www.USTAC.az

Turan Novruzlu: ŞEHRİ – AŞK

May 24, 2024 www.bitik.az Bir şərh yazın

ŞEHRİ – AŞK
(Bu şiirin ilham perisi , çok değerli meslek arkadaşım Zeynep hanım’a saygılar, teşekkürler.)

Sen benim Eskişehrimsin…
Eskilerden eski, yenilerden yepyeni olanım…
Sen benim Eskişehrimsin
Huzurun yemyeşil ağaclar kadar
Sessizliğini Porsuk çayı kıskanar…
Sen benim Eskişehrimsin
Her köşesi laleli, pembe güllü,
Sokakları kedili -köpekli…
Rüzgarı hafiftir, siniri seninki gibi çabuk geçer…
Yağmuru narindir,
Senin gibi yufkayüreklidir…
Öğrencilerin ayakkabılarını ıslatmaktan çekinir…

Sen benim
Hıdır Ellez gecesinde
Yediğim kırmızı elma gibisin
Kabuklarını soymağa kıyamadığım…
Sen masmavi gökyüzümsün
Bakmaya doyamadığım…

Sen benim Eskişehrimsin
Ne kadar “gurbetse ” o
kadar vatan olanım…
Sen benim Eskişehrimsin
Ne kadar mutlu olsam da
Bakışları tren garında kaybolanım…

Şiir adam

Kalbimize girenlerin
Kimi anı olur, kimi ah olur
Kimileri ya dua,
Ya da ki,
günah olur…
Bir kaç kişi arkadaşdır
Vefakardır…
Belki
İçlerinden bir kaç tanesi
Düğün fotoğrafı olur…
Bir de herkesin ömründe
Birisi vardır…
Ne ahdır, ne duadır
Ne resimdir, ne yara
Ne dündür, ne gelecek
Ruhundaki hafif kelebek
İşte O kişi sadece şiir olur…

Sen var ya Sen

Sen şehrin her tarafına giden otobüs gibisin…
Her durakta yolunu bekleyen birileri var…
Ben Senin ömrünün son durağıyım
Ben senin aşklarının otogarıyım…
Kaç tane camları kırılmış otobüs bıraktın
Otogara hiç haberin var mı?
Bir otobüs gelmişti geçenlerde otogara
İçinde bir kız vardı
Kırmızı saçlı, hırçın
Ama bir o kadar da mutsuz…
Hani ilk ayrıldığınızda
Bir başkası ile öpüşdüğünü
Sana itiraf etmişmiş…
Şimdi kavuşacağınıza
Bir haylı umutsuz…
Bir de üstünde resimler olan
Bir otöbüs vardı…
Arka sırada bir bayan oturmuşdu
Elinde fırçası,
Dizinin üstünde palitrası
Sana olan aşkından
Dağılmış yuvasının
Resmini çekiyordu-
Karanlık odada
Beş yaşlı oğlu uyuyordu…
Yanında bira da vardı
Zavallı hem de içiyordu…
Bir de bir mavi otobüs vardı
Yabancı pilakalı
Ya çekyalıydı içindeki yolcu
Ya da polonyalı…
Yanında sarışın erken çocuğu vardı
Henüz üç yaşındaydı…
Annesinin söylediği masalı dinliyordu
Sonunda gökden 3 elma düşecekdi
Biri annesinin biri çocuğun
Biri de senin…
Seni babası zannediyordu ya
3cü elmayı sana vermek için bekliyordu…
Sen şehrin her tarafına giden otobüs gibisin
Her durakta yolunu bekleyen birileri var…
Ben senin ömrünün otogarıyım…
Haa bir de az kalsın unutacaktım
Bir kız çocuğu vardı
Kiraz ağacının altında
Minicik elleriyle
Daldan kopardığı kirazları yiyordu…