NEYNİRDİN ŞAİRİ YARADIB, ALLAH Bağladın həyata min sirli bağla, Qəlbinə coş dedin, gözünə ağla. Bir belə ağrıyla, bir belə dağla Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * O, dönə bilmirsə kor ağacına Ya batan gəminin dor ağacına. Quş olub uçmursa dar ağacına Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Aldanıb kimisə öyəcəkdisə, Sonra öydüyünü söyəcəkdisə. Kükrəyib “Həqq mənəm” deyəcəkdisə Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Ərzi hökmdara yetməyirdisə, Dərdi, şikayəti bitməyirdisə. Zindana könüllü getməyirdisə, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Qılınctək kəsməyən şeirə nə deyim, Şeirdən gələcək xeyirə nə deyim? Bu bitib-tükənməz sehrə nə deyim, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Onu zaman-zaman oda salırsan, Öldürüb sonra da yada salırsan. Səndəmi şeirlə nəfəs alırsan, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Günəşə calanan hörükmü gəzdin, Zamana od vuran körükmü gəzdin, Yoxsa öz dərdinə şərikmi gəzdin, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Yurdu dərd bürüdü, ələm götürdü, Ürəyi yananlar qələm götürdü. Yeri də, göyü də bu qəm götürdü Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Sirrinə müvafiq elmin yoxdumu, O elmə yönəlik filmin yoxdumu, Bizə bundan artıq zülmün yoxdumu? Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Ömrümüz-günümüz bir yuxu, röya, İllər ötüb keçdi… Yaşadıq guya?! Şeirlə düzələn deyilsə dünya, Neynirdin şairi yaradıb, allah?!
BİLMİRƏM Ürəyim dönübdür ağlar bir neyə, Hardan tapdı məni qəza, bilmirəm? Göylərlə əlaqəm yoxdumu deyə Yerin yer dərdini yaza bilmirəm?! * * * Əlimdən, dilimdən daş asılıb daş, Sözümdən tez gəlir gözümdəki yaş, Elə yazılıb ki yazım, a qardaş, Ömrüm sona yetir, poza bilmirəm. * * * Qocalıq günbəgün qəddimi əyir, Yanımdan yel ötsə dizim titrəyir. Yaş artır, önümə daş diyirləyir, Daha düz yolda da gəzə bilmirəm. * * * Tanrıya çatmırsa səsim, xitabım, Deməli bağlanıb şeir kitabım. Daha bu hicrana qalmıyıb tabım, Daha bu həsrətə dözə bilmirəm. * * * Musa, su üstündə susuz qalmışam, İçmək yasaq olub, içdən yanmışam.. Təşnə olduğumu ancaq danmışam Varmı bundan ağır cəza, bilmirəm?!
ŞEİR MÖCÜZƏDİR Haçan ağ ümidi üstələyir qəm, Mənə qəhqəh çəkib qara şər gülür. Elə ki, şeirdən uzaq düşürəm Yerdən də, göydən də əlim üzülür. * * * Sağalmaz göynəkdir könül yaramda, Şeir möcüzədir, – danışsam haqla. İlham bir körpüdür mənim aramda, Göydə mələklərlə, yerdə torpaqla. * * * Açılsın gözümdə göylərin qatı, Uçmaq eşqim varsa ölməyəcəyəm. Əzrayıl da bilsin mən bu həyatı Şeirsiz bitirə bilməyəcəyəm!
Bu gün Təranə MƏMMƏD öz “Sirr”ini oxucularla bölüşdü. İçərişəhər – Bookhouse & Cafedə gerçəkləşən görüş məkana, mən deyərdim ki, söhbətin predmetinə uyğun olaraq bir qədər fərqli formatda təşkil olunmuşdu. Əksəriyyəti adlı-sanlı qələm adamları olan qonaqların oxucu qismində iştirak etdiyi görüş geniş və əhatəli diskusiya şəklində əsl nümunəvi bir tədbir kimi yaddaşlara yazıldı. Tədbirdən fotolar:
Bu gün Musa Ələkbərlinin doğum günüür. “Şeir möcüzədir” deyən şairi təbrik edir, uzun ömür, can sağlığı, yeni-yeni yaradıcılıq uğurları arzu edirik! Şairin “Şeir möcüzədir” şeirini təqdim edirik:
ŞEİR MÖCÜZƏDİR Haçan ağ ümidi üstələyir qəm, Mənə qəhqəh çəkib qara şər gülür. Elə ki, şeirdən uzaq düşürəm Yerdən də, göydən də əlim üzülür. * * * Sağalmaz göynəkdir könül yaramda, Şeir möcüzədir, – danışsam haqla. İlham bir körpüdür mənim aramda, Göydə mələklərlə, yerdə torpaqla. * * * Açılsın gözümdə göylərin qatı, Uçmaq eşqim varsa ölməyəcəyəm. Əzrayıl da bilsin mən bu həyatı Şeirsiz bitirə bilməyəcəyəm!
Gözəlliyə baxanda Gözəlliyə baxanda yorğun gözüm dincəlir, Ürəyimə güc, qüvvət, dizimə təpər gəlir. Qalxır ərşi-əlaya, ruhum göyə yüksəlir, Bu vurğunluq tanrıya can almağımdı mənim. * * * Mənzilə çatdırmadı yollarımın kəcliyi, Vədəsiz yola saldım rahatlığı, dincliyi, Bu gün anmaq sevgidən yanıq qalan gəncliyi, Ürəyimi yer-yerdən qanatmağımdı mənim. * * * İndi peşman, pəjmürdə öz qəlbini dinləmək, Bu sozalan yaddaşı təzələmək, çinləmək. Odu sönən illəri təzədən yelpikləmək, Uyumuş duyğuları oyatmağımdı mənim. * * * Gözümün vərdişidi bulaqtək duru axmaq, Qəlbi içdən közləmək, ruhu yandırıb yaxmaq. Yaşımın bu çağında gözəl qız sənə baxmaq, Yanar lalə üstünə qar atmağımdı mənim. * * * Sürəklərdə teylənib ovdan aralı qalan, Ocağı öləziyən, gülü saralı qalan. Nə yarada bilər ki, yardan yaralı qalan, Bu andığım ğrılar yaratmağımdı mənim.
ÜRƏYİM Sevgi uma-uma daşa yamandı, Taleyi, iqbalı daşlı ürəyim. Döndü bir ümmana, çağladı, coşdu, Kükrədi, köpürdü, daşdı ürəyim. * * * Göz açdığım gündən sevgiyə çəkdi, Bu boyda ağrını o niyə çəkdi?! Məni toya çəkdi, şənliyə çəkdi, Bircə yol gülmədi yaslı ürəyim. * * * Əyri cığırlarda vaxtı yubatdı, Nə mənzilə yetdi, nə kama çatdı. Gecəni əritdi gündüzə qatdı O qançır gözləri yaşlı ürəyim. * * * Yaralı bir quşdu qəfəs sinədə, Baxmır saçlarıma düşən dənə də. Kövrək bir buluda dönüb yenə də Payızlı, çiskinli, qışlı ürəyim. * * * Ilahi bir gözəl durur qarşımda, Təzə bir sevdanın odu başımda… Anamı ağladır əlli yaşımda Mənim bu on yeddi yaşlı ürəyim!!!
SƏN… Sən taleyin bəxş etdiyi töhfəsən, Bir təkrarsız, bir ilahi lövhəsən. Şairini aparanda məhvə sən İnsafı da, mürvəti də unut get Üzündə ay, saçlarında bulud get. * * * Nə şumalsan, rəndədənmi çıxmısan, Allahdanmı, bəndədənmi çıxmısan? Aymı, günmü yoxsa sənmi çıxmısan? Dünya belə yaraşığı görməyib, Üzündəki bu işığı görməyib. * * * Səni gördüm huşum çıxdı başımdan, Bir qərinə yaşım çıxdı yaşımdan. Alov qalxdı torpağımdan, daşımdan, Közlənərsən, alışarsan çıxıb get, Mən fağırı birdəfəlik yıxıb get. * * * Mən üzülsəm möcüzədən, sehirdən Sənin kimi tanrı yazan şeirdən, Əzrail da gəlib çıxar böyürdən. Varağından qaralayar adımı, Gözlərimdə kül eləyər odumu. * * * Musa, bəlkə sözün çatdı hədəfə, İnci düzdün, ürək üzən sədəfə Nişangahda əlin əsir hər dəfə, Ömrün boyu vurammırsan onluğu, Sona qədər izləmirsən sonluğu!
YUXUDA GÖRDÜM Kİ… Yuxuda gördüm ki, saraydayam mən, Xalı döşəməli geniş bir saray. Ayrı bir həşirdə, haraydayam mən, Qapılar açılır önümdə tay-tay. * * * Gördüm başı açıq, ayağı yalın, O başa-bu başa gəlib gedirəm. İçində itmişəm yaşılın, alın, Bir şahzadə qıza təzim edirəm. * * * Başına qoyduğu zərli tacından, Üzündə ay doğur, gün halələnir. İncilər, almazlar yağır saçından, Baxıram üstümə işıq ələnir. * * * Uçmaq istəyirəm, bir himə bəndəm, Tanrıdanmı gəlir bu boyda işıq?! Hər təzim etdikcə göyə büləndəm, Qürur yaşayıram qorxu qarışıq. * * * Baxır, gülümsəyir şahzadə gözəl, Qəlbimdən keçəni gözümdən duyur. İşarə edir ki, bir yaxına gəl, Nədir iltimasın, ərz elə, buyur… * * * Dinmək istəyirəm tutulur dilim, Mənə nələr deyir bu heyrət, nida? Qəfildən alışır çəmənim, çölüm, Mən səni görürəm demə yuxuda. * * * Sakitcə üzünə boylanıram mən, Baxışın mehriban, gözlərin duru. Yuxuda yuxudan oyanıram mən, Sən günün işığı, sən ayın nuru. * * * Ağzım yaman yerdə dirənib dağa, Yanıl yanaqların bir dağ laləsi… Məni öldürməyə, ya yaşatmağa, Bəs edər əlinin bir işarəsi. * * * Əmr elə, cəlladlar boynumu vursun, Nə əcəb görünmür, bəs onlar hanı? Çağır fərraşların çubuğa tutsun Səndən sevgi uman kövrək insanı. * * * Duyğulu bir qəlbin tamam bəsisən, Bülbül istəyim var dil-dil ötməyə. Sən mənim könlümün şahzadəsisən, Hazıram bir ömür səcdə etməyə!
AXŞAMDAN YAĞAN BU YAĞIŞ Axşamdan yağan bu yağış Gecəni sona yetirdi. Göyün yerə deyəcəyi Nə varsa, ona yetirdi. * * * O dolan qara buludlar Sübhə kimi damcıladı. Payızın göz yaşlarını Qansız külək qamçıladı. * * * Mən də yağdım ağ varağa Gilə-gilə, damcı-damcı. Kirpiyimdə salxımlandı Ürəyimdən qopan sancı. * * * Ac köçkünlər muncuq-muncuq Avropanın yaxasında. Bu sahibsiz məzlumların Kimdi duran arxasında?!… * * * Arxalı qaniçənlərin Əmri qandı, hökmü qandı… Bu dünyanın hər yerində Ölən ancaq müsəlmandı! * * * Axşamdan yağan bu yağış Ilmə-ilmə sökür məni. Yurdsuzların yurd gəzimi Bir üsyana çəkir məni. * * * Elə yanıb yaxılıram, Söz ağzımda kömürləşir. Xocalıda ruhlar gəzir Dərd ömrümdə ömürləşir. * * * Cövlan edir dalğa, tufan, Bu dəryada sal köməksiz. Külək vurur, qayıq aşır, İnsan oğlu, qal köməksiz… * * * Batır gücsüz qoca, qarı, Körpəyə bax, əl-qol atır… Bu boğulan məzlumların Ah, naləsi hara çatır?!… * * * Hara çatır haqsızlığın Batırdığı haqqın səsi?! Aman allah, bu dəhşəti Bir daha kimsə görməsin! * * * Axşamdan yağan bu yağış Ürəyimə damcılayır. Külək çöldə yağışı yox, Evdə məni qamçılayır!
BU SƏNİN DEDİYİN SEVGİDİ Seyrələn saçların ağına gəlir, Boranlı, çiskinli dağına gəlir. Ömrünün ixtiyar çağına gəlir Demə daşan selim səngidi vallah, Bu sənin dediyin sevgidi vallah. * * * O gülü bu sayaq üzə bilməzdin, Arxayın, təmkinli gəzə bilməzdin. O boyda sevincə dözə bilməzdin Onunçün yollarda ləngidi vallah, Bu sənin dediyin sevgidi vallah. * * * Bilməzdim “hə” imiş dilindəki “yox”, Onluğa hədəfmiş kipriyində ox. Mən elə sevirəm bu sevgidən çox Ömrün qocalıqla cəngidi vallah Bu sənin dediyin sevgidi vallah.
NEYNİRDİN ŞAİRİ YARADIB, ALLAH Bağladın həyata min sirli bağla, Qəlbinə coş dedin, gözünə ağla. Bir belə ağrıyla, bir belə dağla Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * O, dönə bilmirsə kor ağacına Ya batan gəminin dor ağacına. Quş olub uçmursa dar ağacına Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Aldanıb kimisə öyəcəkdisə, Sonra öydüyünü söyəcəkdisə. Kükrəyib “Həqq mənəm” deyəcəkdisə Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Ərzi hökmdara yetməyirdisə, Dərdi, şikayəti bitməyirdisə. Zindana könüllü getməyirdisə, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Qılınctək kəsməyən şeirə nə deyim, Şeirdən gələcək xeyirə nə deyim? Bu bitib-tükənməz sehrə nə deyim, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Onu zaman-zaman oda salırsan, Öldürüb sonra da yada salırsan. Səndəmi şeirlə nəfəs alırsan, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Günəşə calanan hörükmü gəzdin, Zamana od vuran körükmü gəzdin, Yoxsa öz dərdinə şərikmi gəzdin, Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Yurdu dərd bürüdü, ələm götürdü, Ürəyi yananlar qələm götürdü. Yeri də, göyü də bu qəm götürdü Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Sirrinə müvafiq elmin yoxdumu, O elmə yönəlik filmin yoxdumu, Bizə bundan artıq zülmün yoxdumu? Neynirdin şairi yaradıb, allah?! * * * Ömrümüz-günümüz bir yuxu, röya, İllər ötüb keçdi… Yaşadıq guya?! Şeirlə düzələn deyilsə dünya, Neynirdin şairi yaradıb, allah?!
BİLMİRƏM Ürəyim dönübdür ağlar bir neyə, Hardan tapdı məni qəza, bilmirəm? Göylərlə əlaqəm yoxdumu deyə Yerin yer dərdini yaza bilmirəm?! * * * Əlimdən, dilimdən daş asılıb daş, Sözümdən tez gəlir gözümdəki yaş, Elə yazılıb ki yazım, a qardaş, Ömrüm sona yetir, poza bilmirəm. * * * Qocalıq günbəgün qəddimi əyir, Yanımdan yel ötsə dizim titrəyir. Yaş artır, önümə daş diyirləyir, Daha düz yolda da gəzə bilmirəm. * * * Tanrıya çatmırsa səsim, xitabım, Deməli bağlanıb şeir kitabım. Daha bu hicrana qalmıyıb tabım, Daha bu həsrətə dözə bilmirəm. * * * Musa, su üstündə susuz qalmışam, İçmək yasaq olub, içdən yanmışam.. Təşnə olduğumu ancaq danmışam Varmı bundan ağır cəza, bilmirəm?!
ŞEİR MÖCÜZƏDİR Haçan ağ ümidi üstələyir qəm, Mənə qəhqəh çəkib qara şər gülür. Elə ki, şeirdən uzaq düşürəm Yerdən də, göydən də əlim üzülür. * * * Sağalmaz göynəkdir könül yaramda, Şeir möcüzədir, – danışsam haqla. İlham bir körpüdür mənim aramda, Göydə mələklərlə, yerdə torpaqla. * * * Açılsın gözümdə göylərin qatı, Uçmaq eşqim varsa ölməyəcəyəm. Əzrayıl da bilsin mən bu həyatı Şeirsiz bitirə bilməyəcəyəm!
ANALAR, ŞƏHİDLƏR… Dərdin paylanıbdır obaya, elə, Tarix bu yaranı unudan deyil. Bu günün qələbə sevinci belə Gözünün yaşını qurudan deyil. * * * Batdı gözlədiyin nişanı, toyu Bir daha sən onu görməyəcəksən. “Anan ölsün” deyib bir ömür boyu Məzarı üstündə göynəyəcəksən. * * * Nələr çəkdiklərin Tanrıya bəlli, Qaysağı yaranın dərini verməz. Nə mahnı, nə şeir, heç bir təsəlli Sənə öz oğlunun yerini verməz. * * * Qəlbiniz həsrətdən oda düşəndə Gedin Qarabağa siz axın-axın. O şəhid oğlunuz yada düşəndə Murova boylanın, Şuşaya baxın. * * * Silinməz bu ağrı, bitməz bu səfər, Yolun çox uzundur şəhidim, sənin. İki min səkkiz yüz səksən bir nəfər Şəhid anası var indi Vətənin. * * * Qəlbindən silinməz, getməz bu kədər Sizi zaman-zaman anacaq onlar. Şəhid balasına yandığı qədər Doğma Vətəninə yanacaq onlar. * * * İgidlər önünü kəsdilər şərin Açıldı Vətənin qolu, qanadı. İki min səkkiz yüz səksən bir nərin İndi bir kəlmədə boy verir adı! * * * Şəhidlər – nur verən Günəşə, Aya, Şəhidlər, tarixə dönən şəhidlər. Şimşək yanğısıyla gəlib dünyaya, Şimşək alovutək sönən şəhidlər! * * * Yarımçıq ömürlə bütöv getdiniz, Bu yurdda Günəşlə, Ayla tənsiniz. Siz canı Vətənə fəda etdiniz, İndi hər biriniz bir Vətənsiniz. * * * Sizə ağı deyib öyən analar Qəlbimi yer-yerdən qanadır indi. “Oğul, anan ölsün” deyən analar Anamız Vətənə anadır indi!
ŞAİRLİK ƏN ALİ MƏQAMDI, VALLAH… Özü pay-piyada, sözləri atda, Xəyalı dövr edir ən qəlbi qatda. Zəhəri saxlamır dilinin altda, Gülləyə atılan ilandı, vallah, Şairlik ən ali məqamdı, vallah! * * * Sirri qələmindən pünhan olmasa, Vicdanı özünə zindan olmasa. İçində mənəvi böhran olmasa, Şair qeyri-adi adamdı, vallah, Şairlik ən ali məqamdı, vallah! * * * İgid, ər təpəri duysa canında, Kükrəyib çağlasa əgər anında, Olsa həqiqətin, haqqın yanında, İlhamı bir ayrı ilhamdı, vallah, Şairlik ən ali məqamdı, vallah! * * * Anla ki, tanrıdan gəlib bu elçin, Fəda etməlidir canını elçün. Haqqı söyləməkdə nə mizan, ölçü?! Bu, göylərdən gələn inamdı, vallah, Şairlik ən ali məqamdı, vallah! * * * Zamana od vurur, dərdə qalanır, Ağrısı, göynəyi ərşə calanır. Füzuli dediyi “şair yalanı”, Sevgidə bir dindi, imandı, vallah, Şairlik ən ali məqamdı, vallah! * * * Zülmə, zülümkara boyun əyməsin, Kökünü əskildib, soyun əyməsin. O məğrur başını qoyun əyməsin Böyük amalıyla o tamdı, vallah, Şairlik ən ali məqamdı, vallah! * * * Tanrı peyğəmbərə verdiyi haqqı Onunla bölürsə haqlıdı, haqdı. Gəzək o şairi əli çıraqlı, Burda mənim sözüm tamamdı, vallah, Şairlik ən ali məqamdı, vallah!
NİYƏ QORXUM MƏN ÖLÜMDƏN?! Budağından duyğu dərdim, Bir çələngə döndü dərdim. Ömür, səni karsız gördüm, Niyə qorxum mən ölümdən?! * * * Xırmanımda sovrulubdur, Öz qanımda yoğrulubdur, Mənimlə bir doğulubdur, Niyə qorxum mən ölümdən?! * * * Qəbir ulu pir şəklidir, Açılmayan sirr şəklidir, Həyatımın bir şəklidir, Niyə qorxum mən ölümdən?! * * * Neçə dərd-azar sovuşur, Od tutan bazar sovuşur. Ruhum Tanrıya qovuşur, Niyə qorxum mən ölümdən?! * * * Könül duyğu içindəsə, Ömür yuxu içindəsə, Həyat qorxu içindəsə, Niyə qorxum mən ölümdən?! * * * O ki, Tanrı tələbidir, Hansı insan əbədidir?! Ömrün-günün mabədidir, Niyə qorxum mən ölümdən?!
MƏN… Mən bir sevda yolçusuyam, Bu yolu tək getməkdəyəm. Anadiltək qərib-qərib, Qəmli-qəmli ötməkdəyəm. * * * Şövqü sönür qoca nərin Dərdim ağır, yaram dərin… Göz qoyduğum gözəllərin Gözlərindən itməkdəyəm. * * * Cana doyan görən canmı? Yoxsa yersiz həyəcanmı? Aman, Tanrım, doğrudanmı Tükənməkdə, bitməkdəyəm?!
PAYIZA QƏDƏR Qışı bir aləmdi, yazı bir aləm, Vəsfini verməyə acizdi qələm. Tanrı imkan verə baharda gələm, Duram səcdəsinə payıza qədər. * * * Nəyindən söz açım, onun nəyindən, Doyunca barınam gül-çiçəyindən. Bir təpər götürəm dağ ürəyindən Qaçam gəncliyimə o qıza qədər. * * * Tapam istəyimi açan puçurda, Bir daha verməyəm quzunu qurda. İlahidən gələn şövq ilə burda Uçam Aya qədər, ulduza qədər!..
ETİRAF Elə ucalıqdan yıxılmışam ki, Bir daha özümə gələ bilmərəm. Elə məngənədə sıxılmışam ki, Yaşaya bilmərəm, ölə bilmərəm. * * * Mən elə zirvəni tərk etmişəm ki, Gözümdə alçalıb bütün zirvələr. Bir də o ucalıq mənim ömrümə Qardaş, çətin gələr, çox çətin gələr. * * * Gözümdə qaralıb elə bir səma Çıxası deyildir Ayı buluddan. Elə bir yanğıya tuş olmuşam ki, Bir çarə ummuram kamandan, uddan… * * * Mən elə bir dərdə mübtəlayam ki, Tamam imkansızdı bu dərdi bölmək. Kişiyə ölümdən daha ağırdır Sevən bir qadının gözündə ölmək!..
ÜZÜMƏ BAĞLANAN QAPI Tanı məntək naçarını, Dərdə-qəmə düçarını. Harda gəzim açarını, Üzümə bağlanan qapı?! * * * Gah söyülən, gah öyülən Vaxtsız-vədəsiz döyülən. Sən idinmi bəxt deyilən, Üzümə bağlanan qapı?! * * * Hər günümə qada verdin, Kömürümü oda verdin. Bir şairi bada verdin, Üzümə bağlanan qapı! * * * Açılsan itər acılar, Nurlu sabahlar açılar. Yoluma işıq saçılar, Üzümə bağlanan qapı. * * * Şahidsən buna özün də, Qalmışam çölün düzündə. Nələr var arxa üzündə Üzümə bağlanan qapı?! * * * Bəlkə sənsən sirr qapısı Güman yeri, pir qapısı. Tanrının səbir qapısı – Üzümə bağlanan qapı?!
SEVGİ TÜKƏNMƏSƏ… Mənim dəniz gözlüm, dəniz ürəklim, Büllur xatirəli təmiz ürəklim. Dünyada dünyadan əzizsən mənə, Sahilsiz ümmansan, dənizsən mənə. * * * Tanrı kölgələmir mələk üzünü, Hansı yaşda olsa gözəl gözəldir. Sevginin kül altda qalan közünü Aylar yelpikləyir, illər közərdir. * * * Dənizlə üz-üzə ötür illəri, A mənim könlümün həsrət adası! Ləpə pıçıltılı tuti dillərin Hər gün qulağıma çatır sədası… * * * Bir qayıq hələ də üzür səmtinə, Avarçı avarı düz tuta bilmir. Sevgi çevrilirsə imana, dinə Sevən ömür boyu unuda bilmir! * * * O suya bir daş at, batmasın yasa, Ağ dalğam, şövqə gəl, daşdır dənizi. Bu gün ürəyimə sıfqarılmasa, Deməli, ürəyi daşdır dənizin! * * * Pərvanə xislətdi bu ürək, bu dil, Sən ey uzaqlarda alışan şamım. Sevgi tükənməsə tükənən deyil Sənin gözəlliyin, mənim ilhamım!
TƏMİZLİK YIXDI MƏNİ Ürəyimə gələn söz dilimdədir həmişə, İçim içdə deyil ki, çölümdədir həmişə. Ona görə bu başım zülümdədir həmişə, Bu saflıq əydi məni, təmizlik yıxdı məni. * * * Məhəbbət yollarında səriştəsiz, naşıyam, Köntöy addımlarımla öz-özümə qarşıyam. Neçə qəlbin ağrısı, neçə gözün yaşıyam, Mənə “əzizim” deyən əzizlik yıxdı məni. * * * Bunu kim bilməyir ki, bu gün varıq, sabah yox, Mənim ömürlüyümdə yaxşılıq var, savab yox. Bu ümman istəyimə damcılasa cavab yox, Elə çoşdum, kükrədim, dənizlik yıxdı məni. * * * İndi quruyan çayam, oxşarım yox dənizə, Həsrət qaldım ağ gülə, ilahi ağbənizə. Dedin sənə qadın yox, bir qulam, bir kənizəm, Qaragünlüm bu miskin kənizlik yıxdı məni. * * * Təşnəliyim səngimir… bulaq verin, çay verin, Təbəssüm sarğısını yaralıya pay verin. Hayqırmaq istəyirəm, səsimə bir “hay” verin, Sükut çatlatdı məni, səssizlik yıxdı məni.
ŞAİR QOCALIR Uğurla çıxsa da söz sınağından, Sınır öz gözündə, öz sınağında. Keçmir gözəllərin göz sınağından Dərdi aşıb-daşır, şair qocalır. * * * Dözmür haqsızlığa, ötürə bilmir, Səsini baisə yetirə bilmir. Daha neynəsə də götürə bilmir Yolundakı daşı, şair qocalır. * * * Şeiri əvvəlkitək duyula bilmir, Gün kimi aləmə yayıla bilmir. Fikirdən, xəyaldan ayıla bilmir Düyünlənir qaşı, şair qocalır. * * * Ömür tükənsə də, tükənmir istək, Başına min oyun açır bu ürək. Gözəllər açılır gül butasıtək, Dünya cavanlaşır, şair qocalır.
TANRIYA XİTAB Yuxularım qat-qarışıq… Yozumunda yoxdu işıq. Qarşındayam bircə qaşıq Ümid ver, geri qayıdım. * * * Harda, nə vaxt ki, sənsizəm Həm karsızam, həm yönsüzəm. Dən sənindi, mən dənsizəm Üyüt ver, geri qayıdım. * * * Ömrüm ölüm sorağında, Bir uçqunun qırağında. Mən varamsa marağında Öyüd ver, geri qayıdım. * * * Ya möhürlə fərmanımı, Vaxtında al sən canımı. Ya olmayan imkanımı Böyüt ver, geri qayıdım!
TANRIM Tanrım, məni elə yaşat, Səndən əlim üzülməsin. Cəhənnəmə dönsə həyat, Səndən əlim üzülməsin. * * * Zamanım yağı olsa da, Köksümün dağı olsa da. Ürəyim yağır olsa da, Səndən əlim üzülməsin. * * * Göy gözümdə ensə belə, Yer zülmətə dönsə belə, Son ulduzun sönsə belə, Səndən əlim üzülməsin.
