Ömür yolun uzun olsun, Rəfail!
Rəfaillə bir məktəbdə təhsil almışıq -Kəmərli kənd orta məktəbində.Bir yaş fərqimiz var,belə ki,o məndən bir sinif aşağı oxuyurdu.Rəfail çox dəyərli el-oba ağsaqqalı, dil-ədəbiyyat müəllimimiz Ağakişi İsmayılovin övladıdır.Onun bütün məziyyətləri müəllim ailəsində böyüdüyünü təsdiqləyirdi-nizam-intizamlı,tərbiyəli, məsuliyyətli və s.
Orta məktəbdə oxuduğumuz illərdə onun bədii yaradıcılıqla məşğul olmasından xəbərsiz idim.Bakı mühiti ədəbi yaradıcılığın üzə çıxmasında bilavasitə vasitəçi olur,mətbuat,çap imkanları,müxtəlif tədbirlər və s.Bu mühit eyni zamanda insanları yaxınlaşdırır,doğmalaşdırır,isnişdirir…söz-sözə söykək olur.Onun söz dünyası əl-ələ tutmaq üçün qırılmaz bir halqa yaradır, mənəviyyatı cilalayır.Rəfail İncəyurd milli təəssübkeşdir,onun ünvanı zəhmətdir, and yeri Vətəndir,güvənci doğma Qazax mahalıdı.İncə dərəsinin təşnəsidir.Uşaqlığının həsrət yuvası,atalı-analı günlərin qım-qımalı,laylalı , bayatılı yaddaş xatirələri onu tez-tez yurda çəkir.Ayaq izlərini ot basmış,gözü yolda qalan ata evinə tələsir.Qəribliyin ağuşuna aldığı ev,həyət-baca indi yalnız acılı-şirinli xatirələrdən söz açır.:
Çoxdandı almırıq yol havasını,
Gəl orda darıxan Qazağa gedək.
Tale çox oldurur özü deyəni,
Gəl hərdən dartınıb yasağa gedək.
(Gedək)
Hərdən şəhər sıxlığından təngə gələn ruh adamı başını götürüb harasa getmək istəyəndə yenə “sığınacaq yeri” ata-ana evini görür.Təsəlli yeri,qəlbinin rahatladığı ocaqdır o yurd…
Başımı götürüb kəndə gedəcəm,
Beş-on duru adam tapmaqdan ötrü.
Neynim, çalışıram boz niyyətlərin
bəyaz əllərindən qopmaqdan ötrü.
(Bəlkə də)
Rəfailin şeirlərini gözdən keçirirəm,sözlər, misralar ürəyimə hopur və gözümün leysanına dönür.Çünki bu şeirlərdə yaşanmış insan taleləri var,aman Allah,bu “yoxluqlar”adamı necə yandırıb -yaxır.Bu qara yollar bitmir,tükənmir…
Kəndin ortasına düşüb gedirəm,
Yolların gördüyüm adamı yoxdu.
Bağı yerindədi, dağı yerində,
Hayıf ki, o dadı, o tamı yoxdu.
(Yoxdu)Hər günü imtahan,sınaq olan ömür,başın nələr çəkib,eh,bilsən nələr?!
70-i haqladım göz açammadım,indi sevinc yaşat yolu 100-ə var!
Səndən 70 yaş asılıb,
Nələr çəkən baş asılıb.
Kürəyimdən daş asılıb-
Onu ordan itir, gedək.
(Gedək)
Rəfail “Xəyal” şeirində yazır ki,
Oturub bir əsər yazacam bir gün,
Mən özüm olacam baş qəhrəmanım…
Əla,gərək çoxdan yazmağa başlayaydın, Rəfail.Yaşadığın ömür buna haqq verir.Ömür yolun uzun olsun, inşallah,yaxşı adam.Yaxşılıqlardan usanma,qocaldım demə,duman uca zirvələrə sinir…
Daha yoxuşlara dirənmir dizim,
Daha bənd-bərəni dolanmır izim.
Deyəsən, qocalıq yenir, əzizim,
Yadımdan çıxanlar yadıma gəlmir.
(Deyəsən)
Bu gözəl dünyanı yaradanın bir adı da Salamdı.Salam olsun gələn günlərinə,Salam olsun varlığına,Rəfail!
Adam varsa, dünya da var,-
kainata salam olsun.
Axan çaya, açan gülə,
solan ota salam olsun.
(Salam olsun)
Müəllif: FƏRİDƏ LƏMAN
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru
