COŞMA

Sırdaşın mı cahil, dilde dem bozuk?
Doğru yoldan çıkıp, çağlayıp coşma.
Hizmet edersin hep, menzilsiz tozup,
Laf fitili yakıp, dağlayıp coşma.

Semah dönen kişi, paktır ak yüzü,
Gülbenk okur dili, bism-i şah közü,
Gerçek er, bacılar, hürmette sözü,
Şerri dilde çakıp, yağlayıp coşma.

Cem mekânı Allâh, güvercin yurdu,
Üçler, beşler, saf saf, yiğitler kurdu,
O halkada elest, şehitler nurdu,
Kem diline bakıp, çağlayıp coşma.

Meydana çıktıysam, namus derdiğim,
Ar şerbeti dolum, kültür verdiğim,
Çarkta dönerken hü, özüm serdiğim,
Sofu gözle bakıp, bağlayıp coşma.

Aykız türkmen kızı, öter gölünde,
Turna semah eder, gelir çölünde,
Avaz avaz sazda, yanar, gülümde
Zalim boşa akıp , ağlayıp coşma.
10 ocak 2021.

MEKANSIZ KALDIM

En güzel dostumsun, doyamam canan,
Büyü mü yaptın ki, mekansız kaldım.
Konamam gölüne, sarhoşum yanan,
Aşka ne kattın ki, mekansız kaldım. 

Çırası meşeden, közüm ah sönmez,
Yanarken çağırır, sesi hiç dinmez,
Ağıt yakar matem, acılar sinmez,
Busen mi tattım ki, mekansız kaldım. 

Ta derinden çizdin, incinir yaşım,
Gururlu kuşkusuz, eğilmez başım,
Dolaşıp dururum göklerde kuşum,
Sihir mi yaptın ki, mekansız kaldım. 

Derler neden sitem, sadıktır yarin,
Elinde bade içer, lisanı narin,
İdrak eder her dem, zor günde carın,
Kaşın mı çattı ki, mekansız kaldın?

Aykızın yüreği, büyülü olsun,
Ebedi zenginlik, erdemle dolsun,
Tensel hazlar tülden, ipekten yolsun,
Bağım mı sattın ki, mekansız kaldım. 
25 Aralık 2020.

YÖNETEN SEN
Ufukta boğuşan aşk, sarıya durmuş cihan,
Canı cilveli kılan, evreni yöneten sen.
Yorgun kıvrılan yollar, yokuşa doğru nihan ,
Yakarken teni alan, evreni yöneten sen.

İlkeler er geç talan, salt bilinç işgal görür,
Erkek dişi fark etmez, istenç benliği bürür .
Üstün olan sevdadır, kıyamet kopsa yürür,
Akılda teli çalan, evreni yöneten sen.

Yıkıldı efendim, bak, gönül otağım yanar,
Bir duman seli varım, gör sızım sızım kanar.
Şems gibi yüzün yansır, üryan eksende döner.
Yücelerden hü kalan, evreni yöneten sen.

Ben sende yok olurum, sen benim özde yüzüm,
Dile gelirken gizin, kaybolur inan hüzün.
Boşluk titrer çözülür, kutlu soluktur közün,
Beni deryaya salan, evreni yöneten sen.

Aykız aşıktır sana, şuramdan seni buldum,
Kendi içimde ışık, anda sıcacık doldun.
Tülüme evrende tan, beytullah menzil yolsun,
Cihana sultan olan, evreni yöneten sen.
Beytullah: ( kâbe için kullanılır) Tanrının evi.
16 Aralık 2020.

DAMLARKEN
Kimi zaman yakar hayat, kavurur,
Özden çıkıp dışa, kendim damlarken.
Sebebi var elbet, zalim savurur,
Çıngı gibi başa, kendim damlarken.

İnatçı bir sevda, tedbirsiz çağlar,
Kasım kadar solgun, yakarır bağlar.
Irak akar korku, gizliden ağlar,
Özsu denen kaba, kendim damlarken.

Zerre zerre süzer, kaynaktan tozar,
Yiğit dolu ile, gümansız yüzer.
Mavi bir hazine, Gökkubbe küser,
Evren denen vara, kendim damlarken. 

Umut gece titrer, solgun ışıkken,
Hasret düşer duygu, ruhum aşıkken.
Can yakar tutkular, keser ayıkken,
Kurak kalan cana, kendim damlarken.

Aykız’ım biçare, vakit yol alır,
Kar kuyusu ne ki? sıvazlar asır.
Rivayet olur tül, büyüler ahir,
Dil zar olup tara, kendim damlarken. 
21 kasım 2020.

DERMAN AZİZİM
Hasret tende azar, harabat gönlüm,
Minnet etmem hara, derman azizim.
Lokman olsa koşar, çırada söndüm,
Dara çeker dara, derman azizim.

Derin vech içinde, semah ediyor,
Sabır dileği sır, ruhu eziyor,
Yıldız gibi çakıp, bağrım eşiyor,
Çığlık atar nara, derman azizim.

Diz kırsın sancılar, alayım nefes,
Terk etsin canım, boş kalsın kafes,
Aşk makamım yanar, kalmadı heves,
Yare tüter yare, derman azizim.

Alın yazım bil ki, gazelim bizar,
Gümüş ay çatladı, yıkıldı hisar,
Külli nefssin vara, gönlüme sızan,
Cana kıyar cana, derman azizim.

Aykız der yakarış sana dilimden,
İnkar etme sakın, derya derinden,
Çare yok dönüyor, vuslat yüzünden,
Tülüm yanar sana, derman azizim.
Küllü nefs: Evrenin ruhu…
20 Ekim 2020.

GÖZDEN TAŞARKEN SEVDA

Mevsimle yarışıyor, zavallı kalbim solgun,
Düşen yapraklar tözün gözden taşarken sevda.
Kirpikleri yumuyor, dehşetle cılız yorgun
Kısır bir döngü yüzün, gözden taşarken sevda.

Parçalara ayrılır, hayatın son bağları,
Dönüşü olmaz ömrün, kaçınılmaz çağları.
Tabiatı köledir, yakarır gök dağları,
Üryan çevrinir özüm, gözden taşarken sevda.

Dört mevsim toprak özde, renkler sual edilmez,
Birliğin içinde giz, vasıl olur erilmez.
Biçare beden korda, zerre huzur ekilmez,
Peyda olur o sözün, gözden taşarken sevda.

Evrensel bir öğretmen, bağban olur çalıma,
Bir teselli sunar ki, meydan okur varıma.
Kutsanmış şıra dilde, yakar şifa karıma,
Nefesim keser közün, gözden taşarken sevda. 

Aykızım hak değil mi, gönlü yakan çıramız?
Bükülsün zaman günde, iki cihan aramız.
Aşk-ı niyaz edelim, kevser alsın harımız.
Çağlayıp akar tülüm, gözden taşarken sevda. 

4 Kasım 2020.

Müəllif: Leyla Koçak Oruç

LEYLA KOÇAK ORUÇUN DİGƏR YAZILARI

YAZARLAR.AZ
===============================================

<<<<<<WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ>>>>>>

Əlaqə:  Tel: (+994) 70-390-39-93     E-mail: zauryazar@mail.ru