Salam olsun, çox dəyərli oxucum! Bizi buluşduran Böyük Allaha həmd olsun! Artıq bu sətirləri oxuduğunuza görə həmsöhbət sayılırıq. Mən heç vaxt razı olmaram ki, sözə dəyər verən şəxs dünyada ən dəyərli, vacib və hal-hazırkı dönəmdə qıt bir nemət olan vaxtını boşa xərcləsin. Hələ-hələ bu şəxs mənim həmsöhbətim ola. Söhbəti uzatmadan birbaşa mətləbə keçmək istəyirəm. Bu dəfə haqqında söhbət açacağım şəxs sözün əsl mənasında dünya miqyasında tanınmış qələm adamıdır. Onu həm şair, həm də nasir kimi təqdim etmək olar. Rus yazıçısı Tatyana Terebinova (Татьяна Теребинова) “Разбудить ауру вселенной” adlandırdığı essesində Karalina xanım haqqında belə yazır: “Caroline Laurent Turunc – однаизсамыхзагадочныхпоэтовсовременности. Веществоеёпоэзииуникальноиявляетсяценностью.Строкизавораживаютнеожиданностью, парадоксальномтью, красотой. Строки, словнооблака, возникают, клубясьпеременчивымичувствами–впереливахбогатыхоттенков.Ихотличаетглубокаяпульсациявзволнованногосердца.Веёпоэтическихмирахвремяипространствоменяютсяместами,открываякосмосеёДуши! ПоэтCarolineLaurentTuruncпосвоемуволшебствуизвлекаетизкалейдоскопаВселенной–клубящиесяновыеобразы, загадкиипророчества–представлениясвоейдуши.Сотворяясвоюпоэзию, она,жеминутноиежечасно, вовлекаетсебявборьбузасветлыесилы;любуетсяивосхищаетсятаинственныммиром.Отстаиваясвоивзгляды, Carolineвосхищаетсмелостью, твёрдостьюипоследователностью, утверждаяхрупкиймирсветлыхидей,требующийеёнадёжностиизащитыоттёмногомира.“
Mən Karalina haqqında öz fikirlərimə keçməzdən əvvəl rus yazıçısı Tatyana xanımın onun haqqında olan essesindən orijinal variantda sitat gətirməyim səbəbsiz deyil. Fransanın paytaxtı Parisdə yaşayıb-yaradan türk kökənli Karalina şeirləri ilə dünyanın dörd bir yanında məşhurdur. Demək olar ki, bütün qitələrdə müxtəlif sülh konfranslarında (Bakıda da olub), şeir festivallarında iştirak edib (edir).
Onu yazdıqlarına görə Amerikada, Hindistanda, Banqladeşdə, Pakistanda, Çində, Rusiyada, Ukraynada və dünyanın digər ölkələrində yaxşı tanıyırlar. Yazımın başlıca məqsədi Qərbin bağrında bitən bu Şərq çiçəyini Azərbaycan oxucusuna da yaxından tanıtmaqdan, təqdim etməkdən ibarətdir:
QISA ARAYIŞ
Karalina Laurent Turunç Türkiyə Cümhuriyyətinin Antakya rayonundan olan doqquz uşaqlı bir ailənin qızıdır. Sosyalogiya fakültəsindən məzun olmuşdur, 2013-cü ildən bəri 1500-dən çox şeir yazmışdır, xarici ölkələrdən çox sayda sertifikatlar almışdır, qırxa yaxın yerli və xarici antologiyalarda yazıları çap olunmuşdur. Hal-hazırda da bir çox beynəlxalq jurnallarda və internet saytlarında şeirləri yayımlanır. “Şarkla Şamal arası” ve “Çöl Zambağı” adlı iki şeir kolleksiyası yayımlandı. Rumıniyada təşkil olunmuş “Dünya Ədəbiyyatı Yarışması”nda müxtəlif ölkələrdən olan 2575 şair iştirakçı arasında ikinci yerə layiq görülmüşdür. Çin Respublikasının Yan qəsəbəsində təşkil olunmuş “Səkkizinci Bahar Şeir Festivalı”nda mükafat alaraq Çinin Şimal-qərb Universitetinin İpək Yolu Mədəniyyət Mərkəzi tərəfindən təşkil olunan “Dünya Şair Ədəbiyyat Muzeyi”nə seçilmişdir. Bunlardan başqa beynəlxalq “Kainat Şeir Mükafatı 2021” yayınının münsiflər heyətində idi. “Başkent Haber Ankara” ( Paytaxt Xəbər -Ankara) qəzetində köşə yazıları dərc olunur. “Özgür İfade İstanbul” ( Azad Söz İstanbul) qəzetində köşə yazarlığı ilə də məşğuldur . Sülh Elçisi Beynəlxalq Universitet Diplomatik Xidmətdən Azad Vətəndaş Dərnəyi və Fransa, Tunusda Beynəlxalq Mədəniyyət Salonları Dərnəyində Yaradıcı Görüşlər Elçisidir. “Writers Capital İnternational Foundation”da (“Beynəlxalq paytaxt yazarları Fondu”nda) təşkilat komitəsinin üzvüdür. Türkiyə Cümhuriyyəti nəzdində fəaliyyət göstərən bir xeyriyyə dərnəyi olan U.T.E.F.-nin Paris təmsilçisidir.
“Ziyadar” mükafatı laureatı olan Karalina Laurent Turunç 2022-ci ilin yekunlarına görə “İlin yazarı” diplomu ilə təltif olunmuşdur.
Haqqında Tuncay Şəhrilinin tərtib etdiyi “Caroline Laurent Bakıda” (izonəşr) Bakı – 2022, kitabı nəşr olunmuşdir.
“Coğrafyası ne olursa olsun her canlı daha özgür bir yaşamı hak eder. Dünyamızın insanlarına uygulanan baskı ve zulümle yaşamaya mahkûm edilmek artık dayanılmaz hale geldi. “Yeter artık!” diye bağırmak istiyorum. Zulüm haddini aştı.” – deyən Karalina Laurent Turunçun haqq səsi “Zalim padişah!” şeirində daha ucadan duyulur:
Ey gizemli tılsım, ruhumu taşlara vurayım. Bütün beyaz Sayfaları hayat hikayeleriyle doldurayım. İmla ve dil ustalarını yeterince susturdunuz Masallarla uyutulmuş bu millete acıyın!
