəm üstə, Dayanmadan yanar-sönər köz, yanına apar məni! Ata, burda tənha qoyma, öz yanına apar məni! * * * Gör, nə yazdı Fələk qarı?! Məlul qoydun dostu-yarı… Bu cavabsız sualları Bircə-bircə cavablandır çöz, yanına apar məni! Ata, burda tənha qoyma, öz yanına apar məni! * * * Saçlarıma saldın dəni, Yaşatdın dumanı-çəni. Boynubükük bənövşəni Qoyma qala kol dibində üz, yanına apar məni! Ata, burda tənha qoyma, öz yanına apar məni! * * * Həyat fani, ömür yalan, Ey canını candan alan! İlişib üzümdə qalan Öz əlimlə qapatdığım göz, yanına apar məni! Ata, burda tənha qoyma, öz yanına apar məni! * * * Sən qəbirdə yata-yata, Mənim üçün ömür xəta! Hey deyirdim: “Yaşa, Ata, Oğulların toy günündə süz, yanına apar məni! Ata, burda tənha qoyma, öz yanına apar məni! * * * Heç kim gəlmədi dalınca, Tanrı canını alınca… Əcəlimə az qalınca Əzrayılla gəl canıma döz, yanına apar məni! Ata, burda tənha qoyma, öz yanına apar məni!
Atam vay! Qandı gözü, əl vurmayın, toxunmayın ağrıyır, Nalə çəkib neçə-neçə könülləri dağlıyır, Taleyimdə xoş nə varsa, qapısını bağlıyır. Qaysaqlanmır, təpələnmir içimdəki yaram vay! Sənsiz haram ağrımayır, can ay Ata, haram vay! * * * Gözümüzdən axan qan-yaş ümmanların selidi, Əllərinə həsrət qalan, qızlarının telidi. Qorxmuram ki, ad qoyarlar deyərlər ki, dəlidi! Yoxsa gəlib bir ömürlük başdaşını saram, vay! Sənsiz haram ağrımayır, can ay Ata, haram vay! * * * Düz otuz beş il yaşadım, hər ötən gün rəngarəng, Həm arxamdın, dayağımdın, həm ömrümə bərbəzək! Evin uçsun mərdimazar, gələn gündən bizə dəng, Həyatıma bir rəng qatdı, başımdakı qaram, vay! Sənsiz haram ağrımayır, can ay Ata, haram vay! * * * Sən yoxsansa, mən də yoxam, bır quruca nəfəsəm, Arzuları ürəyində həbs olunan qəfəsəm, Susdurmayın, innən belə “Ata!” hayqıran səsəm! Çıxıb getdin, mənsə hələ bu dünyada varam, vay! Sənsiz haram ağrımayır, can ay Ata, haram vay! * * * Həyat hələ davam edir, gecə düşür, gün batır, Hamı girir, isitdiyin isti yataqda yatır. Bir ucuzca ölüm nədir, Tanrım, mənə tez çatdır! Yaşadığım hər bir anım mənə olsun haram, vay! Sənsiz haram ağrımayır, can ay Ata, haram vay! * * * Nə yerdəyəm, nə göydəyəm, nə evdəyəm, nə çöldə, Nə dağdayam, dərədəyəm, nə çaydayam, nə göldə! “Səbr elə! Dözümlü ol!”-demək asandı dildə, Tabutumda inildəyir şaqqalanmış param, vay! Sənsiz haram ağrımayır, can ay Ata, haram vay! * * * Sakit durma, Ulu Tanrım, dərgahından danış-din! Can alanda, can verəndə Atama nə çəkdirdin?! Bir kənarda susmuş idim, necə məni dindirdin, Dünya mənə dar gəlməyir, mən dünyaya daram, vay! Sənsiz haram ağrımayır, can ay Ata, haram vay!
Torpaq. Doğulandan gözəyirmiş, Soyuq, üzüqara torpaq. Biz pay verdik uddu səni Qara torpaq, qara torpaq! * * * Boş qalan yatağın-yerin Gah isinir, gah da sərin Sinəmizdə açdı dərin Yara torpaq, yara torpaq! * * * Gedən gedir, qalır qalan. Dünya fani, ömür yalan! Səni əlimizdən alan Qalsın, zəhirmara torpaq! * * * Daha keçmir günümüz xoş! Arxamız boş, önümüz boş. Bir şeir də gəl, ona qoş! Sığmır misralara torpaq… * * * Əcəl çatar, verməz aman Uşaq, körpə, qoca, cavan. Baxmaz yetişəndə zaman Payıza, bahara torpaq! * * * Nə dahisi, nə aqili, Nə alimi, nə cahili. Udur elə diri-diri Baxmır dövlət-vara torpaq! * * * Harayıma, nəfəsimə Bir yol səs verə səsimə. Sıxa məni də köksünə Tezlikilə sara torpaq!
Qalx oğlunun son zəngidi, ay Ata! Bağımızdan gül-çiçək dərəcəkdin, Öz əlinlə toplayıb, hörəcəkdin, Qohumlara qonaqlıq verəcəkdin… A bəxtəvər, əcəb çatdın murada! Qalx oğlunun son zəngidi, ay Ata! * * * Min həvəslə gözləmişdin bu günü, Ay ömrümün bəzəyi, toy-düyünü! Görəmmədin məzmununu, bəyini, Bəs nə deyim indi, qohuma yada? Qalx oğlunun son zəngidi, ay Ata! * * * Dağılıbdı dünyam xaraba, uçuq, Göz yaşlarım düzülüb muncuq-muncuq. Arzuların ürəyimdə tumurcuq, Diləklərin keçmədi ki, həyata. Qalx oğlunun son zəngidi, ay Ata! * * * Ata, səndin hər zaman gərəyimiz, Süfrəmizdə duzumuz, çörəyimiz. Axı necə açılsın ürəyimiz? Başımızda var bu boyda qan-qada. Qalx oğlunun son zəngidi, ay Ata! * * * Xoş nağıldın, heyif pis bitdi sonu. Anlamadıq taleyin bu oynunu. Qəbrin üstə gəlib büküb boynunu, Axı, niyə göz yumdun bu fəryada? Qalx oğlunun son zəngidi, ay Ata! * * * Böyütmüşdün onu əziyyət ilə, Neçə həvəs, xoş arzu, niyyət ilə. Şərəf ilə, şan ilə, şöhrət ilə, İndi bir bax, bu qırılan qanada! Qalx oğlunun son zəngidi, ay Ata! * * * Qolu qırıq aşıqların sazıyam, Tanrı, göndər Əzarayılı razıyam! Nuranəyəm Rafailin qızıyam! Qurban olum, üstümdəki bu ada! Qalx oğlunun son zəngidi,ay Ata!
Ölə bilmirəm! Gəldim öpəm başdaşını, Göydən düşən baş daşını. Gözümdəki göz yaşını, Silirəm…silə bilmirəm! * * * Sən nə çəkdin, necə çəkdin, Gündüz çəkdin, gecə çəkdin, Boşmu çəkdin, heçə çəkdin, Bilirəm…bilə bilmirəm! * * * Bu günümdə, dünümdəsən, Harayımda, ünümdəsən. Gözlərimin önündəsən Gülürəm…gülə bilmirəm! * * * Gör, nə yazdı Fələk qarı?! Gəl, məni də apar barı! Bir yol gəlir sənə sarı Gəlirəm…gələ bilmirəm! * * * Bu nədi, bu nə düyündü? Deyin mənə, kim öyündü?! Can verirəm, düz on gündü Ölürəm… ölə bilmirəm!
Ana, belə olurmuş ayrılıqlar… Atamdan sonra… Sübh açılar… işinə tək gedərsən, Yağış yağar, əsər külək gedərsən, Yavaş-yavaş bu dərdi çək, gedərsən. Ana, belə olurmuş ayrılıqlar! Ayrılıqdan betər dünyada nə var?! * * * Sübh açılar… günəş doğar mənə nə? Körpə olum bas, bağrına-sinənə, Atam alıb, öpüb-oxşasın yenə… Ana, belə olurmuş ayrılıqlar! Ayrılıqdan betər dünyada nə var?! * * * Günortalar… hazır olar yeməyin, Heç kim yeməz, boşa gedər əməyin. Dur, yığışdır! Daha yoxdu köməyin… Ana, belə olurmuş ayrılıqlar! Ayrılıqdan betər dünyada nə var?! * * * Günortalar… heç nəyə həvəsim yox, Can üstəyəm, verməyə nəfəsim yox, Dünya dolu sanki, heç bir kəsim yox! Ana, belə olurmuş ayrılıqlar! Ayrılıqdan betər dünyada nə var?! * * * Axşam olar… gün üfüqdə can verər, Səhər yenə onu bizə dan verər. Kim deyir ki, dərmanı zaman verər? Ana, belə olurmuş ayrılıqlar! Ayrılıqdan betər dünyada nə var?! * * * Axşam olar… ürəyim çox darıxar, Dərdə, sərə doymuşam tox, darıxar. Dünya uçsun Atam ki yox, darıxar! Ana, belə olurmuş ayrılıqlar! Ayrılıqdan betər dünyada nə var?!
