Nigar Səttarzadə – Yaxşılığın cəzası

Yaxşılığın cəzas

(hekayə)

Nənəm sağlığında həmişə mənə gözəl məsləhətlər verərdi. Vaxtilə bir çox sözlərinin mahiyyətinə vara bilməsəm də, nəsihətlərini qulağıma sırğa edərdim.
– Mənə qulaq as, bala. Bu sözlərimi heç vaxt ağlından çıxartma. Heç kimə malını, pulunu, hətta hisslərini əmanət etmə. Yoxsa əlinlə verdiyini ayağınla gəzərsən.
Düşünürəm ki, dilimizi zənginləşdirən atalar sözləri, zərbi-məsəllər boşuna yaranmayıb. İnsan xislətindəndi bilmirəm, amma hər şeyin qiymətini itirəndən sonra dərk edirik.
Nənəmin bu sözlərini də orta məktəbi bitirənədək dərk etmədim. Bəzi şeyləri yaşayaraq təcrübə etməli imişəm. Ağılsız başımın cəzasını ayaqlarım çəkməli imiş.
Sözü çox uzatmayım. Mənim riyaziyyatla heç vaxt aram olmayıb. Heç öyrənməyə də çalışmamışam. Ona görə də nənəmin bu sözlərini on dörd yaşında, uşaq ağlımla qulaq ardına vurmuşdum. Nə malımın qədrini bilirdim, nə də cibimə hər həftə qoyulan məktəb xərcinin.
Ancaq bu müddət ərzində anamla atamın evdə borc söhbəti elədiyini eşidirdim. Dövlətinə sadiq bir qulluqçu olan atamın demək olar ki, hər gün birinin adını çəkib onlara borc verdiyini dediyini xatırlayıram. Bəzən bunları anamın da ağzından eşidirdim. Bəzən hətta dalaşırdılar da. Ancaq haradan bilərdim ki, borc kiməsə yaxşılıq etmək ikən, özünə pislik etməkdir?
Aylar, illər ötdükcə evdə vəziyyətimiz getdikcə ağırlaşmağa başladı. Eniş aldığım məktəb xərcliyinin azalması ilə başladı. Sonra hər yay tətilində getdiyimiz rayon gəzintilərimiz kəsildi. Məktəbə yeni çanta, ayaqqabı, geyimlər almaq çətinləşdi. O il ilk dəfə sinif otağına köhnə ağ köynək və qara ətəyimlə, keçən ilki məktəb çantası ilə daxil oldum. Mənim üçün çox da asan deyildi, ancaq deyəsən sinif yoldaşlarım üçün bu gözlənilməz idi. Bir hissəsi hətta dişlərini göstərərək gülməkdən belə çəkinmədi. O gündən sonra dost bildiyim hər kəslə arama aşılması imkansız məsafələr girdi.
Məktəblə ev arasında gərginlik cəhətdən çox fərq yox idi. Səkkizinci sinifə daxil olmuşdum. Dərs yüküm çox artmışdı. Bir yandan uşaqların kobudluğu, bir yandan da evdə səngimək bilməyən söz-söhbət məni çox sıxırdı. İki yerdə də rahatlıq tapa bilmirdim. Gedəcək başqa heç yerim də yox idi. Hər zaman məsləhətlərini dinlədiyim nənəm də bizdən uzaqda idi. Atama bir qəpiyə dəyməyən qohumlarına borc verdiyi üçün bərk acığı tutmuşdu. Başını götürüb rayonda müəllimə işləyən rəfiqəsinin yanına getmişdi. Mən on birinci sinfi bitirən ili ölüm xəbəri atama həmin rəfiqəsi tərəfindən verilmişdi.
“Əl tutmaq, Əlidən qalıb.” – deyən atam bu illər ərzində çox qocalmışdı. İllərlə bir kağıza imza atmağının cəzasını əvvəl işini, evini, sonra da yoldaşını, anasını itirməklə ağır ödəmişdi. Həqiqətən də ağılsız başın cəzasını ayaqlar çəkmişdi.
Lakin itkilərimiz ayaqlarımızın, bədənimizin ağrısından daha artıq idi. Təsəvvür edin, bir səhər oyanıb görürsünüz ki, sizi nəvazişi ilə yuxudan oyadan ananız evdə yoxdur. Əvvəlcə çörəyə getdiyini fikirləşirsiz. Sonra gecikməyini məhəllədə göy-göyərti satan dedi-qoduçu xalanın uzun çəkən söhbətinə yozursuz. Saat artıq 09:35-dir. Məktəbdə birinci dərs bitmək üzrədir. Sənsə evdən çıxa bilmirsən. Elə bilirsən ki, getsən ev tək tənha qalacaq. Elə bilirsən ki, çıxıb getsən anan bir də geri qayıtmayacaq.
Evdəki ölüm səssizliyini pozmaq üçün televizoru işə salırsan. Ekspertlər orada hansısa aktual məsələni müzakirə edir. Sənin beynində isə tək bir şey var. Ömür boyu tənha qalmaq təhlükəsi ilə qarşı-qarşıyasan. Bu dəhşətin hər variantını axşam düşənə kimi beynində yazıb yaşayırsan. Ta ki atan gəlib səni göz yaşları içində, qaranlıq otağında tapana kimi…
O cəhənnəmi yaşayanda çox yox, bir yaş böyümüşdüm. On beş yaşım təzəcə tamam olmuşdu. Anam, atama bir parça məktub qoyub həyatımızdan çıxmışdı. Yaşadığımız bütün itkilərin günahını atamda görürdü.
O gündən sonra atam yaşayan bir ölüyə çevrilmişdi. Mən sinifdə gizlicə bir məktub yazıb nənəmə göndərmişdim. Oğlu ilə danışmasa da, bəlkə mənimlə danışardı.
Anamdan sonra ikimizə böyük görünən evimizi dəyər-dəyməzinə satmışdıq. Atam evin puluna bütün borclarını ödəyib, yerdə qalan az miqdar pulla da başımızı soxacaq bir daxma almışdı.
Mən hər gün səhər məktəbə gedir, dərsdən sonra da evin yanındakı dərzidə həm sənət öyrənir, həm də çörək pulumu qazanırdım. İş çox olmayanda Zemfira xala kitab oxumağıma da bir söz demirdi. Həm işləyib həm də oxumaq mənim üçün çox çətin idi. Bütün bunlara anamın vəzifələri də əlavə olunmuşdu. Səhər çıxıb axşam gəldiyimə görə gündəlik yemək bişirmək, təmizlik işlərini gecə həll etməli olurdum. Əvvəllər yeməyi ya ötürür, ya tez, bişməmiş sobanın üstündən götürürdüm. Gah duzsuz, gah da əksinə o qədər duzlu çıxırdı ki, heç yeyə bilmirdik. Ancaq atam heç vaxt narazılıq bildirməzdi. Əksinə həmişə yanımda olmağa çalışırdı. Mən onun dəstəyi ilə gücümü toplayırdım, o isə gün keçdikcə gözümün qabağında şam kimi əriyib yox olurdu.
Gündəlik qayğılarla boğuşmaqdan bir neçə gün öncə nənəmə göndərdiyim məktubu unutmuşdum. Ancaq məktubun sonuna əlaqə nömrəsi kimi divar qonşumuzun ev telefonunu yazmışdım. Nənəm məktubu oxuyandan sonra iki dəfə həmin nömrəyə zəng edib, bizi xəbər alıb. Nənəm qonşu qadından bizim o evdən köçdüyümüzü, əslində məktubda yazılandan da çətin günlər yaşadığımızı eşidəndə dəli olub. Həmin gün də bu küskünlüyə son verib Bakıya yola düşüb. Əvvəlcə gəlib nömrəsini verdiyim Lətafət xala ilə görüşüb, sonra bir yerdə atamın təzə iş yerinə gəlib çıxıblar. Beləcə ana-bala qovuşublar.
Bir gün, soyuq, şaxtalı havada gəlib çatanda nənəmi evdə tapdım. O gün bizim üçün uzun zaman sonra ilk dəfə bayram oldu. Əvvəlcə nənəmlə qucaqlaşıb bir xeyli ağlaşıb ürəyimizi boşaltdıq. Sonra neçə vaxtdır həsrət qaldığımız isti şorbanı içdik. Nənəmin yeməkləri çox dadlı idi. Həm də ki evə gələndə isti yemək tapmağım məni keçmiş gözəl günlərə qaytarmışdı. Analı günlərə…
Bəli, həmin gün dərk etdim ki, neçə yaşın olursa olsun insan ana qucağına ehtiyac duyur. Bunu atamın gözlərinə baxanda da görə bilirdim. Və qadınlar, analar, hər yaşda nəvazişli, sevgi dolu, bir az küskün, bir az kədərli olurlar. Nənəmin görüşmədiyimiz zamanda üzündə, əllərində artmış qırışları, ağ düşmüş saçları mənə bunları hiss etdirirdi. Ən dadlı yeməkləri analarımız bişirir, ən təmiz paltarları analarımız yuyur, evi ən gözəl gül qoxuları ilə analarımız təmin edir.
Bu deyim də çox doğrudur. Bir xanım kişini vəzir də edər, səfil də.
Anam, atamı əvvəl vəzir edib, sonra gedişi ilə səfil etmişdi. Bəlkə də sadəcə ona zərər verəcəyini düşünmüş, amma məni də ona ən çox ehtiyacım olduğu yaşda tərk etmişdi. Sırf bu səbəbdən onu bağışlamır, axtarmırdım.
Nənəm o gündən sonra iki ay bizdə qaldı. Bu iki ayda mənə bir qadının bilməli olduğu hər şeyi öyrətdi. Ondan sonra artıq yeməklərim ləziz, paltarlarım təmiz olurdu. Bunlarla yanaşı təhsilimlə ciddi məşğul olur, ədəb-ərkan qaydaları öyrətməyə çalışırdı.
Bu günlərdə bizim daxma şənlənmiş, bir yuva olmuşdu. Atam dövlət işindən çıxarıldığı üçün, səhərdən axşama qədər atasından öyrəndiyi maşın təmirində işləyirdi. Arada dost tanışdan maşın tapanda gizlicə taksi də sürürdü. Yetər ki evimizə bir tikə çörək alıb gətirsin.
Nənəm rayona rəfiqəsi ağır xəstələnib yatağa düşdüyü üçün getməli oldu. Vəfalı qadın idi nənəm. Getməsə ağlı onun yanında qalacaqdı, getsə bizim. Ona görə getməyinə etiraz etmədik. Vəziyyətin biz sandığımızdan daha fərqli olduğunu isə çox sonra başa düşdük.
Əslində xəstə olan rəfiqəsi deyil, nənəm özü imiş. Xəstəliyini eşidib, gələcək günləri təxmin edib, bizdən uzaqlaşıb. Biz isə bir daha heç görməyəcəyimiz anamızı sevgi ilə, gülə-gülə yola salmışdıq o gün.
İndi düşünürəm ki, bəlkə də elə belə olmağı nənəm üçün daha xoşdur. Çünki heç kim vida edəcəyi insanı göz yaşları içində xatırlamaq istəməz. Bütün ayrılıqlar kədər gətirir, ancaq insana qalan, dərdinə dərman olan sevdiklərinin xoş xatirələri olur.
Yazıq nənəm iki il min bir əziyyət çəkib, yenə də yaşamağa çalışıb. Onun hekayəsini atamla, nənəmi son mənzilə yola salmaq üçün rayona gedəndə rəfiqəsindən dinlədik. Qadın, göz yaşları içində nənəmin xərçənglə necə mübarizə apardığı haqqında danışdı. O halda belə tək dərdinin biz olduğunu çox kədərli bir şəkildə öyrəndik. Məgər nənəm hər ay xəstə halına baxmayaraq anamı axtarır, ona məktublar yazırmış. Məktublar ünvanına çatmadığı üçün geri qayıdırmış. Firuzə xala da həmin məktubları poçtdan götürüb nənəmdən gizlədirmiş.
Vəfatından sonra Firuzə xala o məktubları gətirib mənə verdi. Onlar mənə, nənəmin əl yazmaları olduğu üçün çox doğma gəldi. Ölənə qədər o məktubları anamdan mənə qalan tək xatirə – taxta sandıqçanın içində saxlayacaqdım.
Ömrünün son dəmlərində atamla açıq-açıq, səmimi bir söhbətimiz oldu. Mən artıq BDU-nun jurnalistika fakültəsinin tələbəsi idim. Bir araşdırma tapşırığı verilmişdi. Mövzu belə idi: “Yaxşılıq sonradan qazanılan bir hissdir yoxsa, yaxşı və ya pis insan olaraq doğuluruq?”
Bu sual haqqında çox fikirləşdim. Belə bir suala elə-belə cavab vermək düzgün olmazdı. Nənəmin dediyi kimi edib, güzgünü birinci öz içimə tutdum.
Mən nə qədər yaxşı və ya pis bir insanam? Ümumiyyətlə, hansı xüsusiyyətlər insanı pis və ya yaxşı elan edir?
Qarşıma atamı qoyub onunla bir yeridiyimiz on doqquz illik ömür yolumuzu fikirləşdim. Mənə həm hər şeyin ən gözəlini bağışlayan, həm də quyunun ən dibini görmüş, özünü o quyuya həbs etmiş adamı düşündüm. Yadıma hansısa bir kitabdan oxuduğum bir cümlə düşdü.
“Heç bir yaxşılıq cəzasız qalmaz.”
Atam məhz bu cümlənin canlı nümunəsi idi. Səmimi söhbətimiz zamanı mənim üçün həmişə sirr olan sualı soruşdum:
– Ata, niyə bu qədər yaxşılığının qarşılığı budur səncə? Uğrunda yeri gəlsə anamla dalaşdığın o insanların biri də bizi xatırlamır. Ancaq bəzən elə bilirəm əlində olsa yenə kiməsə yaxşılıq edərsən.
– Düzdür, qızım. Çünki yaxşılığa yaxşılıq hər kişinin işidir, yamanlığa yaxşılıq ər kişinin işidir. Bilirəm sizə çox əziyyət vermişəm. Çox sıldırımlı, dağlı-daşlı yollardan keçmişik. Özümdən soruşmuşam ki, axı niyə? Niyə mənə bu həyatı rəva bildilər? Sonra o vaxtlar hansı hisləri keçirdiyimi yadıma salıb dinclik tapmışam. Mən, Allahın əmri ilə, mənə açılan heç bir əli geri qaytarmamışam. İndi bilməsən də, böyüyəndə biləcəksən. O biri dünyaya, yağ-bal içində, səfa sürüb yaşayıb günahla gedəcəyimə, əzab əziyyətlə yaşayıb kişi kimi getməyi üstün tutdum. Allah mənim bu dünyada mükafatımı səninlə verib, inşallah orada da yaxşı əməllərimə görə verəcək. Bil ki, nə vaxt dara düşsən ilahi bir güc səni o çətinlikdən xilas edəcək. Çünki mən səndən savayı heç kimi gözü yaşlı qoymamışam, gözəl qızım. Mənə haqqını halal et. Bir də heç vaxt yaxşılıq etməkdən əl çəkmə. Balıq bilməsə də, xaliq bilər.
Atam bu söhbətimizdən üç gün sonra həyata əbədi gözlərini yumdu. Mənə isə ondan geriyə sadəcə xeyir-duası, anamdan geriyə sandıqçası, nənəmdən isə əxlaqı, məni həyata hazırlayan sözləri, nəsihətləri və oxuduğum hər an göz yaşlarımı sel edən məktublar qaldı.
Atamın gedişindən sonra bir daha başa düşdüm ki, insanı insan edən bu dünyadakı yaxşı əməlləri, ondan geriyə qalan ən böyük miras isə ləkəsiz adıdır.
23.02.2024

Nigar Settar-zade

“Bir ömrün masalı”
Kitabı Türkiyədən sifarişlə əldə edə olar.

NİGAR SƏTTAR-ZADƏNİN YAZILARI

ZAUR USTACIN YAZILARI

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana

“ƏDƏBİ OVQAT” JURNALI PDF

“YAZARLAR”  JURNALI PDF

“ULDUZ” JURNALI PDF

“XƏZAN”JURNALI PDF

WWW.KİTABEVİM.AZ

YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.USTAC.AZ >>>> 

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93   E-mail: zauryazar@mail.ru

BİR ÖMÜR SEVDASI

ZAUR USTAC TƏQDİM EDİR:

BİR ÖMÜR SEVDASI

(Mübariz SÜLEYMANLI (Ağaxan oğlu) haqqında)

Yəqin ki,Mübariz Süleymanlı imzasını poeziyasevərlər və jurnalistlər daha yaxşı tanıyır. İxtisasca jurnalist olan Mübariz Ağaxan oğlu Süleymanlı – Lənkəran rayonunda dünyaya göz açıb. Ömrünün 30 ilindən çoxunu Azərbaycan Dövlət Televiziya və Radio Verilişləri Komitəsində müxtəlif vəzifələrdə çalışıb.27 il “Xəbərlər ” baş redaksiyasında böyük redaktor vəzifəsində çalışıb. Və 17 il adıçəkilən qurumun Həmkarlar İttifaqı Komitəsi sədrinin 1-ci müavini və büro üzvü olub.
Mübariz Süleymanlı hal-hazırda futbol klublarının birində mətbuat xidmətinin rəhbəri və eyni zamanda (Türk Ağsaqqalları İctimai Birliyinin)TAİB-nin idarə heyətinin üzvüdür.
O hələ kiçik yaşlarından şeirə, poeziyaya maraq döstərib. On dörd yaşından özünü bir şair, yaradıcı adam kimi dərk edib. Elə o vaxtdan da yaradıcılığa başlayıb. İlk dəfə əlinə qələm alıb yazdığı “ Kəndimiz ” şeiri olub. Elə həmin şerilə də ədəbiyata gəlib və mərkəzi mətbuatda çap olunmağa başlayıb. Şeirləri “Azərbaycan gəncləri”, “Ədəbiyat və İncəsənət”, “Sovet kəndi”, “Azərbaycan pioneri”, “Ədalət”, “525-ci qəzet”, “Azərbaycan”, “Kaspi” kimi aparıcı qəzetlərdə, “Azərbaycan”, “Ulduz”, “Şəfəq”, “Yurd”, “Söz” ,”Məşəl” ,”Yurd”,
“Şəms” bir sıra başqa jurnallarda işıq üzü görüb.
Bir şeirlər kitabının müəllifidir, 30-a yaxın kitaba ön söz yazıb, şeirlərinə 15-dən yuxarı mahnı bəstələnib. Həmçinin şairin öz səsində səsləndirdiyi bir sıra şeirlər Azərbaycan Dövlət Televiziya və Radiosunun “Qızıl Fond” unda saxlanılır. AYB və AJB-nin üzvüdür. Rusiya Federasiyası Elm və Təhsil Nazirliyinin fəxri doktorudur. AYB nəzdində fəaliyyət göstərən Gənc Yazarlar Birliyinin mükafatçılarından biridir. Onun yaradıcılığı ilə bağlı tanınmış ədəbiyyatşünas-alimlər, ictimai-siyasi xadimlər onlarla məqalə yazıblar, mətbuatda çıxış edərək, öz fikirlərini söyləyiblər. Eləcə də, tanınmış şairlərimiz ona iki poema və 30-dan çox şeir həsr ediblər. Eyni zamanda, bir sıra dövlət qurumlarının fəxri fərmanlarına, diplom və medallarına, eləcə də bir sıra ölkələrin beynəlxalq mükafatlarının laureatı adına layiq görülüb.Mübariz Süleymanlının onlarla şeiri bir sıra xalqların dillərinə tərcümə olunub və həmin ölkələrin nüfuzlu mətbuat orqanlarında nəşr olunub.Mübariz Süleymanlının şeirləri 2022-ci ildə Azərbaycanın bir neçə tanınmış şairlərilə birlikdə Özbəkistan Respublikasında özbək dilində işıq üzü görən “Orta Asiyanın qızıl kitabı”na salınıb.
Biz də tanınmış şair-jurnalist Mübariz Süleymanlıya yeni-yeni uğurlar arzulayır və aşağıda onun bir neçə şeirini dəyərli oxucularımıza təqdim edirik.

BİR ŞAİR ÖMRÜNÜ
YAŞAYIRAM MƏN

Sancıla-sancıla söz ürəyimə,
Basıla-basıla köz ürəyimə,
Dünyanın yükünü öz kürəyimə,
Alıb gecə-gündüz daşıyıram mən,
Bir şair ömrünü yaşayıram mən.

Ümidim yerə yox,indi göyədi,
Dünya qana batdı,bağrım göynədi,
Zaman təzələndi, dərdlər köynədi,
Didərgin ruhuma oxşayıram mən,
Bir şair ömrünü yaşayıram mən.

Üfürə-üfürə içdim suyumu,
Mənim ürəyimdə sevgi uyumur,
Heç vaxt itirmədim,hissi,duyumu
Dahilər önündə baş əyirəm mən.
Bir şair ömrünü yaşayıram mən.

MƏN SƏNİ SEVMİRƏM Kİ

Mən səni sevmirəm ki,
Tellərini sevirəm!
Əllərimi isidən ,
Əllərini sevirəm !

Mən səni sevmirəm ki,
Məni dəli eyləyən…
Sözü şirin söyləyən,
Dillərini sevirəm!

Mən səni sevmirəm ki,
Ömrə məna gətirən…
Səni mənə yetirən,
Ellərini sevirəm !

Mən səni sevmirəm ki,
Məni divanə salan…
Eşqindən bihuş olan,
Güllərini sevirəm !

Mən səni sevmirəm ki,
Bulaq kimi çağlayan…
Səni mənə bağlayan,
İllərini sevirəm !

            DAYAN 

Dayan ! Ey ömrümün amansız vaxtı..!
Dayan ki, dünyaya sözümü deyim.
Dayan,nakamların yarımçıq baxtı …
Dayan ki ,xoşbəxtlik köynəyin geyim,

Dayan ki, yolumla gedim birazca…
Bir azda həyatın dadından dadım…
Əzabla, ,zillətlə sıxmısan məni.
Yadımdan çıxıbdı halalca adım,

Dayan! Zamanımın dəlisov atı !
Onsuzda insafın mürvətin yoxdur,
Mübariz sevmədi belə həyatı ?!
Axı tale yükü çiynimdə çoxdur …

       SÖZÜMÜZ

Söz ilə tanınar Tanrı kəlamı,
Söz ilə kəsərlər haqqı-salamı.
Sözün deyiləsi vardır məqamı,
Bir yanan ocaqdır,közdür sözümüz

Xəstəni söz ilə sağaldar həkim,
Düz sözlə ucalar,yenilməz heç kim.
Sözdən xeyir tapıb,yaşasa hər kim,
Bilər ki,dayaqdır,sözdür sözümüz.

Sözün yükü ağır,çəkmək çətindir,
Sözündə düz olan qoçaq,mətindir.
Söz bir kəsin deyil,bir millətindir,
Ucalan bayraqdır,sözdür sözümüz.

Cənnətə çevrilər söz ilə Vətən,
İpindən bilinər bez ilə kətən,
Tanrım məbəd qurdu sözə qiblədən,
Şəkkərdir,qaymaqdır,sözdür sözümüz.

Mübariz hər zaman deyər sözünü,
Sözüylə tanınar,görər özünü,
Ürəkdən istəyər,yazar sözünü,
Ulu bir maraqdır,sözdür sözümüz.

       QAR

Baxtı qara olanın,
Qəlbi yara olanın,.
Dərdə çara olanın,
Halına yağır, bu qar!

Ürəklərdən dərd-qəmi,
Könüllərdən məlhəmi,
Allı-güllü çəməni,
Öpməyə yağır, bu qar!

Hər dənəsi ulduz- ay,
Göydən yağan nurlu-pay..!
Donub bulaq,donub çay,
Yamanca yağır,bu qar!

Mübarizin sevinci !
Hər dənəsi bir inci…
Çöl-çəmənə birinci,
Yağan qar oldu,bu qar!

ÖLMƏK OLMAYIR AXI

İçim-içim yananda,
Gülmək olmayır axı.
Kimin nə çəkdiyini,
Bilmək olmayır axı.

Bəzən gül vaxtsız solur,
Sevən nigaran qalır,
Bəzən yol uzaq olur,
Gəlmək olmayır axı.

Övlad fərsiz çıxanda,
Öz evini yıxanda,
Düşmən gülüb baxanda,
Dözmək olmayır axı.

Dost keçilər ələkdən,
Kəsdiyin duz-çörəkdən,
Sevdiyini ürəkdən,
Silmək olmayır axı.

Ömür şirin gələndə,
Sevincini böləndə,
Ölüm yaxın gələndə,
Ölmək olmayır axı.

NAKƏSDƏN DOST OLMAZ

Sən mənim dostumsan deyən adamı,
Bir ara, çətinə düşəndə sına .
Bir azda dil açıb bir, kömək istə,
Bax onda tanınar kimliyi sənə…

Əsl dost unutmaz duzu – çörəyi ,
O,sənin halını gözündən anlar .
Səninlə döyünən məğrur ürəyi,
Səndə bir səhv olsa üzünə danlar !

Sirrini sir kimi O, gizli saxlar ,
Ağır günlərində durar yanında,
Sənin əzabların qəlbini dağlar ,
Səni tənha qoymaz, çətin anında !

Bel bağlama , şərəfsizə – namərdə ,
Çarəsiz qalsanda , əyilmə ona !
Sarsılıb , üzülüb , düşsəndə dərdə ,
Unut beləsini , su qatar qana !

Unutma sözümü ,saxla yadında ,
Yaltaqdan, nakəsdən dost ola bilməz !
Böyük bir hikmət var, dostluq adında!
Dost – dosta tən gələr, biganə qalmaz !

  YAZDIĞIM

Gözü tox,könlü toxam,
İçim,saf sular,içim.
Bu gün var,sabah yoxam,
Keçim,qıl körpü keçim.

Eşqdən gülüstan salım,
Düz edim yadda qalım.
Hamı bir olmur,zalım,
Yanıram, içim-içim.

Həyat çox kələ-kötür,
Baxtlar,ağ-qara,götür.
Tanrım,bu eşqi bitir,
Köçüm,nahaqdan köçüm.

Belim dik,üzüm ağdır,
Yollarım çılçıraqdı,
Sevən Mübariz sağdır,
Seçim,bu yolu,seçim.

CAN İLAHİ SƏRVƏTİDİR

Bilirəm öz yerimi,
Cüt atıram zərimi,
Hər dərdimi – sərimi,
Öz içimdə uduram.

Can İlahi sərvəti
Söz Tanrı əmanəti
Ömür tale qisməti
Ümidimə çatıram

Yox suçum,qorxum,hürküm,
Əynimdədir öz kürküm,
Utanmadım ət töküm,
Rahat yuxu yatıram.

Sərt keçirdim qışımı,
Daşa saldım xışımı,
Ağacımı, quşumu,
Şeirimə qatıram.

    İNANMIRAM

Gecə də, gündüz də əhdin pozubdur,
Bu yola,bu rizə inanmıram mən.
Gecələr yuxumu yalan yozubdur,
Lal baxan dənizə inanmıram mən.

Yalanı,talanı çoxdur dünyanın,
Könül təsəllisi yoxdur dünyanın,
İblis də, evini yıxdı dünyanın,
Dünyanın özünə inanmıram mən.

Yaranın üstünə köz basanların,
Əhdi-ilqarını tez pozanların,
O ülvi hisslərin,xoşbəxt anların,
Soyuyan közünə inanmıram mən.

Fırlanır tərsinə yerin oxu da,
Bir kərə görmədim yalan yuxuda,
Geridə qalıbdır ömrün çoxu da,
Çoxuna,azına inanmıram mən.

Ömrümü-günümü əlimdən alıb,
Sevən ümidlərim solub,saralıb,
Niyə dilim susub,gözüm qaralıb,
Aldadan gözünə inanmıram mən.

QƏRİBLİK

Bir qərib ölkədə yaşayan insan,
Tək-tənha ömürü sürdükcə yanır …
O , daim şərəflə qoruyur asan,
Bir uzaq diyarda yurdunu anır !

Bu dünya əzəldən belədir- belə,
Nə qoca saxlayıb ,cavana qıyır.
Dünyanın mizanı düzəlmir hələ,
Yanan ocaqları, viranə qoyur !

Öz tanrım ,duamı eşitsə bəsdir,
Biz ona inanıb şükürlər etdik..!
Bu ömrə təsəlli içimdə səsdir,
Nə yaxşı insanlıq yoluyla getdik .

Tur dağın Əlaya eylədi yaxın,
Nur uzlü elçisin sınadı ,Allah !
Bir dönüb diqqətlə tarixə baxın,
Bu dünya deyildir hamıya agah…

KÜSMƏDİM

Salxım-salxım arzularla yaşaram,
Dözə-dözə dərd içimdə daşaram,
Coşa-coşa şeirləri qoşaram,
Tanrı yazan taleyimdən küsmədim.

Ləçək-ləçək ümidlərim solanda,
Damla-damla gözümə yaş dolanda,
Neçə-neçə istəklərim qalanda,
Tanrı yazan taleyimdən küsmədim.

Gülə-gülə,gilə-gilə ağladım,
Bilə-bilə, ürəyimi dağladım,
Bölə-bölə sevincimi, çağladım,
Tanrı yazan taleyimdən küsmədim.

Əsə-əsə yaşamadım ömrümü,
Küsə-küsə yaşamaq da ömürmü?
Qorxa-qorxa heç demədim sözümü,
Tanrı yazan taleyimdən küsmədim.

           A DÜNYA

Altun gəncliyimi, aldın apardın,
Aldadıb toruna saldın,a dünya!
Şirin dillər ilə ruhumu sardın,
Elə bilirdim ki, baldın, a dünya!

Gözümün içinə danışdın yalan,
Tamam varlığımı eylədin talan.
Ögey balan oldum,mən ögey balan,
Sevinci əlimdən aldın, a dünya!

Daş üstə qoymadın yurdun daşını,
Əzaba,zillətə qatdın başımı.
Sel kimi axıtdın gözüm yaşını,
Haqqımı daşlara çaldın,a dünya!

Əydin, kaman kimi əydin qəddimi,
Çox erkən tanıtdın mənə həddimi.
Bu bir taledimi,bir qismətdimi?
Özün də məəttəl qaldın, a dünya!

        BU DAĞLARDADIR

Yolları dolanbac, hündür qayalı,
Sıldırım zirvəli, halal mayalı,
Dədəmin söy-kökü,eli,əyalı,
Nənəmin nəğməsi bu dağlardadır.

Meşəsi yamyaşıl xalı naxışlı,
Dumanı sürünən, çəni yağışlı,
Baharı gülərüz, ülvi baxışlı,
Babamın nəfəsi bu dağlardadır.

Çobanın örüşü oyadan səsi.
Yaşamaq həvəsi, qurmaq həvəsi.
Seyidin segahı, Xan zənguləsi.
Həyat möcüzəsi bu dağlardadır.

Behruzun, Məzgərin barlı meşəsi,
Yurdumun eşq dolu cənnət guşəsi,
Sevən ürəklərin qəmi,nəşəsi,
Ruhumun haqq səsi bu dağlardadır.

Ulular yurdunun sönməz ocağı,
Vətənin əbədi, isti qucağı,
Şair Mübarizin eşqi,sorağı,
Şirin zümzüməsi bu dağlardadır.

ŞAİRLƏRƏ

Söz üstündə əsməyi
Buyurub Tanrı bizə.
Düzü sapa düzməyi
Yazıb qismətimizə.

Nədənsə göz yumuruq
Hərdən bu həqiqətə.
Millətdən nə umuruq-
Biz gərəyik millətə!

Şair yazmasa düzü,
Ona şair deyilməz.
Tərəzidir el gözü,
Şair olan əyilməz.

Çalışın qorxmayın siz,
Ay qardaşlar, ölümdən.
Şair, şair olarsa,
Od qalanar külündən!

MÜBARİZ SÜLEYMANLINLN YAZILARI


ZAUR USTACIN YAZILARI

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana

“ƏDƏBİ OVQAT” JURNALI PDF

“YAZARLAR”  JURNALI PDF

“ULDUZ” JURNALI PDF

“XƏZAN”JURNALI PDF

WWW.KİTABEVİM.AZ

YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.USTAC.AZ >>>> 

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93   E-mail: zauryazar@mail.ru

“YAZARLAR” JURNALININ YANVAR – 2025 № 01 (49)-CU SAYI MÜZAKİRƏYƏ TƏQDİM OLUNUB

“YAZARLAR” JURNALININ YANVAR – 2025 № 01 (49)-CU SAYI MÜZAKİRƏYƏ TƏQDİM OLUNUB-PDF: yazarlar-49

Məlumatı hazırladı: Günnur Ağayeva


ZAUR USTACIN YAZILARI

>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<

Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana

“ƏDƏBİ OVQAT” JURNALI PDF

“YAZARLAR”  JURNALI PDF

“ULDUZ” JURNALI PDF

“XƏZAN”JURNALI PDF

WWW.KİTABEVİM.AZ

YAZARLAR.AZ

===============================================

<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və  WWW.USTAC.AZ >>>> 

Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93   E-mail: zauryazar@mail.ru

Bakı Şəhər Gənclər və İdman İdarəsi və Azərbaycan Karate Federasiyasının birgə təşkilatçılığı ilə 10-cu “ARPAÇAY OPEN” karate turniri keçiriləcək

17–19 yanvar 2025-ci il tarixlərində Bakı İdman İdman Sarayında baş tutacaq  yarışda 10-a yaxın ölkədən idmançılar iştirak  edəcək

Yerveinsan.az xəbər verir ki, hər il olduğu kimi, 20 Yanvar faciəsi ərəfəsində ənənəvi “ARPAÇAY OPEN” karate yarışına hazırlıq işləri gedir. Belə ki, Azərbaycan Respublikası Gənclər və İdman Nazirliyinin Bakı Şəhər Gənclər və İdman İdarəsi ilə Azərbaycan Karate Federasiyasının (AKF) birgə təşkilatçılığı ilə 17–19 yanvar 2025-ci il tarixlərində Bakı İdman Sarayında 10-cu “ARPAÇAY OPEN” karate turniri keçiriləcək.

20 Yanvar faciəsində şəhid olanların əziz xatirəsinə həsr olunmuş karate turniri ilə bağlı fikirlərini bölüşən Zeyd Döyüş Mərkəzinin birinci vitse-prezidenti, Arpaçay Karate Klubunun prezidenti, Əməkdar məşqçi Yavər Hüseynov deyib ki, sayca 10-cu – yubiley yarışına hazırlıq işləri başa çatmaq üzrədir. 3 gün davam edəcək turnirin təntənəli açılış mərasimi 18 yanvar 2025-ci il tarixində saat 15:00-da Bakı İdman Sarayında baş tutacaq. Karate idman növünün kata və kumite yarışlarında uşaqlar, yeniyetmələr, gənclər, böyüklər və veteran idmançılar bütün kateqoriyalar üzrə mübarizə aparacaqlar”.

Y.Hüseynovun sözlərinə görə, X “ARPAÇAY OPEN” karate turnirində 10-a yaxın xarici ölkədən, eyni zamanda paytaxt Bakıdan və Azərbaycanın əksər regionlarından 700-ə yaxın idmançının iştirakı gözlənilir.

SİZİNLƏ QÜRUR DUYURUQ,VƏTƏN ÖVLADLARI

SİZİNLƏ QÜRUR DUYURUQ,VƏTƏN ÖVLADLARI
Azərbaycanın fenomen şəxsiyyəti,görkəmli yazıçı- dramaturq,həkim,xalqın oğlu Nəriman Nərimanov deyirdi:” Vətənin qədrini o şəxs bilər ki, Vətən ilə bir yerdə ağlasınbir yerdə gülsün! Kim özü üçün yox,ancaq Vətən,məmləkət üçün işləyərsə onun sevib – sevilməyə haqqı var” Bəli, Vətənimizin müstəqilliyi ugrunda,Qarabagımızın düşmən tapdagından azad edilməsində canlarını qurban verən şəhidlərimiz,qazi və müharibə veteranlarımız məhz müharibə meydanlarında,Qarabagımızın vəhşi vandallardan azad edilməsində misilsiz şücaət göstərdilər.Onlar Ali Baş Komandanımızın əmrini səbrsizliklə,hazır vəziyyətdə gözləyir, faşistlərdən də qəddar,qaniçən düşmənləri dogma torpaqlarımızdan rədd etmək üçün intizarla gözləyirdilər! Düşmən isə soyqırımlar,qətliamlar törətməkdə davam edirdi…
..Quduzlaşmış vandallara yerilərini göstərmək zamanı çatırdı…Onlar həyasızcasına daim dinc mülki əhaliyə ,qocalara körpələrə snayperlərdən atəş açmaqla öldürür ,əsirlərə dünya tarixində misli görünməmiş işgəncələr verir, hər tərəfi- dogma yurd- yuvalarımızı talan edir,yandırırdılar! Yeri gəlmişkən qeyd edim ki, biz Şuşaya gedərkən yollar boyu xarabalıqlara çevrilmiş şəhərlərimizi gördükcə aglayırdıq…Xüsusən,Fizulidən keçəndə elə bil bizi oxlayırdılar!! Belə vəhşiliklər heç yerdə olmayıb ,ola da bilməzdi! Körpələrin,qadın və qocaların günahı nə idi ki,onları amansızlıqla öldürür,soyqırımlar törədirdilər! Mənim yadımdadır, ibtidai siniflərin birinin dərslliyində faşistlər işgal olunmuş şəhərə girərkən,evlərin birində beşikdə uyuyan körpəni görəndə ona toxunmayıb getmışdi ,çünki o əsgər özünün də körpəsinin oldugunu nəzərə almışdı..
Bəli ,səbr kasamızın da doldugu vaxt gəlib çatdı..Nəyi,?Necə? Nə zaman?etmək lazım oldugunu planlaşdıran Ali Baş Komandanın əmrini səbrsizliklə gözləyən yenilməz Ordumuzun döyüşə başlamaq anı gəlib çatdı! Dövlətimizin Müzəffər Ali Baş Komandanı ” dəmir yumrugu”nu işgallçılara bildirdi!30 ildən artıq işğal altında qalan torpaqlarımız’– dogma Qarabagımız azad edildi!! Bu qələbə 30 ilin deyil,200 illik əsarətə son qoydu!
Dünya Azərbaycanlılarının Mədəniyyət Mərkəzinin( DAMM) ( Prezidenti Xalq yazıçısı Çingiz Abdullayevdir)l vitse – prezidenti Ruhiyyə Poladova ,idarə heyətinin üzvləri :Ramil Məlikov,Gülnarə Əmirquliyeva və bu sətirlərin müəllifi 44 günlük müharibənin canlı şahidi olaraq şəhid ailəllərinin ,qazi və müharibə veteranlarının yanlarında olmuş,onlara maddi və mənəvi arxa ola bilmişik. Belə ki, komanda olaraq şəhid anaları,qazi və veteranlarla respublikamızın yüzlərlə ailələrində olmuşuq…..
Beyləqanın Qəhrəmanlı,Biləsuvarın Əliabad,Kürdəmirin Köhnə bazar,Qəbələnin Vəndam,Bərdə,İmişli,,Sabirabad,Şirvan,Quba,Sumqayıt,Lənkəran,Xaçmaz,Şabran və digər rayonlarda ; Bakının Binə,Ramana,Zabrat ,Suraxanı, Binəqədi, Bakıxanov,Sabunçu,Masazır,Məhəmmədli və başqa qəsəbə və kəndlərində vətənpərvər ogullarımızın- şəhid,qazi və veteranlarımızın ailə üzvləri ilə müxtəlif tədbir və görüşlərdə onlara arxa olmagımızla mənəvi dəstək vermiş,dərdlərinə şərik oldugumuzu əyani olaraq bildirmişik!
Bir çox yerlərdə kədərimizi udaraq,analara təsəlli vermişik! Təkcə Qəhrəmanllı kəndindən 17 ci şəhidin oldugu gün Beyləqanda olarkən,bizi dörd hərbiçi könüllü :-qazilər Orxan Balakişiyev və Məhərrəm Məhərrəmov,müharibə veteranları- Asəf Əliyevlə Sadiq Həziyev müşayiət edirdilər. Yolboyu 44 günlük Qarabağ müharibəsinin 17 şəhidinin gül -çiçəyə bürünmüş plakatlarını gördükcə həm kədərlənir,həm də belə igidlərimizlə qürur duyurduq!Şəhidimizin tikintisi yarımçlq qalmış evinə daxil olduqda küncdə qoyulmuş stolun üstündə 27 yaşlı şəhid atanın( I ci Qarabag müharibəsinin) və 27 yaşlı ogulun şəkillərindən ibarət guşə,onların əşyalarını və bayragımızı gördük!…
Şəhid analarının bir istəyi var:-onlara mənəvi dəstək olmaqla diqqətdə saxlamaq! Onlar bir daha mənəvi dəstəyə ehtiyac duyduqlarını xatırlatdılar….
Biz hansı rayon və şəhərdə olurduqsa oranın Fəxri Xiyabanını da ziyarət edirdik.Təəssüf ki,,bəzi məzarlıqlarda ayaq qoymaga yer tapmırdıq .Naməlum məzarlardan DNT nümunələri götürüldüyünü də görürdük!! Bilmirdik ki,haradan başlayıb,harada qurtaraq!Kədər və qürur qarışıq günləri keçirirdik!