Karalini ilk dəfə nə vaxt, harada və ya hansı şeiri ilə tanıdığımı burada dəqiq qeyd edə bilmirəm. Çünki, onunla yazdıqları vasıtəsilə ilk qiyabi tanışlığımız zamanı heç bir yadlıq, özgəlik hiss etməmişdim. Tam səmimi olaraq qeyd etmək istəyirəm ki, bu ilk görüşün hansı dildə olduğunu da xatırlamıram. Ruhlar min illərin dostu, yol yoldaşı olduqdan sonra bütün bunların heç bir önəmi olmur. Tək bircə məsələni qeyd etmək istəyirəm. Birinci şeiri ilə tanış olan zaman gözümün önündə vizual olaraq (onda bəlkə hələ heç müəllifin fotosunu da görməmişdim…) “Çöl Aslanı” filmindəki Ömər Muxtarın surəti canlanmışdı… Tanış olduğum ilk şeirin məndə oyatdığı marağın gücü ilə internetdəki müxtəlif axtarış sistemləri üzərindən müəllifi araşdırmağa başladım. Məlum oldu ki, şairin iki şeir kitabı işıq üzü görüb və bu kitablar bildiyimiz bütün beynəlxalq kitab satış portallarında var. İnternet üzərindən müəllifin hər iki kitabını sifariş etdim və cəmi on gün ərzində ümumilikdə 14 manat xərc müqabilində əlimə çatdı. Kitabların biri “Çöl zambağı”, digəri isə “Şarkla Şamal arası” adlanır…
Həmişə haqqın yanında olan Karalin Zəfər yoluna çıxdığımız 2020-ci ildə bütün yol boyu bizimlə birgə addımladı. Haqqın tərəfində oldu. Həmin il 44 günlük yol yoldaşlığı zamanı Karalinanın timsalında mən özüm üçün bir yəqinlik hasil etdim əgər tərəflərdən birinin yanında deyilsənsə, bu tərəfsizlik deyil, ikiüzlülük anlamına gəlir. Karalina bir Türkiyə sevdalısı olduğu qədər Azərbaycanı da sevir… Bəlkə daha artıq.
Sonra iş elə gətirdi ki, 2022-ci ildə Bakıda bir sülh konfransında görüşdük. Konfrans müddəti qiyabi olaraq yazılarına görə tanıdığım Karalinanı bir də şəxsən müxtəlif vəziyyətlərdə əyani olaraq tanıdım. Zənnim məni yanıltmamışdı. Karalina (Caraline Laurent Turunc) tam olaraq bizim “aslanın erkəyi dişisi olmaz” misalına uyğun bir çöl aslanı idi. Onun həyatında təsadüfə, yaradıcılığında nəyinsə xatirinə deyilmiş sözə yer yoxdur! Karilina məqsədinə doğru inamla addımlayan cəsur yolçu,zülmətin bağrını yararaq ətrafını aydınladan gur işıqdır. Kitablarına verdiyi “Şarkla Şamal arası” və “Çöl Zambağı” kimi adlar müəllifi yaxından tanıdıqdan sonra gözlər önünə daha aydın mənzərə sərir. Öz çölünün aslanı olan Karalina qürbət eldə Yurdunu təmsil edən zərif, ötkəm bir çiçəkdir. Mən onu bütün xarakter və xüsusiyyətlərini bir cümlədə məhz belə ifadə edərdim: – “Qərbin bağrında Şərq çiçəyi”. Bəli, o Qərbin bağrında bitən “Çöl zambağı”, “Şarkla Şamal arası”nda qərar tutmuş Anadolulu tərs lalədir…
Hal-hazırda Fransa Respublikasının paytaxtı Paris şəhərində yaşayan və yekunlaşdırmaq üzrə olduğu bir romanını qələmə almaqla məşğul olan yazarımıza işlərində və yaradıcılığında uğurlar arzulayır və “Şarkla Şamal arası” və “Çöl Zambağı” kitablarından seçdiyim şeirləri təqdim edirəm:
BİLMİRSƏNMİ?!
Tanımırsanmı məni?! Kimsəyə boyun əymərəm… Boz buludlar Səmada var-gəl edərkən Axşamın xəfif küləyi əsərkən Hələ zülmət gəmiyə minməmişkən Bilirdim ki, yer üzü məzarlıq, Ömrümün naxışları işgəncədir…
Sən öküzləri əhilləşdir Kasıblar üçün beynini yorma… Ağla indi, ürəyin boşalana qədər, Doyunca ağla… Halına yanmadığım Şərq və Cənub üçün ağla Parçalanmış duygular, ödənməmiş borclar və Yerinə yetirilməmiş vədlər üçün ağla… Göy üzünə boylan, Bax, düz buraya, Sabahın quşları qanad çırpır səmada Torpaq nə gözəl tumurcuqlar verib Sən və sevgin qəlbinin qapısına möhür vurarkən Körpələr analarının döşlərindən zorla alınırdı. Kaş görmüş olaydım, Kaşki , qarışmayaydım demə əbəs yerə… Daha heçnə söyləmə İnamım qalmayıb sənə… Amma ki, mən hər xəfif küləyə Nəvazişlə sığal çəkdim Bir əsrdən neçə eşq keçdiyini saymadan… Əsrlərin zaman dilimini Bütün planetləri yola salana kimi Körpə bahar gələnə kimi Sirr saxlayıram… Sabahların birində Gələcəklər uşaqlar… Kim bilir, bəlkə də Pəncərəmdən boylanıb Sənə baxaram… Göy üzü salam göndərəndə Əllərimi yelləyərəm…
Və o zaman dərin bir Ah çəkəcəksən Kaşki heç yaranmasaydım deyə Sahildəki xəyalları, Küləyin səmadan yerə ələdiyi ulduzları Aşağı -yuxarı boylanıb Bir, iki, üç deyə Saymağa başın qarışacaq… Yeri- göyü yaradan Tanrının qarşısında Kim ola bilərik ki, biz Xırdaca varlıqlarıq, Bir az cılız, bir az aciz…
“Çöl Zambağı” kitabından səh. 25-26.
EY TANRISI ÜMİD
Şah damarımda qanım donar Çirkaba batmış Yer üzünü və İndiyə qədər yaşanmış Qarşılıqsız sevgiləri gördükcə Mən neçənci yuxudayam Hansı əsrin asdanasındayam Deyirəm…
Sanki şərqin vadilərində Qeyb olmuşdu ürəyim Səsim qaranlığa qərq olub Mənə doğru axır… Yadlaşmış gözlərimdə Kipriklərimə toxunuram Amma çox çarəsizəm Ayaqlarım var-gəl etməkdən Sürgün yollarındaymış kimi Yorğun düşüb… Aman, Tanrım, bu necə yuxudur?
Kaşki heç görməyəydim Gerçək olmayan gözəlliklərin xəyalını Qanadları qırılan xəyallarım Sahildə oturub Nəfəsini dərdi… Amma ki, mən əllərimi uzadıb Günəşə toxunacaqdım… Sevgilimin könlünü Ovundurmaq üçün Mahnılar oxuyacaqdım… Elə kədərliyəm ki, Kaşki ulduzlara qonşu olaydım Qızıl dövrü, ədalət və Bərabərliyi ordan görəydim Kimin üçündür bu ixtiralar Kimin üçündür bu göyqurşağı…
Ey Tanrısı ümid və qardaşları Bataqlığın qaranlığında Çürümüş göylər Çöhrələrdən süzülən işıq Qanlı irinin girdabında öləziyib… Ey yağışı müqəddəs göllərə tökülən bulud Kaşki yumruğumu açıb Yağış damlaları ovcuma yığa biləydim…
Mənə icazə ver, ey kübar dünyam Uşaqlarım var, Onlar mədrəsəyə gedəcəklər… Analarının döyülərək Qətlə yetirildiyini söyləyə bilmərəm Günah məndədir ki, Göy üzünə çox inandım… Toxumuna torpaq oldum Bir gün geri dönəcək sandım… Mən hardan biləydim göylərin Hər tökülən qandan Bir damla içdiyini… Çiçəklərin göz yaşıyla cücərdiyini…
“Çöl Zambağı” kitabından səh. 22-23.
CAHİL və ƏDƏBSİZ
Torpağa göz yaşlarıyla Kəlmələr yazmışdılar… Ruhları cahil və ədəbsiz idi. Çaya ümid bağlayanları Məhkum etmişdilər. Çürümüş dəriləri Ağappaq olmuşdu Minlərlə varlığın Qopardığı tufan içində…
Yeddi qat yerin altında Dünyanın dərdini Daşıyan torpaq Qayğılardan təngə gəlib Göz yaşları içində Yorğun düşmüşdü Ölüm əslində Diriliş günüdür, Sabahın yuxusudur…
Güc və gücün üfüqləri Bitib- tükənmək bilməyən Xəzinələr… Qövmü böyüdüb bəsləyənlər Bəzəmişdir sabahla axşamı… Bütlərə inanlar, and içənlər Başqa günəşlər vəd edərlər… Göyləri yüksəkliyə Ucaldan Tanrı Qoy yoxa çıxmış gecəni Çiyinlərimə şələləyim… Mənim dörd mövsüm Ağlımın sahibim, İhsanı və Fazili Bir-bir var etmişlər, İnsanın ağlı ilə dərk etməsi Gözlə görməsindən yaxşıdır…
Ey yaradılışın mayasını Həqiqətlə yoğuran Bu hürən itlərə agah elə Ölüm səbəbiniCansız bədənlər Qum yığınının arasında Şimaldan cənuba sovrular Qılıncınla haqqı ucalt Nə zaman müharibə etsən. O zaman qələbə çalarsan Tanrının dini üstün gələr… Torpaq üzərində mənim də Məndən başqasının da Qarışqa qədər haqqı var…
“Şarkla Şamal arası” kitabından səh. 114.
Dəyərli oxucum, əlbəttə, həcmindən asılı olmayaraq istənilən bir yazıda bütün məsələlərə toxunub, şeirlərin hamısı haqqında fikir bildirmək mümkün deyil. Ancaq mən çalışdım ki, Azərbaycan oxucusunda Karalina xanım və onun kitabları haqqında ilkin bir fikir formalaşdıracaq yığcam yazı hazırlayım və bu yazımda heç olmasa hər kitabdan bir-iki nümunəni olduğu kimi təqdim edim. Ümidvaram ki, müəyyən mənada məqsədimə nail olmuşam. Bu yazını hazırlayan zaman dəyərli tövsiyələri ilə yardımçı olduğuna görə müasir dünya ədəbiyyatı üzrə ədəbiyyat tənqidçisi gənc filoloq Günnür Ağayevaya və şeirləri ana dilimizə çevirib, uyğunlaşdıran hal-hazırda Türkiyədə təhsilini davam etdirən gənc yazar Turan Novruzluya, dünyada ən dəyərli nemət olan vaxtınızı bu sətirləri oxumağa həsr etdiyinizə görə sizə öz dərin təşəkkürlərimi bildirirəm. Sağ olun. Allah amanında. Allah sizi qorusun!
Salam olsun, çox dəyərli oxucum! Bizi buluşduran Böyük Allaha həmd olsun! Artıq bu sətirləri oxuduğunuza görə həmsöhbət sayılırıq. Mən heç vaxt razı olmaram ki, sözə dəyər verən şəxs dünyada ən dəyərli, vacib və hal-hazırkı dönəmdə qıt bir nemət olan vaxtını boşa xərcləsin. Hələ-hələ bu şəxs mənim həmsöhbətim ola. Söhbəti uzatmadan birbaşa mətləbə keçmək istəyirəm. Bu dəfə haqqında söhbət açacağım şəxs sözün əsl mənasında dünya miqyasında tanınmış qələm adamıdır. Onu həm şair, həm də nasir kimi təqdim etmək olar. Rus yazıçısı Tatyana Terebinova (Татьяна Теребинова) “Разбудить ауру вселенной” adlandırdığı essesində Karalina xanım haqqında belə yazır: “Caroline Laurent Turunc – однаизсамыхзагадочныхпоэтовсовременности. Веществоеёпоэзииуникальноиявляетсяценностью.Строкизавораживаютнеожиданностью, парадоксальномтью, красотой. Строки, словнооблака, возникают, клубясьпеременчивымичувствами–впереливахбогатыхоттенков.Ихотличаетглубокаяпульсациявзволнованногосердца.Веёпоэтическихмирахвремяипространствоменяютсяместами,открываякосмосеёДуши! ПоэтCarolineLaurentTuruncпосвоемуволшебствуизвлекаетизкалейдоскопаВселенной–клубящиесяновыеобразы, загадкиипророчества–представлениясвоейдуши.Сотворяясвоюпоэзию, она,жеминутноиежечасно, вовлекаетсебявборьбузасветлыесилы;любуетсяивосхищаетсятаинственныммиром.Отстаиваясвоивзгляды, Carolineвосхищаетсмелостью, твёрдостьюипоследователностью, утверждаяхрупкиймирсветлыхидей,требующийеёнадёжностиизащитыоттёмногомира.“
Mən Karalina haqqında öz fikirlərimə keçməzdən əvvəl rus yazıçısı Tatyana xanımın onun haqqında olan essesindən orijinal variantda sitat gətirməyim səbəbsiz deyil. Fransanın paytaxtı Parisdə yaşayıb-yaradan türk kökənli Karalina şeirləri ilə dünyanın dörd bir yanında məşhurdur. Demək olar ki, bütün qitələrdə müxtəlif sülh konfranslarında (Bakıda da olub), şeir festivallarında iştirak edib (edir).
Onu yazdıqlarına görə Amerikada, Hindistanda, Banqladeşdə, Pakistanda, Çində, Rusiyada, Ukraynada və dünyanın digər ölkələrində yaxşı tanıyırlar. Yazımın başlıca məqsədi Qərbin bağrında bitən bu Şərq çiçəyini Azərbaycan oxucusuna da yaxından tanıtmaqdan, təqdim etməkdən ibarətdir:
QISA ARAYIŞ
Karalina Laurent Turunç Türkiyə Cümhuriyyətinin Antakya rayonundan olan doqquz uşaqlı bir ailənin qızıdır. Sosyalogiya fakültəsindən məzun olmuşdur, 2013-cü ildən bəri 1500-dən çox şeir yazmışdır, xarici ölkələrdən çox sayda sertifikatlar almışdır, qırxa yaxın yerli və xarici antologiyalarda yazıları çap olunmuşdur. Hal-hazırda da bir çox beynəlxalq jurnallarda və internet saytlarında şeirləri yayımlanır. “Şarkla Şamal arası” ve “Çöl Zambağı” adlı iki şeir kolleksiyası yayımlandı. Rumıniyada təşkil olunmuş “Dünya Ədəbiyyatı Yarışması”nda müxtəlif ölkələrdən olan 2575 şair iştirakçı arasında ikinci yerə layiq görülmüşdür. Çin Respublikasının Yan qəsəbəsində təşkil olunmuş “Səkkizinci Bahar Şeir Festivalı”nda mükafat alaraq Çinin Şimal-qərb Universitetinin İpək Yolu Mədəniyyət Mərkəzi tərəfindən təşkil olunan “Dünya Şair Ədəbiyyat Muzeyi”nə seçilmişdir. Bunlardan başqa beynəlxalq “Kainat Şeir Mükafatı 2021” yayınının münsiflər heyətində idi. “Başkent Haber Ankara” ( Paytaxt Xəbər -Ankara) qəzetində köşə yazıları dərc olunur. “Özgür İfade İstanbul” ( Azad Söz İstanbul) qəzetində köşə yazarlığı ilə də məşğuldur . Sülh Elçisi Beynəlxalq Universitet Diplomatik Xidmətdən Azad Vətəndaş Dərnəyi və Fransa, Tunusda Beynəlxalq Mədəniyyət Salonları Dərnəyində Yaradıcı Görüşlər Elçisidir. “Writers Capital İnternational Foundation”da (“Beynəlxalq paytaxt yazarları Fondu”nda) təşkilat komitəsinin üzvüdür. Türkiyə Cümhuriyyəti nəzdində fəaliyyət göstərən bir xeyriyyə dərnəyi olan U.T.E.F.-nin Paris təmsilçisidir.
“Ziyadar” mükafatı laureatı olan Karalina Laurent Turunç 2022-ci ilin yekunlarına görə “İlin yazarı” diplomu ilə təltif olunmuşdur.
Haqqında Tuncay Şəhrilinin tərtib etdiyi “Caroline Laurent Bakıda” (izonəşr) Bakı – 2022, kitabı nəşr olunmuşdir.
“Coğrafyası ne olursa olsun her canlı daha özgür bir yaşamı hak eder. Dünyamızın insanlarına uygulanan baskı ve zulümle yaşamaya mahkûm edilmek artık dayanılmaz hale geldi. “Yeter artık!” diye bağırmak istiyorum. Zulüm haddini aştı.” – deyən Karalina Laurent Turunçun haqq səsi “Zalim padişah!” şeirində daha ucadan duyulur:
Ey gizemli tılsım, ruhumu taşlara vurayım. Bütün beyaz Sayfaları hayat hikayeleriyle doldurayım. İmla ve dil ustalarını yeterince susturdunuz Masallarla uyutulmuş bu millete acıyın!
Karalini ilk dəfə nə vaxt, harada və ya hansı şeiri ilə tanıdığımı burada dəqiq qeyd edə bilmirəm. Çünki, onunla yazdıqları vasıtəsilə ilk qiyabi tanışlığımız zamanı heç bir yadlıq, özgəlik hiss etməmişdim. Tam səmimi olaraq qeyd etmək istəyirəm ki, bu ilk görüşün hansı dildə olduğunu da xatırlamıram. Ruhlar min illərin dostu, yol yoldaşı olduqdan sonra bütün bunların heç bir önəmi olmur. Tək bircə məsələni qeyd etmək istəyirəm. Birinci şeiri ilə tanış olan zaman gözümün önündə vizual olaraq (onda bəlkə hələ heç müəllifin fotosunu da görməmişdim…) “Çöl Aslanı” filmindəki Ömər Muxtarın surəti canlanmışdı… Tanış olduğum ilk şeirin məndə oyatdığı marağın gücü ilə internetdəki müxtəlif axtarış sistemləri üzərindən müəllifi araşdırmağa başladım. Məlum oldu ki, şairin iki şeir kitabı işıq üzü görüb və bu kitablar bildiyimiz bütün beynəlxalq kitab satış portallarında var. İnternet üzərindən müəllifin hər iki kitabını sifariş etdim və cəmi on gün ərzində ümumilikdə 14 manat xərc müqabilində əlimə çatdı. Kitabların biri “Çöl zambağı”, digəri isə “Şarkla Şamal arası” adlanır…
Həmişə haqqın yanında olan Karalin Zəfər yoluna çıxdığımız 2020-ci ildə bütün yol boyu bizimlə birgə addımladı. Haqqın tərəfində oldu. Həmin il 44 günlük yol yoldaşlığı zamanı Karalinanın timsalında mən özüm üçün bir yəqinlik hasil etdim əgər tərəflərdən birinin yanında deyilsənsə, bu tərəfsizlik deyil, ikiüzlülük anlamına gəlir. Karalina bir Türkiyə sevdalısı olduğu qədər Azərbaycanı da sevir… Bəlkə daha artıq.
Sonra iş elə gətirdi ki, 2022-ci ildə Bakıda bir sülh konfransında görüşdük. Konfrans müddəti qiyabi olaraq yazılarına görə tanıdığım Karalinanı bir də şəxsən müxtəlif vəziyyətlərdə əyani olaraq tanıdım. Zənnim məni yanıltmamışdı. Karalina (Caraline Laurent Turunc) tam olaraq bizim “aslanın erkəyi dişisi olmaz” misalına uyğun bir çöl aslanı idi. Onun həyatında təsadüfə, yaradıcılığında nəyinsə xatirinə deyilmiş sözə yer yoxdur! Karilina məqsədinə doğru inamla addımlayan cəsur yolçu,zülmətin bağrını yararaq ətrafını aydınladan gur işıqdır. Kitablarına verdiyi “Şarkla Şamal arası” və “Çöl Zambağı” kimi adlar müəllifi yaxından tanıdıqdan sonra gözlər önünə daha aydın mənzərə sərir. Öz çölünün aslanı olan Karalina qürbət eldə Yurdunu təmsil edən zərif, ötkəm bir çiçəkdir. Mən onu bütün xarakter və xüsusiyyətlərini bir cümlədə məhz belə ifadə edərdim: – “Qərbin bağrında Şərq çiçəyi”. Bəli, o Qərbin bağrında bitən “Çöl zambağı”, “Şarkla Şamal arası”nda qərar tutmuş Anadolulu tərs lalədir…
Hal-hazırda Fransa Respublikasının paytaxtı Paris şəhərində yaşayan və yekunlaşdırmaq üzrə olduğu bir romanını qələmə almaqla məşğul olan yazarımıza işlərində və yaradıcılığında uğurlar arzulayır və “Şarkla Şamal arası” və “Çöl Zambağı” kitablarından seçdiyim şeirləri təqdim edirəm:
BİLMİRSƏNMİ?!
Tanımırsanmı məni?! Kimsəyə boyun əymərəm… Boz buludlar Səmada var-gəl edərkən Axşamın xəfif küləyi əsərkən Hələ zülmət gəmiyə minməmişkən Bilirdim ki, yer üzü məzarlıq, Ömrümün naxışları işgəncədir…
Sən öküzləri əhilləşdir Kasıblar üçün beynini yorma… Ağla indi, ürəyin boşalana qədər, Doyunca ağla… Halına yanmadığım Şərq və Cənub üçün ağla Parçalanmış duygular, ödənməmiş borclar və Yerinə yetirilməmiş vədlər üçün ağla… Göy üzünə boylan, Bax, düz buraya, Sabahın quşları qanad çırpır səmada Torpaq nə gözəl tumurcuqlar verib Sən və sevgin qəlbinin qapısına möhür vurarkən Körpələr analarının döşlərindən zorla alınırdı. Kaş görmüş olaydım, Kaşki , qarışmayaydım demə əbəs yerə… Daha heçnə söyləmə İnamım qalmayıb sənə… Amma ki, mən hər xəfif küləyə Nəvazişlə sığal çəkdim Bir əsrdən neçə eşq keçdiyini saymadan… Əsrlərin zaman dilimini Bütün planetləri yola salana kimi Körpə bahar gələnə kimi Sirr saxlayıram… Sabahların birində Gələcəklər uşaqlar… Kim bilir, bəlkə də Pəncərəmdən boylanıb Sənə baxaram… Göy üzü salam göndərəndə Əllərimi yelləyərəm…
Və o zaman dərin bir Ah çəkəcəksən Kaşki heç yaranmasaydım deyə Sahildəki xəyalları, Küləyin səmadan yerə ələdiyi ulduzları Aşağı -yuxarı boylanıb Bir, iki, üç deyə Saymağa başın qarışacaq… Yeri- göyü yaradan Tanrının qarşısında Kim ola bilərik ki, biz Xırdaca varlıqlarıq, Bir az cılız, bir az aciz…
“Çöl Zambağı” kitabından səh. 25-26.
EY TANRISI ÜMİD
Şah damarımda qanım donar Çirkaba batmış Yer üzünü və İndiyə qədər yaşanmış Qarşılıqsız sevgiləri gördükcə Mən neçənci yuxudayam Hansı əsrin asdanasındayam Deyirəm…
Sanki şərqin vadilərində Qeyb olmuşdu ürəyim Səsim qaranlığa qərq olub Mənə doğru axır… Yadlaşmış gözlərimdə Kipriklərimə toxunuram Amma çox çarəsizəm Ayaqlarım var-gəl etməkdən Sürgün yollarındaymış kimi Yorğun düşüb… Aman, Tanrım, bu necə yuxudur?
Kaşki heç görməyəydim Gerçək olmayan gözəlliklərin xəyalını Qanadları qırılan xəyallarım Sahildə oturub Nəfəsini dərdi… Amma ki, mən əllərimi uzadıb Günəşə toxunacaqdım… Sevgilimin könlünü Ovundurmaq üçün Mahnılar oxuyacaqdım… Elə kədərliyəm ki, Kaşki ulduzlara qonşu olaydım Qızıl dövrü, ədalət və Bərabərliyi ordan görəydim Kimin üçündür bu ixtiralar Kimin üçündür bu göyqurşağı…
Ey Tanrısı ümid və qardaşları Bataqlığın qaranlığında Çürümüş göylər Çöhrələrdən süzülən işıq Qanlı irinin girdabında öləziyib… Ey yağışı müqəddəs göllərə tökülən bulud Kaşki yumruğumu açıb Yağış damlaları ovcuma yığa biləydim…
Mənə icazə ver, ey kübar dünyam Uşaqlarım var, Onlar mədrəsəyə gedəcəklər… Analarının döyülərək Qətlə yetirildiyini söyləyə bilmərəm Günah məndədir ki, Göy üzünə çox inandım… Toxumuna torpaq oldum Bir gün geri dönəcək sandım… Mən hardan biləydim göylərin Hər tökülən qandan Bir damla içdiyini… Çiçəklərin göz yaşıyla cücərdiyini…
“Çöl Zambağı” kitabından səh. 22-23.
CAHİL və ƏDƏBSİZ
Torpağa göz yaşlarıyla Kəlmələr yazmışdılar… Ruhları cahil və ədəbsiz idi. Çaya ümid bağlayanları Məhkum etmişdilər. Çürümüş dəriləri Ağappaq olmuşdu Minlərlə varlığın Qopardığı tufan içində…
Yeddi qat yerin altında Dünyanın dərdini Daşıyan torpaq Qayğılardan təngə gəlib Göz yaşları içində Yorğun düşmüşdü Ölüm əslində Diriliş günüdür, Sabahın yuxusudur…
Güc və gücün üfüqləri Bitib- tükənmək bilməyən Xəzinələr… Qövmü böyüdüb bəsləyənlər Bəzəmişdir sabahla axşamı… Bütlərə inanlar, and içənlər Başqa günəşlər vəd edərlər… Göyləri yüksəkliyə Ucaldan Tanrı Qoy yoxa çıxmış gecəni Çiyinlərimə şələləyim… Mənim dörd mövsüm Ağlımın sahibim, İhsanı və Fazili Bir-bir var etmişlər, İnsanın ağlı ilə dərk etməsi Gözlə görməsindən yaxşıdır…
Ey yaradılışın mayasını Həqiqətlə yoğuran Bu hürən itlərə agah elə Ölüm səbəbiniCansız bədənlər Qum yığınının arasında Şimaldan cənuba sovrular Qılıncınla haqqı ucalt Nə zaman müharibə etsən. O zaman qələbə çalarsan Tanrının dini üstün gələr… Torpaq üzərində mənim də Məndən başqasının da Qarışqa qədər haqqı var…
“Şarkla Şamal arası” kitabından səh. 114.
Dəyərli oxucum, əlbəttə, həcmindən asılı olmayaraq istənilən bir yazıda bütün məsələlərə toxunub, şeirlərin hamısı haqqında fikir bildirmək mümkün deyil. Ancaq mən çalışdım ki, Azərbaycan oxucusunda Karalina xanım və onun kitabları haqqında ilkin bir fikir formalaşdıracaq yığcam yazı hazırlayım və bu yazımda heç olmasa hər kitabdan bir-iki nümunəni olduğu kimi təqdim edim. Ümidvaram ki, müəyyən mənada məqsədimə nail olmuşam. Bu yazını hazırlayan zaman dəyərli tövsiyələri ilə yardımçı olduğuna görə müasir dünya ədəbiyyatı üzrə ədəbiyyat tənqidçisi gənc filoloq Günnür Ağayevaya və şeirləri ana dilimizə çevirib, uyğunlaşdıran hal-hazırda Türkiyədə təhsilini davam etdirən gənc yazar Turan Novruzluya, dünyada ən dəyərli nemət olan vaxtınızı bu sətirləri oxumağa həsr etdiyinizə görə sizə öz dərin təşəkkürlərimi bildirirəm. Sağ olun. Allah amanında. Allah sizi qorusun!
Her sorduklarında onlara hayatta olduğumu söyledim.
Oysaki ben kendi içimde ölmüştüm.
Saklamak zorunda kaldığım yasa dışı duyguları ne kadar bastırırsam, o kadar güçlü olmaya devam edeceğimi keşfettim.
Yaşıyorum ama susuyorum, cesaretim yaralarımdan kırık bir çam gibi paramparça oluyordu
Kimseler bilmesin diye asırlarca yan yana durdum
Oysa biz iki ayrı buluttuk, kucaklaştık, gözyaşı olduk. Ve sanki çığlıklarımız, aldığımız her nefesin açtığı yaralarla acı çeken yalnız, yabancı bir yürekteydi.
Her ne kadar korku ve korku atalarımızdan bu yana yeniden yaratılmış olsa da
Seni ruhumda kucaklamanın mutluluğunu yaşadım
Hiçbir kayıplara inanmadım
Soğuk mevsimin başlangıcına.
Hayal gücünün çöküşüne
bahçelerde
boşta ters çevrilmiş tırpanlarda,
kapalı tohumlara
Yıkım ve yıkım alegorisinde ulaşılmaz sürgün özleminin tanımına
Yenilgiyi her zaman reddettim
Bir kadın en güzel yeşil sularda şarkı söylemeli
Boş eller kaygıyı gidermez Dolu eller ve sessizlik çok huzurlu
Ayağa kalktım ve etrafımdaki dikenlere gülümsedim, çoktan öldüğüm bu yalnız mezarda hayatın devam etmesi gerektiğine gülümsedim.
Ah göğsümü titreten özlem Bak, kar parmaklarımın arasına sürüler halinde yağıyor.”
Neden ayaklarını kapımdan uzak tutuyorsun? Bilmiyor musun, gelmezsen ah çekerim, kanatlarım kırılır, karanlık geceler ciğerlerimin duvarlarına yerleşir, kalbimin tarlaları sarı ve ısırgan otlarıyla dolar.
Bu mesafe nedir? Bu zamansız ayrılışın sebebi nedir? Seni şüpheye düşüren ne?
Sensizliğin avuçlarımda aralıklı yaralar açtığını, elimi her uzatışımda irin nehirlerine kan döktüğümü bilmiyor musun? Irak’ın sıcağı bedenimi yanan bir dağ alevi gibi yakıyor
Yer altı karıncalarının sofrasına meze ve şarap oldum Damarlarımdan sürekli soğuk nehirler akıyor
Ey sevinç ve mutluluğun çınlayan sesi, yeni doğmuş güneş ışığı ve Melih gezegeninin derinliklerine gömülü sedef taşları Vahşi dağ çığlıklarıyla aklımı bulandırma
Bu kulak delici çığlıkları gerçekte kim yapıyor?
Ve her sabah kim ve neden diye bana isyan ediyor
Şaşırtıcı bir şekilde her asrın her sabahı beni aradıklarını görüyorum
Doğudaki tüm uyuşukluktan Yükü aklıma koymak istiyorlar
Kime itaatsizlik ettim? Hangi dalı soydum? Hangi karanfilin üzerinden geçtim? Baltayla hangi ağacın köküne vurdum? Hangi asrın anılarına meydan okudum? Hüzün ağaçlarını hangi bulutlara diktim?
Doğanın aslanına her zaman saygılı oldum, çimlerin kurumasıyla hiçbir ilgim olmadı, bir toz zerresini bile ihanet etmeyi asla düşünmedim. Okyanusun derinliklerinde kum taneleri gibi dizilmiş askerleri hiç korkutmadım Çocukluğum hala benimle yaşıyor Denizin sakinliğine hiç aldanmadım Raaş Dağı’nın kayalarının beni ısıtmasını istemedim Rüzgârın savurduğu her sarı yaprağı sırtımda taşıdım
Ey kokusuz gecelerin çiğ saati
Çeşitli hilelerle göğsümdeki ağrıyla Beni sorgulamadan sorgulamayı bırak. Güneş ışığının karanlığın bağırsaklarını sarsmasına izin ver Ve benimle savaş ki hayat beni geride bırakmasın Tüm hayatımı ortasında kara delik olan bir kayanın üzerinde geçirmeye hazırım
Başkaları gibi olmaya asla cesaret edemedim Atalarımdan on dokuz güneşi, kara bulutları ve sevgiyi kucaklamayı öğrendim Ve kalbimi bir yaz esintisi gibi serin tutmayı öğrendim Yağmurun ağırlığı omuzlarıma düşse de Ve nefesim her mesafeden bana ihanet etse de, nefes aldığım her anın kıymetini biliyorum
Bu dünyada hiç kimse ya da hiçbir şey için ağlamadım. Bir damla yağmurla bütün dertlerimi yüreğime döktüm
Ey kırmızı nehrin doğusundan akan nehrin sularında sürüklenen yeşil gülün yaprağı Cennetteki ve dünyadaki tüm çobanların rüyasıydım Ve ruhum sadece seni seçti sana bağlılık yemini ettim Her seni sorduklarında kendimi karanlığın ötesinde denizin dalgalı sularına attım.
Şimdi izin verdiğin dalların saldırısına uğradım Bela Dağları ve Nemrut Dağı sırtımda yük Hüzün ağaçlarından korktuğumu ne çabuk unuttun, ne çabuk unuttun.
Ağlıyor muyum? Gözyaşlarıma kimin için izin verdim?
Neden ruhuma hüzünlü bir acı yerleşti? Rüzgarlar neden yamaçlarımda fısıldıyor?
Neden her esintide yalnızlığın kokusu burnuma geliyor?
Sanki yüzyılların anılarını sırtıma yüklemişler.
Uzaklardaki yoğun sisin içindeyim Beni bir ağaç gibi sarsan sonbaharı bekliyorum
Mücadele çağına veda etmek nasıl bir duygu? Büküm, büküm – Neden sebepsiz yere acele etmek istediğimi hissediyorum?
Hayal gücümün ortasında Tenimin her yeri senin dokunuşlarına hasretken bu telaş nedir?
Hala hayatımın ufkundayım Bakire ruhum gül tomurcukları gibidir
Ey yatağın kuşu Ey seni saran limon çiçeği kokusu Ey hayatın güzellikleri ve şafağın gülümsemesi Ey hayatta kalmanın sonsuz alevi Tüm endişelerin göz kapaklarımda bağdaş kurmuş şekilde oturduğunu hissediyorum
Özlemini çektiğim her arzudan kemiklerim ince bir keten ipliği gibi oldu
Sensizliğin yoksulluğu tüm organlarıma yayılmış Karlı yokluğum dilsiz palmiye bahçelerine düştü
Gün batımıyla birlikte fakirleştim Ülke içinde ülkeden ülkeye taşınıyorum
Düşüncelerin özlemiyle Aldatıcıların kahkahalarıyla Olmayacak şeylere deli gibi bağırıyorum Sesin sesi tarihi sessizliğin derinliklerine ulaşıyor
Geriye dönüp gururuma bakıyorum Gözyaşları perişan Ve kokularından bir ruh akıyor
Avucumun içinde boş bir ateşle yanarım
“Kaburgalarımı kollarıyla çekecek kimsem yok.” Ve sıcaklığı dudaklarımdan geçecek Ellerinde güneşle bana gelecek kimsem yok
Boşlukta parlayan yanlarım Benden habersiz, inatçılığım Bütün korkularımı topluyorum
Hissettiğim şeye gözlerimi kapatıyorum Hayatın yaraları benim yaralarımdan daha derindi
Rüzgarın esmesinden güneşin batmasına kadar her şeyin olmasına izin verdim Sensiz ne tatiller ne de güzel günler keyifli olurdu.
