19 Mayıs – Atatürk’ün Doğum Günü
TÜRKİYƏDƏ MİLLİ AZADLIQ HƏRƏKATININ BAŞLANMASI GÜNÜ
AKİF ABBASOV
SUİQƏSD PLANI
(hekayə)
Levonla Sərkis əllərini iplə sarıdıqları türk zabitini dilə tutmağa çalışırdılar. Onun saçları qarışmışdı, sir-sifəti qan içindəydi. Hərbi geyimi bəzi yerlərdən cırılmışdı. Levon deyirdi:
– Sən Baş komandanın mühafizəçisən. Yaxşı bilirsən ki, indi sənin taleyin bizim əlimizdədir, bizim mərhəmətimizdən asılıdır. İstəsək, buraxarıq, çıxıb gedərsən evinə-eşiyinə. Sən ağılsız deyilsən. Bilirsən, dediklərim ayrı-ayrı şeylərdir. Birinci halda görbagor olacaqsan. Torpağın altında sümüklərin də çürüyəcək. İkinci halda sağ qalacaq, arvad-uşağının yanına gedəcəksən. Yunan ordusu sizdən güclüdür. Bu orduya başqa dövlətlər də dəstək verirlər. Mustafa Kamal başınızı piyləyib, siz də düşmüsünüz əli yalın ortaya ki, biz də vuruşuruq. Heç nəyə nail ola bilməyəcəksiniz. Yunanlar sizi qırıb axırınıza çıxacaqlar. İnanmırsan mənə?
Türk zabiti özünü tox tutdu:
– Siz türk əsgərlərini yaxşı tanımırsınız. Son damla qanlarına qədər vuruşacaqlar.
Sərkis istehzalı bir gülümsəyişlə soruşdu:
– Bəs sonra? Sarıqamış faciəsi yadınızdan çıxıb? Hamınız qırılandan sonra ağlınız başınıza gələcək? Ankaranın yolu açılacaq. Buna əmin ola bilərsən. Belə məlum olacaq ki, siz nahaq yerə döyüşmüsünüz. Onda yerdə qalanlar sizin orduya da, Baş komandanınıza da lənət yağdıracaqlar.
– Bu sizin xam xəyallarınızdır. Qələbə həmişə bizimlə olub! Türk ordusuna da, Baş komandanımıza da həmişə alqış deyiblər!
Bu dəfə Levon sözə başladı:
– Çal Dağı əldə saxlamaq üçün dəridən-qabıqdan çıxdınız. Nə oldu axırı? Haymanaya doğru çəkildiniz.
Türk zabiti özünü sındırmayaraq inamla dedi:
– Bizdə belə bir atalar sözü var: “Bir işin önünə baxma, sonuna bax”. Geri çəkilmək hələ məğlubiyyət deyil.
Sərkis get-gedə hövsələdən çıxdığını hiss edirdi. Öz-özünə: “Dəli şeytan deyir, vur, öldür bu türkü” deyə fikirləşirdi. Lakin özünə toxtaxtlıq verdi, yadına saldı ki, onlar tapşırıq alıblar, həmin tapşırığı yerinə yetirməlidirlər:
– Sözümü kəsmə, qulaq as. Yunan ordusu fürsəti əldən verməyib Haymana üzərinə hücuma keçdi. Hərbi sursatınız çatmır. Ərzaq sarıdan da qıtlıqdır. Az qalırsınız bir-birinizin ətini yeyəsiniz. İndi yunanlar Haymana dağını da tutublar. Döyüşlərdə, bilirsən, nə qədər canlı qüvvə itirmisiniz?
Levon qəh-qəhə çəkdi:
– Sayı yox, hesabı yox. Min nəfərə yaxın əsgər, səksəndən artıq zabit. Elə bilirsiniz itkilərinizdən xəbərimiz yoxdur?
Türk zabiti onların məqsədini öyrənmək üçün soruşdu:
– Təklifin nədir?
Uzaqdan çaya sarı su götürməyə gedən döyüşçülər göründülər. Yunan zabiti ilə Sərkis tez dönüb baxdılar. Onların türk əsgərləri olacağından qorxub diqqət kəsildilər. Məlum oldu ki, yunan döyüşçüləridir. Dərindən nəfəs aldılar.
Sərkis türk zabitinin sualına cavab olaraq dedi:
-Bizə sizin baş komandanın ölüsü, ya da dirisi lazımdır. – O, bir kisə çıxararaq göstərdi. -Bu, qızıl kisəsidir. Sənə çatır. Biz deyənlə durub-otursan əlavə mükafatın da olacaq.
Türk zabiti ikrah hissilə dilləndi:
-Sizin millətin qanında var bu satqınlıq, yaramazlıq, şər toxumu səpmək, ara qarışdırmaq, ara düzəltmək. Sizin xəmiriniz pis-pis işlərlə, hiylə və məkirlə, xəyanətlə yoğurulub. Həmişə yediyiniz qaba tüpürmüsünüz.
Levon əlini qaldırıb onu vurmaq istədi, Sərkis qoymadı. Levon mühafizəçiyə dedi:
– Ömründə bir dəfə sən də yediyin qaba tüpür. Qorxma, dünya dağılmaz. Əvəzində azadlığa, var-dövlətə çatarsan.
Türk zabiti acı-acı güldü:
– Onda mən türk yox, erməni olardım. Məni öldürə bilərsiniz. Fəqət qulağınızda sırğa edin. Biz Çanaqqala müharibəsi, İnönü döyüşləri kimi Sakarya meydan müharibəsini də udacağıq. Vətənimizi düşmənlərə verən deyilik! Ölkəmizə sahib çıxmaq arzunuz da gözünüzdə qalacaq! Torpağımıza soxulan, soxulmaq istəyən soxulcanların, ilanların biri də cəzasız qalmayacaq! Yadınızda saxlayın: yırtıcı quşun ömrü az olar!
Sərkis acığından az qaldı bomba kimi partlasın. Birtəhər özünü ələ alaraq dedi:
– Gəl daşı tök ətəyindən, tərslik eləmə.
Sərkis üzünü Levona tutaraq dilləndi:
– Ara, bu musurman həmişə belədir. Xeyrini bilmir, sonra peşman olur.
Türk zabiti:
– Səhvin var, – deyə cavab verdi.
Sərkis hədə-qorxudan kar aşmadığını görüb az qala yalvarmaq həddinə gəldi:
– Gecə qara, cücə qara. Axşam düşəndə fürsət tap, bıçağı sapla Mustafa Kamalın ürəyinin başına, ol dünyanın xoşbəxti.
Fəqət türk zabitini ələ almaq qeyri-mümkün idi. “Yox!» deyib durur, inadından dönmürdü:
– Xəyanətkar millətin verdiyi vəd də yalan olur.
Sərkis onun yumşaldığını zənn edərək sevinəck:
– Levon, eşitdin, o bizə inanmır, – dedi. – Elə isə mükafatını qabaqcadan veririk.
Sərkis ikinci kisəni də çıxartdı. Hər iki kisəni onun ayaqları altına tulladı.
Türk zabiti ayağı ilə kisələri vurub kənara atdı:
– Hər dəfə ermənilərə rast gələndə onların nə qədər rəzil və murdar olduqlarına bir daha əmin oluram. Yunanlar, Çal Dağı və Haymananı ələ keçirsələr də, onların durumu heç də ürəkaçan deyil. Bizim də bunlardan xəbərimiz var. Bizim bir həmləmiz yetər ki, yunanlar geri çəkilsinlər. Siz erməniləri insan yox, şeytan doğub. Doğan yerdə onun qarnına şiş bataydı. Mən sizə nifrət edirəm…
Türk zabiti Levonun üstünə atıldı, ayağı ilə Sərkisi də vurdu. Levonla Sərkis türk zabitini yerə yıxıb əzişdirdilər. Onun müqavimət göstərdiyini görüb bıçağı sinəsinə vurdular.
Türk zabiti yerində qıvrılaraq:
– Məhv olsun düşmən!- dedi. – Yaşasın Baş komandan! Mustafa Kamal paşaya, türk ordusuna eşq olsun! Yaşasın azad və müstəqil Türkiyə!
Türk zabiti aldığı yaradan canını tapşırdı.
– Mən bu türkləri yaxşı tanıyıram. Bunlar öz rəhbərlərinə xəyanət etməzlər. Ölənə kimi vuruşacaqlar. Zabitin dediklərində həqiqət var. Əlac özümüzə qalıb. Qızılları götür, əkilək. Gəlib çıxan olar, atamızı yandırarlar.
Bu sözləri Levona Sərkis dedi:
Ermənilər tez durduqları yeri tərk etdirlər.
Müəllif:Akif ABBASOV
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<<<<WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ>>>>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru