“KATREN” DUYGULARIN İNCƏ AHƏNGİDİR

“KATREN” DUYGULARIN İNCƏ AHƏNGİDİR

(Zaur Ustac yaradıcılığında sonetlər)

Şeir – bu söz sənətinin ən yüksək forması, insanın düşüncələrinin və duyğularının musiqili ifadəsidir.
Şeir ürəkdən doğur, qəlbə nüfuz edir, sözə çevrilib, bədiiyyətə rəng qatır.
Onda insan həyatının, iztirablarının, arzularının, kədərinin və ən əsası – ruhunun ahəngi yaşayır.
Məhz belə şeir nümunələri – insanlıq qəlbində əbədi iz qoyur.
Qələm və ürək birləşdiyi nöqtədə yaranan əsərlər könüllərin mülkünə çevrilir. Sənət, xüsusilə də şeir, hansı formada, hansı janrda olursa olsun, insanlığa mənəvi nur, maarif və ruhi işıq paylayır. Bu mənada bəzi janrlar mövcuddur ki, onlar bu gözəlliyi daha səliqəli, incə və intizamlı şəkildə təqdim etməyə xidmət edir.
Bundan biri – sonet janrıdır. Sonet – bu şeiriyyatın daxili intizamı, müəyyən ölçülərə salınmış bədii gözəlliyin formasıdır.
Onda şair öz daxili aləminin ən dərin, ən saf halını poetik forma çərçivəsində ifadə edir.
Bu isə təkcə ustalıq deyil, həm də daxili harmoniyanın, incə düşüncənin və estetik zövqün tələbidir.
Şeiriyyatın gözəlliyi, rəngarəngliyi, incəliyi məhz sonet janrında öz mükəmməl ifadəsini tapır. Sonetdə yalnız duyğu deyil, həm də düşüncə, maarif, ruhi tərbiyə və milli qürur birləşir. Hər misrada, hər bənddə şairin ruhunun ən dərin qatları əks olunur.
Bu yüksək janrda yaradıcılıq edən şairlərdən biri – Azərbaycanın tanınmış şairi və jurnalisti, “Yazıçılar” jurnalının baş redaktoru Zaur Ustacdır.
Onun yaxınlarda nəşr olunan “Katren” sonetlər toplusu – bədii mükəmməllik, ruhi dərinlik və mənəvi yüksəklik harmoniyasının parlaq nümunəsidir.


Kitabı oxuyarkən, Zaur Ustacın şeirə, sözə, millətə, vətənə və insan qəlbinə olan sevgisi, şairanəlik hissləri, bədii düşüncəsi və incə müşahidələri ilə bir daha tanış oldum.
Hər bir misrada duyğuların səmimiliyi, düşüncənin aydınlığı, bədiiyyətin yüksəkliyi, mövzuların rəngarəngliyi ürəyə təsir edir. Zaur Ustacın “Katren” toplusunda yer alan sonetlər arasında “Xudayar dastanı” və “Hürriyyət elçisi” xüsusi yer tutur.
Bu iki sonet silsiləsi yalnız poetik gözəllik deyil, həm də tarixi, mənəvi və fəlsəfi dərinliklə də diqqəti cəlb edir. Şair bu sonetlər vasitəsilə öz vətəninə, xalqına, ana-babasına olan sədaqətini obrazlar vasitəsilə canlandırır.
Məsələn, “Xudayar dastanı”nda aşağıdakı misralar oxucunu ana sevgisinin yüksəkliyinə, uşaqlıqda vətənpərvərliklə harmoniyanın birləşməsinə gətirir:

XUDAYAR DASTANI

(sonetlər çələngi)
I
Xudayar çağırdı anan adını,
Söylədi: -Bəxtinə Xuda yar olsun!
Qəlbində arzular yetsin murada
Ömrünün yolları növbahar olsun!

Ana laylasıyla yurdsevərliyi,
Hopdurdu qanına şirin bayatı.
Hələ beşikdəykən qığıltıların,
Kiminə “Cəngi”ydi, kimə “Heyratı”.

Bu ömür yolları fəsil-fəsildi,
İnsanlar dünyada nəsil-nəsildi,
Heç nə yayınmayır Tanrı gözündən

Anan sevgi ilə əl açdı göyə,
Qəlbinə məhəbbət ələnsin deyə,
Şəfqətlə əyilib öpdü üzündən.                       

II

Şəfqətlə əyilib öpdü üzündən,
Dedi: Oğul balam, tanı özünü.
Damarında axan qanınla qoru,
Anatək müqəddəs “vətən” sözünü.

Sənə qucaq açan bu qoca diyar,
Ulu babaların əmanətidir.
Mənim söylədiyim ana öyüdü,
Qoca nənələrin zəmanətidir.

İllər gəlib keçər bircə an kimi,
Qoru torpağını öz anan kimi,
Sadiqlik bu yurdun ərinə xasdı.

