Nənəm Pürzə Ziyad qızı Babayevaya İthaf (Ölümündən sonra)
Nur üzlüm, bu soyuqda, bu yağışda necə getdin, əyni nazik, üşümədin? Sənki üşüyən idin. Torpaq isidirmi barı? Düzünü de, Sən ki yalan danışmazdın. Susma, danış, qayıt, Denən zarafatdı, qoy aldanaq bu dəfə… Gedəcəkdin, 9 gündür çırpınırdı o balaca ürəyin Az qalırdı qopa. O günlərinin şahidi olmaq da var imiş həyatda. Hərdən incitdim səni, Hərdən gəlmədim yanına Bir az ev, bir az iş, bir az Günəş… Qızım Günəş Sənin ən sevdiyin qızım. Son günlərində səni güldürən… Saçına sağal çəkib “nənə of” deyən İki yaşlı qızım. İndi iki gündür yoxsan, Qızım səni soruşur,
-“Ana, gedək nənəyə” Mən indi görürəm ki, Məndən də çox qızım sevdi səni. Böyüdükcə danışacam, Sənli xatirələri Böyüdükcə deyəcəm Sənə ana dediyimi. Qoy xatirin xoş olsun. Ana nənəm, xanım anam, Əbədi yatdın artıq, Qoy yuxun şirin olsun… Bəlkə biz yaxşı baxmadıq, Torpaq səni qorusun. Nə yağış toxunsun, nə soyuq dolsun.
Bu gün bir qərar aldım Çıxıb gedirəm səndən Nə ah çəkəcəm daha Nə ağlayacam gendən… Qamətim əyilməyib Kefim də pozulmayıb Xəyanət də etmədim Gülə -gülə gedirəm… Bilirəm ki, getdiyim Yollar güldür, çiçəkdir… Məhəbbət, sevda yolu Qəlbimdən keçəcəkdir.
Günəbaxan
Üzü dönük qalmışdı O gecə gün batanda Boynu bükük olmuşdu O gün günəbaxan da …
Üzünə həsrət qaldı Günəş doğa bilmirdi Aya şikayət etdi O gecə ay doğanda
Gör nə qədər qəlbləri Qırmışdı nurlu Günəş Küsdürmüşdü onları Sındırmışdı onları…
Ay da bilmir neyləsin Milyon dərdi dinləsin Günəbaxan gün görəndə Getsin o gün gəlməsin.
Xatırlayırsanmı məni? Bir zamanlar çox sevərdin Guya ki… Gör necə gözlərim gülür Gör necə sevinirmişəm…. Bəs sən? Yelləncəyindən yıxılan uşaqlar kimi Küsdürdün məni parka… Dizimi qanatdın… Böyüdükcə anlamışdım Dizimin yox Ürəyimin yandığını… Ürək dözməz, qanayar da, yanar da… O ki daşdan deyil Ətdir Sevmək özü bir sənətdir… Sən sevməyi bilməmisən.
Bu yollar məni yorur… Yollar gözümə durur, Adicə dükana da Getməyə ərinirəm Söylə, sən necə getdin, Heç bir şey söyləmədən… Hələ bir utanmadan Gecən xeyirə deyirsən Sən gedəndən yatmıram Yuxum da gəlmir mənim Gündüzüm aydın olmur Gecəm xeyirə də qalmır… Bir Allahın bəndəsi Soruşmur ki, necəsən? Daha ağlamıram da… Hə, sən çıxıb gedəsən, Mən də göz yaşı tökəm?! Elə qanun harda var? Mən də öz həyatımı Yaşayacam… Biləsən!
Mən elə bir rəssamam ki, 1 yönsüz karandaş ilə Mənzərəni vəsf etmişəm… Gözlərimin yaşını Kağıza yağış etmişəm, Çəkməyə yer olmayanda, Ürəyimə dağ çəkmişəm. Bax beləcə… Çəkmədiyim şeylər də var Yollarından gözümü Hələ də çəkə bilmirəm… Gözləyirəm. Bəlkə bir gün dönərsən Vallah bu gedişlə getsə Sən məni şair edərsən
Elə darıxıram ki…. Ürəyim narahatdır… Görən dura bilirsən Zəngli saat səsinə? Yenə yarı yuxulu İşinə tələsirsən? Yenə səhərə kimi Gecə oyaq qalırsan? Televizor yanılı Telefona dalırsan?.. Söylə bir dəfə olsun Məni yada salırsan? Məndə bildiyin kimi… Başını buraxmışam Çoxdandır ki, sevməyin. Olar sənə siz deyim? O qədər yadlaşdıq ki, Siz Allah inciməyin…
