1. Nigar Arif biraz sizi tanıyaq?
Mingəçevirdə anadan olmuşam, lakin 2010-cu ildə ADPU-nun ingilis dili müəllimliyi ixtisası üzrə universitetə daxil olandan bəri Bakıda yaşayıram… Bir müddət öz ixtisasım üzrə müxtəlif kurslarda çalışmışam, daha sonra isə turizm sahəsində işləməyə başladım… Şairlik fəaliyyətimlə isə yəqinki artıq tanışsınız…)
2. Müəllimlik şairlik, sizə daha çox hansı doğmadır əlbəttə də ki, müəllimlik də ali peşədir İkisi bir arda çətin deyilmi bir yandan şagirdlər bir yandan da yazı pozu?
Müəllim olmaq uşaqlıq arzum olub, həm öyrənməyi sevmişəm, həm də öyrətməyi… Bəlkə də müəllim ailəsində doğulduğum üçün o qədər həvəskar idim… Yadımdadırki, bir dəfə uşaqlarla həyətdə “müəllim oyunu” oynayarkən ibtidai sinif müəllimim bunu görmüşdü, təbii ki dərs keçən şəxs mən idim (həmişə müəllim qismində mən olardım) və niyəsə müəllimimin məni bunu görməsindən çox utanmışdım) şükür ki, böyüyəndə arzuma çatdım, lakin hazırda müəllimliklə məşğul olmuram… Elə şairliyə də məktəb yaşlarımdan başlamışam və hər ikisi mənə çox doğmadır. Ana övladlarıni bir-birindən ayırmadığı kimi, mən də onları ayırmıram)
3. Uşaqlıq xatirələrinizdən ən yadda qalanı nə olub?
Pişiklə danışmağım… Çox xəyalpərəst uşaq idim… Həmin vaxtlar davamlı olaraq bir filmə baxırdıq “ Heyvanların əfəndisi”… Orada baş rolda bir qəhrəman var idi ki, heyvanların gözlərinə baxaraq onlarla danışa bilirdi və mən də bundan çox təsirlənmişdim, eynisini bacarmaq istəyirdim… Bir dəfə dərsdən evə gələrkən binamızda bir pişik gördüm, ağzında ciyildəyən nəsə vardı, sərçə balasıdır deyə düşündüm və çox yazığım gəldi… Filmdə edildiyi kimi pişiyin gözlərinə baxdım və çox ürəkdən həmin “sərçə”ni buraxmasını xahiş etdim… Bir neçə saniyə pişik qarşımda gözlərimin içinə baxdı və sonra sakitcə ağzındakini buraxıb üzünü döndərib getdi… Yerimdəcə donub qalmışdım, o həqiqətən məni başadüşmüşdü… Həmin “sərçə” sandığım isə sən demə balaca siçan balası imiş, pişikdən qurtulan kimi harasa qaçdı…)
4. Bəs indi necə xəyalpərəstsiniz evinizdə pişiyiniz var?
Uşaq vaxtı müxtəlif heyvanlar saxlamışam, məsələn hədiyyə olaraq tutuquşu almışdı atam… həyətdə itimiz, dovşanımız olub… amma evdə pişik saxlamağa icazə verilməyib, hələ də yoxdur… Xəyalpərəstliyə gəlincə isə şairəmsə yəqinki hardasa hələ də xəyalpərəstliyim qalıb…) Şairdə bu da olmalıdır deye düşünürəm…
5. Ən çox işləndiyiniz mövzular nələrdir?
Ən çox- həyat, yaşam, ömür, sevgi...
6. Ən böyük dəstəkçiniz kim olub atanız , yoxsa ananız?
Ən böyük dəstəkçim anam olub, elə ilk şeirimi də ona oxumuşam, həmişə məqsədlərimə çatacağıma inanıb…
7. O, şeir yadınızdadırmı?
Bahara aid idi, əzbər yadımda qalmayıb, lakin mənə uğur gətirmişdi, ilk həmin şeirimlə məktəb müsabiqəsində birinci olmuşdum…)
8. Hansı müsabiqələrə qatılmısınız uğurlarınız nə olub?
İlk uğurum az əvvəl də qeyd etdiyim kimi məktəb vaxtı və ilk yazdığım “Bahar” şeiri ilə olmuşdu. Müsabiqədə 6-cı sinifdən başlayaraq 11-ci siniflərə qədər şagirdlər iştirak edirdi, mövzu bahara aid olmalı idi…Mən də həmin vaxt 6-cı sinifdə oxuyurdum, lakin həmin şeiri beşinci sinifdə yazmışdım və heç gözləməsəm də birinci seçildim, yazmağa özgüvənim və inamım da elə həmin gündən sonra başladı… “Sovqat”, “ Tumurcuq” qəzetlərində dərc olunurdum…Sonrakı məktəb müsabiqələrdə də qalib olmuşdum… İnşalarım həmişə fərqlənirdi… Bir neçə dəfə şəhər üzrə ingiliscə inşa yarışmalarında qalib seçilmişdim… Universitet vaxtlarımda bir müddət ədəbi mühitdən uzaqlaşdım…Lakin ixtisasımı bitirdikdən sonra AYB-nin “lll Gənc Ədiblər Məktəbi”nə qatıldım, orada gənc nəslin, yaşlı nəslin nümayəndələrini, indi yaxşı tanıdığım şair, yazarları tanımağa başladım,iki il sonra məzun oldum, həmin illərdə “Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi”nə də üzv seçilmişdim… Qəzet, jurnallarda, internet saytlarında yenidən dərc olunmağa başladım… Bir neçə verilişə dəvət aldım… 2019- cu ildə dünyanın 52 ölkəsindən 150 tanınmış şairin iştirak etdiyi Avrasiya Materikinin ədəbiyyat üzrə beynəlxalq lV “LİFT “ Festivalına Azerbaycandan seçilən şairlər arasında mən də oldum… Orada dünya şairləri ilə tanış oldum, onlarla söhbətim maraqlı keçdi, şeirlərimlə tanış oldular… O gün bir daha əmin oldum ki, ingiliscə ixtisasa yiyələnməkdə çox doğru seçim etmişəm … Və özümü xoşbəxt hiss etdim ki, belə möhtəşəm şəxslərlə söhbət edə, tanış ola bildim… Bundan sonra orada tanış olduğum və sonradan sosial şəbəkədə dostlaşdığım , şeirlərimlə daha yaxından tanış olan Dünya Ədəbi Festivallarının Direktoru Fernando Rendon tərəfindən dünyanın ən böyük beynəlxalq poeziya festivalı olan “Medillin Festivalının 30-cu il yubileyi”nə – Kolumbiyaya dəvət olundum. Lakin pandemiyayla əlaqədar festival online keçirildi ve orada iştirakım da xarici şairlər tərəfindən bəyənildi, şeirlərimi ingiliscə oxudum, eyni zamanda da ispanca tərcümələri səsləndirilirdi… Həmin festivaldan sonra xaricilərin şeirlərimə marağı artdı, sosial şəbəkədə dünyanın bir çox yerindən şairlərin dostluq təkliflərini aldım, onlardan şeirlərim haqda xoş sözlər eşidirdim… Daha sonra 52 Avropa ölkəsindən – hər ölkədən yalnız bir nəfər şairin karantine həsr etdiyi şeirlə çıxış etməli olduğu Beynəlxalq “Wordtrip Europe” layihesində Azərbaycan təmsilçisi olaraq iştirak etdim… Bu şeir və çıxışım da çoxlarının marağına səbəb oldu, şeir dünyada çox bəyənildi ,müxtəlif dillərə tərcümə olunaraq müxtəlif ölkələrdə, hətta Afrikanın “Kenya” universitetində dünya şairlərinin karantinə həsr etdiyi şeirlərdən ibarət antologiyada dərc olundu… Daha çox beynəlxalq festivallara dəvət almağa başladım, Hindistan, Sansalvador, İtaliya və s. yerlərdə keçirilən Beynəlxalq festivallarda iştirak etdim, şeirlərim qismən müxtəlif dillərə tərcümə edilməyə başladı, İngilis,Montenegro,Türk, Fars, Hindistan, Urdu, İspan, Ərəb,Portuqal dillərində bir neçə şeirim müxtəlif ölkələrdə dərc olundu… Meksikalı yazar Giselli Lucia “ Cardenal Revista” jurnalında mənim haqda bəhs etmiş,tərcümə etdiyi şeirlərimi dərc etmişdi. Montenegroda şeirlərimi həmin dilə tərcümə edən Lena Ruth Stefanovich oradakı məşhur bir jurnala verdiyi yazılı müsahibəsində mənim haqda da danışmışdı… Maraqlısı da budur ki, müsahibə götürən şəxsin özü şeirlərimin tərcüməsini oxumuş və həmin tərcümələri edən Lena Ruth Stefanoviçdən mənim haqda maraqlanmışdı… Bundan başqa Mərakeşdə beynəlxalq “ İnsanlıq və Yaradıcılıq” Forumunun üzvü seçildim, Hindistan jurnalının səhifəsində Azərnaycanlı şair kimi koronavirusla bağlı dünyadaki insanlara motivasiya və dəstək xarakterli çıxışım yayımlandı… Dünyadaki ədəbi fəaliyyətlərimə görə Livan Mədəniyyət səfiri və Mədəniyyət Forumunun rəhbəri Tagred Fayyad tərəfindən, daha sonra Hindistanın “Gujarat Sajitya” Akademiyası tərəfindən və s. sertifikatlarla təltif olundum…
9. Ədəbiyyata yeni gələn gənclər necə sizi qane edirmi oxuyursunuzmu?
İstedadlı gənclər var, sosial şəbəkədə qarşıma çıxan şeirlərə nəzər yetirirəm,lakin mütəmadi olaraq oxumağa işlə əlaqədar vaxtım olmur…
10. Son olaraq nə demək istərdiniz qarşınıza qoyduğunuz məqsədlər nədir hansı Şeirinizi paylaşmaq istərdiniz oxucularınızla?
Məqsədim olduğum hər bir sahədə , hər bir işimdə böyük uğurlara imza atmaq, cəmiyyət üçün xeyirli bir insan olmaq… Son olaraq sizə və bu müsahibəni oxuyacaq hər kəsə təşəkkürümü bildirirəm…
…..Addım-addım….
(Nigar Arif)
Yarpaq-yarpaq tökülərsən içindən,
Şehli qalar dodağında gülüşün.
Qatar-qatar arzuların köçündən,
Əl eyləyər uzaqlara öpüşün.
Bir od düşər ürəyinə beləcə,
Qayğıların cüt asılar yaxandan
Yıxılarsan fikirlərin üstünə,
Ürpənərsən gözündəki baxandan.
Neçə küçə baxışına qısılar,
Unudarsan özün boyda kədəri,
Addım – addım gedənlərin dalınca,
Addım- addım ovudarsan şəhəri.
Əlindəki əsa döyər ağrını,
Ayaqların daşımaz o yükünü,
Düşüncələr ağarar saçlarında,
Kəsə bilməz dərdlərinin kökünü.
Bütün ömrün öz- özünə yad gələr,
Gözün çəkən yollar geri qayıtmaz.
Asta-asta əcəl döyər qapını,
“Yuxu” deyib heç kim səni oyatmaz.
Söhbətləşdi: Alik DƏNİZSEVƏR
ALİK DƏNİZSEVƏRİN DİGƏR YAZILARI
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<<<<WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ>>>>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru