Etiket arxivi: 60

MURAD MƏMMƏDOVA AÇIQ MƏKTUB
Özümü biləndən tanıyıram onu…Bir kənddə, obada böyümüşük. Eyni havanı udmuşuq, eyni sudan içmişik. Eyni təmizliyi ruhumuzla dadmışıq. Üç-dörd yaş məndən cavan olmalıdır. Murad Məmmədovu deyirəm. İstisasca mühəndis olan “qoca” gənc şairi…Muradın ata tərəfində də, ana tərəfində də duyğusallıq var, həssas insanlardır, sözə,şeirə,hikmətə, haqqa meylləri çoxdur. Yurdumuzun şair oğlu Aslan Kəmərli atasının xalası oğludur, dayıları Xəmmət adı ilə tanınan Aslan Carçalovun, Şamxal Carçalovun gözəl şeir, saz ruhu var. Alma budağından gen düşmür axı. Murad Məmmədov da eləcə…təmsil elədiyi gen yaddaşını canıyla, qanıyla, ləyaqətlə yaşadır.
Şeirlərini mənə təqdim eləyəndə təəccüb qarışıq sevinc qığılcımları gözümü işıqlandırdı. Lakin səmimi deyim , bir qədər ciddi baxmadım. Fikirləşdim ki, yəqin ruhsal duyğusunu sazda oxunan qoşma, gəraylı üstündə qələmə alıb. Şeirlərlə tanış olanda gördüm ki, ədəbiyyatımız Murad Məmmədov imzalı bir qələm adamını, bir şairini çox səxavətlə itirib. Yazdığı şeirləri mənə bunu deməyə imkan verir. Şeirlərinin ən yaxşı cəhəti odur ki, nə fikrin, nə bədii ifadənin ibtidai formasında vurnuxmur. Bəs olan qədər cilalı fikirləri bədii səviyyəyə qaldıra bilir. Bu yerdə bir təəssüfümü bildirim ki, kaşki ədəbiyyatla ciddi məşğul olaydı. Ədəbiyyatın istiqamətini müəyyən edən bir çox əsərləri mütaliə eləmiş olsaydı, bədii manerasını daha samballı detallarla zənginləşdirə bilərdi. Şeirlərdəki ayrı-ayrı qığılcımlar ruhu silkələmək gücündədir.
Dərd içində iş getmir,
Həvəs ölür, baş ötmür.
Dərdə bax, heç üşütmür,
Qar adamı yandırı…
Və ya
Ay haqqı salamı tapdayan adam…
Lap adamı ritmə uyğun içindən oynada bilir misralar.
Doğulduğum el ulu,
Şah İncəmin bir qolu,
Yüz xatirəylə doluu
Könlüm Kəmənd dağında…və ya
Neyləyim söz məni rahat buraxmır…
Söz, duyğu istini, soyuğu görmüş ürəyinə, hissinə elə oturub ki, bu yaşda qovub çıxartmaq istəsən də mümkün olmayacaq, səndən əl çəkməyəcək əzizim , gözüm Murad Məmmədov. Mən bilən indi sənə qalır yarı gərdişin, zamanın ətəyindən tutmaq, yarı isə şeirin,sözün. Beləcə bir təhər özünü ovut, gör ovuda bilirsənmi… Düşüncə, təfəkkür tərzin elədir ki, ağır mövzulara qucaq açırsan. Həyatın qəm ağacını silkələyirsən, ölüm-qalım havasında əlləşirsən. Bir az boş ver…milyon illik həyatdı. Yaranışdan bu yana belədi, belə də olacaq. Özün demişkən:
Ömür sınağıymış gec başa düşdüm,
Bütöv qınağıymış gec başa düşdüm,
Gələn qonağıymış, gec başa düşdüm,
İlahi, rəhm elə, keç günahımdan…
Heç anlamamaqdan, gec də olsa, başa düşmək ötədir. Şeir həm də gözəl etirafdır. Həmişə səmimi ol, həmişə var ol. Dərin sayğılarla
Müəllif: Avdı QOŞQAR

AVDI QOŞQARIN YAZILARI

MURAD MƏMMƏDOVUN YAZILARI

“SÖZÜN AĞ RƏNGİ” LAYİHƏSİ

ŞAHMAR ƏKBƏRZADƏNİN YAZILARI

Sizin yerinizə utanıram mən` – Şahmar Əkbərzadənin şeirləri

PDF>>>ZAUR USTAC UŞAQ ŞEİRLƏRİ

PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”

PDF>>> ZAUR USTAC “BB” KİTABI

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI

“YAZARLAR” JURNALI PDF

YAZARLAR.AZ
===============================================

<<<<<< WWW.USTAC.AZ və WWW.BİTİK.AZ >>>>>>

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru

www.USTAC.az

Ömrün Payız Duyğuları… – Həzi Həsənli Yazır:

Dekabr 31, 2022 www.yazarlar.az Bir şərh yazın

ÖMRÜN PAYIZ DUYĞULARI…
Deyirlər, insanın 60 yaşı ömrün zirvəyə həsrətlə boylanan çağıdır. Ömrünün 60-cı baharını yaşayan dostum Murad Məmmədovun şeir yazdığını son bir ildə bilmişəm. Adətən 60 yaşında şairlərin seçilmiş əsərləri nəşr olunur. Amma Murad yaşının bu cağında şeirlərini təzə-təzə işıq üzünə çıxarmağa başlayıb. Onun bu yaşda şeir yazmağa başlaması bir çoxlarını təəccübləndirsə də, şəxsən bu, mənə heç də qəribə təsir bağışlamadı. Çünki insan həyatda ömrü sınağa çəkən elə anlarla qarşılaşır ki, bəzən kədərlənir, bəzən sevinir. Bu da insanın hiss- həyacanına təsir edir. Bu mənada Murad da özünə- sözünə əmin olduğu üçün yazır, öz yaşantılarını yazır, özünü yazır. Bununla yanaşı, öz müşahidələrini də qələmə alıb, şeirə-sözə çevirir.
Yəqin ki, bu da ömründən ötənləri dilə gətirmək ehtiyacından və səmimiyyətindən doğur. “Neynəyim söz məni rahat buraxmır”,-deyir. O, sazlı-sözlü İncə dərəsində doğulub, boya- başa çatıb. Saza-sözə vurğunluğu ana laylası kimi beşikdən başlayır.
Şeirlərində illərin bəxş etdiyi müdrikliklə yanaşı, gənc yaşlarındakı saflığını əks etdirən duyğuların da nəfəsi duyulur:
Bir kənddən şəhərə heç nəyə satdı,
Məni gəncliyimdən qoparan yollar.
Yaman dilə tutdu, yaman aldatdı
Qazaxdan Bakıya aparan yollar.
* * *
Yüz arzu vəd etdi, gözüm qamaşdı,
Beynim dumanlandı, əlifim çaşdı.
Önümdə yeni bir mənzərə aşdı
Qazaxdan Bakıya aparan yollar.
Muradın duyğuları düşdüyü ovqatın obrazlı mənzərəsini də yarada bilir:
Baxıram bu ömrə, bu günə yadam,
Söz məni dünyamdan, özümdən alır.
Ona sevinirəm, bir ona şadam,
Yazdığım nə varsa nişanə qalır…
Murad Məmmədov ixtisasca mühəndisdir. Uzun illər istehsalada çalışıb. Yaradıcılıq sahəsindən uzaq olsa da, ruhən saza- sözə bağlıdır. Bu da səbəbsiz deyildir. O, şairlər diyarı, sazlı-sözlü Qazaxdandır. Muradın saza- sözə bağlılığından el-oba mehri duyulur. Bakıda yaşasa da, doğulduğu yurddan ilham alır. Saz ovqatına köklənməsi şeirlərini bir qədər də şirinləşdirir, incəlilərə sevdirir. Muradın şeirlərinin qayəsini insanın mənəvi saflığı, mənəvi bütövlüyü təşkil edir:
Bir ömür yaşadım bildiyim kimi,
Səssizcə gedəcəm, gəldiyim kimi.
Neçə günahları sildiyin kimi,
İlahi, rəhm elə, keç günahımdan.
* * *
Bilmədim, kiminsə haqqına girdim,
Bəzən gec anladım, səhvimi gördüm.
Oldu ki, nahaqdan yüz günah dərdim,
İlahi, rəhm elə, keç günahımdan.
* * *
Mən elə yaşdayam məramım bəlli,
Üzümdə yalvarış, gözdə təsəlli,
Nə desən razıyam, indi beşəlli,
İlahi, rəhm elə, keç günahımdan.
Murad Məmmədovun duyğular aləmi mənə də məhrəm və doğmadır. Qısa da olsa, onun duyğu dünyası ilə sizi tanış etməyə çalışdım. O, ilk şeir toplusunu sizin mühakimənizə verir. Düşünürəm ki, onun şeirlərini küll halında oxusanız, özünüzdə aydın təsəvvür yaranacaqdır.
Müəllif: Həzi HƏSƏNLİ ,
Şair-publisist.