Sol ağrı
Geyinmişəm əynimə
Ayrılığın biçdiyi
Dərdlərin ən yekəsin.
Yolların bağrın yaran
Səfil kimi gəzirəm
Bu milyonlar ölkəsin.
İndi mənim ruhumu
Oxşamır o mahnılar,
Oxşamır o nəğmələr.
İndi mənə dağ çəkir
Ruhuma göndərdiyin
Eşq ətirli kəlmələr.
O xoş günlər vardı ha,
Hamısı bircə-bircə
Silinib yaddaşımdan.
İndi də qucaq-qucaq
Kədər yağır içimdən,
Qəm tökülür başımdan.
Bu yarımcan ürəyə
Ağırlıq eyləyirsən,
Birdəfəlik yığış, get.
Sol tərəfim yıxılıb,
Sol yanım viran qalıb,
O yandadır çıxış, get.
Gedəndə elə get ki,
Gedişini görməyim,
Addımın səs salmasın.
Ağlını da götür, get,
Apar onu özünlə,
Ağlın məndə qalmasın.
Bir şeirlik darıxmaq
Gedişinə qurban kəsib həsrəti
Ağrıların köksünə dağ basaram.
Elə bilmə, yoxluğunu dərd edib
Ürəyimin yaxasından asaram.
Elə bilmə, uçar bu ev başıma,
Elə bilmə, udar məni dörd divar.
Darıxmağım böyük deyil boyumdan,
Allah haqqı, bir şeirlik ömrü var.
Bir gecədə unudulur gedənlər,
Bir gecədə o son şeir yazılır.
Ondan sonra qısa olur gecələr,
Ondan sonra ağrılar da azalır.
Yuxuyla da dil tapırsan o gündən,
Sözlərini kəsməyə də can atmır.
Daha sənə hücum etmir xəyallar,
Xatirələr dodağını qanatmır.
Özünə də hələ yaxşı baxırsan,
Soruşana deyirsən ki, babatam…
Daha məni dərd eləmə, yaxşımı?
Ürəyimi dincə qoydum, rahatam…
Soyuq gecə
Üşütdü içimi soyuq noyabr,
Çəkdim ciyərimə odlu ahımı.
Kəsdim kəndirini baxışlarının,
Səndən azad etdim dustaq ruhumu.
Qırıldı gözümdə qorunan əksin,
Xatirə qalmadı bir xoş anımdan.
Səpdim şeirlərə ağrılarımı,
Sən də misra-misra çıxdın canımdan.
Nələr yaşatmadın yazıq könlümə?!
Demə, qabaqdaymış hələ çətini.
Bu dəfə ürəyim çox zəif oldu,
Qaldıra bilmədi xəyanətini.
Bu gecə ilk dəfə andımı pozdum,
Adını biryolluq atdım dilimdən.
Səndən keçməyim də çətin olmadı,
Sağ olsun, nifrətim tutdu əlimdən.
Ağrılı deyilmiş unutmaq yolu,
Bir azca ruhumun dizin qanatdım.
Bu gecə ilk dəfə çıxdın yadımdan,
Bu gecə son dəfə səni unutdum…
Şahmat oyunu
Sənin də gücün bitdi, sən də çox zəif oldun,
Sən də dözə bilmədin bu dəlisov qadına.
Ruhuna ağır gəldi “dəlilik” dediyin eşq,
Bir anda verdin onu ayrılığın badına.
Bu qəlbdə bir sən vardın, yalandırsa, oy onu,
Al qılıncı əlinə, diri-diri soy onu.
Mən “eşq” dedim bu hissə, sənsə – şahmat oyunu,
Hansı gedişlər etdin, salım bir-bir yadına?
Son gediş mənim oldu, sən buna məcbur etdin,
Uduzdun bu oyunda, oldu məğlub niyyətin,
Səni unutmağımdır böyük məğlubiyyətin,
Məndən salam deyərsən yıxılmış inadına.
İndi çək öz ruhuna hicran vurduğu dağı,
Dur qarşıla ömrünə “təklik” adlı qonağı,
Xatirələr üşütsün ətrim dolan otağı,
Dizlərini qucaqla, “sızıltı” de adına.
İndi uzun gecələr çəkər səni çarmıxa,
Ağrıların birləşər səni kökündən yıxa,
Quduz həsrət acısı canından çətin çıxa,
Darıxmaq deyirəm e, gəl indi bax dadına.
“Azadlıq” stansiyası
Məni gözləmə daha,
Yolumuz haçalandı.
Qəlbinin ünvanını
Unutmuşam haçandır.
Daha ruhuna çıxmır
Məni aparan yollar.
İndi bu addımların
Getdiyi başqa yer var.
Gözlərim ta yorulmur
Avtobus durağında.
“İndi gələrsən” deyə
Qalmıram sorağında.
Bilirsənmi, sevirəm
Bu yeraltı qatarı.
Səni tez unutdurur
Metro stansiyaları.
Elə gözəl olur ki,
Vaqonda mürgüləmək.
Nə mesaj yazmaq olur,
Nə də ki zəng eləmək.
Gözlərimi yumuram
Əvvəldən düz sonacan.
Çatanadək sayıram
Üç dəfə yüz onacan.
Xatirə tıxacında
Nə itib, nə batıram.
Səndən rahatca keçib
Mən özümə çatıram.
Ruhum çıxır məhbəsdən,
Aydınlanır dünyası.
Növbəti dayanacaq –
“Azadlıq” stansiyas.
Titrəyən öpüş
Məndən sonra pozular günlərinin düzümü,
Sabahların sükutla, gecələrin lal keçər.
Ruhun eşq libasını soyunar öz əynindən,
Ayrılıq ürəyinə özün boyda qəm biçər.
Məndən sonra düzülər misralar da yan-yana,
Yüz şeir də yazılsa, ödəməz bir ağrını.
Köksün üstə alışan o köz səni yandırar,
Dodağında titrəyən öpüş didər bağrını.
Məndən sonra yozular yuxuların tərsinə –
O mənli röyaların bircəciyi düz olmaz.
Məni unutmaq üçün sayarsan günü, ayı,
Məni unutmaq isə bir ömürdən tez olmaz.
Ayrılıqlar dərd deyil
Ayrılıqdır da, ömrüm,
Ya az, ya da çox olsun.
Başağrısı deyil ki,
Sinirimə toxunsun.
Həsrət cəmi üçcə gün
Boğazımı yandırar.
Ruhumdan axan qanı
Zamanlar dayandırar.
Yarama məlhəm çəkər
Vaxtın şəfalı əli.
İtirər qulağımdan
Səsini sabah yeli.
Bakının sərt küləyi
Elə tufan qoparar,
Əlimdən əl izini
Birdəfəlik aparar.
Ağrılar üsyan edər
Göydə ay batanacan.
Uzağı, bir şeiri
Bətnimdən atanacan.
Elə ki həmin gecə
O xoş şeir doğulur,
İnan ki, ondan sonra
Ağrılar da yox olur.
Bilirsən, hicrandan çox
Daşın üzü soyuqdur.
Ayrılıqlar dərd deyil,
Ölümə çarə yoxdur.
Son oyun
Gözü dolub buludların bu səhər,
Sən getdiyin o yolları yaşlayır.
Ruhum üzür bir boşluğun içində –
Sevgimizin həsrət ömrü başlayır.
Bu neçənci gedişindir, bilmirəm,
Hər gedişdə dəfə-dəfə yarıldım.
Böyütmədim içimdəki ağrını,
Sən dönüncə ümidlərə sarıldım.
Bir körpəcə təsəlliyə sığınıb,
Günlərimi ötüşdürdüm birtəhər.
Göyərmədi gözümdəki arzular,
Səbrim ilə suvarsam da hər səhər.
Şeirlərdən çətir tutdum könlünə,
Gah saxladın, gah da geri yolladın.
Dönə-dönə getdin məndən uzağa,
Dönə-dönə mənə doğru yol aldın.
Ruhum ayaq səslərindən yorulub,
Addımların döyəcləyir ömrümü.
Məni ürək iynələyir hər gecə,
Gündüzlər də həsrət yeyir ömrümü.
Çox uzandı bu “get-gəl”lər oyunu,
Üzüm gəlmir ürəyimə “döz” deyim.
Ayrılmağa gəlirsənsə, qayıtma,
Qovuşmağa gəlirsənsə, gözləyim.
Daşını atmışam darıxmaqların
Bilirdim, qaranlıq keçib-gedəndir,
Bilirdim, gecələr ömürlük deyil.
Bax sabah açıldı, bitdi həsrətim,
Daha sənsizliyim mənə yük deyil.
Daha qorxularım əriyib-gedib,
Onlar əvvəlkitək məni üşütmür.
Bütün acılara kar olub ruhum,
Haray salsalar da, indi eşitmir.
Mənə doğmalaşıb sadiq təkliyim,
Dadı damağımda çox şirinləşib.
O qədər ayrılıq yaşamışam ki,
Səbrimin kasası lap dərinləşib.
Bölüb ayrılıqlar öz arasında –
Qəmimdən üç buna, beş ona düşüb.
Daşını atmışam darıxmaqların,
Gedib ağrıların başına düşüb.
Ayrılıq vaxtı
Demişdim ki, bircə dəfə sevir ruh,
Demişdim ki, dərin olur sevgisi.
Bilirdin ki, ruhum sənə bağlıdır,
Sənin qədər sevməmişəm heç kəsi.
Böyük eşqim dar qəlbinə sığmadı,
Cılız hisslər yağmaladı ruhunu.
Baxışının ünvanını dəyişdin,
Kirləndirdin belə təmiz duyğunu.
Dodaqların yalanlardan biçdi don,
Neçə kirli günah geydin dilinə.
Sevgi dolu ovucların boşaldı,
Xəyanəti yığdın iki əlinə.
Ağır oldu budəfəki günahın,
Bir tövbəylə yuyulası iş deyil.
Boşa verdin eşqin vüsal vədəsin,
İndi zaman ayrılığa işləyir.
Göz yaşımla atdım səni gözümdən,
Bir az da sən ağrı-acı çək indi.
Qoy qanasın vicdanının yarası,
Bəlkə ruhun günahlardan çəkindi…
Müəllif: SEVİL GÜL NUR
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru
