Sən heç
bir çayın içində
şüşətək qırılmış arzular görmüsən?
Mən gördüm –
və o gündən bəri
suya baxanda
gözlərim buxarlanır.
Torpaq danışmır,
Udur arzuları qəbir ağzıyla..
və hər dəfə yer titrəyəndə
o qəbir dağılar,
Min dərdin pıçıltısıyla.
Mən bu gün
bir dağın beynindəyəm.
Bəli, beynində!
Çünki dağlar düşünür,
Qələmin ucuboyda təpəsində
və onların fikirləri qayadır –
qırmaq olmur,
ancaq dırmanırsan.
Buludları fikrimin içərisində
paltar kimi sərmişəm.
Günəşə deyil,
bir sözə quruyurlar –
“qayıtma” deyəndə
yağış yağır və dağılırlar başımda.
Bax, təbiət danışsaydı,
səni danışardı mənimlə –
bir quşun qanad çırpmasında.
Sən deyirsən təbiət nədir?
Təbiət –
əllərinə keçməyən
bir insanın içində
illərlə böyüyən
səssiz vulkandır.
04.06.2025.
Müəllif: Firuzə Quliyeva
