POEZİYA NÜMUNƏLƏRİ RUBRİKASI
Rubrikamızın qonağı bir sıra beynəlxalq mükafatlar laureatı, AYB-nin və AJB-nin üzvü, tanınmış teleradiojurnalist, şair-publisist Mübariz Ağaxan oğlu Süleymanlıdır.
BU GÜN
Yarpağı saralan,küləyi coşan,
Dərəsi dillənən,çayları daşan,
Dağına ,daşına nəğmələr qoşan
Bağrıma basıram payızı bu gün.
Tanrı nəfəsinin ruhunu duyan,
Əlini köksünün üstünə qoyan,
Dünyanın malından gözləri doyan,
Bağrıma basıram payızı bu gün.
Təndirin həniri ,sobanın közü,
Ardınca səsləyir qışın sərt üzü,
Bəxtmə yazılan o qara gözü,
Bağrıma basıram payızı bu gün.
Haramı dadamaz halalın biri,
Əzəldən bilinməz dünyanın sirri
Məclisdə tanınar insanın yeri,
Bağrıma basıram payızı bu gün.
Hiyləgər adamın işi kələkdi,
Etdiyin əməli yazan Mələkdi,
Kəfən doğulandan bizə bələkdi,
Bağrıma basıram payızı bu gün
DESƏNƏ
Bələyim də ,kəfənim də ağ oldu
Çəkdiklərim ürəyimə dağ oldu.
Xoş günlərim göz oxşayan çağ oldu…
Dünya sənə nə borcum var de bilim…
Nadanların sarayını ucaltdın,
Kişilərə əzab verib qocaltdın.
Yaxşılara yerli-yersiz söz atdın,
Dünya sənə nə borcum var desənə ..!
Aldandıqca hiyləgərə zalıma,
Tikan əkdin, düz dolaylı yoluma .
Heç görmədim yanan olsun halıma,
Dünya sənə nə borcum var desənə..!
Nə verdinsə, onda gözüm olmadı,
Özgə baxta könlüm tamah salmadı…
Yaşamağa heç həvəs də qalmadı,
Dünya sənə nə borcum var desənə..!
Əzəl gündən kəm gətirdin baxtımı,
Çox itirdim qızıl kimi vaxtımı !
İstəmədim , nə tacını -taxtını ,
Dünya sənə bə borcum var desənə ..!
OLDUM
Baş qoşmadım bir zalıma,
Davam etdim öz yoluma,
Kimsə yanmadı halıma,
Öz dərdimə yetər oldum.
Mindim zamanın atına,
Girdim ömrümün qatına,
Düşüb qəlbimin çatına
Aralıqda itər oldum.
Ürəyi dağlara baxdım,
Ötən xoş çağlara baxdım,
Gözləri ağlara baxdım,
Ağlayandan betər oldum.
Gəldim, yaşadım, gedirəm,
Dərdi boşadım gedirəm,
Dünya yaşıdım, gedirəm,
Ürəyimdən ötər oldum.
Keçib iynənin gözündən,
Axıb suların üzündən,
Öpüb anamın sözündən,
Öz tənimdən gedər oldum.
SƏN NİYƏ ÖZÜNƏ ÖYRƏTİN MƏNİ
Sən niyə öyrətdin özünə məni,
Qəfəsdə çırpınan quşa bənzərəm,
Unutmaq nə qədər çətindir səni,
Dərdindən dəlitək tənha gəzərəm!
Sən niyə özünə öyrətdin məni,
Sən küsüb gedəndən mən , mən deyiləm !
Mən necə yadımdan çıxarım səni ,
Bəlkə tənhalıqan mən şən ,deyirəm!
Sən necə öyrətdin özünə məni,
Ruhum da,canım da, hey yanındadır!
Çəkdiyim əzablar çox üzür məni,
Yediyim ən şirin bal zəhər dadır!
Sən necə öyrətdin məni özünə,
Nə dilim məndədir,nə də ki,sözüm!
Gözlərim baxmayır kimsə gözünə,
Sənsiz yaşamağa mən necə dözüm !
KİŞİLƏR
Yaşayar mərdanə ömür payını,
Haramı ömürdən silər kişilər!
İtirməz dünyanın haqqı –sayını,
Düşmənin bağrını dələr kişilər!
Dayanar kişitək sözünün üstə,
Çörəyi saxlayar gözünün üstə.
Qoymaz ləkə düşə izinin üstə,
Dünyanın dərdini bölər kişilər!
Qoruyar yağıdan doğma elini,
Qamətin düz tutar, əyməz belini..!
Uzadar kasıba kömək əlini,
Yurdunun qədrini bilər kişilər.
Unutmaz kəsdiyi duzu, çörəyi,
Köksündə döyünər məğrur ürəyi…
Buraxmaz yaxına hiylə-kələyi,
Dar anda hayına gələr kişilər!
Tanıyar soyuda, ulu babasın,
Qoruyar vicdanl , elin ,obasın!
Qalayar , içində insaf sobasın,
Qəşş edib rəzilə, gülər kişilər!
Papağı qeyrətdir,namusdur, ardır,
Vətənə arxadır,sipərdir,yardır…!
Nə yaxşı həyatda kişilər vardır,
Hər dəfə savabı ,ölər kişilər
ATALAR
Övlada ruh verər ata nəfəsi,
Başının üstündə olsada bəsdi.
O evdən gəlirsə atanın səsi,
Bilin ki,əvəzsiz, ilahi səsdi!
Öpərsə alnından ata övladın,
Güc-qüvvət,qol- qanad verər balaya!
Eşitsə azacıq bala fəryadın,
Atadır yetişən ilkin haraya !
Gözünün yaşını görsə övladın,
Ürəyi od tutub alışar,yanar,
Çətinə düşərsə çağırar adın,
Yenə arxasında ata dayanar.
Şam olub əridər özünü ata
Dolanar başına pərvanə kimi !
Ata nəsihəti keçər həyata,
Dözər hər möhnətə , zamana kimi !
Sən Ata -ananın saxla hörmətin,
Çalış uzaq olma xeyir-duadan !
Sən ki, sağlığında bilsən qiymətin ,
Səni uca tutar bilki,Yaradan !
KƏNDİMİZ
At çapıb,qurşaq tutduğum,
Ocağım,odum kəndimiz.
Körpətək rahat yatdığım,
Müqəddəs adım kəndimiz.
Babamın əzəl torpağı,
Anamın isti qucağı,
Elin-elatın yaylağı,
Damaqda dadım kəndimiz.
Dil açaraq danışdığım,
Min yol küsüb barışdığım,
Həsrətindən alışdığım,
Toyum,büsatım kəndimiz.
Müqəddəsim, Kəbəm, pirim,
Qucağında gənclik sirrim,
Mübarizəm, şərəf yerim,
Ucam, vüsətim kəndimiz…
NEYLƏYİM
Dilim susub,əqlim gedib,huşum yox
Eşqim küsüb,dərd şumlayan xışım yox,
Can borcumu qaytarmağa yaşım yox
Sərt ömrümün,cəfasına neynəyim.
Könlüm küsüb,üzüm gülmür,nə vaxtdır
Nə qismətdir,nə taledir,nə baxtdır,
Sevənləri incitmək bir günahdır
İnsafsızın vəfasına neynəyim
Gözüm toxdur,səbrim çoxdur,ömür az,
Bu taledir,bir nəzirdi,min niyaz
Ay yazanım qismətimi bir də yaz
Bu dünyanın havasına neynəyim.
ZALIM FƏLƏK
Kor şeytan əlinə alıb qılıncın,
Biçir qarşısına çıxanı,biçir.
Fələk də ağzını köndələn tutub,
İçir qanımızı,zəlitək içir.
Bilirəm qaradır üzü fələyin,
Bir kimsə anlamır onun kələyin
Çatmayır gücü də ona mələyin
Keçir şah ömrümüz, beləcə keçir..
Bəzən düşünəni dərdə də salır,
Bəzən də tələsir vaxtsız can alır,
Çoxunun arzusu qəlbində qalır,
Köçür bu dünyadan, nakam da köçür…
Nə insaf,nə mürvət qalmayıb onda,
Əzrayıl dolanır ,gündə bir donda,
Bilinir xisləti zalımın sonda,
Qaçır, şikarının dalınca qaçır..
KÖNLÜM
Nədəndi bilmirəm, tələsir yaman,
Qorxmazdı borandan, küləkdən könlüm.
Vaxtsız payız gəlir, yel əsir yaman,
Özünə yurd salır çələngdən könlüm.
Yağışlar söndürər hicranın közün,
Kədərdən saralar həsrətin üzü.
Ayrılıq anında o nəmli gözün,
Dərdini soruşur ürəkdən könlüm.
İstidə üşüyür, qışda qovrulur,
Həsrətdən, nisgildən daş da qovrulur.
Qurunun oduna yaş da qovrulur,
Soruşmur dərdimi mələkdən könlüm.
Deyildir əbədi, fani dünya da,
Özündən bezibdir bəlkə, dünya da.
Sovrulub,soyulub, hey salıb yada,
Eşqini keçirib ələkdən könlüm.
Bir uşaq sevdası qalıb yadımda,
Bir ömür yaşandı təmiz adımda.
Bir alın yazımda,min inadımda,
Keçibdir arzudan,diləkdən könlüm.
Şeirlərin müəllifi: Mübariz Ağaxan oğlu Süleymanlı,
MÜBARİZ SÜLEYMANLINLN YAZILARI
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru