İşğal altındakı torpaqlarımızın alındığı,Qarabağın ağ günlərə qovuşduğu, 30 illik həsrətin bitdiyi vaxtdan düz bir il ötür. Şəhidlərin torpağı al qanları ilə yoğurub vətən yapdığı zamanın bir ili tamamdır. Düz bir ildir ki, xalqımız tarixi qələbəsinin qüruru ilə yaşayır. Murdar erməni çəkmələri altından canı qurtarıb rahat nəfəs alır torpaqlarımız. Bağrı yarılan, sinəsinə min dağ çəkilən torpağın yaralarına məlhəm qoyur, üzünə sığal çəkir, qulağına xoş sözlər pıçıldayır o yurdün əsil sahibləri…
Şuşa qol qaldırıb süzür dağlar başında, möhtəşəm təbəssüm qonur qədim Füzulinin, Zəngilanın, Kəlbəcər və Laçınımızın dodağına… Qarabağ bütövlükdə çırpınıb çıxır yasdan, atır üstündən qapqara çirkabı!..
Xoşbəxtlikdən gözü dolur torpağın, sevincindən dodağı çatlayır. Adamlar doğma yurd yerlərinə getmək üçün çox tələsir. İndi şəhid ruhları azad səmada şaddır. Qazilərimiz 44 günlük müharibənin acılarını əzalarında daşısalar da, qürurludurlar…
Azərbaycan öz halal zəfərini bayram edir, uşaqlar və böyüklər işini-gücünü qalibiyyət notlarına kökləyir. Şəhərdə, eləcə də bütün bölgələrimizdə ab-havanın dəyişdiyi göz önündədir…
Iki yüz ildən artıq bir zaman içərisində daim əlimizdən alındı torpaqlarımız.
Lap sülh adıyla, murdar qonşumuzun nazı ilə oynadılar. Tikə-tikə kəsdilər, para-para böldülər, “yağlı” yerindən də pay düşdü dünyada yaltaqlıqda, acgözlükdə, satqınlıqda tayı-bərabəri olmayan ermənilərə. Qonşu dövlətlərin torpaqları hesabına torpaq qazandılar, olmayan yerdən dövlət qurdular. Yenə gözləri doymadı! İştah diş altındadır axı, tamah dişlərini itiləyib sancdılar torpaqlarımıza. “Dənizdən dənizə “ paronoy ideyalarını o qədər bəslədilər ki, özləri də öz yalanlarına inanmağa başladılar. Hətta bəzi dünya dövlətlərini də inandıqmağa müvəffəq oldular…
Amma “haqq nazilər, üzülməz” deyib babalarımız. Əqrəb kimi axırda özünü çaldı, zəhəri özlərini zəhərlədi.
2020-ci ilin 27 Sentyabr gecəsi xalqımızın səbir daşının sındığı vaxt oldu. Ali Baş Komandanın bir əmri ilə qüdrətli Ordumuz döyüşə hazır vəziyyətə gətirildi. Oğullar
düşmənə nifrət və qisas hissi ilə döyüşlərə yollandı. Canavar kimi, pələng kimi döyüşdülər. Səngərdən səngərə atıldılar, yaralandılar, şəhid oldular, amma bir an ali məqsəddən uzaq düşmədilər. Sonda bu torpağı vətən etdilər!..
Zaman, hər əsgərin bir ordu, ordunun bir əsgər olduğu vaxtı göstərirdi. İgid oğullar ata-ana xeyir-duası ilə döyüşlərə yollanırdılar…
Xeyir-dua ver, ana,
Yetişdi qisas anı.
Tökməyə düşmən qanın,
Qarabağa gedirəm!..
…Füzuli, Ağdam, Laçın,
Şuşa yolmasın saçın.
Çək dumandan çalmanı,
Qarabağa gedirəm…
Orduya, xalqa, dövlətə söykəkdi onlar. Xalq və dövlətin birliyi, ordumuzun yenilməzliyi, əsgərlərimizin cəsarəti sayəsində tarixi zəfər labüd oldu…
Qandan, qadadn adladı, daşdan, qayadan keçdi uğurlarımız. Uzun və ağır cəbhə yolları birbaş Şuşaya qalxdı. Ağır döyüş əməliyyatı planları, onun uğurla yerinə yetirilməsi hər dəfə qələbəyə bir addım da yaxınlaşdırdı bizi. Ali Baş Komandanın vaxtaşırı televiziya və radio vasitəsilə çıxışları, cəbhədən verdiyi dəqiq və sevindirici məlumatları, müsahibələri xalq səbirsizliklə gözləyirdi. Dinləyir, sevinir və qələbəyə ruhlanırdı. Kənd və şəhərlərin bir-bir işğaldan azad edilməsi xəbərləri paytaxt Bakıda, eləcə də bütün bölgələrdə bayram ovqatı yaradırdı…
Bayquş xislətli erməni 30 il ərzində Qarabağda daşı daş üstə qoymamışdı. Tarixi abidələrimiz məhv edilmiş, yaşayış məskənləri dağıdılmış, yerüstü və yeraltı sərvətlər daşınıb aparılmış, meşələr yandırılmışdı. Təbiətlə də vandalcasına davranan bu üzdəniraqlar, qəbristanlıqları da unutmamışdılar…indi isə döyüş meydanlarında silah-sursatla bərabər papağını da qoyub qaçırdı. Azərbaycan əsgəri isə onu “iti qovan” kimi qovurdu!..
Dövlətimizin apardığı düzgün daxili və xarici siyasət, güclü ordu və xalqımızın birliyi tarixi qələbənin təminatı oldu. “Hər şey cəbhə üçün, hər şey qələbə naminə” idi həmin günlərdə. Ordumuzun hərbi sahədə olduğu kimi maddi təminatının da yüksək olmasına baxmayaraq, analar isti yeməklər bişirir, isti geyimlərlə birgə cəbhəyə göndərirdi. İnsanların bir-birinə sevgisi, qayğısı artmışdı. Hər kəsi bir amal, bir məqsəd birləşdirirdi-müharibəni zəfərlə başa çatdırmaq…
Bəzən Haqqin, ədalətin yolu elə müharibədən, savaşdan keçməli olur. Anam deyərdi ki, “ho deməklə donuz darıdan çıxmaz!”.. Uzun illər dövlətimizin atdığı sülhməramlı addımlar, keçirdiyi görüşlər nəticəsiz qalanda müharibə qaçılmaz oldu. Nəticədə işğalçı dövlət öz layiqli cavabını və cəzasını aldı. Öz məğubiyyətini, Azərbaycanın isə qalib olduğunu sənədlə, sübutla təsdiq etməkdən başqa yolu qalmadı…
Bu gün Qarabağda üçrəngli bayrağımız qürurla dalğalanır…
Qələbə yaraşır mənim xalqıma,
Yel vurub əsdirir qalib bayrağı.
Açılır qanadı Azərbaycanın,
Geyinir, bəzənir bayramsayağı…
Artıq Qarabağda yeni və irimiqyaslı quruculuq işləri həyata keçirilir. Infrastruktur yenidən qurulur, yollar çəkilir, evlər tikilir, dövlət əhəmiyyətli işlər görülür. Gözəl Şuşada, Cıdır düzündə mədəni tədbirlər keçirilir, söz-sənət çələngi toxunur…
Qoy xalqımız bir də müharibə görməsin, uşaqlar top-tüfəng səsindən diksinib oyanmasın, torpağın bağrına güllə dəyməsin, analar fəryad edib saç yolmasın!..
Oğullar doğulsun, igidlər meydanlara bayramlarda qurşaq tutub yarışmaq üçün çıxsınlar…
Tarixi zəfərin mübarək olsun, Azərbaycan!…
Müəllif:Şahnaz ŞAHİN AYB və AJB üzvü, Prezident Mükafatçısı, Beynəlxalq Rəsul Rza Mükafatı Laureatı.
SƏNDƏN SONRA BAHAR GƏLMİR, XƏZANDIR… (Atama) Dağlar, Atam əmanəti!
Ulu dağlar, zirvənizdə candan ötə canım yatır, İlk ünvanım, son mənzilim, adım yatır, sanım yatır, Özün oda-közə vurub, yorulub yatanım yatır. Bu divanə, dəli könlün tükənməyən hekayəti Dağlar, Atam əmanəti! * * * Yanan qəlbi yoluma çıraq olub, Qızındığım od olub, ocaq olub. Dərdi-səri sinəsində dağ olub Gülüşüylə başımızı qatanım, Di rahat yat, dağ başında yatanım! * * * Gecə-gündüz yorulmadı gah o xəstə, gah bu xəstə, Ömür sürdü səksəkədə, qulaqları daim səsdə. Anaların əvəzindən bir layla çal, sən ahəstə, Ürəyinə yığıb getdi neçə körpə şikayəti, Dağlar, Atam əmanəti! * * * Qorxmaz idi əziyyətdən, zülümdən, Bir qarışqa inciməzdi əlindən. Neçə-neçə can qutarıb ölümdən, Əzrayıla canın ucuz satanım Di rahat yat, dağ başında yatanım! * * * Heç cürə yer tapmayıram, öz evimdə-eşiyimdə, Qınanmasam gəlib durram, bir ömürlük keşiyində! İndi necə rahat yatıb uşaq kimi beşiyində, Dar qəbrinə sığışdırıb, dünya boyda məhəbbəti. Dağlar, Atam əmanəti! * * * Ata, heçdir gözlərimdə dövlət-mal, Qohum-qonşu, oğul-uşaq, el-mahal. Ya mən gəlim, ya sən qayıt evdə qal! Dar günümdə əllərimdən tutanım, Di rahat yat, dağ başında yatanım!
Atam haqqında elegiya.
Yağış yağır ağır-ağır, içimdən bir həsrət baxır Pəncərəmdən axan damlalara… Payızda köç edən quşlar kimi, Fikrim məni aparır hardan-hara. Qarşımda kağız, əlimdə qələm bunu yazan mənəm, ya da ruhuma işləyən “Ata “adındakı nisgil… Gün bitir, gecə düşür, həftələr ay olur, aylar da olur il. Həyat davam edir beləcə, Bir gün gələcəyəm yanına, bilmirəm nə vaxt, necə… * * * Bir gün gələcəyəm yanına, atıb hər şeyi bir yana, gələcəm sənin dünyana… Yenə oxşayarsan telimi, yenə tutarsan əlimi… Bilərəm arxamdasan dağ kimi! Əşyalarına dolu o otaq kimi adın yandırır, odun yandırır Gülüşün yandırır, güldükcə qıyılan gözlərin getmir gözlərimin önündən. Həvəsim yox yaşamağa, Ata, sənin ömrünün son, ölümünün ilk günündən…
Səndən sonra.
Qələm yazır, nə yazırsa qəm çıxır, Zil alıram, səsim yenə bəm çıxır. Ruzim, bərim-bərəkətim kəm çıxır, Səndən sonra… * * * Güvəndiyim dağlar dərə olubdu, Axar çaylar quru bərə olubdu. Tək sirdaşım daş pəncərə olubdu, Səndən sonra… * * * Boğuluram, küləklərin hayı yox, Daha ömrün baharı yox, yayı yox. Bayramlarda nəvələrin payı yox, Səndən sonra… * * * Bir sığalın həsrətində tellərim, Məzarını sığallayır əllərim. Zəhər olub günüm, ayım, illərim Səndən sonra… * * * Getdiyin yol bir qaranlıq küçədi, Gündüzlərim gecə kimi gecədi. Bilirsənmi, Ata, qızın necədi? Səndən sonra… * * * Durulmuram, gündəngünə durğunam, Qürub çöküb sralıram, solğunam. Yüz yaşında qoca kimi yorğunam. Səndən sonra… * * * Ruhum xəstə cismimdə can ağrıyır, Damarımda dolanan qan ağrıyır. Sağalmayır yaram yaman ağrıyır, Səndən sonra… * * * Üzüm gülür, açılmayır ürəyim, Yoğururam, hey küt gedir çörəyim. Çözəmmirəm bu Fələyin kələyin, Səndən sonra… * * * Bu ayrılıq, hicran, Ata, bitmədi, Əzrayıla xəbər saldım yetmədi! Nə sən gəldin, nə də qızın getmədi. Səndən sonra…
Öz evində qal, Ata!
Yıxılanda qollarımdan tutanım, Qoymaz idin bir kimsədən utanım! İndi bizdən, ey xəbərsiz yatanım, Tək sən idin mənə arxa-dal, Ata! Gedək daha öz evində qal, Ata! * * * Qızmar yayda kölgə salan söyüddün, Od-ocaqdın, məshətdin, öyüddün. Gözün toxdu, bizi də yox böyütdün Gözümüzdə yoxdu dövlət-var, Ata! Bircə sən gəl, öz evində qal, Ata! * * * Dağ qürurlum, qeyrətinə qurbanam! Şərəfinə-şöhrətinə qurbanam! Qazandığın hörmətinə qurbanam! Bəzəyimdi indi qara şal, Ata! Gedək mənlə öz evində qal, Ata! * * * Dağdan düzə, düzdən dağa gəzərdik, Bənövşəni kol dibindən üzərdik. Mahnımızı çaldırardın, süzərdik, Qalx ayağa havamızı çal, Ata! Bir yol gedək öz evində qal, Ata! * * * Çıxıb getdin birdənbirə, zamansız, Səni bizdən aldı ölüm amansız. Bağın-bağçan səliqəsiz, sahmansız, Çiçəklərin solğun, meyvən kal, Ata! Qalxaq gedək öz evində qal, Ata! * * * Novruz gəlir, qış ötüşür yaz qalıb, Ocaq başı, söhbət qalıb, saz qalıb. Gəl boyaq al, yumurtalar az qalıb. Qapı busaq, yaxşı çıxsın fal, Ata! Gedək evə, öz evində qal, Ata! * * * Çuval-papaq bir-birinə qarışsın, Nəvələrin çil xoruzu vuruşsun. Cıdır boyu bəy oğlanlar yarışsın, Atlar vurub ayağına nal, Ata! Gəl bayrama öz evində qal, Ata! * * * Mətbəxində anamızı yormuşuq, Çay-çörəkdən təmiz süfrə qurmuşuq. Boynubükük qəbrin üstə durmuşuq, Dur qolunu bir boynuma sal, Ata! Çıxaq gedək, öz evində qal, Ata! * * * Əvvəlimiz bitən sondan yaxışdı, İndi mənə kəfən dondan yaxşıdı. İnsan da var, köpək ondan yaxşıdı Qalx at, hürən ağızlara yal, Ata! Duraq gedək, öz evində qal, Ata! * * * Bacardıqca sən hamıya yaradın, Yarım qaldı arzularım, muradım. İki oğlun fərəhin, qol-qanadın, İki qızı ürəyində xal, Ata! Oyan gedək öz evində qal, Ata! * * * Evimizin dirəyisən, damısan, Ağzımızın ləzzətisən, tamısan. Dünya boşdu- sən hər şeysən, hamısan! Şirin Ata, şəkər Ata, bal Ata! Nolar, gedək öz evində qal, Ata! * * * Odlanıram, alışıram, tüstüm yox, Məzarını isitməyə istim yox. Ata sənsiz bu dünyaya küsdüm, yox! Dur əlinlə ya canımı al, Ata! Ya da gedək öz evində qal, Ata! * * * Süleymantək dünya görmüş, şüurlu. Məhəmmədtək dönməz, mətin, qürurlu. Tanrı verdi sənə o üzü nurlu, Dağdan uca, ey Rüstəmi Zal Ata! Di, qalx gedək öz evində qal, Ata!
Sağikən ölüyəm!
Ev-eşiyin hayı-küyü, yayı-yazı deyiləm, Ərköyünü, ədalısı, nazı-duzu deyiləm, Bu dünyada bir Atanın daha qızı deyiləm, Öz əlinlə söndürdüyün ocağının külüyəm, Kim deyir ki, Ata, sənsiz yaşadım?! Yaşamadım, mən sağikən ölüyəm! * * * Çağırıram, can söyləyib, deyən olmur çağrıma, Ey təbibim, dəva yoxdu bundan sonra ağrıma. Ata!- deyib qapqara bir daş basıram bağrıma. Nə deyirlər, qoy desinlər! Divanəyəm, dəliyəm! Kim deyir ki, Ata sənsiz yaşadım?! Yaşamadım, mən sağikən ölüyəm! * * * O gecədən dolanmayır, damarımda qanım da, Mən gedirəm, canım qalır məzarının yanında. Bir kimsəsiz qəribanam elimdə, mahalımda, Dostlarıma göz dağıyam, düşmənə gülməliyəm! Kim deyir ki, Ata, sənsiz yaşadım?! Yaşamadım, mən sağikən ölüyəm! * * * Nə yatmısan dağ başında, mənim yuxum qaçaqdı, Gül-çiçəyi çox sevirdin burda qucaq-qucaqdı. Ata!—deyib dolanıram dərələri haçaqdı, Bor yol gəlir sənə sarı, yanına gəlməliyəm! Kim deyir ki, Ata, sənsiz yaşadım?! Yaşamadım, mən sağikən ölüyəm!
Ulu Tanrım, Atam sənə əmanət!
Bir pay verdim, bu dünyada o ən şirin payımdı, Sevinəndə-təbəssümüm, ağlayanda-hayımdı, Sərt qışımdı, payızımdı, baharımdı, yayımdı. Tələsirdin, əllərimdən aldın onu nəhayət! Ulu Tanrım, Atam sənə əmanət!.. * * * O sinəsi paramparça, ürəyində xalı var, Bitdi dedik, dərdimizin gör nə boyda dalı var… Anam açıb ağ örpəyin indi qara şalı var! Doğulandan alnımıza yazılıbmış bu qismət. Ulu Tanrım, Atam sənə əmanət!.. * * * Kölgən idi bu dünyada, sığınmışdıq adına, Əzrayılın axı haradan gəlib düşdü yadına?! Heç mərhəmət eləmədin, üç kimsəsiz qadına! De nə idi, bu dərd boyda etdiyimiz qəbahət? ! Ulu Tanrım, Atam sənə əmanət!.. * * * O sökülən dan yeriydi, bir qərib axşam oldu, Yolumuza işıq saçan, yanıb sönən şam oldu. Balalarım!-deyib getdi, taleyi nakam oldu, Kimisinə acizlikdi, kimisinə cəsarət! Ulu Tanrım, Atam sənə əmanət!.. * * * Bas köksünə, bir sıgal çək o bəlalı başına, Ata deyib, sarılıram, indi mən başdaşına. On iki gün qalmış idi altmış altı yaşına. Bitirməyə vermədin ki heç möhlət. Ulu Tanrım, Atam sənə əmanət!.. * * * Qurban olum əllərinə! O əl nələr yapardı, Istəsəydi, hər bir şeyə çıxış yolu tapardı. Istəmədi, öz xoşuyla sənə pənah apardı… Heç dilindən düşməz idi Allah, Əli, Məhəmməd! Ulu Tanrım, Atam sənə əmanət!.. * * * O ağızı dualıydı, o ürəyi imanlı, Bir körpəyə qurban getdi, getdi başıdumanlı. Ağ xalatı kəfən oldu əynində canlı-canlı, Günahına-savabına özün eylə mərhəmət! Ulu Tanrım, Atam sənə əmanət!
Gedib
Kim deyir, ömrümdən bir insan gedib?! Ayrılıb canımdan sanki, can gedib! Tək Atam deyil ki, dostum-sirdaşım, Qoşulub onunla tüm cahan gedib! * * * O, arxam-dayağım, düşmən çəpərim. Onsuz yaşamağa yoxdu təhərim! Ayaqda- taqətim, beldə-təpərim, Çəkilib dizimdən hey-aman gedib! * * * Xoş sığal, şirin söz, bir isti qucaq. Ürəyi- alışıb-yanan od-ocaq. Gözümə işıqdı, evimə-çıraq, Günəş qürub edib, sanki dan gedib! * * * Süfrəsi-ruzili, bağçası-barlı, Əyilməz qamətli, enməz vüqarlı. Bir uca dağ idi zirvəsi qarlı, Çəkilib başımdan sis-duman gedib! * * * Həsrəti bağrımı didib qandan, Yaman uzaq düşdüm toydan-xınadan. Hər gələn, bir yolla gedir dünyadan. Gedib, əllərimdən o yaman gedib!
Özüm gələcəyəm yanına bir gün!
Bu yol ki var, dostum, gedər-gəlməzdi, Gözüm yaşlı, üzüm daha gülməzdi. Ata, gəlmə dünya qədirbilməzdi, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Ölənədək çəkəcəm bu əzabı, Heç vecimə deyil günah-savabı. Almaq üçün vermədiyin cavabı, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Yolun düşsə gəlmə, fani dünyadı, Sevinci yox, qəm-əyani dünyadı, Əli qana batıb cani dünyadı. Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Sən gedəndən hey basıram səbrimi, Bitirməkçün hesabımı-cəbrimi. Qoy, yanında qazım sonra qəbrimi, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Nəvələrin salım səfə-səhmana, Duymasınlar ehtiyac ona-buna. Oğul-uşaq bir yana, sən bir yana, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Toy-düyündə, çal-çağırda qohum-yad, Ata, sənsiz davam eyləyir həyat… Yolun düşsə, gəlmə daha rahat yat, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Haqq-nahaqqı ələmişəm, süzmüşəm, Yorulmuşam, tükənmişəm, bezmişəm. Bu dünyadan mən əlimi üzmüşəm, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Xəyanətdi, iftiradı, yalandı, Gülə-gülə üzə, yola salındı. Biz gedərik, qoca dünya qalandı, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Nə baş bizim, nə ürək, nə əl-ayaq, Ölüm haqdı hamı bir gün dadacaq, Əcəl harda, nə zaman haqlayacaq, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Varım-yoxum qara torpaqda yatdı, Hamı dedi: -Barış, neynək həyatdı! Ata, sanma qızın burda rahatdı! Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Toplanıbdı boğazımda qəhərim, Cəhənnəmdi, günüm-gecəm, səhərim. Əzaryıla çatan kimi xəbərim, Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Yaşaya bilməzsən bildiyin kimi, Silmə, göz yaşını sildiyin kimi, Gəlmə, gedəcəksən gəldiyin kimi! Özüm gələcəyəm yanına bir gün! * * * Ata, səndin tək ümüdüm, həyanım, Gündə yüz yol başdaşına dolanım! İnşaallah, uzun olmaz hicranım, Özüm gələcəyəm yanına bir gün!
Atalar ölmür!
Bizdən çox yaşayır daş da, dəmir də Tapa bilməsən də dözüm, səbirdə, Rahat evin qoyub soyuq qəbirdə Torpağa üz tutub yatalar, ölmür! Dostlar, bu dünyada Atalar ölmür! * * * Daha eşitməsən şirin dilini, Bir də oxşamasa əli telini, Övladın əlindən üzüb əlini, Ölümün əlindən tutalar, ölmür! Dostlar, bu dünyada Atalar ölmür! * * * Özgənin arxından dolanıb suyu, Ayağı altında qazıblar quyu. Kişi tək yaşayıb həyatı boyu Ömürün sonuna çatalar, ölmür! Dostlar, bu dünyada Atalar ölmür! * * * Daim üstümüzdə gəzər nəfəsi, Dönər qulağımda mehriban səsi, Heç kim əvəz etməz o ülvi kəsi Dünyanı bir yerə qatalar, ölmür! Dostlar, bu dünyada Atalar ölmür!
Sənsiz yaşaya bilmirəm!
Tikələndim tikə-tikə, Dərdim var özümdən yekə. Mən bu yükü çəkə-çəkə, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Sığınmışdım qucağına, Gəlməsin heç acığına, Baxıb sönmüş ocağına, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Ey yazılmış qara yazım, Çəkilməmiş qalıb nazım. Kədər simim, qəm avazım, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * İstəmirəm don geyinim, Kəfənə dönsün əyinim! Kimnən fəxr edim, öyünüm?! Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Məsəl idin, ağildın sən, Bir pis bitən nağıldın sən. Tufağımdın dağıldın sən, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * O günlərim şirin yuxu, Tamaşaya durub çoxu, Bu nağılı başdan oxu, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Külək ilə sovruluram, Günəş ilə qovruluram, Yavaş-yavaş heç oluram, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Düşməniyəm gecələrin, Bu qaranlıq küçələrin. Hər yanda görünür yerin, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Saf ruhumdun bədəndə sən, Gələn də sən, gedən də sən. Bizi ilk tərk edən də sən, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Savab əkdin, günah dərdin, Yoluna çıxdın namərdin. Mənə həyatı sən verdin, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Alovlanıb köz oluram, Əyilirəm, düz oluram. Ağızlarda söz oluram, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Bir dağ idik, dumanı sən, Sol yanı sən, sağ yanı sən. Hamımızın həyanı sən, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Ey gedib-gələn nəfəsim, Yazıb yaratmaq həvəsim. Yaradana çatsın səsim, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Süfrəmdəki çörəyimdin, Sinəmdəki ürəyimdin, Lazımımdın, gərəyimdin Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Bülbüldüm bayquşam daha, Qar-boranlı qışam daha. Ata, qocalmışam daha Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * İlham mənə qəbir qazır, Vərəq hazır, kağız hazır. Qələm ancaq bir söz yazır: Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Göydən düşdü başıma daş, Həm Atamdın, həm də qardaş. Yaşadıqca yavaş-yavaş, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Görən gözümün nuruydun, Könlümün şah qüruruydun, Sudan təmiz, saf, duruydun, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Qapanmayır könül yaram, Ömür mənə olsun haram! Sən yoxsan, mən isə varam Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Yazıram, yazıram bitmir, Qafiyələr sona yetmir! Gözüm gözlərindən getmir Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Sinəmdə var çarpaz dağım, Xəzan olub bağçam-bağım. Yetişibdi qürub çağım Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Sən idin başımın tacı, İndi bal da dadır acı. Yalnız ölümdü əlacı Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Daha söz də tutmur dilim, Qara şalım, bəyaz telim. İzin ver yanına gəlim! Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Gəlim, denən yenə “Qızım, Al günəşim! Dan ulduzum!” Səngiməyir ürək sızım, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Bilmədim, nədi cəncəlin? Sirdi, sualdı əcəlin. Gəlim yanında dincəlim, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Göndər mənə günahını, Özüm çəkim əzabını! Tanrı yazsın savabını! Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Tək-tənhayam, arxam bomboş, Canım xəstə, ruhum naxoş. Gəl halımı bir də soruş, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Bir yol göstər, mən nə edim? Oğlun-qızın qalıb yetim. De, yanına necə gedim?! Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Eh, dərdimi bilən yoxdu Göz yaşımı silən yoxdu. Sənin kimi gülən yoxdu, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Sən idin düşmən çəpərim, Həm taqətim, həm təpərim. İndi yoxdu heç xəbərin, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Məzarının önündəyəm, Bir boylan gör nə gündəyəm! İstəyirəm ağı deyəm, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Gecələri boğuluram, Gündüzləri doğuluram. Əzilirəm, yoğruluram Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Ey canını candan alan, Səndən sonra hər şey yalan! Böynubükük qalıb balan, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Yalvarıram, Ata, sənə, Yanında yer saxla mənə! Hayqırıram dönə-dönə, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Zahirimdə gülə-gülə, Batilimdə ölə-ölə, Yoxluğunu bilə-bilə, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Qatlanıram min əzaba, Vermədiyin bir cavaba. Evim qalıbdı xaraba, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Qarışıbdı şərlə xeyir, Bir cüt qızın qara geyir. “Yerdə qalmasın haqq! “deyir, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Kəfənindi ağ xalatım, Ey qırılmış qol-qanadım! Daha heçdi bu həyatım, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Dəfn olundum öz içimdə, Həyat-ölüm bir biçimdə. Kömək et mənə seçimdə, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Tənha qalıb ev-eşiyin, İlk beşiyin, son beşiyin. Özüm çəkəcəm keşiyin, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Ocağında pərvanəyəm, Lap dəliyəm, divanəyəm. İlahəyəm, Nuaranəyəm, Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Qızlarının söz-söhbəti, Nəvələrin şan-şöhrəti, Anamın ilk məhəbbəti Sənsiz yaşaya bilmirəm! * * * Yalvarıram sənə, Allah, Çatsın dərgahına bu ah! Açılmasın qoy, bu sabah! Sənsiz yaşaya bilmirəm!