Bu torpaq böyüdür mərdi, qoçağı,
Ərən babaların qeyrət ocağı,
Səni məhəbbətlə bağrına basdı

Bu misralarda ananın övladına etdiyi dua vasitəsilə şair vətənə sədaqətin ilk toxumlarını göstərir.
Oxucu bu misralar vasitəsilə uşaqlıqda olan saf sevgini, ana məhəbbəti və vətən sevgisinin harmoniyasını hiss edir. Ananın şirin ninnisi vasitəsilə vətən sevgisi uşağın qanına hopur – bu isə milli tərbiyənin və ruhi yüksəliyin şairanəliklə ifadəsidir. Və ya “Hürriyyət elçisi”ndə isə gənc əsgərin vətənə sadiqliyi, cəsarəti və arzuları ürəyə toxunur:

HÜRRİYYƏT ELÇİSİ
(sonetlər çələngi)

I
Bilirdi, “Sərhəddən başlanır Vətən!”
Görmüşdü Vətəni vətən içində.
Xəyalən keşikdə dururdu hər gün,
Arzusu çin oldu bir gün içində.

Mundiri alan gün çox sevindi, çox…
Həmən evə qaçdı sevinc içində,
Üçrəngli bayrağı öpdü min dəfə,
Sinəsi qabardı güvənc içində.

Az yaşda dynyanın görüb hər üzün,
Bərkdə də, boşda da demişdi sözün.
Əmələ keçməyin vaxtı yetmişdi…

Bəlkə də duyduğu ilk söz “Araz”dı,
Qorunda bişdiyi köz də “Araz”dı,
“Ata”, “Ana” deyil, “Araz” demişdi.

II
“Ata”, “Ana” deyil, “Araz” demişdi,
İlk gündən orduda qazandı hörmət.
Təlimdən təlimə oldu peşəkar,
Hər gün bir şücaət, yeni məharət.

“Təşəkkür” qazandı, “Çox sağol” aldı,
Yoruldum demədi, durmadı bir an.
Bilirdi, nə qədər olasa da çətin,
Döyşüdə o qədər olacaq asan.

Təlimdə hər hədəf düşmən olurdu,
Bütün hədəfləri bir-bir vururdu,
“Qızğın döyüşlərdə qalib gələrkən”;

Vətəndi, torpaqdı sözü, söhbəti,
Həzm edə bilmirdi heç cür möhnəti.
Nisgili, həsrəti dadmışdı erkən.
Bu misra adi bir ifadə deyil, bu – tarixi iztirab, kədər, arzu və şücaətin yığılmış musiqisidir.
Araz çayı timsalında şair xalqın dərdini, ayrılıq hissini, həsrəti və birliyə olan arzusunu ifadə edir.
Zaur Ustac özünün hər bir sonetində oxucunu düşündürür, duyğulandırır və ruhlandırır.
O, şeiri sadəcə bədii bir vasitə kimi deyil, həm də tərbiyəvi, ruhi və mənəvi bir mənbə kimi istifadə edir.
Şairin bu yanaşması onu müasir Azərbaycan şeirinin ən parlaq nümayəndələrindən birinə çevirir. “Katren” – bu yalnız sonetlər toplusu, sadəcə bir şeir külliyatı
deyil, həm də mənəviyyat, tarix, vətənpərvərlik, sevgi, fədakarlıq,
ürəkdən doğan, ruhdan çıxan, insanlıq hissləri, vətən sevgisi, cəsarət, sədaqət, həyat fəlsəfəsini özündə birləşdirən bədiiyyətin gül dəstəsi – çələngidir..
Hər bir sonetdə şairin ruh dünyası, onun daxili hissləri, dünyanı qavrayışı və vətənə olan sevgisi bədii formada öz əksini tapır.
Bu toplu, müasir ədəbiyyatda sonet janrının nə qədər canlı, ilhamlı və zamanla uyğun olduğunu bir daha təsdiqləyir.
Şairin sətirlərində yalnız gözəllik deyil, yüksək ideya, dərin düşüncə, xalq ruhu və milli qürur da var. Xüsusilə, “Hürriyyət Elçisi” kimi sonetlər toplusu vasitəsilə
Z. Ustac, öz xalqının dərdini, tarixini, arzularını, igidliyini bədii obrazlar vasitəsilə yüksək ustalıqla ifadə edə bilmişdir.
“Katren”dəki hər bir sətir – bir aləm mənadır. Hər bir misra – ürək dilində söylənən, ruha yaxın olan hisslər və duyğulardan toxunmuşdur.
Onları oxuyarkən yalnız şairin qəlbinə deyil, öz qəlbimizə, daxili aləmimizə də nəzər salırıq.
Bu sonetlər yalnız oxumaq üçün deyil – düşünmək, hiss etmək, duyğulanaraq yaşamaq üçün yazılmışdır.
Zaur Ustacın yaradıcılığı – sözə olan hörmətin, bədii ifadənin yüksək səviyyəsinin və şeirə olan sadiqliyin simvoludur.
Şair, sonetləri ilə oxucusunu ruhlandırır, onu öz arzuları, əzabları, kədər və sevinc dolu dünyasına aparır. Onun şeirləri zamanla, ürəklə, duyğularla ahəngdar şəkildə canlanır.
Belə əsərlər yaradan və yaratmaqda davam edən bir sənətkara böyük hörmət və minnətdarlıq ifadə edərək,
Zaur Ustaca gələcəkdə də sonsuz ilhamlar, yeni ideyalar və qəlbləri fəth edən yeni-yeni bədii tərənnüm nümunələri yaratmaq arzulayıram.
“Katren” kimi əsərlər bu gün və gələcək nəsillərin qəlbində əbədi olaraq öz yerini tapacaq.
Çünki, həqiqi şeir – zamanla deyil, qəlblərlə əlaqə qurur.

 Müəllif: Cahangir NAMAZOV,
“Butov Azərbaycan” qəzetinin, “YAZARLAR” jurnalının redaksiya heyətinin üzvü, Özbəkistan üzrə təmsilçisi.
Azerbaycan Jurnalistlar birliyinin üzvü.

Adil Cəfakeş – Qoşma

Klassik qoşma

Neçə illərdi ki, soraqlayıram,
Öyrənə bilmirəm itənin yerin,
Dərinə kök atıb, qoca palıdtək,
Həsrəti qəbimdə bitənin yerin,

Arzumu kəsilmiş qol eyləyibdi,
Dərdi sevincimdən bol eyləyibdi.
Yoxluğu tapdayıb yol eyləyibdi,
Hər iki gözümdə didənin yerin.

Tez-tez xatırlayın, yadıma salın,
Ürək-dirək verin, könlümü alın.
Adiləm, gedəcəm ayağı yalın,
Desələr o gedən qitənin yerin.

Müəllif: Adil CƏFAKEŞ

ADİL CƏFAKEŞİN YAZILARI


“YAZARLAR”  JURNALI PDF


YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<<<<WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.BİTİK.AZ >>>>>>

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru

Labər RÜSTƏMOVA – PAXILLIQ QURBANI

PAXILLIQ QURBANI

—Oğlum, musiqa müəllimin Əlişircani
gördüm.
Səni çox tərifləyirdi.
O qədər sevindim ki, az qala ağlayırdım.
“Rəhimcanin şirin səsi var.
Onu tərbiyə etmək lazımdır.
Yaxşı bir müəllim tapmaq gərək,” dedi.
Ruxsar ana, nazik boylu, isti baxışları olan, qara gözlü, qara saçları alnına düşən kiçik oğlunu qucaqlayaraq, ərköyünlədi.
– Böyük müğənni olsan, sənin sayəndə Daşkəndi də
gəzib görərik, oğlum.
– Allahın izni ilə, anacığım!
Təhsil alıb bitirəndən sonra, ilk işim sizi böyük şəhərdə gəzdirmək olacaq.
Uzun zamandır bunu arzulayıram. Amma… konservatoriyaya qəbul edərlərmi, anacan?
– Edərlər, oğlum, edərlər.
Səsini eşidib, onlar da sənə heyran olacaqlar.
– Anacan, çox böyütmüsünüz, mənə bənzəyənlər nə qədərdir?
– Heç biri yoxdur.
Allah hər kəsi öz rizki ilə yaradır, oğlum…
Rəhimcan məktəbi bitirdikdən sonra  gedə bilmədi.
Yalnız anasının qazancı ilə nə olar. Musiqi məktəbinə daxil oldu. Müəllimlərinin köməyi ilə qəzəlləri düzgün oxumağı öyrəndi.
– Hələ böyük müğənniləri də rahatlıqla ifa edə biləcək səviyyəyə çatacaqsan, oğlum, – deyirdi ustadı Ganibəy də, şagirdinin istedadından sevincini ifadə edərək.
Məktəbi bitirəcək ili bölgədə keçiriləcək Gənclər Festivalında Nizaminin qəzəlləri ilə ifa edilən “Qara gözüm”, “Gəlmədi” mahnılarını ifa edərək birinci yerin sahibi oldu. Jüri heyətindəki tanınmış müğənnilərdən biri, özünü Müsli deyə tanıdan yaşlı, geniş bədənli kişi
Rəhimcani qucaqlayaraq deyir: – Oğlum, gələcəyin çox parlaqdır.
Bu – mənim ünvanım. Bakıya gedəndə məni tap. Təhsilinə başlamağa kömək edərəm, – dedi. O gün Rəhimcanin sevinci sonsuz idi.
Sanki göylərdə uçurdu. Evə gələn kimi: – Anacığım, məni təbrik et, – dedi. – Birinci yer verdilər. Bir neçə aydan sonra Bakıya gedəcəyik. Əgər orada da yer alsam, konservatoriyaya imtahansız qəbul olunacam. – Özümün ağıllı oğlumdan öyrənirəm. Səsinə göz dəyərsə, Allah qorusun, oğlum. – Dediyin olsun…
Festivalda ikinci yeri tutan Muhsincanin içində işıq yanıb yanmamışdı.
– Bütün zəhmətlərim, əməklərim havaya uçdu mu? Bakıdakı böyük səhnələrdə mahnı oxumağı arzulayıram, axı… Muhsin evdə otura bilmədi. Anasının: – Ay, ay, gecə hara gedirsən? – dediyinə baxmayaraq, ustadının yanına yola düşdü. – Sülh olsun, Muhsincan, nə xəbər? – deyə qarşısını aldı ustadı. – Bu gün-erməni dincəl, dedim ki! – Usta, mən də yarışmaya qatılacağam. Bakıya gedirəm. Məqsədim budur. – Dostunun mahnısını özün eşitdin. Həqiqətən də onun səsi çox güclüdür. Amma sənin səsin də pis deyil. Allahın izni ilə, gələn il sən gedəcəksən. Mən bu məsələni həll edəcəyəm. İndi evə gedib dincəl. – Yox, usta, mən gedəcəyəm dedimmi, gedəcəyəm. Bu il mən də təhsil almağa başlayacağam. – Onda… Rahimjonu getməməyə inandırmalısan… O zaman sənə yol açılacaq. – İnandıraram. Əlbəttə, inandıraram… Muhsincan o günü səhnədə Rəhimcanin sevinclə parlayan gözlərini, qucağında gül dolu olduğunu xatırlayaraq, acıdan barmaqlarını sıxdı. – İndi heç vaxt bu qədər sevincli olmayacaqsan, dostum! Ertəsi gün şəhər mərkəzindəki bağda böyük ziyafət oldu. Ustazlar, şagirdlər, tanınmış musiqiçilər, müğənnilər toplanmış ziyafət daha çox tədbirə bənzəyirdi. Çünki, ətrafındakılar hər biri sevdikləri mahnıları oxuyur, maraqlı əskiyalar söyləyirdi. Növbə
