ÇİÇEKLƏR
Ey dünyanın en güzel çiçekleri,
Ey varoluşun en tatlı gülümsemesi,
Ey bu geçitteki yolumun şefkati ve ışığı,
İnsanlara inanmak, insanlara güvenmek benim için suyun tadıydı, engebeli bir yolda yemyeşil çimen, karanlığı aydınlatan bir lamba.
Şimdi mutluluğa kin besliyorum, bir ömür geçti, Hayat solan bir yaprak gibi etrafımda soluyor.
Bütün bedenim kör, şaşkınlıkla etrafa bakıyorum
Her hatırada tozlu ayak izleri, aşkın ölümü, yokluğun yokluğu
Ve zaman kanatlarını bağlamakla meşgul
Ses çıkarabilecek her şey sustu
Anılarının gülü ruhumun derinliklerinde parlıyor
Yüzlerce anının kokusu içimde
Bir güvercin gibi çatının saçaklarına konuyorum.
O gece ve diğer tüm geceler kederin karanlığından geçmeyi bekliyor
Omuz omuza iyilik ve merhametin galip gelmesini isteyen bizden hiçbir haber kalmadı,
Acıttığın kalpten hiçbir haber kalmadı
O sokaktan geçen hiç kimseden hiçbir haber kalmadı
Her gece sanki yüzlerce kez ölmüşüm gibiydi, Yürüdüğümüz uzun ve dar yolda,
“Yorgun, kısık sesimle sonsuz mavi gökyüzünün altında çığlık atıyorum
cehaletin karanlığı serbestçe dolaşıyor
İnsanlık çoktan öldü.
03/06/2024-Paris
MÜƏLLİF: CAROLİNE LAURENT TURUNC
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
YAZARLAR.AZ
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru
