İki il öncə Libra kitab nəşriyyatının təşəbbüsü ilə “Övladına məktub yaz!” layihəsinə göndərdiyim məktub birincilik qazanaraq 20 müəllifin məktubu arasında yer almışdı. Bu gün BBKS-də kitabın təqdimatı oldu.
QIZIMA MƏKTUB
Çiçəkqoxulum, sənə olan sevgimi gözlərimdən və hərəkətlərimdən aydın görürsən. Amma istərdim ki, bu sevgimi sözlərimdən də oxuyasan. Ona görə bu məktubu sənə yazıram. Mələküzlüm, hər səhər atanla birlikdə yanağına incə bir öpücük səndən ayrılırıq. Saçlarına sığal çəkib səni oyandırmamaq üçün barmaqlarımızın ucunda asta-asta otağından çıxırıq. Bilirsən ki, mən sənin kimi onlarla şagirdə bilik vermək üçün, atan isə sənin kimi uşaqların işıqlı və rahat evlərdə xoşbəxt yaşamalarını təmin etmək üçün səndən uzağa getməli oluruq. Amma bütün düşüncəmizdə və qəlbimizdə səni özümüzlə aparırıq. Gözəlgözlüm, getdiyim uzun yol boyu hər an səni düşünürəm. Avtobusun pəncərəsindən qaranlıq küçələrə baxaraq sənin indi necə şirin-şirin yatdığını xatırlayıram. Üzümə təbəssüm qonur. Gözlərim avtobusda iri lövhədəki saata dikilir: 07:10 – “İndi zəngli saat çalacaq, qızım yuxudan ayılacaq və məktəbə hazırlaşacaq”. Dəqiqələr keçir… Küçədə işıq dirəkləri bir-birini qovur… Avtobus gedir… Dayanır… Yenə gedir… 07:30 – “Qızım evdən çıxıb məktəbə gedir” – deyə düşünürəm. Sən məktəbə çatanda artıq mən də işlədiyim məktəbə çatmış oluram. 07:45 – artıq dərsin başlanmasına 15 dəqiqə qalıb. Uşaqlar ikibir, üçbir sinfə daxil olurlar. Kimi öz parta yoldaşı ilə nəyisə müzakirə edir, kimi dərslərini təkrar edir, kimi də yolda gördüyü hadisəni maraqla dostlarına nəül edir. Onlara baxdıqca yenə səni düşünürəm: “Mənim mələküzlüm indi sakitcə oturub dərsin başlanmasını gözləyir…” Zəng vurulur, dərs başlayır. Bizi bir-birimizdən ayıran bu 45 dəqiqələrdir, hansı ki, bu vaxt mən şagirdlərimə yeni dərsi izah edir, tapşırıqlar verirəm, sənsə öz müəllimini diqqətlə dinləyir, verdiyi tapşırıqları yerinə yetirirsən. Bilirəm ki, gələcəkdə sən də xalqın övladlarını elmlə zinətləmdirmək, vətəninə, xalqına layiq övlad olmaq üçün bu gün çox çalışırsan. Tənəffüs zamanı yenə gözlərimin önündəsən: “Qızım su içir, yemək yeyir”. Sonunsu dərs bitəndə sən evə gedir, mənsə ikinci növbədəki işimə başlayıram. Yenə gözüm saatdadır: 12:10 – “Qızım məktəbdən çıxdı, evə gedir, 15 dəqiqəyə çatacaq” – deyə düşünürəm. 13:00 – “Qızım dərslərini edir”. Sənə demişdim, Sevinc müəllimin sinfindəki Nuray eynən sənə bənzəyir – o da sənin kimi ikinci sinifdə oxuyur, sənin kimi sakit, ağıllı, savadlı qızdır. Hər tənəffüsdə o qızı uzaqdan seyr edirəm, sanki sənə baxıram. Bilirsən, müəllim olmağın özəlliyi nədir? Bütün şagirdlərinə öz övladı kimi yanaşmağı bacarmaq, onları öz balası kimi sevə bilmək. Hər şagirdimdə bir az sən varsan, hər birində bir az səni görürəm. Onları da sən qədər sevirəm. İş saatım bitəndə şagirdlərimlə sağollaşıb dayanacağa tələsirəm. Sənə tez çatmaq, sarılıb doyunca öpmək, sənin üçün necə darıxdığımı demək üçün… Səhərin alatoranında evdən çıxdığım kimi axşamın qaranlığında da evə qayıdıram. Bilirsən? Hər səhər avtobusun pəncərəsindən günəşin necə doğduğunu görürəm. Təbiətin günəşi səhər doğur, səhər aləmi nura boyayır, hər yeri isidir. Mənimsə günəşim axşam doğur – hər axşam qapını döydüyümdə həyəcanlı ayaq səslərinin ardından balaca əllərin qapını tələsik açdığı an. O an mənə sevgiylə baxan bir cüt gözün şöləsi bütün canıma yayılır, ruhumu isidir. Mənə uzanan yumşaq əllərini ovcuma alıram, soyuq əllərim isinir, donmuş vücudum canlanır. Bu hərarətin canımdan çıxmaması üçün sənə bərk-bərk sarılıb istiliyini içimə çəkirəm: – “Mənim Günəşim sənsən! Ömrümə xoş gəlmisən, Günəşim! Səni çox sevirəm!” Səni sevən anan.
Geyinmişəm əynimə Ayrılığın biçdiyi Dərdlərin ən yekəsin. Yolların bağrın yaran Səfil kimi gəzirəm Bu milyonlar ölkəsin.
İndi mənim ruhumu Oxşamır o mahnılar, Oxşamır o nəğmələr. İndi mənə dağ çəkir Ruhuma göndərdiyin Eşq ətirli kəlmələr.
O xoş günlər vardı ha, Hamısı bircə-bircə Silinib yaddaşımdan. İndi də qucaq-qucaq Kədər yağır içimdən, Qəm tökülür başımdan.
Bu yarımcan ürəyə Ağırlıq eyləyirsən, Birdəfəlik yığış, get. Sol tərəfim yıxılıb, Sol yanım viran qalıb, O yandadır çıxış, get.
Gedəndə elə get ki, Gedişini görməyim, Addımın səs salmasın. Ağlını da götür, get, Apar onu özünlə, Ağlın məndə qalmasın.
Bir şeirlik darıxmaq
Gedişinə qurban kəsib həsrəti Ağrıların köksünə dağ basaram. Elə bilmə, yoxluğunu dərd edib Ürəyimin yaxasından asaram.
Elə bilmə, uçar bu ev başıma, Elə bilmə, udar məni dörd divar. Darıxmağım böyük deyil boyumdan, Allah haqqı, bir şeirlik ömrü var.
Bir gecədə unudulur gedənlər, Bir gecədə o son şeir yazılır. Ondan sonra qısa olur gecələr, Ondan sonra ağrılar da azalır.
Yuxuyla da dil tapırsan o gündən, Sözlərini kəsməyə də can atmır. Daha sənə hücum etmir xəyallar, Xatirələr dodağını qanatmır.
Özünə də hələ yaxşı baxırsan, Soruşana deyirsən ki, babatam… Daha məni dərd eləmə, yaxşımı? Ürəyimi dincə qoydum, rahatam…
Soyuq gecə
Üşütdü içimi soyuq noyabr, Çəkdim ciyərimə odlu ahımı. Kəsdim kəndirini baxışlarının, Səndən azad etdim dustaq ruhumu.
Qırıldı gözümdə qorunan əksin, Xatirə qalmadı bir xoş anımdan. Səpdim şeirlərə ağrılarımı, Sən də misra-misra çıxdın canımdan.
Nələr yaşatmadın yazıq könlümə?! Demə, qabaqdaymış hələ çətini. Bu dəfə ürəyim çox zəif oldu, Qaldıra bilmədi xəyanətini.
Bu gecə ilk dəfə andımı pozdum, Adını biryolluq atdım dilimdən. Səndən keçməyim də çətin olmadı, Sağ olsun, nifrətim tutdu əlimdən.
Ağrılı deyilmiş unutmaq yolu, Bir azca ruhumun dizin qanatdım. Bu gecə ilk dəfə çıxdın yadımdan, Bu gecə son dəfə səni unutdum…
Şahmat oyunu
Sənin də gücün bitdi, sən də çox zəif oldun, Sən də dözə bilmədin bu dəlisov qadına. Ruhuna ağır gəldi “dəlilik” dediyin eşq, Bir anda verdin onu ayrılığın badına.
Bu qəlbdə bir sən vardın, yalandırsa, oy onu, Al qılıncı əlinə, diri-diri soy onu. Mən “eşq” dedim bu hissə, sənsə – şahmat oyunu, Hansı gedişlər etdin, salım bir-bir yadına?
Son gediş mənim oldu, sən buna məcbur etdin, Uduzdun bu oyunda, oldu məğlub niyyətin, Səni unutmağımdır böyük məğlubiyyətin, Məndən salam deyərsən yıxılmış inadına.
İndi çək öz ruhuna hicran vurduğu dağı, Dur qarşıla ömrünə “təklik” adlı qonağı, Xatirələr üşütsün ətrim dolan otağı, Dizlərini qucaqla, “sızıltı” de adına.
İndi uzun gecələr çəkər səni çarmıxa, Ağrıların birləşər səni kökündən yıxa, Quduz həsrət acısı canından çətin çıxa, Darıxmaq deyirəm e, gəl indi bax dadına.
“Azadlıq” stansiyası
Məni gözləmə daha, Yolumuz haçalandı. Qəlbinin ünvanını Unutmuşam haçandır.
Daha ruhuna çıxmır Məni aparan yollar. İndi bu addımların Getdiyi başqa yer var.
Gözlərim ta yorulmur Avtobus durağında. “İndi gələrsən” deyə Qalmıram sorağında.
Bilirsənmi, sevirəm Bu yeraltı qatarı. Səni tez unutdurur Metro stansiyaları.
Elə gözəl olur ki, Vaqonda mürgüləmək. Nə mesaj yazmaq olur, Nə də ki zəng eləmək.
Gözlərimi yumuram Əvvəldən düz sonacan. Çatanadək sayıram Üç dəfə yüz onacan.
Xatirə tıxacında Nə itib, nə batıram. Səndən rahatca keçib Mən özümə çatıram.
Ruhum çıxır məhbəsdən, Aydınlanır dünyası. Növbəti dayanacaq – “Azadlıq” stansiyas.
Məndən sonra düzülər misralar da yan-yana, Yüz şeir də yazılsa, ödəməz bir ağrını. Köksün üstə alışan o köz səni yandırar, Dodağında titrəyən öpüş didər bağrını.
Məndən sonra yozular yuxuların tərsinə – O mənli röyaların bircəciyi düz olmaz. Məni unutmaq üçün sayarsan günü, ayı, Məni unutmaq isə bir ömürdən tez olmaz.
Ayrılıqlar dərd deyil
Ayrılıqdır da, ömrüm, Ya az, ya da çox olsun. Başağrısı deyil ki, Sinirimə toxunsun.
Həsrət cəmi üçcə gün Boğazımı yandırar. Ruhumdan axan qanı Zamanlar dayandırar.
ÖMÜR ŞİRİN YUXUDUR Fələkdən kam almaq necə qəlizmiş! Həyat bir dəyirman – ömrü üyüdən… Sən demə, bu dünya yaman cılızmış, Mənəmmiş gözümdə onu böyüdən… * * * Mən nəhəng bildiyim zirvəli dağlar Əslində əl qədər toz yığınıymış. Çəmənlər… Düzənlər… Bağçalar… Bağlar… Dilimdə kök salan söz yığınıymış… * * * O sonsuz ümmanlar, dərin dəryalar Ovcuma sığışan bir udum suymuş. O ucsuz-bucaqsız geniş səhralar Bir qarış ölçüdə olan quruymuş… * * * Gündüzlər aləmə nur yayan Günəş Cismimi yandıran isti kürəymiş. Ay gecə işıq yox, saçırmış atəş, Övkəsi, hikkəsi, hirsi Yerəymiş… * * * Sanırdım, yağışdır göydən süzülən, Sızlayan ruhumun göz yaşlarıymış. Ağaclar – cərgəylə yerə düzülən- Ölmüş arzuların baş daşlarıymış… * * * … Yaşanan bu ömür şirin yuxudur, Qarışıb gecəyə gündüzlərimiz. Gerçəyi dərk etmək bizi qorxudur, Odur ki, ayılmaq istəmirik biz…
ŞAHMAT OYUNU Sənin də gücün bitdi, sən də çox zəif oldun, Sən də dözə bilmədin bu dəlisov qadına. “Dəlilik” dediyin eşq ağır gəldi ruhuna, Bir anda verdin onu ayrılığın badına. * * * Bu qəlbdə bir sən vardın, yalandırsa, oy onu, Al qılıncı əlinə, diri-diri soy onu. Mən “eşq” dedim bu hissə, sənsə – şahmat oyunu, Hansı gedişlər etdin, salım bir-bir yadına? * * * Son gediş mənim oldu, sən buna məcbur etdin, Uduzdun bu oyunda, oldu məğlub niyyətin, Səni unutmağımdır böyük məğlubiyyətin, Məndən salam deyərsən yıxılmış inadına. * * * İndi çək öz ruhuna hicran vurduğu dağı, Dur qarşıla ömrünə “təklik” adlı qonağı, Xatirələr üşütsün ətrim dolan otağı, Dizlərini qucaqla, “sızıltı” de adına. * * * İndi uzun gecələr çəkər səni çarmıxa, Ağrıların birləşər səni kökündən yıxa, Quduz həsrət acısı canından çətin çıxa, Darıxmaq deyirəm e, gəl indi bax dadına.
RİYAZZİYYAT Sənli xatirələri Topladım bir araya, Təkə, cütə ayırıb Düzdüm iki sıraya. * * * Yüz minin birə oldu Təkin cütə nisbəti. Mən də sevgi zənn etdim Bu nataraz qisməti. * * * Bu eşqi dönə-dönə Vurdum neçə qatına. Gah qüvvətə yüksəltdim, Gah saldım kök altına. * * * Qəmi ixtisar etdim, Sevinc də kəsr oldu. Həsrəti sıfra vurdum, Ayrılıq hasil oldu. * * * Sən “biz”dən “sən”i çıxdın, Yerində tək “mən” qaldı. Bu yarımcan duyğunu Ha topladım, dağıldı. * * * İkimizə bir ömrü Hey böldüm sevə-sevə. Nə etdim, alınmadı, Qalıq qaldı hər dəfə… * * * Səndən sonra hissləri Hesablamaqdır peşəm. Sevmədiyim bir fənni Gör necə öyrənmişəm… 01.10.2022.
“AZADLIQ” STANSİYASI Məni gözləmə daha, Yolumuz haçalandı. Qəlbinin ünvanını Unutmuşam haçandır. * * * Daha ruhuna çıxmır Məni aparan yollar. İndi bu addımların Getdiyi başqa yer var. * * * Gözlərim ta yorulmur Avtobus durağında. “İndi gələrsən” deyə Qalmıram sorağında. * * * Bilirsənmi, sevirəm Bu yeraltı qatarı. Səni tez unutdurur Metro stansiyaları. * * * Elə gözəl olur ki, Vaqonda mürgüləmək. Nə mesaj yazmaq olur, Nə də ki zəng eləmək. * * * Gözlərimi yumuram Əvvəldən düz sonacan. Çatanadək sayıram Üç dəfə yüz onacan. * * * Xatirə tıxacında Nə itir, nə batıram. Səndən rahatca keçib Mən özümə çatıram. * * * Ruhum çıxır məhbəsdən, Aydınlanır dünyası. Növbəti dayanacaq – “Azadlıq” stansiyası… 10.10.2022.
SOYUQ GECƏ Üşütdü içimi soyuq noyabr, Çəkdim ciyərimə odlu ahımı. Kəsdim kəndirini baxışlarının, Səndən azad etdim dustaq ruhumu. * * * Qırıldı gözümdə qorunan əksin, Xatirə qalmadı bir xoş anımdan. Səpdim şeirlərə ağrılarımı, Sən də misra-misra çıxdın canımdan. * * * Nələr yaşatmadın yazıq könlümə?! Demə, qabaqdaymış hələ çətini. Bu dəfə ürəyim çox zəif oldu, Qaldıra bilmədi xəyanətini. * * * Bu gecə ilk dəfə andımı pozdum, Adını biryolluq atdım dilimdən. Səndən keçməyim də çətin olmadı, Sağ olsun, nifrətim tutdu əlimdən. * * * Ağrılı deyilmiş unutmaq yolu, Bir azca ruhumun dizin qanatdım. Bu gecə ilk dəfə çıxdın yadımdan, Bu gecə son dəfə səni unutdum… 30.11.2022.
UZAQLIQ Bu ayrılıq parçaladı köksümü, Qopub düşdü ürəyimin tək simi. Baxışların tez soyundu əksimi, Daha sənə görünürəm yad kimi… * * * Şeirlərin keçmədi ki əynimə, İndi bu sərt soyuqlarda neynim, hə? Nəfəsindən köz düşmədi çiynimə, Bürümədi vücudumu od kimi… * * * Bilməzdim ki, doğma dönər yad olar, Gedişinin başqa necə adı var? Saçlarımda əllərinin dadı var, Dad görmədim ondan şirin dad kimi… 30.10.2022.