Atam Kərimov Emın Böyük Vətən müharibəsinin(1941-45) əlil veteranı idi. O dövrün orden və medallları ilə təltif olunmuşdu. Son döyüşü Kerçdə olmuş,yaralanmış,lakin müharibənin sonuna kimi vuruşmuşdu. ADU – nun( indiki BDU- nun) tarix və hüquq fakultələrində təhsil almış,müxtəlif vəzifələrdə çalışmışdl,sonda məktəb direktoru işləyirdi.(51 yaşında ürək çatmamazlıgından bizi tərk etdi) .Bəlkə də atamın genini daşıdıgım üçün Vətənimə,elimə sevgim,məhəbbətim güclüdür! Ömrümü məktəblilərin hərbi vətənpərvərlik tərbiyəsi üzrə işin təşkilinə həsr etmiş ,işlədiyim N.Nərimanov adına 2 nömrəli orta məktəbdə böyük əziyyət və zəhmətlə təşkil edib yaratdığım “N, Nərimanov xatirə muzeyi” vasitəsilə vətənpərvərlik tərbiyəsi üzrə mütəmadi olaraq məqsədyönlü iş aparmışam.Muzey üzvlərimin çoxu hazırda hərbi sahədə çalışır. Məktəbin 12 şəhidinin olması ,onların vətənpərvər kimi tətbiyə olunmasının göstəricisidir,bu sahədə pedaqoji kollektivin də əməyi olmuşdur.
DAMM- nin üzvlərindən biri- l ci Qarabag müharibəsinin veteranı,ehtiyatda olan zabit,komandan,mühəndis, AJB və AYB- nin üzvü,” Qızıl qələm” mükafatı laureatı, Prezident təqaüdçüsü(2019),” İlin vətənpərvər şairi” mükafatlı hərbi yazılar müəllifi Zaur Uztacdır.O,bizim təşkil edib ,iştirakçısı olduğumuz tədbirləri özünün təsisçisi və redaktoru olduğu “Yazarlar” jurnalında dərc edir.Eyni zamanda bu qəbildən olan məqalələrimiz ” Yeni Təfəkkür”( red.əməkdar jurnalist Ş..Kərimova),”Kredo”,(red.Əlirza bəy Xələfli),” Samur”(red..S.Kərimova)və digər qəzetlərdə,”Xəzan”,( red Əli BəyAzəri)Carçı”(red.G.Əmirquliyeva) və s. jurnallarda ” Poeziya Antologiyası” nda müntəzəm dərc olunaraq həmin ailələrə çatdırılır.Bir şəhid anası etiraf edərək bildirdi ki,oglum haqqında yazılan qəzet və ya jurnalı alanda elə bilirəm ki,oglumla danışıram ! Elə bu da bir növ anaya olan mənəvi dəstəkdir!
DAMM- nin l vitse prezidenti Ruhiyyə xanım Poladovanın əməyini xüsusi qeyd etmək yerinə düşərdi.Bu xeyriyyəçi qadın təmənnasız olaraq,öz şəxsi vəsaiti hesabına şəhid,qazi və veteran ailələrinin hər birinə bayramlarda ,anım günlərində,sovqat aparır, ehsanlar verir.Agacəkmə aksiyasının təşkilində hərbi hissələrdə,məktəb və müxtəlif müəssisələrdə 5minə yaxın agacın alınıb əkilməsinə də ( tinglərin üstündə şəhidlərin foto şəkilləri olmaqla)öz şəxsi vəsaiti hesabına nail olmuşdur.Eyni zamanda uşaq sıgınacaqlarındakı (Şirvan və Bakıda) körpə və kiçik uşaqlari.da bayram hədiyyələri ilə sevindirmişdi.Belə görüşlər Prezidentimizin ad günündə,ulu ondərimizin anım günlərində də təşkil olunmuşdu.Onun təşəbbüsü ilə MN nin dəvətinə əsasən “Zəfər günü”nü Tovuzdakı N saylı hərbi hissədə keçirdik.
Bölgələrdə müntəzəm olaraq şəhid övladlarının kiçik toy məclislərində iştirak etməklə yanaşı,tanınmış mügənnilərin də həmin məclislərdə iştirakını təmin etməyi bacaran Ruhiyyə Poladova şəhid,qazi və veteran ailələrinin toy məclislərinə idarə heyəti ilə getməyi özünə borc bilir, bununla həmin ailələrə həm də mənəvi dayaq oldugumuzu bildirir!
Bizim apardıgımız işləri,keçirdiyimiz görüş və tədbirləri saymaqla bitməz! Əlbəttə,əsas odur ki ,bu işləri təmənnasız görməklə özümüzdə də mənəvi rahatlıq tapa bilmişik.İnsan kiməsə lazım oldugunu bildikdə, kiməsə kömək etdikdə,kiminsə problemlərini həll etməyə çalışdıqda özündə mənən yüngüllük,rahatlıq tapır və uzun müddət onun sevincini yaşayır!Əlbəttə,şəxsən igid oğullarımızın əbədi olaraq xatirələrdə yaşamasını bütün vasitələrdən istifadə edərək bizlər gələcək nəsillərə ötürməliyik.Çünki bu günkü qələbəyə Zəfərə məhz şəhid,qazi və müharibə veteranlarımızın canları,qanları bahasına nail olmuşuq! Şübhəsiz başda Ali Baş Komandanımızın ” Dəmir yumruğ”u olmaqla! Müzəffər Ali Baş Komandanımız və Yenilməz Ordumuzla fəxr edir,qürur duyuruq! Eşq olsun ! Var olasız! Allah cəmi şəhidlərimizə rəhmət eləsin,ruhları şad,məkanları cənnət olsun!Allah qazi və veteranlarımlza şəfa versin!

Nəzakət Eminqızı,

AJB və AYB-nın üzvü, yazıçı-publisist