Vətənə haray. Aytac İbrahim.

İyun 30, 2023 www.yazarlar.az Bir şərh yazın

Vətənə haray

Yenə kövrəlib o uşaq,
elə ağlar için-için…
Sürünür yollarında, ömrüm-günüm,
elə sürünür, elə dizin-dizin.
Ay insafsız, tapa bilmir bu tifil
axı hardadır, hardadır sənin izin?
Ax-x bu izlər qanla doldu,
yad tapdadı viran oldu,
axı bu olanlar nədən oldu?!
Atası gəlmədi o izdən,
balası qayıtmadı bu üzdən…
Qan çanağı dizə qədər ,
söylə, kim ötürsün onu sizə qədər?
Sənin qəlbin daşdır, daş!
İllərdir bağırır, eşitmir heç kəs!
Barı sən eşit;
Deyir ki, ona olum yoldaş,
yollarında süzüm, elə süzüm ,
qoy xoşlansın, qərənfil düzsün!
Deyir, amandır çağırsın məni,
nəfəsini dərsin, sığal çəksin saçıma.
Qovuşaq, ağlaşaq, qoxlasın qızını,
gör neçə ildir, yetim qalıb anasından…
Saçı, başı, üzü, gözü qan anam,
qucağında milyon ər adamına
nənni deyən öz anam;
Layla istəyirəm,
öncə nağıl danış,
göydən üç alması düşməyən,
sonu yalanlarla bitməyən,
birdən-birə lap gərçəyə dönüşən…
Yaxın gəlim sıx köksünə,
viranə qalmış sus könlünə.
Öp üzümdən, gözümdən,
Sənə həsrət qalan sözümdən.
Bir az lütf et,
bir az duy.
Qoy uyuyum qoynunda,
Qarış-qarış çatladılmış boynunda.
Nakam gedən balaların toyunda,
tarixlərin lap dibindən,
92-nin əvvəlindən,
sənə gələn körpələrin boyunca,
səssiz-səssiz köks ötürüm doyunca…