Qırmızı Şərf
Leyla uşaqlığından bəri qırmızı şərfi çox sevirdi. Bu, nənəsinin ona sonuncu dəfə toxuduğu əl işi idi. Şərfin hər ilməsində nənəsinin sevgisini, qayğısını hiss edirdi. Amma bir gün, küləkli bir havada, o şərfi itirdi. Bu itki onu çox üzmüşdü. Şərfi axtarsa da, tapa bilmədi. Nənəsinin ölümündən sonra isə bu şərf onun üçün daha da dəyərli xatirəyə çevrilmişdi. İllər keçdi, amma Leyla şərfi unutmadı.
Leyla indi bir rəssam idi və işləri ilə bağlı tez-tez müxtəlif ölkələrə səyahət edirdi. Bu dəfə sərgisini Parisdə keçirməli idi. Günlərin birində o, kiçik bir antik mağazaya girdi. Mağazanın dərinliklərində rəflərin birində diqqətini parlaq bir şey çəkdi. Bu, qırmızı bir şərf idi – onun nənəsinin toxuduğu şərf!
Leylanın nəfəsi kəsildi. Şərfin üzərində nənəsinin toxuduğu kiçik işarə hələ də dururdu. Bu, təsadüf ola bilməzdi. O, şərfi əlinə götürdü və satıcıya yaxınlaşdı. “Bu şərfi haradan əldə etmisiniz?”
Satıcı bir qədər düşündü və dedi: “Bu, bizə yerli bir qadından gəlib. Amma o qadın bu şərfin hekayəsini danışmışdı. Mənə elə gəlir, siz bunu bilmək istəyərsiniz.”
Leyla həyəcanla başını tərpətdi.
Satıcının dediyinə görə, illər əvvəl yaşlı bir qadın bu şərfi küçədən tapıbmış. O, bu şərfi öz nəvəsinə bağışlayıb. Amma həmin qadının nəvəsi, adını Mari olaraq təqdim etdiyi gənc qız, çətin bir həyat keçirmişdi. Onun ailəsi müharibədə hər şeyini itirmiş, özü isə uzun müddət yalnızlıqla mübarizə aparmışdı. Şərf isə onun üçün təsəlli olmuşdu. Mari deyirdi ki, bu şərf sanki ona güc verir, keçmişdəki xoşbəxtliyi xatırladır.
Leylanın ürəyi yumşaldı. Şərfin onun üçün nə qədər vacib olduğunu bilsə də, onun başqa birinin həyatını necə dəyişdirdiyini eşitmək onu təsirləndirdi. “Mari indi haradadır?” – Leyla soruşdu.
Satıcı Mari ilə əlaqə qurmağa kömək etdi. Onlar ertəsi gün görüşmək üçün razılaşdılar. Görüş vaxtı Leyla parkın oturacaqlarından birində oturmuşdu. Mari gəldikdə, onun cavan, amma gözlərində dərin kədər və təcrübə izi olan bir qadın olduğunu gördü.
Leyla bir qədər tərəddüd etdi, amma sonda şərfin ona aid olduğunu söylədi. Mari isə təəccüblə gülümsədi: “Bu şərf mənim həyatıma təsəlli gətirdi, amma mən həmişə bilirdim ki, onun keçmişdə bir başqa hekayəsi var. Bu şərf sizə aiddir.”
Leyla təklif etdi: “Bəlkə, bu şərfi paylaşaq? Çünki onun hekayəsi indi bizim ikimizə aiddir.”
Leyla və Mari arasında qəribə bir dostluq başladı. Şərf onların hər ikisi üçün həyatın gözlənilməz sürprizlərini təmsil edirdi. Leyla, Mari ilə daha çox vaxt keçirdikcə, onun həyatı ilə bağlı bir çox şey öyrəndi və ona dəstək oldu. Mari də Leylanın keçmişi haqqında öyrəndikcə, onun nənəsinin hekayəsini daha yaxşı başa düşdü.
Şərf artıq bir insandan digərinə keçən sadə bir parça deyildi. O, iki qadının həyatını dəyişdirən, onları bir araya gətirən bir xatirə idi. Leyla bu hekayəni rəssamlıqda əks etdirdi, Mari isə öz həyatını yenidən qurmağa başladı.
Hərdən Leyla və Mari birlikdə oturub şərfi paylaşaraq nənənin toxuduğu ilmələrə baxar, onun nə qədər insanın həyatına toxunduğunu düşünərdilər.
Son
27.12.2024
Müəllif: Rüfət Alanqu
>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru
