Mən səni tanıyıram
Hər səhər ilk baxdığım
qonur gözlərin olur –
həsrət çəkən,
ümid çökən gözlərin.
Sağ çiynində əli qalın dəftərli
bir mələk də görünür,
Solunda nə var, qadın?!
Mən səni tanıyıram,…
Hər gecə ilk baxdığım
dərin gözlərin olur..
şükr oxunuşları,
şükr sahibinin də
sənə toxunuşları…
And içmirsən, inanır,
danışmırsan, dinləyir…
Yaz həvəsli arzuna,
hicablı niyyətinə
baxaraq gülümsəyir..
Bulud baxışlarından
hərdən yağışlar damlar,
səni təkcə O anlar…
Bütün günahlarını
olmaza çıxır, sevin,
Olurda nə var, qadın?!
Mən səni tanıyıram…
Hər gün ilk baxdığım yer
yenə gözlərin olur..
Gülüşünə yazılmayan şeirlər
yığılsa kitab olar-
bəzən çağlar bulaq tək,
bəzən də kövrək, həzin.
Yuxunun bal yerində
hamarlar alın yazın
Tanrı
öz əziz qızın.
Bürün gələn Novruzun
al-qırmızı donuna,
təzə film çəkilir hekəyənin sonuna…
Elə ucadasan ki, yanına gələmmirəm..
Elə dərindəsən ki,
yanına dalammıram.
Mən səni tanıyıram…
Bircə bunu bilmirəm,
bəs niyə qəhərdəsən,
Yol alıb xəyallardan
elə hey səfərdəsən,
Yolunda nə var, qadın?