Rəhimcanin idi. O, anasına ithaf etdiyi mahnını ifa etdi. Alqışlar səsləndi. Hətta tətilə gələnlər də mahnı bitəndə onu alqışladılar.
Hamı qədəhlərini doldurdu.
Rəhimcan: – Bağışlayın, mən içmirəm, – dedi. – Bəli, bəli, bu ziyafət əslində sənin şərəfinə təşkil olunur, gəlin, bir dəfə, başqa içməyəcəksən? Rəhimcan nə edəcəyini bilmirdi, hamı onun üzünə baxırdı.
Həya etdiyi üçün, əlacsızlıqdan bir dəfə qədəhi qaldırıb içdi. – İndi biz sənə inandıq. Həqiqi oğlan oldun! Lakin Rəhimcan, içkini içdiyi zaman əvvəl boğazı, sonra içi qızarmağa başladı, gözlərindən titrəyərək yaş axdı. Könlü narahat oldu. Otura bilmədi. Bağışlayıb yerindən durdu və bağın küncünə doğru getdi… Arxaya dönmədi. Evə necə çatdığını bilmədi. Oğlunun vəziyyətini görən ana isə göz yaşlarını tutaraq:
– Oğlum, sənə nə olub, oğlum?
Rəhimcan bir həftə yattı. Dəfələrlə öksürdü, heç bir şey yeyə bilmirdi.
Demək olar ki, iki ay şəhərdəki böyük xəstəxanalardan birində müalicə olundu. Müalicənin təsiri görünməyə başlasa da, sağalmaq mümkün olmadı. Niyə belə oldu, bunu heç kim başa düşə bilmirdi… Günlər boyu xəstəxanada yatarkən, bezdikdən sonra rəngli kağızlardan gül düzəltməyi öyrəndi. Bu gözəl gülləri həkimlərə, tibb bacılarına, xəstələrə paylayardı…
Rəhimcan tükənirdi.
– Məni apar, anacan… sağalmayacağam.
Evə gələndə xalçasının üzərindəki dutoru gətirmələrini istədi.
– Çalmağa başlayacağam…
Mağazanın ahənginə uyğunlaşdırmağa çalışdı, amma səsi çıxmadı. O, dutoru yerə qoyub ağlamağa başladı.
– Mən artıq heç vaxt mahnı oxuya bilməyəcəyəm, anacan? Niyə, niyə?! Mənə nə oldu?
Ruhsal düşkünlük, xəstəlik onu məğlub etdi. Yatdığı yerə bağlandı.
Muhsinjon isə o günlərdə Təşkənddə idi. Seçimlərdə iştirak edib, yer tutduqdan sonra qəbul olundu. O çox xoşbəxt idi.
– Müəllim, məqsədimə çatdım. Mən çox xoşbəxtəm, – dedi qayıdanda.
– İndi yaxşı oxu. Axtarışa davam et.
– Əlbəttə.
– Dostunun xəstə olduğunu eşitdim. Xəbər aldınmı?
– Bu gün sağlam-aman gəlib çatarsam, onu görməyə mütləq gedəcəyəm… Hazırlıqla o qədər də əlaqə qura bilmədim.
– Belə et. O çox istedadlıdır. Sağalsın, inşallah…
– Allahın izni ilə…
Muhsincan belə dedi, amma daxili düşüncəsində: «O artıq heç vaxt mahnı oxuya bilməyəcək, sağalmayacaq», – deyə düşünürdü. Həmin vaxt etdiyi pis işi yalnız Allah və özünə məlum idi.
Rəhimcan dərdinə şəfa tapılmadı. Bibilərinin gətirdiyi yaşlı həkimin dediyinə görə, arağa civə əlavə edilməsi mümkündür. Amma qana sürətlə qarışdığı üçün bunun dəqiq olub-olmaması və müalicəsi çətin idi. Gəncin canına qəsd edildiyi məlum olsa da, günahkar tapılmadı.
Payız fəslinin, daha dəqiq desək, oktyabrın 28-də, Rəhimcan cavan, 20 yaşında dünyadan keçdi…
Onun üçün kədərli, ağlamayan heç kim qalmadı. O gün yağış fasiləsiz yağıb…
Muhsincanin şöhrəti isə artmağa başladı…
Böyük toplantılara, toy məclislərinə çağırılmağa başlandı. Zənginləşdi, maşın aldı. Daşkənd ona daha yaxınlaşdı.
Belə günlərin birində, qarın sıx yağan yanvarın 20-lərində işdən evə gedərkən, Muhsincan avtomobil qəzasına uğradı.
Maşın uçuruma düşdü… Son nəfəsində nələr düşündüyü məlum deyil. Amma o, öz günahına uyğun cəza aldı.
Bu hadisə illər əvvəl baş verdi. Rə
himcanin anası da yaşlanıb dünyadan getdi.
Amma həmin dutor və onun şəkli xalçada hələ də asılıdır.

Müəllif: Labər RÜSTƏMOVA,
Tərcüməçi: Cahangir NAMAZOV,
“YAZARLAR” jurnalının redaksiya heyətinin üzvü, Özbəkistan üzrə təmsilçisi, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü

“TÜRK” etnonimi və törələri – YUNUS OĞUZ yazır

YUNUS  OĞUZ

DAVAMI…

l hissəni buradan oxuya bilərsiniz: https://olaylar.az/news/edebiyyat/587277

ll hissəni buradan oxuya bilərsiniz: https://olaylar.az/news/edebiyyat/588140

lll hissəni buradan oxuya bilərsiniz: https://olaylar.az/news/edebiyyat/588687

IV hissəni buradan oxuya bilərsiniz: https://olaylar.az/news/edebiyyat/589406

Göründüyü kimi Strabonun İberiyada yerləşdirdiyi Tarrakon şəhəri tar/tor/tur termini ilə sıx bağlıdır və “tar”a yalnız türk dili anlamı tərəfindən yanaşıldıqda bu sözün mənasını başa düşmək olar.

Daha sonra Strabon yazır: “Tarrakondan yol İberdən keçərək Saqunta və Setabeyə girir”.

Saqunt şəhəri göründüyü kimi, “saq” etnonimi ilə sıx bağlıdır. Saqlar haqqında biz yuxarıda qismən bəhs etmişdik. M.Kaşğariyə görə sak / saq işdə huşyar, ayıq, zirək olan adama deyilirdi. Zirək adamlar eyni zamanda “sakər” adlanırdı, gözətçinin ayıq olması üçün söylənən söz sak-sak idi.

Maraqlıdır ki, istər Azərbaycan, istər Orta Asiya, istər Qara dəniz ərazilərindən tapılmış kurqan abidələrindəki arxeoloji materiallar eynilik təşkil edir. Bu da əsas verir ki, “iskit, saq, türk tayfaları bir mədəniyyətə – türk mədəniyyətinə malikdir” fikrini söyləyək.

Firidun Ağası oğlu “Qədim türk eli – saqa-qəmər boyları” kitabında yazır: “Başqa türk xalqları ilə bərabər azər xalqının təşəkkül tapmasında saqa boyları mühüm rol oynamışdır. Islamaqədərki tarixi qaynaqlar min ildən artıq bir dövrü əhatə edən bəlgələrlə saqa boylarının yayıldığı bölgələr, qurduğu dövlətlər, onların köçü, etnoqrafiyası, etnik gələnəkləri və mifologiyası haqqında zəngin məlumat verir”. Daha sonra F.Ağasıoğlu saqaların ilk dəfə harada məskunlaşdığı haqqında qədim qaynaqlara istinadən maraqlı mülahizələr irəli sürür:

“Azər xalqının qədim adını bildirən azlar (az ərlər) kimi qızıl və saqar boyları da Doğu ellərə Azərbaycandan getmişlər. Doğudakı qızıl boylarının bassaqar uruğu da “baş saqar” etnonimi ilə tanınır. Saqar və soqat boylarında fərq yalnız topluluq bildirən az/ıt şəkilçiləri olduğundan “baş saqalar” anlamını gerçəkləşdirən baş saqar və massaget etnonimi sinonim adlardır. Saqaların quzey və doğu ölkələrə Azərbaycan üzərindən keçib getməsini sübut edən faktlardan biri də Güney-Doğu Anadoluda bir neçə saqa yaşayış məskəninin Aşşur qaynaqlarında qeyd olunmasıdır. Belə ki, miladdan öncə XII əsrdə Van gölündən güneydə saqa adlı iki kənd və miladdan öncə VIII əsrdə Dəclənin yuxarı axarından Saka (Sakka) adlı yaşayış məskəni Aşşur qaynaqlarında yer almışdır.

N.V.Qriqoryev “Sakka” terminini iki “k” ilə “Skif xalqları saklar haqqında” adlı əsərində beş dəfə hallandırıb. D.Aytmuratov isə özünün “Türk etnonimləri” kitabında qeyd edir ki, “sak” etnonimini yalnız türk materiallar əsasında izah etmək mümkündür.

O, “sak” sözünü “hörmək” və “toxunmaq” anlamı kimi verir və bunu eyni zamanda, sakların saçlarının hörülməsi, yaxud saç forması ilə əlaqələndirir. Sakların – massagetlər Azərbaycanda, Araz çayının ətrafında yaşamasını Strabondan beş yüz il əvvəl yaşamış Herodot da təsdiq edir. O yazır:

“Köçəri iskitlər Asiyada yaşayırdı. Massagetlərlə savaşda məğlub olanda Araz çayını keçib kimmerlərin yanına köç etdilər (deyirlər iskitlərə məxsus olan ölkədə ta qədimdən kimmerlər yaşayırdılar)”.

“Asiya” dedikdə bəzi alimlər belə hesab edirlər ki, bu yalnız Orta Asiya, yaxud Mərkəzi Asiya ola bilər və Xəzərin qərb hissəsi isə Azovaqədərki böyük bir ərazi hesab edilə bilməz. Amma qədimdə möhtəşəm kitablar yazan müəlliflər belə hesab etmirdilər. Bu barədə strabon yazır:

“Tanaisdən (Rostov yaxınlığında bu qədim şəhərin xarabalıqları hələ də qalır, həm də Don çayının əski adıdır – Y.O.) və Meotiddən (Azov dənizi – Y.O.) tavrın o biri tərəfinə Asiya vilayətləri uzanır. Tavrın dağ silsiləsi Asiyanı iki yerə bölür… Yunanlar şimala doğru uzanan materikin bu hissəsini “İş Tavr”, cənuba doğru uzanan hissəsini isə “Dış Tavr” adlandırırlar. Tanais və Meotid ərazilərinə düşən vilayətlər Tavrın “iç” ərazisinə aiddir. Bu hissələrdən birincisi Kaspi dənizi ilə Evksin Pont (Qara dəniz – Y.O.) arasında yerləşir. Bu vilayətlər də Hirkan dənizi (Xəzər dənizi – Y.O.) Pont arasında Qafqaz da daxil olmaqla Meotid savromatları və savromatlar, iberlər və albanlar, həmçinin skif, axey, ziq və qenioxlar yaşayırlar; Hirkan dənizinin arxasında isə skif, girkan, parf, baktriy və başqalarının bir hissəsi yaşayır…”

Bu fikirləri Pompey Troq və Siciliyalı Diodor da təsdiq edir. Pompey troq yazır:

I kitab. (5) Tarixdə ilk dəfə Aşşur çarı Nin qonşu ölkələri tutmağa başladı (6). Doğrudur, daha qədim çağlarda Misir çarı Vezois və Saqat çarı Tunay da (bu hərəkətlərdə bulunmuşlar); Bunlardan birincisi Ponta, ikincisi isə Misirə qədər yürüş etmişdi.

II kitab. (3.1) Skitlər Asiya üzərində üç dəfə hökmranlıq etməyə nail olmuş, özləri isə nə məğlub, nə də başqasının hakimiyyətinə tabe olmuşlar, (2) Pers çarı Dariusu biabırçılıqla Skifiyadan qovmuş, (3) Kuruşu bütün qoşunu ilə birlikdə öldürmüş, (4) eyni şəkildə ordu başçısı böyük Aleksandr Zorizionu qoşunu ilə birgə darmadağın etmişdilər…, (6) qüdrətli Parth və Baktriya dövlətlərini qurdu, (7) Skit xalqı həm daxilən, həm savaşda zəhmli, bədəncə fövqəladə möhkəmdir, onlar itirmə duyğusu olan heç nə axtarmır, qalib gələndə isə şöhrətdən savayı heç nə ummurlar.

XI kitab. (1.1) Belə ki, bütün dünyanı romalılarla öz aralarında ikiyə bölmüş və indiki Doğu üzərində hökmranlıq edən parthlar skit qaçqınlarının törəmələridir. (2) Bu onların adından da məlumdur, çünki skit dilində “pardı” sözü qaçanları bildirir”.

Siciliyalı Diodor isə yazır:

“İndi də (hindlilərlə) qonşu ölkədə məskun olan skitlərə keçək. Onlar əvvəllər o qədə rdə böyük olmayan qəbilələr də yaşayırdılar, lakin sonralar tədricən özlərinin artan qoçaqlığı, hərbi gücü ilə böyük ərazilər zəbt edib öz boylarını böyük şöhrət və iqtidar sahibi etdilər.

Əvvəllər onlar azsaylı olub Araz qırağında yaşayırlar, şan-şöhrətsiz olduqları üçün onlara həqarətlə baxılırdı; lakin hələ qədim vaxtlardan strateji bacarığı ilə seçilən savaşqan başçılarının rəhbərliyi altında Qafqaza qədər dağlarda, Meotiy gölün sahillərindəki dülərdə və tanais çayına qədərki sair bölgələrdə özlərinə ölkə əldə etdilər… (4) Xeyli vaxt keçəndən sonra Tanais çayından o tərəfə Trakiyaya qədər geniş əraziləri də özlərinə tabe edib, hərbi yürüşlərini başqa istiqamətə yönəltdilər, Misirin Nil çayına qədər özlərinin hökmranlığını yaydılar” [95. 31].

Göründüyü kimi, bütün qədim mənbələr saq / k-ların ilkin yurdları kimi Azərbaycan və Anadolunun olduğunu qeyd edir. Qiyasəddin Qeybullayev “Qədim türklər və Ermənistan” kitabında qeyd edir ki, Albaniya torpaqlarında “Alban” etnik adını daşıyanlardan başqa, e.ə. VIII yüzildən etibarən türk kökənli kimmer, sak və quqarıarın yaşamaları heç şübhəsizdir. Miladdan öncə burada türkdilli aran, qarqar, kəngər, tərtər, suvar, gul, peçeneq xalqlarının yaşamaları bir faktdır.

Şumercə “şab” mövcud olub, mənası “orta” deməkdir. Ümumtürkcədə “şab” termininin müxtəlif variantları mövcuddur; şab/çap/şak/çak/sak-ın mənası “böl”, “doğra”, “ortadan çap”, “bərabər hissəyə böl” anlamını verir. Çox güman ki, sak etnoniminin də mənasını döyüşkənlik, ərənlik, çapmaq-doğramaq, qəhrəmanlıq kimi anlamaq olar.

Beləliklə, saq(k)lar kimlərdir?

Doğrusu, XVII-XVIII əsrlərə qədər “saq (k)”ların milli kimlik problemi mövcud deyildi. Yunan mənbələrindən tutmuş min il fasiləsiz tarix yazan Bizans mənbələrinə qədər saq, hun, iskitlər türk boyları kimi qələmə alnırdı. Məsələn, Bizans imperatoru I Aleksey Komininin qızı Anna Kominina dövrünün məşhur tarixçisi və yazarı idi. Anna Kominina atasına həsr etdiyi “Aleksiada” əsərində XI əsrin sonu, XII əsrin başlanğıcında baş verən hadisələri qeyd edərkən daha çox türklərin fəaliyyətindən yazır və onları tez-tez skif (iskit) adlandırır. Məlumdur ki, Bizans imperatorunun qoşununda məşhur türk sərkərdələri olub. Anna Kominina onlardan ikisinin adını çəkir. Biri uz/quz tayfasının adına uyğun olaraq Uz, digəri isə yenə də uz/quz tayfasına aid olan Ərgir Qaraca adlanırdı. Əsas məsələ ondadır ki, xanım yazar qeyd edir ki, onun atası qıpçaqlardan ibarət bir ordu yaratmışdır və sarayda uz/quzları, qıpçaqları və digər türk tayfalarının hamısı birlikdə skif (iskit) adlandırırdılar. Qayıdaq Strabonun “Coğrafiya” kitabına. O yazır: “Keltiberlərdən şimalda varonlar yaşayırlar… Onların şəhəri Variy – İberin keçidində yerləşir… onların vilayətləri barmetlərlə birləşir, hansı ki, müasirləri onları bardullar adlandırırlar. Qərbdə isə Astur, Kallan, Vakkeylərin bir hissəsi yerləşir… Saqobriq və Bilbilis şəhərləri keltiberlərə məxsusdur…”

Göründüyü kimi, bu türk toponimləri və etnonimləri haqqında eramızdan əvvəl Strabon yazır. Məsələn o, varon etnonimi qeyd edir və onların şəhərini Variy adlandırır. “Var” termini “mövcud” mənasını verir. Eyni zamanda L.N.Qumilyov da qeyd edir ki, avarları bəzən “var” da adlandırıblar.

Mahmud Kaşğaridə “var” sözü müxtəlif mənalar verir:

“Bar = var, mövcud

Barlıq = varlı, zəngin

Bar = böyük

Bar = peyda olmaq, vermək (ber)

Bar = varmaq, getmək

“Var/bar” sözü “Qədim türk sözlüyü”ndə də demək olar ki, eyni anlamları verir:

Bar = var Bar = nəqd Bar = getmək, yola çıxmaq Bar = vurnuxmaq Bar = yoxa çıxmaq Bar = ölmək (barur sen bu malin azunda qalursən – öləcəksən, var-dövlətinsə bu dünyada qalacaq) Bariy = yürümək, göndərmək”.

Əvvəlki fəsildə biz alanlar haqqında yazmışdıq. L.N.Qumilyov “Qədim türklər” kitabında qeyd edir ki, Kubanın sahillərində Bizansın müttəfiqi olan alanlar yunanlara yeni bir xalqın – avarların meydana gəlməsi məlumatını verdi. Xatırladaq ki, bu hadisələr eramızın VI əsrində baş verib və avar türkləri ilk dəfə bu zaman Bizans mənbələrində göstərilib.

Təklifinizi, şikayətinizi bizə yazın. Sizi dinlərik. 055 634 88 31

MÜƏLLİF: YUNUS OĞUZ

Yunus Oğuzun bloqu

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana

“ƏDƏBİ OVQAT” JURNALI PDF

“YAZARLAR”  JURNALI PDF

“ULDUZ” JURNALI PDF

“XƏZAN”JURNALI PDF

WWW.KİTABEVİM.AZ

YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.USTAC.AZ >>>> 

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93   E-mail: zauryazar@mail.ru

Akif Abbasov – SÜZ GETSİN

SÜZ GETSİN

(hekayə)

          Tofiq köhnə maşınının dalından dəyib, dəyərinə-dəyməzinə satmışdı.  Neçə illərdi onu sürürdü. Ayağını yerdən götürsə də,  axır zamanlar maşın  onu yaman  incidirdi. Tez-tez usta yanına gedirdi. Maşın xarab olub gah yolda qalırdı, gah  da bir yeri xarab olanda onu düzəldincə əldən düşürdü. Bəzən də əlindən bir iş gəlmədiyindən maşını evinin həyətində qoyub taksi, yaxud avtobusla işə gedirdi.   Lap təngə gəlmişdi.

           Əlqərəz, canı o köhnə maşından qurtardı.

          İndi maşınsız qalmışdı. Satışdan aldığı pulun üstünü düzəldib maşın soraqlaşırdı. Amma “Maşın bazarı”na tək getmək istəmirdi.  Dəllallar bir göz qırpımında onu aldada bilərdilər: həm pulda, həm də maşında. Yağışdan çıxıb yağmura düşmək istəmirdi. Odur ki, dostu Vaqifə zəng etdi. Vaqif maşın ustası idi.  Ona kələk gələ bilməzdilər.  Uzaqdan baxanda maşının əyər-əskiyini görürdü. Gözü öyrəşmişdi. 20-30 ilin ustası idi.

“Maşın bazarı”nda idilər.  Hamı yaxşı maşın arzusundadır. Amma yaxşı maşına yaxşı da pul lazım olur.  Tofiq ayağını yorğanına görə uzatmaq istəyirdi. Gücü nəyə çatır? Bunu Vaqifə demişdi.  

Dəllallar, maşın yiyələri   onların yan-yörələrindən əl çəkmirdilər. Vaqif axtarmaqda idi.

Axır ki,  bir  “Mersedesi”in yanını kəsdirdilər. Vaqif maşını diqqətlə gözdən keçirdi. Hər tərəfinə baxdı. Ayrı-ayrı hissələrindən tutmuş təkərlərinə qədər yoxladı, maşını minib sürdü.  On bir min manata razılaşdılar. Maşın yiyəsi:

-Xeyirli olsun! – dedi. -Şadlıqlara sürəsən!

Tofiq də öz növbəsində:

-Sağ ol, -dedi. -Allah sizin də köməyinizdə dursun! 

“Maşın bazarı”ndan çıxdılar. Maşını Tofiq özü sürürdü:

-Səni aparım evə!

Vaqif dinmədi.

-Deyirəm, əvvəlcə səni düşürüm.

Vaqif mızıldadı:

-Hə, hə,  düşüm, işlərim var.

Tofiq:

-Bizim arvad maraqlansa, deyəcəm maşını 11 min 500 manata almışam.  Birdən səndən xəbər alsa,  sən də təsdiq edərsən.

Vaqif bir söz demədi, susub getdi. Nədənsə qanı qaralmışdı…

…Həmin vaxtdan bir-iki ay ötmüşdü. Zəng gəldi. Vaqif baxdı. Tofiq idi. Vaqif cavab verdi:

-Eşidirəm.   

Tofiq:

-Maşına elə bil çər dəyib…- dedi.

-Yaxşı, gəlib baxaram. Hardasan?

-Yasamalda. “Qədim Qəbələ” restoranının yanında dayanıb durmuşam.

Vaqif özünü çatdırdı. Maşının o yanına, bu yanına baxandan sonra gülməkdən uğundu:

-Birinci dəfədir maşın sürürsən? – deyə soruşdu.

Tofiq:

-Nə olub ki?

-A kişi, bundan ötrü usta çağırarlar?! Şamlardır. Ərp bağlayıb. Əsgi gətir təmizləyim.

Az sonra:

-Hə düzəldi. Süz getsin!

Tofiq qulaqlarına inanmadı: “Bu nə deyir? Süz getsin???”

Üzünü Vaqifə tutaraq:

-Deyirsən sürüm gedim?

Vaqif ciddi:

-Hə, qardaş,- dedi. – süz getsin.

Tofiq çaşıb qalmışdı:

-Yəni deyirsən düzəlmədi?!

-Yox, düzəlib, ona görə “Süz getsin” deyirəm.

Tofiq çiyinlərini çəkdi:

-Bəs niyə süz?

Vaqif aydınlıq gətirdi:

-Bura bax, sən maşın alanda mən can qoydum. Hərtərəfli yoxladım. Sürüb baxdım.  Maşın verdiyin pulun üstünə 500 manat da qoyub arvadına həmin qiyməti dedin.  500 manat qabağa düşdün. Elədir?

-Elədir.

-Məni isə nə evinə dəvət etdin, nə də restorana aparıb, maşını yumadın. Nə az, nə çox  məni, iki tikə kababa, 50-100 qram arağa  qonaq edəcəkdin də. Adət var, ənənə var. Belə işləri yuyarlar. Elə bildin onunla iş bitdi? Görürsənmi yenə işin düşdü və düzəldi. İndi özün necə başa düşürsənsə, başa düş: maşın işlək haldadır. İstəyirsən sür get, istəyirsən süz get!

Tofiq dostuna baxdı.  Axır ki, səhvini başa düşdü. Xəcalətindən onu tər basmışdı.

                               Bakı, 08.04.2025-ci il

Müəllif: AKİF ABBASOV,

Azərbaycan Respublikasının Təhsil İnstitutun elmi katibi,

pedaqogika elmləri doktoru, professor, Əməkdar müəllim.


Aşıq Qurban: – Pərdəli gəzməyən

Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana

> > > > MÜTLƏQ OXUYUN !!!

“ƏDƏBİ OVQAT” JURNALI PDF

“YAZARLAR”  JURNALI PDF

“XƏZAN” JURNALI PDF

WWW.BEYDEMİR.RU

YAZARLAR.AZ
===============================================

<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.USTAC.AZ >>>> 

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93   E-mail: zauryazar@mail.ru