“Oğlum Füzuli Fərziyevi axtarıram. Bu gün 16:15 radələrində metronun “Avtovağzal” stansiyasında olub. Sonra hara getdiyi haqqında məlumatımız yoxdur. Telefon yoxdur üstündə. Görənlərdən xahiş edirəm məlumat versin. Əlaqə nömrəsi: 0502431453, 0557166373“
“Ən böyük ümid ümidsizlik üzərində qələbədir” Jorj Bernanos
“Ümid işgəncəni artırır” Fridrix Nitsşe
Ümid, gecənin ən qaranlıq anında doğan şəfəq kimidir. O, fırtınalarla sınanmış, amma sınmamış bir ağacın torpağa möhkəm kök salması kimi… Ümidsizlik nə qədər güclü olursa olsun, insan ruhunun dərinliklərində gizlənmiş işıq bir gün yenidən parlayacaq. Əsl qələbə, qaranlığın içindən işığa uzanan bu yolun sonunda dayanır. Və əsl qələbə çətinliklərə baxmayaraq, içimizdəki bu işığı qoruyub saxlaya bilməkdədir…. Ümidin əsl dəyəri, ən qaranlıq və ümidsiz anlarda belə insanın içindəki işığı söndürməməsində, yenidən ayağa qalxıb yoluna davam edə bilməsində gizlidir. Ümidsizlik, qaranlıq bir quyu kimidir – insanı dərinliklərinə çəkib boğmaq istəyir. Lakin iradə və inam bir çıraq kimidir, nə qədər zəif yansa da, ətrafı işıqlandıra bilər. Həyatın fırtınaları içində ümidə sarılmaq, ən sərt küləklərə qarşı dik dayanmaqdır. Ümid bəzən ağrı gətirir, çünki insanı dayanmaqdan saxlayır, ona irəli getmək üçün güc verir. Amma məhz bu ağrı, yeni doğulan bir həyatın, yeni bir başlanğıcın müjdəçisidir. Bu şəkil də ümid və ümidsizliyin eyni anda mövcud olduğu incə tarazlığı simvolizə edir. Masa üzərindəki zanbaqlar – baharın, yeni başlanğıcın, ümidin rəmzidir. Kiçik sərçələr isə bu sərt soyuqda belə həyatın davam etdiyini göstərir. Bütün ətraf donmuş olsa da, günəşin doğuşu və çiçəklərin varlığı ümidsizliyin üzərində qazanılan bir qələbədir – ən sərt şəraitdə belə həyat boy verir, ümid ölmür.
Ümid həm bizi irəli aparan gücdür, həm də bizə dözməli olduğumuz bir çətinlik bəxş edir. Qələbə, ümidin gətirdiyi işıqla bu soyuğu geridə qoymaqdır.
Göyəzən dağı Qazaxın rəmzi sayılır. O, mərkəzdən 20 km aralıda, Coğaz çayından 2 km solda, Alpout və Abbasbəyli kəndləri ərazisində yerləşir. Nadir geoloji təbiət abidəsi vulkan püskürməsi nəticəsində yaranıb. Morfoloji xüsusiyyətinə və gözəlliyinə görə Mon-Pele tacından (Vest-hind adalarından biri olan Martunika adasında) sonra dünyada ikinci dağ sayılır. Hündürlüyü 250 metr olsa da, qazaxlılar buranı “dünyanın mərkəzi” hesab edirlər. Zirvəsi nisbətən düzən olub, geniş meydançanı xatırladır. Burada orta əsrlərə aid yeddi bürclü qala divarları və dördkünc bina qalıqları, həmçinin bir neçə mağara aşkar edilmişdir.
Dibində və ətəyində iri və qədim yaşayış yerin, yeddibürclü qalanın qalıqları görünür. Gövdəsində ilkin insanın məskəni sayılan mağara-otaqlar var. Zirvəsi nisbətən yastıdır. Deyilənə görə qədimdə bayramlarda və düşmən təhlükəsi olanda dağın zirvəsində tonqal qalanarmış. Göyəzən istehkamının IX–XII əsrlərə aid keşikçi məntəqəsi olması güman edilir. Göyəzən dağının adı IX əsrə aid gürcü mənbəyində Kavazin şəklində qeydə alınmışdır. Tədqiqatçıların ehtimalına görə, oronim türk dillərindəki kava (qaya, sıldırım) və sın/sin (dağ beli) komponentlərindən düzəlib, “sıldırımlı dağ beli” deməkdir. Tovuz rayonunun Bala Şamlıq kəndində də şiş bir qaya Göyəzən adlanır. Göyəzən toponimi ilə bağlı müxtəlif rəvayətlər və yozmalar da var.
Vaqif Mustafazadə (1940-1979) Azərbaycanın görkəmli bəstəkarı, pianisti və musiqi xadimidir. O, caz musiqisinin Azərbaycanda inkişafına mühüm töhfələr vermiş, həmçinin beynəlxalq arenada Azərbaycanın musiqisini təmsil etmiş bir şəxsiyyət kimi tanınmışdır. Vaqif Mustafazadə 1940-cı ilin 16 martında Azərbaycanın paytaxtı Bakı şəhərində anadan olub. Musiqiyə olan marağı çox erkən yaşlarında başlamışdır. İlk təhsilini Bakıdakı musiqi məktəbində alıb və sonra Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasına qəbul olunub. Burada caz və klassik musiqi təhsili almış, özünü həm pianoçu, həm də bəstəkar kimi inkişaf etdirmişdir. Vaqif Mustafazadə, ilk növbədə, caz musiqisi ilə tanınır. O, Azərbaycanda və keçmiş Sovet İttifaqında cazın populyarlaşmasına böyük təsir göstərmişdir. O, caz musiqisinin ənənəvi elementlərini Azərbaycan xalq musiqisi ilə birləşdirərək, yeni və bənzərsiz bir üslub yaratmışdır. Bu üslub sonradan “Azərbaycan cazı” kimi tanınmışdır. Onun əsərlərində xalq musiqisinin motivləri ilə cazın improvizə edilmiş elementləri ustalıqla birləşmişdir. Vaqif Mustafazadənin ən məşhur əsərlərindən biri “Leyli və Məcnun” adlı caz orkestrası üçün bəstələnmiş bir kompozisiyadır. Bu əsər Azərbaycan xalq dastanına əsaslanır və caz ilə sinfonik musiqinin qeyri-adi birləşməsini nümayiş etdirir. “Leyli və Məcnun” həm musiqiçilər, həm də dinləyicilər üçün unudulmaz bir təcrübə təqdim edir. Vaqif Mustafazadə yalnız Azərbaycanda deyil, həm də dünya miqyasında tanınan bir bəstəkar olmuşdur. O, bir çox beynəlxalq caz festivalında iştirak edib və Azərbaycan cazını dünya səhnəsinə tanıtmışdır. Həmçinin, onun ifaları müxtəlif ölkələrdə yüksək qiymətləndirilmişdir. Vaqif Mustafazadənin həyatının ən kədərli tərəfi onun erkən ölümüdür. 1979-cu ildə cavan yaşlarında, yalnız 39 yaşında dünyasını dəyişmişdir. Onun ölümünün səbəbi sağlamlıq problemləri ilə əlaqələndirilir. Bu, Azərbaycan musiqi dünyası üçün böyük bir itkidir, çünki Vaqif Mustafazadə hələ də çox gənc yaşlarında idi və musiqi karyerası hələ böyük uğurlar qazanmamışdı. Vaqif Mustafazadə, Azərbaycanın musiqi dünyasında çox mühüm bir yer tutmaqdadır. Onun əsərləri hələ də caz musiqisi ilə maraqlananlar üçün ilham mənbəyidir. Bütün dünyada onun caz və Azərbaycan musiqisinin birləşməsi ilə yaradılmış unikal üslubu çox yüksək qiymətləndirilir. V. Mustafazadənin musiqisi, onun anadan olduğu xalqın musiqi irsini zənginləşdirən və dünyaya tanıdan bir yadigar olaraq qalacaqdır. Vaqif Mustafazadə, Azərbaycan musiqisinin inkişafında və caz musiqisinin təbliğində müstəsna rol oynamış, öz əsərləri və ifaları ilə həm ölkə daxilində, həm də beynəlxalq səhnədə böyük izlər qoymuş bir sənətkardır. Onun yaradıcılığı, musiqi dünyasında özünəməxsus bir yer tutmağa davam edir və gələcək nəsillər üçün böyük bir ilham qaynağı olacaqdır. Bu il Vaqif Mustafazadənin 85 illiyi qeyd olunur və bu, onun zəngin musiqi irsini bir daha dəyərləndirmək üçün mühüm bir fürsətdir. 85 il əvvəl dünyaya gəlmiş bu görkəmli bəstəkar və pianist, Azərbaycanın musiqi mədəniyyətinə misilsiz töhfələr vermişdir. Onun yaradıcılığı yalnız caz musiqisi ilə məhdudlaşmır, eyni zamanda Azərbaycan xalq musiqisinin zəngin ənənələrini dünya səhnəsinə daşıyan bir körpü rolunu oynamışdır. Vaqif Mustafazadənin musiqisi, keçən illərə baxmayaraq, hələ də aktuallığını qoruyur və bu gün də yeni nəsillər tərəfindən sevgi və hörmətlə dinlənir. Onun əsərləri, müasir cazın Azərbaycan mədəniyyəti ilə necə harmoniya yaratdığının canlı nümunəsidir. Bu əlamətdar ildönümündə, onun xatirəsi və musiqisi daha geniş kütlələrə tanıdılaraq, gələcək nəsillərə ilham verəcəkdir. Vaqif Mustafazadə, musiqisi ilə Azərbaycanı beynəlxalq aləmdə tanıdan bir simvol olaraq, hər zaman xatırlanacaq və onun adı caz tarixində öz layiqli yerini alacaqdır. 85 illiyi münasibətilə keçiriləcək tədbirlər və konsertlər, onun sənətini daha da geniş bir auditoriyaya tanıtmaq və onun irsini yaşatmaq məqsədini güdür.
Müəllif: Cahangir NAMAZOV, “Butov Azərbaycan” qəzetinin, “YAZARLAR” jurnalının redaksiya heyətinin üzvü, Özbəkistan üzrə təmsilçisi.
Hava buz kimi soyuq idi. Xocalının üzərinə qara bir kabus kimi çökən qış gecəsi hər şeyə sirayət etmişdi – qırılmış qapılar, divarlara çırpılmış uşaq oyuncaqları, qanlı qarın üstündə qalmış ayaq izləri… Səmanın altındakı bu kiçik şəhərdə sükut ölümcül idi.
Aysu anasının əlindən bərk-bərk tutmuşdu. Beş yaşlı qızcığazın gözləri qorxudan bərəlmişdi, dodaqları titrəyirdi. Onlar digər kənd sakinləri ilə birlikdə meşəyə tərəf qaçırdılar. Arxadan güllə səsləri, qışqırıq və iniltilər gəlirdi. Atası səhər tezdən onları çıxarmağa çalışmışdı, amma geri dönməmişdi.
Meşənin qaranlığında addımlarını eşidəndə, anası Aysunu ağacın arxasına sıxıb qucaqladı. Qadının ürəyi vahimədən çırpınırdı. “Qorxma, qızım” – pıçıldadı, amma səsi titrəyirdi. Sonra birdən bir atəş açıldı. Aysu anasının isti bədəninin yavaş-yavaş soyuduğunu hiss etdi…
Qızcığazın əlləri donmuş qarın içinə batdı. O, gözlərini yumdu, sanki hər şeyi unutmaq istəyirdi. Səssizcə orada qaldı… Səhər açılanda qarın üstündə qan ləkələri, silah səslərinin izləri və… Aysunun yanında bir göyərçin vardı. Qanadları qarla örtülmüş, amma hələ də nəfəs alırdı.
Aysu onu əlinə götürdü, isti nəfəsi ilə isinməyə çalışdı. Onun balaca dünyasında indi iki şey vardı: ölüm və bu kiçik, yaralı quş. Göyərçin ona atasının sözlərini xatırlatdı: “Göyərçin azadlığın simvoludur, qızım. Bizim də azadlığımız bir gün qanad açacaq.”
O gün Xocalıda çox şeylər itdi. Analar, atalar, övladlar… Amma bir şey sağ qaldı – azadlıq arzusu. Və illər sonra Aysu yenidən doğma torpağına qayıdanda, göyərçinlərin Xocalı səmasında qanad çaldığını gördü. Onların arasında bəlkə də o gün xilas etdiyi son göyərçin də vardı…
O, gözlərini yumub pıçıldadı: “Biz buradayıq, ana…”
Tacir Səmimi “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabının ərsəyə gəlməsində uzun bir yaradıcılıq yolu keçibdir. Bu yolun hər günü, hər ayı, hər ili ilə qürur duymaq olar. Bu yol çətin olsa da, məsuliyyətli yoldur. Elmin, mədəniyyətin daim yüksələn xətti ilə inkişaf edən bu yol ən əsası Qərbi Azərbaycana gedən yoldur. Çünki elmi və bədii yaradıcılığının ilk dövrlərindən bu günə qədər tədqiqatçılıq obyektivliyi, bundan irəli gələn yüksək mədəniyyət və məsuliyyət onun yol yoldaşı olmuşdur. Zamanın tələbini yüksək vətəndaşlıq hissi ilə duyan, ona öz qiymətli əsərləri ilə cavab verən Tacir Səmiminin digər kitabları kimi, inanırıq ki, “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabı Qərbi Azərbaycan tarix, mədəniyyət və folklorunun keşiyində dayanıb qeyd etdiyimiz kimi, o istiqamətə doğru gedən yola bir güzgü olacaqdır. Bu güzgüdə bütöv Azərbaycanı görmək olur.
Bilirik ki, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent Tacir Səmimi folklorumuz haqqında bir çox qiymətli kitabların müəllifidir və onun yaradıclığının mərkəzində Qərbi Azərbaycan mövzusu dayanır. Bu kitabların mövzuları və yazılma tarixləri fərqli olsa da, alimin tədqiqat və yaradıcılığının istiqamətini təşkil edən məqsəd və ideya onları bir-birinə bağlayır. Müəllifin əsərlərinə diqqət yetirən oxucu Qərbi Azərbaycan ədəbiyyatının, etnoqrafiya və folklorunun bütün istiqamətlər üzrə inkişafını izləmiş, keçdiyi yola nəzər salmış olur. Məhz buna görə qeyd edək ki, Tacir Səmiminin elmi yaradıcılıq yolu dəyərli bir mənbədir ki, ondan elm də, ədəb də, insana, vətənə xidmət də öyrənmək olar.
Tacir Səmiminin həm zamanına, həm də xəritəsinə görə geniş əhatə dairəsinə malik çoxcəhətli yaradcılığında Qərbi Azərbaycan ədəbi prosesi xüsusi yer tutduğuna görə “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabının da Qərbi Azərbaycan ədəbiyyatının keşiyində dayanmaq, ədəbi prosesi düzgün qiymətləndirmək nümunəsidir desək yerinə düşər. Kitab Qərbi Azərbaycan folklorunun öyrənilməsi, ədəbi-bədii təhlili baxımından Tacir Səmiminin çoxcəhətli yaradıcılığında xüsusi yer tutur. Kitabın “Sərhəd bayatıları”, “Cəfərzadələr və mən”, “Söyləyici-toplayıcı münsibətləri” bölümlərində Qərbi Azərbaycan folklorunun şeir dilindən ətraflı söhbət açaraq təhlilini verir. Bu və digər məqamlar, nümunələr göstərir ki, Tacir Səmiminin elmi-nəzəri yaradıcılığında şifahi xalq ədəiyyatının dili, eləcə də ədəbi-bədii dil məsələləri üsusi yer tutur.
Alimin qələminə xas olan bir sıra xüsusiyyətlər- elmə sədaqət, vətənə sevgi, mübarizlik bu kitabda da öz ifadəsini tapıb. “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabını vərəqlədikcə alimin mövzu və tədqiqat xəritəsinin müsbətə doğru necə dəyişdiyini görürük. Mövzuların genişliyi, tədqiqat sahəsinin planlı olmağı Tacir Səmiminin elmi və bədii yaradıcılığına yeni fikir və problemlər gətirir. Bu kitabda biz insan və təbiət, insan və zaman, şəxsiyyət və cəmiyyət kimi mühüm ictimai-fəlsəfi problemlərin inikasını görürük. “Hekayələr”, “Xatirələr”, “Yurdumun müəllimləri”, “Ağabanın sənət adamları”, “Unudulmaz insanlar haqqında xatirələrim”, “Müsahibələr”, “Tələbə dostlarım” və sair digər bölümlər bu cəhətlərdən səciyyəvidir. Tacir Səmiminin elmi və bədii yaradıcılığına xas olan xüsusiyyətlərdən biri də budur ki, o nədən yazırsa yazsın, ondan ictimai nəticə çıxarır, məsələnin ictimai əhəmiyyətini ön plana çəkir.
Tacir Səmiminin “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabını oxuduqca gözümüüz qarşısında bütün varlığı ilə yurduna-yuvasına, elinə-obasına, tarixinə, keçmişinə bağlı olan bir alim dayanır. Kitabın hər bölümü mənalı və hikmətlidir. Həyatiliyi və məqsəd aydınlığı ilə seçilən “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabı forma, məna və mündəricəsi ilə bitkin bir sənət nümunəsidir. Burada müəllifi qələmə aldığından da daha böyük məsələlər düşündürür, xatirələr yada düşür, hisslər üz-üzə gəlir, insanlığın, humanizmin aliliyi tərənnüm olunur. Burada vətən var, elə-obaya sevgi var, əbədiyyətə qovuşsalar da əbədi yaşayan şəxsiyyətlər var, xatırlanan dostlar var. “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabı müəllifin xalq ruhuna, xalq ədəbiyyatı nümunələrinə münasibəti, bunun fonunda həyata baxışı, arzu və diləkləridir,- desək yanılmarıq.
“Ayı çınqılı” adlı povest və hekayələrlə başlayan kitabın mövzu dairəsi geniş, təsvir obyektləri rəngarəngdir. Bir mövzu- Vətən müəllifin yaradıcılığından qırmızı xətt kimi keçir. Vətən mövzusunun təməlində isə Qərbi Azərbaycan dayanır. Elə-obaya sevgi, vətənə bağlılıq və xatirələr kitabın bütün səhifələrində özünü biruzə verir. “Yurdumun müəlimləri”, “Ağbabanın sənət adamları” haqqında tədqiqat yazıları müəllifin uzun illəri əhatə edən zəhmətinin, ürək çırpıntılarının, həyacanlarının bədii ifadəsidir. “Unudulmaz insanlar haqqında xatirələrim”, “Müsahibələr”, “Tələbə dostlarım”, “Yeni yazılar”, “Söyləyici-toplayıcı münsibətləri” bölümlərini oxuduqca, elmi-bədii dəyəri yüksək olan hər birinin yaşından, həyata baxışından, həyat tərzindən, düşüncələrindən asılı olaraq hər bir oxucuya müxtəlif cür təsir bağışlayır. Kitabın bu bölümlərinin təlqin etdiyi saf insani hisslərə, münasibətlərə oxucu biganə qala bilməz. Çünki bu kitab məlum bir Vətən məhəbbəti fonunda, ümumi şəkildə Qərbi Azərbaycan haqqında unudulmaz bir sevgisinin real nümunəsidir. Nəticədə, mənbələrlə tanış olan oxucu düşünür, düşündüyünü təhlil edir, təsirlənir. Bununla belə, kitabın ictima dəyərini “Tələbə dostlarım”, “Yeni yazılarım”, “Qaçaq Nəbi haqqında rəvayətlərim” hissələrindəki bir-birindən maraqlı, orijinal yazılar daha da artırır. Maraqlıdır ki, “Söyləyici-toplayıcı münasibətləri” adlı hissədə isə bayatı, layla, nağıl və dastanların poetik ifadəsinin mövzu dairəsi müxtəlifdir, maraqlıdır.
Xalq ədəbiyyatı nümunələrinə istinad edərərk müəllif vətənimizin, yurdumuzun, Ağbabanın, bir sözlə, Qərbi Azərbaycanın tarixi keçmişinə müraciət edərək “bayatılar sözlərin dəyərlisi, qiymətlisidir” yazır.
Kitabda xüsusi həssas məqamlarla dolu olan “Ötən günə gün çatmaz”, “Ağbabadan Qoca Qarsa salam var”, “İtgin oğullar qayıtdılar” başlıqlı yazıların müəllifi Tacir Səmimi tarixə milli vətəndaş gözü ilə baxaraq Azərbaycanın Türk dünyasının bir parçası olduğunu göstərir.
Kitabda bitkin həyat lövhələri əks olunur, insanları düşündürən ən vacib məsələlər haqqında ətraflı məlumat verilir. Hər bir bölüm bütövün fonunda xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Bu məsələlərin izahında kitabın öz materiallarına, cəmiyyətdə cərəyan edən hadisələrə, ədəbi-bədii faktlara, xüsusən xalq ədəbiyyatına müraciət xoş təsir bağışlayır.
“Köhnə kişilər”, El sənətkarları”, “Yurdun, elin müəllimləri”, “Gümü duyğuları”, “Doğmalarım”, “Duyğular, düşüncələr”, “Ötənlərin işığında”, “Mənə belə danışıblar”, “Arif Bayramovun xatirələri” və Qərbi Azərbaycanın digər görkəmli şəxsiyyətləri haqqında müxtəlif yazılar da öz əksini tapmış, onların həyatı hər tərəfli işıqlandırılmışdır. Bunlar onu göstərir ki, Tacir Səmimi Ağbaba mahalının üzdə olan şəxsiyyətləri haqqqında bir sıra məqalə və əsərlər də yazmışdır. Onların heç biri təsadüfi deyil, hər biri yazıçının yaradıcılığı üçün səciyyəvi olan ədəbiyyat nümunələridir. Kitabda onların hər biri öz əksini dolğunluğu ilə tapmış, bəzi mühüm məsələlər haqqında qeydlər verilmişdir. Onu da qeyd edək ki, kitabın dili rəvan oxunan düşündürücü tərzdədir.
“Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabı bir daha təsdiq edir ki, tədqiqatlarında Qərbi Azərbaycan mövzusu xüsusi yer tutan folflorşünas alim Tacir Səmiminin tərtib etdiyi kitablar Qərbi Azərbaycan diyarı ilə bağlı aparılan araşdırmalar üçün dəyərli mənbə, tarixi yaddaşdır. “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabında yüksək toplayıcılıq peşəkarlığı ilə toplanmış rəvayət, bayatı və xatirələrin, müdrik fikirlərin, kəlamların dərin mənalı silqəti Qərbi Azərbaycan soydaşlarımızın dilinin, nitqinin xəlqiliyini şərtləndirən amillərdəndir. Məlumdur ki, xalqların dillərində tarix boyu ən qiymətli yaradıcılıq nümunələri zaman keçdikcə cilalanır, əbədiyyətə qovuşur, folklorlaşır. Nə zaman və kim tərəfindən deyilməsindən asılı olmayaraq bu ifadələrə xalqımızın hər zaman ehtiyacı var. Buna görə “Yurdum, yuvam Ağbaba” və bu sırada dayanan folklor, tarix kitabları elmi-nəzəri əhəmiyyətini hər zaman saxlayır.
Azərbaycan folklorşünaslığında da Vətən sözünün mənası böyükdür. Vətən öz insanı ilə, daşı-torpağı ilə, tarixi keçmişi və indisi ilə Vətəndir. Kitabda özünə yer almış bu bayatılarda necə möhtəşəm hisslər, duyğular var:
Torpağına qarışım,
Qurbandı sənə başım.
Ay mənim torpaq-daşım,
Gəldim burda ölməyə.
Vətən, gəldim, görüşək,
Sonu ölüm-itimdi.
Dərdi-qəmi bölüşək,
Könlüm sənsiz yetimdi.
Vətən məhəbətinin belə səmimi hisslərlə tərənnümü tədqiqatçı alimin, kitabın müəllifinin vətənpərvərlik hissinin xalq üçün bir mənəviyyat olduğunu deməsi, lazım gələrsə real qüvvəyə çevrilə bilməsini vurğulamasıdır.
Bir daha əmin oluruq ki, kitabı oxuduqca kitab bitir, amma ondan aldığımız mənəvi qida, təəssüratlar bitmir. Kitabda olan orijinal nəfəs, yeni bədii fikir, müəllifin özünəməxsus ifadə tərzi bizi inandırır ki, Qərbi Azəraycana həsr edilmiş ən dəyərli əsərlərdən biri olan “Yurdum, yuvam Ağbabam” kitabında həyata çağırış var, o diyara çağırış var.
Qeyd edək ki, Qərbi Azərbaycan tarixinin, etnoqrafiyasının, ədəbiyyatının, ədəbi-bədii dilinin tədqiqi və nəşri ikinci Qarabağ müharibəsindən sonra da dövlət əhəmiyyətli bir məsəslə kimi gündəmə gəlmiş və bu sahədə xeyli işlər görülməkdədir. Söz və qələm sahiblərinin Qərbi Azərbaycan diyarına hər tərəfdən həssas münasibəti sayəsində, dövlətimizin milli mədəniyyatimizi, tariximizi tədqiq və inkişaf etdirmək sahəsindəki siyasəti və qayğısı nəticəsində ölkəmiz bütöv Azərbaycan xalqının öz zəngin irsinin sahibi olduğunu bir daha sübut etmişdir.
Tanınmış şair, “Yazarlar” jurnalının baş redaktoru Zaur Ustacın yaradıcılığına həsr olunmuş “Zaur Ustacın poetik dünyası” adlı yeni kitab işıq üzü görüb.
“Zaur Ustac 50 seriyasından” nəşr olunmuş növbəti kitabın müəllifi Azərbaycanın ilk peşəkar hərbi jurnalistlərindən olan, Prezident təqaüdçüsü, şair-publisit Vaqif İsaqoğludur.
Kitab haqqında girişdə müəllif özü belə məlumat verir: “Bu monoqrafiyanı müasir Azərbaycan ədəbiyyatının tanınmış nümayəndələrindən biri kimi oxucular tərəfindən sevilən, şeirləri ilə ürəkləri ovsunlayan, yazıçı, şair, tərcüməçi və publicist, dəyərli ziyalı Zaur Ustacın 50 yaşına hədiyyə edirəm.”
Zaur Ustacın yazdığı ilk nümunələrdən başlayaraq ən yeni nəşr olunmuş bütün əsərlərinin sistemli şəkildə geniş aspektdə təhlilindən ibarət olan kitab böyük bir auditoriya – filoloqlar, jurnalistlər, ali və orta təhsil müəssisələri müəllimləri, tələbələr, doktorantlar, müstəqil təhqiqatçılar və Azərbaycan ədəbiyyatı, mədəniyyəti ilə maraqlanan hər kəs üçün nəzərdə tutulub.
Kitabın redaktoru Tural Cəfərli, dizayneri Səbinə Hüseynzadə, naşiri Səbuhi Aslandır. Üz qabığının rəsm tərtibatıçısı Rahilə Qaralovadır.
Vaqif İsaqoğlu öz monoqrafik təhlillərində mötəbər mənbələrə və Azərbaycanın Qurban Bayramov, Vaqif Yusifli, Əli Rza Xələfli, Ülviyyə Hüseynli kimi tanınmış filoloqlarına, naşirlərinə, ədəbiyyat tənqidçilərinə istinad edir.
Kitab “Zaur Ustac – 50” layihəsi çərçivəsində nəşr edilib.
“Yazarlar” olaraq, bu münasibətlə ZAUR müəllimi təbrik edir qarşıdakı bütün həyat və fəaliyyətində yeni-yeni nailiyyətlər arzulayırıq!
Mən onu hər gün anıb eşq ilə yad eyləyirəm, Yaradan, yada salıb könlümü şad eyləmir, heç. Soxulub qəlb evimə, sevincimi hey talayır, Bir dəfə dur deyərək dərdlərimi əyləmir, heç.
Baş çəkib Ulduz, Aya özümü yolda yoruram, Qayıdıb yer üzünə dəryalara baş vururam. Əl açıb dərgahına, dürlü xəyallar qururam, Lütf edib, öz quluna bircə uğur söyləmir, heç.
Rahimin, başın qatıb qolun söz ilə sarıyır, Guya ki mindirəcək, Dəvə gəzib, At arıyır. Nə çəkib xəncərini ruhumu qəmdən qoruyur, Nədə ki, əl eyləyib öz yanına haylamır, heç.