DODAQLARIN YADDAŞI Bu həsrətin atəşi heç səngimir, Hicran dolu od-alovdur yan-yörəm. Mən gündüzlər adlayıram siratı, Gecələrsə cəhənnəmdə yanıram. * * * Əllərimi soyuq kəsir bu bahar, Saçlarımı yaz küləyi dağıdır. Buludlarda baxışlarım əriyir, Gözlərimin alovunu dağ udur. * * * Dodaqlarım həzm eləmir bu dərdi, Sən gedəli tökür qanlı göz yaşı. Yadındadır, demişdim ki, unutmur, Güclü olur dodaqların yaddaşı. * * * Hey adını pıçıldayır gizlicə, Qürurum da yoxluğuna yenilir. Çeynənməkdən gömgöy olub dərisi – Bütün hirsim dodaqlara yönəlir. * * * Bu eşq qaya, ayrılıqsa xəfif yel, Nə apara bilər ki, yel qayadan? Nəfəsimi kəsir acı yoxluğun, Sənsizliklə boğma məni, ay adam… 12. 03.2023.
BİR OVUC ÜMİD Bir şəhərlik məsafə, Bir nəfəslik ayrılıq, Geri dönməyən yollar… Qarşımdasa Mark Levi – Hələ “bir-birimizə deyilməyən sözlər” var… * * * Hələ saf duyğuların Tamam olmayıb ili. Hələ ayaq izimiz Kövrəltməyib sahili… * * * Cücərən hisslərindən Bir qucaq misra dərdim. Sən sevgi istəmişdin, Bağışla, ömrüm-günüm, Kasıbın olanından – Mən sənə şeir verdim… * * * Bu gecə də mənləsən, Gözlərimə qonaqsan, Üzlü qonaqlar kimi Dəvət də gözləmədən Ciyərimə keçirsən. * * * Bilirəm, qəhvəni tünd, Çayı soyuq içirsən. Nə hazırlayım sənə? Soyuq çay, isti şeir – De, hansını seçirsən? * * * Kükrədi boğuq səsin Yenə qulaqlarımda, Bu sərsəri ruhumu Çəkdi dərinliyinə. (Lənətə gələsən e, Gecə-gecə işlədin İliklərimə yenə…) * * * Yenə də dil bilməyən, Susmayan ağrıları Tapşırdım bu gecəyə. Adını zikr eyləyib Bir ovuc ümid içdim Sənsizlik keçsin deyə…
UNUTMAQ CƏHDİ Məndən nigaran olma, Birtəhər yaşayıram. Dağ boyda bir ağrını Ruhumda daşıyıram. * * * Sən ki mənə bələdsən, Tükənən deyil gücüm. Məndən böyük olsa da, Çiynimi əymir yüküm. * * * Daha gözüm asılmır Telefon ekranından. Cana ziyandır deyə Ayırmışam yanımdan. * * * Günü ötürmək üçün İş-güclə baş qatıram. Səhərlər gec oyanır, Axşamlar tez yatıram. * * * Beləcə, keçinirəm Günləri saya-saya. Verdiyin qəhəri də İçirəm doya-doya. * * * Fincanda çay soyuyur, Boşqabda donur yemək. Səni unutmaq üçün Hələ verirəm əmək. * * * Hələ səy göstərirəm Yaddan çıxasan deyə. Unuda bilmirəm ki… And olsun yerə, göyə… 16. 07. 2022.
AKSİOM Yığıb ağrılarımı ürəyimin çiyninə daşıyıram özümlə, Günahların iziylə sabaha çatmaq olmur. Sevgi adlanan yolun dönüşü yoxdur,ömrüm, Geri qayıtmaq olmur. Boğazımda ilişib qalan düyün kimisən, Səni nə udmaq olmur, səni nə atmaq olmur. Elə bir ağrısan ki, vallah, ovutmaq olmur… Səni unutmaq olmur… * * * Bilmirəm, gündə neçə məktub yazıb-silmişəm, Sayını unutmuşam, Ömrümü qayçılayan illərin həftəsini, ayını unutmuşam, Gözümdə mövsümlər də dəyişib öz rəngini, Fəsillərin qışını, yayını unutmuşam… Səni unutmaq olmur… * * * Elə ki şeirlərin ruhumu sığallayır, Yanına uçmaq üçün ruhum həvəsə düşür. Meh saçımı darayır, yarpaqlar pıçıldayır – qulağım səsə düşür, Xatirələr yolunu mənim yadımdan salır, Sənə gedən yolları yenə də kəsə düşür. Yanımda məhəbbətdən kimsə şeir söyləyir, kimsə mahnı oxuyur, Yadıma nəsə düşür… Səni unutmaq olmur… * * * Səndən sonra bütün gün elə qəhər içirəm, Çörək yadımdan çıxıb, yemək yadımdan çıxıb. İtirmişəm fərqini gecə ilə gündüzün, Səhər “Sabahın xeyir”, Gecəsə “Yuxun şirin” demək yadımdan çıxıb. Varlığımı bürüyüb “Sən” adlı bir təlatüm, Ruhum sənə yoluxub, sən olmuşam büsbütün. Yaddaşım zəif deyil, Sənlə bağlı hər nə var, Hər nə var, yadımdadır, Bircə səni unutmaq, demək, yadımdan çıxıb, Səni unutmaq olmur… * * * Səni unudacam e, dilimdən söz almısan, Amma bir az tələsib, bir azca tez almısan. Mən sevgi məktəbinin hələ ilk sinfindəyəm, Hələ həsrət bilmirəm, ayrılıq tanımıram. Sən ayrılıq dərsinin unutmaq mövzusundan həmişə “yüz” almısan! Afərin sənə, vallah! Qurban olum, sən allah, Öyrət, mənə də öyrət yolunu unutmağın. Axı unutmaq olmur, Sən necə bacarmısan? 17. 07. 2022.
CAVABSIZ SUALLAR Necəsən, mənsiz adam, Bəxtinə gün doğdumu? Məndən sonra başına Eşq yağışı yağdımı? * * * Ruhunu oxşamağa Bir şeir yazıldımı? Hansısa bir nəğməylə Dərd yükün azaldımı? * * * Məndən sonra bir kimsə Sənə məntək baxdımı? Saçlarını oxşayıb, Əllərini sıxdımı? * * * Hansı baxışla keçdi Bunca ağrı, bunca ah? Məndən sonra ömrünə Yaz gəldimi, sən allah? * * * Keçdimi həyatından Əlli qadın, yüz qadın? Bircəciyi oldumu Eşq ətirli söz qadın?
SƏNDƏN SONRA Səndən sonra açılmadı sabahlar, Gün işığı qaranlıqda boğuldu. Sığalını alıb getdi sazaqlar, Əllərimin istiliyi yox oldu. * * * Səndən sonra ruhuma da gəldi qış, Baxışlarım hərarətin soyundu. Gözlərimdən yağan odlu yağışda Kirpiklərim gecə-gündüz yuyundu. * * * Səndən sonra şeirlərim qəm yedi, Misralarım qonaq oldu qəhərə. Ayrılığa əsir düşdü gülüşüm, Dodağımda görünmədi bir kərə. * * * Səndən sonra sığışmadım evə də, Sıxdı məni bu divarlar, bu daşlar. Unutmağa bir dənə yol qoymadın. (Boşunaymış apardığım savaşlar…) Səndən sonra sızıldadı saçlarım, Hər telində ağrıları dinlədim. Xatirələr elə qatdı başımı, Səni yaddan çıxara da bilmədim… 15. 10. 2022.
QURBANLIQ ŞEİR Aramızda məsafələr uzandı, Tutunacaq ümidə yer qalmadı. Üşümək var axırında iyunun, “Darıxmaq”dır bu ağrının tək adı. * * * Ayrılığın vurduğu dərd çəkilməz, Ruhumdakı yaraların sayı yox. Söz vermişdik xoş günləri saymağa, İndi acı günümüzü sayırıq. * * * Həsrətinə dözmək olmur gecələr, Xatirələr ürəyimə dağ çəkir. Təbiət də yoxluğunu hiss edib, Yayın günü gözlərindən yaş tökür. * * * Barmaqlarım istiliyə tamarzı Əllərimi o sahildə sıxalı. Saçlarımın yaddaşına ilişib Nəfəsinin od-alovlu sığalı. * * * Sən gedəli söz inciyib dilimdən, Unutmuşam şeirdəki yerimi. Gəlişini neçə misra gözləyir, Gəl, yoluna qurban kəsim şeirimi. 27. 06. 22.
SƏNDƏN SONRA Səndən sonra açılmadı sabahlar, Gün işığı qaranlıqda boğuldu. Sığalını alıb getdi sazaqlar, Əllərimin istiliyi yox oldu. * * * Səndən sonra ruhuma da gəldi qış, Baxışlarım hərarətin soyundu. Gözlərimdən yağan odlu yağışda Kirpiklərim gecə-gündüz yuyundu. * * * Səndən sonra şeirlərim qəm yedi, Misralarım qonaq oldu qəhərə. Ayrılığa əsir düşdü gülüşüm, Dodağımda görünmədi bir kərə. * * * Səndən sonra sığışmadım evə də, Sıxdı məni bu divarlar, bu daşlar. Unutmağa bir dənə yol qoymadın. (Boşunaymış apardığım savaşlar…) Səndən sonra sızıldadı saçlarım, Hər telində ağrıları dinlədim. Xatirələr elə qatdı başımı, Səni yaddan çıxara da bilmədim… 15.10.2022.
UZAQLIQ Bu ayrılıq parçaladı köksümü, Qopub düşdü ürəyimin tək simi. Baxışların tez soyundu əksimi, Daha sənə görünürəm yad kimi… * * * Şeirlərin keçmədi ki əynimə, İndi bu sərt soyuqlarda neynim, hə? Nəfəsindən köz düşmədi çiynimə, Bürümədi vücudumu od kimi… * * * Bilməzdim ki, doğma dönər yad olar, Gedişinin başqa necə adı var? Saçlarımda əllərinin dadı var, Dad görmədim ondan şirin dad kimi… 30.10.2022.
UNTMAQ CƏHDİ Məndən nigaran olma, Birtəhər yaşayıram. Dağ boyda bir ağrını Ruhumda daşıyıram. * * * Sən ki mənə bələdsən, Tükənən deyil gücüm. Məndən böyük olsa da, Çiynimi əymir yüküm. * * * Daha gözüm asılmır Telefon ekranından. Cana ziyandır deyə Ayırmışam yanımdan. * * * Günü ötürmək üçün İş-güclə baş qatıram. Səhərlər gec oyanır, Axşamlar tez yatıram. * * * Beləcə, keçinirəm Günləri saya-saya. Verdiyin qəhəri də İçirəm doya-doya. * * * Fincanda çay soyuyur, Boşqabda donur yemək. Səni unutmaq üçün Hələ verirəm əmək. * * * Hələ səy göstərirəm Yaddan çıxasan deyə. Unuda bilmirəm ki… And olsun yerə, göyə… 16.07.2022.
QATİL Qəfil gələn ayrılıq od vurur sinən üstə, Gözün yolda darıxır, qulağınsa hər səsdə. Yaralayır ruhunu bu təcrübəli qatil, Sən də yarımcan halla gəzirsən səfil-səfil. Ağrılara birtəhər üç gün dözə bilirsən, Ondan sonra alınmır, nəfəs-nəfəs ölürsən. Əvvəl küsür iştahın, kəsilirsən yeməkdən, Dodaqların quruyur adın gizli deməkdən. Sonra çəkin azalır, əriyirsən günbəgün, Onsuzluq mərəzinə tutulursan büsbütün. Gündüz yenə hardasa gəzirsən, dolanırsan, Elə ki gecə olur, için-için yanırsan. Balışın soyuq üzü yanağını yandırır, Saatın çıqqıltısı nəbzini dayandırır. Bir ah qopur sinəndən, ünü yetir səmaya, Düşmən də kəsilirsən ondan sonra hamıya. Ondan sonra hər gecə ağrıların başlayır, İçindəki tənhalıq səni ordan daşlayır. * * * Sökür ciyərlərini həsrətin küt ağrısı, Çalır səndən hər şeyi bu xoşbəxtlik oğrusu. Ondan sonra itirsən keçmişin yollarında, Nəfəsin də kəsilir təkliyin qollarında. Daha nə yol gözləyir, nə də vüsal umursan, Ruhunu təslim edib gözlərini yumursan. Bu gediş sonuncudur, dönüşü yox, bilirsən, Ağrıların azalır, yavaş-yavaş ölürsən… 21.09.2022.
TİTRƏYƏN ÖPÜŞ Məndən sonra pozular günlərinin düzümü, Sabahların sükutla, gecələrin lal keçər. Ruhun eşq libasını soyunar öz əynindən, Ayrılıq ürəyinə özün boyda qəm biçər. * * * Məndən sonra düzülər misralar da yan-yana, Yüz şeir də yazılsa, ödəməz bir ağrını. Köksün üstə alışan o köz səni yandırar, Dodağında titrəyən öpüş didər bağrını. * * * Məndən sonra yozular yuxuların tərsinə – O mənli röyaların bircəciyi düz olmaz. Məni unutmaq üçün sayarsan günü, ayı, Məni unutmaq isə bir ömürdən tez olmaz.
CAVABSIZ SUALLAR Necəsən, mənsiz adam, Bəxtinə gün doğdumu? Məndən sonra başına Eşq yağışı yağdımı? * * * Ruhunu oxşamağa Bir şeir yazıldımı? Hansısa bir nəğməylə Dərd yükün azaldımı? * * * Məndən sonra bir kimsə Sənə məntək baxdımı? Saçlarını oxşayıb, Əllərini sıxdımı? * * * Hansı baxışla keçdi Bunca ağrı, bunca ah? Məndən sonra ömrünə Yaz gəldimi, sən allah? * * * Keçdimi həyatından Əlli qadın, yüz qadın? Bircəciyi oldumu Eşq ətirli söz qadın?
BİR OVUC ÜMİD Bir şəhərlik məsafə, Bir nəfəslik ayrılıq, Geri dönməyən yollar… Qarşımdasa Mark Levi – Hələ “bir-birimizə deyilməyən sözlər” var… * * * Hələ saf duyğuların Tamam olmayıb ili. Hələ ayaq izimiz Kövrəltməyib sahili… * * * Cücərən hisslərindən Bir qucaq misra dərdim. Sən sevgi istəmişdin, Bağışla, ömrüm-günüm, Kasıbın olanından – Mən sənə şeir verdim… * * * Bu gecə də mənləsən, Gözlərimə qonaqsan, Üzlü qonaqlar kimi Dəvət də gözləmədən Ciyərimə keçirsən. * * * Bilirəm, qəhvəni tünd, Çayı soyuq içirsən. Nə hazırlayım sənə? Soyuq çay, isti şeir – De, hansını seçirsən? * * * Kükrədi boğuq səsin Yenə qulaqlarımda, Bu sərsəri ruhumu Çəkdi dərinliyinə. (Lənətə gələsən e, Gecə-gecə işlədin İliklərimə yenə…) * * * Yenə də dil bilməyən, Susmayan ağrıları Tapşırdım bu gecəyə. Adını zikr eyləyib Bir ovuc ümid içdim Sənsizlik keçsin deyə…
ELƏ GÖZƏL SEVMİSƏN Kİ Qəlb evimin divarına aramla, Elə gözəl yazmısan ki, adını. Sən bacardın bu daşürək adamla, Alqış sənə, ürəyimin qadını! * * * Baxışların nur çiləyir ömrümə, Hər şölədə min-min arzu doğulur. Elə gözəl dolursan ki, könlümə Üzə bilmir kədər orda , boğulur. * * * Sözlərinlə sən çəkdikcə qayğımı, Həsrətlərin canını dərd lap alır. Elə gözəl alırsan ki, ağlımı, Ağıllılar mənə həsəd aparır. * * * Şirin-şirin necə aldın qadamı, Ağrım susdu, sanki o da dil bilir. Elə gözəl sevirsən ki, adamı, Adam ölür, ölür, yenə dirilir. * * * Qarşısında ayrılıqlar baş əyir, Bu olmalı eşqin uca məqamı. Sevən sənsən, mənim ruhum titrəyir, Necə gözəl sevirsən bu adamı.
ÇIXA Ömrə varan ağrılar, Qəlbi yoran ağrılar, Ruhu saran ağrılar Canından hərdən çıxa… * * * Nə gözünə nəm gələ, Nə könlünə qəm gələ, Ürəyə bir dəm gələ Dərddən-kədərdən çıxa… * * * Sevinc elə nur saça Gülümsəyə künc-bucaq. “Xoşbəxtlik” adlı qaçaq Bir anda yerdən çıxa… * * * Uzandıqca təkliyin Sıxar səni çəkdiyin… Yoluna göz dikdiyin Yoluna birdən çıxa… * * * Ya da bir tufan qopa, Təb sənə doğru çapa. Hissin də məqam tapa Heyfin şeirdən çıxa… Müəllif: SEVİL GÜL NUR
