<I>
Günü-gündən dəyişir insan,
həyatın zəlzələsində
bir daş olur insan.
Hər zəlzələ bir iz qoyur, gedir
ruhun torpaqlarına bir çat olur gedir
Doğma bir baxışın ögeyliyində,
cəsədtək soyuq əllərin “istiliyində”,
həyatın qanlı dişlərində
əriyir suya dönür insan.
Buzları əriyir, axır həyata,
yelkən açır uzaqlara.
Coşur, dalğalanır
ona dil uzadanlara
bəzən səssizcə
sinə gərir sərt qayalara.
Bəzən coşaraq, bəzən aram-aram,
su kimi axaraq yaşayır insan.
Bəzən böyük bir dəniz,
bəzən bir gölməçə,
bəzən həyatın yükləriylə dolur
sel olur, ətrafı dağıdır insan.