Dudaklarım yine susayacak Bu ıslaklık gözlerimde kalacak Gönül bu hasretten hiçbir zaman kurtulamayacak
( Dün tüm anlaşmaları bozdum, Arzularımın ve sadakatimin samimiyeti bilerek yaşadı ve öldü))
Güzelliklerden mahrum kaldığım ve etrafımda sığınacak gölgem olmadığı için ağaç dikmek istiyorum.
Ayın köklerinden, arıların kanındaki baldan, Ürdün nehrinin saf suyundan, yağmur tanrılarının eşliğinde gözyaşlarımın beni yavaşça vaftiz etmesine izin verdim.
Tanımırsanmı məni?! Kimsəyə boyun əymərəm… Boz buludlar Səmada var-gəl edərkən Axşamın xəfif küləyi əsərkən Hələ zülmət gəmiyə minməmişkən Bilirdim ki, yer üzü məzarlıq, Ömrümün naxışları işgəncədir…
Sən öküzləri əhilləşdir Kasıblar üçün beynini yorma… Ağla indi, ürəyin boşalana qədər, Doyunca ağla… Halına yanmadığım Şərq və Cənub üçün ağla Parçalanmış duygular, ödənməmiş borclar və Yerinə yetirilməmiş vədlər üçün ağla… Göy üzünə boylan, Bax, düz buraya, Sabahın quşları qanad çırpır səmada Torpaq nə gözəl tumurcuqlar verib Sən və sevgin qəlbinin qapısına möhür vurarkən Körpələr analarının döşlərindən zorla alınırdı. Kaş görmüş olaydım, Kaşki , qarışmayaydım demə əbəs yerə… Daha heçnə söyləmə İnamım qalmayıb sənə… Amma ki, mən hər xəfif küləyə Nəvazişlə sığal çəkdim Bir əsrdən neçə eşq keçdiyini saymadan… Əsrlərin zaman dilimini Bütün planetləri yola salana kimi Körpə bahar gələnə kimi Sirr saxlayıram… Sabahların birində Gələcəklər uşaqlar… Kim bilir, bəlkə də Pəncərəmdən boylanıb Sənə baxaram… Göy üzü salam göndərəndə Əllərimi yelləyərəm…
Və o zaman dərin bir Ah çəkəcəksən Kaşki heç yaranmasaydım deyə Sahildəki xəyalları, Küləyin səmadan yerə ələdiyi ulduzları Aşağı -yuxarı boylanıb Bir, iki, üç deyə Saymağa başın qarışacaq… Yeri- göyü yaradan Tanrının qarşısında Kim ola bilərik ki, biz Xırdaca varlıqlarıq, Bir az cılız, bir az aciz…
Karalina Laurent Turunç Türkiyə Cümhuriyyətinin Antakya rayonundan olan doqquz uşaqlı bir ailənin qızıdır. Sosyalogiya fakültəsindən məzun olmuşdur, 2013-cü ildən bəri 1500-dən çox şeir yazmışdır, xarici ölkələrdən çox sayda sertifikatlar almışdır, qırxa yaxın yerli və xarici antalogiyalarda yazıları çap olunmuşdur. Hal-hazırda da bir çox beynəlxalq jurnallarda və internet saytlarında şeirləri yayımlanır. “Şarkla Şamal arası” ve “Çöl Zambağı” adlı iki şeir kolleksiyası yayımlandı. Rumıniyada təşkil olunmuş “Dünya Ədəbiyyatı Yarışması”nda müxtəlif ölkələrdən olan 2575 şair iştirakçı arasında ikinci yerə layiq görülmüşdür. Çin Respublikasının Yan qəsəbəsində təşkil olunmuş “Səkkizinci Bahar Şeir Festivalı”nda mükafat alaraq Çinin Şimal-qərb Universitetinin İpək Yolu Mədəniyyət Mərkəzi tərəfindən təşkil olunan “Dünya Şair Ədəbiyyat Muzeyi”nə seçilmişdir. Bunlardan başqa beynəlxalq “Kainat Şeir Mükafatı 2021” yayınının münsiflər heyətində idi. “Başkent Haber Ankara” ( Paytaxt Xəbər -Ankara) qəzetində köşə yazıları dərc olunur. “Özgür İfade İstanbul” ( Azad Söz İstanbul) qəzetində köşə yazarlığı ilə də məşğuldur . Sülh Elçisi Beynəlxalq Universitet Diplomatik Xidmətdən Azad Vətəndaş Dərnəyi və Fransa, Tunusda Beynəlxalq Mədəniyyət Salonları Dərnəyində Yaradıcı Görüşlər Elçisidir. “Writers Capital İnternational Foundation”da (“Beynəlxalq paytaxt yazarları Fondu”nda) təşkilat komitəsinin üzvüdür. Türkiyə Cümhuriyyəti nəzdində fəaliyyət göstərən bir xeyriyyə dərnəyi olan U.T.E.F.-nin Paris təmsilçisidir. Hal-hazırda Fransa Respublikasının paytaxtı Paris şəhərində yaşayan və yekunlaşdırmaq üzrə olduğu bir romanını qələmə almaqla məşğul olan yazarımıza işlərində və yaradıcılığında uğurlar arzulayırıq.
BİLMİRSƏNMİ?!
Tanımırsanmı məni?! Kimsəyə boyun əymərəm… Boz buludlar Səmada var-gəl edərkən Axşamın xəfif küləyi əsərkən Hələ zülmət gəmiyə minməmişkən Bilirdim ki, yer üzü məzarlıq, Ömrümün naxışları işgəncədir…
Sən öküzləri əhilləşdir Kasıblar üçün beynini yorma… Ağla indi, ürəyin boşalana qədər, Doyunca ağla… Halına yanmadığım Şərq və Cənub üçün ağla Parçalanmış duygular, ödənməmiş borclar və Yerinə yetirilməmiş vədlər üçün ağla… Göy üzünə boylan, Bax, düz buraya, Sabahın quşları qanad çırpır səmada Torpaq nə gözəl tumurcuqlar verib Sən və sevgin qəlbinin qapısına möhür vurarkən Körpələr analarının döşlərindən zorla alınırdı. Kaş görmüş olaydım, Kaşki , qarışmayaydım demə əbəs yerə… Daha heçnə söyləmə İnamım qalmayıb sənə… Amma ki, mən hər xəfif küləyə Nəvazişlə sığal çəkdim Bir əsrdən neçə eşq keçdiyini saymadan… Əsrlərin zaman dilimini Bütün planetləri yola salana kimi Körpə bahar gələnə kimi Sirr saxlayıram… Sabahların birində Gələcəklər uşaqlar… Kim bilir, bəlkə də Pəncərəmdən boylanıb Sənə baxaram… Göy üzü salam göndərəndə Əllərimi yelləyərəm…
Və o zaman dərin bir Ah çəkəcəksən Kaşki heç yaranmasaydım deyə Sahildəki xəyalları, Küləyin səmadan yerə ələdiyi ulduzları Aşağı -yuxarı boylanıb Bir, iki, üç deyə Saymağa başın qarışacaq… Yeri- göyü yaradan Tanrının qarşısında Kim ola bilərik ki, biz Xırdaca varlıqlarıq, Bir az cılız, bir az aciz…
EY TANRISI ÜMİD
Şah damarımda qanım donar Çirkaba batmış Yer üzünü və İndiyə qədər yaşanmış Qarşılıqsız sevgiləri gördükcə Mən neçənci yuxudayam Hansı əsrin asdanasındayam Deyirəm…
Sanki şərqin vadilərində Qeyb olmuşdu ürəyim Səsim qaranlığa qərq olub Mənə doğru axır… Yadlaşmış gözlərimdə Kipriklərimə toxunuram Amma çox çarəsizəm Ayaqlarım var-gəl etməkdən Sürgün yollarındaymış kimi Yorğun düşüb… Aman, Tanrım, bu necə yuxudur?
Kaşki heç görməyəydim Gerçək olmayan gözəlliklərin xəyalını Qanadları qırılan xəyallarım Sahildə oturub Nəfəsini dərdi… Amma ki, mən əllərimi uzadıb Günəşə toxunacaqdım… Sevgilimin könlünü Ovundurmaq üçün Mahnılar oxuyacaqdım… Elə kədərliyəm ki, Kaşki ulduzlara qonşu olaydım Qızıl dövrü, ədalət və Bərabərliyi ordan görəydim Kimin üçündür bu ixtiralar Kimin üçündür bu göyqurşağı…
Ey Tanrısı ümid və qardaşları Bataqlığın qaranlığında Çürümüş göylər Çöhrələrdən süzülən işıq Qanlı irinin girdabında öləziyib… Ey yağışı müqəddəs göllərə tökülən bulud Kaşki yumruğumu açıb Yağış damlaları ovcuma yığa biləydim…
Mənə icazə ver, ey kübar dünyam Uşaqlarım var, Onlar mədrəsəyə gedəcəklər… Analarının döyülərək Qətlə yetirildiyini söyləyə bilmərəm Günah məndədir ki, Göy üzünə çox inandım… Toxumuna torpaq oldum Bir gün geri dönəcək sandım… Mən hardan biləydim göylərin Hər tökülən qandan Bir damla içdiyini… Çiçəklərin göz yaşıyla cücərdiyini…
CAHİL və ƏDƏBSİZ
Torpağa göz yaşlarıyla Kəlmələr yazmışdılar… Ruhları cahil və ədəbsiz idi. Çaya ümid bağlayanları Məhkum etmişdilər. Çürümüş dəriləri Ağappaq olmuşdu Minlərlə varlığın Qopardığı tufan içində…
Yeddi qat yerin altında Dünyanın dərdini Daşıyan torpaq Qayğılardan təngə gəlib Göz yaşları içində Yorğun düşmüşdü Ölüm əslində Diriliş günüdür, Sabahın yuxusudur…
Güc və gücün üfüqləri Bitib- tükənmək bilməyən Xəzinələr… Qövmü böyüdüb bəsləyənlər Bəzəmişdir sabahla axşamı… Bütlərə inanlar, and içənlər Başqa günəşlər vəd edərlər… Göyləri yüksəkliyə Ucaldan Tanrı Qoy yoxa çıxmış gecəni Çiyinlərimə şələləyim… Mənim dörd mövsüm Ağlımın sahibim, İhsanı və Fazili Bir-bir var etmişlər, İnsanın ağlı ilə dərk etməsi Gözlə görməsindən yaxşıdır…
Ey yaradılışın mayasını Həqiqətlə yoğuran Bu hürən itlərə agah elə Ölüm səbəbiniCansız bədənlər Qum yığınının arasında Şimaldan cənuba sovrular Qılıncınla haqqı ucalt Nə zaman müharibə etsən. O zaman qələbə çalarsan Tanrının dini üstün gələr… Torpaq üzərində mənim də Məndən başqasının da Qarışqa qədər haqqı var…
Her hareketimin herhangi bir noktasında bana dokunman için değil, aşırı mutluluk ve üzüntü yaşadığım her an için.
Çimlere uzanıp gökyüzündeki yıldızlara bakan herhangi bir aşık gibi.
Gözlerine öyle bakmak ve göğsünde kaybolmak istiyorum.
Bak dibe düştüm yaralarım yeniden açıldı
Yokluğun beni aşırı mahremiyetimle baş başa bıraktı.
Martıların uçtuğu gökyüzünü, bulutların ardındaki yağmuru, masmavi derinliklerin altındaki erik tarlalarını ne kadar özlediğimi bir bilsen”
Gözlerinde yeniden doğmak ve gözlerimde kaybolan tüm güzellikleri görmek ve hissetmek istiyorum.
Tek dileğim şehvetlerin en büyüğü ile yarına dalmak ve yarın seninle kimseye yük olmadan cennete girmek.
Şimdi sadece bir boşluğa dalıyorum
Zaman içimde derinlere sızıyor
çocukluğumdan bilmediğim acı dolu anılar
Kalbimin ortasında kırık cam parçaları gibi her yanıma batıyorlar
Söyle bana, bana gelmen için ne yapmalıyım?
Hangi dağın güçlü rüzgarına yalvarayım?
Hangi nehrin serin sularının bana yol göstermesini isterim?
Nefesim bana bile bu kadar ağırken hangi yüksek dağ kelebeğinden yardım isteyeyim?
Sana gelebileceğim bütün yollar taşlı ve dikenler o kadar uzun ki, üzerlerinden kuşlar uçmaya korkuyor.”
Her yerde sözde modernlik ama her yerde soykırım ve ihanetin ayak sesleri
söyle bana, beni özlemedin mi?
Oysa ben senin evin, senin büyük şehrin, memleketin ve göğsünün kafesiydim.
Beni sevdiğini söylediğin her kelimenin arkasında
ben senin cennetindim
Ve şimdi sana en çok ihtiyacım olan dağın tepesindeyim
Başım dik sana bakıyorum ve görüyorum ki Allah’ın yazdığı kaderi unutmuşsun, sözünde durmayanların dilini konuşuyorsun, bolluk içinde mesut yaşıyorsun ve ben sonsuz bir azaba sürükleniyorum