TELEVİZOR QIZIB
(hekayə)
Məriş kişi evə gec gəlmişdi. Bu gün işi çox olmuşdu. Odur ki, yorulub əldən düşmüşdü, həm də bərk acmışdı. Ağır addımlarla pilləkənləri çıxanda bir də gördü ki, qapının ağzında 5-10 cüt nimdaş ayaqqabı, qaloş var. Ayaq saxlayıb: “Xeyr olsun. Bizə niyə yığışıb bu camaat?”
Pəri arvad ayaq səslərindən bildi ki, Məriş gəlib. Tez onun qarşısına çıxdı. Məriş əli ilə nimdaş ayaqqabıları göstərdi: “Yəni ev-eşik bu adamlarla niyə dolub?”
Ərinin xasiyyətini bildiyindən Pəri arvad onu sakitləşdirməyə, onun “qaz”ını almağa çalışdı:
-Məriş, əzizim! Bir sakit ol. Qonşu uşaqlarıdır, bəzisi anası ilə gəlib. Televizorda maraqlı kino verirlər. Oturub dinməz-söyləməz kinoya baxırlar…
Məriş onun sözlərini eşidib səsini qaldırmaq istəyəndə Pəri arvad imkan vermədi:
-Sən Allah, hövsələni bas, az sonra hamısı dağılıcaq.
Məriş səsini qaldırmadı, amma sözünü dedi:
-Ay o uşaqların…
-Ayıbdır, Məriş.
Məriş birtəhər özünü ələ alıb aynabəndə daxil oldu. Qonaqlar onu görüb tez ayağa qalxdılar. Mərişin işarəsi ilə təzədən yerlərində oturdular. Televizor aynabənddə qoyulmuşdu.
Sizə 40-50 il bundan əvvəlki bir əhvalatı danışıram. O zamanlar televizor təzə çıxmışdı. Hər evdə televizor olmurdu. Ona görə uşaqlar, qadınlar kimdə televizor vardısa, gedib orada kinoya baxardılar. Kino da həftədə bir dəfə olurdu, ya olmurdu.
Yaxşı, bu uşaqlar, bu böyüklər indi kinoya baxacaqlar, Məriş də qarnını qucaqlayıb onların nə zaman dağılaşacağını gözləsin? Acından qarnı fit çalır axı. Susuzluqdan boğazı quruyub.
Pərinin xahişini nəzərə alan Məriş artıq hərəkətə yol vermədi, heç kimin xətrinə dəymədi. Astaca gedib əlini televizorun yan-yörəsində gəzdirdi. Mənalı-mənalı baxışlarını qonaqların üzərində gəzdirib televizorun şunurundan yapışdı. Onu elektrikdən ayırıb:
-Ay uşaqlar, – dedi. -Televizor yaman qızıb, qorxuram xarab olar. Sonra kinoya harada baxacaqsınız?
Gələnlər ayağa qalxdılar və tez dağılışdılar. Məriş əl-üzünü yuyub stolun arxasına keçdi. Əyləşib şam yeməyinin süfrəyə gələcəyini gözlədi.
Şirvan şəhəri, 09 avqust 2023-cü il

Müəllif:   Akif ABBASOV 

pedaqogika elmləri doktoru, professor, Əməkdar müəllim.

AKİF ABBASOVUN YAZILARI

MAHİRƏ NAĞIQIZNIN YAZILARI

Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana

VAQİF SULTANLININ YAZILARI

ZAUR  USTACIN  YAZILARI

> > > > MÜTLƏQ OXUYUN !!!

“YAZARLAR”  JURNALI PDF

YAZARLAR.AZ
===============================================

<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.USTAC.AZ >>>> 

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93   E-mail: zauryazar@mail.ru

DAĞLAR

Bəri boylan, bir gör kimdir
Görüşünə gələn, dağlar.
Çəkilsin bu duman, çənin,
Al günəşə bələn, dağlar.

Şeirimin nidasısan,
Təbiətin ədasısan,
Haqq səsinin sədasısan,
Yaradandı lələn, dağlar.

Məhəbbət də, sevgi də sən,
Özün boyda sevgidəsən.
Ustadımsan sevgidə sən,
Şəyirdinə gülən dağlar.

Sirdaşındır yaşıl dərə,
Gəl həmdəm ol Qəzənfərə.
Həsrət çəkən könüllərə
Vüsala dön, ələn, dağlar.

Müəllif: Qəzənfər MƏSİMOĞLU

QƏZƏNFƏR MƏSİMOĞLUNUN YAZILARI

İLHAM QAZAXLININ YAZILARI

ADİL CƏFAKEŞİN YAZILARI

> > > > MÜTLƏQ OXUYUN !!!

“YAZARLAR”  JURNALI PDF

YAZARLAR.AZ
======================================

<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.USTAC.AZ >>>> 

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93   E-mail: zauryazar@mail.ru

EVDƏN YEMƏMİŞ ÇIXMIR
(hekayə)
Məriş kişi özünü həyətə salan kimi qışqırdı:
-Pəri, ay Pəri!
Pəri tez özünü yetirdi:
– Hə, Məriş! Nolub?
Məriş üz-gözünün tərini köynəyinin qolu ilə silib:
-Heç nə olmayıb, – dedi. -Acından ölürəm, əl-ayağımı yuyana kimi evdə-eşikdə nə varsa, gətir süfrəyə.
Pəri arvad tələsib mətbəxə qaçdı. Süfrəni gec salsaydı, Məriş özündən çıxacaq, aləmi bir-birinə qatacaqdı. Hələ bu harasıdır? Belə hallarda bir də görürdün acığından boşqabı, çəngəl-bıçağı götürüb qolu getdikcə tullayır.
Yaxşı ki, Pəri arvad salatı bir az əvvəl hazırlayıb qoymuş, çörək pendir doğrayıb qablara yığmışdı. Soğan-sarımsaq da hazır idi. Məriş küftə bozbaşı baş soğanla yeyərdi.
Pəri bozbaş qazanını qazın üstünə qoymuşdu. Tez həyətdə – Çinar ağacının altındakı stolun üstündə süfrə saldı. Əvvəlcə çay, konfet, limon, zoğal mürəbbəsi, sonra çörək, salat, motal pendiri, duzlu xiyar süfrəyə gəldi. Məriş özünü çatdırdı. O, “acından ölürəm” deyəndə Pəri arvad çayını da gətirirdi ki, istəsə əvvəlcə çayını içər, istəməz, istəməsin. Uzağı cay qalıb soyuyacacdı. Onu dəyişmək isə, asandı.
Məriş irad tutmağa bir şey tapmadı. Bozbaş gəlincə, pendir, salatla başını qata bilərdi. Amma əvvəlcə məxməri çay içdi.
Havalar isti keçirdi. Çay lap yerinə düşdü. Pərinin atasına “rəhmət” də oxudu.
Bir neçə gün idi ki, həyətdə ustalar işləyirdilər. İki nəfər idi. Görünmürdülər. Məriş: “Yəqin işlərini görüb gediblər” – deyə fikirləşib qurtarmamışdı ki, ustalar – Məmmədlə Əhməd evin arxa hissəsindən çıxıb gəldilər. Mərişlə salamlaşdılar. Onların gəlişi Pəri arvadın əlində bozbaş kasası süfrəyə yaxınlaşması ilə eyni vaxta düşdü. Məmmədlə Əhməd süfrə üstünə çıxmışdılar. Təklif etməsəydi, yaxşı düşməzdi. Odur ki:
-Oturun, sizinçin də yemək gətirim, – dedi.
Məriş qaşqabağını tökdü. Pərinin təklifi onun ürəyincə deyildi. Məmmədlə Əhməd naharlarını burada, şamlarını isə gedib evlərində edirdilər. “Məgər Pəri unudub bunu? Gündə iki dəfə yemək olar”:
-Pəri, sən öz işində ol. Ustaların vaxtını alma, tələsirlər. Bu istidə işləyib əldən düşüblər.
Sən demə təklif göydəndüşmə imiş. Əhməd dilləndi:
-Məriş kişi, narahat olma, tələsmirik. Pəri xalanın sözünü yerə sala bilmərik. Xətrinə dəyər.
Ustalar oturdular. Məriş kişinin ustalara da, Pəriyə də acığı tutdu. Ustaların xətrinə dəyə bilməzdi. İşlərini yarımçıq qoyub gedər, bir daha qayıtmazdılar.
Pəri arvad Məmmədlə Əhmədə də kasa dolu bozbaş gətirdi. Ustalar yeməyə girişdilər. Bu zaman həyət qapısı açıldı. Məriş dönüb baxdı. Kürəkən idi. Qızının əri Teymur.
Pəri arvad dil-ağız elədi:
-Qayınanan səni doğrudan da çox istəyir, ay Teymur. Deyirəm, bilmirəm inanırsan, ya yox.
Teymur tez:
-Salam, Məriş əmi! Pəri xala, xoş gördük!
Teymur ustalara da salam verdi. Pəri arvad:
-Teymur, yaxın gəl, səninçin də bozbaş gətirim.
Teymurun ağzı sulandı. Bu gün başı iş-gücə qarışdığından heç nahar da eləməmişdi. Artıq saat 6-ya işləyirdi. Teymur süfrəyə yaxın gəlmək istəyirdi ki, Məriş kişinin dediyi sözlər onu ayaq saxlamağa məcbur elədi:
-Ay Pəri, Teymurla işin olmasın. O, evdən yeməmiş çıxmır.
Teymur tutuldu. Pəri təkid eləmədi. Ərinin xasiyyətinə bələd idi. Yemək gətirməli olsaydı, Məriş onu söyüb yamanlayacaqdı. Həm də başa düşmüşdü ki, Məmmədlə Əhmədi bozbaşa qonaq elədiyinə görə ona acığı tutub.
Teymur süfrəyə sarı gəlmədi, keçib hasarın dibində qoyulmuş kətildə əyləşdi. Gözü iştaha ilə bozboşa girişmiş qayınatasına, Məmmədlə Əhmədə sataşanda udqunurdu.
Şirvan şəhəri, 10 avqust 202