
ÇAY DƏNIZƏ QOVUŞUB
Əziz dostum, şair qardaşım Rafiq müəllim! Eşitdim ki, 2000-ci ilin ilk günlərində – yanvarın 2-də sənin əlli yaşın tamam olur. Bir qədər düşünüb-daşındım. Sənin o qədər yaşın olmağına inanmadım. Çünki mən səni qəlbi şeirlə, məhəbbətlə dolu, sinəsi söz-söhbətli, təbiətən nikbin, hazırcavab bir cavan kimi tanıyıram. Sən hər dəfə redaksiyaya gələndə özünlə bərabər gülüş, şən ovqat gətirirsən. Gah yumorlar söyləyir, gah da məhəbbət mövzusunda şe’rlər deyirsən. Qələmi yerə qoyub sənin şən zarafatlarına, duzlu lətifələrinə qulaq asıram. Çox keçmir ki, jurnalist dostlarım da başına toplaşır və məzəli söz-söhbətinə həvəslə hakim kəsilirlər.
Deyirlər yazıya pozu yoxdur. Bir halda ki, sən əlli ilin dizlərini qatlayıb üstündə oturmusan, bizə yalnız bu qalır ki, səni əlamətdar yubileyin münasibətilə təbrik edək və deyək: gün o gün olsun ki, ömrünün yüz illik zirvəsindən boylanasan.
Bir də qəlbi Vətən məhəbbəti ilə döyünən, el-oba qeyrətli şair üçün əlli yaş nədir ki?! Səninlə bağlı xatirələrim yada düşdükcə əmin oluram ki, sinəsi sözlü-söhbətli bir insan üçün bu sadəcə quru rəqəmlərdir. Axı, insanın kamilliyi, dəyəri yaşla deyil, onun xalq üçün, el-oba üçün, dost-tanış üçün gördüyü xeyirxah əməllərlə, işlərlə, özündən sonra qoyduğu yadigarlarla üzə çıxır.
Bir vaxt Qubadlının sıldırım dağlarını, güllü-çiçəkli yamaclarını dolaşan, Bərgüşad, Həkəri çaylarının buz sualarında çimən, dovşan ovlayıb torağay vuran, xarici görünüşü ilə tay-tuşlarından heç nə ilə fərqlənməyən sən, bu gün tanınan, sayılan, seçilən bir şair olmusan. Özünün yazdığın kimi şe’rin əlifbasını baban Nuşirəvandan öyrənmisən. Anan Şamamanın bayatıları ilə pərvazlanmısan. Atandan, əmilərindən, dayılarından, doğmalarından dərs almısan. Bir xalq məsəlində deyildiyi kimi: ”Ot kök üstündə bitər”. Sən belə bir kökdən su içdiyin üçün bu gün öz işinlə, əməlinlə, iste’dadınla o kökə layiq olduğunu sübut eləmisən.
Əziz dostum, yadıma sənin otuz il əvvəl ilk dəfə utana-utana redaksiyaya gəldiyin vaxtlar düşdü. Inanmadım ki, yazıb gətirdiyin şe’rlərin müəllifi sənsən. Amma sonra yanıldığımı, sənin köksündə odlu bir ürək olduğunu hiss etdim. Bu günlərdə işıq üzü görən ”Xatirə kəcavəsi” kitabında yazırsan ki, bibin oğlu Sabir Bakıda oxuyurdu. O həmişə qardaşı Zakirə məktubu şe’rlə yazardı. Bir gün atam mənə dedi ki, mən deyim Sabirə şe’rlə bir məktub yaz.
Elə bununla da şeirə könül vermisən. Özünü sənətə həsr etmisən. ”Qarğa məhəbbəti” adlı ilk şeirin ”Avanqard” qəzetində çap edilib. O vaxt atan Yusifin sevinci hədsiz-hüdudsuz olub. Kövrək addımların şe’r, sənət yolunda bərkidikcə, qələmin kəsərini artırdıqca sənin sevincindən doğmalarına da pay düşüb. Uğuruna ən çox sevinənlərdən biri də Firuzə bibinin oğlu Zakir olub. Hamımız üçün əziz olan, ömrünün ən qaynar çağlarında dünyasını dəyişən, son günə qədər Sumqayıt layihə institutuna direktorluq edən Zakir müəllim sənin xətrini çox istəyirdi. Bir dəfə Zakir müəllimgildə süfrə arxasında oturmuşduq. O, Zəngilanın, Qubadlının füsünkar mənzərəsindən söz açdı: ”Bu yay səni də o yerlərə aparacam. Dayım oğlu Rafiqi də götürərik. Onun yaxşı şe’rləri var. Yol boyu bizi feyziyab edər” – dedi.
Ulullarımızın bir məsəli var: ”Sən saydığını say, gör fələk nə sayır”. Həmin yay yurdumuzun dilbər guşəsi olan bu torpaqlar erməni quldurları tərəfindən zəbt edildi. Bu dərd uca boylu Zakirin sanki belini əydi. Bir neçə ay əvvəl isə yurd nisgili ilə dünyasını dəyişdi Zakir müəllim. Bir şe’rində necə gözəl demisən:
Dərd mənim qəlbimi elə deşib ki,
Hazıram ən ağır ölümə daha.
Qələmim o qədər ağırlaşıb ki,
Götürə bilmirəm əlimə daha.
Yox, Rafiq müəllim! Bu dərd təkcə sənin dərdin deyildir. Yurdu, əzizlərinin məzarı yağı tapdağı altında qalan, vətənində didərginə çevrilən soydaşlarımızın, bütövlükdə isə Azərbaycan xalqının dərdidir. Qəlbinin dərinliklərindən süzülüb gələn misralar bizi də kövrəldir:
Ömür yolum üstə yanır,
Taleyimin ülkəridir.
Qubadlı sazdı, simləri
Bərgüşaddır, Həkəridir…
Sən xoşbəxtsən, qardaş, çünki qəlbində ulu bir məmləkətin, böyük bir elin ağrı-acılarını yerləşdirə bilmisən. Ürəyində Tanrıya, Yaradana sonsuz məhəbbətin vardır. Sən xoşbəxtsən ki, könlünü şe’rə, sənətə vermisən, həyatını xalqına, onun amallarına həsr etmisən. Bir şe’rində deyirsən:
Ay Allah, qəlbimi yeyir xəfif qəm,
Ay Allah, bilirəm, sevirsən məni.
Ay Allah, ay Allah, uf da demərəm,
Xalqımın başına çevirsən məni.
Bunu yalnız böyük şəxsiyyətlər, kamil adamlar deyə bilərlər. Özünü xalqının başına çevirən şair, şübhəsiz ki, xalqın gözündə ucalır, müdrikləşir, Allah Təalanın məhəbbətini, sevgisini qazanır. Bu gun şair Yusifoğlunun sevgisi ilə, məhəbbəti ilə böyüyən nə qədər oxucusu var! Bəlkə də pedaqoq olduğundan uşaq psixologiyasını gözəl bilirsən. Buna görə də qələmə aldığın saysız-hesabsız şe’rlərində uşaqların dünyasını özünəməxsus bir yolla vəsf edirsən. Bunun üçün misraların məktəblilərin dilindən düşmür. Uşaqlar da, böyüklər də Rafiq Yusifoğlu yaradıcılığının pərəstişkarına çevrilmişlər.
Yadıma bir əhvalat düşdü. Milli məclisə seçkilər keçirilirdi. Bir namizəd kimi N. Gəncəvi adına texniki və təbiət elmləri litseyində seçicilər səninlə görüşürdülər. Salonda boş yer yox idi. Sumqayıtlılar səninlə görüşə qəlblərinin hökmü ilə gəlmiş və bunu öz çıxışlarında dönə-dönə təkrarlayırdılar. Məktəbin direktoru, qabaqcıl maarif xadimi Minarə Tahirovanın dediyi sözlər indi də yadımdan çıxmır: ”Rafiq Yusifoğlunun qəlbi də şeirləri kimi safdır, təmizdir, insanlara məhəbbətlə doludur”. Bu söz sənin şəxsiyyətini tam dolğunluğu ilə əks etdirir.
Azərbaycanın bir sıra görkəmli söz, sənət fədailəri, alimləri sənin yaradıcılığına, elmi-pedaqoji fəaliyyətinə yüksək qiymət veriblər. Ismayıl Şıxlı, Qabil, Xəlil Rza Ulutürk, Məmməd Araz, Yaşar Qarayev, Nizami Xudiyev, Bəkir Nəbiyev, Qasım Qasımzadə, Nəriman Həsənzadə, Tofiq Mahmud, Hikmət Ziya, Fikrət Sadıq, Əziz Mirəhmədov və başqalarının dediyi sözlər təsadüfün nəticəsi deyil, sənin zəhmətinə, iste’dadına, iti və duzlu qələminə verilən qiymətlərdir.
Əziz dostum, səninlə bağlı bilgilərim birmidir, ikimidir?! Bu bilgilər şəxsiyyətinə böyük hörmət etdiyim, iste’dadlı alim mərhum Mehdi müəllimlə, bibin oğlu Zakir müəllimlə, gələcəiynə ümidlə baxdığım Gündüz bala ilə görüşlərim zamanı daha da artmışdır, çoxalmışdır.
Hələ uşaqlıqdan bir xalq deyimini tez-tez eşidirəm: ”Ərlə arvadın torpağı bir yerdən götürülüb”. Bu deyimdə nə qədər böyük mə’na vardır. Oğlum balaca vaxtı xəstələnmişdi. Onu uşaq poliklinikasına aparmışdıq. Bizi Fəzilə həkimin yanına göndərdilər. O, uşağı diqqətlə və ana məhəbbəti ilə müayinə etdi və dedi: ”Heç bir şey yoxdur, ürək döyüntüsü yaşla əlaqədardır, keçib gedəcək”. Sonradan mə’lum oldu ki, bu həssas ürəkli həkim Rafiq Yusifoğlunun həyat yoldaşıdır. Elə ona görə də tez-tez sənin bir beytini xatırlayıram:
Toxum cücərdənlər çoxdu dünyada,
Mənə daş göyərdən ürək gərəkdir.
Əziz dostum, məqsədim heç də sənin yaradıcılığını təhlil etmək deyildir. Çünki yaradıcılıq məziyyətlərin barədə çox deyilib, çox yazılıb. Ona görə də sənin kamil şəxsiyyətin, yüksək insani məziyyətlərin barədə söz açmağı ön plana çəkmişəm. Sənin xarakterik xüsusiyyətlərini qələmə almaq istəmişəm. Istəyirəm ki, səni layiqli bir insan kimi, iste’dadlı bir şair kimi, gözəl alim kimi, vəfalı həyat yoldaşı kimi, mehriban bir ata kimi təqdim edim. Istəyirəm onu da deyim ki, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, filologiya elmləri namizədi Rafiq Yusifoğlu Qubadlı rayonunun Çardaxlı kəndində müəllim ailəsində anadan olub. 1970-ci ildə indiki N. Tusi adına ADPU-nun filologiya fakültəsini bitirmiş, sonra Nizami adına Ədəbiyyat Institutunun aspiranturasını qurtarmışdır. ”Azərbaycan poemasının inkişaf problemləri” mövzusunda dissertasiya müdafiə edərək elmlər namizədi dərəcəsi almışdır. ”XX əsr Azərbaycan poemasının sənətkarlıq xüsusiyyətləri” adlı doktorluq dissertasiyasını tamamlamışdır. Bir müddət Azərbaycan Dövlət Televiziyasının ”Xəbərlər” baş redaksiyasında elm, mədəniyyət, incəsənət şö’bəsinin müdiri işləmişdir. 1997-ci ildən ”Göyərçin” jurnalının baş redaktorudur. Moskvada keçirilən üç beynəlxalq uşaq ədəbiyyatı günlərinin iştirakçısı olmuşdur. 1989-cu ildə”Ətirli düymələr” kitabına görə Azərbaycan Yazıçılar ittifaqının, mətbuat komitəsinin və gənclər ittifaqının mükafatına layiq görülmüşdür. ”Vətən” ali ədəbi mükafatı laureatıdır.
”Yurdum-yuvam”, ”Ətirli düymələr”, ”Ocaq yeri”, ”Aylı cığır”, ”Qəm karvanı”, ”Həsrət köçü”, ”Şirin yağış”(rus dilində) adlı şe’r, ”Bahar qatarı” adlı nəsr, ”Dədə Qorqud” komikslər kitabının, XX əsr Azərbaycan poemasının yaradıcılıq xüsusiyyətlərindən bəhs edən ”Azərbaycan poeması, axtarışlar, perspektivlər” monoqrafiyasının müəllifidir.
Bütün bunlar yaşanmış əlli illik Rafiq Yusifoğlu ömrünün bəhrələri, əzizlərinə hədiyyəsi, gələcək nəslə töhfəsidir. Aylar ötəcək, illər dolanacaq, ömrün altmışıncı, yetmişinci, səksəninci … illərinin zirvəsinə yüksələcəksən. Onda biz də ürəkdən sevinəcək, yaradıcılığı gur çay kimi kükrəyən qələm dostumuza deyəcəyik: çay dənizə qovuşub…
İlkin mənbə: ”Sumqayıt” qəzeti, 31 dekabr 1999-cu il.
Müəllif: Qüdrət MUĞANLI
İlkin mənbə: Karabakhmedia.az– :`Sizin yerinizə utanıram mən` – Şahmar Əkbərzadənin şeirləri
PDF>>>ZAUR USTAC UŞAQ ŞEİRLƏRİ
PDF: >>>>> ZAUR USTAC “QƏLƏMDAR-2”
PDF>>> ZAUR USTAC “BB” KİTABI
>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<
ZAUR USTACIN SATIŞDA OLAN KİTABLARI
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<<<< WWW.USTAC.AZ və WWW.BİTİK.AZ >>>>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru