Gözəlliyə baxanda Gözəlliyə baxanda yorğun gözüm dincəlir, Ürəyimə güc, qüvvət, dizimə təpər gəlir. Qalxır ərşi-əlaya, ruhum göyə yüksəlir, Bu vurğunluq tanrıya can almağımdı mənim. * * * Mənzilə çatdırmadı yollarımın kəcliyi, Vədəsiz yola saldım rahatlığı, dincliyi, Bu gün anmaq sevgidən yanıq qalan gəncliyi, Ürəyimi yer-yerdən qanatmağımdı mənim. * * * İndi peşman, pəjmürdə öz qəlbini dinləmək, Bu sozalan yaddaşı təzələmək, çinləmək. Odu sönən illəri təzədən yelpikləmək, Uyumuş duyğuları oyatmağımdı mənim. * * * Gözümün vərdişidi bulaqtək duru axmaq, Qəlbi içdən közləmək, ruhu yandırıb yaxmaq. Yaşımın bu çağında gözəl qız sənə baxmaq, Yanar lalə üstünə qar atmağımdı mənim. * * * Sürəklərdə teylənib ovdan aralı qalan, Ocağı öləziyən, gülü saralı qalan. Nə yarada bilər ki, yardan yaralı qalan, Bu andığım ğrılar yaratmağımdı mənim.
ÜRƏYİM Sevgi uma-uma daşa yamandı, Taleyi, iqbalı daşlı ürəyim. Döndü bir ümmana, çağladı, coşdu, Kükrədi, köpürdü, daşdı ürəyim. * * * Göz açdığım gündən sevgiyə çəkdi, Bu boyda ağrını o niyə çəkdi?! Məni toya çəkdi, şənliyə çəkdi, Bircə yol gülmədi yaslı ürəyim. * * * Əyri cığırlarda vaxtı yubatdı, Nə mənzilə yetdi, nə kama çatdı. Gecəni əritdi gündüzə qatdı O qançır gözləri yaşlı ürəyim. * * * Yaralı bir quşdu qəfəs sinədə, Baxmır saçlarıma düşən dənə də. Kövrək bir buluda dönüb yenə də Payızlı, çiskinli, qışlı ürəyim. * * * Ilahi bir gözəl durur qarşımda, Təzə bir sevdanın odu başımda… Anamı ağladır əlli yaşımda Mənim bu on yeddi yaşlı ürəyim!!!
SƏN… Sən taleyin bəxş etdiyi töhfəsən, Bir təkrarsız, bir ilahi lövhəsən. Şairini aparanda məhvə sən İnsafı da, mürvəti də unut get Üzündə ay, saçlarında bulud get. * * * Nə şumalsan, rəndədənmi çıxmısan, Allahdanmı, bəndədənmi çıxmısan? Aymı, günmü yoxsa sənmi çıxmısan? Dünya belə yaraşığı görməyib, Üzündəki bu işığı görməyib. * * * Səni gördüm huşum çıxdı başımdan, Bir qərinə yaşım çıxdı yaşımdan. Alov qalxdı torpağımdan, daşımdan, Közlənərsən, alışarsan çıxıb get, Mən fağırı birdəfəlik yıxıb get. * * * Mən üzülsəm möcüzədən, sehirdən Sənin kimi tanrı yazan şeirdən, Əzrail da gəlib çıxar böyürdən. Varağından qaralayar adımı, Gözlərimdə kül eləyər odumu. * * * Musa, bəlkə sözün çatdı hədəfə, İnci düzdün, ürək üzən sədəfə Nişangahda əlin əsir hər dəfə, Ömrün boyu vurammırsan onluğu, Sona qədər izləmirsən sonluğu!
