
ŞƏHİD BALAMIZ SƏBUHİYƏ
Gülüzlü şəhidim, arzun varıydı?
Yəqin sənin arzun sevgi olardı.
Ya da, bir ailə, bir isti ocaq
Bir gözəl həyatın, ömrün olardı.
Bu gözəl vətəndə, bir sakit işin,
Oğul böyüdərdin əsgər olmağa.
Bir ömür gedərdi zabit vərdişin
Bir qız böyüdərdin oğul doğmağa.
Bu dünya özü də nağıldı, şəhid,
Hər gün yeni, yeni nağıllar doğur.
Haqqın ki, gözləri bağlıdı, şəhid,
Dünya əzab doğur, ağrılar doğur.
Rahat yat şəhidim, bu yurd basılmaz,
Daha qarğamaram qərənfili də.
Bu dünya düzələr, qan yerdə qalmaz
Əzərik başını, o əfinin də.
Xəbərin varmıdır, gəlmişəm yenə,
Şəhər ürəyimcə, ev ürəyimcə.
Neyləyim, mən səni sevə bilmədim
Sən də, bu şəhəri sev ürəyincə.
Uzaqdan, yaxından baxarsan yenə,
Əllərin havada saatı cızar.
Köhnə xatirələr tökülən yerə,
Tələsib, təntiyib qaçar arzular.
Gecikdin, aldanıb yay havasına,
Unutmaq öyrədə bilmədim sənə.
Bax, hərə çəkilir öz odasına,
Mən, indi bilmişəm neylədim sənə.
Keçdik, o yuvanın yanından belə
Yollara çiçək də düzdü o yuva.
Nədi axtardığım, bilmirəm hələ
Sənin demədiyin sözdü, o yuva.
Daha baş əymərəm bu taleyə mən,
Ömürdən bir günü alıb gedəcəm.
Kimsə bezməyəcək mənim əlimdən,
Bir xeyir, bir dua, “çalıb” gedəcəm.
Oxşayıb o günü əzizlər kimi,
Öpüb, glzləyərəm özümdən belə.
Elə yaşayacam ləzizlər kimi
Ləzzət alacağam dözümdən belə.
Hamıya uzaqdan baxıb güləcəm,
Görəcəm, nə imiş əyərim mənim.
Görəcəm, nə imiş suçum, günahım,
Tanrının yanında dəyərim mənim.
SƏHƏRƏ YAXIN ANAMI GÖRDÜM YUXUDA
Mən çıxıb gəlmişəm, varmı xəbərin?
Burda xatirələr ağladır məni.
Varmı gəlməyinə zəif bir güman
O hansı ümiddi aldadır məni?
Qapını açmağa cəsarətim yox,
Xırdaca yerişin ləngiyir harda?
Bir qucaq ağlayır, hərarəti yox,
Bir körpə hay salır, təngiyir orda.
Bütün qapıların üzü sənəydi,
Bütün xoşbəxtliklər səninlə imiş.
Sənə gəlirikmiş milyon sənədi,
Xoşbəxtlik gözündə sərnimək imiş.
Qalmışam od ilə od arasında
Ömrüm bilə-bilə aldanır elə.
Bütün xatirələr boy sırasında
Yanır, tüstülənir, odlanır elə.
Götürüb qoymağa yoxdu heç nəyim
Təntiyib qalmışam sənsizliyimdə.
Yox imiş dayağım, arxam, köməyim
Oynadır insanı dünya felində.
Sevdikcə nələri alır əlimdən,
Nə qədər sevəcək, bəs bu “dev” məni?
Ağzımı açmamış tutur dilimdən,
Durum necə deyim, yenə sev məni.
Çəkərəm əlimi payımdan belə,
Zəhərim balımdan çox olur hələ,
Fürsət axtarıram ağlaya, gülə,
Bır dəli fürsət də tapılmır belə.
Beləcə gedirəm, “dayan” yerim yox,
Baha “sevgilər”i ala bilmirəm.
Dünəndə, sabahda güman yerim yox.
Yeriyə bilmirəm, qala bilmirəm.
Tale yenə “yol göstərir”, gedimmi?
Tələsində, həvəsində itimmi?
“Mənlə işi qurtarmayıb” dedimmi?
İnanmıram bu taleyə neyləyim.
Şirin oldu ucuzların bəkməzi,
Neylədilər, heç çıxmadı əmbəsi.
Başa keçdi, hər əyrisi,”ləmbə”si
İnanmıram, bu taleyə neyləyim.
İnanırdım, hər keçənə, hər kəsə,
Tuş etdilər kor bayquşa, kərkəsə,
Başqaları ağa çıxdı neyləsə,
İnanmıram, bu taleyə neyləyim.
Boy atdığım, o bağçadan əsər yox,
Küsünmüşəm, bir deyən yox “küsər-yox”.
Umduğumda nə abır var, nə “sər” yox,
İnanmıram, bu taleyə neyləyim.
Döyən vardı sinəsinə, başına,
Yürüdükcə daş vururdu başıma.
Qırov düşdü kirpiyimə, qaşıma,
İnanmıram, bu taleyə neyləyim.
İzin ver başımı qoyum köksünə,
Bir az gec gəlmişəm, bağışla Şuşam.
Necə durublarmış sənin qəsdinə,
Mən bir “oyanmışam”, səbri daşmışam.
Yenə qanla yudum qanlı yaranı,
Gözünə sevincdən yaş gətirmişəm.
Nə gözəl yapacam arzularımı,
Doğulmuş vətənə daş gətirmişəm.
Ay Allah başını əyibdi hərə,
Gör necə birləşib vətən olmuşuq.
Oğullar, atlanın, qonun yəhərə
“Cəngi””çaldırırıq, cıdır qurmuşuq.
Gör necə oğulmuş Baş Komandanım,
Alilik yazılmış alnına onun.
Sözünə bəndmişik: “Durun atlanın!”,
Mehmetım, Məmmədim, fəhləm, çobanım.
İlahi, bu qürur necə gözəldi,
Oğuzam, Göy Türkəm, Boz Qurdam indi.
Güc gəldi dizimə, belim düzəldi
Xoşbəxtəm, bu ulu Vətən mənimdi!
Müəllif: Tamella PƏRVİN
Məlumatı hazırladı: Mina RƏŞİD
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru