RƏMİŞƏ
Çox-çox uzaqda
buludlu, buludsuz
səmanın altda
baş əydiyimiz baş,
baş əyib,
sarılıb gitaraya.
Nəsə pıçıldayır
pərdələrdə gəzə
MÖCÜZƏ BARMAQLARA.
O da salıb ardınca
aparır bizi
anlatmaq istədiyi
müqəddəs aləmə sarı.
Anlamarıq, sevərik,
sevgidən ağlarıq.
Ağlat bizi Rəmiş,
ağlat.
Özüm-özümü
ağlada bilmirəm
içimdəki ağrılara.
Məni boğan hıçqırtıları
hönkürtülərə çevir,
boğuluram.
Gör nə qədər yol gəlmişəm…
Ağlat məni –
baxım ağlayım,
eşidim ağlayım,
udum ağlayım –
doyum.
Doya bilmirəm,
nə sənli musiqidən,
nə belə ağlamaqdan.
Muzeylik barmaqlarınçün
çox gələcəyik dalınca.
Nə vaxtadək
döyüb ağladacaqlar.
Düz,
sən ağlat bizi.
Ağlat.
26.02.2002.
Müəllif: Rəfail Tağızadə

YAZARLAR.AZ
===============================================

<<<<<<WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ>>>>>>

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru