Səadət QƏRİB – Rzayeva Səadət Arif qızı – Goranboy rayonunun Dəlməmmədli şəhərində 10 iyun 1970-ci ildə anadan olub. Orta məktəbi əla qiymətlərlə başa vuran Səadət xanım Gəncə şəhərində Qəmbər Hüseynli adına musiq məktəbində təhsilini davam etdirib. 2 kitab müəllifi, 2023-cü ildən AYB üzvüdür. Şeirləri Azərbaycan və Türkiyə saytlarında, qəzetlərdə, dərgilərdə mütəmadi olaraq dərc olunur. Şeirlərinə bəstələnmiş mahnılar Azərbaycanın titullu (Əməkdar, Xalq) artistlərinin repertuarına daxildir.Səadət QƏRİBin 3 -cü kitabı Türkiyədə çapa hazırlanır. Türkiyə şeir yarışması qalibi, “Ziyadar” mükafatı laureatıdır.
YAZARLAR cameəsi adından Səadət xanımı doğum günü münasibətilə təbrik edir, bütün fəaliyyətində yeni-yeni nailiyyətlər arzulayırıq!
Eşqim uca idi hər şeydən uca, Sevgimi qorudum ömür boyunca. Sarıla bilmədim ona doyunca, Təkcə xatirəyə sarılmağım var.
Bilmirəm həyatda yoxam ya varam , Baxdıqca geriyə sızlayır yaram. Özümü heç bir vaxt bağışlamaram , Ən çox da özümə daralmağım var.
Sən yalandan gülürsən
Haqsızlıq içrə sən ey, lal olub susan qadın, Qərib tənhalığında öfkəsin qucan qadın, Səbri dar ağac edib, özünü asan qadın, Üzün pak, gözün gülür, hər an təbəssümlüsən, And ola o Allaha, sən yalandan gülursən!
Günah mənimdir deyib, özünü qınayırsan, Yaşadığın hər günü qürub Günəş sayırsan, Təbəssümünlə bəlkə , hər kəsi sınayırsan, Gecələr yatır, ölür, sübh səhər dirilirsən, And ola o Allaha, sən yalandan gülürsən.
Yuvasında bir qərib qaranquşa bənzədin, Baharın ortasinda soyuq qışa bənzədin, Sərtləsdi əl-ayağın qaya, daşa bənzədin, Kipriyin kölgəsində sığınıb, gizlənmisən, And ola o Allaha sən yalandan gülürsən.
O nakam arzuları yada salırsan hərdən, Qırılan ümidlərə düyün vurursan hərdən, Ucurub xəyalları, gah da qurursan hərdən, Sən cənnətin qızısan, buluddan süzülmüsən And ola o Allaha sən yalandan gülursən!!!….
Susduğuna inandım
Qələmimin içinə eşqdən mürəkkəb qoysam, Seirlərim sevginin rənginə bürünəcək. Dərddən mürəkkəb qoysam , aglayacaq şeirlər, naley- fəryad edəcək, qəm – qubar görünəcək… Bu gün mürəkkəbim eşq, eşqdən yenə yazıram. Nəğmələrdə , şeirdə sevgimi yaşayıram. Buludlarla dolsam da, Günəşlə ovunuram . Cismən ayrı qalsam da , qəlbimdə qovuşuram. Amma çoxdan eşqimin qırılıbdır dizləri Mən eşqimi böyütdüm , yazdığıma inandım. Ən çox unutqan olan unutmaram deyəndi- Dediklərinə deyil , susduğuna inandım.
Nə biləydim
Nə biləydim, sevinc məndən qaçanda, xəyallar da yarpaq-yarpaq solarmış, Nə biləydim bulud kimi dolanda, yağış mənim gözlərimdən axarmış.
Sevgi dolu , gülərüz bir qız idim, Ürəyimdə kədər izi yox idi. Göyüzündə parlayan ulduz idim, Həyatımda xoşbəxt günlər çox idi.
İndi sənsiz,yaman səssiz olmuşam, Susub duyğularım daha çağlamır. Yerlə göyün arasında qalmışam, Yaralarım nədən qabıq bağlamır?…
Nə biləydim , axı hardan biləydim, Yarım qala bilər eşq hekayəmiz. Hüznə ara verə bilsəydi qəlbim Xatirənlə bəslənərdi sevgimiz.
Yanağıma barmaqların dəymədən, Gözyaşımı qurutmaq çox çətindi. Tanrı yazan yazını yaşamadan , Nə biləydim ayrılıq qismətimdi.
Əziz adamım
Nə gözəl söyləyib böyük Nizami:- “Aldat sən özünü bir ümid ilə, Yeməkdən yaxşıdır ümid min kərə!” Mən də ümid ilə başladım günə..
Səni yaşadacam ürəyimdə mən, Yiğilsa da ora dərd təpə-təpə. Hər səhər “günaydın” pıçıldar dilim, Xatirən üstünə gül səpə-səpə.
Ölümün ,əcəlin gücü yetməz ki, Səni ürəyimdən çəkib almağa İndi əlim sənə çatmasa da bil, Səni bənzədirəm uca bir dağa.
Ümidlə yoluma davam edirəm Qırılıb sınsa da qolum, qanadım. Bir gün yenə sənə qovuşacağam Hər yerdə sən varsan əziz adamım.
Yaman qəribsəmişəm
Elə darıxıram … Sükutun yastığına dayamışam başımı. İntizar gözlərimdə öldürmüşəm yuxumu.. Göylərin kölgəsində, həsrətin qollarında , birgə çəkiləsi dərdimizi,sərimizi çəkirəm səndən xəbərsiz.. Haray edən ürəyimin də səsi batıb, duyğularım susub, fikirlərim qarışıb, gözyaşlarım quruyub. Günlər uzanıb gözümdə, saatlar durub sanki.. Nə gecə bitir, nə gündüz.. Solumu-sağımı bürüyüb sənli xatirələr.. Beynimdə dolanırsan… Evimiz də darıxır sənsiz… Çarəsizcə pıçıldayır dodaqlarım gəl deyə.. Gəl ,qıyma duyğularımın xiffət çəkməsinə.. Axı mən … yaşarkən….ölmədən ölmüşəm… Mən sən gedəli bu dünyada yaman qəribsəmişəm..
Səni özündən çox sevənin varsa
Sevinc də də gözəldi, qəm də gözəldi, Səninlə ağlayıb, gülənin varsa, Buludtət çağlayıb yağmağa nə var Əgər ki göz yaşın silənin varsa.
Bir könül ağrısın “dərməyə” nə var, Dərdini gün üstə sərməyə nə var, Bir canı yar üçün verməyə nə var, Əgər ki qədrini bilənin varsa.
Ürək sirr otağı, alınmaz qala, Həsrət sevənlərçün şirin bir bəla, Həsrətin yanında vüsal da ola, Hicran da gözəldi gələnin varsa.
Ömür keçməkəşli, dərdlər ocağı, Ölüm də bir yandan açır qucağı, Şirindir hər eşqin son ömür çağı, Sevginə bir ağı deyənin varsa.
Ürək qidasıdır sevgi-məhəbbət, Birazca nəvaziş, birazca şəfqət, Bax, odur yaşamaq, odur səadət, Səni özündən çox sevənin varsa!..
İstədim
Həsrətin bıçaqtək səbrim kəsəndə, Zamanın dərisin soymaq istədim. Mənə bic-bic baxan fələyin hərdən, O bic gözlərini oymaq istədim.
Qəlbimin içində bərq vurub sancım, Sürünüb ardımca kölgətək acım, Bəzən də, bir başqa yananda canım, Biryolluq dünyadan qaçmaq istədim.
Qaşların hey çatıb ağlama könlüm, Bu zalım dünyada mən nələr gördüm. Bəzən üsyan etdim, bəzən də küsdüm, Ürək danışanda, susmaq istədim.
Hər kəs yazısıyla dünyaya gəlib, Bir gözüm ağlayıb, bir gözüm gülüb, Dəliqanlı qəlbim onu çox sevib, Sevgim sevinəndə uçmaq istədim.
Haçansa bitəcək bu iztirablar, Yenidən ruhumda olacaq bahar. Yaxşı ki həsrətin ümid yolu var. Ayaq səslərini duymaq istədim.
Ev tikir
Bir qadın var:- Gecələr, Baxın gör nələr tikir. Kərpic – kərpic əruzda, Şeirdən evlər tikir…
Divarları misradan, Pəncərəsi hecadan. Həsrət qoxur bacadan, Şeirdən evlər tikir…
Bənd – bənd artır arzusu, Həcəs bəhri duyğusu. Hər gün qaçır yuxusu, Şeirdən evlər tikir…
Yasəmən, süsən qadın, Hər şeyə dözən qadın, Özündən küsən qadın, Şeirdən evlər tikir….
Qaçmaq istəyirəm çox uzaqlara
Bəzən ətrafimda hər şey qaralir, O zaman bilmirəm gedim mən hara. O anda qəlbindən bir istək keçir Qaçmaq istəyirəm çox uzaqlara.
Elə bir yerə ki, orda ümidin, Qoynunda bir bağı, bir gölü ola, Gölün qıragında kiçik bir koma, Qapısı,bacasi lap uçuq ola.
Qaçmaq istəyirəm o yerlərə ki, Orda gəncliyimi qoyub gəlmişəm. Bu ömür təngnəfəs yanımdan keçib, Mən onun səsini hiss etməmişəm.
İçimde hay- haray salan kelmələr Qəlbimin içinde açıblar yara. Ardımca “ getmə, qal” deyənim de yox, Qaçmaq istəyirəm çox uzaqlara….
Ömür
Zaman axıb gedir, ömür tükənir, Təqvimdən vərəqlər bir- bir tökülür. Mənimlə ağlayır yenə də payız, Ürəkdən ümidlər qopur, sökülür.
Nə zaman qəlbimə bahar gəldisə, Tələsik özünü yetirdi payız. Saralan duyğular xəzəl olduqca, Leysan yağışları töküldü saysız.
Vüsalın yolları görünməz olub, Fələk yollarıma çəkib sədləri. Ürəyim bir köhnə məzarlıq olub, Nə qədər arzumun var cəsədləri .
Kəfənsiz dəfn etdim xəyallarımı, Sevgimin cücərən şirin çağında. Hansı birisini söyləyim indi, Hələ də qalmışam hicran dağında.
Bir yol sevinmədi pərişan könlüm, Bir ürəkdolusu sözüm olsa da Daha vüsalına gümanım yoxdur, Sevdiyim adamda gözüm qalsa da…
İnsan ömür boyu yıxılıb qalxar
Bir gündə yaşarsan bəzən dörd fəsli, Bir anda ömründə şimşəklər çaxar. Bitməz ki həyatın fırtınaları, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar?
Susasa ürəyin zəmzəm suyuna, Dumanlı bir hava çöksə ruhuna, Hay verməzsə ümid, əğər hayına İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar?
Fərq etməz ömrünün hansı yaşında, Səbr bardağın hey ,dolub daşanda, Çarəsiz olmağa məruz qalanda, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar?
Çiynindəki yükün ağır olduqda, Haqsızlıq içində duyduqlarında, Məcbur susduğunda, susduqlarında, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar?
Dünya boyda dərdi daşıyır insan, Yıxılsa da qalxıb yaşayır insan, Bəzən də yenidən başlayır insan, İnsan ömür boyu yıxılıb qalxar.
Yanına çağır
Qayadan süzülən şəlalə kimi Elə süzülürsən yanaqlarımda. Gur -gur guruldayan şimşəklər kimi, Səsin məskən salıb qulaqlarımda.
Bilmirəm nə edim darıxanda mən, Çarəsiz gözlərim dikilir göyə. Elə dolmuşam ki buludlar kimi Ürəyim ayrılıb iki hissəyəə
Bağışla ,hələ də yaşayıram mən, Kaş buna yaşamaq deyə bilsəydim. Gücsüz görünməyə ixtiyarım yox, Kaş yenə ürəkdən gülə bilsəydim.
Sən orda mənsizsən, mən burda sənsiz. Belə ayrılıqlar ağırdan ağır. Mən səni çağıra bilmirəm axı, Nə olar sən məni yanına çağır.
Sığınmışam misralardakı sənə (esse)
Bir səssizlik var bu qürbət şəhərdə, Bəlkə də qəlbimin gurultulu səsindən qulaqlarım duya bilmir şəhərin küylü səsini, Bəlkə də qulağım kar olub səslərə… Yaşamla ölüm arasındakı yolda yürüyərək yaşamaq üçün çabalıyıram.. Hər günün sonunda hələ də nəfəs aldığım üçün şükür edirəm Tanrıma.. Canciyər olmuşam yalnızlığımla… Görməməzlikdən gəlirəm bəzən qapanmayan yaralarımı… Amma nə qədər bunu bacarıram deyə bilmərəm. Çünki, boş qalan stulda yerini gördükcə acıların ən başına dönürəm… Və o zaman ürəyimin hər küncü sızlayır… Sənsizliyə öyrəşə bilmirəm… Ömrümün çoxu sənin yanında keçib, necə alışım heç özüm də bilmirəm. Tək bildiyim şey odur ki , ümidin ən soyuq, ən sərt fəslindəyəm… Mən sənlə çox bütün idim, indi isə yarım qaldım…, çox azam, bəlkə də, bəlkə də heç yoxam… Sığınmışam yarı yuxulu, yarı oyaq həsrətə.. Bir də yazdığım misralardakı “sənə”…
Səadət Qərib (Səadət Arif qızı Rzayeva) – 10 iyun 1970-ci ildə Goranboy rayonunun Dəlməmmədli qəsəbəsində anadan olmuşdur. Orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirmiş, 1986-cı ildə Qəmbər Hüseynli adına Gəncə Orta İxtisas Musiqi Məktəbinin (indiki Musiqi Kollecinin) fortopiano şöbəsinə daxil olmuş, 1991-ci ildə təhsilini tamamlamış, musiqi müəlliməsi, konsertmeyster ixtısasına yiyələnmişdir. O, 1987-ci ildən Moskvada yaşayır. Ailəlidir, 3 övladı var.
Səadət xanım həm də gözəl şairə kimi tanınır. Onda şeirə, ədəbiyyata həvəs 12-13 yaşlardan başlamişdır. 2016-cı ildə Türkiyədə Hatay ESA (Ədəbiyyat və Sənət Akademiyası) Dörtyol Bələdiyyəsinin keçirdiyi Türk Dünyası Şeir yarışmasında dərəcəyə girmiş 300 şairin qatıldığı müsabiqədə “Şəhidlər” şeiriylə 5-ci yeri qazanmış, yüksək mükafata layiq görülmüşdür. Səadət Qərib Türkiyədə təşkil olunan bir çox şeir festivallarinda iştirak etmiş, uğurlar qazanmışdır. Onun şeirləri 2016-cı ildən etibarən Azərbaycan və Türkiyə qəzetlərində, dərgilərində, almanaxlarda, internet saytlarında və sosial mediada dərc olunur. Bir çox şeirlərinə mahnilar bəstələnib.
GƏNCLİYİM UZAQDAN BAXIB KÖVRƏLİR Əllinin əlindən tutub gedirəm, Gəncliyim uzaqdan baxıb kövrəlir. Ömür kirpik-kirpik qəmli gözünü Saçımın ağında sıxıb kövrəlir. * * * Götür könül – könül oxşa əllimi, Qəlbimin səsində, ürək səsimdə. Gəncliyin istisi gülür üzümə, Bu hicran duyğulu ürkək səsimdə. * * * Arzular ümüdlə səsləyir məni Sevginin dilində, eşqin dilində Ara ətir-ətir baxışlarımı, Sevdanın gülündə, sevgi gülündə. * * * Bir həzin nəğmədi kədər avazlı, Üzümnən boylanan ömür yoxuşu. Baxıb qırış – qırış gələn qismətə, Alnımda kövrəlir ömür naxışı. * * * Ayların illərin qözündə qaldı, O şıltaq çağımın, sığallı günü. Əridi zamanın ac dodağında, Sürməli taleyin o ballı günü.
İSTƏDİM Həsrətin bıçaqtək səbrim kəsəndə, Zamanın dərisin soymaq istədim. Mənə bic-bic baxan fələyin hərdən, O bic gözlərini oymaq istədim. * * * Qəlbimin içində bərq vurub sancım, Sürünüb ardımca kölgətək acım, Bəzən də, bir başqa yananda canım, Biryolluq dünyadan qaçmaq istədim. * * * Qaşların hey çatıb ağlama könlüm, Bu zalım dünyada mən nələr gördüm. Bəzən üsyan etdim, bəzən də küsdüm, Ürək danışanda, susmaq istədim. * * * Hər kəs yazısıyla dünyaya gəlib, Bir gözüm ağlayıb, bir gözüm gülüb, Dəliqanlı qəlbim onu çox sevib, Sevgim sevinəndə uçmaq istədim. * * * Haçansa bitəcək bu iztirablar, Yenidən ruhumda olacaq bahar. Yaxşı ki həsrətin ümid yolu var. Ayaq səslərini duymaq istədim.
İNSAN ÖMÜR BOYU YIXILIB QALXAR Bir gündə yaşarsan bəzən dörd fəsli, Bir anda ömründə şimşəklər çaxar. Bitməz ki həyatın fırtınaları, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Susasa ürəyin zəmzəm suyuna, Dumanlı bir hava çöksə ruhuna, Hay verməzsə ümid, əğər hayına İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Fərq etməz ömrünün hansı yaşında, Səbr bardağın hey ,dolub daşanda, Çarəsiz olmağa məruz qalanda, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Çiynindəki yükün ağır olduqda, Haqsızlıq içində duyduqlarında, Məcbur susduğunda, susduqlarında, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Dünya boyda dərdi daşıyır insan, Yıxılsa da qalxıb yaşayır insan, Bəzən də yenidən başlayır insan, İnsan ömür boyu yıxılıb-qalxar.
MƏN BİR HƏYAT HEKAYƏSİ Mən bir həyat hekayəsi, yazılmamış bir əsərəm, oxunmamış bir ürəyəm, Açılmadan solan çiçək.. * * * Mən bir həyat hekayəsi… bu həyatla nə dostlaşa, nə düşmən ola bilirəm. Nə sevgiylə, nə sevgisiz Nə sənsiz qala bilirəm… * * * Acılara alışmışam, sarsılmışam, Od-alova sarılmışam çox yanmışam… * * * Mən bir həyat hekayəsi… Neçə-neçə kədər yatır, ürəyimin ilğım-ilğım görünməyən tərəfində. Həsrətimin parçalanmış baş daşını gizlətmişəm gözlərimin açılmayan duman dolu səhərində. * * * Mən bir həyat hekayəsi… gecə gündüz çeynədiyim, nə uda, nə də unuda bildiyim vüsalının əsiriyəm. Nə Leyliyəm nə Əsliyəm, Mən yeni sevgi nəsliyəm. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Öz içində dustaq olan heç vaxt yaza bilmədiyim eşqin bulanıq tamıyam. Bu qaranlıq zil gecənin İlıq baxışlarındakı soyuq sevgi dastanıyam. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Yıpranmamış həsrətimin qəhərini uda-uda, Taleyimin tellərinə sığal çəkib oxşamışam, İçimdəki duyğulara ürəyimdə məzar qazıb sevgi dolu şeirləri , bircə-bircə basdırmışam. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Odu sönmüş tənha ocaq… Bu gün məni duymayanlar, bir gün məni oxuyacaq. Oxuyacaq, anlayacaq… Amma onda gec olacaq… Amma onda gec olacaq… Mən bir həyat hekayəsi…
“Yazarlar” kollektivi adından bir daha Səadətxanımı təbrik edir, həyat və fəaliyyətində yeni-yeni nailiyyətlər arzulayırıq. Uğurlarınız bol olsun, Səadətxanım! Jurnalımızın İyun 2023 N: 06 (30) nömrəsinin üzqabığında Səadt Qəribin fotoları yer alıb.
Səadət Qərib (Səadət Arif qızı Rzayeva) – 10 iyun 1970-ci ildə Goranboy rayonunun Dəlməmmədli qəsəbəsində anadan olmuşdur. Orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirmiş, 1986-cı ildə Qəmbər Hüseynli adına Gəncə Orta İxtisas Musiqi Məktəbinin (indiki Musiqi Kollecinin) fortopiano şöbəsinə daxil olmuş, 1991-ci ildə təhsilini tamamlamış, musiqi müəlliməsi, konsertmeyster ixtısasına yiyələnmişdir. O, 1987-ci ildən Moskvada yaşayır. Ailəlidir, 3 övladı var.
Səadət xanım həm də gözəl şairə kimi tanınır. Onda şeirə, ədəbiyyata həvəs 12-13 yaşlardan başlamişdır. 2016-cı ildə Türkiyədə Hatay ESA (Ədəbiyyat və Sənət Akademiyası) Dörtyol Bələdiyyəsinin keçirdiyi Türk Dünyası Şeir yarışmasında dərəcəyə girmiş 300 şairin qatıldığı müsabiqədə “Şəhidlər” şeiriylə 5-ci yeri qazanmış, yüksək mükafata layiq görülmüşdür. Səadət Qərib Türkiyədə təşkil olunan bir çox şeir festivallarinda iştirak etmiş, uğurlar qazanmışdır. Onun şeirləri 2016-cı ildən etibarən Azərbaycan və Türkiyə qəzetlərində, dərgilərində, almanaxlarda, internet saytlarında və sosial mediada dərc olunur. Bir çox şeirlərinə mahnilar bəstələnib.
GƏNCLİYİM UZAQDAN BAXIB KÖVRƏLİR Əllinin əlindən tutub gedirəm, Gəncliyim uzaqdan baxıb kövrəlir. Ömür kirpik-kirpik qəmli gözünü Saçımın ağında sıxıb kövrəlir. * * * Götür könül – könül oxşa əllimi, Qəlbimin səsində, ürək səsimdə. Gəncliyin istisi gülür üzümə, Bu hicran duyğulu ürkək səsimdə. * * * Arzular ümüdlə səsləyir məni Sevginin dilində, eşqin dilində Ara ətir-ətir baxışlarımı, Sevdanın gülündə, sevgi gülündə. * * * Bir həzin nəğmədi kədər avazlı, Üzümnən boylanan ömür yoxuşu. Baxıb qırış – qırış gələn qismətə, Alnımda kövrəlir ömür naxışı. * * * Ayların illərin qözündə qaldı, O şıltaq çağımın, sığallı günü. Əridi zamanın ac dodağında, Sürməli taleyin o ballı günü.
İSTƏDİM Həsrətin bıçaqtək səbrim kəsəndə, Zamanın dərisin soymaq istədim. Mənə bic-bic baxan fələyin hərdən, O bic gözlərini oymaq istədim. * * * Qəlbimin içində bərq vurub sancım, Sürünüb ardımca kölgətək acım, Bəzən də, bir başqa yananda canım, Biryolluq dünyadan qaçmaq istədim. * * * Qaşların hey çatıb ağlama könlüm, Bu zalım dünyada mən nələr gördüm. Bəzən üsyan etdim, bəzən də küsdüm, Ürək danışanda, susmaq istədim. * * * Hər kəs yazısıyla dünyaya gəlib, Bir gözüm ağlayıb, bir gözüm gülüb, Dəliqanlı qəlbim onu çox sevib, Sevgim sevinəndə uçmaq istədim. * * * Haçansa bitəcək bu iztirablar, Yenidən ruhumda olacaq bahar. Yaxşı ki həsrətin ümid yolu var. Ayaq səslərini duymaq istədim.
İNSAN ÖMÜR BOYU YIXILIB QALXAR Bir gündə yaşarsan bəzən dörd fəsli, Bir anda ömründə şimşəklər çaxar. Bitməz ki həyatın fırtınaları, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Susasa ürəyin zəmzəm suyuna, Dumanlı bir hava çöksə ruhuna, Hay verməzsə ümid, əğər hayına İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Fərq etməz ömrünün hansı yaşında, Səbr bardağın hey ,dolub daşanda, Çarəsiz olmağa məruz qalanda, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Çiynindəki yükün ağır olduqda, Haqsızlıq içində duyduqlarında, Məcbur susduğunda, susduqlarında, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Dünya boyda dərdi daşıyır insan, Yıxılsa da qalxıb yaşayır insan, Bəzən də yenidən başlayır insan, İnsan ömür boyu yıxılıb-qalxar.
MƏN BİR HƏYAT HEKAYƏSİ Mən bir həyat hekayəsi, yazılmamış bir əsərəm, oxunmamış bir ürəyəm, Açılmadan solan çiçək.. * * * Mən bir həyat hekayəsi… bu həyatla nə dostlaşa, nə düşmən ola bilirəm. Nə sevgiylə, nə sevgisiz Nə sənsiz qala bilirəm… * * * Acılara alışmışam, sarsılmışam, Od-alova sarılmışam çox yanmışam… * * * Mən bir həyat hekayəsi… Neçə-neçə kədər yatır, ürəyimin ilğım-ilğım görünməyən tərəfində. Həsrətimin parçalanmış baş daşını gizlətmişəm gözlərimin açılmayan duman dolu səhərində. * * * Mən bir həyat hekayəsi… gecə gündüz çeynədiyim, nə uda, nə də unuda bildiyim vüsalının əsiriyəm. Nə Leyliyəm nə Əsliyəm, Mən yeni sevgi nəsliyəm. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Öz içində dustaq olan heç vaxt yaza bilmədiyim eşqin bulanıq tamıyam. Bu qaranlıq zil gecənin İlıq baxışlarındakı soyuq sevgi dastanıyam. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Yıpranmamış həsrətimin qəhərini uda-uda, Taleyimin tellərinə sığal çəkib oxşamışam, İçimdəki duyğulara ürəyimdə məzar qazıb sevgi dolu şeirləri , bircə-bircə basdırmışam. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Odu sönmüş tənha ocaq… Bu gün məni duymayanlar, bir gün məni oxuyacaq. Oxuyacaq, anlayacaq… Amma onda gec olacaq… Amma onda gec olacaq… Mən bir həyat hekayəsi…
“Yazarlar” kollektivi adından bir daha Səadətxanımı təbrik edir, həyat və fəaliyyətində yeni-yeni nailiyyətlər arzulayırıq. Uğurlarınız bol olsun, Səadətxanım! Jurnalımızın İyun 2023 N: 06 (30) nömrəsinin üzqabığında Səadt Qəribin fotoları yer alıb.
Bu gün Səadət Qəribin doğum günüdür! “Yazarlar” doğum günü münasibətilə tanınmış şair, yazar Səadət xanım haqqında məlumat və məşhur şeirlərindən bir neçəsini təqdim edir:
Səadət Qərib (Səadət Arif qızı Rzayeva) – 10 iyun 1970-ci ildə Goranboy rayonunun Dəlməmmədli qəsəbəsində anadan olmuşdur. Orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirmiş, 1986-cı ildə Qəmbər Hüseynli adına Gəncə Orta İxtisas Musiqi Məktəbinin (indiki Musiqi Kollecinin ) fortopiano şöbəsinə daxil olmuş, 1991-ci ildə təhsilini tamamlamış, musiqi müəlliməsi, konsertmeyster ixtısasına yiyələnmişdir. O, 1987-ci ildən Moskvada yaşayır. Ailəlidir, 3 övladı var.
Səadət xanım həm də gözəl şairə kimi tanınır. Onda şeirə, ədəbiyyata həvəs 12-13 yaşlardan başlamişdır. 2016-cı ildə Türkiyədə Hatay ESA (Ədəbiyyat və Sənət Akademiyası) Dörtyol Bələdiyyəsinin keçirdiyi Türk Dünyası Şeir yarışmasında dərəcəyə girmiş 300 şairin qatıldığı müsabiqədə “Şəhidlər” şeiriylə 5-ci yeri qazanmış, yüksək mükafata layiq görülmüşdür. Səadət Qərib Türkiyədə təşkil olunan bir çox şeir festivallarinda iştirak etmiş, uğurlar qazanmışdır. Onun şeirləri 2016-cı ildən etibarən Azərbaycan və Türkiyə qəzetlərində, dərgilərində, almanaxlarda, internet saytlarında və sosial mediada dərc olunur. Bir çox şeirlərinə mahnilar bəstələnib.
GƏNCLİYİM UZAQDAN BAXIB KÖVRƏLİR Əllinin əlindən tutub gedirəm, Gəncliyim uzaqdan baxıb kövrəlir. Ömür kirpik-kirpik qəmli gözünü Saçımın ağında sıxıb kövrəlir. * * * Götür könül – könül oxşa əllimi, Qəlbimin səsində, ürək səsimdə. Gəncliyin istisi gülür üzümə, Bu hicran duyğulu ürkək səsimdə. * * * Arzular ümüdlə səsləyir məni Sevginin dilində, eşqin dilində Ara ətir-ətir baxışlarımı, Sevdanın gülündə, sevgi gülündə. * * * Bir həzin nəğmədi kədər avazlı, Üzümnən boylanan ömür yoxuşu. Baxıb qırış – qırış gələn qismətə, Alnımda kövrəlir ömür naxışı. * * * Ayların illərin qözündə qaldı, O şıltaq çağımın, sığallı günü. Əridi zamanın ac dodağında, Sürməli taleyin o ballı günü.
İSTƏDİM Həsrətin bıçaqtək səbrim kəsəndə, Zamanın dərisin soymaq istədim. Mənə bic-bic baxan fələyin hərdən, O bic gözlərini oymaq istədim. * * * Qəlbimin içində bərq vurub sancım, Sürünüb ardımca kölgətək acım, Bəzən də, bir başqa yananda canım, Biryolluq dünyadan qaçmaq istədim. * * * Qaşların hey çatıb ağlama könlüm, Bu zalım dünyada mən nələr gördüm. Bəzən üsyan etdim, bəzən də küsdüm, Ürək danışanda, susmaq istədim. * * * Hər kəs yazısıyla dünyaya gəlib, Bir gözüm ağlayıb, bir gözüm gülüb, Dəliqanlı qəlbim onu çox sevib, Sevgim sevinəndə uçmaq istədim. * * * Haçansa bitəcək bu iztirablar, Yenidən ruhumda olacaq bahar. Yaxşı ki həsrətin ümid yolu var. Ayaq səslərini duymaq istədim.
İNSAN ÖMÜR BOYU YIXILIB QALXAR Bir gündə yaşarsan bəzən dörd fəsli, Bir anda ömründə şimşəklər çaxar. Bitməz ki həyatın fırtınaları, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Susasa ürəyin zəmzəm suyuna, Dumanlı bir hava çöksə ruhuna, Hay verməzsə ümid, əğər hayına İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Fərq etməz ömrünün hansı yaşında, Səbr bardağın hey ,dolub daşanda, Çarəsiz olmağa məruz qalanda, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Çiynindəki yükün ağır olduqda, Haqsızlıq içində duyduqlarında, Məcbur susduğunda, susduqlarında, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Dünya boyda dərdi daşıyır insan, Yıxılsa da qalxıb yaşayır insan, Bəzən də yenidən başlayır insan, İnsan ömür boyu yıxılıb-qalxar.
MƏN BİR HƏYAT HEKAYƏSİ Mən bir həyat hekayəsi, yazılmamış bir əsərəm, oxunmamış bir ürəyəm, Açılmadan solan çiçək.. * * * Mən bir həyat hekayəsi… bu həyatla nə dostlaşa, nə düşmən ola bilirəm. Nə sevgiylə, nə sevgisiz Nə sənsiz qala bilirəm… * * * Acılara alışmışam, sarsılmışam, Od-alova sarılmışam çox yanmışam… * * * Mən bir həyat hekayəsi… Neçə-neçə kədər yatır, ürəyimin ilğım-ilğım görünməyən tərəfində. Həsrətimin parçalanmış baş daşını gizlətmişəm gözlərimin açılmayan duman dolu səhərində. * * * Mən bir həyat hekayəsi… gecə gündüz çeynədiyim, nə uda, nə də unuda bildiyim vüsalının əsiriyəm. Nə Leyliyəm nə Əsliyəm, Mən yeni sevgi nəsliyəm. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Öz içində dustaq olan heç vaxt yaza bilmədiyim eşqin bulanıq tamıyam. Bu qaranlıq zil gecənin İlıq baxışlarındakı soyuq sevgi dastanıyam. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Yıpranmamış həsrətimin qəhərini uda-uda, Taleyimin tellərinə sığal çəkib oxşamışam, İçimdəki duyğulara ürəyimdə məzar qazıb sevgi dolu şeirləri , bircə-bircə basdırmışam. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Odu sönmüş tənha ocaq… Bu gün məni duymayanlar, bir gün məni oxuyacaq. Oxuyacaq, anlayacaq… Amma onda gec olacaq… Amma onda gec olacaq… Mən bir həyat hekayəsi…
“Yazarlar” kollektivi adından bir daha Səadətxanımı təbrik edir, həyat və fəaliyyətində yeni-yeni nailiyyətlər arzulayırıq. Uğurlarınız bol olsun, Səadətxanım! Jurnalımızın İyun 2023 N: 06 (30) nömrəsinin üzqabığında Səadt Qəribin fotoları yer alıb.
GƏNCLİYİM UZAQDAN BAXIB KÖVRƏLİR Əllinin əlindən tutub gedirəm, Gəncliyim uzaqdan baxıb kövrəlir. Ömür kirpik-kirpik qəmli gözünü Saçımın ağında sıxıb kövrəlir. * * * Götür könül – könül oxşa əllimi, Qəlbimin səsində, ürək səsimdə. Gəncliyin istisi gülür üzümə, Bu hicran duyğulu ürkək səsimdə. * * * Arzular ümüdlə səsləyir məni Sevginin dilində, eşqin dilində Ara ətir-ətir baxışlarımı, Sevdanın gülündə, sevgi gülündə. * * * Bir həzin nəğmədi kədər avazlı, Üzümnən boylanan ömür yoxuşu. Baxıb qırış – qırış gələn qismətə, Alnımda kövrəlir ömür naxışı. * * * Ayların illərin qözündə qaldı, O şıltaq çağımın, sığallı günü. Əridi zamanın ac dodağında, Sürməli taleyin o ballı günü.
İSTƏDİM Həsrətin bıçaqtək səbrim kəsəndə, Zamanın dərisin soymaq istədim. Mənə bic-bic baxan fələyin hərdən, O bic gözlərini oymaq istədim. * * * Qəlbimin içində bərq vurub sancım, Sürünüb ardımca kölgətək acım, Bəzən də, bir başqa yananda canım, Biryolluq dünyadan qaçmaq istədim. * * * Qaşların hey çatıb ağlama könlüm, Bu zalım dünyada mən nələr gördüm. Bəzən üsyan etdim, bəzən də küsdüm, Ürək danışanda, susmaq istədim. * * * Hər kəs yazısıyla dünyaya gəlib, Bir gözüm ağlayıb, bir gözüm gülüb, Dəliqanlı qəlbim onu çox sevib, Sevgim sevinəndə uçmaq istədim. * * * Haçansa bitəcək bu iztirablar, Yenidən ruhumda olacaq bahar. Yaxşı ki həsrətin ümid yolu var. Ayaq səslərini duymaq istədim.
İNSAN ÖMÜR BOYU YIXILIB QALXAR Bir gündə yaşarsan bəzən dörd fəsli, Bir anda ömründə şimşəklər çaxar. Bitməz ki həyatın fırtınaları, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Susasa ürəyin zəmzəm suyuna, Dumanlı bir hava çöksə ruhuna, Hay verməzsə ümid, əğər hayına İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Fərq etməz ömrünün hansı yaşında, Səbr bardağın hey ,dolub daşanda, Çarəsiz olmağa məruz qalanda, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Çiynindəki yükün ağır olduqda, Haqsızlıq içində duyduqlarında, Məcbur susduğunda, susduqlarında, İnsan neçə dəfə yıxılıb qalxar? * * * Dünya boyda dərdi daşıyır insan, Yıxılsa da qalxıb yaşayır insan, Bəzən də yenidən başlayır insan, İnsan ömür boyu yıxılıb-qalxar.
MƏN BİR HƏYAT HEKAYƏSİ Mən bir həyat hekayəsi, yazılmamış bir əsərəm, oxunmamış bir ürəyəm, Açılmadan solan çiçək.. * * * Mən bir həyat hekayəsi… bu həyatla nə dostlaşa, nə düşmən ola bilirəm. Nə sevgiylə, nə sevgisiz Nə sənsiz qala bilirəm… * * * Acılara alışmışam, sarsılmışam, Od-alova sarılmışam çox yanmışam… * * * Mən bir həyat hekayəsi… Neçə-neçə kədər yatır, ürəyimin ilğım-ilğım görünməyən tərəfində. Həsrətimin parçalanmış baş daşını gizlətmişəm gözlərimin açılmayan duman dolu səhərində. * * * Mən bir həyat hekayəsi… gecə gündüz çeynədiyim, nə uda, nə də unuda bildiyim vüsalının əsiriyəm. Nə Leyliyəm nə Əsliyəm, Mən yeni sevgi nəsliyəm. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Öz içində dustaq olan heç vaxt yaza bilmədiyim eşqin bulanıq tamıyam. Bu qaranlıq zil gecənin İlıq baxışlarındakı soyuq sevgi dastanıyam. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Yıpranmamış həsrətimin qəhərini uda-uda, Taleyimin tellərinə sığal çəkib oxşamışam, İçimdəki duyğulara ürəyimdə məzar qazıb sevgi dolu şeirləri , bircə-bircə basdırmışam. * * * Mən bir həyat hekayəsi… Odu sönmüş tənha ocaq… Bu gün məni duymayanlar, bir gün məni oxuyacaq. Oxuyacaq, anlayacaq… Amma onda gec olacaq… Amma onda gec olacaq… Mən bir həyat hekayəsi…
ALİ BAŞ KOMANDANIM Heydər oğlu, qəhrəman, Tarix yazan sərkərdə. Xariqələr yaratdın Sən zəkanla hər yerdə. * * * Dəmir yumruqlu adam, Adın gəzir dillərdə. Ulu öndər ruhun şad, Yurdun əmin əllərdə. * * * Dünyanı heyran etdin Vətəninə sevginlə, Göstərdin öz gücünü Böyük siyasətinlə. * * * Yenə də İlham dedi Şanlı Azərbaycanım. Yaşa, yaşa, çox yaşa, Ali baş komandanım.
QARABAĞ Bir yaraydın bağrımızda, Acımızda, ağrımızda Otuz ildir yadımızdan- Çıxmadın bir an Qarabağ!… * * * Yad əlində əsir olan, Neçə illər yetim qalan, Sənsiz daim donub, inan Damarımda qan Qarabağ!… * * * Gəldik, bizə, açdın qucaq, Əbədi yansın bu ocaq, Sənin ilə bir olacaq, Ruhum, cismim, can Qarabağ!… * * * Günəş doğan səmasına, Şəhid qoxan havasına , Bütün Turan dünyasına, Şöhrət ilə şan Qarabağ!… * * * Ay ulduzum qarşılayır, Yeni bir tarix başlayır, Ruhu ilə alqışlayır, Cabbar, Seyid, Xan, Qarabağ!…
DÜNYADA ƏDALƏT HAQQ QURAN ELİM Sən qədim yurdumsan, Azərbaycanım!!! Poladlar qanıyla tarixlər yazır. Mübariz qeyrətli iğid oğullar Vətəni yolunda ölümə hazır. * * * Başını uca tut, Laçınım, Şuşam, Hər Vətən övladın, sənə min əsgər… Sənin dayağındır Türkün ulusu, Bir yanın Dərbənddir, bir yanın Kəngər!!! * * * Zəfərdən-zəfərə adlayan,keçən, Dayanma, dayanma, irəli ordum!!! Zirvəyə daşıdıq məşəlimizi, Zülməti nur ilə boyadıq, yurdum!!! * * * Günbatan, gündoğan oylağın olmuş!!! Birləşib yumruq ol, ey Turan elim… İlhamla Ərdoğan bayrağın olmuş, Dünyada ədalət, haqq quran elim!!
ZƏFƏR ƏTIRLI QƏHRƏMAN (Qəhrəman şəhidimiz Yüksəl Əlizadənin xatirəsinə) Gəncəmizin mərd Yüksəli Ucalmısan zirvələrə. Heç bilmədin qorxu nədir, Sinə gərdin güllələrə. * * * Şərəfli ad daşıyırsan, Tarixlərdə qalacaqsan! Ürəklərdə yaşayaraq sönməz məşəl olacaqsan! * * * Böyük Vətən savaşında Hayqırdın ki, mən də varam… Azərbaycan mənim elim, Hər daşını qoruyaram… * * * Çatdin elin harayına, könüllülər sırasında. Şücaətlə ad qazandın yaşıdların arasında. * * * Neçə yaralı əsgəri daşıdın öz kürəyində Neçə arzu, diləyini apardın öz ürəyində. * * * Vətənimin iğid oğlu Heç bir şeydən çəkinmədin. Düşdün ölüm sınağına, Yenə yolundan dönmədin. * * * Vətən üçün candan keçib, Əbədiyyətdə doğuldun. Qaranlıqdan sabahlara Daim doğan Günəş oldun! * * * Allah dərgahında özün Vətən boyda uca dağsan. Zəfər ətirli, qəhrəman Azərbaycan, Qarabağsan!!!
ÜŞÜYEN XATİRELER Üşüyür hər gecə xatirələrim, Yoxluğun borana salıb ömrümü. Saçımda qiş fəslin oğlan çağidir, Kipriyim qılınctək kəsib səbrimi. * * * Daha taqəti yox ürəyimin də, Yaralı quş kimi çırpınır hərdən. Bir sevgi kəlməsi dilimin üstdə, Hər gün can tapşırır, ölür qəhərdən. * * * Susuz səhra kimi yanaqlarimi Nə ciskin, nə yağiş islada bilmir, Bu nə qərib duyğu, nə haldi Allah?! Əlim göz yaşima ta çatma bilmir. * * * Arzular qocalir, tükənir ömúr, Ne taqətim qalib, nə də ki halət. Əzrayıl havaxtdı qapıma gəlmir, O da ünvanimi unudub əlbət. * * * Ağlina gələcəm xatirə kimi, Evini rəsmimlə döşəyəcəksən, Əynini qalin gey, soyuqdu, ömrüm, Qəlbimə qiş gəlib, üşüyəcəksən.
YÜK Çiynində nə qədər yükün var adam Qəm yükü, dərd yükü, məhəbbət yükü. Dünənin bir namərd cəllad körpüsü Bugünün daşıyır sədaqət yükü. * * * Əl-ələ gəzirsən xəyallarınla Hələ yaşayırsan olmaz arınla Öyürsən özünü “yalan” varınla Taxt qurub içində səfalət yükü. * * * Bir daş qoymamısan daşının üstə Hər gün bir yaş gəlir yaşının üstə, Tutmusan vəfanı başının üstə, Ayağın altinda məşəqqət yükü. * * * Bu nimdaş dünyadan sən təzə umma, Dərdin badəsindən, heç məzə umma, Peşiman ürəkdən möcüzə umma, Gözündə apardın səadət yükü.. * * * Günaha bulaşıb çirklə gedirsən, Kimin var orada ərklə gedirsən Bu son mənzilinə yüklə gedirsən. Əlində bir zənbil qəbahət yükü..
ŞEİRDƏN EVLƏR TİKİR… Bir qadın var: – Gecələr Baxın gör nələr tikir. Kərpic-kərpic əruzda, Şeirdən evlər tikir… * * * Bənd-bənd artır arzusu, Həcəs bəhri duyğusu, Hər gün qaçır yuxusu, Şeirdən evlər tikir… * * * Divarları misradan, Pəncərəsi hecadan, Fikir axır bacadan, Şeirdən evlər tikir.. * * * Ruhu bayatı, ağı, Solub bağçası, bağı Həsrət qoxur otağı Şeirdən evlər tikir. * * * Yasəmən, süsən qadın Hər şeyə dözən qadın, Özündən küsən qadın, Şeirdən evlər tikir.
GECƏNİ BALAMTƏK BASDIM BAĞRIMA Qaranlıq gecənin səssizliyində, Seyr etdim, doymadan ulduz selini. Kim bilir, bəlkə də sen də mənimtək Tutubsan gecənin bomboş əlini. * * * Qəribə dünyadır, qəribə həyat Yaddaşdan silinməz ötən bircə çağ. Qəlbimdə yurd salıb pərişan illər, Onlara hər gecə açıram qucağ. * * * Yadigar qoyubsan xatirələri, Hara qaçıramsa,boylanır acım . Səhər dalğa-dalğa, gəlir üstümə Fikirli gecələr olub əlacım. * * * Ağlama ürəyim, ağlama, bəsdi Baxıb köks ötürmə, ötən keçmişə. Sevgidən danışma heç yeri deyil, Niyə yas tutursan, olub- bitmişə?… * * * Ruhum sevə bilməz daha heç kimi, Kimsə məlhəm olmaz acı, ağrıma. Ağlaya-ağlaya kor oldu gözüm, Gecəni balamtək basdım bağrıma.
MENİ Bu hicran yamanca qol-qanad gerib, Sənsiz gözlərimi yollara sərib, Orda sen qəribsən, burda mən qerib, Gel qurtar, hicranin elinden meni!.. * * * Hicranin elinden zara gelmisem, Hesretden üreyi yara gelmişem, Bilmirem men hara, hara gelmişem- Gel qurtar, hicranin elinden meni!.. * * * Bu sevdam olubdur sirri – muezzem, Varlığın ömrüme olubdur melhem, Gözüme hicranın salıbdır şebnem, Gel qurtar hicranın elinden meni!.. * * * Gel artıq gözyaşım dönübdür sele, Gel bitsin bu ezab, bitsin bu çile Derdimi söyledim küleye, yele Gel qurtar hicranın elinden meni!!!