YUXUDA GÖRDÜM Kİ… Yuxuda gördüm ki, saraydayam mən, Xalı döşəməli geniş bir saray. Ayrı bir həşirdə, haraydayam mən, Qapılar açılır önümdə tay-tay. * * * Gördüm başı açıq, ayağı yalın, O başa-bu başa gəlib gedirəm. İçində itmişəm yaşılın, alın, Bir şahzadə qıza təzim edirəm. * * * Başına qoyduğu zərli tacından, Üzündə ay doğur, gün halələnir. İncilər, almazlar yağır saçından, Baxıram üstümə işıq ələnir. * * * Uçmaq istəyirəm, bir himə bəndəm, Tanrıdanmı gəlir bu boyda işıq?! Hər təzim etdikcə göyə büləndəm, Qürur yaşayıram qorxu qarışıq. * * * Baxır, gülümsəyir şahzadə gözəl, Qəlbimdən keçəni gözümdən duyur. İşarə edir ki, bir yaxına gəl, Nədir iltimasın, ərz elə, buyur… * * * Dinmək istəyirəm tutulur dilim, Mənə nələr deyir bu heyrət, nida? Qəfildən alışır çəmənim, çölüm, Mən səni görürəm demə yuxuda. * * * Sakitcə üzünə boylanıram mən, Baxışın mehriban, gözlərin duru. Yuxuda yuxudan oyanıram mən, Sən günün işığı, sən ayın nuru. * * * Ağzım yaman yerdə dirənib dağa, Yanıl yanaqların bir dağ laləsi… Məni öldürməyə, ya yaşatmağa, Bəs edər əlinin bir işarəsi. * * * Əmr elə, cəlladlar boynumu vursun, Nə əcəb görünmür, bəs onlar hanı? Çağır fərraşların çubuğa tutsun Səndən sevgi uman kövrək insanı. * * * Duyğulu bir qəlbin tamam bəsisən, Bülbül istəyim var dil-dil ötməyə. Sən mənim könlümün şahzadəsisən, Hazıram bir ömür səcdə etməyə!
AXŞAMDAN YAĞAN BU YAĞIŞ Axşamdan yağan bu yağış Gecəni sona yetirdi. Göyün yerə deyəcəyi Nə varsa, ona yetirdi. * * * O dolan qara buludlar Sübhə kimi damcıladı. Payızın göz yaşlarını Qansız külək qamçıladı. * * * Mən də yağdım ağ varağa Gilə-gilə, damcı-damcı. Kirpiyimdə salxımlandı Ürəyimdən qopan sancı. * * * Ac köçkünlər muncuq-muncuq Avropanın yaxasında. Bu sahibsiz məzlumların Kimdi duran arxasında?!… * * * Arxalı qaniçənlərin Əmri qandı, hökmü qandı… Bu dünyanın hər yerində Ölən ancaq müsəlmandı! * * * Axşamdan yağan bu yağış Ilmə-ilmə sökür məni. Yurdsuzların yurd gəzimi Bir üsyana çəkir məni. * * * Elə yanıb yaxılıram, Söz ağzımda kömürləşir. Xocalıda ruhlar gəzir Dərd ömrümdə ömürləşir. * * * Cövlan edir dalğa, tufan, Bu dəryada sal köməksiz. Külək vurur, qayıq aşır, İnsan oğlu, qal köməksiz… * * * Batır gücsüz qoca, qarı, Körpəyə bax, əl-qol atır… Bu boğulan məzlumların Ah, naləsi hara çatır?!… * * * Hara çatır haqsızlığın Batırdığı haqqın səsi?! Aman allah, bu dəhşəti Bir daha kimsə görməsin! * * * Axşamdan yağan bu yağış Ürəyimə damcılayır. Külək çöldə yağışı yox, Evdə məni qamçılayır!
BU SƏNİN DEDİYİN SEVGİDİ Seyrələn saçların ağına gəlir, Boranlı, çiskinli dağına gəlir. Ömrünün ixtiyar çağına gəlir Demə daşan selim səngidi vallah, Bu sənin dediyin sevgidi vallah. * * * O gülü bu sayaq üzə bilməzdin, Arxayın, təmkinli gəzə bilməzdin. O boyda sevincə dözə bilməzdin Onunçün yollarda ləngidi vallah, Bu sənin dediyin sevgidi vallah. * * * Bilməzdim “hə” imiş dilindəki “yox”, Onluğa hədəfmiş kipriyində ox. Mən elə sevirəm bu sevgidən çox Ömrün qocalıqla cəngidi vallah Bu sənin dediyin sevgidi vallah.
NEYNİRDİN ŞAİRİ YARADIB, ALLAH Bağladın həyata min sirli bağla, Qəlbinə coş dedin, gözünə ağla. Bir belə ağrıyla, bir belə dağla Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * O, dönə bilmirsə kor ağacına Ya batan gəminin dor ağacına. Quş olub uçmursa dar ağacına Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Aldanıb kimisə öyəcəkdisə, Sonra öydüyünü söyəcəkdisə. Kükrəyib “Həqq mənəm” deyəcəkdisə Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Ərzi hökmdara yetməyirdisə, Dərdi, şikayəti bitməyirdisə. Zindana könüllü getməyirdisə, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Qılınctək kəsməyən şeirə nə deyim, Şeirdən gələcək xeyirə nə deyim? Bu bitib-tükənməz sehrə nə deyim, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Onu zaman-zaman oda salırsan, Öldürüb sonra da yada salırsan. Səndəmi şeirlə nəfəs alırsan, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Günəşə calanan hörükmü gəzdin, Zamana od vuran körükmü gəzdin, Yoxsa öz dərdinə şərikmi gəzdin, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Yurdu dərd bürüdü, ələm götürdü, Ürəyi yananlar qələm götürdü. Yeri də, göyü də bu qəm götürdü Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Sirrinə müvafiq elmin yoxdumu, O elmə yönəlik filmin yoxdumu, Bizə bundan artıq zülmün yoxdumu? Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Ömrümüz-günümüz bir yuxu, röya, İllər ötüb keçdi… Yaşadıq guya?! Şeirlə düzələn deyilsə dünya, Neynirdin şairi yaradıb, allah?!
BİLMİRƏM Ürəyim dönübdür ağlar bir neyə, Hardan tapdı məni qəza, bilmirəm? Göylərlə əlaqəm yoxdumu deyə Yerin yer dərdini yaza bilmirəm?! * * * Əlimdən, dilimdən daş asılıb daş, Sözümdən tez gəlir gözümdəki yaş, Elə yazılıb ki yazım, a qardaş, Ömrüm sona yetir, poza bilmirəm. * * * Qocalıq günbəgün qəddimi əyir, Yanımdan yel ötsə dizim titrəyir. Yaş artır, önümə daş diyirləyir, Daha düz yolda da gəzə bilmirəm. * * * Tanrıya çatmırsa səsim, xitabım, Deməli bağlanıb şeir kitabım. Daha bu hicrana qalmıyıb tabım, Daha bu həsrətə dözə bilmirəm. * * * Musa, su üstündə susuz qalmışam, İçmək yasaq olub, içdən yanmışam.. Təşnə olduğumu ancaq danmışam Varmı bundan ağır cəza, bilmirəm?!
ŞEİR MÖCÜZƏDİR Haçan ağ ümidi üstələyir qəm, Mənə qəhqəh çəkib qara şər gülür. Elə ki, şeirdən uzaq düşürəm Yerdən də, göydən də əlim üzülür. * * * Sağalmaz göynəkdir könül yaramda, Şeir möcüzədir, – danışsam haqla. İlham bir körpüdür mənim aramda, Göydə mələklərlə, yerdə torpaqla. * * * Açılsın gözümdə göylərin qatı, Uçmaq eşqim varsa ölməyəcəyəm. Əzrayıl da bilsin mən bu həyatı Şeirsiz bitirə bilməyəcəyəm!
Hər iki qələm dostumuzu həm Beynəlxalq Yazıçılar günü, həm də doğum günləri münasibəti ilə təbrik edir, həyatda və yaradıcılıqda yeni-yeni nailiyyətlər arzulayırıq! Uğurlarınız bol olsun!
Yazıçılıq… Bu sənətdir, yoxsa istedad? Yalnız öz istedadına güvənərək, ölməz kitab yazmaq mümkün deyil. Amma günlərlə masa arxasında əyləşib, özünü yazmağa məcbur etməklə də milyonların ağlını və qəlbini fəth edəcək sətirlər yaratmaq mümkün deyil. Müəllif eyni zamanda üç kainatda yaşayır və bu dünyaları birləşdirməyə çalışır – bizi əhatə edən material aləm, bizim daxilimizdəki məni aləm və bunların sərhəddində yaranan bizim şəxsi aləmimiz. Kitablar insanları böyük əməllərə ilhamlandırır, həyatdan küsmüşlərə ümid və məslək verir, xilas edir, istiqamətləndirir. Gözlərini açır və yol göstərir. Kitab – ən böyük həmsöhbətdir.. Onun müəllifi isə – sənin yaxınına, ən anlayışlı dostuna çevrilən dahidir. Beynəlxalq Yazıçılar Gününüz mübarək olsun! Hörmətlə: Pərvanə Salmanqızı
